Rada Praw Człowieka #
Trzydziesta piąta sesja
6–23 czerwca 2017
Punkt 3 porządku obrad
Rezolucja przyjęta przez Radę Praw Człowieka w dniu 23 czerwca 2017 r. #
35/25. Negatywny wpływ korupcji na korzystanie z #
praw człowieka #
Rada Praw Człowieka,
kierując się Kartą Narodów Zjednoczonych,
potwierdzając Powszechną Deklarację Praw Człowieka, Międzynarodowe Pakty Praw Człowieka i inne odpowiednie międzynarodowe instrumenty dotyczące praw człowieka,
przywołując wszystkie odnośne rezolucje Komisji Praw Człowieka i Rady Praw Człowieka, w tym rezolucje Rady nr 19/20 z dnia 23 marca 2012 r. i nr 31/14 z dnia 23 marca 2016 r. w sprawie roli dobrych rządów w propagowaniu i ochronie praw człowieka, rezolucje nr 21/13 z dnia 27 września 2012 r. w sprawie dyskusji panelowej na temat negatywnego wpływu korupcji na korzystanie z praw człowieka, 23/9 z dnia 13 czerwca 2013 r. i 29/11 z dnia 2 lipca 2015 r.,
przypominając również , że Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji, której sygnatariuszami jest 140 państw, a 181 państw jest stronami, jest najbardziej wszechstronnym i uniwersalnym instrumentem zwalczania korupcji od czasu jej wejścia w życie w dniu 14 grudnia 2005 r., a jej cele zostały określone w jej art. 1,
odnotowując z zainteresowaniem wyniki trzeciej, czwartej i piątej sesji Konferencji Państw Stron Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji, które odbyły się odpowiednio w Ad-Dausze w 2009 r., w Marrakeszu w Maroku w 2011 r., w Panama City w 2013 r. oraz szóstej sesji konferencji, która odbyła się w Sankt Petersburgu (Federacja Rosyjska) w 2015 r., a także plany zwołania siódmej sesji Konferencji w Wiedniu w 2017 r. oraz podkreślając konieczność zapewnienia przez Państwa-Strony Konwencji skutecznego wdrożenia rezolucji przyjętych przez Konferencję,
Biorąc pod uwagę zestawienie najlepszych praktyk w zakresie działań na rzecz przeciwdziałania negatywnemu wpływowi korupcji na korzystanie ze wszystkich praw człowieka, wypracowane przez państwa, krajowe instytucje praw człowieka, krajowe organy antykorupcyjne, społeczeństwo obywatelskie i środowisko akademickie, przygotowane przez
Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka i przedłożone Radzie na jej trzydziestej drugiej sesji,1
potwierdzając, że państwa ponoszą główną odpowiedzialność za popieranie i ochronę praw człowieka,
uznając , że międzynarodowe ramy prawne dotyczące ochrony praw człowieka i walki z korupcją wzajemnie się uzupełniają i wzajemnie wzmacniają,
uznając również , że poprawa w promowaniu i ochronie praw człowieka na poziomie krajowym ma do odegrania kluczową rolę w zapobieganiu i zwalczaniu korupcji na wszystkich szczeblach,
uznając ponadto, że dobre rządy i praworządność oraz popieranie i ochrona praw człowieka i podstawowych wolności, w tym prawa do poszukiwania, otrzymywania i przekazywania informacji, prawa do udziału w prowadzeniu spraw publicznych oraz prawa do rzetelnego procesu sądowego przed właściwym, niezawisłym i bezstronnym sądem, ustanowionym ustawą, mają zasadnicze znaczenie dla krajowych wysiłków na rzecz zapobiegania korupcji i jej zwalczania,
podkreślając globalny charakter korupcji i wynikającą z tego potrzebę współpracy międzynarodowej w celu zapobiegania i zwalczania korupcji oraz odzyskiwania mienia nielegalnego pochodzenia pochodzącego z aktów korupcji,
uznając rosnącą w społeczności międzynarodowej świadomość szkodliwego wpływu powszechnej korupcji na prawa człowieka, zarówno poprzez osłabienie instytucji, jak i erozję zaufania publicznego do rządu, jak i poprzez osłabienie zdolności rządów do wypełniania wszystkich ich zobowiązań w zakresie praw człowieka i realizowania, w ramach maksymalnych dostępnych środków, Cele Zrównoważonego Rozwoju,
przyjmując z zadowoleniem Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 20302, w tym uznając w niej potrzebę budowania pokojowych, sprawiedliwych i integracyjnych społeczeństw zapewniających równy dostęp do wymiaru sprawiedliwości i opartych na poszanowaniu praw człowieka, skutecznym praworządności i dobrych rządach na wszystkich szczeblach oraz na przejrzystych, skutecznych i rozliczalnych instytucjach, a także zajęcie się w niej czynnikami powodującymi przemoc, brak bezpieczeństwa i niesprawiedliwość, takie jak nierówność, korupcja, złe rządy oraz nielegalny przepływ środków finansowych i broni,
uznając , że grupy zmarginalizowane są szczególnie narażone na negatywne skutki korupcji dla korzystania z praw człowieka,
uznając , że taki niekorzystny wpływ może prowadzić do dyskryminacji i jeszcze bardziej się przez nią pogłębiać,
podkreślając , że środki zapobiegawcze są jednym z najskuteczniejszych środków przeciwdziałania korupcji i unikania jej negatywnego wpływu na korzystanie z praw człowieka, a także podkreślając, że środki te powinny zostać wzmocnione na wszystkich szczeblach,
uznając znaczenie stworzenia bezpiecznego i sprzyjającego środowiska dla społeczeństwa obywatelskiego, sygnalistów, świadków, działaczy antykorupcyjnych, dziennikarzy, prokuratorów, prawników i sędziów, a także dla ochrony tych osób przed wszelkimi zagrożeniami wynikającymi z ich działalności w zakresie zapobiegania korupcji i zwalczania jej,
Podkreślając znaczenie niezawisłego i bezstronnego sądownictwa, niezawisłego zawodu prawniczego, obiektywnego i bezstronnego ścigania przestępstw oraz integralności systemu sądownictwa w celu zapobiegania korupcji i zwalczania jej oraz przeciwdziałania jej negatywnemu wpływowi na życie ludzkie. prawa, zgodnie z praworządnością i prawem do rzetelnego procesu sądowego, dostępu do wymiaru sprawiedliwości i skutecznego środka prawnego, bez dyskryminacji,
podkreślając znaczenie ustanowienia odpowiednich ram prawnych w celu ochrony praw człowieka przy jednoczesnym zapobieganiu i zwalczaniu korupcji,
podkreślając , że kampanie edukacyjne i uświadamiające w zakresie praw człowieka oraz inne środki są ważnymi czynnikami umożliwiającymi zapobieganie korupcji i walkę z nią,
uznając , że państwo powinno chronić przed wszelkimi negatywnymi skutkami dla praw człowieka wynikającymi z aktów korupcji z udziałem podmiotów niepaństwowych, w tym sektora prywatnego, poprzez skuteczne mechanizmy regulacyjne i dochodzeniowe, w celu pociągnięcia sprawców do odpowiedzialności, odzyskania mienia nielegalnego pochodzenia pochodzącego z aktów korupcji oraz zapewnienia zadośćuczynienia ofiarom,
podkreślając , że państwa, zgodnie ze swoimi odpowiednimi systemami prawnymi, dążą do ustanowienia i wspierania skutecznych praktyk mających na celu zapobieganie korupcji i jej wpływowi na korzystanie z praw człowieka oraz do okresowej oceny odpowiednich instrumentów prawnych i środków administracyjnych w celu określenia ich adekwatności do zapobiegania i zwalczania korupcji, w tym poprzez zapewnienie przejrzystości, dostęp do informacji publicznej, rozliczalność, niedyskryminacja i znaczący udział w prowadzeniu spraw publicznych,
zauważając , że korupcja często prowadzi do dyskryminacyjnego dostępu do usług i towarów publicznych oraz sprawia, że osoby znajdujące się w trudnej sytuacji są bardziej podatne na negatywne skutki społeczne i środowiskowe działalności gospodarczej,
podkreślając , że krajowe instytucje praw człowieka mogłyby odgrywać ważną rolę w podnoszeniu świadomości oraz promowaniu działań edukacyjnych i szkoleniowych dotyczących wpływu korupcji na prawa człowieka, poprzez swoje procedury składania skarg, dochodzenia i analizy,
podkreślając również możliwości, jakie stwarzają technologie informacyjno-komunikacyjne w celu wzmocnienia przejrzystości i odpowiedzialności, a także zapobiegania korupcji, jej wykrywania i prowadzenia dochodzeń w jej sprawie,
podkreślając znaczenie wskaźników, w stosownych przypadkach, dla pomiaru negatywnego wpływu korupcji na korzystanie z praw człowieka i na realizację Celów Zrównoważonego Rozwoju,
podkreślając znaczenie włączenia działań antykorupcyjnych do krajowych strategii i procesów rozwoju w celu rozwiązania problemu korupcji i osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju,
przyjmując z zadowoleniem zaangażowanie Państw-Stron Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji poprzez odpowiednie środki, takie jak opracowanie krajowych planów działania mających na celu wzmocnienie wdrażania Konwencji na szczeblu krajowym oraz udział w Mechanizmie Przeglądu Wdrażania Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko Korupcji, mający na celu zidentyfikowanie luk i pomoc krajom w osiągnięciu celów Konwencji,
powołując się na sprawozdanie końcowe Komitetu Doradczego Rady Praw Człowieka w sprawie negatywnego wpływu korupcji na korzystanie z praw człowieka,3
- wzywa państwa, które jeszcze tego nie uczyniły, do rozważenia ratyfikacji Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji oraz wzywa państwa-strony konwencji do jej skutecznego wdrożenia;
- z zadowoleniem przyjmuje zobowiązania podjęte przez wszystkie państwa w ramach celu zrównoważonego rozwoju nr 16 i celu nr 16.5 dotyczące znacznego ograniczenia korupcji i łapownictwa we wszystkich ich formach;
- podkreśla konieczność zacieśnienia współpracy i koordynacji między różnymi zainteresowanymi stronami na szczeblu krajowym, regionalnym i międzynarodowym w celu zwalczania korupcji we wszystkich jej formach, jako środka pozytywnego wkładu w propagowanie i ochronę praw człowieka;
- podkreśla , że środki zapobiegawcze są jednym z najskuteczniejszych sposobów przeciwdziałania korupcji i unikania jej negatywnego wpływu na korzystanie z praw człowieka;
- wzywa państwa do stworzenia i utrzymania, w świetle prawa i w praktyce, przy jednoczesnym przeciwdziałaniu negatywnemu wpływowi korupcji na korzystanie z praw człowieka, bezpiecznego i sprzyjającego środowiska, w którym społeczeństwo obywatelskie może funkcjonować bez przeszkód i braku bezpieczeństwa;
- wzywa do wzmocnienia środków zapobiegawczych na wszystkich szczeblach i podkreśla, że jednym z kluczowych aspektów środków zapobiegawczych jest zaspokojenie potrzeb osób znajdujących się w trudnej sytuacji, które mogą być pierwszymi ofiarami korupcji;
- uznaje , że negatywnemu wpływowi korupcji na prawa człowieka i zrównoważony rozwój można przeciwdziałać i zapobiegać mu poprzez edukację antykorupcyjną, i z uznaniem odnotowuje działania na rzecz budowania zdolności i specjalistyczne programy nauczania opracowane przez odpowiednie instytucje, takie jak Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości oraz Międzynarodowa Akademia Antykorupcyjna;
- zachęca krajowe organy antykorupcyjne i krajowe instytucje praw człowieka, o ile takie istnieją, do współpracy poprzez wymianę informacji, w stosownych przypadkach, oraz opracowywanie wspólnych strategii i planów działania na rzecz zwalczania korupcji i jej negatywnego wpływu na korzystanie z praw człowieka;
- podkreśla , że współpraca międzynarodowa może przyczynić się do zapobiegania negatywnemu wpływowi korupcji na korzystanie z praw człowieka, w tym poprzez świadczenie usług doradczych, pomoc techniczną i budowanie zdolności oraz wymianę najlepszych praktyk w celu wspierania państw, na ich wniosek, w ich wysiłkach na rzecz zapobiegania korupcji i jej zwalczania;
- zachęca Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka oraz Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości, jako sekretariat Konferencji Państw Stron Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji, do wymiany poglądów i informowania się na bieżąco o bieżących działaniach mających na celu pogłębienie zrozumienia związku między korupcją a prawami człowieka;
- zachęca mechanizmy Rady Praw Człowieka do rozważenia, w ramach ich obecnych mandatów, kwestii negatywnego wpływu korupcji na korzystanie z praw człowieka;
- zwraca się do Biura Wysokiego Komisarza o zorganizowanie, przed trzydziestą dziewiątą sesją Rady Praw Człowieka, we współpracy z Biurem Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości oraz z udziałem odpowiednich jednostek Organizacji Narodów Zjednoczonych, międzysesyjnych, półdniowych otwartych warsztatów eksperckich w celu wymiany najlepszych praktyk na temat tego, w jaki sposób system Organizacji Narodów Zjednoczonych wspiera państwa w zapobieganiu i zwalczaniu korupcji, z naciskiem na prawa człowieka;
- zwraca się do Biura Wysokiego Komisarza o przygotowanie sprawozdania podsumowującego z wyżej wymienionego seminarium oraz o przedłożenie go Radzie Praw Człowieka na jej czterdziestej pierwszej sesji.
[Przyjęto bez głosowania.]
- posiedzenie 23 czerwca 2017 r.
Dodaj komentarz