#
Konwencja dotycząca pracowników migrujących (postanowienia uzupełniające), 1975 (nr 143) #
Konwencja dotycząca migracji w warunkach nadużyć oraz promowania równości szans i traktowania pracowników migrujących (wejście w życie: 9 grudnia 1978 r.) #
Preambuła
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,
zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 4 czerwca 1975 r. na sześćdziesiątej sesji,
zważywszy, że preambuła Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy powierza jej zadanie ochrony „interesów pracowników zatrudnionych w krajach innych niż ich własny”, oraz
Zważywszy, że Deklaracja Filadelfijska potwierdza, wśród zasad, na których opiera się Organizacja, że „praca nie jest towarem” oraz że „ubóstwo wszędzie stanowi zagrożenie dla dobrobytu na całym świecie” oraz uznaje uroczyste zobowiązanie MOP do dalszego programów, które doprowadzą w szczególności do pełnego zatrudnienia poprzez „przeniesienie siły roboczej, w tym do zatrudnienia…”,
biorąc pod uwagę Światowy Program Zatrudnienia MOP oraz Konwencję i Zalecenie w sprawie polityki zatrudnienia, 1964, oraz podkreślając potrzebę unikania nadmiernego i niekontrolowanego lub niewspomaganego wzrostu ruchów migracyjnych z powodu ich negatywnych konsekwencji społecznych i ludzkich,
Zważywszy, że w celu przezwyciężenia niedorozwoju oraz strukturalnego i chronicznego bezrobocia, rządy wielu krajów coraz bardziej podkreślają, że pożądane jest raczej zachęcanie do transferu kapitału i technologii niż do przenoszenia pracowników zgodnie z potrzebami i żądaniami tych krajów we wzajemnym interesie krajów pochodzenia i krajów zatrudnienia, oraz
uznając prawo każdego do opuszczenia jakiegokolwiek kraju, w tym własnego, i wjazdu do własnego kraju, zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka i Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych, oraz przypominając postanowienia zawarte w Konwencji i Zaleceniu w sprawie migracji zarobkowej (zrewidowanej) z 1949 r., w Zaleceniu w sprawie ochrony pracowników migrujących (kraje słabo rozwinięte) z 1955 r., w Konwencji i Zaleceniu w sprawie polityki zatrudnienia, 1964 r., w Konwencji i Zaleceniu w sprawie służby zatrudnienia, 1948 oraz w Konwencji o płatnych agencjach zatrudnienia (zrewidowanej) z 1949 r., które dotyczą takich kwestii, jak regulacja rekrutacji, wprowadzania i zatrudniania pracowników migrujących, dostarczanie dokładnych informacji dotyczących migracji, minimalne warunki, jakie należy spełnić z jakich korzystają migranci w tranzycie i po przybyciu, przyjęcie aktywnej polityki zatrudnienia i współpracy międzynarodowej w tych sprawach, oraz
zważywszy, że migracja pracowników spowodowana warunkami panującymi na rynkach pracy powinna odbywać się pod nadzorem oficjalnych agencji ds. zatrudnienia lub zgodnie z odpowiednimi umowami dwustronnymi lub wielostronnymi, w szczególności umożliwiającymi swobodny przepływ pracowników,
zważywszy, że dowody na istnienie nielegalnego i potajemnego handlu siłą roboczą wymagają dalszych norm ukierunkowanych konkretnie na wyeliminowanie tych nadużyć, oraz
powołując się na postanowienia Konwencji o migracji zarobkowej (zrewidowanej) z 1949 r., które wymagają od ratyfikujących Członków stosowania wobec imigrantów legalnie przebywających na ich terytorium traktowania nie mniej korzystnego niż to, jakie stosują wobec swoich obywateli w odniesieniu do szeregu spraw wymienionych w tej konwencji, w zakresie, w jakim są one regulowane przez ustawy lub rozporządzenia lub podlegają kontroli organów administracyjnych, oraz
przypominając, że definicja terminu „dyskryminacja” zawarta w Konwencji o Dyskryminacji (w zatrudnieniu i wykonywaniu zawodu), z 1958 r., nie obejmuje obowiązkowo różnic ze względu na narodowość, oraz
Zważywszy, że dalsze standardy, obejmujące również zabezpieczenie społeczne, są pożądane w celu promowania równości szans i traktowania pracowników migrujących oraz, w odniesieniu do spraw regulowanych ustawami lub rozporządzeniami lub podlegających kontroli władz administracyjnych, zapewnienia traktowania co najmniej równego obywateli i
stwierdzając, że dla pełnego powodzenia działań dotyczących bardzo zróżnicowanych problemów pracowników migrujących niezbędna jest ścisła współpraca z Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi wyspecjalizowanymi agencjami,
Stwierdzając, że przy opracowywaniu poniższych norm wzięto pod uwagę pracę Organizacji Narodów Zjednoczonych i innych wyspecjalizowanych agencji oraz że w celu uniknięcia powielania i zapewnienia odpowiedniej koordynacji, będzie kontynuowana koordynacja: działanie na rzecz promowania i zabezpieczania stosowania norm, oraz
postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące pracowników migrujących, co stanowi piąty punkt porządku dziennego sesji, oraz
postanowiwszy, że propozycje te przyjmą formę międzynarodowej konwencji uzupełniającej Konwencję dotyczącą migracji w celu zatrudnienia (zrewidowaną) z 1949 r. oraz Konwencję w sprawie dyskryminacji (w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu), z 1958 r.,
przyjmuje dnia dwudziestego czwartego czerwca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego piątego roku następującą Konwencję, która otrzyma nazwę:
Konwencja dotycząca pracowników migrujących (postanowienia dodatkowe), z 1975 r.: #
CZĘŚĆ I. MIGRACJE W WARUNKACH NADUŻYCIA #
Artykuł 1 #
Każdy Członek, dla którego niniejsza Konwencja obowiązuje, zobowiązuje się do poszanowania podstawowych praw człowieka wszystkich pracowników migrujących.
Artykuł 2 #
1. Każdy Członek, którego obowiązuje niniejsza Konwencja, będzie systematycznie dążył do ustalenia, czy na jego terytorium znajdują się nielegalnie zatrudnieni pracownicy migrujący oraz czy opuszczają, przejeżdżają lub przybywają na jego terytorium jakiekolwiek ruchy migrantów zarobkowych, w ramach których migranci są podlegali podczas swojej podróży, po przybyciu lub w okresie pobytu i zatrudnienia warunkom sprzecznym z odpowiednimi międzynarodowymi wielostronnymi lub dwustronnymi instrumentami lub umowami bądź krajowymi przepisami ustawowymi lub wykonawczymi.
2. Reprezentatywne organizacje pracodawców i pracowników będą w pełni konsultowane i umożliwione dostarczenie wszelkich posiadanych przez nie informacji na ten temat.
Artykuł 3 #
Każdy Członek podejmie wszelkie niezbędne i właściwe środki, zarówno w ramach swojej jurysdykcji, jak i we współpracy z innymi Członkami:
- (a) tłumienie tajnych ruchów migrantów w celu zatrudnienia i nielegalnego zatrudniania migrantów, oraz
- (b) przeciwko organizatorom nielegalnego lub potajemnego przemieszczania się migrantów zarobkowych wyjeżdżających, przejeżdżających lub przybywających na jego terytorium oraz przeciwko tym, którzy zatrudniają pracowników, którzy imigrowali w nielegalnych warunkach,
w celu zapobiegania i eliminowania nadużyć, o których mowa w artykule 2 niniejszej konwencji.
Artykuł 4 #
W szczególności Członkowie podejmą takie środki, jakie są niezbędne na szczeblu krajowym i międzynarodowym do systematycznego kontaktu i wymiany informacji w tej sprawie z innymi Państwami, w porozumieniu z reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników.
Artykuł 5 #
Jednym z celów środków podjętych na podstawie artykułów 3 i 4 niniejszej konwencji jest umożliwienie ścigania sprawców handlu siłą roboczą niezależnie od kraju, z którego prowadzą swoją działalność.
Artykuł 6 #
1. Ustawodawstwo krajowe powinno zapewnić skuteczne wykrywanie nielegalnego zatrudniania pracowników migrujących oraz określanie i stosowanie sankcji administracyjnych, cywilnych i karnych, w tym kary pozbawienia wolności w swoim zakresie, w odniesieniu do nielegalnego zatrudnienia pracowników migrujących, w odniesieniu do organizacji ruchów migrantów w celu zatrudnienia, określonych jako obejmujące nadużycia, o których mowa w art.
2. Jeżeli pracodawca jest ścigany na mocy postanowienia wydanego zgodnie z niniejszym artykułem, ma on prawo do przedstawienia dowodu swojej dobrej wiary.
Artykuł 7 #
Reprezentatywne organizacje pracodawców i pracowników będą konsultowane w sprawie przepisów ustawowych i wykonawczych oraz innych środków przewidzianych w niniejszej Konwencji i mających na celu zapobieganie i eliminowanie nadużyć, o których mowa powyżej, oraz uznana zostanie możliwość podjęcia przez nie inicjatyw w tym celu .
Artykuł 8 #
1. Pod warunkiem, że legalnie zamieszkiwał on terytorium w celu zatrudnienia, pracownik migrujący nie jest uznawany za osobę znajdującą się w sytuacji nielegalnej lub nielegalnej na podstawie samego faktu utraty zatrudnienia, co samo w sobie nie oznacza cofnięcia zezwolenia na pobyt lub, w zależności od przypadku, pozwolenia na pracę.
2. W związku z tym korzysta z równego traktowania z obywatelami, w szczególności w odniesieniu do gwarancji bezpieczeństwa zatrudnienia, zapewniania alternatywnego zatrudnienia, pracy zastępczej i przekwalifikowania.
Artykuł 9 #
1. Bez uszczerbku dla środków mających na celu kontrolę przemieszczania się migrantów w celu zatrudnienia poprzez zapewnienie, że pracownicy migrujący wjeżdżają na terytorium kraju i są dopuszczani do zatrudnienia zgodnie z odpowiednimi ustawami i przepisami, pracownik migrujący, w przypadkach, w których te ustawy i przepisy mają zastosowanie, nie był szanowany i w którym jego sytuacja nie może być uregulowana, korzysta z równego traktowania dla siebie i swojej rodziny w odniesieniu do praw wynikających z wcześniejszego zatrudnienia w zakresie wynagrodzenia, zabezpieczenia społecznego i innych świadczeń.
2. W przypadku sporu co do uprawnień, o których mowa w ustępie poprzedzającym, pracownik ma możliwość przedstawienia swojej sprawy właściwemu organowi osobiście lub przez przedstawiciela.
3. W przypadku wydalenia pracownika lub jego rodziny koszty nie są przez nich ponoszone.
4. Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie stoi na przeszkodzie członkom przyznania osobom, które nielegalnie przebywają lub pracują w kraju, prawa pobytu i podjęcia legalnej pracy.
CZĘŚĆ DRUGA. RÓWNOŚĆ SZANS I TRAKTOWANIE #
Artykuł 10 #
Każdy Członek, którego konwencja obowiązuje, zobowiązuje się do ogłoszenia i prowadzenia polityki krajowej mającej na celu popieranie i gwarantowanie, metodami odpowiednimi do warunków i praktyki krajowej, równości szans i traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, zabezpieczenia społecznego, związkowych i praw kulturalnych oraz swobód indywidualnych i zbiorowych dla osób, które jako pracownicy migrujący lub jako członkowie ich rodzin legalnie przebywają na jego terytorium.
Artykuł 11 #
1. Dla celów niniejszej części niniejszej konwencji określenie „ migrujący pracownik” oznacza osobę, która migruje lub która wyemigrowała z jednego kraju do drugiego w celu podjęcia zatrudnienia innego niż na własny rachunek i obejmuje każdą osobę regularnie przyjmowaną jako pracownik migracyjny.
2. Niniejsza część niniejszej konwencji nie ma zastosowania do:
a) pracownicy przygraniczni;
b) artyści i przedstawiciele wolnych zawodów, którzy wjechali do kraju na krótko;
c) marynarze;
d) osoby przybywające specjalnie w celu szkolenia lub edukacji;
e) pracownicy organizacji lub przedsiębiorstw działających na terytorium kraju, którzy zostali czasowo przyjęci do tego kraju na wniosek pracodawcy w celu podjęcia określonych obowiązków lub zadań na ograniczony i określony czas i którzy są zobowiązani do opuścić ten kraj po zakończeniu swoich obowiązków lub zadań.
Artykuł 12 #
Każdy Członek, metodami odpowiednimi do warunków i praktyki krajowej:
(a) dążyć do współpracy organizacji pracodawców i pracowników oraz innych właściwych organów w promowaniu przyjęcia i przestrzegania polityki przewidzianej w artykule 10 niniejszej Konwencji;
(b) uchwalić takie ustawodawstwo i promować takie programy edukacyjne, jakie można obliczyć, aby zapewnić akceptację i przestrzeganie polityki;
(c) podejmować środki, zachęcać do programów edukacyjnych i rozwijać inne działania mające na celu jak najpełniejsze zapoznanie pracowników migrujących z polityką, ich prawami i obowiązkami oraz z działaniami mającymi na celu udzielenie skutecznej pomocy pracownikom migrującym w korzystaniu z ich praw i ich ochrona;
(d) uchylić wszelkie przepisy ustawowe i zmodyfikować wszelkie instrukcje lub praktyki administracyjne, które są niezgodne z polityką;
e) sformułować i stosować w porozumieniu z reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników politykę społeczną odpowiednią do warunków i praktyki krajowej, która umożliwi pracownikom migrującym i ich rodzinom udział w korzyściach, z których korzystają obywatele kraju, uwzględniając jednocześnie, bez uszczerbku dla zasady równości szans i traktowania, takich specjalnych potrzeb, jakie mogą mieć, dopóki nie przystosują się do społeczeństwa kraju zatrudnienia;
(f) podjąć wszelkie kroki w celu wspierania i wspierania wysiłków pracowników migrujących i ich rodzin w celu zachowania ich tożsamości narodowej i etnicznej oraz więzi kulturowych z krajem pochodzenia, w tym umożliwienia dzieciom nauczenia ich języka ojczystego;
(g) zagwarantować równe traktowanie w zakresie warunków pracy wszystkim pracownikom migrującym, którzy wykonują tę samą pracę, niezależnie od szczególnych warunków ich zatrudnienia.
Artykuł 13 #
1. Członek może podjąć wszelkie niezbędne środki, które wchodzą w zakres jego kompetencji i współpracować z innymi Członkami w celu ułatwienia ponownego połączenia rodzin wszystkich pracowników migrujących legalnie przebywających na jego terytorium.
2. Członkami rodziny pracownika migrującego, do których ma zastosowanie niniejszy artykuł, są małżonek i dzieci pozostające na jego utrzymaniu, ojciec i matka.
Artykuł 14 #
Członek może–
a) uzależnić wolny wybór zatrudnienia, przy jednoczesnym zapewnieniu pracownikom migrującym prawa do mobilności geograficznej, od spełnienia warunków, zgodnie z którymi pracownik migrujący legalnie zamieszkiwał na jego terytorium w celu zatrudnienia przez określony okres nieprzekraczający dwóch lat lub, jeżeli jego przepisy ustawowe lub wykonawcze przewidują umowy na czas określony krótszy niż dwa lata, pod warunkiem że pracownik zawarł swoją pierwszą umowę o pracę;
b) po odpowiednich konsultacjach z reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników uchwalić przepisy dotyczące uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych poza jej terytorium, w tym świadectw i dyplomów;
c) ograniczyć dostęp do ograniczonych kategorii zatrudnienia lub funkcji, jeżeli jest to konieczne w interesie państwa.
CZĘŚĆ III POSTANOWIENIA KOŃCOWE #
Artykuł 15 #
Niniejsza Konwencja nie uniemożliwia Członkom zawierania umów wielostronnych lub dwustronnych w celu rozwiązania problemów wynikających z jej stosowania.
Artykuł 16 #
1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, może w drodze deklaracji dołączonej do swojej ratyfikacji wyłączyć część I lub część II z przyjęcia Konwencji.
2. Każdy Członek, który złożył taką deklarację, może w każdej chwili odwołać tę deklarację poprzez kolejne oświadczenie.
3. Każdy Członek, którego obowiązuje deklaracja złożona zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, wskaże w swoich sprawozdaniach ze stosowania niniejszej Konwencji stan swojego prawa i praktyki w odniesieniu do postanowień Części wyłączonej z jej przyjęcia, zakresu, w jakim dane postanowienie zostało wprowadzone w życie lub ma zostać wprowadzone w życie, oraz powodów, dla których nie włączyło ich jeszcze do przyjęcia Konwencji.
Artykuł 17 #
Formalne ratyfikacje niniejszej konwencji zostaną przekazane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w celu rejestracji.
Artykuł 18 #
1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywać tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.
2. Wejdzie w życie po dwunastu miesiącach od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji dwóch Członków.
3. Następnie niniejsza Konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po dwunastu miesiącach od daty zarejestrowania jej ratyfikacji.
Artykuł 19 #
1. Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od dnia, w którym Konwencja po raz pierwszy weszła w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w celu rejestracji. Takie wypowiedzenie nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.
2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję i który w ciągu roku następującego po upływie dziesięcioletniego okresu, o którym mowa w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa do wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany na kolejny okres dziesięć lat, a następnie może wypowiedzieć niniejszą Konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat na warunkach przewidzianych w niniejszym artykule.
Artykuł 20 #
1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i wypowiedzeń przekazanych mu przez Członków Organizacji.
2. Zawiadamiając Członków Organizacji o rejestracji drugiej przekazanej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie Konwencji.
Artykuł 21 #
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy przekaże Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych pełne dane dotyczące wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia zarejestrowanych przez niego zgodnie z art. postanowienia poprzednich artykułów.
Artykuł 22 #
Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy w każdym czasie, jaki uzna za konieczny, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie z funkcjonowania niniejszej konwencji i rozważy celowość umieszczenia na porządku dziennym Konferencji kwestii jej całkowitej rewizji. lub w części.
Artykuł 23 #
1. Jeżeli Konferencja przyjmie nową Konwencję zmieniającą niniejszą Konwencję w całości lub w części, wówczas, o ile nowa Konwencja nie postanowi inaczej:
(a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji poddanej rewizji będzie ipso jure pociągała za sobą natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, niezależnie od postanowień artykułu 19 powyżej, jeżeli i kiedy nowa konwencja poddana rewizji wejdzie w życie;
(b) od daty wejścia w życie nowej konwencji rewizyjnej niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.
2. Niniejsza Konwencja w każdym przypadku pozostanie w mocy w swojej aktualnej formie i treści w stosunku do tych Członków, którzy ją ratyfikowali, ale nie ratyfikowali Konwencji rewizyjnej.
Artykuł 24 #
Angielska i francuska wersja tekstu niniejszej konwencji są jednakowo autorytatywne.
Dodaj komentarz