Dyrektywa azotanowa #
Tekst skonsolidowany: Dyrektywa Rady z dnia 12 grudnia 1991 r. dotycząca ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (91/676/EWG)
DYREKTYWA RADY
z dnia 12 grudnia 1991 r.
dotycząca ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego #
(91/676/EWG)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 130s,
uwzględniając wniosek Komisji ( 1 ),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ( 2 ),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ( 3 ),
a także mając na uwadze, co następuje:
zawartość azotanów w wodzie na niektórych obszarach Państw Członkowskich wzrasta i jest obecnie wysoka, porównując z normami ustanowionymi w dyrektywie Rady 75/440/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. dotyczącej wymaganej jakości wód powierzchniowych przeznaczonych do pozyskiwania wody pitnej w Państwach Członkowskich ( 4 ), zmienionej dyrektywą 79/869/EWG ( 5 ) oraz dyrektywą Rady 80/778/EWG z dnia 15 lipca 1980 r. odnoszącą się do jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi ( 6 ), zmienioną Aktem Przystąpienia z 1985 r.;
Czwarty Program Działania Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w sprawie środowiska ( 7 ) wskazał, że Komisja zamierzała zaproponować dyrektywę w sprawie kontroli i zmniejszania zanieczyszczenia wód wynikającego z rozprowadzania lub zrzutów ścieków hodowlanych i nadmiernego stosowania nawozów;
reforma wspólnej polityki rolnej wymieniona w Zielonej Księdze Komisji pt. „Perspektywy wspólnej polityki rolnej” wskazała, że chociaż stosowanie nawozów zawierających azot i oborników jest niezbędne dla rolnictwa wspólnotowego, nadmierne stosowanie nawozów stanowi ryzyko dla środowiska, że potrzebne jest wspólne działanie w celu kontrolowania problemu wynikającego z intensywnej produkcji zwierzęcej i że polityka rolna musi w większym stopniu uwzględniać cele ochrony środowiska;
rezolucja Rady z dnia 28 czerwca 1988 r. w sprawie ochrony Morza Północnego i innych wód we Wspólnocie ( 8 ) wzywa Komisję do przedłożenia wniosków dotyczących podjęcia środków na poziomie wspólnotowym;
główną przyczynę zanieczyszczenia ze źródeł rozproszonych wpływających na wspólnotowe wody stanowią azotany pochodzące ze źródeł rolniczych;
z tego względu niezbędne jest, w celu ochrony zdrowia ludzi i zasobów żywych oraz ekosystemów wodnych, a także zabezpieczenia innych zgodnych z prawem sposobów wykorzystania wód, w celu zmniejszenia zanieczyszczenia wód spowodowanego lub wywołanego przez azotany pochodzące ze źródeł rolniczych oraz w celu zapobieżenia dalszemu takiemu zanieczyszczaniu; w tym celu ważne jest podjęcie środków dotyczących składowania i rolniczego wykorzystania wszelkich związków azotu, oraz dotyczących tego pewnych praktyk zagospodarowania gruntów;
ponieważ zanieczyszczenie wody spowodowane przez azotany w jednym Państwie Członkowskim może oddziaływać na wody w innych Państwach Członkowskich, niezbędne jest z tego względu działanie na poziomie wspólnotowym zgodnie z art. 130r;
przez zachęcanie do stosowania dobrych praktyk rolniczych Państwa Członkowskie mogą zapewnić wszystkim wodom ogólny poziom ochrony przed zanieczyszczeniem w przyszłości;
niektóre strefy, z których mają miejsce spływy do wód podatnych na zanieczyszczenie związkami azotu, wymagają szczególnej ochrony;
niezbędne jest, aby Państwa Członkowskie określiły strefy zagrożenia oraz ustanowiły i wprowadziły w życie programy działania w celu zmniejszenia zanieczyszczenia wody związkami azotu w tych strefach;
takie programy działania powinny obejmować środki mające na celu ograniczenie rolniczego wykorzystania wszelkich nawozów zawierających azot oraz w szczególności ustalenie specjalnych ograniczeń dotyczących stosowania odchodów zwierzęcych pochodzącego od zwierząt gospodarskich;
niezbędne jest monitorowanie wód i stosowanie referencyjnych metod pomiarów w odniesieniu do związków azotu w celu zapewnienia, że środki są skuteczne;
uznaje się, iż warunki hydrogeologiczne w niektórych Państwach Członkowskich są tego rodzaju, że może upłynąć wiele lat, zanim działania w zakresie ochrony doprowadzą do poprawy jakości wody;
należy powołać Komitet do celów wspierania Komisji w sprawach odnoszących się do wykonania niniejszej dyrektywy oraz do jej dostosowania do postępu naukowo-technicznego;
Państwa Członkowskie powinny ustanowić i przedstawić Komisji sprawozdania w sprawie wykonania niniejszej dyrektywy;
Komisja powinna regularnie przedstawiać sprawozdania w sprawie wykonania niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1 Niniejsza dyrektywa ma na celu: #
— zmniejszenie zanieczyszczenia wody spowodowanego lub wywołanego przez azotany pochodzące ze źródeł rolniczych, oraz
— zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu.
Artykuł 2 Do celów niniejszej dyrektywy: #
a) „wody podziemne” #
oznaczają wszelkie wody znajdujące się pod powierzchnią ziemi w warstwie wodonośnej oraz w bezpośredniej styczności z gruntem lub podglebiem;
b) „wody słodkie” #
oznaczają naturalnie występujące wody o niskim stężeniu soli, które są często akceptowane jako odpowiednie do poboru i uzdatniania w celu wyprodukowania wody pitnej;
c) „związek azotu” #
oznacza każdą substancję zawierającą azot z wyjątkiem gazowego azotu cząsteczkowego;
d) „inwentarz żywy” #
oznacza wszystkie zwierzęta hodowane w celu użytkowym lub na sprzedaż;
e) „nawóz” #
oznacza każdą substancję zawierającą związek azotu lub związki azotu rolniczo wykorzystywaną w celu zwiększania wzrostu roślinności; może on także obejmować odchody zwierzęce, pozostałości z gospodarstw rybackich oraz osady ściekowe;
f) „nawóz chemiczny” #
oznacza każdy nawóz, który jest produkowany w wyniku procesu przemysłowego;
g) „odchody zwierzęce” #
oznaczają wszelkie odchody wydalane przez inwentarz żywy lub mieszaninę ściółki i odchodów wydalanych przez inwentarz żywy, nawet w formie przetworzonej;
h) „rolnicze wykorzystanie” #
oznacza dodanie materiałów do gleby albo przez rozprowadzenie na powierzchni, albo przez wstrzykiwanie do gruntu, umieszczenie pod powierzchnią gruntu lub mieszanie z warstwami powierzchniowymi gruntu;
i) „eutrofizacja” #
oznacza wzbogacenie wody związkami azotu, powodujące przyspieszony wzrost glonów i wyższych form życia roślinnego i w wyniku tego niepożądane zaburzenie równowagi organizmów obecnych w wodzie oraz niekorzystne zmiany jakości danej wody;
j) „zanieczyszczenie” #
oznacza zrzucanie przez ludzi, bezpośrednio lub pośrednio, związków azotu pochodzące ze źródeł rolniczych do środowiska wodnego, którego skutkiem może być zagrożenie zdrowia ludzkiego, szkody w zasobach żywych i ekosystemach wodnych, pogorszenie walorów rekreacyjnych lub zakłócenia innych sposobów wykorzystania wody;
k) „strefa zagrożenia” #
oznacza obszar terenu wyznaczony zgodnie z art. 3 ust. 2.
Artykuł 3 #
1. #
Wody dotknięte zanieczyszczeniami oraz wody, które mogą być dotknięte zanieczyszczeniami, jeśli nie zostaną podjęte działania w zastosowaniu art. 5, określane są przez Państwa Członkowskie zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku I.
2. #
Państwa Członkowskie, w ciągu dwuletniego okresu po notyfikacji niniejszej dyrektywy, wyznaczają jako strefy podatne wszystkie znane obszary gleby w ramach ich terytoriów, z których mają miejsce spływy do wód określonych zgodnie z ust. 1 i które przyczyniają się do zanieczyszczania. Powiadamiają one Komisję o tym wstępnym wyznaczeniu w ciągu sześciu miesięcy.
3. #
Jeśli jakiekolwiek wody wskazane przez Państwo Członkowskie zgodnie z ust. 1 są zanieczyszczane przez wody innego Państwa Członkowskiego wpływające do nich bezpośrednio lub pośrednio, Państwa Członkowskie, których wody są dotknięte nimi, mogą powiadomić inne Państwa Członkowskie i Komisję o istotnych związanych z tym faktach.
Zainteresowane Państwa Członkowskie organizują, gdzie sytuacja tego wymaga, wraz z Komisją, koncentracje działania niezbędną do określenia danych źródeł oraz środków, jakie należy podjąć w celu ochrony wód, które są zanieczyszczane, w celu zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą.
4. #
Państwa Członkowskie dokonują przeglądu, w miarę konieczności zmieniają lub dodają do wyznaczania stref zagrożenia, gdzie stosowne, oraz przynajmniej co cztery lata w celu uwzględnienia zmian i czynników nieprzewidzianych w czasie poprzedniego wyznaczania. Powiadamiają one Komisję o wszelkich zmianach lub dodaniach do wyznaczonych stref w ciągu sześciu miesięcy.
5. #
Państwa Członkowskie są zwolnione z obowiązku określania szczególnych stref zagrożenia, jeśli ustanawiają i stosują programy działania określone w art. 5 zgodnie z niniejszą dyrektywą, na całym terytorium kraju.
Artykuł 4 #
1. #
Państwa Członkowskie, w celu zapewnienia dla wszystkich wód ogólnego poziomu ochrony przed zanieczyszczeniem, w ciągu dwuletniego okresu od notyfikacji niniejszej dyrektywy:
a) #
ustanawiają zbiór lub zbiory zasad dobrej praktyki rolniczej, które mają zostać dobrowolnie wprowadzane w życie przez rolników, które powinny zawierać postanowienia obejmujące co najmniej pozycje określone w załączniku II A;
b) #
ustanawiają w miarę potrzeby program obejmujący zapewnienie szkolenia i dostarczanie informacje dla rolników, wspierający stosowanie zbioru (zbiorów) zasad dobrej praktyki rolniczej.
2. #
Państwa Członkowskie przedkładają Komisji szczegółowe informacje o ich zbiorach zasad dobrej praktyki rolniczej, a Komisja włącza informacje w sprawie tych kodeksów do sprawozdania określonego w art. 11. W świetle otrzymanych informacji Komisja może, jeśli uznaje to za niezbędne, przedstawić Radzie właściwe propozycje.
Artykuł 5 #
1. #
W ciągu dwuletniego okresu, po wstępnym wyznaczeniu określonym w art. 3 ust. 2, lub też w ciągu jednego roku od każdego dodatkowego wyznaczenia określonego w art. 3 ust. 4, Państwa Członkowskie do celów realizacji celów określonych w art. 1 ustanawiają programy działania w odniesieniu do wyznaczonych stref zagrożenia.
2. #
Program działania może odnosić się do wszystkich stref zagrożenia na terytorium danego Państwa Członkowskiego lub, w przypadku gdy Państwo Członkowskie uznaje to za właściwe, mogą zostać ustanowione różne programy dla różnych stref zagrożenia lub ich części.
3. #
Programy działań uwzględniają:
a) #
dostępne dane naukowo-techniczne, głównie w odniesieniu do odpowiednich udziałów azotu pochodzące ze źródeł rolniczych oraz pochodzącego z innych źródeł;
b) #
warunki środowiska w odpowiednich regionach zainteresowanych Państw Członkowskich.
4. #
Programy działania są wprowadzane w życie w ciągu czterech lat od ich ustanowienia i składają się z następujących obowiązkowych środków:
a) #
środków określonych w załączniku III;
b) #
tych środków, które Państwo Członkowskie określiło w zbiorze(-ach) zasad dobrej praktyki rolniczej ustalonym zgodnie z art. 4, z wyjątkiem tych, które zostały zastąpione środkami określonymi w załączniku III.
5. #
Ponadto Państwa Członkowskie podejmują w ramach programów działania takie dodatkowe środki lub wzmożone działania, jakie uznają za niezbędne, jeśli na wstępie lub w świetle doświadczenia uzyskanego podczas wykonywania programów działania staje się widoczne, że środki określone w ust. 4 nie będą wystarczające do osiągnięcia celów określonych w art. 1. Wybierając środki lub działania, Państwa Członkowskie uwzględniają ich skuteczność i koszt w stosunku do innych możliwych środków zapobiegawczych.
6. #
Państwa Członkowskie sporządzają i wprowadzają w życie odpowiednie programy monitorowania, w celu dokonania oceny skuteczności programów działania ustanowionych na mocy niniejszego artykułu.
Państwa Członkowskie, które stosują art. 5 na całym terytorium kraju, monitorują zawartość azotanów w wodach (wodach powierzchniowych i gruntowych) w wybranych stacjach pomiarowych, co umożliwia ustalenie stopnia zanieczyszczenia tych wód azotanami pochodzące ze źródeł rolniczych.
7. #
Państwa Członkowskie co najmniej co cztery lata dokonują przeglądu i, w miarę potrzeby, zmieniają swoje programy działania, w tym także wszystkie środki dodatkowe podejmowane zgodnie z ust. 5. Powiadamiają one Komisję o wszelkich zmianach tych programów działania.
Artykuł 6 #
1. #
Do celów wyznaczania i zmiany wyznaczenia stref zagrożenia Państwa Członkowskie:
a) #
w ciągu dwóch lat od notyfikacji niniejszej dyrektywy monitorują stężenia azotanów w wodach słodkich w okresie jednego roku:
i) w punktach poboru próbek wód powierzchniowych, ustanowionych w art. 5 ust. 4 dyrektywy 75/440/EWG, i/lub w innych punktach poboru próbek, które są reprezentatywne dla wód powierzchniowych Państw Członkowskich, co najmniej raz w miesiącu lub częściej w okresach powodzi;
ii) w punktach poboru próbek, które są reprezentatywne dla gruntowych warstw wodonośnych w Państwach Członkowskich, w regularnych odstępach czasu i przy uwzględnieniu przepisów dyrektywy 80/778/EWG;
b) #
powtarzają program monitorowania przedstawiony w lit. a) co najmniej co cztery lata, z wyjątkiem tych punktów poboru próbek, gdzie stężenie azotanów we wszystkich poprzednich próbkach wynosiło poniżej 25 mg/l i nie pojawił się nowy czynnik, który mógłby spowodować wzrost zawartości azotanów; w takim przypadku program monitorowania powinien być powtarzany tylko co osiem lat;
c) #
dokonują przeglądu stanu eutrofizacji słodkich wód powierzchniowych oraz wód ujść rzek i wód przybrzeżnych co cztery lata.
2. #
Stosuje się referencyjną metodę pomiaru ustaloną w załączniku IV.
Artykuł 7 #
Komisja może sporządzić wytyczne dotyczące monitorowania określonego w art. 5 i 6 zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 9 ust. 2.
Artykuł 8 #
Komisja może dostosowywać załączniki do niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego.
Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 9 ust. 3.
Artykuł 9 #
1. #
Komisję wspomaga Komitet.
2. #
W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu – art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE ( 9 ) stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.
Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.
3. #
W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.
Artykuł 10 #
1. #
Państwa Członkowskie w odniesieniu do czteroletniego okresu następującego po notyfikacji niniejszej dyrektywy oraz w odniesieniu do każdego kolejnego czteroletniego okresu przedkładają Komisji sprawozdanie zawierające informacje określone w załączniku V.
2. #
Sprawozdanie na mocy niniejszego artykułu jest przedkładane Komisji w ciągu sześciu miesięcy od zakończenia okresu, do którego się odnosi.
Artykuł 11 #
Na podstawie informacji otrzymanych na mocy art. 10 Komisja publikuje sprawozdania zbiorcze w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania sprawozdań od Państw Członkowskich i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie. W świetle wykonania niniejszej dyrektywy, oraz w szczególności przepisów załącznika III, Komisja przedkłada Radzie do dnia 1 stycznia 1998 r. sprawozdanie, któremu, gdzie stosowne, towarzyszą propozycje dotyczące zmian niniejszej dyrektywy.
Artykuł 12 #
1. #
Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w ciągu dwóch lat od jej notyfikacji ( 10 ). Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
2. #
Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
3. #
Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 13 #
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I #
KRYTERIA WYZNACZANIA WÓD OKREŚLONYCH W ART. 3 UST. 1
A. #
Wody określone w art. 3 ust. 1 są wyznaczane między innymi przy zastosowaniu następujących kryteriów:
1. czy powierzchniowe wody słodkie, w szczególności te wykorzystywane lub przeznaczone do pozyskiwania wody pitnej, zawierają lub mogłyby zawierać, jeśli nie podjęto działania na mocy art. 5, stężenie azotanów większe niż ustanowione zgodnie z dyrektywą 75/440/EWG;
2. czy wody podziemne zawierają więcej niż 50 mg/l azotanów lub mogłyby zawierać więcej niż 50 mg/l, jeśli nie zostanie podjęte działanie na mocy art. 5;
3. czy stwierdzono, że naturalne jeziora słodkowodne, inne zbiorniki słodkiej wody, ujścia rzek, wody przybrzeżne i wody morskie są eutroficzne lub mogą stać się eutroficzne w bliskiej przyszłości, jeśli nie zostaje podjęte działanie na mocy art. 5.
B. #
Stosując te kryteria, Państwa Członkowskie biorą również pod uwagę:
1. właściwości fizyczne i cechy środowiska wód i gleb;
2. obecną wiedzę w zakresie zachowywania się związków azotu w środowisku naturalnym (w wodzie i glebie);
3. obecną wiedzę o skutkach działania podejmowanego na mocy art. 5.
ZAŁĄCZNIK II #
ZBIÓR (ZBIORY) ZASAD DOBREJ PRAKTYKI ROLNICZEJ
A. #
Zbiór lub zbiory zasad dobrej praktyki rolniczej, mające na celu zmniejszenie zanieczyszczenia azotanami i uwzględniające warunki w różnych regionach Wspólnoty, powinny zawierać niektóre przepisy obejmujące następujące pozycje w zakresie, w jakim są one istotne:
1. okresy, kiedy rolnicze wykorzystanie nawozu jest niewłaściwe;
2. rolnicze wykorzystanie nawozu w terenie o dużym nachyleniu;
3. rolnicze wykorzystanie nawozu na gruntach nasyconych wodą, zatopionych, przemarzniętych lub pokrytych śniegiem;
4. warunki rolniczego wykorzystania nawozu w pobliżu cieków wodnych;
5. pojemność i konstrukcja pojemników do składowania odchodów zwierzęcych, w tym środki mające na celu zapobieganie zanieczyszczeniu wody przez spływ i przesiąkanie do wód podziemnych i powierzchniowych płynów zawierających odchody zwierzęce i ścieki z przechowywanych materiałów roślinnych, takich jak kiszonka;
6. procedura rolniczego wykorzystania, w tym dawki i równomierność rozprowadzania, zarówno nawozu chemicznego, jak i odchodów zwierzęcych, które zapewniają utrzymanie strat substancji odżywczych wody na dopuszczalnym poziomie.
B. #
Państwa Członkowskie mogą uwzględniać w zbiorze (zbiorach) zasad dobrej praktyki rolniczej następujące zagadnienia:
7. gospodarowanie wykorzystaniem gruntów, w tym stosowanie systemów płodozmianu oraz stosunku powierzchni gruntów przeznaczonych na trwałe użytki zielone do upraw jednorocznych;
8. utrzymanie podczas okresów (deszczowych) minimalnej okrywy roślinnej pobierającej z gleby azot, który mógłby w innym przypadku spowodować zanieczyszczenie wody azotanami;
9. ustalenie planów nawożenia dla każdego gospodarstwa rolnego oddzielnie oraz prowadzenie rejestru wykorzystania nawozu;
10. zapobieganie zanieczyszczeniu wody przez spływ powierzchniowy oraz przesączenia poza zasięg korzeni roślin uprawnych w systemach nawadniających.
ZAŁĄCZNIK III #
ŚRODKI, KTÓRE NALEŻY WŁĄCZYĆ DO PROGRAMÓW DZIAŁANIA, JAK OKREŚLONO W ART. 5 UST. 4 LIT. A)
1. Środki obejmują zasady odnoszące się do:
1. okresów, kiedy rolnicze wykorzystanie niektórych rodzajów nawozu jest zakazane;
2. pojemności zbiorników do przechowywania odchodów zwierzęcych; pojemność ta musi przekraczać pojemność wymaganą do przechowywania w najdłuższym okresie, podczas którego rolnicze wykorzystanie w strefie zagrożenia jest zabronione, z wyjątkiem przypadków, gdy może zostać dowiedzione właściwym władzom, iż wszelkie ilości odchodów zwierzęcych nadmierne w stosunku do rzeczywistej pojemności przechowywania zostaną usunięte w sposób, który nie będzie szkodliwy dla środowiska;
3. ograniczenie rolniczego wykorzystania nawozów, zgodne z dobrą praktyką rolniczą i uwzględniające cechy danej strefy zagrożenia, w szczególności;
a) warunki glebowe, rodzaj gleby i nachylenie terenu;
b) warunki klimatyczne, opady i nawadnianie;
c) zagospodarowanie gruntów oraz praktyki rolnicze, w tym system płodozmianu;
które mają być oparte na równowadze między:
i) możliwym do przewidzenia zapotrzebowaniem upraw na azot;
ii) zasilaniem upraw azotem z gleby oraz z nawożenia, z uwzględnieniem:
— ilości azotu obecnego w glebie w czasie, kiedy uprawa zaczyna wykorzystywać go w znaczącym stopniu (ilości pozostające w końcu zimy),
— dopływu azotem przez mineralizację netto rezerw azotu organicznego w glebie,
— uzupełniania związków azotu z odchodów zwierzęcych,
— uzupełniania związków azotu pochodzącego z chemicznych nawozów i innych.
2. Środki te zapewniają, że dla każdego gospodarstwa rolnego lub hodowlanego ilość odchodów zwierzęcych, wykorzystywanych rolniczo każdego roku, w tym wprost od zwierząt, nie przekroczy określonej ilości na hektar.
Ilość ta to ilość odchodów zwierzęcych zawierająca do 170 kg N. Jednakże:
a) dla pierwszego czteroletniego programu działania Państwa Członkowskie mogą zezwolić na ilość odchodów zawierającą do 210 kg N;
b) w trakcie i po pierwszym czteroletnim programie działania Państwa Członkowskie mogą ustalić ilości różne od ilości określonych powyżej. Ilości te muszą być ustalone tak, by nie stanowiły przeszkody w realizacji celów określonych w art. 1 i muszą być uzasadnione na podstawie obiektywnych kryteriów, na przykład:
— długich okresów wegetacji,
— upraw o wysokim poborze azotu,
— wysokim opadzie netto w strefie zagrożenia,
— gleb o wyjątkowo wysokiej zdolności denitryfikacji.
Jeśli państwo członkowskie zezwala na podstawie akapitu drugiego lit. b) na inną ilość, powiadamia Komisję, która zbada uzasadnienie zgodnie z procedurą regulacyjną, przewidzianą w art. 9 ust. 2.
3. Państwa Członkowskie mogą obliczyć ilości określone w ust. 2 na podstawie liczby zwierząt.
4. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o sposobie, w jaki stosują przepisy ust. 2. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja może, jeśli uzna to za konieczne, przedstawić Radzie właściwe propozycje zgodnie z art. 11.
ZAŁĄCZNIK IV #
REFERENCYJNE METODY POMIARU
Nawóz chemiczny
Związki azotu są mierzone przy zastosowaniu metody określonej w dyrektywie Komisji 77/535/EWG z dnia 22 czerwca 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do metod pobierania próbek i analizowania nawozów ( 11 ), zmienionej dyrektywą 89/519/EWG ( 12 ).
Wody słodkie, wody przybrzeżne oraz wody morskie
Stężenie azotanów jest mierzone zgodnie z art. 4a ust. 3 decyzji Rady 77/795/EWG z dnia 12 grudnia 1977 r., ustanawiającej wspólną procedurę wymiany informacji w sprawie jakości słodkich wód powierzchniowych we Wspólnocie ( 13 ), zmienionej decyzją 86/574/EWG ( 14 ).
ZAŁĄCZNIK V #
INFORMACJE, KTÓRE POWINNY BYĆ ZAWARTE W SPRAWOZDANIACH OKREŚLONYCH W ART. 10
1. Oświadczenie o działaniach zapobiegawczych podjętych na mocy art. 4.
2. Mapa przedstawiająca:
a) wody określone zgodnie z art. 3 ust. 1 i załącznikiem I, wskazująca, które kryteria z załącznika I zostały zastosowane do celów określenia każdej z wód;
b) lokalizację wyznaczonych stref zagrożenia, z rozróżnieniem między strefami istniejącymi a strefami wyznaczonymi w okresie od poprzedniego sprawozdania.
3. Podsumowanie wyników monitorowania uzyskanych na mocy art. 6, zawierające oświadczenie o rozważaniach, które doprowadziły do wyznaczenia każdej strefy zagrożenia oraz do każdej zmiany lub dodania do wyznaczonych stref zagrożenia.
4. Podsumowanie programów działania sporządzonych na mocy art. 5 oraz, w szczególności:
a) środków wymaganych art. 5 ust. 4 lit. a) i b);
b) informacji wymaganych załącznikiem III (4);
c) wszelkich dodatkowych środków lub wzmożonych działań podjętych na mocy art. 5 ust. 5;
d) podsumowanie wyników programów monitoringu realizowanych na mocy art. 5 ust. 6;
e) założeń poczynionych przez Państwa Członkowskie na temat prawdopodobnej długości okresu, w ramach którego oczekuje się, że wody określone zgodnie z art. 3 ust. 1 zareagują na dany środek programu działań, wraz ze wskazaniem poziomu niepewności związanego z tymi założeniami.
( 1 ) Dz.U. C 54 z 3.3.1989, str. 4, oraz Dz.U. C 51 z 2.3.1990, str. 12.
( 2 ) Dz.U. C 158 z 26.6.1989, str. 487.
( 3 ) Dz.U. C 159 z 26.6.1989, str. 1.
( 4 ) Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 26.
( 5 ) Dz.U. L 271 z 29.10.1979, str. 44.
( 6 ) Dz.U. L 229 z 30.8.1980, str. 11.
( 7 ) Dz.U. C 328 z 7.12.1987, str. 1.
( 8 ) Dz.U. C 209 z 9.8.1988, str. 3.
( 9 ) Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23).
( 10 ) Niniejsza dyrektywa została notyfikowana Państwom Członkowskim dnia 19 grudnia 1991 r.
( 11 ) Dz.U. L 213 z 22.8.1977, str. 1.
( 12 ) Dz.U. L 265 z 12.9.1989, str. 30.
( 13 ) Dz.U. L 334 z 24.12.1977, str. 29.
( 14 ) Dz.U. L 335 z 28.11.1986, str. 44.
Dodaj komentarz