#
Protokół montrealski Montreal Protocol 1987 #
#
Protokół montrealski w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową z 1987 r. #
STRONY NINIEJSZEGO PROTOKOŁU,
BĘDĄC stronami Konwencji wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej,
DBAJĄC o swe zobowiązania wynikające z tej Konwencji, aby podejmować stosowne środki w celu ochrony ludzkiego zdrowia i środowiska przed szkodliwymi skutkami wynikającymi lub mogącymi wyniknąć z działalności człowieka, zmieniającej lub mogącej zmienić warstwę ozonową,
UZNAJĄC, że emisje o światowym zasięgu różnych substancji mogą znacznie zubożyć lub zmienić warstwę ozonową w sposób, który mógłby przynieść szkodliwe skutki dla ludzkiego zdrowia i środowiska,
ŚWIADOME potencjalnych skutków klimatycznych emisji tych substancji,
ZDAJĄC SOBIE SPRAWĘ, że środki podejmowane w celu ochrony warstwy ozonowej przed zubożeniem powinny opierać się na właściwej wiedzy naukowej, uwzględniającej uwarunkowania techniczne i ekonomiczne,
ZDECYDOWANE chronić warstwę ozonową przez podejmowanie środków zapobiegawczych w drodze obiektywnej kontroli całkowitej światowej emisji substancji, które zubożają warstwę ozonową, z zamiarem eliminacji tych substancji w oparciu o rozwój wiedzy naukowej, przy uwzględnieniu uwarunkowań technicznych i ekonomicznych oraz mając na uwadze potrzeby krajów rozwijających się,
UZNAJĄC, że istnieje potrzeba szczególnego uregulowania prawnego, uwzględniającego potrzeby krajów rozwijających się,
DOSTRZEGAJĄC środki zapobiegawcze, podjęte już na szczeblach krajowych i regionalnych w celu kontrolowania emisji pewnych związków węgla z chlorem i fluorem,
UWZGLĘDNIAJĄC wagę promowania międzynarodowej współpracy w badaniach i rozwoju nauki i technologii, związanych z kontrolą i zmniejszaniem emisji substancji zubożających warstwą ozonową, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb krajów rozwijających się,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
#
Artykuł 1 Definicje #
W rozumieniu niniejszego Protokołu:
1) “Konwencja” oznacza Konwencję wiedeńską o ochronie warstwy ozonowej, przyjętą dnia 22 marca 1985 roku.
2) “Strony” oznaczają strony niniejszego Protokołu, jeżeli tekst nie stanowi inaczej.
3) “Sekretariat” oznacza sekretariat Konwencji.
4) “Substancja kontrolowana” oznacza substancję wymienioną w załączniku A do niniejszego Protokołu, istniejącą samodzielnie bądź w mieszaninie. Termin ten nie obejmuje żadnej kontrolowanej substancji lub mieszaniny, która znajduje się w wytworzonym produkcie, innym niż pojemnik używany do transportowania lub składowania wymienionej substancji.
5) “Produkcja” oznacza wielkość produkcji substancji kontrolowanych pomniejszoną o ilość tych substancji zniszczonych za pomocą technik, które zostaną zaaprobowane przez strony.
6) “Zużycie” oznacza produkcję plus przywóz pomniejszone o wywóz substancji kontrolowanych.
7) “Poziomy obliczeniowe” produkcji, importu, eksportu oraz zużycia oznaczają poziomy określone zgodnie z artykułem 3.
8) “Racjonalizacja przemysłowa” oznacza transfer całości lub części poziomu obliczeniowego produkcji jednej ze stron do innej w celu pokrycia zapotrzebowania gospodarczego lub pokrycia założonego deficytu dostaw w wyniku unieruchomienia zakładów przemysłowych.
Artykuł 2 Środki kontroli #
1. Każda ze stron zapewni, że w ciągu dwunastomiesięcznego okresu, poczynając od pierwszego dnia siódmego miesiąca od daty wejścia w życie niniejszego Protokołu oraz w ciągu każdego następnego okresu dwunastomiesięcznego, jej poziom obliczeniowy zużycia substancji kontrolowanych z grupy I załącznika A nie przewyższy jej poziomu obliczeniowego zużycia w roku 1986. Najdalej do końca tego samego okresu każda ze stron produkująca jedną lub więcej tych substancji zapewni, że jej poziom obliczeniowy produkcji tych substancji nie przewyższy jej poziomu obliczeniowego produkcji z roku 1986, przy czym dopuszcza się wzrost nie większy niż dziesięcioprocentowy w stosunku do roku 1986. Wzrost ten będzie dopuszczalny tylko dla zabezpieczenia podstawowych potrzeb krajowych stron działających z mocy artykułu 5 i na potrzeby racjonalizacji przemysłowej pomiędzy stronami.
2. Każda ze stron zapewni, że w ciągu dwunastomiesięcznego okresu, poczynając od pierwszego dnia trzydziestego siódmego miesiąca od daty wejścia w życie niniejszego Protokołu oraz w ciągu każdego następnego okresu dwunastomiesięcznego, jej poziom obliczeniowy zużycia substancji kontrolowanych wymienionych w grupie II załącznika A nie przewyższy jej poziomu obliczeniowego zużycia w roku 1986. Każda ze stron produkująca jedną lub więcej tych substancji zapewni, że jej poziom obliczeniowy produkcji tych substancji nie przewyższy jej poziomu obliczeniowego produkcji z roku 1986, przy czym dopuszcza się wzrost nie większy niż dziesięcioprocentowy w stosunku do roku 1986. Wzrost ten jest dopuszczalny tylko dla zabezpieczenia podstawowych potrzeb krajowych stron działających z mocy artykułu 5 i na potrzeby racjonalizacji przemysłowej pomiędzy stronami. Mechanizm wdrożenia tych środków zostanie ustanowiony przez strony na ich pierwszym spotkaniu, które nastąpi po pierwszym przeglądzie naukowym.
3. Każda ze stron zapewni, że w okresie od dnia 1 lipca 1993 roku do dnia 30 czerwca 1994 roku oraz w ciągu każdego następnego okresu dwunastomiesięcznego, jej obliczeniowy poziom zużycia substancji kontrolowanych z grupy I załącznika A nie przewyższy w stosunku rocznym osiemdziesięciu procent jej poziomu obliczeniowego zużycia z roku 1986. Każda ze stron produkujących jedną lub więcej tych substancji w tych samych okresach zapewni, że jej obliczeniowy poziom produkcji tych substancji nie przewyższy w stosunku rocznym osiemdziesięciu procent jej poziomu obliczeniowego produkcji z roku 1986. Jednak w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb krajowych stron działających z mocy artykułu 5 i na potrzeby racjonalizacji przemysłowej pomiędzy stronami jej obliczeniowy poziom produkcji może przewyższyć tę granicę nie więcej niż o 10 procent jej poziomu obliczeniowego produkcji z roku 1986.
4. Każda ze stron zapewni, że w okresie od dnia 1 lipca 1998 roku do dnia 30 czerwca 1999 roku oraz w ciągu każdego następnego okresu dwunastomiesięcznego, jej poziom obliczeniowy zużycia substancji kontrolowanych z grupy I załącznika A nie przewyższy w stosunku rocznym pięćdziesięciu procent jej poziomu obliczeniowego zużycia z roku 1986. Każda ze stron produkująca jedną lub więcej tych substancji w tym samym okresie zapewni, że jej obliczeniowy poziom produkcji tych substancji nie przewyższy w stosunku rocznym pięćdziesięciu procent jej obliczeniowego poziomu produkcji z roku 1986. Jednakże w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb krajowych stron działających z mocy artykułu 5 i na potrzeby racjonalizacji przemysłowej pomiędzy stronami jej obliczeniowy poziom produkcji może przewyższyć tę granicę, jednak nie więcej niż o piętnaście procent jej obliczeniowego poziomu produkcji z roku 1986. Niniejszy paragraf stosuje się, dopóki strony nie zdecydują inaczej na spotkaniu większością dwóch trzecich obecnych i głosujących stron, reprezentujących co najmniej dwie trzecie całkowitego obliczeniowego poziomu zużycia tych substancji przez strony. Decyzja taka będzie rozważona i podjęta w świetle oceny dokonanej w odniesieniu do artykułu 6.
5. Każda strona, której obliczeniowego poziomu produkcji substancji kontrolowanych z grupy I załącznika A w roku był mniejszy niż 25 kiloton, może, do celów racjonalizacji przemysłowej, przekazać lub otrzymać od innej strony produkcję w zakresie limitów ustalonych w ustępach 1, 3 i 4, pod warunkiem że połączone poziomy obliczeniowe produkcji zainteresowanych stron nie przekroczą limitów produkcji ustalonych w niniejszym artykule. Taki transfer produkcji powinien być zgłoszony do sekretariatu przez każdą z zainteresowanych stron nie później niż do chwili transferu.
6. Każda strona niedziałająca na mocy artykułu 5, która posiada w trakcie budowy urządzenia do produkcji substancji kontrolowanych lub zawarła na nie kontrakt przed dniem 16 września 1987 roku oraz zabezpieczyła je w prawodawstwie krajowym przed dniem 1 stycznia 1987 roku, może dodać produkcję z tych urządzeń do produkcji tych substancji w roku 1986 celem określenia poziomu obliczeniowego produkcji z 1986 roku, pod warunkiem że budowa takich urządzeń zostanie zakończona do dnia 31 grudnia 1990 roku oraz że taka produkcja nie spowoduje wzrostu rocznego obliczeniowego poziomu zużycia substancji kontrolowanych tej strony o ponad 0,5 kilograma w przeliczeniu na głowę ludności.
7. Wszelki transfer produkcji zgodnie z ustępem 5 lub wszelki dodatek produkcji zgodnie z ustępem 6 powinien być zgłoszony do sekretariatu nie później niż do czasu transferu lub dodatku.
8. a) Jakiekolwiek strony będące Państwami Członkowskimi organizacji regionalnej integracji gospodarczej w rozumieniu artykułu 1 ustęp 6 Konwencji mogą umówić się, że będą wspólnie wypełniać swoje zobowiązania dotyczące zużycia na mocy niniejszego artykułu, pod warunkiem że ich całkowity połączony obliczeniowy poziom zużycia nie przewyższa poziomów wymaganych w niniejszym artykule.
b) Strony każdej takiej umowy poinformują sekretariat o warunkach tej umowy przed datą zmniejszenia zużycia, którego taka umowa dotyczy.
c) Umowa taka ma moc tylko wtedy, gdy wszystkie Państwa Członkowskie organizacji regionalnej integracji gospodarczej oraz sama dana organizacja są stronami Protokołu oraz gdy powiadomiły sekretariat o sposobie jego wdrożenia.
9. a) Na podstawie oceny dokonanej zgodnie z artykułem 6 strony mogą decydować, czy:
i) należy wnieść poprawki do potencjałów wyczerpywania ozonu wyszczególnionych w załączniku A, a jeśli tak – jakie powinny być te poprawki; oraz czy
ii) należy wprowadzić dalsze poprawki i zmniejszenia produkcji lub zużycia substancji kontrolowanych od poziomów z roku 1986, a jeśli tak – jaki powinien być cel, ilość i terminarz tego rodzaju poprawek oraz zmniejszenia.
b) Propozycje takich poprawek będą przedstawione stronom przez sekretariat co najmniej sześć miesięcy przed spotkaniem stron, na którym przewiduje się przyjęcie poprawek.
c) W podejmowaniu takich decyzji strony uczynią wszelkie wysiłki dla osiągnięcia porozumienia na zasadzie consensusu. Jeżeli poczyniono wyczerpujące wysiłki do uzyskania consensusu, lecz nie osiągnięto porozumienia, decyzje takie mogą być w ostatecznym wypadku podjęte większością dwóch trzecich głosów obecnych i głosujących stron, reprezentujących przynajmniej 50 % całkowitego zużycia kontrolowanych substancji przez strony.
d) Decyzje wiążące wszystkie strony będą niezwłocznie zakomunikowane stronom przez depozytariusza. Jeżeli w decyzjach nie przewidziano inaczej, wejdą one w życie po upływie sześciu miesięcy od daty wejścia w obieg komunikatu depozytariusza.
10. a) Na podstawie ocen dokonanych stosownie do artykułu 6 niniejszego Protokołu oraz w związku z procedurą ustanowioną w artykule 9 Konwencji strony mogą decydować:
i) czy jakiekolwiek substancje, a jeśli tak, to które, powinny być włączone lub wyłączone z któregokolwiek załącznika do niniejszego Protokołu; oraz
ii) o mechanizmie, zakresie i terminarzu środków kontrolnych, które należy zastosować do tych substancji.
b) Każda taka decyzja stanie się skuteczna, pod warunkiem że została podjęta większością dwóch trzecich głosów obecnych i głosujących stron.
11. Niezależnie od postanowień niniejszego artykułu strony mogą stosować środki surowsze niż wymagane w tym artykule.
#
Artykuł 3 Obliczanie poziomów kontrolnych #
W rozumieniu artykułów 2 i 5 każda Strona dla każdej grupy substancji z załącznika A określi jej poziomy obliczeniowe:
a) produkcji przez:
i) pomnożenie swej rocznej produkcji każdej kontrolowanej substancji przez jej odnośny potencjał wyczerpywania ozonu, wyszczególniony w załączniku A; oraz
ii) zsumowanie liczb wynikowych dla każdej grupy;
b) wywozu i przywozu, odpowiednio, przez, mutatis mutandis, zastosowanie procedury ustanowionej w literze a); i
c) zużycia przez zsumowanie poziomów obliczeniowych produkcji i przywozu oraz odjęcie poziomu obliczeniowego wywozu, zgodnie z procedurą podaną w literach a) i b). Jednakże, poczynając od dnia 1 stycznia 1993 roku, wywozu substancji kontrolowanych do stron niebędących stronami Protokołu nie odejmuje się w obliczaniu poziomu zużycia przez stronę eksportującą.
Artykuł 4 Kontrola handlu z nie-Stronami #
1. W ciągu jednego roku od chwili wejścia w życie niniejszego Protokołu każda ze Stron wprowadzi zakaz przywozu kontrolowanych substancji z jakiegokolwiek państwa niebędącego stroną niniejszego Protokołu.
2. Od dnia 1 stycznia 1993 roku każda ze Stron wprowadzi zakaz wywozu kontrolowanych substancji wymienionych w załączniku A do jakiegokolwiek państwa niebędącego stroną niniejszego Protokołu.
3. W ciągu trzech lat od chwili wejścia w życie niniejszego Protokołu Strony powinny, zgodnie z procedurami przewidzianymi w artykule 10 Konwencji, opracować w formie załącznika wykaz produktów zawierających kontrolowane substancje. Strony, które zgodnie z tymi procedurami nie zgłosiły zastrzeżeń do załącznika, w ciągu jednego roku od chwili jego wejścia w życie wprowadzą zakaz przywozu tych produktów z jakiegokolwiek państwa niebędącego stroną niniejszego Protokołu.
4. W ciągu pięciu lat od chwili wejścia w życie niniejszego Protokołu Strony określą warunki wykonalności zakazów lub restrykcji importu produktów wytwarzanych przy użyciu kontrolowanych substancji, lecz ich niezawierających, z państw niebędących stronami niniejszego Protokołu. Po określeniu warunków wykonalności strony opracują w formie załącznika, według procedur przewidzianych w artykule 10 Konwencji, listę tych produktów. Strony, które zgodnie z tymi procedurami nie zgłosiły zastrzeżeń do załącznika, w ciągu jednego roku od chwili jego wejścia w życie wprowadzą zakaz importu tych produktów z jakiegokolwiek państwa niebędącego stroną niniejszego Protokołu.
5. Każda ze Stron będzie podejmować działania zniechęcające do eksportu technologii produkcji i utylizacji kontrolowanych substancji do jakiegokolwiek państwa niebędącego stroną niniejszego Protokołu.
6. Każda ze stron odstąpi od zabezpieczenia programów nowych subsydiów, pomocy, kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń na eksport do państw niebędących Stronami niniejszego Protokołu, produktów, wyposażenia, fabryk lub technologii, które ułatwiłyby wytwarzanie kontrolowanych substancji.
7. Ustępy 5 i 6 nie dotyczą produktów, wyposażenia, fabryk lub technologii, które usprawniają konfekcjonowanie, odzysk, wtórny przerób lub niszczenie kontrolowanych substancji, służą promocji rozwoju substancji alternatywnych bądź w inny sposób przyczyniają się do zmniejszenia emisji kontrolowanych substancji.
8. Niezależnie od postanowień niniejszego artykułu przywóz, jak również wywóz, określony w ustępach 1, 3 i 4, mogą być dozwolone z lub do każdego państwa niebędącego stroną niniejszego Protokołu, jeżeli na spotkaniu Stron państwo to zostało określone jako postępujące zgodnie z artykułem 2 i niniejszym artykułem oraz przedłożyło ono odpowiednie dane, jak przewidziano w artykule 7.
Artykuł 5 Szczególna sytuacja krajów rozwijających się #
1. Każda Strona, która jest krajem rozwijającym się i której roczny poziom obliczeniowy zużycia kontrolowanych substancji, w przeliczeniu na jednego mieszkańca, jest mniejszy niż 0,3 kg na dzień wejścia w życie Protokołu w stosunku do niej lub w każdym czasie w ciągu 10 lat od dnia wejścia w życie Protokołu, będzie uprawniona do opóźnienia o dziesięć lat wykonania obowiązku przestrzegania zgodności ze środkami kontrolowanymi przewidzianymi w artykule 2 ustępy 1–4 o 10 lat po roku określonym w tych ustępach w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb krajowych. Jednakże strona ta nie powinna przekroczyć rocznego poziomu obliczeniowego zużycia 0,3 kg w przeliczeniu na jednego mieszkańca. Żadna z tych Stron nie będzie uprawniona do użycia swojego średniego rocznego poziomu obliczeniowego zużycia za okres od 1995 do 1997 roku włącznie lub obliczeniowego poziomu zużycia 0,3 kg na jednego mieszkańca, w zależności od tego, który wskaźnik jest niższy, jako podstawy dla określenia swojej zgodności ze środkami kontrolnymi.
2. Strony podejmują się ułatwiać dostęp dla Stron będących krajami rozwijającymi się do substancji alternatywnych, bezpiecznych dla środowiska, oraz takich technologii, a także pomagają im w czynnym spożytkowaniu takich alternatyw.
3. Strony podejmują dwustronne i wielostronne ułatwienia w celu zapewnienia Stronom będącym krajami rozwijającymi się programów subsydiowania, pomocy, kredytów, gwarancji i ubezpieczeń na użytek technologii alternatywnych i produktów zastępczych.
Artykuł 6 Ocena i przegląd środków kontrolnych #
Począwszy od roku 1990 i potem co najmniej raz na cztery lata, Strony ocenią środki kontrolne przewidziane w artykule 2, na podstawie dostępnych informacji naukowych, środowiskowych, technicznych i ekonomicznych. Co najmniej na rok przed każdą oceną Strony zwołają stosowne panele ekspertów posiadających kwalifikacje we wspomnianych działaniach oraz określą zakres przedmiotowy i założenia każdego takiego panelu. W ciągu jednego roku od zwołania zespoły, za pośrednictwem sekretariatu, przedstawią Stronom wnioski.
#
Artykuł 7 Przekazywanie danych #
1. W ciągu trzech miesięcy od dnia, kiedy państwo stało się Stroną, każda Strona dostarczy sekretariatowi dane statystyczne o produkcji, przywozie i wywozie każdej z kontrolowanych substancji za rok 1986 lub też szacunki takich danych, jeżeli aktualne dane nie są dostępne.
2. Każda strona dostarczy sekretariatowi dane statystyczne dotyczące rocznej produkcji (także odrębne dane o ilościach zniszczonych za pomocą technologii zatwierdzonych przez strony), przywozu i wywozu każdej z substancji kontrolowanych (także odrębne dane o ilościach zniszczonych za pomocą technologii zatwierdzonych przez strony), przywozie i wywozie odpowiednio do Stron i nie-Stron, w odniesieniu do danych substancji, za rok, w ciągu którego stała się Stroną, oraz za każdy następny rok. Każda Strona przesyła dane nie później niż dziewięć miesięcy po zakończeniu roku, do którego się odnoszą.
Artykuł 8 Niezgodność z Protokołem #
Na swym pierwszym spotkaniu Strony rozważą i zaaprobują procedury i mechanizmy instytucjonalne dla określenia stanu niezgodności z postanowieniami niniejszego Protokołu oraz sposób postępowania wobec Stron, które przejawiły niezgodność.
Artykuł 9 Badania, rozwój, uświadomienie opinii publicznej i wymiana informacji #
1. Strony będą współpracować, zgodnie ze swym prawem krajowym, przepisami i praktykami, mając na uwadze w szczególności potrzeby krajów rozwijających się, w popieraniu bezpośrednio lub poprzez kompetentne ciała międzynarodowe badań naukowych, rozwoju i wymiany informacji nad:
a) najskuteczniejszymi technologiami ulepszania konfekcjonowania, odzysku, wtórnego przerobu lub niszczenia kontrolowanych substancji, lub w inny sposób zmniejszającymi ich emisję;
b) możliwymi substancjami alternatywnymi dla kontrolowanych substancji do produktów zawierających substancje kontrolowane oraz produktów wytwarzanych na bazie substancji kontrolowanych; oraz
c) kosztami i korzyściami stosownych strategii kontrolnych.
2. Indywidualnie, wspólnie lub za pośrednictwem kompetentnych ciał międzynarodowych strony będą współpracować nad promocją uświadamiania opinii publicznej efektów środowiskowych emisji kontrolowanych substancji i innych substancji zubożających warstwę ozonową.
3. W ciągu dwóch lat od wejścia w życie niniejszego Protokołu i potem co dwa lata każda ze stron przedłoży sekretariatowi sprawozdanie z działalności, jaką podjęła i wykonała zgodnie z niniejszym artykułem.
#
Artykuł 10 Pomoc techniczna #
1. W kontekście postanowień artykułu 4 Konwencji oraz uwzględniając potrzeby krajów rozwijających się, Strony będą współpracować we wspieraniu pomocy technicznej mającej na celu ułatwienie przystąpienie do i wykonanie niniejszego Protokołu.
2. Każda Strona lub sygnatariusz niniejszego Protokołu może przedłożyć sekretariatowi wniosek o pomoc techniczną do celów wykonania niniejszego Protokołu i przystąpienia do niego.
3. Na pierwszym posiedzeniu Strony rozpoczynają obrady w sprawie środków wypełniania zobowiązań określonych w artykule 9 oraz ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu, włącznie z przygotowaniem planów roboczych. Takie plany robocze szczególnie uwzględniają potrzeby i sytuacje krajów rozwijających się. Państwa i regionalne organizacje integracji gospodarczej niebędące Stronami niniejszego Protokołu powinny być zachęcane do udziału w działaniach określonych w takich planach roboczych.
Artykuł 11 Spotkania Stron #
1. Strony będą odbywać spotkania w regularnych odstępach czasu. Sekretariat zwoła pierwsze spotkanie Stron nie później niż jeden rok od daty wejścia w życie niniejszego Protokołu oraz w połączeniu ze spotkaniem Konferencji Stron Konwencji, jeśli posiedzenie tej ostatniej zaplanowano w tym okresie.
2. Następne zwyczajne spotkania Stron będą odbywać się, jeżeli Strony nie zdecydują inaczej, w połączeniu z posiedzeniami Konferencji Stron Konwencji. Nadzwyczajne spotkania Stron będą zwoływane w terminach, które zostaną uznane za potrzebne przez spotkanie Stron lub na pisemną prośbę każdej Strony, pod warunkiem że taka prośba zostanie im zakomunikowana przez sekretariat, przy poparciu co najmniej jednej trzeciej Stron, w ciągu sześciu miesięcy.
3. Na pierwszym spotkaniu Strony:
a) przyjmą przez konsensus zasady proceduralne swych spotkań;
b) przyjmą przez konsensus zasady finansowe, określone w artykule 13 ustęp 2;
c) ustanowią zespoły i określą zakresy przedmiotowe i założenia, określone w artykule 6;
d) rozważą i zaaprobują procedury oraz mechanizmy instytucjonalne wyszczególnione w artykule 8; oraz
e) rozpoczną przygotowanie planów roboczych stosownie do artykułu 10 ustęp 3.
4. Cele spotkań Stron będą następujące:
a) dokonywanie przeglądu wdrażania niniejszego Protokołu;
b) decydowanie o wszelkich poprawkach i obniżeniach, określonych w artykule 2 ustęp 9;
c) decydowanie o wszelkich dodatkach, włączeniach lub usunięciach w odniesieniu do wszelkich załączników substancji oraz związanych z tym środkach kontrolnych zgodnie z artykułem 2 ustęp 10;
d) ustanowienie, jeżeli to niezbędne, wytycznych lub procedur sprawozdawczości informacji przewidzianej w artykule 7 oraz w artykule 9 ustęp 3;
e) rozpatrywanie próśb o pomoc techniczną, przedłożonych zgodnie z artykułem 10 ustęp 2;
f) rozpatrywanie raportów przygotowanych przez sekretariat zgodnie z artykułem 12 litera c);
g) dokonywanie, zgodnie z artykułem 6, oceny środków kontroli;
h) rozważanie i akceptowanie, w miarę wymogów, propozycji poprawek do niniejszego Protokołu lub każdego załącznika oraz każdego nowego załącznika;
i) rozważanie i akceptowanie budżetu na wdrażanie niniejszego Protokołu; oraz
j) rozważanie i podejmowanie wszelkich dodatkowych działań, które mogą być potrzebne do osiągnięcia celów niniejszego Protokołu.
5. Organizacja Narodów Zjednoczonych, jej wyspecjalizowane agencje oraz Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej, a także każde państwo niebędące Stroną niniejszego Protokołu, mogą być reprezentowane na spotkaniach Stron jako obserwatorzy. Każde ciało lub agencja, zarówno krajowa, jak i międzynarodowa, rządowa lub pozarządowa, wyspecjalizowana w dziedzinie ochrony warstwy ozonowej, która poinformowała sekretariat o jej życzeniu reprezentowania jej na spotkaniu Stron w charakterze obserwatora, może być dopuszczona, chyba że co najmniej jedna trzecia Stron wyrazi sprzeciw. Dopuszczenie i udział obserwatorów podlega zasadom proceduralnym przyjętym przez Strony.
#
Artykuł 12 Sekretariat #
Dla celów niniejszego Protokołu sekretariat będzie:
a) organizował i obsługiwał spotkania Stron, zgodnie z artykułem 11;
b) przyjmował i na żądanie Strony udostępniał dane dostarczone zgodnie z artykułem 7;
c) przygotowywał i regularnie przesyłał stronom raporty oparte na informacji otrzymanej zgodnie z artykułami 7 i 9;
d) powiadamiał strony o każdym wniosku o pomoc techniczną otrzymanym zgodnie z artykułem 10 dla ułatwienia zapewnienia takiej pomocy;
e) zachęcał nie-Strony do uczestnictwa w spotkaniach stron w charakterze obserwatorów i do działania w myśl postanowień niniejszego Protokołu;
f) zabezpieczał, jeśli zaistnieje potrzeba, informację i prośby, określonych w literze c) i d) dla takich obserwatorów nie będących Stronami; oraz
g) wykonywał wszelkie inne funkcje dla osiągnięcia celów niniejszego Protokołu, jakie mogą być mu przypisane przez Strony.
Artykuł 13 Postanowienia finansowe #
1. Fundusze związane z realizacją niniejszego Protokołu, łącznie z funduszami przeznaczonymi na funkcjonowanie sekretariatu powołanego niniejszym Protokołem są gromadzone wyłącznie z wkładów Stron.
2. Na pierwszym spotkaniu Strony przyjmą przez konsensus zasady finansowe realizacji niniejszego Protokołu.
#
Artykuł 14 Związek Protokołu z Konwencją #
Jeżeli w niniejszym Protokole nie przewidziano inaczej, postanowienia Konwencji odnoszące się do jej Protokołów odnoszą się do niniejszego Protokołu.
Artykuł 15 Podpisanie #
Niniejszy Protokół będzie wyłożony do podpisania przez państwa i regionalne organizacje integracji gospodarczej w Montrealu dnia 16 września 1987 roku; w Ottawie od dnia 17 września 1987 roku do dnia 16 stycznia 1988 roku i w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku od dnia 17 stycznia 1988 roku do dnia 15 września 1988 roku.
Artykuł 16 Wejście w życie #
1. Niniejszy Protokół wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1989 roku, pod warunkiem że co najmniej jedenaście dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia tego Protokołu lub przystąpienia do niego złożyły państwa lub organizacje regionalnej integracji gospodarczej, reprezentujące co najmniej dwie trzecie szacunkowego globalnego zużycia kontrolowanych substancji za rok 1986, i jeżeli zostały spełnione postanowienia artykułu 17 ustęp 1 Konwencji. W przypadku gdy warunki te nie zostały wypełnione do tej daty, Protokół wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia po dniu, w którym spełnione będą te warunki.
2. W rozumieniu ustępu 1 jakikolwiek dokument złożony przez regionalną organizację integracji gospodarczej nie będzie traktowany jako dodatkowy do tych, które zostały złożone przez państwa członkowskie takiej organizacji.
3. Po wejściu w życie niniejszego Protokołu każde państwo lub organizacja regionalnej integracji gospodarczej stanie się jego stroną dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.
Artykuł 17 Strony przystępujące po wejściu w życie Protokołu #
Każde państwo lub organizacja regionalnej integracji gospodarczej, która stanie się stroną niniejszego Protokołu po dniu jego wejścia w życie, odpowiednio do artykułu 5, wypełni bezzwłocznie wszystkie swoje obowiązki wynikające z artykułu 2, jak również artykułu 4, nałożone na państwa i organizacje regionalnej integracji gospodarczej, które stały się stronami w dniu wejścia w życie Protokołu.
Artykuł 18 Zastrzeżenia #
Do niniejszego Protokołu nie można zgłaszać zastrzeżeń.
Artykuł 19 Wystąpienie #
Do celów niniejszego Protokołu postanowienia artykułu 19 Konwencji dotyczące wypowiedzenia stosuje się, z wyjątkiem Stron określonych w artykule 5 ustęp 1. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszy Protokół poprzez złożenie pisemnego zawiadomienia depozytariuszowi w każdym czasie po czterech latach wypełniania zobowiązań wyszczególnionych w artykule 2 ustępy 1–4. Każde takie wypowiedzenie będzie skuteczne po upływie jednego roku od jego otrzymania przez depozytariusza lub od każdej późniejszej daty, jaka zostanie określona w zawiadomieniu o wystąpieniu.
#
Artykuł 20 Teksty autentyczne #
Oryginał niniejszego Protokołu, którego teksty w językach: arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół.
Sporządzono w Montrealu dnia szesnastego września tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego siódmego roku.
————————————————–
Załącznik A #
SUBSTANCJE KONTROLOWANE #
Grupa | Substancje | Potencjał wyczerpywania ozonu |
| |
Grupa I | CFCl3 | (CFC-11) | 1,0 |
CF2Cl2 | (CFC-12) | 1,0 |
C2F3Cl3 | (CFC-113) | 0,8 |
C2F4Cl2 | (CFC-114) | 1,0 |
C2F5Cl | (CFC-115) | 0,6 |
Grupa II | CF2BrCl | (halon-1211) | 3,0 |
CF3Br | (halon-1301) | 10,0 |
C2F4Br2 | (halon-2402) | (do określenia) |
————————————————–
ZAŁĄCZNIK II #
Deklaracja Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej zgodnie z artykułem 13 ustęp 3 Konwencji wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej, dotycząca zakresu jej uprawnień w odniesieniu do spraw objętych Konwencją oraz Protokołem montrealskim w sprawie substancji zubażających warstwę ozonową
Zgodnie z odpowiednimi artykułami Traktatu EWG Wspólnota jest uprawniona do podejmowania działań odnoszących się do zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego.
Wspólnota wykorzystała swoje uprawnienia w dziedzinie objętej Konwencją wiedeńską oraz Protokołem montrealskim, przyjmując decyzję Rady 80/372/EWG z dnia 26 marca 1980 roku dotyczącą chlorofluorowęglowodorów w środowisku naturalnym [1], decyzję Rady 82/795/EWG z dnia 15 listopada 1982 roku w sprawie konsolidacji środków zapobiegawczych dotyczących chlorofluorowęglowodorów w środowisku naturalnym [2] oraz rozporządzenie Rady EWG/3322/88 z dnia 14 października 1988 roku w sprawie niektórych chlorofluorowęglowodorów i halonów zubożających warstwę ozonową [3]. Wspólnota może w przyszłości wykorzystać swoje uprawnienia, przyjmując dalsze akty prawne w tej dziedzinie.
W dziedzinie badań z zakresu ochrony środowiska, określonych w Konwencji, Wspólnota posiada pewne uprawnienia na mocy decyzji Rady 86/234/EWG z dnia 10 czerwca 1986 roku, przyjmującej wieloletnie programy badawczo-rozwojowe w dziedzinie środowiska (lata 1986–1990).
[1] Dz.U. L 90 z 3.4.1980, str. 45.
[2] Dz.U. L 329 z 25.11.1982, str. 29.
[3] Dz.U. L 297 z 31.10.1988, str. 1.
Dodaj komentarz