Newsletter
No Result
View All Result
No Result
View All Result
No Result
View All Result
Popular Search kartapowszechna deklaracja praw człowiekakarta praw podstawowych unii europejskiejpowszechna deklaracj praw człowiekapowszechna
View Categories

Dokument Końcowy Szczytu 2005 Nowy Jork, 14-16 września 2005 r.

80 min read

#

Nowy Jork, 14-16 września 2005 r.

Dokument Końcowy Szczytu 2005 #

I. Wartości i zasady #

II. Rozwój #

III. Pokój i bezpieczeństwo zbiorowe #

IV. Prawa człowieka i rządy prawa #

V. Umocnienie Narodów Zjednoczonych #

Dokument Końcowy Szczytu 2005 #

Zgromadzenie Ogólne
Przyjęło następujący Dokument Końcowy Szczytu 2005:

 

Dokument Końcowy Szczytu 2005
Dokument Końcowy Szczytu 2005

Dokument Końcowy Szczytu 2005 #

I. Wartości i zasady #

1. #

My, Przywódcy Państw i Szefowie Rządów, zebraliśmy się w siedzibie Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku w dniach od 14 do 16 września 2005 r.

2. #

Potwierdzamy naszą wiarę w Narody Zjednoczone oraz przywiązanie do celów i zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego, stanowiących niepodważalne fundamenty bardziej pokojowego, zamożnego i sprawiedliwego świata, a także podkreślamy naszą stanowczą wolę zapewnienia ich pełnego poszanowania.

3. #

Potwierdzamy Deklarację Milenijną Narodów Zjednoczonych, przyjętą przez nas u progu XXI stulecia. Jesteśmy też w pełni świadomi wartościowej roli, jaką w mobilizacji międzynarodowej społeczności na poziomie lokalnym, narodowym, regionalnym i globalnym oraz w określaniu kierunków prac Narodów Zjednoczonych odegrały główne konferencje i spotkania na szczycie Narodów Zjednoczonych, włączając w to Szczyt Milenijny, poświęcone kwestiom ekonomicznym, społecznym lub dziedzinom pokrewnym.

4. #

Potwierdzamy również, iż wspólne dla nas wartości fundamentalne, takie jak wolność, równość, solidarność, tolerancja, poszanowanie dla wszystkich praw człowieka, ochrona środowiska naturalnego oraz wspólna odpowiedzialność, mają podstawowe znaczenie w stosunkach międzynarodowych.

5. #

Jesteśmy zdecydowani ustanowić sprawiedliwy i trwały pokój na całym świecie w zgodzie z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych. Ponawiamy nasze zobowiązanie do wspierania wszelkiego rodzaju starań o przestrzeganie zasady suwerennej równości państw oraz poszanowanie ich terytorialnej integralności oraz politycznej niezależności, a także do powstrzymania się od stosowania w stosunkach międzynarodowych siły lub groźby jej użycia w jakikolwiek sposób niezgodny z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, do przestrzegania zasady rozwiązywania sporów międzynarodowych środkami pokojowymi oraz w zgodzie z zasadami sprawiedliwości i prawa międzynarodowego, uznania prawa do samostanowienia narodów pozostających pod kolonialną dominacją lub obcą okupacją, powstrzymywania się od ingerencji w sprawy wewnętrzne Państw, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz uznania równych praw dla wszystkich niezależnie od rasy, płci, języka lub religii, a także do współpracy międzynarodowej w rozwiązywaniu międzynarodowych problemów ekonomicznych, społecznych, kulturalnych i humanitarnych oraz do wypełniania w dobrej wierze zobowiązań powziętych zgodnie z Kartą.

6. #

Podkreślamy zasadnicze znaczenie efektywnego i działającego w zgodzie z prawem międzynarodowym systemu wielostronnego dla skuteczniejszego podjęcia stojących dziś przed naszym światem wielowymiarowych oraz wzajemnie powiązanych wyzwań i zagrożeń, a także dla osiągnięcia postępu w sferze pokoju i bezpieczeństwa, rozwoju oraz praw człowieka, wskazując zarazem na centralną rolę w tym względzie Narodów Zjednoczonych. Jednocześnie zobowiązujemy się do promowania oraz umacniania efektywności Organizacji poprzez realizację jej decyzji i rezolucji.

7. #

Wierzymy, iż dzisiaj, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, żyjemy w zglobalizowanym i współzależnym świecie. Żadne z Państw nie jest w pełni samodzielne i żadne nie może przetrwać całkiem samo. Przyznajemy, iż bezpieczeństwo zbiorowe zależy od efektywnej i prowadzonej w zgodzie z prawem międzynarodowym współpracy w walce z zagrożeniami transnarodowymi.

8. #

Uznajemy, iż obecne przemiany oraz warunki wymagają od nas pilnego porozumienia w sprawach najważniejszych zagrożeń i wyzwań. Zobowiązujemy się zarazem przekuć to porozumienie na konkretne działania, włączając w to zajęcie się z odpowiednią energią i determinacją źródłami tych zagrożeń i wyzwań.

9. #

Uznajemy również, iż pokój i bezpieczeństwo, rozwój oraz prawa człowieka stanowią filary systemu Narodów Zjednoczonych i fundamenty zbiorowego bezpieczeństwa oraz dobrobytu. Uznajemy też, że rozwój, pokój i bezpieczeństwo oraz prawa człowieka są ze sobą ściśle powiązane i wzajemnie się wzmacniają.

10. #

Podkreślamy, iż rozwój sam w sobie jest celem fundamentalnym oraz że zrównoważony rozwój w swych aspektach ekonomicznych, społecznych oraz wiążących się ze środowiskiem naturalnym stanowi kluczowy element wszechobejmujących ram działalności Narodów Zjednoczonych.

11. #

Uznajemy również, że praktyka dobrego rządzenia oraz rządy prawa na poziomie krajowym i międzynarodowym są niezbędne dla trwałego wzrostu gospodarczego, zrównoważonego rozwoju oraz wykorzenienia ubóstwa i głodu.

12. #

Podkreślamy, że równość płci oraz promocja i ochrona pełnej możliwości korzystania z wszelkich praw człowieka oraz podstawowych wolności przez wszystkich ludzi ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju oraz pokoju i bezpieczeństwa. Jesteśmy zdecydowani stworzyć świat odpowiadający potrzebom przyszłych pokoleń oraz w pełni uwzględniający najlepszy interes dziecka.

13. #

Potwierdzamy powszechność, niepodzielność, współzależność oraz wzajemne powiązanie wszystkich praw człowieka.

14. #

Świadomi istniejącego w świecie zróżnicowania uznajemy, iż wszystkie kultury i cywilizacje wnoszą znaczący wkład do bogactwa duchowego ludzkości. Podkreślamy też wagę odpowiedniego szacunku oraz zrozumienia dla religijnej i kulturalnej różnorodności świata. By promować międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo, zobowiązujemy się przyczyniać w każdej części świata do wzrostu dobrobytu, wolności oraz postępu, a także sprzyjać rozwojowi tolerancji, wzajemnego szacunku, dialogu i współpracy między różnymi kulturami, cywilizacjami i narodami.

15. #

Przyrzekamy umacniać rangę, efektywność, wydajność, odpowiedzialność oraz wiarygodność systemu Narodów Zjednoczonych. Stanowi to nasz wspólny obowiązek i interes.

16. #

Dlatego też jesteśmy zdecydowani budować bardziej pokojowy, zamożny i demokratyczny świat oraz podjąć konkretne kroki dla kontynuacji poszukiwań sposobów realizacji ustaleń Szczytu Milenijnego oraz innych głównych konferencji i spotkań na szczycie Narodów Zjednoczonych, tak, by znaleźć wielostronne rozwiązania dla problemów w następujących obszarach:

#

II. Rozwój #

17. #

Stanowczo podkreślamy naszą determinację, by zapewnić terminową i pełną realizację celów rozwoju ustalonych podczas głównych konferencji i spotkań na szczycie Narodów Zjednoczonych, w tym także uzgodnionych na Szczycie Milenijnym i określanych jako Milenijne Cele Rozwoju, które przyczyniły się do wzmożenia wysiłków na rzecz wykorzenienia ubóstwa.

18. #

Podkreślamy zasadniczą rolę głównych konferencji i spotkań na szczycie Narodów Zjednoczonych, poświęconych problemom ekonomicznym, społecznym lub z dziedzin pokrewnych, w określaniu szerokiej wizji rozwojowej oraz w identyfikacji wspólnie uzgodnionych celów, a także uznajemy ich wkład w podnoszenie poziomu życia ludności różnych części świata.

19. #

Potwierdzamy naszą determinację w staraniach o wykorzenienie ubóstwa oraz we wspieraniu trwałego wzrostu gospodarczego, zrównoważonego rozwoju oraz globalnego dobrobytu. Ograniczenie w ostatnim czasie ubóstwa w niektórych państwach stanowi dla nas zachętę do dalszych wysiłków zmierzających do wzmocnienia i rozszerzenia tej tendencji dla dobra całej ludzkości. Jesteśmy jednak zaniepokojeni powolnym i nierównomiernym postępem w eliminowaniu ubóstwa oraz realizacji celów rozwoju w niektórych regionach świata. Zobowiązujemy się wspierać rozwój sektorów produkcyjnych w krajach rozwijających się, by umożliwić im bardziej efektywne uczestnictwo w korzyściach płynących z procesów globalizacyjnych. Podkreślamy potrzebę podjęcia w tym względzie przez wszystkie strony pilnych działań, włączając w to przyjęcie bardziej ambitnych narodowych strategii rozwoju oraz wzmożenie wysiłków na rzecz ich realizacji, wspartych zwiększoną pomocą międzynarodową.

Globalne partnerstwo na rzecz rozwoju #

20. #

Potwierdzamy nasze przywiązanie do idei globalnego partnerstwa na rzecz rozwoju, sformułowanej w Deklaracji Milenijnej, Porozumieniu z Monterrey oraz Planie realizacji postanowień szczytu w Johannesburgu.

21. #

Potwierdzamy również nasze zobowiązanie do prowadzenia zdrowych polityk ekonomicznych, realizacji na wszystkich poziomach praktyk dobrego rządzenia oraz rządów prawa, działania na rzecz mobilizacji zasobów krajowych, przyciągania międzynarodowych przepływów finansowych, promocji, jako siły napędowej rozwoju, handlu międzynarodowego, umacniania międzynarodowej współpracy finansowej i technicznej w zakresie rozwoju, stabilnego i ciągłego finansowania zadłużenia oraz redukcji długów zagranicznych, a także do wzmocnienia międzynarodowych systemów finansowych, monetarnych i handlowych.

22. #

Jesteśmy przekonani, iż każdy kraj musi wziąć na siebie główną odpowiedzialność za swój własny rozwój, znaczenie zaś narodowych strategii i polityk w tym względzie dla osiągnięcia trwałego i zrównoważonego rozwoju uznajemy za nieocenione. Jesteśmy jednak też świadomi konieczności uzupełnienia wysiłków podejmowanych na szczeblu narodowym wspierającymi je programami, środkami oraz politykami globalnymi, mającymi na celu poszerzenie możliwości rozwojowych w krajach rozwijających się przy równoczesnym uwzględnieniu specyfiki poszczególnych państw oraz zachowaniu należytego szacunku dla narodowych praw własności, krajowych strategii i suwerenności państwowej. Dlatego też postanowiliśmy:

(a) #

przyjąć, do końca 2006 roku, oraz wdrożyć całościowe narodowe strategie rozwoju służące osiągnięciu uzgodnionych międzynarodowo celów rozwoju, włączając w to Milenijne Cele Rozwoju;

(b) #

zarządzać finansami publicznymi w sposób efektywny i służący osiągnięciu oraz utrzymaniu makroekonomicznej stabilności i długookresowego wzrostu, a także zagwarantowaniu wydajnego i przejrzystego wykorzystania publicznych funduszy oraz zapewnieniu, iż środki przekazane w formie pomocy rozwojowej zostaną spożytkowane na rozbudowę narodowego potencjału;

(c) #

wspierać podejmowane przez kraje rozwijające się wysiłki na rzecz przyjęcia oraz wdrożenia narodowych strategii i polityk rozwoju poprzez zwiększoną pomoc rozwojową, promocję – stanowiącego siłę napędową rozwoju – handlu międzynarodowego, oparty na wspólnie uzgodnionych warunkach transfer technologii, zwiększone przepływy inwestycyjne oraz szerszą i pogłębioną redukcję zadłużenia, jak również wspomóc kraje rozwijające się w drodze zagwarantowania im znacząco większej niż dotychczasowa oraz odpowiedniej pod względem jakości i przekazywanej terminowo pomocy dla realizacji uzgodnionych międzynarodowo celów rozwojowych, włączając w to Milenijne Cele Rozwoju;

(d) #

uznać, że rosnąca współzależność gospodarek narodowych w globalizującym się świecie oraz wyłonienie się w ramach międzynarodowych stosunków ekonomicznych opartych na określonych zasadach reżimów powoduje, iż obszar regulowany narodowymi politykami gospodarczymi, a więc zakres polityk wewnętrznych, zwłaszcza w sferach handlu, inwestycji oraz rozwoju przemysłu, jest obecnie w znacznej mierze określany przez regulacje, zobowiązania i okoliczności o charakterze międzynarodowym. Dla każdego Rządu oznacza to konieczność oceny relacji między korzyściami wynikającymi z przyjęcia międzynarodowych standardów i zobowiązań a wiążącymi się z tym kosztami w postaci utraty swobody prowadzenia samodzielnej polityki. Szczególnie z perspektywy krajów rozwijających się istotne jest, gdy weźmie się pod uwagę cele rozwoju, aby wszystkie państwa należycie uwzględniały potrzebę utrzymania odpowiedniej równowagi między obszarem wyłącznej kompetencji narodowej oraz zakresem międzynarodowych regulacji i zobowiązań;

(e) #

umacniać wkład organizacji pozarządowych, społeczeństwa obywatelskiego, sektora prywatnego oraz pozostałych zainteresowanych podmiotów w wysiłki na rzecz rozwoju prowadzone na szczeblu krajowym, jak i w promowanie w tym względzie partnerstwa globalnego;

(f) #

zapewnić, że fundusze, programy i agencje wyspecjalizowane Narodów Zjednoczonych będą wspomagać kraje rozwijające się poprzez wspólną ocenę państw oraz proces Pomocy na rzecz Rozwoju, wzmacniając w ten sposób swe wsparcie dla budowy zdolności tych krajów;

(g) #

wspierać rozwój poprzez ochronę naszych zasobów naturalnych.

Finansowanie rozwoju #

23. #

Potwierdzamy znaczenie Porozumienia z Monterrey oraz uznajemy, iż mobilizacja zasobów finansowych na rzecz rozwoju i ich efektywne wykorzystanie w krajach rozwijających się oraz krajach w okresie transformacji gospodarczej ma kluczowe znaczenie dla globalnego partnerstwa w tym względzie, zmierzającego do realizacji uzgodnionych międzynarodowo celów rozwojowych, włączając w to Milenijne Cele Rozwoju. Dlatego też:

(a) #

z zadowoleniem przyjmujemy niedawne zobowiązania do znaczącego zwiększenia rządowej pomocy rozwojowej, a także szacunki Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, wedle których tego rodzaju pomoc dla wszystkich krajów rozwijających się wzrośnie do 2010 roku do około 50 miliardów USD rocznie. Zarazem uznajemy zwiększenie tej pomocy za warunek konieczny dla osiągnięcia w terminie międzynarodowo uzgodnionych celów, w tym Milenijnych Celów Rozwoju;

(b) #

z radością witamy zwiększenie w najbliższym czasie zasobów finansowych dostępnych na cele rozwoju, które będzie wynikiem przyjęcia przez wiele krajów rozwiniętych terminarzy realizacji, do 2015 roku, ich zobowiązań do przeznaczania każdego roku na rządową pomoc rozwojową 0,7% produktu krajowego brutto (PKB), a do roku 2010 co najmniej 0,5% PKB, jak również, zgodnie z Brukselskim Programem Działania na rzecz Państw Najsłabiej Rozwiniętych, przekazywania najpóźniej do 2010 roku na pomoc krajom najsłabiej rozwiniętym od 0,15 do 0,20% PKB. Wzywamy równocześnie kraje rozwinięte, które jeszcze podobnych kroków nie poczyniły, do podjęcia w tym kierunku konkretnych działań, zgodnie z ich międzynarodowymi zobowiązaniami;

(c) #

wyrażamy też swą radość z przedstawionych ostatnio inicjatyw zmierzających do podniesienia jakości świadczonej pomocy oraz poszerzenia jej efektów, włączając w to Paryską Deklarację o Efektywności Pomocy na rzecz Rozwoju. Decydujemy się również podjąć konkretne, wydajne i prowadzone we właściwym czasie działania na rzecz realizacji wszelkich uzgodnionych zobowiązań odnoszących się do efektywności pomocy. Działania te będą w przejrzysty sposób monitorowane, terminy ich realizacji zostaną dokładnie określone, a obejmą one dalsze zbliżanie świadczonej pomocy ze strategiami krajowymi, budowę zdolności instytucjonalnych, ograniczanie kosztów transakcyjnych oraz eliminację niepotrzebnych procedur biurokratycznych, przyczynianie się do uwolnienia pomocy od zbędnych obciążeń, wzmacnianie zdolności krajów przyjmujących do jej absorpcji oraz usprawnianie systemów finansowych tych państw, a także pogłębianie koncentracji na rezultatach rozwoju;

(d) #

doceniamy wagę rozwijania nowatorskich sposobów finansowania pomocy, jeśli nie będą się one wiązały z nałożeniem nadmiernych ciężarów na kraje rozwijające się. Z tego też względu wyrażamy życzliwe zainteresowanie rozmaitymi międzynarodowymi próbami, inicjatywami oraz dyskusjami, takimi jak choćby Akcja Przeciwko Głodowi i Ubóstwu, których celem jest identyfikacja nowatorskich i dodatkowych sposobów finansowania rozwoju na bazie publicznej, prywatnej, krajowej lub zagranicznej, pozwalających poszerzyć i uzupełnić dotychczasowe źródła jego finansowania. Pewne państwa zdecydowały się wdrożyć Międzynarodowe Udogodnienie Finansowe. Inne uruchomiły Międzynarodowe Udogodnienie Finansowe na rzecz szczepień, a niektóre kraje wprowadzą w najbliższym czasie, wykorzystując w tym celu możliwości władz krajowych, mechanizm pozwalający przeznaczyć, bezpośrednio lub poprzez finansowanie w ramach Międzynarodowego Udogodnienia Finansowego, część dochodów ze sprzedaży biletów lotniczych na pomoc rozwojową, a zwłaszcza na potrzeby służby zdrowia. Inne państwa właśnie analizują, czy i w jakim stopniu mogą uczestniczyć w tego rodzaju inicjatywach.

(e) #

jesteśmy świadomi znaczącej roli, jaką w generowaniu nowych inwestycji, zatrudnienia oraz źródeł finansowania rozwoju może odegrać sektor prywatny.

(f) #

jesteśmy też zdecydowani zająć się potrzebami w zakresie rozwoju krajów rozwijających się o najniższych dochodach, współpracując w tym celu w ramach odpowiednich wielostronnych i międzynarodowych struktur, tak, by pomóc tym państwom w zaspokojeniu ich wymagań w zakresie, między innymi, finansowym, technicznym oraz technologicznym;

(g) #

będziemy też kontynuować wsparcie dla wysiłków rozwojowych krajów rozwijających się o średnich dochodach, by pomóc tym krajom, poprzez współpracę w ramach właściwych struktur wielostronnych i międzynarodowych oraz w oparciu o porozumienia dwustronne, zaspokoić potrzeby w zakresie, między innymi, finansowym, technicznym oraz technologicznym;

(h) #

zdecydowaliśmy się uruchomić ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne Światowy Fundusz Solidarności i zapraszamy wszystkie kraje mające odpowiednie możliwości oraz wolę do wzięcia udziału w tym przedsięwzięciu i dokonania dobrowolnych wpłat na rzecz Funduszu;

(i) #

uznajemy potrzebę zapewnienia dostępu do usług finansowych, szczególnie dla osób ubogich, także poprzez mikrofinansowanie i mikrokredyty.

Mobilizacja zasobów wewnętrznych #

24. #

Poważnym wyzwaniem dla naszego wspólnego dążenia do wzrostu gospodarczego, eliminacji ubóstwa oraz zrównoważonego rozwoju jest zapewnienie wewnętrznych warunków koniecznych dla mobilizacji publicznych i prywatnych oszczędności krajowych, utrzymania odpowiedniego poziomu inwestycji produkcyjnych, poszerzenia możliwości zasobów ludzkich, zmniejszenia nadmiernej płynności kapitału, ograniczania nielegalnych transferów finansowych oraz umacniania międzynarodowej współpracy służącej tworzeniu przyjaznego środowiska wewnętrznego. Podejmiemy odpowiednie kroki, by wesprzeć wysiłki krajów rozwijających się zmierzające do kreacji korzystnego dla mobilizacji zasobów krajowych środowiska wewnętrznego. W tym celu, zdecydowaliśmy się:

(a) #

zabiegać o wdrażanie na wszystkich poziomach praktyk dobrego rządzenia oraz zdrowych polityk makroekonomicznych, a także wspierać kraje rozwijające się w ich staraniach o wprowadzenie w życie polityk i inwestycji służących trwałemu wzrostowi gospodarczemu, promować małe i średnie przedsiębiorstwa, wspomagać tworzenie nowych miejsc pracy oraz stymulować rozwój sektora prywatnego;

(b) #

potwierdzić, że dobre rządy mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia zrównoważonego rozwoju; że zdrowe polityki gospodarcze, stabilne, reagujące na potrzeby ludności instytucje demokratyczne oraz sprawna infrastruktura stanowią fundamenty trwałego wzrostu, skutecznej eliminacji ubóstwa oraz zwiększania zatrudnienia; że wolność, pokój i bezpieczeństwo, wewnętrzna stabilność, poszanowanie praw człowieka, włączając w to prawo do rozwoju, rządy prawa, równość płci, polityki zorientowanej na rynek oraz ogólne zaangażowanie na rzecz sprawiedliwych i demokratycznych społeczeństw są równie ważne i wzajemnie się wzmacniają;

(c) #

uczynić zadaniem priorytetowym walkę z korupcją na wszystkich szczeblach oraz wspierać wszelkie działania podejmowane w tym względzie na poziomie krajowym i międzynarodowym, włączając w to przyjęcie polityk kładących nacisk na wiarygodność i przejrzystość zarządzania w sektorze publicznym oraz odpowiedzialność korporacyjną, jak również wysiłki mające na celu odzyskanie środków utraconych w wyniku korupcji, zgodne z postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko Korupcji. Wzywamy też wszystkie Państwa, które dotąd tego nie uczyniły, do rozważenia podpisania, ratyfikacji i implementacji tej Konwencji.

(d) #

ukierunkować zdolności i zasoby prywatne, poprzez działania w sferze publicznej, publiczno-prywatnej i prywatnej, na ożywienie sektora prywatnego w krajach rozwijających się i stworzenie w tych państwach bardziej przychylnego partnerstwu oraz innowacyjności środowiska, co przyczyni się do przyspieszenia rozwoju gospodarczego oraz wykorzenienia głodu i ubóstwa;

(e) #

wspierać wysiłki na rzecz zmniejszenia płynności kapitałów oraz środki służące ograniczeniu nielegalnych transferów finansowych.

Inwestycje #

25. #

Zdecydowanie zachęcamy do zwiększenia inwestycji bezpośrednich, także zagranicznych, w krajach rozwijających się oraz państwach w okresie transformacji gospodarczej, co stanowić będzie wsparcie dla ich działań na rzecz rozwoju oraz zwiększy osiągane przez te kraje korzyści z tego rodzaju inwestycji. W tym celu:

(a) #

będziemy nadal wspierać wysiłki krajów rozwijających się oraz państw w okresie transformacji mające na celu stworzenie atrakcyjnego dla inwestorów środowiska wewnętrznego poprzez, między innymi, budowę przejrzystego, stabilnego oraz czytelnego klimatu inwestycyjnego, uzyskiwanego dzięki zagwarantowaniu realizacji przez strony zobowiązań umownych, poszanowaniu praw własności, rządom prawa oraz przyjęciu odpowiednich dla rozwoju przedsiębiorczości polityk i regulacji;

(b) #

będziemy prowadzić polityki trwale zapewniające właściwą skalę inwestycji w zdrowie publiczne oraz dostęp do wody pitnej, odpowiednich warunków sanitarnych, mieszkań i edukacji, a także gwarantujące odpowiedni poziom świadczeń publicznych oraz systemów zabezpieczenia społecznego, co pozwoli skutecznie ochraniać wrażliwe i znajdujące się w szczególnie niekorzystnej sytuacji grupy społeczne;

(c) #

zachęcamy rządy państw zainteresowane rozwijaniem projektów infrastrukturalnych oraz dokonywaniem nowych zagranicznych inwestycji bezpośrednich do rozwoju strategii zaangażowania w te działania podmiotów zarówno sektora publicznego, jak i prywatnego, a także, gdy okaże się to właściwe, darczyńców międzynarodowych;

(d) #

wzywamy międzynarodowe instytucje finansowe i bankowe do zastanowienia się nad możliwościami podniesienia poziomu przejrzystości mechanizmów oceny ryzyka inwestycyjnego. Niezależne oceny takiego ryzyka dokonywane przez podmioty prywatne winny w jak największym stopniu opierać się na ścisłych, obiektywnych i czytelnych wskaźnikach, co mogą ułatwić wysokiej jakości dane oraz analizy;

(e) #

podkreślamy potrzebę utrzymania na stabilnym i odpowiednim poziomie przepływów finansowych ze źródeł prywatnych do krajów rozwijających się oraz państw w okresie transformacji gospodarczej. Szczególnie ważne jest w tym względzie promowanie zarówno w państwach pochodzenia funduszy, jak i docelowych, środków zwiększających dostępność informacji oraz przejrzystość przypływów finansowych do krajów rozwijających się, a zwłaszcza państw afrykańskich, najsłabiej rozwiniętych, krajów rozwijających się położonych na małych wyspach oraz rozwijających się państw śródlądowych. Także kwestia środków ograniczających negatywne efekty nadmiernej płynności kapitałów krótkoterminowych stanowi istotny problem i wymaga rozważenia.

Zadłużenie #

26. #

Podkreślamy wyjątkową rangę terminowego, efektywnego, całościowego oraz trwałego rozwiązania problemu zadłużenia krajów rozwijających się, albowiem finansowanie zadłużenia oraz redukcja długów mogą stanowić istotne źródło kapitału na cele rozwoju. Dlatego też:

(a) #

z zadowoleniem przyjmujemy przedstawioną ostatnio propozycję Grupy G8 całkowitego anulowania poważnie zadłużonym ubogim państwom zaległych długów wobec Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Międzynarodowego Stowarzyszenia Rozwoju i Afrykańskiego Funduszu Rozwoju, oraz zapewnienia środków dodatkowych, gwarantujących, iż zdolności finansowe wspomnianych międzynarodowych instytucji finansowych nie zostaną w takiej sytuacji zmniejszone;

(b) #

jesteśmy przekonani, iż utrzymywanie zadłużenia na bezpiecznym poziomie ma żywotne znaczenie dla podtrzymania wzrostu gospodarczego. Podkreślamy też wagę zachowania właściwego poziomu zadłużenia dla skuteczności starań o realizację narodowych celów rozwoju, w tym także Milenijnych Celów Rozwoju. Uznajemy zarazem kluczową rolę, jaką może odegrać redukcja długów w uwalnianiu zasobów finansowych, które mogą być następnie przeznaczone na działania służące eliminacji ubóstwa, trwałemu wzrostowi gospodarczemu oraz zrównoważonemu rozwojowi;

(c) #

podkreślamy potrzebę rozważenia dodatkowych środków i inicjatyw mających na celu zapewnienie możności długookresowego utrzymania zadłużenia na odpowiednim poziomie poprzez nasiloną akcję dotacyjną, całkowite anulowanie poważnie zadłużonym ubogim państwom długów rządowych o charakterze wielostronnym lub dwustronnym oraz, gdy jest to właściwe i przy indywidualnej ocenie każdego przypadku, rozważenie możliwości znaczącego umorzenia lub restrukturyzacji długu krajów rozwijających się o niskim i średnim dochodzie, nadmiernie obciążonych ciężarem swego zadłużenia, lecz nieuczestniczących w Inicjatywie na rzecz Poważnie Zadłużonych Ubogich Państw, jak również poprzez poszukiwanie mechanizmów całościowego podjęcia problemów zadłużeniowych tych krajów. Takie mechanizmy mogłyby polegać, w sytuacjach, gdy byłoby to możliwe i właściwe, na konwersji długu w inwestycje w zrównoważony rozwój lub na opracowaniu porozumień o wymianie długu między wieloma wierzycielami. Wśród tego rodzaju inicjatyw mogłyby również znaleźć się dalsze próby Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz Banku Światowego opracowania zasad ramowych utrzymywania zadłużenia krajów rozwijających się o niskich dochodach na bezpiecznym poziomie. Powinno to zostać osiągnięte bez naruszania rządowych zasobów pomocy rozwojowej i przy równoczesnym utrzymaniu finansowej integralności wielostronnych instytucji finansowych.

Handel #

27. #

Uniwersalny, oparty na powszechnie akceptowanych zasadach, otwarty, niedyskryminacyjny i zrównoważony wielostronny system handlowy, podobnie jak istotna liberalizacja handlu, mogą w znacząco stymulować ogólnoświatowy rozwój, przynosząc korzyści wszystkim państwom bez względu na obecny poziom ich rozwoju. Dlatego też potwierdzamy naszą stanowczą wolę liberalizacji handlu oraz zapewnienia, by mógł on w pełni przyczyniać się do wzrostu gospodarczego, zatrudnienia oraz rozwoju dla wszystkich.

28. #

Jesteśmy zdecydowani podjąć wysiłki zmierzające do zapewnienia pełnego uczestnictwa krajów rozwijających się, a zwłaszcza państw najsłabiej rozwiniętych, w światowym systemie handlowym, mając na celu umożliwienie im zaspokojenia potrzeb rozwojowych. Jednocześnie podkreślamy nasze zdecydowane poparcie dla poszerzonego i przewidywalnego dostępu do rynków dla eksportu krajów rozwijających się.

29. #

Będziemy współpracować na rzecz osiągnięcia celu, w zgodzie z Brukselskim Programem Działań, jakim jest stworzenie wszelkim towarom z krajów najsłabiej rozwiniętych wolnego od ceł i kwot dostępu do rynków krajów rozwiniętych, jak również krajów rozwijających się wyrażających wolę takiego otwarcia swych rynków. W ramach tej współpracy będziemy również wspierać starania krajów najsłabiej rozwiniętych o pokonanie ich wewnętrznych ograniczeń podażowych.

30. #

Jesteśmy zdecydowani wspierać i promować zwiększanie pomocy w rozbudowie potencjału produkcyjnego oraz handlowego krajów rozwijających się, a także podejmowanie w tym względzie dalszych kroków. Wyrażamy równocześnie zadowolenie ze znaczących rozmiarów pomocy już udzielonej.

31. #

Podejmiemy prace nad przyspieszeniem oraz ułatwieniem procesu przystępowania krajów rozwijających się oraz państw w okresie transformacji gospodarczej do Światowej Organizacji Handlu, realizowanego zgodnie z kryteriami przyjętymi przez tę organizację. Jesteśmy bowiem w pełni świadomi znaczenia uniwersalnej integracji w ramach opartego na określonych zasadach globalnego systemu handlowego.

32. #

Zobowiązujemy się do szybkich i wydajnych działań na rzecz wdrożenia tych aspektów planu prac z Doha, które wiążą z propagowaniem rozwoju.

Towary masowe #

33. #

Kładziemy nacisk na potrzebę zajęcia się problemem negatywnego wpływu niskich i podlegających dużym wahaniom cen towarów masowych oraz znaczenie wsparcia wysiłków podejmowanych przez kraje zależne od eksportu takich dóbr w celu restrukturyzacji, dywersyfikacji oraz wzmocnienia konkurencyjności sektorów ich gospodarek zajmujących się tą produkcją.

Inicjatywy krótkoterminowe #

34. #

Mając na uwadze konieczność natychmiastowego przyspieszenia zmian w państwach, w których obecne tendencje czynią osiągnięcie międzynarodowo uzgodnionych celów rozwojowych mało prawdopodobnym, zdecydowaliśmy się pilnie wskazać i zrealizować te inicjatywy, prowadzone przez poszczególne kraje, lecz przy odpowiednim wsparciu międzynarodowym, które są zgodne z długookresowymi narodowymi strategiami rozwoju, a zarazem stanowią szansę na natychmiastową i trwałą poprawę poziomu życia ludności oraz dają nadzieję na ostateczną realizację celów rozwoju. Dlatego też podejmiemy takie kroki jak dystrybucja przeciwmalarycznych moskitier na łóżka, obejmująca, w stosownych wypadkach, darmowe rozpowszechnianie skutecznych środków przeciwko tej chorobie, a także działania zmierzające do rozszerzenia lokalnych programów dożywiania w szkołach, przy wykorzystaniu, gdy okaże się to możliwe, żywności miejscowej, jak również służące zniesieniu opłat za edukację na szczeblu podstawowym oraz – jeśli będzie to właściwe – za usługi medyczne.

Kwestie systemowe oraz podejmowanie decyzji ekonomicznych w skali globalnej #

35. #

Potwierdzamy nasze zdecydowanie w poszerzaniu i umacnianiu udziału krajów rozwijających się oraz państw w okresie transformacji gospodarczej w dotyczących kwestii ekonomicznych procesach decyzyjnych oraz normotwórczych na szczeblu międzynarodowym. Z tego względu szczególnie akcentujemy znaczenie ciągłych starań o zreformowanie międzynarodowej architektury finansowej, odnotowując równocześnie, iż wzmocnienie głosu oraz uczestnictwa krajów rozwijających się i państw w okresie transformacji gospodarczej w instytucjach systemu z Bretton Woods pozostaje przedmiotem naszej ciągłej troski.

36. #

Potwierdzamy nasze przywiązanie do właściwego zarządzania, sprawiedliwości oraz przejrzystości systemów finansowych, walutowych oraz handlowych. Zdecydowanie popieramy też otwarte, sprawiedliwe, oparte na prawie i zasadach, czytelne oraz niedyskryminacyjne wielostronne systemy handlowe i finansowe.

37. #

Jesteśmy również przekonani, iż stabilne i oparte na zdrowych podstawach sektory finansowe, mające istotny wkład w narodowe wysiłki na rzecz rozwoju, stanowią ważny składnik wspomagającej globalny rozwój międzynarodowej architektury finansowej.

38. #

Potwierdzamy również nasze przekonanie, iż Narody Zjednoczone powinny pełnić fundamentalną rolę w propagowaniu współpracy międzynarodowej na rzecz rozwoju oraz w budowaniu spójności, koordynowaniu i wdrażaniu uzgodnionych przez społeczność międzynarodową celów oraz działań służących ich realizacji. Jesteśmy też zdecydowani wzmocnić współpracę w ramach systemu Narodów Zjednoczonych, w ścisłej kooperacji ze wszelkimi innymi wielostronnymi instytucjami finansowymi, handlowymi oraz zajmującymi się problemami rozwoju, w celu wzmocnienia trwałego wzrostu gospodarczego, wykorzenienia ubóstwa oraz zrównoważonego rozwoju.

39. #

Praktyka dobrego rządzenia na szczeblu międzynarodowym ma żywotne znaczenie dla osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. Dla zapewnienia dynamicznego oraz oferującego nowe możliwości międzynarodowego środowiska na płaszczyźnie ekonomicznej ważna jest promocja globalnego zarządzania gospodarczego poprzez podjęcie, wpływających na perspektywy rozwoju krajów rozwijających się, problemów z zakresu międzynarodowych finansów, handlu, technologii i inwestycji. By efekt ten osiągnąć, społeczność międzynarodowa winna podjąć wszelkie konieczne i właściwe ku temu środki, w tym wspierać reformy strukturalne oraz makroekonomiczne, znaleźć całościowe rozwiązanie problemu zadłużenia zagranicznego oraz zwiększyć dostęp krajów rozwijających się do rynków.

Współpraca Południe-Południe #

40. #

Wyrażamy swoje uznanie dla dotychczasowych dokonań oraz wielkiego potencjału współpracy na linii Południe – Południe. Zachęcamy też do jej dalszego promowania, co, stanowiąc efektywny wkład w działania na rzecz rozwoju oraz narzędzie wymiany najlepszych praktyk, a zarazem przyczyniając się do wzmocnienia współpracy technicznej, będzie znaczącym uzupełnieniem kooperacji krajów Południa z państwami Północy. W tym kontekście z zadowoleniem odnotowujemy niedawną decyzję przywódców państw Południa, przyjętą podczas Drugiego Szczytu Państw Południa i uwzględnioną w Planie działań z Doha oraz Deklaracji z Doha, o wzmożeniu wysiłków na rzecz rozwoju współpracy Południe – Południe, między innymi poprzez ustanowienie Nowego Azjatycko-Afrykańskiego Partnerstwa Strategicznego oraz rozwój innych mechanizmów współpracy regionalnej. Zachęcamy też społeczność międzynarodową, włączając w to międzynarodowe instytucje finansowe, do wsparcia, między innymi poprzez współpracę w formule trójstronnej, wysiłków podejmowanych przez kraje rozwijające się. Doceniamy również wagę rozpoczęcia trzeciej rundy rozmów na temat Globalnego Systemu Przywilejów w Handlu pomiędzy Państwami Rozwijającymi się, stanowiącego w naszym przekonaniu ważny instrument stymulujący współpracę na linii Południe- Południe.

41. #

Z zadowoleniem przyjmujemy prace Komitetu Wysokiego Szczebla Narodów Zjednoczonych do spraw współpracy Południe-Południe i zachęcamy wszystkie kraje do udzielenia poparcia, w celu skonstruowania skutecznej odpowiedzi na potrzeby krajów rozwijających się w sferze rozwoju, Specjalnemu Zespołowi do spraw Współpracy Południe-Południe, działającemu w ramach Programu Narodów Zjednoczonych do spraw Rozwoju.

42. #

Jesteśmy świadomi znaczącego wkładu w inicjowanie działań na rzecz rozwoju w krajach rozwijających się takich porozumień jak utworzony przez grupę państw rozwijających się fundusz Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową, a także potencjalnego wkładu w tę działalność Funduszu Południa na rzecz Rozwoju i Pomocy Humanitarnej.

Edukacja #

43. #

Podkreślamy kluczowe znaczenie edukacji formalnej i nieformalnej dla eliminacji ubóstwa i osiągnięcia innych celów rozwoju przewidzianych w Deklaracji Milenijnej. Szczególną wagę przywiązujemy do edukacji podstawowej i wykorzenienia analfabetyzmu, a także do starań o rozwój szkolnictwa średniego i wyższego oraz kształcenia zawodowego i szkoleń technicznych, zwłaszcza dziewcząt i kobiet. Za równie istotną uznajemy budowę w tym zakresie możliwości ludzkich i infrastruktury oraz zwiększenie szans osób żyjących w ubóstwie. W tym kontekście potwierdzamy przyjęty podczas Światowego Szczytu Edukacyjnego w 2000 roku Ramowy Plan Działania z Dakaru oraz uznajemy znaczenie opracowanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury strategii na rzecz wykorzenienia ubóstwa, a zwłaszcza jego najcięższych form, widząc we wspomnianych instrumentach znaczące uzupełnienie programów realizowanych w ramach inicjatywy Edukacja dla Wszystkich oraz narzędzie realizacji jednego z Milenijnych Celów Rozwoju, czyli zapewnienia do 2015 roku powszechniej edukacji na poziomie podstawowym.

44. #

Podkreślamy naszą wolę zdecydowanego wsparcia krajów rozwijających się w ich staraniach o zapewnienie wszystkim dzieciom dostępu do w pełni bezpłatnej, obowiązkowej oraz utrzymanej na dobrym poziomie edukacji na szczeblu podstawowym, do wyeliminowania w tym względzie wszelkich nierówności oraz niezrównoważonego uczestnictwa płci, a także do odnowienia starań o polepszenie poziomu nauczania dziewcząt. Jesteśmy również zdeterminowani dalej wspierać działania krajów rozwijających się w ramach realizacji inicjatywy Edukacja dla Wszystkich, w tym również zwiększyć wszelkiego typu środki wykorzystywane w formie “szybkiej ścieżki realizacyjnej” tej inicjatywy, celem wsparcia narodowych planów edukacyjnych poszczególnych państw.

45. #

Zobowiązujemy się promować edukację dla pokoju i rozwoju ludzkości.

Rozwój rolnictwa i obszarów wiejskich #

46. #

Potwierdzamy, iż kwestie bezpieczeństwa żywnościowego oraz rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich muszą być odpowiednio i pilnie podjęte w ramach krajowych strategii rozwoju i reakcji na istniejące w tej sferze wyzwania. Potwierdzamy też, że będziemy w tym względzie popierać, gdy okaże się to wskazane, wkład społeczności tubylczych i lokalnych. Jesteśmy przekonani, iż wykorzenienie ubóstwa, głodu i niedożywienia, zwłaszcza dotykających dzieci, ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju. Rozwój rolnictwa i obszarów wiejskich powinien stanowić integralną część krajowych i międzynarodowych strategii rozwoju. Za konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego uznajemy zwiększenie inwestycji produkcyjnych w rolnictwo i obszary wiejskie. Zobowiązujemy się też mocniej wspierać rozwój rolnictwa oraz konkurencyjności sektora rolniczego w krajach rozwijających się. Za wskazane uznajemy wspieranie projektów rozwojowych, zwłaszcza o charakterze rynkowym, w zakresie produkcji towarów masowych, a zarazem zachęcamy do ich opracowywania w ramach Drugiego Rachunku Wspólnego Funduszu Towarowego

Zatrudnienie #

47. #

Zdecydowanie opowiadamy się za sprawiedliwą globalizacją i postanawiamy uczynić z takich zadań jak pełne i produktywne zatrudnienie oraz godna praca dla wszystkich, w tym także dla kobiet i osób młodych, główne cele naszych krajowych i międzynarodowych planów politycznych oraz krajowych strategii rozwoju, włączając w to strategię ograniczania ubóstwa, które to działania będą stanowić element naszych wysiłków na rzecz osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju. Podejmowane kroki powinny również obejmować eliminację najgorszych form pracy dzieci, tak jak definiuje je Konwencja nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy, a także pracy przymusowej. Zobowiązujemy się również do zapewnienia pełnego poszanowania podstawowych zasad i praw w pracy.

Zrównoważony rozwój: zarządzanie i ochrona naszego wspólnego środowiska #

48. #

Podtrzymujemy nasze zobowiązanie do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju, włączając w to wdrożenie Agendy 21 i Planu realizacji postanowień szczytu w Johannesburgu. W tym celu, zobowiązujemy się do podjęcia konkretnych działań i środków na wszystkich szczeblach oraz do zwiększenia współpracy międzynarodowej, z uwzględnieniem zasad z Rio. Wysiłki te będą również wspierać integrację trzech komponentów zrównoważonego rozwoju – wzrostu gospodarczego, rozwoju społecznego i ochrony środowiska – jako jego współzależnych i wzajemnie się umacniających filarów. Wyeliminowanie ubóstwa, zmiana niezrównoważonego modelu produkcji i konsumpcji dóbr oraz ochrona i zarządzanie stanowiącymi fundamenty rozwoju gospodarczego i społecznego zasobami naturalnymi to nasze cele nadrzędne oraz kluczowe warunki uzyskania zrównoważonego rozwoju.

49. #

Będziemy wspierać zrównoważony model produkcji i konsumpcji, w którym państwa rozwinięte będą odgrywały rolę wiodącą, a wszystkie kraje będą odnosić korzyści, zgodnie z wytycznymi Planu realizacji postanowień szczytu w Johannesburgu. W tym kontekście wspieramy kraje rozwijające się w ich wysiłkach na rzecz gospodarki opartej na recyklingu.

50. #

Stoimy w obliczu poważnych i złożonych wyzwań w sferze przeciwdziałania zmianom klimatycznym, promocji czystej energii, zaspokojenia potrzeb energetycznych oraz osiągnięcia zrównoważonego rozwoju i zamierzamy działać w tych sprawach szybko i zdecydowanie.

51. #

Uznajemy zmiany klimatyczne za poważne i długofalowe wyzwanie, potencjalnie wpływające na sytuację w każdej części globu. Podkreślamy też konieczność pełnej realizacji zobowiązań przyjętych w tym względzie w Konwencji ramowej Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu oraz w innych istotnych dokumentach międzynarodowych, w tym, między innymi, w Protokole z Kioto. Konwencja ramowa Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu stanowi właściwą podstawę dla przyszłych działań na szczeblu globalnym w sprawie zmian klimatu.

52. #

Podkreślamy nasze przywiązanie do realizacji nadrzędnego celu Konwencji: utrzymania koncentracji gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie pozwalającym zapobiec niebezpiecznej ingerencji człowieka w system klimatyczny.

53. #

Uznajemy, iż globalny charakter zmian klimatu wymaga dla skutecznej, odpowiedniej dla skali wyzwań oraz prowadzonej w zgodzie z zasadami Konwencji reakcji międzynarodowej możliwie najszerszej współpracy międzynarodowej oraz zaangażowania państw. Jesteśmy zdecydowani kontynuować globalną debatę na temat długoterminowej współpracy w ramach działań dotyczących zmian klimatu, zgodnie ze wspomnianymi zasadami. Podkreślamy znaczenie jedenastej sesji Konferencji Stron Konwencji, która odbędzie się w listopadzie 2005 r. w Montrealu.

54. #

Odnotowujemy powstanie rozmaitych więzi partnerskich, w tym inicjatyw dwustronnych, regionalnych i globalnych, podjętych w celu podniesienia poziomu działań w kwestiach czystej energii oraz zmian klimatu.

55. #

Jesteśmy zdecydowani podjąć dalsze kroki w ramach współpracy technicznej i między innymi:

(a) #

promować nowatorskie rozwiązania w zakresie źródeł czystej energii, wydajności energetycznej oraz ochrony środowiska naturalnego; udoskonalić polityczne, prawne i finansowe ramy współpracy; przyspieszyć procesy wprowadzania do użytku bardziej przyjaznych środowisku technologii;

(b) #

wspierać inwestycje prywatne, transfer technologii do krajów rozwijających się oraz inicjatywy służące budowie w tych państwach odpowiednich zdolności, zgodnie z apelem wyrażonym w Planie realizacji postanowień szczytu w Johannesburgu, lecz przy uwzględnieniu potrzeb i priorytetów wspomnianych państw w zakresie energetyki;

(c) #

pomagać krajom rozwijającym się w umacnianiu ich odporności oraz przyczyniać się do włączania celów adaptacyjnych do ich strategii zrównoważonego rozwoju, pamiętając, iż przystosowanie do efektów zmian klimatycznych, zarówno ze względu na czynniki naturalne, jak i ludzkie, to sprawa priorytetowa dla wszystkich państw, a zwłaszcza dla krajów najbardziej wrażliwych, czyli tych, do których odnosi się artykuł 4.8 Konwencji ramowej Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu;

(d) #

kontynuować wsparcie dla krajów rozwijających się, zwłaszcza zaś dla krajów rozwijających się położonych na małych wyspach, najsłabiej rozwiniętych państw świata, krajów afrykańskich oraz państw szczególnie wrażliwych na zmiany klimatyczne, przy określaniu ich potrzeb adaptacyjnych związanych z negatywnymi konsekwencjami zmian klimatu.

56. #

Dążąc do realizacji naszych zobowiązań w ramach osiągania zrównoważonego rozwoju, postanawiamy również:

(a) #

promować ustanowioną przez Narody Zjednoczone Dekadę Edukacji na rzecz Zrównoważonego Rozwoju oraz Międzynarodową Dekadę “Woda dla Życia”;

(b) #

wspierać i wzmacniać realizację Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko pustynnieniu w państwach doświadczających ciężkich susz i/lub pustynnienia, szczególnie w Afryce, z zamiarem zajęcia się przyczynami pustynnienia oraz degradacji gleby, jak również będącego efektem tej degradacji ubóstwa, poprzez, między innymi, mobilizację odpowiednich i stabilnych zasobów finansowych, transfer technologii oraz budowanie na wszystkich poziomach odpowiednich zdolności;

(c) #

uznać, iż państwa będące stronami Konwencji o różnorodności biologicznej oraz Protokołu z Kartageny w sprawie bezpieczeństwa biologicznego są zobowiązane wspierać implementację tej Konwencji i Protokołu, jak również innych porozumień dotyczących różnorodności biologicznej, a także przyjętych na szczycie w Johannesburgu zobowiązań do znaczącej redukcji do 2010 r. tempa zmniejszania się różnorodności biologicznej. Państwa uczestniczące w tych porozumieniach będą kontynuować rozmowy, w ramach określonych przez Konwencję, o ochronie różnorodności biologicznej, mając przy tym na uwadze Zalecenia Bońskie – międzynarodowy reżim na rzecz promocji oraz ochrony równego i sprawiedliwego podziału korzyści płynących z wykorzystania zasobów genetycznych. Wszystkie Państwa wypełnią swe zobowiązania i istotnie zredukują tempo zmniejszania się różnorodności biologicznej do 2010 roku, a także będą kontynuować już podjęte wysiłki zmierzającego do opracowania oraz przedyskutowania międzynarodowego reżimu w sprawie dostępu do zasobów genetycznych oraz podziału związanych z tym korzyści.

(d) #

uznać zrównoważony rozwój ludności tubylczej i jej społeczności za istotny dla naszej walki z głodem i ubóstwem;

(e) #

potwierdzić nasze zobowiązanie do poszanowania, zachowania oraz utrzymywania, w zgodzie z regulacjami prawnymi poszczególnych państw, wiedzy, innowacji oraz praktyk tradycyjnego stylu życia społeczności rdzennych i lokalnych, istotnych dla ochrony i zrównoważonego wykorzystania biologicznej różnorodności, jak również do promowania i szerszego wykorzystania, za zgodą oraz z udziałem ich posiadaczy i dysponentów, tejże wiedzy, innowacji oraz praktyk, a także do zachęcania do sprawiedliwego podziału płynących z ich zastosowania korzyści;

(f) #

podjąć szybkie działania zmierzające do utworzenia ogólnoświatowego systemu wczesnego ostrzegania przed wszelkiego rodzaju zagrożeniami naturalnymi, wraz z jego ośrodkami regionalnymi, opartego na już istniejących na szczeblu krajowym lub regionalnym zdolnościach, takich jak powstały w ostatnim czasie System Wczesnego Ostrzegania przed Tsunami i Ograniczania Ich Skutków na Oceanie Indyjskim;

(g) #

w pełni zrealizować postanowienia Deklaracji z Hyogo oraz Planu Działania z Hyogo na lata 2005-2015, przyjętych podczas Światowej Konferencji na temat Zapobiegania i Ograniczania Skutków Katastrof, a zwłaszcza wypełnić zobowiązania dotyczące pomocy dla podatnych na katastrofy naturalne krajów rozwijających się oraz dotkniętych kataklizmami państw w okresie przejściowym, służącej zrównoważonej odbudowie fizycznej, społecznej i gospodarczej tych krajów oraz podejmowaniu działań zmierzających do redukcji ryzyka podczas odbudowy po katastrofie oraz procesów rehabilitacji.

(h) #

wspierać wysiłki krajów rozwijających się zmierzające do opracowania, jako elementu ich krajowych strategii rozwoju, zintegrowanego zarządzania zasobami wodnymi oraz planów wydajnego ich wykorzystywania, a także zapewnić, zgodnie z Deklaracją Milenijną oraz Planem realizacji postanowień szczytu w Johannesburgu, dostęp do czystej wody pitnej oraz podstawowych urządzeń sanitarnych, co obejmie również zmniejszenie o połowę do 2015 r. liczby ludności bez dostępu do wody zdatnej do picia lub niezdolnej do jej zakupu oraz pozbawionej podstawowych urządzeń sanitarnych;

(i) #

odnotowując, iż dostępność energii elektrycznej sprzyja eliminacji ubóstwa, przyspieszyć rozwój oraz upowszechnianie bardziej wydajnych i energooszczędnych technologii uzyskiwania tańszej oraz czystszej energii elektrycznej, a także zintensyfikować transfer tego typu technologii, realizowany, zwłaszcza w przypadku krajów rozwijających się, na korzystnych warunkach, w tym również w oparciu o dwustronnie uzgodnione rozwiązania ulgowe i preferencyjne.

(j) #

wzmocnić, dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń, ochronę, zrównoważone gospodarowanie oraz rozwój lasów wszelkiego typu, między innymi poprzez usprawnioną współpracę międzynarodową, tak, aby wkład drzew i lasów w realizację międzynarodowo uzgodnionych celów rozwojowych, włączając w to cele zawarte w Deklaracji Milenijnej, mógł być pełny, a związki sektora leśnego z pozostałymi sektorami zostały należycie uwzględnione. Z radością oczekujemy zbliżającej się dyskusji podczas szóstej sesji Forum Narodów Zjednoczonych do spraw Lasów;

(k) #

promować właściwe zarządzanie odpadami niebezpiecznymi i chemicznymi w ciągu całego ich cyklu życia, zgodnie z Agendą 21 oraz Planem realizacji postanowień szczytu w Johannesburgu, z myślą o doprowadzeniu do 2020 roku do tego, by środki chemiczne były używane i produkowane w sposób pozwalający zminimalizować ich istotne negatywne efekty dla zdrowia ludzi oraz stanu środowiska. Realizacji tego zamierzenia służyłoby użycie przejrzystych i opartych na naukowych podstawach procedur oceny oraz zarządzania ryzykiem, dobrowolne przyjęcie i wdrożenie koncepcji strategicznych w kwestii międzynarodowego zarządzania środkami chemicznymi, a także wsparcie krajów rozwijających się, w celu zwiększenia ich zdolności do właściwego gospodarowania tego rodzaju środkami oraz niebezpiecznymi odpadami, poprzez stosowną pomoc techniczną i finansową.

(l) #

usprawnić na wszystkich szczeblach współpracę oraz koordynację działań w celu wypracowania zintegrowanego podejścia do zagadnień mórz i oceanów, jak również propagować zintegrowane gospodarowanie oraz zrównoważony rozwój mórz i oceanów;

(m) #

doprowadzić do istotnej poprawy warunków życia przynajmniej 100 milionów mieszkańców slumsów do roku 2020, uznając pilną potrzebę przeznaczenia większych środków na rozwój taniego budownictwa mieszkaniowego oraz infrastruktury towarzyszącej, nadania rangi priorytetowej zapobieganiu tworzeniu się slumsów oraz podnoszeniu standardu już istniejących, a także zachęcania do wsparcia Fundacji Narodów Zjednoczonych na rzecz Siedlisk Ludzkich oraz jej Instrumentu na rzecz Podnoszenia Standardu Życia w Slumsach;

(n) #

uznać za nieocenioną rolę pełnioną przez Fundusz na rzecz Globalnego Środowiska w ułatwianiu współpracy z krajami rozwijającymi się; oczekując udanego uzupełnienia środków Funduszu w roku obecnym, a także zakończonego sukcesem zamknięcia wszelkich zaległych zobowiązań w ramach trzeciego uzupełnienia jego zasobów finansowych;

(o) #

honorować prawo swobodnej żeglugi w zgodzie z prawem międzynarodowym, odnotowując jednocześnie, iż zaprzestanie transportowania materiałów radioaktywnych przez regiony państw rozwijających się położonych na małych wyspach byłoby pożądane z perspektywy tych oraz niektórych innych państw, dla których stanowi to cel ostateczny. Państwa winny prowadzić w sprawie bezpiecznego transportu morskiego materiałów radioaktywnych dialog i konsultacje, zwłaszcza pod egidą Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej oraz Międzynarodowej Organizacji Morskiej, w celu pogłębienia wzajemnego zrozumienia, budowy zaufania oraz usprawnienia w tym względzie komunikacji. Wzywamy państwa zaangażowane w transport materiałów radioaktywnych do kontynuowania rozmów z państwami rozwijającymi się położonymi na małych wyspach oraz innymi państwami w celu rozwiania ich obaw, również poprzez dalszy rozwój i umacnianie, w ramach odpowiednich struktur, międzynarodowego reżimu regulacyjnego dla podniesienia poziomu ochrony, jawności, odpowiedzialności, bezpieczeństwa oraz kompensacji w stosunku do tego typu transportu.

HIV/AIDS, malaria, gruźlica i inne kwestie związane z ochroną zdrowia #

57. #

Przyznajemy, że HIV/AIDS, malaria, gruźlica i inne choroby zakaźne stanowią poważne zagrożenie dla całego świata i są istotną przeszkodą w osiągnięciu celów rozwoju. Doceniamy wkład finansowy oraz znaczące wysiłki poczynione w tym względzie przez wspólnotę międzynarodową, lecz stwierdzamy zarazem, że choroby te i inne wyłaniające się wyzwania zdrowotne wymagają ciągłej reakcji międzynarodowej. W tym celu zobowiązujemy się do:

(a) #

zwiększonych inwestycji, przy wykorzystaniu istniejących mechanizmów i więzi partnerskich, służących poprawie systemu ochrony zdrowia w krajach rozwijających się oraz w państwach w okresie transformacji gospodarczej i zmierzających do uzyskania odpowiednio wykwalifikowanego personelu służby zdrowia, infrastruktury, systemów zarządzania oraz zaopatrzenia, w celu osiągnięcia do 2015 roku wiążących się z ochroną zdrowia Milenijnych Celów Rozwoju.

(b) #

wdrożenia środków mających na celu zwiększenie zdolności dorosłych i młodzieży do ochrony przez ryzykiem zarażenia wirusem HIV.

(c) #

pełnej realizacji wszystkich obowiązków określonych w Deklaracji Zobowiązań na rzecz walki z HIV/AIDS poprzez bardziej zdecydowane przywództwo i poszerzenie kompleksowej reakcji w celu osiągnięcia szerokiego, wielosektorowego podejścia w zapobieganiu tej chorobie, opiece nad chorymi, ich leczeniu oraz oferowanej im pomocy, a także dla pozyskania dodatkowych zasobów ze źródeł krajowych, dwustronnych, wielostronnych i prywatnych oraz zapewnienia odpowiedniego finansowania Globalnego Funduszu Walki z AIDS, Gruźlicą i Malarią oraz innych zaangażowanych w walkę z HIV/AIDS organizacji, agencji i programów działających w ramach systemu Narodów Zjednoczonych.

(d) #

opracowywania i wdrożenia pakietu służącego zapobieganiu, leczeniu i opiece związanej z HIV, z zamiarem możliwie największego zbliżenia się do pełnej realizacji celu, jakim jest zapewnienie do 2010 roku, także w drodze zwiększania właściwych zasobów, powszechnego dostępu do leczenia dla wszystkich potrzebujących. Celem tych działań byłoby również podjęcie prac na rzecz eliminacji towarzyszącej chorobie stygmatyzacji i dyskryminacji, zwiększenia dostępu do lekarstw o odpowiednio niskich cenach oraz redukcji wrażliwości osób zarażonych HIV/AIDS i borykających się z innymi problemami zdrowotnymi, a zwłaszcza osieroconych i słabych dzieci oraz osób starszych;

(e) #

zapewnienia pełnej realizacji naszych zobowiązań wynikających z przyjętych podczas 55. sesji Światowego Zgromadzenia Zdrowia w maju 2005 roku Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych, włączając to konieczność wsparcia działającej w ramach Światowej Organizacji Zdrowia Globalnej Sieci Powiadamiania i Reakcji na Epidemie.

(f) #

podjęcia aktywnych prac zmierzających do wdrożenia przez wszystkie kraje zasady “Trzech Jedynek”, włączając w to zapewnienie, że rozmaite instytucje i partnerzy międzynarodowi będą działać w ramach jednego, uzgodnionego i określającego podstawy koordynacji prac wszystkich uczestników programu walki z HIV/AIDS, że w każdym państwie będzie funkcjonowała jedna, wyposażona w oparty na szerokiej podstawie i wielosektorowy mandat instytucja koordynująca wszelkie sprawy związane z AIDS, oraz że w każdym państwie będzie działał jeden uzgodniony system monitoringu i oceny, ulokowany na poziomie krajowym. Z zadowoleniem witamy oraz popieramy, uznające je za bardzo istotne, zalecenia Globalnego Zespołu Zadaniowego ds. Poprawy Koordynacji Spraw Związanych z AIDS pomiędzy Instytucjami Wielostronnymi i Ofiarodawcami Międzynarodowymi;

(g) #

osiągnięcia powszechnego dostępu do ochrony zdrowia reprodukcyjnego do 2015 roku, tak jak zostało to ustalone podczas Międzynarodowej Konferencji na temat Rozwoju Społecznego, a także zintegrowania realizacji tego celu ze strategiami osiągania innych uzgodnionych międzynarodowo celów rozwoju, włączając w to cele zawarte w Deklaracji Milenijnej, ukierunkowanych na ograniczenie śmiertelności matek, poprawy ich zdrowia, zmniejszenie śmiertelności dzieci, wspieranie równości kobiet i mężczyzn, walkę z HIV/AIDS oraz eliminację ubóstwa;

(h) #

Promowania długoterminowego finansowania, również w formie, gdy okaże się to właściwe, partnerstwa publiczno-prywatnego, badań naukowych i przemysłowych prowadzonych z zamiarem opracowania nowych szczepionek i mikrobiotyków, zestawów diagnostycznych, lekarstw oraz sposobów leczenia najważniejszych chorób pandemicznych, tropikalnych i innych, między innymi ptasiej grypy i zespołu ciężkiej ostrej niewydolności oddechowej (SARS), a także rozwijania w tym względzie odpowiednich zachęt rynkowych, włączając w to, jeśli okaże się to stosowne, środki takie jak dokonywane z wyprzedzeniem zobowiązania do zakupu.

(i) #

szczególnego zaakcentowania potrzeby pilnego zajęcia się malarią i gruźlicą, zwłaszcza w krajach o największej liczbie zarażonych, oraz sprzyjania zwiększeniu czynionych w tym zakresie wysiłków w postaci dwu- i wielostronnych inicjatyw.

Równouprawnienie kobiet i mężczyzn oraz awans społeczny kobiet #

58. #

Trwamy w przekonaniu, że rozwój kobiet oznacza postęp dla wszystkich. Potwierdzamy, iż pełna i skuteczna realizacja krótko- oraz długookresowych celów Deklaracji Pekińskiej i Platformy Działania, podobnie jak ustalenia oraz rezultaty dwudziestej trzeciej sesji specjalnej Zgromadzenia Ogólnego, stanowią istotny wkład w wysiłki na rzecz osiągnięcia uzgodnionych międzynarodowo celów rozwoju, w tym także zawartych w Deklaracji Milenijnej. Postanawiamy wspierać równouprawnienie kobiet i mężczyzn oraz wykorzenić wszechobecną dyskryminację kobiet poprzez:

(a) #

jak najszybsze wyeliminowanie nierównego dostępu kobiet i mężczyzn do edukacji pierwszego i drugiego szczebla, na wszystkich zaś szczeblach edukacji do roku 2015;

(b) #

zagwarantowanie kobietom wolnego i równego prawa posiadania oraz dziedziczenia własności, a także zabezpieczenia ich tytułów własności do dóbr i nieruchomości mieszkalnych;

(c) #

zapewnienie równego dostępu do systemu ochrony zdrowia reprodukcyjnego;

(d) #

wspieranie równego dostępu kobiet do rynku pracy, trwałego zatrudnienia i odpowiedniej ochrony pracy;

(e) #

zapewnienie kobietom równego dostępu do zasobów i aktywów produkcyjnych, włączając w to ziemię, kredyty i technologię;

(f) #

eliminację wszelkich form dyskryminacji i przemocy wobec kobiet i dziewcząt, w tym także poprzez ukrócenie bezkarności i zapewnienie ochrony cywilom, a zwłaszcza kobietom i dziewczętom, podczas i po zakończeniu konfliktów zbrojnych, zgodnie ze zobowiązaniami Państw wynikającymi z międzynarodowego prawa humanitarnego oraz międzynarodowego prawa praw człowieka;

(g) #

propagowanie większego uczestnictwa kobiet w rządowych ciałach decyzyjnych, w tym również poprzez zapewnianie im równych szans pełnej partycypacji w procesach politycznych.

59. #

Uznajemy wagę włączania problematyki płci do głównego nurtu polityki jako narzędzia służącego osiągnięciu równouprawnienia kobiet i mężczyzn. W tym celu, zobowiązujemy się aktywnie wspierać włączanie do głównego nurtu perspektywy płci w ramach projektowania, realizacji, monitorowania oraz oceny polityki i programów we wszystkich sferach życia politycznego, gospodarczego i społecznego, a ponadto zobowiązujemy się do wzmocnienia kompetencji systemu Narodów Zjednoczonych w obszarze równości płci.

Nauka i technologia na rzecz rozwoju #

60. #

Stwierdzamy, iż nauka i technologia, włączając w to technologie informacyjne i komunikacyjne, mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów rozwojowych, a także uznajemy, że międzynarodowe wsparcie może pomóc krajom rozwijającym się korzystać z postępu technologicznego i powiększyć potencjał produkcyjny. Dlatego też zobowiązujemy się do:

(a) #

umacniania istniejących mechanizmów oraz rozważenia inicjatyw służących wsparciu badań i rozwoju, także poprzez dobrowolne partnerstwo publiczno-prywatne, celem znalezienia odpowiedzi na specyficzne potrzeby krajów rozwijających się w sferze opieki zdrowotnej, rolnictwa, ochrony środowiska, zrównoważonego wykorzystywania surowców naturalnych i zarządzania środowiskiem, energetyki, leśnictwa oraz następstw zmian klimatycznych;

(b) #

propagowania i ułatwiania, gdy będzie to stosowne, dostępu do oraz rozwoju, transferu i upowszechniania w krajach rozwijających się technologii, włączając w to technologie nieszkodliwe dla środowiska, oraz związanego z nimi know-how;

(c) #

wspomagania wysiłków krajów rozwijających się mających za cel promocję i rozwój narodowych strategii w obszarze zasobów ludzkich oraz nauki i technologii, stanowiących czynniki w największym stopniu przyczyniające się do budowy krajowych zdolności rozwojowych;

(d) #

promowania oraz wspierania śmielszych prób rozwoju odnawialnych źródeł energii, takich jak światło słoneczne, wiatr i źródła geotermalne;

(e) #

wdrażania na poziomie krajowym oraz międzynarodowym polityk służących przyciągnięciu inwestycji publicznych i prywatnych, krajowych i zagranicznych, które przyczynią się do wzrostu poziomu wiedzy, wzmocnią transfer technologii realizowany na wspólnie uzgodnionych warunkach oraz podniosą produktywność;

(f) #

wspierania podejmowanych samodzielnie lub zbiorowo wysiłków krajów rozwijających się na rzecz wdrażania nowych technologii w rolnictwie w celu zwiększenia produktywności tego sektora poprzez środki nieszkodliwe dla środowiska;

(g) #

budowania zorientowanego na człowieka i inkluzywnego społeczeństwa informacyjnego w celu zwiększenia dostępu dla wszystkich do możliwości wynikających z rozwoju technologii cyfrowych. Ma to na celu zredukowanie “cyfrowego podziału” poprzez wykorzystanie na rzecz rozwoju potencjału technologii informacyjnych i komunikacyjnych, jak również umożliwienie podjęcia nowych wyzwań dla społeczeństwa informacyjnego dzięki wdrożeniu osiągnięć pierwszego etapu Genewskiego Światowego Szczytu Społeczeństwa Informacyjnego, stanowiąc zarazem gwarancję powodzenia jego drugiego etapu, a więc zaplanowanego na listopad 2005 roku spotkania w Tunisie. W tym względzie z radością przyjmujemy utworzenie Funduszu “Solidarności Cyfrowej” i zachęcamy państwa do dobrowolnego wsparcia finansowego tej inicjatywy.

Migracje i rozwój #

61. #

Uznajemy wagę związku między migracjami międzynarodowymi a rozwojem oraz potrzebę podjęcia wyzwań i możliwości tworzonych przez migracje dla krajów pochodzenia, tranzytowych oraz przyjmujących. Jesteśmy zarazem świadomi, iż migracje przynoszą społeczności globalnej zarówno korzyści, jak i wyzwania. Cieszymy się na poświęconą migracjom międzynarodowym dyskusję na wysokim szczeblu w Zgromadzeniu Ogólnym, zaplanowaną na 2006 rok, która będzie stanowić okazję do omówienia związków migracji międzynarodowych i rozwoju we wszystkich ich aspektach, w celu identyfikacji właściwych sposobów i środków maksymalizacji płynących z migracji korzyści dla rozwoju oraz minimalizacji ich negatywnych efektów.

62. #

Potwierdzamy naszą wolę podjęcia środków gwarantujących poszanowanie oraz ochronę praw człowieka migrantów, migrujących pracowników oraz członków ich rodzin.

63. #

Potwierdzamy także potrzebę przyjęcia odpowiednich polityk oraz podjęcia właściwych środków w celu zredukowania kosztów transferu dochodów emigrantów do krajów rozwijających się, z zadowoleniem przyjmując kroki już podjęte w tym względzie przez Rządy i inne zainteresowane strony.

Państwa o specjalnych potrzebach #

64. #

Potwierdzamy nasze zobowiązanie do zajęcia się specjalnymi potrzebami krajów najsłabiej rozwiniętych i nalegamy, by wszystkie państwa i właściwe w tym kontekście organizacje systemu Narodów Zjednoczonych, włączając w to instytucje systemu z Bretton Woods, pilnie podjęły wspólne wysiłki oraz przedsięwzięły szybkie kroki umożliwiające osiągnięcie w terminie celów i założeń Brukselskiego Programu Działań na rzecz Najsłabiej Rozwiniętych Państw na lata 2001- 2010.

65. #

Uznajemy specyfikę potrzeb i wyzwań stojących przed śródlądowymi krajami rozwijającymi się i dlatego też potwierdzamy naszą stanowczą wolę pilnej odpowiedzi na te potrzeby i wyzwania w drodze pełnej, terminowej oraz efektywnej realizacji Programu Działań z Ałmaty oraz przyjętego podczas jedenastej sesji Konferencji Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju Porozumienia z Sao Paulo. Zachęcamy do kontynuacji prowadzonych w ramach regionalnych komisji Narodów Zjednoczonych oraz organizacji regionalnych prac, które mają na celu sformułowanie metodologii typu czas-koszt, umożliwiającej skonstruowanie wskaźników pozwalających zmierzyć i ocenić postępy w realizacji Programu Działań z Ałmaty. Uznajemy również wyjątkowy charakter trudności oraz trosk śródlądowych krajów rozwijających się w ich staraniach do zintegrowania swych gospodarek ze światowym systemem handlowym. Dlatego też stwierdzamy, że należy uczynić zadaniem priorytetowym pełną i terminową realizację Deklaracji z Ałmaty oraz Programu Działań z Ałmaty: Odpowiedzieć na szczególne potrzeby śródlądowych państw rozwijających się w ramach Nowego Globalnego Programu Ramowego Współpracy w zakresie Transportu Tranzytowego na rzecz Śródlądowych i Tranzytowych Krajów Rozwijających się.

66. #

Jesteśmy w pełni świadomi wyjątkowych potrzeb i słabości krajów rozwijających się położonych na małych wyspach oraz podkreślamy naszą zdecydowaną wolę podjęcia pilnych i konkretnych działań zmierzających do zaspokojenia tych potrzeb oraz zniwelowania słabości poprzez pełne i efektywne wdrożenie Strategii z Mauritius, przyjętej przez Międzynarodowe Spotkanie Przeglądowe Programu Działań na rzecz Zrównoważonego Rozwoju Krajów Rozwijających się Położonych na Małych Wyspach, a także Programu Działania z Barbados oraz ustaleń dwudziestej drugiej specjalnej sesji Zgromadzenia Ogólnego. Podejmiemy także działania zmierzające do zacieśnienia międzynarodowej współpracy i partnerstwa przy realizacji Strategii z Mauritius w drodze, między innymi, mobilizacji krajowych i międzynarodowych zasobów, promowania – jako siły napędowej rozwoju – handlu międzynarodowego oraz zwiększonej międzynarodowej współpracy finansowej i technicznej.

67. #

Podkreślamy potrzebę ciągłego, skoordynowanego oraz efektywnego wsparcia międzynarodowego przy realizacji celów rozwoju w krajach wychodzących z konfliktu oraz państwach dotkniętych klęskami naturalnymi.

Zaspokajanie szczególnych potrzeb Afryki #

68. #

Z uznaniem przyjmujemy znaczący postęp osiągnięty przez kraje afrykańskie w wypełnianiu swych zobowiązań oraz podkreślamy potrzebę dalszej realizacji Nowego Partnerstwa dla Rozwoju Afryki w celu promowania zrównoważonego wzrostu i rozwoju, pogłębienia demokracji, propagowania praw człowieka, praktyk dobrego rządzenia i kierowania gospodarką oraz równości płci. Zachęcamy też państwa Afryki do kontynuacji, przy udziale społeczeństwa obywatelskiego oraz sektora prywatnego, starań podejmowanych przez nie w tym zakresie w formie rozwijania i umacniania instytucji służących dobrym rządom oraz rozwojowi regionu. Z zadowoleniem przyjmujemy ostatnie decyzje partnerów Afryki, w tym Grupy G8 oraz Unii Europejskiej, mające na celu wsparcie wysiłków na rzecz rozwoju Afryki oraz obejmujące zobowiązania, które doprowadzą do wzrostu do 2010 roku wartości rządowej pomocy rozwojowej dla Afryki do poziomu 25 miliardów USD rocznie. Potwierdzamy też nasze zobowiązanie do zajęcia się wyjątkowymi potrzebami rozwojowymi Afryki, jedynego kontynentu, który jak dotąd nie przybliżył się do realizacji do 2015 roku żadnego z Milenijnych Celów Rozwoju. Dlatego też, aby umożliwić Afryce włączenie się do głównego nurtu gospodarki światowej, zdecydowaliśmy się:

(a) #

pogłębić współpracę z Nowym Partnerstwem dla Rozwoju Afryki poprzez zagwarantowanie zgodnego wsparcia dla programów podejmowanych przez afrykańskich liderów w ramach tej struktury, włączając w to mobilizację wewnętrznych i zewnętrznych zasobów finansowych oraz ułatwianie uzyskania dla wspomnianych programów aprobaty międzynarodowych instytucji finansowych;

(b) #

wspomóc starania państw Afryki o zapewnienie do 2015 roku wszystkim dzieciom na kontynencie dostępu do pełnej, wolnej, obowiązkowej i utrzymanej na dobrym poziomie edukacji na szczeblu podstawowym, jak również do podstawowej opieki zdrowotnej;

(c) #

wspierać budowę międzynarodowego konsorcjum infrastrukturalnego z udziałem Unii Afrykańskiej, Banku Światowego i Afrykańskiego Banku Rozwoju, którego główną ramę współpracy stanowić będzie Nowe Partnerstwo na rzecz Rozwoju Afryki, a podstawowym celem stanie się ułatwianie publicznych i prywatnych inwestycji infrastrukturalnych w Afryce;

(d) #

promować kompleksowe oraz trwałe rozwiązanie problemów zagranicznego zadłużenia państw Afryki, włączając w to zgodne z niedawną propozycją Grupy G8 całkowite anulowanie wielostronnych długów poważnie zadłużonych ubogich państw, oraz, gdy będzie to właściwe i przy indywidualnym rozpatrywaniu każdego przypadku, znaczącą redukcję długów, z uwzględnieniem między innymi ich anulowania lub restrukturyzacji, w przypadku ciężko zadłużonych krajów Afryki nieuczestniczących w Inicjatywie na rzecz Poważnie Zadłużonych Ubogich Państw, lecz obciążonych nadmiernym zadłużeniem;

(e) #

podjąć próby pełnego zintegrowania krajów afrykańskich z międzynarodowym systemem handlowym, także poprzez odpowiednio ukierunkowane programy budowy zdolności handlowych;

(f) #

wspierać podejmowane przez uzależnione od eksportu towarów masowych kraje afrykańskie próby restrukturyzacji, zwiększenia różnorodności produkcji oraz wzmocnienia konkurencyjności sektorów ich gospodarek zajmujących się wytwarzaniem takich towarów, a także podjąć prace zmierzające do osiągnięcia porozumień, z udziałem sektora prywatnego oraz opartych na zasadach rynkowych, dotyczących zarządzania ryzykiem cenowym produkcji towarów masowych.

#

III. Pokój i bezpieczeństwo zbiorowe #

69. #

Jesteśmy w pełni świadomi, iż szerokie spektrum zagrożeń, przed jakimi stoimy, wymaga naszej pilnej, kolektywnej oraz bardziej zdecydowanej odpowiedzi.

70. #

Uznajemy również, w myśl Karty, iż zmierzenie się z tymi zagrożeniami wymaga współpracy wszystkich głównych organów Narodów Zjednoczonych, realizowanej zgodnie z mandatem każdego z nich.

71. #

Jesteśmy także świadomi, iż obecnie żyjemy w świecie zglobalizowanym i współzależnym, a wiele dzisiejszych zagrożeń nie uznaje granic państwowych, jest ze sobą ściśle powiązanych i musi być zwalczane równocześnie na płaszczyźnie globalnej, regionalnej i krajowej oraz w sposób zgodny z Kartą Narodów Zjednoczonych i prawem międzynarodowym.

72. #

Dlatego też potwierdzamy naszą stanowczą wolę prowadzenia prac zmierzających do osiągnięcia w sferze bezpieczeństwa porozumienia opartego na przeświadczeniu o ścisłych powiązaniach między wieloma z obecnych zagrożeń, o wzajemnym umacnianiu się rozwoju, pokoju, bezpieczeństwa i praw człowieka, o niezdolności żadnego państwa do zapewnienia sobie bezpieczeństwa wyłącznie poprzez działania samodzielne oraz o tym, iż efektywny i wydajny system bezpieczeństwa zbiorowego, działający w zgodzie z celami i zasadami Karty, jest potrzebą wszystkich Państw.

Pokojowe rozwiązywanie sporów #

73. #

Zdecydowanie podkreślamy obowiązek wszystkich państw rozwiązywania sporów środkami pokojowymi w zgodzie z Rozdziałem VI Karty Narodów Zjednoczonych, w tym także, gdy to właściwe, poprzez odwołanie się do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Wszystkie państwa są zobowiązane stosować się w swych działaniach się do postanowień Deklaracji Zasad Prawa Międzynarodowego dotyczących przyjaznych stosunków i zgodnego z Kartą współdziałania państw.

74. #

Podkreślamy również ogromną wagę zapobiegania konfliktom zbrojnym zgodnie z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych oraz szczerze zapewniamy o naszej nieustającej determinacji w propagowaniu kultury zapobiegania konfliktom zbrojnym jako środka efektywnego zajmowania się powiązanymi ze sobą zagrożeniami dla rozwoju i bezpieczeństwa, w obliczu których stoją dziś narody świata. Jednocześnie potwierdzamy naszą zdecydowaną wolę zwiększenia zdolności Narodów Zjednoczonych do zapobiegania konfliktom zbrojnym.

75. #

Akcentujemy także znaczenie spójnego i zintegrowanego podejścia do kwestii zapobiegania konfliktom zbrojnym oraz rozwiązywania sporów, jak również potrzebę koordynacji działań podejmowanych w tym względzie, w ramach ich ustalonego przez Karę mandatu, przez Radę Bezpieczeństwa, Zgromadzenie Ogólne, Radę Gospodarczą i Społeczną oraz Sekretarza Generalnego.

76. #

Uznając istotną rolę dobrych usług Sekretarza Generalnego, włączając w to prowadzenie mediacji w trakcie sporów, wspieramy wysiłki Sekretarza zmierzające do zwiększenia jego zdolności w tym zakresie.

Użycie siły w zgodzie z Kartą Narodów Zjednoczonych #

77. #

Podkreślamy obowiązek wszystkich Państw Członkowskich powstrzymania się w stosunkach międzynarodowych od stosowania siły lub groźby jej użycia w jakikolwiek sposób niezgodny z Kartą Narodów Zjednoczonych. Równocześnie przypominamy, iż wśród celów i zasad, którymi kierują się Narody Zjednoczone, jest utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, rozwijanie pomiędzy narodami przyjaznych stosunków opartych na poszanowaniu zasady równouprawnienia i samostanowienia narodów, oraz podejmowania innych odpowiednich środków na rzecz umacniania powszechnego pokoju. By to osiągnąć, jesteśmy zdecydowani podjąć skuteczne środki zbiorowe dla zapobiegania zagrożeniom pokoju i ich usuwania oraz tłumienia wszelkich aktów agresji lub innych naruszeń pokoju, a także łagodzić i załatwiać pokojowymi sposobami, zgodnie z zasadami sprawiedliwości i prawa międzynarodowego, spory albo sytuacje międzynarodowe, które mogą prowadzić do naruszenia pokoju.

78. #

Akcentujemy znaczenie promowania oraz umacniania procesów wielostronnych oraz podejmowania międzynarodowych wyzwań i problemów w sposób gwarantujący ścisłe przestrzeganie postanowień Karty i zasad prawa międzynarodowego, a także potwierdzamy swe przywiązanie do multilateralizmu.

79. #

Wyrażamy przekonanie, iż odpowiednie postanowienia Karty w pełni wystarczają do zajmowania się wszelkiego rodzaju zagrożeniami dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Potwierdzamy także kompetencje Rady Bezpieczeństwa do wyrażenia zgody oraz usankcjonowania użycia siły na rzecz utrzymania i przywrócenia pokoju i bezpieczeństwa. Podkreślamy przy tym znaczenie prowadzenia tych działań w zgodzie z celami i zasadami Karty.

80. #

Potwierdzamy również, iż Rada Bezpieczeństwa ponosi główną odpowiedzialność za utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Odnotowujemy także rolę, jaką odgrywa w tym względzie Zgromadzenie Ogólne, zgodnie z właściwymi postanowieniami Karty.

Terroryzm #

81. #

Zdecydowanie potępiamy terroryzm we wszystkich jego formach i przejawach, bez względu na osobę sprawcy, miejsce i motywy takiego działania, jako że uznajemy terroryzm za jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.

82. #

Z zadowoleniem przyjmujemy przedstawione przez Sekretarza Generalnego elementy strategii przeciwdziałania terroryzmowi. Zgromadzenie Ogólne powinno bez zbędnej zwłoki podjąć prace nad ich rozwinięciem, a następnie przyjęciem oraz wdrożeniem w oparciu o nie strategii promowania całościowych, skoordynowanych i konsekwentnych stanowisk w kwestii przeciwdziałania terroryzmowi na szczeblu krajowym, regionalnym i międzynarodowym, uwzględniających przy tym zagadnienie czynników sprzyjających rozprzestrzenianiu się tego zjawiska. W tym kontekście w pełni pochwalamy rozmaite inicjatywy zmierzające do promocji dialogu, tolerancji oraz zrozumienia między cywilizacjami.

83. #

Wyrażamy przekonanie, iż konieczne jest podjęcie wszelkich starań dla porozumienia się oraz zakończenia podczas sześćdziesiątej sesji Zgromadzenia Ogólnego prac nad całościową konwencją o terroryzmie międzynarodowym.

84. #

Za godną rozważenia uznajemy propozycję zwołania pod auspicjami Narodów Zjednoczonych konferencji wysokiego szczebla dla wypracowania międzynarodowej odpowiedzi na terroryzm we wszystkich jego formach i przejawach.

85. #

Wyrażamy też przekonanie, iż międzynarodowa współpraca w walce z terroryzmem musi odbywać się w zgodzie z prawem międzynarodowym, w tym postanowieniami Karty oraz właściwych międzynarodowych konwencji i protokołów. Państwa zobowiązane są zapewnić, by każdy środek podjęty przez nie w ramach zwalczania terroryzmu nie naruszał zobowiązań wynikających z prawa międzynarodowego, a szczególnie dotyczących praw człowieka, uchodźców oraz międzynarodowego prawa humanitarnego.

86. #

Po raz kolejny stanowczo wzywamy państwa do powstrzymania się od organizowania, finansowania, zachęcania do, oferowania szkoleń lub wspierania w jakiejkolwiek innej formie działalności terrorystycznej, a także do podjęcia wszelkich środków koniecznych dla zapewnienia, iż do prowadzenia takiej aktywności nie będzie wykorzystywane ich terytorium.

87. #

W pełni uznajemy kluczową rolę Narodów Zjednoczonych w walce z terroryzmem oraz podkreślamy żywotne znaczenie dla tego rodzaju działań współpracy regionalnej i dwustronnej, zwłaszcza na płaszczyźnie praktycznej kooperacji służb odpowiedzialnych za utrzymanie porządku publicznego oraz w ramach współpracy technicznej.

88. #

Wzywamy społeczność międzynarodową, w tym również Narody Zjednoczone, do udzielenia Państwom pomocy przy tworzeniu przez nie krajowych oraz regionalnych zdolności zwalczania terroryzmu. Zachęcamy Sekretarza Generalnego do przedstawienia Zgromadzeniu Ogólnemu oraz Radzie Bezpieczeństwa, odpowiednio do zakresu ich kompetencji, propozycji dotyczących poszerzenia zdolności systemu Narodów Zjednoczonych do wspierania państw w walce z terroryzmem oraz usprawnienia koordynacji działań podejmowanych w tym względzie przez Narody Zjednoczone.

89. #

Podkreślamy znaczenie pomocy dla ofiar terroryzmu oraz zapewnienia im i ich rodzinom wsparcia pozwalającego im uporać się z doświadczoną stratą i żalem.

90. #

Zachęcamy Radę Bezpieczeństwa do zastanowienia się nad sposobami umocnienia jej roli w zakresie nadzorowania oraz egzekwowania realizacji postanowień w ramach przeciwdziałania terroryzmowi, włączając w to także ujednolicenie wymagań wobec Państw co do przedstawianych sprawozdań, z należytym uwzględnieniem i poszanowaniem zróżnicowanych mandatów jej organów pomocniczych zaangażowanych w zwalczanie terroryzmu. Jesteśmy zdecydowani współpracować w pełni z trzema właściwymi organami pomocniczymi przy wykonywaniu przez nie swych zadań, uznając zarazem, iż wiele Państw nadal potrzebuje wsparcia w wykonywaniu istotnych w tym kontekście rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

91. #

W pełni popieramy zabiegi o możliwie najszybsze wejście w życie Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu aktów terroryzmu nuklearnego i mocno zachęcamy Państwa do niezwłocznego stania się jej stroną, a także do jak najszybszego przystąpienia do pozostałych dwunastu międzynarodowych konwencji i protokołów dotyczących zwalczania terroryzmu oraz do ich realizacji.

Utrzymanie pokoju #

92. #

Uznając kluczową rolę działań Narodów Zjednoczonych na rzecz utrzymywania pokoju w przełamywaniu wrogości między stronami konfliktu oraz wyrażając swe uznanie dla osiągnięć w tym względzie sił pokojowych Narodów Zjednoczonych, odnotowując poprawę, jak dokonała się w ostatnich latach w działaniach Narodów Zjednoczonych na rzecz utrzymania pokoju, włączając w to rozmieszczenie misji w złożonych sytuacjach, a także podkreślając potrzebę organizowania operacji wyposażonych w możliwości i zasoby odpowiednie do skutecznego zwalczenia wrogości oraz pełnej realizacji swego mandatu, wzywamy do dalszego rozwijania propozycji dotyczących rozbudowy zdolności do szybkiego rozmieszczenia sił celem wzmocnienia operacji pokojowych w sytuacjach kryzysowych. Popieramy też utworzenie wyjściowego potencjału operacyjnego stałych zdolności policyjnych, co służyć będzie uzyskaniu policyjnego komponentu misji pokojowych Narodów Zjednoczonych zdolnego do spójnego i skutecznego działania oraz szybkiej reakcji w przypadku operacji dopiero uruchamianych, a także do wsparcia misji już istniejących radą lub specjalistyczną wiedzą i doświadczeniem.

93. #

Będąc świadomymi znaczącego wkładu organizacji regionalnych w budowę międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, zgodnie z postanowieniami Rozdziału VIII Karty, oraz uznając wagę tworzenia wiarygodnych i godnych zaufania więzi partnerskich oraz porozumień między tymi organizacjami a Narodami Zjednoczonymi, w szczególności zaś mając na uwadze, ze względu na specyficzne potrzeby kontynentu afrykańskiego, znaczenie silnej Unii Afrykańskiej:

(a) #

popieramy wysiłki Unii Europejskiej oraz innych struktur regionalnych zmierzające do rozwoju zdolności do szybkiego rozmieszczenia sił, jak również porozumień o gotowości do natychmiastowego działania oraz porozumień pomostowych;

(b) #

w pełni wspieramy przygotowanie i wdrożenie wraz z Unią Afrykańską dziesięcioletniego planu budowy w tym względzie odpowiednich zdolności.

94. #

Popieramy wprowadzenie w życie przyjętego w 2001 r. Programu działań w sprawie zapobiegania, zwalczania i eliminacji nielegalnego handlu i rozprzestrzeniania broni strzeleckiej i lekkiej.

95. #

Nalegamy, aby państwa będące stronami Konwencji o zakazie użycia, gromadzenia, produkcji i transferu min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu, a także Znowelizowanego Protokołu II do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych rodzajów broni konwencjonalnych, w pełni zrealizowały zobowiązania wynikające z uczestnictwa w tych porozumieniach. Wzywamy też państwa dysponujące odpowiednimi możliwościami do zwiększenia pomocy technicznej dla państw zmagających się z problemem min.

96. #

Podkreślamy wagę przedstawionych przez doradcę Sekretarza Generalnego zaleceń dotyczących przypadków wykorzystywania seksualnego ze strony personelu sił pokojowych Narodów Zjednoczonych, oraz domagamy się, by oparte na wspomnianych zaleceniach środki przewidziane w odpowiednich rezolucjach Zgromadzenia Ogólnego zostały wdrożone bez zbędnej zwłoki.

Budowanie pokoju #

97. #

Podkreślając konieczność skoordynowanego, spójnego oraz zintegrowanego podejścia do budowy po konflikcie pokoju oraz porozumienia między stronami z zamiarem ustanowienia trwałego pokoju, uznając potrzebę stworzenia mechanizmów instytucjonalnych wyspecjalizowanych w rozwiązywaniu specyficznych problemów krajów wychodzących z konfliktu w zakresie odbudowy i reintegracji, a także chcąc pomóc tym krajom w tworzeniu solidnych fundamentów ich zrównoważonego rozwoju oraz mając na uwadze kluczową rolę w tym względzie Narodów Zjednoczonych, zdecydowaliśmy się powołać nowy międzyrządowy organ doradczy – Komisję Budowania Pokoju.

98. #

Głównymi celami istnienia Komisji Budowania Pokoju jest zbliżenie wszystkich istotnych podmiotów, by skupić pozostające w ich dyspozycji zasoby, a także pełnienie funkcji doradczej oraz opracowywanie zintegrowanych strategii w zakresie budowania pokoju i odbudowy po konflikcie. Komisja powinna koncentrować swą uwagę na działaniach zmierzających do rekonstrukcji lub budowy instytucji koniecznych dla prowadzenia odbudowy po konflikcie oraz na wspieraniu rozwoju zintegrowanych strategii mających na celu stworzenie solidnych podstaw dla zrównoważonego rozwoju. Dodatkowo powinna ona przestawiać zalecenia oraz informacje służące poprawie koordynacji działań wszystkich zaangażowanych w proces odbudowy podmiotów, działających w ramach Narodów Zjednoczonych i spoza tych ram, a także rozwijać w tym względzie dobre praktyki, wspomagać wysiłki na rzecz zapewnienia uczciwego finansowania działań we wczesnych fazach odbudowy oraz przyczyniać się do jak najdłuższego utrzymania zwiększonego zainteresowania społeczności międzynarodowej problemami odbudowy po konflikcie. We wszystkich sprawach Komisja będzie działać w oparciu o zasadę konsensusu między jej członkami.

99. #

Wyniki dyskusji toczonych na forum Komisji Budowania Pokoju oraz przedstawione przez nią zalecenia będą, jako dokumenty Narodów Zjednoczonych, powszechnie dostępne dla wszystkich zainteresowanych organów i podmiotów, w tym również dla międzynarodowych instytucji finansowych. Komisja Budowania Pokoju będzie też zobowiązana przedstawiać Zgromadzeniu Ogólnemu roczne sprawozdania ze swej działalności.

100. #

Komisja Budowania Pokoju powinna spotykać się w różnym składzie. W spotkaniach Komisji poświęconych konkretnym państwom, na zaproszenie Komitetu Organizacyjnego, o którym mowa w punkcie 101 poniżej, będą uczestniczyć, obok członków Komitetu Organizacyjnego i korzystając z pełni praw członkowskich, przedstawiciele:

(a) #

krajów będących przedmiotem dyskusji;

(b) #

państw z regionu zaangażowanego w proces pokonfliktowy oraz inne krajów uczestniczących w podejmowanych tam działaniach humanitarnych i/lub dialogu politycznym, jak również właściwych w danej sprawie organizacji regionalnych i subregionalnych;

(c) #

państw dostarczających największej części środków finansowych lub sił wojskowych albo policyjnych wykorzystywanych w toku odbudowy;

(d) #

wysoki przedstawiciel Narodów Zjednoczonych w rejonie oraz inni właściwi reprezentanci Narodów Zjednoczonych;

(e) #

tych regionalnych i międzynarodowych instytucji finansowych, które okażą się właściwe.

101. #

Komisja Budowania Pokoju będzie dysponowała stałym Komitetem Organizacyjnym, odpowiedzialnym za rozwój jej procedur działania oraz sprawy organizacyjne i składającym się z przedstawicieli:

(a) #

członków Rady Bezpieczeństwa, w tym stałych członków;

(b) #

członków Rady Gospodarczej i Społecznej, wybranych w ramach grup regionalnych, z należytym uwzględnieniem państw mających doświadczenie w zakresie odbudowy po konfliktach;

(c) #

państw dostarczających największej części budżetu Narodów Zjednoczonych oraz dokonujących największych wpłat dobrowolnych na inne fundusze, programy i organizacje Narodów Zjednoczonych, włączając w to na stały Fundusz Budowania Pokoju, a które nie znajdą się wśród krajów wskazanych w punktach (a) i (b);

(d) #

państw dostarczających największej liczby personelu wojskowego i cywilnego dla misji Narodów Zjednoczonych, które nie znajdą się wśród krajów wskazanych w punktach (a), (b) lub (c).

102. #

Przedstawiciele Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz innych instytucjonalnych darczyńców będą zapraszani, obok przedstawiciela Sekretarza Generalnego, do uczestnictwa we wszystkich spotkaniach Komisji Budowania Pokoju w sposób zgodny z regulacjami wewnętrznymi tych instytucji.

103. #

Zobowiązujemy Sekretarza Generalnego do utworzenia wieloletniego i stałego Funduszu Budowania Pokoju na rzecz budowania pokoju po konfliktach, finansowanego z dobrowolnych wpłat oraz działającego z uwzględnieniem już istniejących w tym obszarze instrumentów. Cele Funduszu Budowania Pokoju będą obejmowały zapewnianie w trybie natychmiastowym środków wymaganych dla rozpoczęcia działań w ramach budowy pokoju po konflikcie oraz zagwarantowanie odpowiedniego finansowania odbudowy.

104. #

Zobowiązujemy również Sekretarza Generalnego do utworzenia, w ramach Sekretariatu oraz z wykorzystaniem istniejących zasobów, niewielkiego i złożonego z ekspertów o odpowiednich kwalifikacjach biura wspierania budowy pokoju, którego zadaniem będzie zapewnienie Komisji Budowania Pokoju należytej pomocy i wsparcia. W swych pracach biuro powinno korzystać z najlepszej dostępnej wiedzy fachowej.

105. #

Komisja Budowania Pokoju powinna rozpocząć prace nie później niż 31 grudnia 2005 roku.

Sankcje #

106. #

Podkreślamy, iż sankcje pozostają, tak jak przewiduje to Karta, ważnym narzędziem realizacji naszych wysiłków na rzecz utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa bez uciekania się do użycia siły, a także zapewniamy, że są one nakładane z należytą ostrożnością, dla realizacji jasno określonych, jednoznacznych celów, pozostają w zgodzie z sankcjami już wcześniej ustanowionymi przez Radę Bezpieczeństwa oraz są wprowadzane w sposób pozwalający osiągnąć równowagę między ich skutecznością w osiąganiu zamierzonych rezultatów a możliwymi negatywnymi konsekwencjami, w tym następstwami społeczno-ekonomicznymi oraz humanitarnymi dla ludności krajów objętych sankcjami oraz państw trzecich.

107. #

Sankcje powinny być wprowadzane oraz nadzorowane skutecznie i przy zastosowaniu czytelnych kryteriów oceny, a także podlegać, gdy to właściwe, cyklicznemu przeglądowi. Powinny być również ograniczone w swym czasie obowiązywania jedynie do poziomu niezbędnego do osiągnięcia celów ich wprowadzenia, a samo ich obowiązywanie powinno kończyć się natychmiast po osiągnięciu tych celów.

108. #

Wzywamy Radę Bezpieczeństwa, wspieraną przez Sekretarza Generalnego, do poprawy nadzoru nad implementacją oraz efektami sankcji, zapewnienia przejrzystego i odpowiedzialnego przebiegu procesu implementacyjnego, dokonywania regularnego przeglądu i oceny rezultatów takiego nadzoru oraz rozwijania mechanizmu umożliwiającego zajęcie się specyficznymi problemami ekonomicznymi powstającymi w wyniku, zgodnego z Kartą, zastosowania sankcji.

109. #

Wzywamy również Radę Bezpieczeństwa do zagwarantowania, przy wsparciu Sekretarza Generalnego, uczciwości i przejrzystości istniejących procedur umieszczania na listach podmiotów objętych sankcjami bądź usuwania z tych list poszczególnych jednostek i grup, jak również dokonywania w tym względzie wyjątków humanitarnych.

110. #

Wspieramy podejmowane w ramach Narodów Zjednoczonych starania o umocnienie zdolności Państw do wykonywania i egzekwowania sankcji.

Przestępczość Transnarodowa #

111. #

Wyrażamy nasze głębokie zaniepokojenie negatywnymi następstwami przestępczości transnarodowej, w tym przemytu ludzi i towarów, światowego problemu narkotykowego oraz nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką, dla rozwoju, pokoju i bezpieczeństwa oraz praw człowieka, a także rosnącą wrażliwością państw na te przestępstwa. Podkreślamy potrzebę działania zbiorowego w ramach walki z przestępczością transnarodową.

112. #

Uznajemy, iż handel ludźmi wciąż stanowi poważne wyzwanie dla ludzkości oraz wymaga wspólnej, międzynarodowej odpowiedzi. Dlatego też wzywamy wszystkie państwa do opracowania, egzekwowania oraz umacniania skutecznych środków przeciwdziałania wszelkim formom handlu ludźmi, zwalczania popytu na ofiary tego procederu oraz ochrony samych ofiar.

113. #

Wzywamy Państwa, które dotąd tego nie uczyniły, do rozważenia przystąpienia do konwencji międzynarodowych dotyczących przestępczości zorganizowanej i korupcji, a także do efektywnego wdrażania postanowień tych konwencji po ich wejściu w życie, również poprzez inkorporację postanowień wspomnianych umów do ustawodawstwa krajowego oraz umacnianie organów wymiaru sprawiedliwości.

114. #

Potwierdzamy naszą niezachwianą wolę pokonania światowego problemu narkotykowego poprzez współpracę międzynarodową oraz krajowe strategie eliminacji nielegalnej podaży i popytu na zakazane środki odurzające.

115. #

Podjęliśmy decyzję o zwiększeniu potencjału Biura Narodów Zjednoczonych do spraw Narkotyków i Przestępczości, celem zapewnienia mu, w ramach obecnego mandatu, zdolności do świadczenia, na żądanie zainteresowanych państw, pomocy w realizacji wspomnianych zadań.

Kobiety w zapobieganiu i rozwiązywaniu konfliktów #

116. #

Podkreślamy znaczącą rolę kobiet w zapobieganiu i rozwiązywaniu konfliktów oraz w budowaniu pokoju. Wyrażamy naszą wolę pełnej i efektywnej realizacji rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1325 (2000) na temat kobiet oraz pokoju i bezpieczeństwa. Podkreślamy również znaczenie włączenia perspektywy płci oraz stworzenia kobietom możliwości sprawiedliwego udziału oraz pełnego zaangażowania we wszelkie wysiłki na rzecz utrzymania i promocji pokoju i bezpieczeństwa, jak również potrzebę zwiększenia ich roli w procesach decyzyjnych na wszelkich szczeblach. Stanowczo potępiamy wszelkiego rodzaju naruszenia praw człowieka wobec kobiet i dziewcząt podczas konfliktów zbrojnych oraz przypadki seksualnego wykorzystywania, przemocy i znęcania się nad kobietami, a także zobowiązujemy się do wypracowania oraz wdrożenia strategii raportowania o, zapobiegania i karania aktów przemocy motywowanej zróżnicowaniem płci.

Ochrona dzieci podczas konfliktów zbrojnych #

117. #

Potwierdzamy nasze zobowiązanie do promocji oraz ochrony praw i dobra dzieci podczas konfliktów zbrojnych. Z radością witamy znaczącą poprawę i zmiany, które dokonały się w tym względzie w ciągu ostatnich lat. Szczególnie mocno cieszymy się z przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1612 (2005). Wzywamy państwa do rozważenia ratyfikacji Konwencji o prawach dziecka oraz Protokołu Fakultatywnego do Konwencji o Prawach Dziecka w sprawie udziału dzieci w konfliktach zbrojnych. Oczekujemy również od państw podjęcia skutecznych i stosownych w danej sytuacji kroków dla zapobieżenia sprzecznej z prawem międzynarodowym rekrutacji i wykorzystywania dzieci w trakcie konfliktów przez siły zbrojne i uzbrojone grupy, także celem zakazania takich praktyk i uznania ich za przestępstwa.

118. #

Dlatego też wzywamy wszystkie zainteresowane państwa do podjęcia stanowczych środków gwarantujących, iż osoby odpowiedzialne za ciężkie przestępstwa wobec dzieci podporządkują się prawu oraz poniosą odpowiedzialność. Podkreślamy również naszą zdecydowaną wolę zapewnienia dzieciom podczas konfliktów zbrojnych efektywnej oraz dostarczanej na czas pomocy humanitarnej, włączając w to możliwość kształcenia, celem ich rehabilitacji oraz reintegracji ze społeczeństwem.

#

IV. Prawa człowieka i rządy prawa #

119. #

Ponawiamy nasze zobowiązanie do aktywnej ochrony i propagowania wszystkich praw człowieka, rządów prawa oraz demokracji, uznając zarazem, że są one ściśle ze sobą powiązane oraz wzajemnie się wzmacniają, a przy tym należą do uniwersalnego i niepodzielnego jądra wartości i zasad Narodów Zjednoczonych. Wzywamy wszystkie organy Narodów Zjednoczonych do promowania, w zgodzie z ich zakresem kompetencji, praw człowieka oraz podstawowych wolności.

120. #

Uroczyście potwierdzamy wolę naszych państw wypełnienia swych zobowiązań do propagowania powszechnego poszanowania oraz przestrzegania i ochrony wszelkich praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich, zgodnie z postanowieniami Karty, Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka oraz innych instrumentów odnoszących się do praw człowieka i prawa międzynarodowego. Powszechność tych praw oraz wolności nie podlega dyskusji.

Prawa człowieka #

121. #

Potwierdzamy nasze przekonanie, iż wszystkie prawa człowieka są powszechne, niepodzielne, ściśle powiązane, współzależne oraz wzajemnie się wzmacniają, a także, że wszystkie muszą być traktowane sprawiedliwie i równoprawnie, akcentowane na równi oraz z takim samym naciskiem. Choć nie można zapominać o znaczeniu narodowych i regionalnych odmienności oraz zróżnicowanego historycznego, kulturowego i religijnego podłoża, to jednak każde państwo, niezależnie od jego systemu politycznego, ekonomicznego lub kulturowego, ma obowiązek propagowania oraz ochrony wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności.

122. #

Podkreślamy odpowiedzialność ciążącą na wszystkich państwach, zgodnie z postanowieniami Karty, za poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich, bez względu na rasę, kolor skóry, płeć, język lub religię, polityczne lub inne poglądy, pochodzenie narodowe lub społeczne, własność, miejsce urodzenia albo z jakiegokolwiek innego powodu

123. #

Wyrażamy również wolę umacniania instrumentarium Narodów Zjednoczonych w zakresie praw człowieka, mając na celu zapewnienie wszystkim ludziom możliwości skutecznego korzystania z pełni przysługujących im praw człowieka, obywatelskich, politycznych, ekonomicznych, społecznych oraz kulturalnych, włączając w to prawo do rozwoju.

124. #

Podjęliśmy decyzję o wzmocnieniu Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Praw Człowieka, odnotowując przy tym plan działań Wysokiego Komisarza i dążąc do umożliwienia mu efektywnego wykonywania jego mandatu oraz do skutecznej odpowiedzi na szeroki zakres wyzwań stojących przez społecznością międzynarodową w sferze praw człowieka, a zwłaszcza w zakresie pomocy technicznej oraz budowy zdolności do działania. Dlatego też zdecydowaliśmy się podwoić w ciągu pięciu lat regularny budżet Biura, by tą drogą stopniowo doprowadzić do równowagi między środkami budżetowymi a wpłatami dobrowolnymi w ramach dostępnych mu zasobów, mając równocześnie na uwadze inne priorytetowe programy dla krajów rozwijających się oraz potrzebę zatrudniania w Biurze wysoce kompetentnego personelu, finansowanego ze środków budżetowych, zróżnicowanego geograficznie oraz zrównoważonego pod względem płci. Opowiadamy się również za ściślejszą kooperacją wszystkich właściwych w zakresie praw człowieka organów Narodów Zjednoczonych, włączając w to Zgromadzenie Ogólne, Radę Gospodarczą i Społeczną oraz Radę Bezpieczeństwa.

125 #

. Deklarujemy stanowczą wolę poprawy efektywności organów traktatowych utworzonych dla realizacji postanowień konwencji i umów poświęconych prawom człowieka, włączając w to działania służące zapewnieniu bardziej terminowego przedstawiania przez państwa raportów ze stosowania tych konwencji oraz usprawnieniu i uściśleniu procedur sprawozdawczych i pomocy technicznej dla Państw, celem wzmocnienia ich zdolności sprawozdawania, a następnie implementacji skierowanych do nich zaleceń.

126. #

Wyrażamy zdecydowaną chęć zintegrowania promocji i ochrony praw człowieka z politykami prowadzonymi na szczeblu krajowym, a także wsparcia dalszego włączania w główny nurt działań systemu Narodów Zjednoczonych problematyki praw człowieka i zacieśnienia współpracy Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Praw Człowieka z pozostałymi głównymi organami Narodów Zjednoczonych.

127. #

Potwierdzamy nasze zobowiązanie do dalszego czynienia postępów w podnoszeniu poziomu realizacji praw ludności tubylczej na szczeblu lokalnym, krajowym, regionalnym i ogólnoświatowym, także poprzez prowadzenie z tymi społecznościami konsultacji i współpracy. Deklarujemy też naszą wolę przyjęcia, najszybciej, jak to będzie możliwe, ostatecznej wersji projektu Deklaracji Narodów Zjednoczonych na temat praw ludności tubylczej.

128. #

Uznajemy potrzebę zwrócenia szczególnej uwagi na poziom realizacji praw kobiet i dzieci oraz podjęcia działań zmierzających do jego podniesienia w każdy dostępny sposób, w tym również poprzez włączanie perspektywy należycie uwzględniającej potrzeby płci oraz ochrony dzieci do programu działań dotyczących praw człowieka.

129. #

Doceniamy potrzebę zagwarantowania osobom niepełnosprawnym możliwości pełnego korzystania z ich praw bez jakiejkolwiek dyskryminacji. Podkreślamy też wagę zakończenia prac nad całościową konwencją ramową na temat praw osób niepełnosprawnych.

130. #

Jesteśmy świadomi, iż promocja oraz ochrona praw osób należących do mniejszości narodowych, etnicznych, religijnych lub językowych ma istotny wkład w polityczną i społeczną stabilność oraz pokój, a także wzbogaca kulturową różnorodność i dziedzictwo społeczeństw.

131. #

Wspieramy promocję edukacji i nauczania o prawach człowieka na wszystkich szczeblach, włączając w to realizację, gdy będzie to właściwe, Światowego Programu Edukacji o Prawach Człowieka, jak również zachęcamy Państwa do rozwoju w tym zakresie nowych inicjatyw.

Uchodźcy wewnętrzni #

132. #

Uznajemy Zasady przewodnie dotyczące uchodźstwa wewnętrznego za ważny instrument określający międzynarodowe ramy ochrony uchodźców wewnętrznych oraz wyrażamy naszą stanowczą wolę podjęcia efektywnych środków na rzecz zwiększenia ochrony tych osób.

Ochrona i pomoc dla uchodźców #

133. #

Zobowiązujemy się do zapewnienia uchodźcom ochrony oraz potwierdzamy naszą odpowiedzialność za znalezienie rozwiązań trudnej sytuacji uchodźców, także poprzez wsparcie wysiłków zmierzających do zajęcia się przyczynami uchodźstwa, doprowadzenia do bezpiecznego powrotu tej ludności na stałe do jej miejsc zamieszkania, trwałego rozwiązania problemu przedłużającego się uchodźstwa oraz zapobieżenia temu, by przepływy uchodźców nie powodowały konfliktów między państwami. Podkreślamy znaczenie zasady solidarności oraz wspólnego ponoszenia ciężarów wiążących się z problemem uchodźców, a także wyrażamy naszą determinację we wspieraniu państw w świadczonej przez nie pomocy dla uchodźców oraz społeczności krajów przyjmujących.

Rządy prawa #

134. #

Uznając wagę powszechnej akceptacji oraz realizacji rządów prawa, zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym:

(a) #

potwierdzamy nasze przywiązanie do celów i zasad Karty oraz prawa międzynarodowego, a także do ładu międzynarodowego opartego na rządach prawa i prawie międzynarodowym, który ma żywotne znaczenie dla pokojowego współistnienia oraz współpracy między Państwami;

(b) #

wyrażamy poparcie dla dorocznych “dni umów międzynarodowych”;

(c) #

zachęcamy państwa, które dotąd tego nie uczyniły, do rozważenia przystąpienia do wszelkich porozumień dotyczących ochrony ludności cywilnej;

(d) #

wzywamy państwa do podejmowania dalszych wysiłków na rzecz wykorzenienia dyskryminacyjnych wobec kobiet polityk i praktyk oraz do przyjęcia praw oraz promocji praktyk chroniących prawa kobiet i propagujących równość płci;

(e) #

wspieramy ideę utworzenia w ramach Sekretariatu, przy zachowaniu właściwych istniejących procedur i pod warunkiem złożenia przez Sekretarza Generalnego sprawozdania przed Zgromadzeniem Ogólnym, wydziału do spraw pomocy w ustanawianiu rządów prawa, co ma na celu wzmocnienie działań Narodów Zjednoczonych na rzecz promocji rządów prawa, włączając w to pomoc techniczną oraz budowę odpowiednich zdolności;

(f) #

uznajemy szczególną rolę Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, naczelnego organu sądowniczego Narodów Zjednoczonych, w rozsądzaniu sporów pomiędzy państwami i, doceniając wartość jego prac, wzywamy państwa, które dotychczas tego nie uczyniły, do rozważenia poddania się jurysdykcji Trybunału w zgodzie z jego Statutem oraz do poszukiwania sposobów wzmocnienia działań Trybunału, włączając w to wsparcie na zasadzie dobrowolności Funduszu Powierniczego Sekretarza Generalnego dla Pomocy Państwom w Rozstrzyganiu Sporów za pośrednictwem Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

Demokracja #

135. #

Potwierdzamy, iż demokracja stanowi uniwersalną wartość opartą na swobodnie wyrażonej woli ludności przy określaniu swych własnych systemów politycznych, ekonomicznych, społecznych i kulturowych oraz na ich pełnym uczestnictwie we wszystkich aspektach życia. Potwierdzamy również, że, choć wszystkie demokracje mają pewne cechy wspólne, to nie ma jednego modelu demokracji i nie przynależy ona do żadnego kraju lub regionu, akcentując tym samym potrzebę zachowania należytego szacunku dla suwerenności i prawa do samostanowienia. Podkreślamy zarazem, iż demokracja, rozwój oraz poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności są współzależne i wzajemnie się wzmacniają.

136. #

Odnawiamy nasze zobowiązanie do wspierania demokracji poprzez umacnianie zdolności państw do wprowadzania w życie zasad i praktyk demokracji oraz decydujemy się poszerzyć możliwości Narodów Zjednoczonych w zakresie świadczenia państwom, na ich prośbę, w tym względzie pomocy. Z zadowoleniem przyjmujemy utworzenie przez Narody Zjednoczone Funduszu Demokracji, zaznaczając zarazem, iż skład mającej powstać rady doradczej Funduszu powinien odpowiadać zróżnicowaniu geograficznemu świata. Zachęcamy Sekretarza Generalnego do pomocy w zapewnieniu, by przy opracowywaniu szczegółowych porozumień na temat Funduszu Demokracji wzięto pod uwagę dotychczasowe działania Narodów Zjednoczonych w tym zakresie.

137. #

Zachęcamy zainteresowane Państwa Członkowskie do poważnego rozważenia udziału w powstającym Funduszu.

Odpowiedzialność za ochronę ludności świata przed ludobójstwem, zbrodniami wojennymi, czystkami etnicznymi oraz zbrodniami przeciw ludzkości #

138. #

Każde państwo jest zobowiązane do ochrony swych mieszkańców przed ludobójstwem, zbrodniami wojennymi, czystkami etnicznymi oraz zbrodniami przeciw ludzkości. Odpowiedzialność ta obejmuje zapobieganie tego rodzaju zbrodniom i zachęcaniu do ich popełniania poprzez zastosowanie wszelkich właściwych i koniecznych środków. Przyjmujemy tę odpowiedzialność i wyrażamy wolę zgodnego z nią działania. Społeczność międzynarodowa powinna, gdy będzie to właściwe, zachęcać i pomagać Państwom w realizacji tego zobowiązania, a także wspierać Narody Zjednoczone w tworzeniu w tym względzie zdolności wczesnego ostrzegania.

139. #

Społeczność międzynarodowa, poprzez Narody Zjednoczone, jest również zobowiązana do użycia wszelkich właściwych dyplomatycznych, humanitarnych oraz innego rodzaju środków pokojowych, w zgodzie z postanowieniami Rozdziału VI i VII Karty, w celu pomocy w ochronie ludności przed ludobójstwem, zbrodniami wojennymi, czystkami etnicznymi oraz zbrodniami przeciw ludzkości. W tym kontekście, wyrażamy swą gotowość do podjęcia w sytuacji, gdy środki pokojowe okażą się niewystarczające, a władze krajowe wyraźnie i jednoznacznie niezdolne do ochrony swej ludności przed ludobójstwem, zbrodniami wojennymi, czystkami etnicznymi oraz zbrodniami przeciw ludzkości, akcji zbiorowej, przeprowadzonej w odpowiednim czasie i w sposób zdecydowany, w ramach Rady Bezpieczeństwa i w zgodzie z postanowieniami Karty, włączając w to postanowienia Rozdziału VII, oraz na podstawie indywidualnej oceny każdego przypadku i przy współpracy z właściwymi organizacjami regionalnymi. Podkreślamy potrzebę kontynuacji przez Zgromadzenie Ogólne debaty na temat odpowiedzialności za ochronę ludzkości przed ludobójstwem, zbrodniami wojennymi, czystkami etnicznymi, zbrodniami przeciw ludzkości oraz ich następstwami, toczonej przy należytym uwzględnieniu zasad Karty oraz prawa międzynarodowego. Wyrażamy również wolę zobowiązania się, gdy będzie to właściwe i konieczne, do udzielenia Państwom wsparcia w budowie ich zdolności do ochrony swej ludności przed ludobójstwem, zbrodniami wojennymi, czystkami etnicznymi oraz zbrodniami przeciw ludzkości, a także do pomocy uciśnionym jeszcze przed wybuchem kryzysu lub konfliktu.

140. #

W pełni popieramy misję Specjalnego Doradcy Sekretarza Generalnego do spraw Zapobiegania Ludobójstwu.

Prawa dzieci #

141. #

Wyrażamy swe zaniepokojenie rosnącą liczbą dzieci uczestniczących w konfliktach zbrojnych lub przez nie dotkniętych, jak również wszelkimi innymi formami skierowanej przeciw dzieciom przemocy, włączając w to przemoc domową, wykorzystywanie seksualne oraz handel. Wspieramy współpracę w ramach prowadzonych polityk zmierzającą do umocnienia krajowych zdolności do poprawy położenia tych dzieci oraz do pomocy w ich rehabilitacji i reintegracji ze społeczeństwem.

142. #

Zobowiązujemy się do poszanowania oraz zagwarantowania praw każdego dziecka bez jakiejkolwiek dyskryminacji, niezależnie od rasy, koloru skóry, płci, języka, religii, politycznych lub innych poglądów, narodowego, etnicznego lub społecznego pochodzenia, własności, niepełnosprawności, urodzenia lub jakiejkolwiek innej cechy dziecka albo jego rodzica (rodziców) czy też prawnego opiekuna (opiekunów). Wzywamy wszystkie Państwa do priorytetowego rozważenia przystąpienia do Konwencji o prawach dziecka.

Bezpieczeństwo ludzkie #

143. #

Podkreślamy prawo ludzi do życia wolnego i godnego, bez ubóstwa lub rozpaczy. Uznajemy, że wszystkie jednostki, a zwłaszcza osoby najbardziej wrażliwe, mają prawo do wolności od strachu i biedy oraz równe możliwości korzystania ze wszystkich swoich praw i pełnego rozwoju swego potencjału. W tym celu zobowiązujemy się do przeprowadzenia w Zgromadzeniu Ogólnym dyskusji na temat bezpieczeństwa ludzkiego i wypracowania jego definicji.

Kultura pokoju i inicjatywy na rzecz dialogu między kulturami, cywilizacjami oraz religiami #

144. #

Potwierdzamy Deklarację oraz Program Działań na rzecz Kultury Pokoju, jak również Światowy Program dla Dialogu między Cywilizacjami oraz jego Program Działań przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne. Potwierdzamy również wartość innych inicjatyw przyczyniających się do rozwoju dialogu międzycywilizacyjnego, w tym również dyskusji o współpracy między religiami. Zobowiązujemy się do podjęcia działań na rzecz promocji kultury pokoju i dialogu na szczeblu lokalnym, krajowym, regionalnym i światowym, a także nakładamy na Sekretarza Generalnego obowiązek poszukiwania mechanizmów wzmacniających implementację oraz kontynuację tych inicjatyw. W tym kontekście pozytywnie przyjmujemy inicjatywę Sojuszu Cywilizacji, ogłoszoną przez Sekretarza Generalnego 14 lipca 2005 r.

145. #

Podkreślamy również, że sport może przyczyniać się do budowy pokoju oraz rozwoju, a także mieć udział w pogłębianiu klimatu tolerancji i zrozumienia. Dlatego też zachęcamy do dyskusji na forum Zgromadzenia Ogólnego nad propozycjami prowadzącymi do opracowania planu działań na rzecz sportu i rozwoju.

#

V. Umocnienie Narodów Zjednoczonych #

146. #

Potwierdzamy nasze zobowiązanie do umacniania Narodów Zjednoczonych w celu zwiększenia ich kompetencji oraz poprawy efektywności, a także zdolności do skutecznego oraz zgodnego z celami i zasadami Karty podejmowania całego spektrum wyzwań naszych czasów. Jesteśmy zdecydowani tchnąć nowego ducha w międzyrządowe organy Narodów Zjednoczonych oraz zaadaptować je do wymogów XXI wieku.

147. #

Podkreślamy również, że organy Narodów Zjednoczonych, by skutecznie wypełniać swe zadania w kształcie ustalonym przez Kartę, powinny rozwijać dobrą współpracę oraz koordynację działań w ramach wspólnego przedsięwzięcia, jakim jest budowa bardziej efektywnych Narodów Zjednoczonych.

148. #

Akcentujemy też potrzebę zapewnienia Narodom Zjednoczonym, dla umożliwienia im realizacji ich zadań, odpowiednich i dostarczanych w terminie zasobów finansowych. Zreformowane Narody Zjednoczone muszą reagować na potrzeby wszystkich swych członków, pozostać wierne zasadom leżącym u ich podstaw oraz mieć zdolność do adaptacji przy wykonywaniu swych zadań.

Zgromadzenie Ogólne #

149. #

Potwierdzamy centralną pozycję Zgromadzenia Ogólnego jako głównego forum dyskusyjnego, organu określającego politykę oraz ciała przedstawicielskiego Narodów Zjednoczonych, a także jego rolę w ustanawianiu standardów oraz kodyfikacji prawa międzynarodowego.

150. #

Z zadowoleniem witamy przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne środki służące umocnieniu jego roli i autorytetu, a także znaczenia Przewodniczącego Zgromadzenia. Dlatego też wzywamy do ich pełnego i szybkiego wdrożenia.

151. #

Wzywamy również do zacieśnienia stosunków między Zgromadzenia Ogólnym a pozostałymi głównymi organami celem zapewnienia, odpowiednio do kompetencji tych ciał, lepszej koordynacji prac nad sprawami bieżącymi, które wymagają skoordynowanego działania Narodów Zjednoczonych.

Rada Bezpieczeństwa #

152. #

Potwierdzamy, że Kraje Członkowskie złożyły na Radę Bezpieczeństwa, jako ich reprezentanta, główną odpowiedzialność za utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, tak jak to ustalono w Karcie Narodów Zjednoczonych.

153. #

Popieramy, uznając za istotny składnik naszych całościowych wysiłków nas rzecz przekształcenia Narodów Zjednoczonych, szybką reformę Rady Bezpieczeństwa zmierzającą do uczynienia jej bardziej reprezentatywną, skuteczną oraz przejrzystą, podniesienia jej efektywności i legitymacji, a także poprawy realizacji jej decyzji. Zobowiązujemy się kontynuować starania na rzecz osiągnięcia w tym względzie porozumienia i zwracamy się do Zgromadzenia Ogólnego z prośbą o dokonanie przeglądu przedstawionego powyżej procesu reformy do końca 2005 roku.

154. #

Zalecamy Radzie Bezpieczeństwa kontynuację adaptowania metod pracy w celu zwiększenia, gdy będzie to właściwe, zaangażowania w te prace Państw nie będących członkami Rady, a także pogłębienia jej odpowiedzialności wobec członków oraz zwiększenia przejrzystości jej poczynań.

Rada Gospodarcza i Społeczna #

155. #

Potwierdzamy zadania nałożone na Radę Gospodarczą i Społeczną przez Kartę i zgromadzenie Ogólne i uznajemy potrzebę uczynienia jej bardziej efektywną w roli głównego organu odpowiedzialnego za koordynację i przegląd polityk, prowadzenie dialogu politycznego oraz przedstawianie zaleceń w sprawach dotyczących rozwoju gospodarczego i społecznego rozwoju, a także wdrażania uzgodnionych na ważniejszych spotkaniach na szczycie i konferencjach Narodów Zjednoczonych międzynarodowych celów rozwoju, włączając w to Milenijne Cele Rozwoju. Dla wypełnienia tych zadań, Rada powinna:

(a) #

promować ogólnoświatowy dialog i partnerstwo w zakresie globalnych polityk i trendów na płaszczyźnie ekonomicznej, społecznej, środowiskowej oraz humanitarnej. W tym celu Rada powinna stanowić wartościową platformę dla realizowanego przez Państwa Członkowskie na wysokim szczeblu zaangażowania, realizowanego wspólnie z międzynarodowymi instytucjami finansowymi, sektorem prywatnym i społeczeństwem obywatelskim, w sprawach nowych trendów globalnych, polityk oraz działań, a także dla rozwijania zdolności wszystkich wspomnianych podmiotów do lepszej i szybszej reakcji na zmiany w międzynarodowej sferze ekonomicznej, środowiskowej oraz społecznej.

(b) #

co dwa lata organizować, z udziałem przedstawicieli wysokiego szczebla, Forum Współpracy na rzecz Rozwoju, którego celem będzie przegląd tendencji zachodzących w międzynarodowej współpracy na rzecz rozwoju, w tym również jej strategii, polityk oraz finansowania, a także przyczynianie się do większej spójności działań podejmowanych na rzecz rozwoju przez rozmaitych partnerów oraz pogłębianie wzmacnianie powiązań między normotwórczą i operacyjną aktywnością Narodów Zjednoczonych;

(c) #

zapewniać dalszy rozwój i pogłębianie ustaleń ważniejszych spotkań na szczycie i konferencji Narodów Zjednoczonych, włączając w to międzynarodowo uzgodnione cele rozwoju, a także organizować doroczne spotkania na szczeblu ministerialnym, których zadaniem będzie wnikliwa ocena postępów realizacji wspomnianych ustaleń, prowadzona z wykorzystaniem, zgodnie z właściwością tych ciał, funkcjonalnych i regionalnych komisji Rady oraz innych międzynarodowych instytucji;

(d) #

wspierać i uzupełniać wszelkie międzynarodowe wysiłki służące rozwiązywaniu kryzysów i napięć humanitarnych, w tym powstałych w wyniku katastrof naturalnych, w celu przyczynienia się do sprawniejszej i skoordynowanej odpowiedzi Narodów Zjednoczonych na takie sytuacje;

(e) #

pełnić kluczową rolę w całościowej koordynacji funduszy, programów i organizacji celem zapewnienia ich spójności oraz zapobieżenia duplikowaniu ich zadań i kompetencji;

156. #

Podkreślamy zarazem, iż pełna realizacja wspomnianych zadań wymaga adaptacji organizacji prac, programu oraz obecnych metod działania Rady Gospodarczej i Społecznej.

Rada Praw Człowieka #

157. #

Zgodnie z naszym zobowiązaniem do umocnienia instrumentarium Narodów Zjednoczonych w zakresie praw człowieka, zdecydowaliśmy się utworzyć Radę Praw Człowieka.

158. #

Rada będzie odpowiedzialna za promowanie powszechnego poszanowania dla ochronę wszelkiego rodzaju praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich, bez czynienia różnic z jakiejkolwiek przyczyny oraz w sposób sprawiedliwy i równy.

159. #

Rada będzie zajmować się przypadkami łamania praw człowieka, włączając w to ich masowe i systematyczne naruszenia, oraz przedkładać w tych kwestiach zalecenia. Powinna także przyczyniać się do efektywnej koordynacji działań prowadzonych w tym względzie oraz zabiegać o włączanie problematyki praw człowieka w główny nurt prac Narodów Zjednoczonych.

160. #

Zwracamy się do Przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego z prośbą o przeprowadzenie na temat Rady otwartych, jawnych i szerokich negocjacji, zakończonych najszybciej, jak będzie to możliwe i jeszcze podczas sześćdziesiątej sesji Zgromadzenia, a których celem będzie ustalenie zadań Rady, jej zasad protokolarnych, funkcji, wielkości, składu, członkostwa, metod pracy oraz procedur.

Sekretariat i reforma zarządzania #

161. #

Uznajemy, iż dla skutecznej realizacji zasad i celów Karty potrzebujemy wydajnego, skutecznego, efektywnego i wiarygodnego Sekretariatu. Jego personel jest zobowiązany działać zgodnie z artykułem 100 Karty, w organizacyjnej kulturze odpowiedzialności, przejrzystości oraz uczciwości. Dlatego też:

(a) #

doceniamy realizowane obecnie przez Sekretarza Generalnego kroki na rzecz reformy, których celem jest zwiększenie wiarygodności i nadzoru nad personelem Sekretariatu, poprawa osiągnięć zarządzania, zwiększenie jego przejrzystości oraz umocnienie etyczności zachowań, i zachęcamy Sekretarza Generalnego do przedstawiania Zgromadzeniu Ogólnego sprawozdań z postępów we wdrażaniu tych środków;

(b) #

podkreślamy znaczenie utworzenia efektywnych i wydajnych mechanizmów zapewniających odpowiedzialność i wiarygodność Sekretariatu;

(c) #

wzywamy Sekretarza Generalnego do zagwarantowania, iż zatrudniając pracowników Sekretariatu największą wagę będzie się przywiązywać do ich zdolności spełnienia najwyższych standardów w zakresie efektywności, kompetencji oraz uczciwości, przy należytym uwzględnieniu, zgodnie z Artykułem 101 Karty, zasady sprawiedliwego geograficznego zróżnicowania;

(d) #

z zadowoleniem przyjmujemy starania Sekretarza Generalnego o zapewnienie etycznego postępowania urzędników Narodów Zjednoczonych oraz ich większej finansowej jawności, a także podniesienia poziomu ochrony tych, którzy zdecydują się ujawnić przypadki nadużyć w Organizacji. Stanowczo wzywamy Sekretarza Generalnego do skrupulatnego egzekwowania obecnych standardów postępowania oraz do rozwijania ogólnosystemowego kodeksu etycznego adresowanego do całego personelu Narodów Zjednoczonych. Mając to na uwadze, oczekujemy od Sekretarza Generalnego przedstawienia Zgromadzeniu Ogólnemu, jeszcze podczas jego sześćdziesiątej sesji, szczegółowych informacji na temat niezależnego biura etyki, jakie zamierza on utworzyć;

(e) #

przyrzekamy zapewnić Narodom Zjednoczonym odpowiednie i terminowo przekazywane zasoby, umożliwiające Organizacji realizację jej zadań oraz celów przy uwzględnieniu ustalonych przez Zgromadzenie Ogólne priorytetów oraz konieczności zachowania dyscypliny budżetowej. Podkreślamy, iż każde Państwo Członkowskie powinno wypełnić swoje zobowiązania w zakresie finansowania Organizacji;

(f) #

Wzywamy Sekretarza Generalnego do możliwie najlepszego i najbardziej efektywnego wykorzystania zasobów organizacji, w zgodzie z czytelnymi zasadami i procedurami ustalonymi przez Zgromadzenie Ogólne oraz w interesie wszystkich Państw Członkowskich. Powinno się to dokonać poprzez przyjęcie najlepszych praktyk zarządzania, w tym również efektywne użycie technologii informacyjnych oraz komunikacyjnych, celem zwiększenia skuteczności oraz wzmocnienia operacyjnych zdolności, a także skoncentrowania się w pracach na zadaniach odpowiadających uzgodnionym w ramach Organizacji priorytetów.

162. #

Potwierdzamy, iż Sekretarz Generalny pozostaje, zgodnie z artykułem 97 Karty, najwyższym przełożonym personelu Organizacji. Oczekujemy od Sekretarza Generalnego przedstawienia pod rozwagę Zgromadzenia Ogólnego propozycji dotyczących warunków i środków potrzebnym mu do efektywnego wykonywania jego kierowniczych obowiązków.

163. #

Pochwalamy podejmowane przez Sekretarza Generalnego w przeszłości i obecnie starania o wzmocnienie efektywności zarządzania Narodami Zjednoczonymi oraz jego zdecydowanie w modernizowaniu Organizacji. Pamiętając o naszej odpowiedzialności jako Państw Członkowskich, podkreślamy potrzebę podjęcia decyzji o dalszych reformach służących zwiększeniu dostępności dla Organizacji bardziej efektywnych zasobów finansowych i ludzkich, a tym samym także pełniejszej realizacji jej zasad, celów i zadań. Wzywamy Sekretarza Generalnego do przedstawienia Zgromadzeniu Ogólnemu do rozważenia propozycji na temat wprowadzania w życie reformy zarządzania Organizacją, na których podstawie w pierwszym kwartale 2006 roku podejmie ono odpowiednie decyzje. Równocześnie postanawiamy:

(a) #

zapewnić, by polityki, regulacje i normy Narodów Zjednoczonych dotyczące budżetu, finansów oraz zasobów ludzkich odpowiadały obecnym potrzebom Organizacji oraz umożliwiały wydajne i efektywne prowadzenie prac, a także zwrócić się do Sekretarza Generalnego z prośbą o przedstawienie Zgromadzeniu Ogólnemu w tym względzie ocen i zaleceń. Oceny i zalecenia Sekretarza Generalnego powinny brać pod uwagę kroki już powzięte w ramach reformy zarządzania zasobami ludzkimi oraz procesu budżetowego;

(b) #

wzmocnić oraz unowocześnić program prac Narodów Zjednoczonych tak, by odpowiadał on współczesnym wymaganiom Państw Członkowskich. W tym celu Zgromadzenie Ogólne oraz pozostałe właściwe organy dokonają przeglądu wszystkich zadań wynikających z przyjętych wcześniej niż w ciągu ostatnich pięciu lat rezolucji Zgromadzenia lub innych organów, co będzie stanowić uzupełnienie dotychczasowych okresowych przeglądów prowadzonej działalności. Zgromadzenie oraz pozostałe organy powinny przeprowadzić wspomniane przeglądy oraz powziąć na ich podstawie odpowiednie decyzje do końca 2006 roku. Zwracamy się do Sekretarza Generalnego z prośbą o pomoc w realizacji tych przeglądów poprzez przedstawianie analiz i zaleceń, dotyczących także możliwych zmian programowych, które powinny być możliwie szybko rozważone przez Zgromadzenie;

(c) #

rozważyć szczegółową propozycję na temat ogólnych zasad jednorazowego wykupu kontraktów części personelu w celu podniesienia jego jakości oraz ulepszenia struktury, określającą koszty takiej operacji oraz mechanizmy gwarantujące, iż przyniesie ona zamierzony skutek.

164. #

Uznajemy pilną potrzebę znaczącej poprawy procesów nadzoru nad oraz kierowania Narodami Zjednoczonymi. Podkreślamy wagę zagwarantowania Biuru Usług Nadzoru Wewnętrznego operacyjnej niezależności. Dlatego też:

(a) #

uznajemy za sprawę najwyższej rangi kwestię pilnego wzmocnienia znajdujących się w dyspozycji Biura Usług Nadzoru Wewnętrznego zasobów, kompetencji i wiedzy fachowej w zakresie pracy śledczej i audytu;

(b) #

zwracamy się do Sekretarza Generalnego prośbą o przedstawienie niezależnej i dokonanej przez źródła zewnętrzne oceny Narodów Zjednoczonych, w tym ich systemu rewizyjnego oraz nadzoru wyspecjalizowanych agencji i organizacji, uwzględniającej rolę i zakres odpowiedzialności kierownictwa oraz zachowującej należny szacunek dla charakteru poddawanych tej ocenie organów rewizyjnych i nadzorujących. Wspomniana ocena będzie stanowić element całościowego przeglądu porozumień dotyczących kierowania Organizacją. Zwracamy się do Zgromadzenia Ogólnego z prośbą o podjęcie, w możliwie najwcześniejszej fazie jego sześćdziesiątej sesji, odpowiednich środków, w oparciu o zalecenia i ocenę przygotowane przez Sekretarza Generalnego.

(c) #

uznajemy potrzebę podjęcia dodatkowych środków dla zapewnienia niezależności struktur nadzoru. Dlatego też zwracamy się do Sekretarza Generalnego z prośbą o przedstawienie Zgromadzeniu Ogólnemu na jego sześćdziesiątej sesji do wstępnego przedyskutowania propozycji utworzenia niezależnego komitetu doradczego do spraw nadzoru, określających również jego zadania, skład, proces selekcji ekspertów oraz wymagane od potencjalnych członków kwalifikacje;

(d) #

nadajemy Biuru Usług Nadzoru Wewnętrznego kompetencje do oceny możliwości rozszerzenia jego usług zmierzającego do zapewnienia wymagającym tego agencjom Narodów Zjednoczonych wewnętrznego nadzoru oraz przeprowadzanego w sposób, który nie zagrozi świadczeniu przez nie usług wewnętrznego nadzoru wobec Sekretariatu.

165. #

Domagamy się, by wszyscy urzędnicy Narodów Zjednoczonych spełniali najwyższe standardy zachowań i wspieramy podejmowane obecnie starania o wdrożenie przedstawionej przez Sekretarza Generalnego polityki “zerowej tolerancji” dla aktów seksualnego wykorzystania i nadużyć ze strony personelu Narodów Zjednoczonych, zarówno w siedzibie Organizacji, jak i w terenie. Zachęcamy Sekretarza Generalnego do przedłożenia Zgromadzeniu Ogólnemu propozycji prowadzących do opracowania kompleksowej pomocy dla ofiar tego rodzaju praktyk do 31 grudnia 2005 roku.

166. #

Zachęcamy Sekretarza Generalnego oraz wszystkie organy decyzyjne do podjęcia dalszych kroków na rzecz włączania perspektywy płci w główny nurt polityczny oraz decyzyjny Organizacji.

167. #

Stanowczo potępiamy wszelkie ataki wymierzone przeciw bezpieczeństwu personelu uczestniczącego w działaniach Narodów Zjednoczonych. Wzywamy państwa do rozważenia przystąpienia do Konwencji w sprawie bezpieczeństwa personelu Narodów Zjednoczonych i personelu towarzyszącego oraz kładziemy nacisk na potrzebę zakończenia podczas sześćdziesiątej sesji Zgromadzenia Ogólnego negocjacji dotyczących protokołu poszerzającego zakres ochrony prawnej tych osób.

Spójność ogólnosystemowa #

168. #

Jesteśmy przekonani, iż w Narodach Zjednoczonych skupione zostało wyjątkowe bogactwo specjalistycznej wiedzy i innych zasobów z zakresu spraw globalnych. Wyrażamy swe uznanie dla rozległości wiedzy fachowej oraz doświadczeń wielu zajmujących się problemami rozwoju organizacji, agencji, funduszy i programów, działających w systemie Narodów Zjednoczonych w ramach zróżnicowanych i komplementarnych względem siebie obszarów aktywności. Doceniamy też wkład tychże podmiotów w realizację Milenijnych Celów Rozwoju oraz innych celów rozwoju ustanowionych przez różne konferencje Narodów Zjednoczonych.

169. #

Wyrażamy swe poparcie dla głębszej ogólnosystemowej spójności, manifestując to wprowadzeniem następujących środków:

Wymiar polityczny #
  • Umocnienie związków między pracami normatywnymi Narodów Zjednoczonych a ich działalnością operacyjną
  • Koordynacja działań naszych przedstawicieli w organach naczelnych różnych agencji i organizacji do spraw rozwoju i humanitarnych celem zapewnienia, że będą oni prowadzić spójną politykę przy określaniu zadań tych agencji oraz decydowaniu o alokacji zasobów w ramach systemu
  • Zagwarantowanie, iż najważniejsze generalne zagadnienia polityczne, takie jak rozwój lub prawa człowieka oraz płci, będą uwzględniane w trakcie procesów decyzyjnych w Narodach Zjednoczonych.
Działalność operacyjna #
  • Wdrażanie obecnych reform zmierzających do bardziej efektywnej, wydajnej, spójnej, skoordynowanej oraz lepiej wykonywanej obecności Narodów Zjednoczonych w państwach, w których realizowane są działania Organizacji. Obejmuje to wzmocnienie roli wyższych urzędników lokalnych biur Organizacji, koordynatorów lokalnych i koordynatorów do spraw humanitarnych, włączając w to właściwe określenie ich kompetencji, zasobów oraz odpowiedzialności, a także wspólnych ram kierowania, programowania oraz monitorowania prac
  • Zaproszenie Sekretarza Generalnego do rozpoczęcia prac mających na celu dalsze wzmocnienie kierowania oraz koordynacji operacyjnej działalności Narodów Zjednoczonych, włączając w to poddanie pod rozwagę Państw Członkowskich propozycji stworzenia nowych, ściślej zarządzanych jednostek działających w sferze rozwoju, pomocy humanitarnej oraz środowiska naturalnego, tak, by wkład Narodów Zjednoczonych w osiąganie międzynarodowo uzgodnionych celów, w tym Milenijnych Celów Rozwoju, był bardziej efektywny
Pomoc Humanitarna #
  • Podtrzymanie i poszanowanie podstawowych założeń działalności humanitarnej – humanitaryzmu, neutralności, niepodzielności oraz niezależności, a także zapewnienie podmiotom świadczącym pomoc humanitarną bezpiecznego i nieograniczonego dostępu do ludności potrzebującej, w zgodzie z właściwymi postanowieniami praw międzynarodowego i ustaw krajowych
  • Wspieranie wysiłków państw, a w szczególności krajów rozwijających się, zmierzających do zwiększenia ich zdolności na wszystkich szczeblach celem przygotowania ich do działania i szybkiej reakcji na katastrofy naturalne oraz do ograniczania ich skutków
  • Zwiększenie efektywności Narodów Zjednoczonych w zakresie pomocy humanitarnej, między innymi drogą poprawy terminowości oraz przewidywalności finansowania inicjatyw humanitarnych, osiąganej w części poprzez usprawnienie Centralnego Odnawialnego Funduszu Kryzysowego
  • Dalsze rozwijanie i usprawnianie, gdy to konieczne, mechanizmów korzystania ze zdolności kryzysowych o wysokim stopniu gotowości, pod auspicjami Narodów Zjednoczonych, w celu zagwarantowania szybkiej reakcji na kryzysy humanitarne
Działania na rzecz środowiska naturalnego #
  • Uznając potrzebę bardziej efektywnych działań systemu Narodów Zjednoczonych w obszarze środowiska naturalnego, o wzmocnionej koordynacji, sprawniejszym doradztwie i pomocy przy opracowywaniu polityk, popartych głęboką wiedzą naukową, oceną oraz współpracą, ściślejszym przestrzeganiem umów międzynarodowych, przy równoczesnym poszanowaniu ich prawnej autonomii, a także przy pełniejszym włączeniu działań w zakresie środowiska naturalnego w szerzej pojęty kontekst zrównoważonego rozwoju na poziomie operacyjnym, w tym również posunięć w zakresie budowy odpowiednich zdolności, uzgodniliśmy, że będziemy poszukiwać możliwości stworzenia bardziej spójnych ram instytucjonalnych dla podejmowania tych kwestii, a także bardziej zintegrowanej struktury opartej na już istniejących instytucjach i uzgodnionych międzynarodowo instrumentach, właściwych organach traktatowych oraz organizacjach i agencjach wyspecjalizowanych.

Organizacje regionalne #

170. #

W pełni popieramy zacieśnianie stosunków między Narodami Zjednoczonymi a organizacjami regionalnymi i subregionalnymi, zgodnie postanowieniami Rozdziału VIII Karty. Dlatego też postanawiamy:

(a) #

rozszerzyć konsultacje i współpracę Narodów Zjednoczonych z organizacjami regionalnymi i subregionalnymi poprzez przyjęcie formalnych porozumień między właściwymi sekretariatami, a także, gdy będzie to właściwe, włączenie organizacji regionalnych w prace Rady Bezpieczeństwa;

(b) #

zapewnić, by organizacje regionalne dysponujące zdolnościami do zapobiegania konfliktom zbrojnym lub prowadzenia misji pokojowych rozważyły możliwość wkomponowania tych zdolności w ramy Systemu Porozumień o Siłach Stałej Gotowości Narodów Zjednoczonych;

(c) #

wzmocnić współpracę ekonomiczną, społeczną i kulturalną między Narodami Zjednoczonymi a tymi organizacjami.

Współpraca Narodów Zjednoczonych z parlamentami #

171. #

Wzywamy do wzmocnienia współpracy Narodów Zjednoczonych z narodowymi oraz regionalnymi parlamentami, zwłaszcza prowadzonej w oparciu o Unię Międzyparlamentarną, celem przyczynienia się do postępu w realizacji Deklaracji Milenijnej we wszelkich jej aspektach i w ramach wszystkich sfer aktywności Narodów Zjednoczonych, a także dla zapewnienia efektywnej implementacji reformy Narodów Zjednoczonych.

Udział władz lokalnych, sektora prywatnego oraz społeczeństwa obywatelskiego, włączając w to organizacje pozarządowe #

172. #

Z zadowoleniem przyjmujemy pozytywny wkład sektora prywatnego oraz społeczeństwa obywatelskiego, w tym także organizacji pozarządowych, w promocję i implementację programów na rzecz rozwoju oraz praw człowieka, podkreślając zarazem znaczenie ich ciągłego zaangażowania wraz z Rządami, Narodami Zjednoczonymi oraz innymi organizacjami w tych kluczowych obszarach.

173. #

Podkreślamy istotną rolę władz lokalnych w przyczynianiu się do osiągnięcia międzynarodowo uzgodnionych celów rozwoju, w tym również Milenijnych Celów Rozwoju.

174. #

Zachęcamy do rozwoju praktyk odpowiedzialnego biznesu, takich jak te propagowane w ramach inicjatywy Global Compact.

175. #

Z radością przyjmujemy dialog między wszystkimi tymi podmiotami i organizacjami a Państwami Członkowskimi, znajdujący swe odzwierciedlenie w pierwszych nieformalnych interaktywnych posłuchaniach przedstawicieli organizacji pozarządowych, społeczeństw obywatelskich oraz sektora prywatnego przed Zgromadzeniem Ogólnym.

Karta Narodów Zjednoczonych #

176. #

Zważywszy, iż Rada Powiernicza nie odbywa już spotkań oraz nie pełni obecnie żadnych funkcji, uznaliśmy za stosowne usunięcie Rozdziału XIII Karty oraz wykreślenie odniesień do Rady Powierniczej z Rozdziału XII.

177. #

Biorąc pod uwagę rezolucję Zgromadzenia Ogólnego nr 50/52 oraz przywołując towarzyszącą jej dyskusję w Zgromadzeniu, a także pamiętając o powadze przyczyn leżących u podstaw powołania Narodów Zjednoczonych, lecz równocześnie spoglądając w naszą wspólną przyszłość, postanawiamy usunąć odniesienia do państw nieprzyjacielskich z Artykułów 53, 77 oraz 107 Karty.

178. #

Zwracamy się do Rady Bezpieczeństwa z prośbą o rozważenie kwestii składu, zadań i metod pracy Wojskowego Komitetu Sztabowego.

prawa człowieka, prawa kobiet, środowisko naturalne, ochrona środowiska, prawa dziecka, ONZ, przestępczość międzynarodowa, migracja, LGBTQIA+, Rada Bezpieczeństwa, Rasizm, dyskryminacja, terroryzm, zdrowie, ochrona zdrowia, ochrona dzieci
Jakie są twoje uczucia

Zasilany przez Repozytorium Dokumentów

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Add New Playlist

No Result
View All Result

© 2023 Otwarty Ogród - Humanistyczna Platforma Wydawnicza Katalog Otwarty Ogród.