Preambuła

Państwa Strony,

Zdecydowani położyć kres cierpieniom i ofiarom powodowanym przez miny przeciwpiechotne, które co tydzień zabijają lub okaleczają setki ludzi, głównie niewinnych i bezbronnych cywilów, a zwłaszcza dzieci, utrudniają rozwój gospodarczy i odbudowę, utrudniają repatriację uchodźców i przesiedleńców wewnętrznych osób i mają inne poważne konsekwencje przez wiele lat po umieszczeniu,

wierząc, że konieczne jest dołożenie wszelkich starań, aby przyczynić się w sposób skuteczny i skoordynowany do sprostania wyzwaniu usunięcia min przeciwpiechotnych rozmieszczonych na całym świecie i zapewnienia ich zniszczenia,

pragnąc dołożyć wszelkich starań w niesieniu pomocy w zakresie opieki i rehabilitacji, w tym reintegracji społecznej i ekonomicznej ofiar min,

Uznając, że całkowity zakaz min przeciwpiechotnych byłby również ważnym środkiem budowy zaufania,

Z zadowoleniem przyjmując przyjęcie Protokołu w sprawie zakazów lub ograniczeń użycia min, min-pułapek i innych urządzeń, zmienionego dnia 3 maja 1996 r., załączonego do Konwencji w sprawie zakazów lub ograniczeń użycia niektórych rodzajów broni konwencjonalnej, które mogą być uznane za być nadmiernie szkodliwe lub powodować masowe skutki oraz wzywając do wcześniejszej ratyfikacji niniejszego Protokołu przez wszystkie państwa, które jeszcze tego nie uczyniły,

Z zadowoleniem przyjmując również Rezolucję Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych 51/45 S z dnia 10 grudnia 1996 r. wzywającą wszystkie państwa do energicznego dążenia do skutecznego, prawnie wiążącego porozumienia międzynarodowego zakazującego używania, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych,

Z zadowoleniem przyjmując ponadto środki podjęte w ciągu ostatnich lat, zarówno jednostronne, jak i wielostronne, mające na celu zakazanie, ograniczenie lub zawieszenie użycia, składowania, produkcji i transferu min przeciwpiechotnych,

Podkreślając rolę sumienia publicznego we wspieraniu zasad człowieczeństwa, o czym świadczy wezwanie do całkowitego zakazu min przeciwpiechotnych i uznając wysiłki podjęte w tym celu przez Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, Międzynarodową Kampanię na rzecz Zakazu Min Przeciwpiechotnych oraz wielu innych organizacji pozarządowych na całym świecie,

Powołując się na Deklarację Ottawską z dnia 5 października 1996 r. oraz Deklarację brukselską z dnia 27 czerwca 1997 r. wzywającą społeczność międzynarodową do wynegocjowania prawnie wiążącej umowy międzynarodowej zakazującej używania, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych,

podkreślając, że pożądane jest zachęcenie wszystkich państw do przystąpienia do niniejszej konwencji i zdecydowane pracować usilnie na rzecz promowania jej uniwersalizacji na wszystkich właściwych forach, w tym między innymi w Organizacji Narodów Zjednoczonych, Konferencji Rozbrojeniowej, organizacjach i ugrupowaniach regionalnych, oraz konferencje przeglądowe Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia niektórych rodzajów broni konwencjonalnej, które mogą być uznane za nadmiernie szkodliwe lub mające masowe skutki,

Opierając się na zasadzie międzynarodowego prawa humanitarnego, że prawo stron konfliktu zbrojnego do wyboru metod lub środków prowadzenia wojny nie jest nieograniczone, na zasadzie zakazującej używania w konfliktach zbrojnych broni, pocisków oraz materiałów i metod prowadzenia wojny o charakterze powodującym zbędne obrażenia lub niepotrzebne cierpienia oraz na zasadzie, że należy dokonać rozróżnienia między osobami cywilnymi a kombatantami,

Zgodzono się na następujące:

Artykuł 1 Obowiązki ogólne #

1. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się nigdy, w żadnych okolicznościach:

(a) używać min przeciwpiechotnych;

(b) opracowywać, produkować, w inny sposób nabywać, składować, przechowywać lub przekazywać komukolwiek, bezpośrednio lub pośrednio, miny przeciwpiechotne;

(c) wspomagania, zachęcania lub nakłaniania w jakikolwiek sposób kogokolwiek do angażowania się w jakąkolwiek działalność zabronioną Państwu-Stronie na mocy niniejszej Konwencji.

2. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do zniszczenia lub zapewnienia zniszczenia wszystkich min przeciwpiechotnych zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji.

Artykuł 2 Definicje #

1. „Mina przeciwpiechotna” oznacza minę przeznaczoną do wybuchu w wyniku obecności, bliskości lub kontaktu z osobą, która powoduje obezwładnienie, zranienie lub zabicie jednej lub więcej osób. Miny przeznaczone do detonacji w wyniku obecności, bliskości lub zetknięcia się z pojazdem, a nie z człowiekiem, które są wyposażone w urządzenia przeciwmanipulacyjne, nie są uważane za miny przeciwpiechotne ze względu na to, że są w nie wyposażone.

2. „Mina” oznacza amunicję przeznaczoną do umieszczenia pod, na lub w pobliżu ziemi lub innej powierzchni i do wybuchu w wyniku obecności, bliskości lub zetknięcia się z osobą lub pojazdem.

3. „Urządzenie przeciwmanipulacyjne” oznacza urządzenie przeznaczone do ochrony miny, które jest częścią miny, jest z nią połączone, przymocowane do miny lub umieszczone pod nią i które uaktywnia się w przypadku próby manipulacji przy minie lub innego celowego zakłócenia jej działania.

4. „Transfer” obejmuje, oprócz fizycznego przemieszczania min przeciwpiechotnych na terytorium kraju lub z niego, przeniesienie tytułu własności do min i kontroli nad nimi, ale nie obejmuje przekazania terytorium, na którym znajdują się miny przeciwpiechotne.

5. „Obszar zaminowany” oznacza obszar niebezpieczny ze względu na obecność lub podejrzenie obecności min.

Artykuł 3 Wyjątki #

1. Niezależnie od ogólnych zobowiązań wynikających z artykułu 1, dozwolone jest zatrzymywanie lub przekazywanie pewnej liczby min przeciwpiechotnych w celu rozwoju i szkolenia w zakresie wykrywania min, usuwania min lub technik niszczenia min. Liczba takich min nie przekroczy minimalnej liczby absolutnie niezbędnej do wyżej wymienionych celów.

2. Dopuszcza się przekazywanie min przeciwpiechotnych w celu zniszczenia.

Artykuł 4 Zniszczenie składowanych min przeciwpiechotnych #

Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w artykule 3, każde Państwo-Strona zobowiązuje się zniszczyć lub zapewnić zniszczenie wszystkich składowanych min przeciwpiechotnych, których jest właścicielem lub w posiadaniu, lub które znajdują się pod jego jurysdykcją lub kontrolą, tak szybko, jak to możliwe, ale nie później niż cztery lata po wejścia w życie niniejszej Konwencji dla tego Państwa-Strony.

Artykuł 5 Niszczenie min przeciwpiechotnych na terenach  zaminowanych  #

1. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się zniszczyć lub zapewnić zniszczenie wszystkich min przeciwpiechotnych na obszarach zaminowanych znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontrolą, tak szybko, jak to możliwe, ale nie później niż dziesięć lat po wejściu w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony.

2. Każde Państwo-Strona dołoży wszelkich starań, aby zidentyfikować wszystkie obszary podlegające jego jurysdykcji lub kontroli, na których miny przeciwpiechotne są lub co do których istnieje podejrzenie ich rozmieszczenia, oraz zapewni, tak szybko jak to możliwe, że wszystkie miny przeciwpiechotne na obszarach zaminowanych znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontroli są oznakowane na obwodzie, monitorowane i chronione przez ogrodzenie lub inne środki w celu zapewnienia skutecznego wykluczenia ludności cywilnej, dopóki wszystkie znajdujące się tam miny przeciwpiechotne nie zostaną zniszczone. Oznakowanie odpowiada co najmniej normom określonym w Protokole w sprawie zakazów lub ograniczeń użycia min, min-pułapek i innych urządzeń, zmienionym dnia 3 maja 1996 r., załączonym do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia min, min-pułapek i innych urządzeń Niektóre rodzaje broni konwencjonalnej, które mogą być uznane za nadmiernie szkodliwe lub mające nieograniczone skutki.

3. Jeżeli Państwo-Strona uważa, że ​​nie będzie w stanie zniszczyć lub zapewnić zniszczenia wszystkich min przeciwpiechotnych, o których mowa w ustępie 1, w tym okresie, może złożyć wniosek na Spotkaniu Państw-Stron lub Konferencji Przeglądowej o przedłużenie terminu zakończenia niszczenia takich min przeciwpiechotnych na okres do dziesięciu lat.

4. Każdy wniosek zawiera:

(a) czas trwania proponowanego przedłużenia;

(b) szczegółowe wyjaśnienie powodów proponowanego przedłużenia, w tym:

               (i) przygotowanie i status prac prowadzonych w ramach krajowych programów rozminowywania;

               (ii) środki finansowe i techniczne dostępne dla Państwa-Strony w celu zniszczenia wszystkich min przeciwpiechotnych; I

               (iii) okoliczności utrudniające Państwu-Stronie zniszczenie wszystkich min przeciwpiechotnych na obszarach zaminowanych;

(c) implikacje humanitarne, społeczne, gospodarcze i środowiskowe rozszerzenia; I

(d) wszelkie inne informacje istotne dla wniosku o proponowane przedłużenie.

5. Spotkanie Państw-Stron lub Konferencja Przeglądowa, biorąc pod uwagę czynniki zawarte w ustępie 4, oceni wniosek i zdecyduje większością głosów Państw-Stron obecnych i głosujących, czy uwzględnić wniosek o przedłużenie okresu.

6. Takie przedłużenie może zostać odnowione po złożeniu nowego wniosku zgodnie z ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu. Żądając przedłużenia okresu przedłużenia, Państwo-Strona przedłoży odpowiednie dodatkowe informacje na temat działań podjętych w poprzednim okresie przedłużenia zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 6 Międzynarodowa współpraca i pomoc #

1. Wypełniając swoje zobowiązania wynikające z niniejszej Konwencji, każde Państwo-Strona ma prawo szukać i otrzymywać pomoc, w miarę możliwości, od innych Państw-Stron.

2. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się ułatwiać i ma prawo uczestniczyć w jak najszerszej wymianie sprzętu, materiałów oraz informacji naukowo-technicznych dotyczących wdrażania niniejszej Konwencji. Państwa-Strony nie będą nakładać nieuzasadnionych ograniczeń na dostarczanie sprzętu do usuwania min i związanych z nim informacji technologicznych do celów humanitarnych.

3. Każde Państwo-Strona, które jest w stanie to zrobić, zapewni pomoc w zakresie opieki, rehabilitacji oraz reintegracji społecznej i ekonomicznej ofiar min oraz w ramach programów uświadamiających o minach. Pomoc taka może być udzielana między innymi za pośrednictwem systemu Narodów Zjednoczonych, organizacji lub instytucji międzynarodowych, regionalnych lub krajowych, Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, narodowych stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz ich federacji międzynarodowych, organizacji pozarządowych lub na zasadzie bilateralnej.

4. Każde Państwo-Strona, które jest w stanie to zrobić, udzieli pomocy w rozminowywaniu i związanych z tym działaniach. Taka pomoc może być świadczona między innymi za pośrednictwem systemu Narodów Zjednoczonych, organizacji lub instytucji międzynarodowych lub regionalnych, organizacji lub instytucji pozarządowych lub na zasadzie dwustronnej lub poprzez wkład na rzecz Dobrowolnego Funduszu Powierniczego Organizacji Narodów Zjednoczonych na rzecz Pomocy w Rozminowywaniu lub inne fundusze regionalne zajmujące się rozminowywaniem.

5. Każde Państwo-Strona, które może to zrobić, zapewni pomoc w niszczeniu składowanych min przeciwpiechotnych.

6. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do dostarczania informacji do bazy danych o rozminowywaniu utworzonej w ramach systemu Narodów Zjednoczonych, w szczególności informacji dotyczących różnych środków i technologii rozminowywania oraz wykazów ekspertów, agencji eksperckich lub krajowych punktów kontaktowych do spraw rozminowywania.

7. Państwa-Strony mogą zwrócić się do Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji regionalnych, innych Państw-Stron lub innych kompetentnych forów międzyrządowych lub pozarządowych o pomoc ich władzom w opracowaniu krajowego programu rozminowywania w celu określenia, między innymi:

(a) rozmiar i zasięg problemu min przeciwpiechotnych;

(b) zasoby finansowe, technologiczne i ludzkie wymagane do realizacji programu;

(c) szacowanej liczby lat potrzebnych do zniszczenia wszystkich min przeciwpiechotnych na obszarach zaminowanych znajdujących się pod jurysdykcją lub kontrolą zainteresowanego Państwa-Strony;

(d) Działania uświadamiające dotyczące min, mające na celu zmniejszenie częstości obrażeń lub zgonów związanych z minami;

(e) Pomoc ofiarom min;

(f) Relacje między rządem zainteresowanego Państwa-Strony a odpowiednimi podmiotami rządowymi, międzyrządowymi lub pozarządowymi, które będą pracować przy wdrażaniu programu.

8. Każde Państwo-Strona udzielające i otrzymujące pomoc na mocy postanowień niniejszego artykułu będzie współpracować w celu zapewnienia pełnej i szybkiej realizacji uzgodnionych programów pomocy.

Artykuł 7 Środki przejrzystości #

1. Każde Państwo-Strona złoży Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych tak szybko, jak to możliwe, a w każdym razie nie później niż 180 dni po wejściu w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony, sprawozdanie dotyczące:

a) krajowe środki wykonawcze, o których mowa w art. 9;

(b) Suma wszystkich składowanych min przeciwpiechotnych będących jego własnością lub w jego posiadaniu, lub znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontrolą, z podziałem na rodzaje, ilość i, jeśli to możliwe, numery partii każdego typu składowanych min przeciwpiechotnych ;

(c) W możliwym zakresie, lokalizacja wszystkich obszarów zaminowanych, które zawierają lub co do których istnieje podejrzenie, że znajdują się miny przeciwpiechotne znajdujące się pod jego jurysdykcją lub kontrolą, w celu uwzględnienia jak największej ilości szczegółów dotyczących rodzaju i ilości każdego rodzaju min przeciwpiechotnych – miny osobowe w każdym zaminowanym obszarze i kiedy zostały rozmieszczone;

(d) rodzaje, ilości i, jeśli to możliwe, numery partii wszystkich min przeciwpiechotnych zatrzymanych lub przekazanych w celu rozwoju i szkolenia w zakresie wykrywania min, usuwania min lub technik niszczenia min, lub przekazanych w celu zniszczenia, jak również jako instytucje upoważnione przez Państwo-Stronę do zatrzymywania lub przekazywania min przeciwpiechotnych, zgodnie z artykułem 3;

(e) status programów przebudowy lub likwidacji obiektów do produkcji min przeciwpiechotnych;

(f) status programów niszczenia min przeciwpiechotnych zgodnie z artykułami 4 i 5, w tym szczegółowe informacje na temat metod, które zostaną użyte do zniszczenia, lokalizacji wszystkich miejsc niszczenia oraz mających zastosowanie norm bezpieczeństwa i ochrony środowiska, które mają być zauważony;

(g) rodzaje i ilości wszystkich min przeciwpiechotnych zniszczonych po wejściu w życie niniejszej konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony, w tym zestawienie ilości zniszczonych min przeciwpiechotnych każdego typu, zgodnie z artykułem 4 i 5 odpowiednio wraz z, jeśli to możliwe, numerami partii każdego typu min przeciwpiechotnych w przypadku zniszczenia zgodnie z artykułem 4;

(h) charakterystyki techniczne każdego rodzaju produkowanych min przeciwpiechotnych, w znanym zakresie, oraz tych, które obecnie są własnością lub są w posiadaniu Państwa-Strony, z podaniem, tam gdzie jest to rozsądnie możliwe, takich kategorii informacji, które mogą ułatwić identyfikację i usuwanie min przeciwpiechotnych -miny osobowe; informacje te obejmują co najmniej wymiary, bezpieczniki, zawartość materiałów wybuchowych, zawartość metali, kolorowe fotografie i inne informacje, które mogą ułatwić usuwanie min; I

(i) środki podjęte w celu zapewnienia natychmiastowego i skutecznego ostrzeżenia ludności w odniesieniu do wszystkich obszarów określonych zgodnie z ustępem 2 artykułu 5.

2. Informacje przekazywane zgodnie z niniejszym artykułem będą corocznie aktualizowane przez Państwa-Strony, obejmujące ostatni rok kalendarzowy, i przedstawiane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych nie później niż do dnia 30 kwietnia każdego roku.

3. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże wszystkie otrzymane raporty Państwom-Stronom.

Artykuł 8 Ułatwianie i wyjaśnianie zgodności #

1. Państwa-Strony zgadzają się konsultować i współpracować ze sobą w zakresie wdrażania postanowień niniejszej Konwencji oraz współpracować w duchu współpracy w celu ułatwienia wypełniania przez Państwa-Strony ich zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji.

2. Jeżeli jedno lub więcej Państw-Stron pragnie wyjaśnić i dążyć do rozwiązania kwestii związanych z przestrzeganiem postanowień niniejszej Konwencji przez inne Państwo-Stronę, może ono złożyć za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych wniosek o wyjaśnienie tej sprawy dla tego Państwa-Strony. Do takiego wniosku dołącza się wszelkie odpowiednie informacje. Każde Państwo-Strona powstrzyma się od nieuzasadnionych próśb o wyjaśnienia, zwracając uwagę na unikanie nadużyć. Państwo-Strona, które otrzyma Prośbę o Wyjaśnienie, przekaże, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, w ciągu 28 dni żądającemu Państwu-Stronie wszelkie informacje, które mogą pomóc w wyjaśnieniu tej sprawy.

3. Jeżeli wnioskujące Państwo-Strona nie otrzyma w tym terminie odpowiedzi za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych lub uzna odpowiedź na Prośbę o Wyjaśnienie za niezadowalającą, może przedłożyć sprawę za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych Organizacji Narodów Zjednoczonych na następne Spotkanie Państw-Stron. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże zgłoszenie, wraz ze wszystkimi odpowiednimi informacjami dotyczącymi Prośby o Wyjaśnienie, wszystkim Państwom-Stronom. Wszystkie takie informacje zostaną przedstawione wezwanemu Państwu-Stronie, które będzie miało prawo do udzielenia odpowiedzi.

4. Do czasu zwołania jakiegokolwiek spotkania Państw-Stron, każde z zainteresowanych Państw-Stron może zwrócić się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o skorzystanie z jego dobrych usług w celu ułatwienia żądanych wyjaśnień.

5. Wnioskujące Państwo-Strona może zaproponować za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych zwołanie Specjalnego Spotkania Państw-Stron w celu rozpatrzenia sprawy. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże następnie tę propozycję i wszystkie informacje przedłożone przez zainteresowane Państwa-Strony wszystkim Państwom-Stronom z prośbą o wskazanie, czy opowiadają się za specjalnym spotkaniem Państw-Stron w celu rozważenia materiał. W przypadku, gdy w ciągu 14 dni od daty takiego zawiadomienia, co najmniej jedna trzecia Państw-Stron opowie się za takim Specjalnym Spotkaniem, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zwoła to Specjalne Spotkanie Państw-Stron w ciągu kolejnych 14 dni. Kworum na tym spotkaniu stanowi większość Państw-Stron.

6. Spotkanie Państw-Stron lub Specjalne Spotkanie Państw-Stron, zależnie od przypadku, najpierw ustala, czy należy dalej rozpatrywać sprawę, biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedłożone przez zainteresowane Państwa-Strony. Spotkanie Państw-Stron lub Specjalne Spotkanie Państw-Stron dokłada wszelkich starań, aby podjąć decyzję w drodze konsensusu. Jeżeli pomimo wszelkich starań w tym celu nie osiągnięto porozumienia, podejmuje ona tę decyzję większością głosów Państw-Stron obecnych i głosujących.

7. Wszystkie Państwa-Strony będą w pełni współpracować ze Zgromadzeniem Państw-Stron lub Specjalnym Spotkaniem Państw-Stron w zakresie przeglądu sprawy, w tym wszelkich misji rozpoznawczych, które są upoważnione zgodnie z ustępem 8.

8. Jeżeli wymagane są dalsze wyjaśnienia, Spotkanie Państw-Stron lub Specjalne Spotkanie Państw-Stron upoważnia misję rozpoznawczą i decyduje o jej mandacie większością Państw-Stron obecnych i głosujących. Wezwane Państwo-Strona może w dowolnym momencie zaprosić na swoje terytorium misję rozpoznawczą. Taka misja odbędzie się bez decyzji Zgromadzenia Państw-Stron lub specjalnego spotkania Państw-Stron o zezwoleniu na taką misję. Misja, składająca się z maksymalnie 9 ekspertów, wyznaczonych i zatwierdzonych zgodnie z ustępami 9 i 10, może zbierać dodatkowe informacje na miejscu lub w innych miejscach bezpośrednio związanych z domniemaną kwestią zgodności podlegających jurysdykcji lub kontroli wezwanego Państwa-Strony.

9. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przygotuje i uaktualni listę nazwisk, narodowości i innych odpowiednich danych wykwalifikowanych ekspertów dostarczonych przez Państwa-Strony i przekaże ją wszystkim Państwom-Stronom. Każdy ekspert umieszczony na tej liście będzie uważany za wyznaczonego do udziału we wszystkich misjach rozpoznawczych, chyba że Państwo-Strona zgłosi na piśmie swoją nieakceptację. W przypadku nieprzyjęcia ekspert nie uczestniczy w misjach rozpoznawczych na terytorium lub w jakimkolwiek innym miejscu znajdującym się pod jurysdykcją lub kontrolą przeciwnego Państwa-Strony, jeżeli odmowa przyjęcia została ogłoszona przed powołaniem eksperta na takie misje

10.  Po otrzymaniu wniosku od Spotkania Państw-Stron lub Specjalnego Spotkania Państw-Stron, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, po konsultacji z wezwanym Państwem-Stroną, mianuje członków misji, w tym jej przywódcę. Obywatele Państw-Stron wnioskujących o misję rozpoznawczą lub bezpośrednio nią dotkniętych nie są wyznaczani do misji. Członkowie misji rozpoznawczej korzystają z przywilejów i immunitetów na mocy artykułu VI Konwencji o przywilejach i immunitetach Organizacji Narodów Zjednoczonych, przyjętej dnia 13 lutego 1946 r.

11. Po powiadomieniu z co najmniej 72-godzinnym wyprzedzeniem członkowie misji rozpoznawczej przybędą na terytorium wezwanego Państwa-Strony przy najbliższej okazji. Wezwane Państwo-Strona podejmie niezbędne środki administracyjne w celu przyjęcia, transportu i zakwaterowania misji oraz będzie odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa misji w maksymalnym możliwym zakresie, podczas gdy znajduje się ono na terytorium znajdującym się pod jego kontrolą.

12. Bez uszczerbku dla suwerenności wezwanego Państwa-Strony, misja rozpoznawcza może wwieźć na terytorium wezwanego Państwa-Strony niezbędny sprzęt, który będzie używany wyłącznie do zbierania informacji na temat domniemanej kwestii zgodności. Przed swoim przybyciem misja poinformuje wezwane Państwo-Stronę o sprzęcie, którego zamierza użyć w trakcie swojej misji rozpoznawczej.

13. Wezwane Państwo-Strona dołoży wszelkich starań, aby misja rozpoznawcza miała możliwość rozmowy ze wszystkimi odpowiednimi osobami, które mogą być w stanie udzielić informacji związanych z domniemaną kwestią zgodności.

14. Wezwane Państwo-Strona udzieli misji rozpoznawczej dostępu do wszystkich obszarów i instalacji znajdujących się pod jego kontrolą, w których można oczekiwać, że zostaną zebrane fakty istotne dla kwestii zgodności. Będzie to podlegać wszelkim uzgodnieniom, które wezwane Państwo-Strona uzna za niezbędne do:

(a) Ochrona wrażliwego sprzętu, informacji i obszarów;

(b) ochrony wszelkich zobowiązań konstytucyjnych wezwanego Państwa-Strony w odniesieniu do praw własności, przeszukań i zajęcia lub innych praw konstytucyjnych; Lub

(c) Ochrona fizyczna i bezpieczeństwo członków misji rozpoznawczej.

W przypadku gdy wezwane Państwo-Strona dokona takich uzgodnień, dołoży wszelkich uzasadnionych starań, aby wykazać za pomocą alternatywnych środków, że przestrzega niniejszej Konwencji.

15. Misja rozpoznawcza może przebywać na terytorium danego Państwa-Strony nie dłużej niż 14 dni, aw każdym konkretnym miejscu nie dłużej niż 7 dni, chyba że uzgodniono inaczej.

16. Wszystkie informacje przekazane jako poufne i niezwiązane z przedmiotem misji rozpoznawczej są traktowane jako poufne.

17. Misja rozpoznawcza złoży sprawozdanie za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych Spotkaniu Państw-Stron lub Specjalnemu Spotkaniu Państw-Stron o wynikach swoich ustaleń.

18. Spotkanie Państw-Stron lub Nadzwyczajne Spotkanie Państw-Stron rozpatrzy wszystkie istotne informacje, w tym sprawozdanie przedłożone przez misję rozpoznawczą, i może zwrócić się do wezwanego Państwa-Strony o podjęcie działań w celu rozwiązania kwestii zgodności w terminie określony okres czasu. Wezwane Państwo-Strona poinformuje o wszystkich środkach podjętych w odpowiedzi na tę prośbę.

19. Spotkanie Państw-Stron lub Nadzwyczajne Spotkanie Państw-Stron może zaproponować zainteresowanym Państwom-Stronom sposoby i środki dalszego wyjaśnienia lub rozwiązania rozpatrywanej sprawy, w tym wszczęcia odpowiednich procedur zgodnych z prawem międzynarodowym. W okolicznościach, w których dana kwestia zostanie uznana za spowodowaną okolicznościami pozostającymi poza kontrolą wezwanego Państwa-Strony, Spotkanie Państw-Stron lub Nadzwyczajne Spotkanie Państw-Stron może zalecić odpowiednie środki, w tym wykorzystanie środków współpracy, o których mowa w art. w artykule 6.

20. Spotkanie Państw-Stron lub Nadzwyczajne Spotkanie Państw-Stron dołoży wszelkich starań, aby decyzje, o których mowa w ustępach 18 i 19, były podejmowane w drodze konsensusu, w przeciwnym razie większością dwóch trzecich głosów Państw-Stron obecnych i głosujących.

Artykuł 9 Krajowe środki wykonawcze #

Każde Państwo Strona podejmie wszelkie odpowiednie środki prawne, administracyjne i inne, w tym nałoży sankcje karne, w celu zapobiegania i zwalczania wszelkiej działalności zakazanej Państwu Stronie na mocy niniejszej konwencji, podejmowanej przez osoby lub na terytorium podlegającym jego jurysdykcji lub kontroli.

Artykuł 10 Rozstrzyganie sporów #

1. Państwa-Strony konsultują się i współpracują ze sobą w celu rozstrzygnięcia wszelkich sporów, które mogą powstać w związku ze stosowaniem lub interpretacją niniejszej Konwencji. Każde Państwo-Strona może wnieść taki spór na spotkanie Państw-Stron.

2. Spotkanie Państw-Stron może przyczynić się do rozstrzygnięcia sporu wszelkimi środkami, jakie uzna za stosowne, w tym poprzez oferowanie dobrych usług, wzywanie Państw-Stron w sporze do rozpoczęcia wybranej przez nie procedury rozstrzygania sporu oraz zalecanie terminu limit dla dowolnej uzgodnionej procedury.

3. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla postanowień niniejszej konwencji dotyczących ułatwienia i wyjaśnienia zgodności.

Artykuł 11 Spotkania Państw-Stron #

1. Państwa-Strony będą się regularnie spotykać w celu rozważenia wszelkich spraw związanych ze stosowaniem lub wykonaniem niniejszej Konwencji, w tym:

(a) działanie i status niniejszej konwencji;

(b) spraw wynikających ze sprawozdań przedłożonych zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji;

(c) międzynarodowa współpraca i pomoc zgodnie z artykułem 6;

(d) rozwój technologii usuwania min przeciwpiechotnych;

(e) oświadczeń Państw-Stron zgodnie z artykułem 8; I

(f) Decyzje dotyczące wniosków Państw-Stron zgodnie z artykułem 5.

2. Pierwsze spotkanie Państw-Stron zostanie zwołane przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w ciągu jednego roku od wejścia w życie niniejszej Konwencji. Kolejne spotkania będą zwoływane przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych corocznie, aż do pierwszej Konferencji Przeglądowej.

3. Na warunkach określonych w artykule 8 Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zwołuje Specjalne Spotkanie Państw-Stron.

4. Państwa niebędące stronami niniejszej konwencji, jak również Organizacja Narodów Zjednoczonych, inne odpowiednie organizacje lub instytucje międzynarodowe, organizacje regionalne, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i odpowiednie organizacje pozarządowe mogą być zapraszane do udziału w tych spotkaniach w charakterze obserwatorów zgodnie z art. z uzgodnionym Regulaminem.

Artykuł 12 Konferencje przeglądowe #

1. Konferencja przeglądowa zostanie zwołana przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych pięć lat po wejściu w życie niniejszej konwencji. Dalsze Konferencje Przeglądowe będą zwoływane przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych na wniosek jednego lub więcej Państw-Stron, z zastrzeżeniem, że okres pomiędzy Konferencjami Przeglądowymi w żadnym przypadku nie będzie krótszy niż pięć lat. Na każdą Konferencję Przeglądową zapraszane są wszystkie Państwa-Strony niniejszej Konwencji.

2. Celem Konferencji Przeglądowej jest:

(a) przegląd działania i statusu niniejszej Konwencji;

(b) rozważenie potrzeby i przerw między kolejnymi Spotkaniami Państw-Stron, o których mowa w ustępie 2 artykułu 11;

(c) podejmowanie decyzji w sprawie wniosków Państw-Stron zgodnie z artykułem 5; I

(d) Przyjąć, jeśli to konieczne, w swoim raporcie końcowym wnioski dotyczące wdrażania niniejszej Konwencji.

3. Państwa niebędące stronami niniejszej Konwencji, jak również Organizacja Narodów Zjednoczonych, inne odpowiednie organizacje lub instytucje międzynarodowe, organizacje regionalne, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i odpowiednie organizacje pozarządowe mogą być zapraszane do udziału w każdej Konferencji Przeglądowej w charakterze obserwatorów w zgodnie z uzgodnionym Regulaminem.

Artykuł 13 Poprawki #

1. W dowolnym czasie po wejściu w życie niniejszej konwencji każde Państwo-Strona może zaproponować poprawki do niniejszej konwencji. Każda propozycja poprawki zostanie przekazana Depozytariuszowi, który przekaże ją wszystkim Państwom-Stronom i zasięgnie ich opinii, czy należy zwołać Konferencję Poprawkową w celu rozpatrzenia propozycji. Jeżeli większość Państw-Stron powiadomi Depozytariusza nie później niż 30 dni po jej rozesłaniu, że popierają dalsze rozpatrywanie propozycji, Depozytariusz zwoła Konferencję Poprawkową, na którą zaproszone zostaną wszystkie Państwa-Strony.

2. Państwa niebędące stronami niniejszej Konwencji, jak również Organizacja Narodów Zjednoczonych, inne odpowiednie organizacje lub instytucje międzynarodowe, organizacje regionalne, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i odpowiednie organizacje pozarządowe mogą być zapraszane do udziału w każdej Konferencji Poprawkowej w charakterze obserwatorów w zgodnie z uzgodnionym Regulaminem.

3. Konferencja poprawkowa odbędzie się niezwłocznie po spotkaniu Państw-Stron lub Konferencji przeglądowej, chyba że większość Państw-Stron zażąda jej wcześniejszego zwołania.

4. Każda poprawka do niniejszej Konwencji zostanie przyjęta większością dwóch trzecich głosów Państw-Stron obecnych i głosujących na Konferencji Poprawkowej. Depozytariusz poinformuje Państwa-Strony o wszelkich poprawkach przyjętych w ten sposób.

5. Poprawka do niniejszej Konwencji wejdzie w życie dla wszystkich Państw-Stron niniejszej Konwencji, które ją przyjęły, po złożeniu u Depozytariusza dokumentów przyjęcia przez większość Państw-Stron. Następnie wejdzie w życie dla każdego pozostałego Państwa-Strony w dniu złożenia przez nie dokumentu przyjęcia.

Artykuł 14 Koszty #

1. Koszty Spotkań Państw-Stron, Spotkań Specjalnych Państw-Stron, Konferencji Przeglądowych i Konferencji Poprawkowych ponoszą uczestniczące w nich Państwa-Strony oraz państwa niebędące stronami niniejszej konwencji, zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych skala ocen odpowiednio dostosowana.

2. Koszty poniesione przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych na mocy artykułów 7 i 8 oraz koszty każdej misji rozpoznawczej ponoszą Państwa-Strony zgodnie z odpowiednio dostosowaną skalą ocen Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 15 Podpis #

Niniejsza Konwencja, sporządzona w Oslo, Norwegia, dnia 18 września 1997 r., będzie otwarta do podpisu w Ottawie, w Kanadzie, dla wszystkich państw od dnia 3 grudnia 1997 r. do dnia 4 grudnia 1997 r. oraz w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku od dnia 5 grudnia 1997 r. jego wejście w życie.

Artykuł 16 Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie #

1. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez Sygnatariuszy.

2. Będzie ona otwarta do przystąpienia dla każdego państwa, które nie podpisało Konwencji.

3. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zostaną złożone u depozytariusza.

Artykuł 17 Wejście w życie #

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został złożony czterdziesty dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

2. Dla każdego państwa, które złoży swój dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia po dacie złożenia czterdziestego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca po dniu, w którym państwo to złożyło swój dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

Artykuł 18 Tymczasowe stosowanie #

Każde Państwo może w chwili ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć, że będzie stosować tymczasowo ustęp 1 artykułu 1 niniejszej Konwencji do czasu jej wejścia w życie.

Artykuł 19 Zastrzeżenia #

Artykuły niniejszej Konwencji nie podlegają zastrzeżeniom.

Artykuł 20 Czas trwania i wycofanie #

1. Niniejsza Konwencja jest zawarta na czas nieokreślony.

2. Każde Państwo-Strona, wykonując swoją suwerenność narodową, ma prawo do wystąpienia z niniejszej Konwencji. Zawiadamia o takim wystąpieniu wszystkie inne Państwa-Strony, Depozytariusza i Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych. Taki dokument o odstąpieniu zawiera pełne wyjaśnienie przyczyn tego odstąpienia.

3. Takie wycofanie nabierze mocy dopiero po upływie sześciu miesięcy od otrzymania dokumentu wycofania przez depozytariusza. Jeżeli jednak po upływie tego sześciomiesięcznego okresu wycofujące się Państwo-Strona jest zaangażowane w konflikt zbrojny, wystąpienie nie wejdzie w życie przed zakończeniem konfliktu zbrojnego.

4. Wystąpienie Państwa-Strony z niniejszej Konwencji nie wpływa w żaden sposób na obowiązek Państw w zakresie dalszego wypełniania zobowiązań podjętych na mocy odpowiednich przepisów prawa międzynarodowego.

Artykuł 21 Depozytariusz #

Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zostaje niniejszym wyznaczony na Depozytariusza niniejszej Konwencji.

Artykuł 22 Teksty autentyczne #

Oryginał niniejszej Konwencji, której teksty w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożony u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.