Państwa-Strony niniejszej konwencji,

kierując się interesem utrwalenia pokoju i pragnąc przyczynić się do powstrzymania wyścigu zbrojeń oraz doprowadzenia do powszechnego i całkowitego rozbrojenia pod ścisłą i skuteczną kontrolą międzynarodową oraz do uratowania ludzkości od niebezpieczeństwa użycia nowych środków walki, 

Zdecydowani kontynuować negocjacje w celu osiągnięcia skutecznego postępu w kierunku dalszych działań w dziedzinie rozbrojenia, 

Uznając, że postęp naukowy i techniczny może otworzyć nowe możliwości w zakresie modyfikacji środowiska, 

Powołując się na Deklarację Konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie środowiska człowieka przyjęta w Sztokholmie dnia 16 czerwca 1972 r.,

Zdając sobie sprawę, że stosowanie technik modyfikacji środowiska do celów pokojowych mogłoby poprawić wzajemne relacje między człowiekiem a przyrodą oraz przyczynić się do zachowania i poprawy stanu środowiska z korzyścią dla obecnych i przyszłych pokoleń, Uznając jednak, że wojskowe lub jakiekolwiek inne wrogie

użycie takie techniki mogą mieć skutki niezwykle szkodliwe dla dobra ludzi,

pragnąc skutecznie zakazać militarnego lub jakiegokolwiek innego wrogiego użycia technik modyfikacji środowiska w celu wyeliminowania niebezpieczeństw dla ludzkości wynikających z takiego użycia, oraz potwierdzając swoją wolę działania na rzecz osiągnięcia tego celu,

pragnąc również przyczynić się do wzmocnienia zaufania między narodami oraz do dalszej poprawy sytuacji międzynarodowej zgodnie z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł I #

1. Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji zobowiązuje się nie angażować do celów wojskowych lub jakichkolwiek innych wrogich zastosowań technik modyfikacji środowiska, mających rozległe, długotrwałe lub poważne skutki, jako środków niszczenia, wyrządzania szkód lub obrażeń jakiegokolwiek innego Państwa-Strony.

2. Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji zobowiązuje się nie pomagać, nie zachęcać ani nie nakłaniać żadnego Państwa, grupy Państw lub organizacji międzynarodowej do angażowania się w działania sprzeczne z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu.

Artykuł II #

Użyte w artykule I określenie „techniki modyfikacji środowiska” odnosi się do każdej techniki zmiany – poprzez celowe manipulowanie procesami naturalnymi – dynamiki, składu lub struktury Ziemi, w tym jej fauny i flory, litosfery, hydrosfery i atmosfery, lub z kosmosu.

Artykuł III #

1. Postanowienia niniejszej konwencji nie stanowią przeszkody w stosowaniu technik modyfikacji środowiska do celów pokojowych i pozostają bez uszczerbku dla ogólnie uznanych zasad i mających zastosowanie przepisów prawa międzynarodowego dotyczących takiego wykorzystania.

2. Państwa-Strony niniejszej Konwencji zobowiązują się ułatwiać i mają prawo uczestniczyć w jak najpełniejszej wymianie informacji naukowych i technologicznych dotyczących wykorzystania technik modyfikacji środowiska do celów pokojowych. Państwa-Strony, które są w stanie to uczynić, przyczynią się, samodzielnie lub wspólnie z innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi, do międzynarodowej współpracy gospodarczej i naukowej w zakresie zachowania, poprawy i pokojowego wykorzystania środowiska, z należytym uwzględnieniem potrzeb rozwijających się obszarach świata.

Artykuł IV #

Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji zobowiązuje się do podjęcia wszelkich środków, jakie uzna za niezbędne, zgodnie z jego procedurami konstytucyjnymi, w celu zakazania i zapobieżenia wszelkiej działalności naruszającej postanowienia Konwencji w dowolnym miejscu znajdującym się pod jego jurysdykcją lub kontrolą.

Artykuł V #

1. Państwa-Strony niniejszej Konwencji zobowiązują się do wzajemnej konsultacji i współpracy w rozwiązywaniu wszelkich problemów, które mogą powstać w związku z celami Konwencji lub stosowaniem jej postanowień. Konsultacje i współpraca, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być również podejmowane w ramach odpowiednich procedur międzynarodowych w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych i zgodnie z jej Kartą. Te procedury międzynarodowe mogą obejmować usługi odpowiednich organizacji międzynarodowych, jak również Konsultacyjnego Komitetu Ekspertów, jak przewidziano w ustępie 2 niniejszego artykułu.

2. Dla celów określonych w ustępie 1 niniejszego artykułu, Depozytariusz zwoła w ciągu jednego miesiąca od otrzymania wniosku od któregokolwiek Państwa-Strony niniejszej konwencji Konsultacyjny Komitet Ekspertów. Każde Państwo-Strona może wyznaczyć eksperta do Komitetu, którego funkcje i zasady postępowania są określone w załączniku, który stanowi integralną część niniejszej Konwencji. Komitet przekaże Depozytariuszowi podsumowanie swoich ustaleń faktycznych, zawierające wszystkie poglądy i informacje przedstawione Komitetowi w trakcie jego postępowania. Depozytariusz przekaże podsumowanie wszystkim Państwom-Stronom.

3. Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji, które ma powody sądzić, że inne Państwo-Strona działa z naruszeniem zobowiązań wynikających z postanowień Konwencji, może złożyć skargę do Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych. Taka skarga powinna zawierać wszystkie istotne informacje, jak również wszelkie możliwe dowody potwierdzające jej zasadność.

4. Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji zobowiązuje się do współpracy przy prowadzeniu każdego śledztwa, które Rada Bezpieczeństwa może wszcząć zgodnie z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych na podstawie skargi otrzymanej przez Radę. Rada Bezpieczeństwa poinformuje Państwa-Strony o wynikach dochodzenia.

5. Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji zobowiązuje się do udzielania lub wspierania pomocy, zgodnie z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych, każdemu Państwu-Stronie, które o to poprosi, jeżeli Rada Bezpieczeństwa zdecyduje, że taka Strona poniosła szkodę lub jest prawdopodobna ponieść szkodę w wyniku naruszenia Konwencji.

Artykuł VI #

1. Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji może zaproponować poprawki do Konwencji. Tekst każdej proponowanej poprawki zostanie przedłożony depozytariuszowi, który niezwłocznie roześle go wszystkim Państwom-Stronom.

2. Poprawka wejdzie w życie dla wszystkich Państw-Stron niniejszej Konwencji, które ją przyjęły, po złożeniu u Depozytariusza dokumentów przyjęcia przez większość Państw-Stron. Następnie wejdzie w życie dla każdego pozostałego Państwa-Strony w dniu złożenia przez nie dokumentu przyjęcia.

Artykuł VII #

Niniejsza Konwencja jest zawarta na czas nieokreślony.

Artykuł VIII #

1. Pięć lat po wejściu w życie niniejszej Konwencji Depozytariusz zwołuje konferencję Państw-Stron Konwencji w Genewie w Szwajcarii. Konferencja dokona przeglądu funkcjonowania Konwencji w celu zapewnienia realizacji jej celów i postanowień, a w szczególności zbada skuteczność postanowień ustępu 1 artykułu I w eliminowaniu niebezpieczeństw związanych z użyciem wojskowym lub jakimkolwiek innym wrogim użyciem technik modyfikacji środowiska.

2. Następnie w odstępach nie krótszych niż pięć lat większość Państw-Stron Konwencji może uzyskać, przedstawiając depozytariuszowi odpowiednią propozycję, zwołanie konferencji w tych samych celach.

3. Jeżeli żadna konferencja nie została zwołana zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu w ciągu dziesięciu lat od zakończenia poprzedniej konferencji, Depozytariusz zasięga opinii wszystkich Państw-Stron Konwencji w sprawie zwołania takiej konferencji. Jeżeli jedna trzecia lub dziesięć Państw-Stron, w zależności od tego, która liczba jest mniejsza, odpowie twierdząco, Depozytariusz podejmie natychmiastowe kroki w celu zwołania konferencji.

Artykuł IX #

1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu dla wszystkich państw. Każde Państwo, które nie podpisze Konwencji przed jej wejściem w życie zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu, może do niej w każdej chwili przystąpić.

2. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez państwa sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia zostaną złożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych przez dwadzieścia Rządów zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.

4. W przypadku państw, których dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia zostaną złożone po wejściu w życie niniejszej Konwencji, wejdzie ona w życie w dniu złożenia przez nie dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia.

5. Depozytariusz niezwłocznie poinformuje wszystkie państwa-sygnatariuszy i państwa przystępujące o dacie każdego podpisania, dacie złożenia każdego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia oraz dacie wejścia w życie niniejszej konwencji i wszelkich poprawek do niej, jak również otrzymania innych zawiadomień.

6. Niniejsza konwencja zostanie zarejestrowana przez depozytariusza zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł X #

Niniejsza Konwencja, której teksty w języku angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożona Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle jej uwierzytelnione odpisy rządom sygnatariuszy i państw przystępujących Stany.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszą Konwencję, otwartą do podpisu w Genewie dnia osiemnastego maja tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego siódmego roku.

ZAŁĄCZNIK DO KONWENCJI #

  #

1. Doradczy Komitet Ekspertów zobowiązuje się dokonać odpowiednich ustaleń faktycznych i przedstawić opinie ekspertów odnoszące się do każdego problemu podniesionego zgodnie z ustępem 1 Artykułu V niniejszej Konwencji przez Państwo-Stronę żądające zwołania Komitetu.

2. Praca Doradczego Komitetu Ekspertów jest zorganizowana w taki sposób, aby umożliwić mu wykonywanie funkcji określonych w ustępie 1 niniejszego załącznika. Komitet podejmuje decyzje w kwestiach proceduralnych związanych z organizacją jego pracy, w miarę możliwości w drodze konsensusu, ale w innych przypadkach większością głosów obecnych i głosujących. Nie przeprowadza się głosowania w sprawach merytorycznych.

3. Depozytariusz lub jego przedstawiciel pełni funkcję Przewodniczącego Komitetu.

4. Każdemu ekspertowi może towarzyszyć podczas posiedzeń jeden lub więcej doradców.

5. Każdy ekspert ma prawo, za pośrednictwem Przewodniczącego, zwrócić się do Państw i organizacji międzynarodowych o takie informacje i pomoc, jakie ekspert uzna za pożądane dla wykonania prac Komitetu.

Dokumenty dotyczące Konwencji #

Poniższe ustalenia dotyczące Konwencji zostały zawarte w raporcie przekazanym przez Konferencję Komisji Rozbrojenia Zgromadzeniu Ogólnemu na jego trzydziestej pierwszej sesji.

Porozumienie dotyczące artykułu I #

Komitet rozumie, że dla celów niniejszej Konwencji określenia „powszechny”, „długotrwały” i „poważny” będą interpretowane w następujący sposób: (a) „powszechny”: obejmujący obszar 

na skala kilkuset kilometrów kwadratowych; 

(b) „długotrwałe”: trwające przez okres miesięcy lub w przybliżeniu jeden sezon; 

c) „poważne”: obejmujące poważne lub znaczące zakłócenia lub szkody dla życia ludzkiego, zasobów naturalnych i gospodarczych lub innych aktywów. 

Rozumie się ponadto, że przedstawiona powyżej interpretacja jest przeznaczona wyłącznie dla niniejszej konwencji i nie ma na celu uszczerbku dla interpretacji tych samych lub podobnych warunków, jeśli są one stosowane w związku z jakąkolwiek inną umową międzynarodową. 

Porozumienie dotyczące artykułu II #

W rozumieniu Komitetu poniższe przykłady ilustrują zjawiska, które mogą być spowodowane przez zastosowanie technik modyfikacji środowiska określonych w Artykule II Konwencji: trzęsienia ziemi, tsunami; zakłócenie równowagi ekologicznej regionu; zmiany wzorców pogodowych (chmury, opady, różnego rodzaju cyklony i burze tornadowe); zmiany we wzorcach klimatycznych; zmiany prądów oceanicznych; zmiany stanu warstwy ozonowej; i zmiany stanu jonosfery. 

Rozumie się ponadto, że wszystkie wymienione powyżej zjawiska, jeśli zostały wywołane przez wojsko lub jakiekolwiek inne wrogie użycie technik modyfikacji środowiska, spowodowałyby lub można zasadnie oczekiwać, że spowodują rozległe, długotrwałe lub poważne zniszczenia, uszkodzenia lub obrażenia. W związku z tym zakazane byłoby militarne lub jakiekolwiek inne wrogie użycie technik modyfikacji środowiska, jak określono w artykule II, w celu wywołania tych zjawisk jako środka zniszczenia, wyrządzenia szkody lub zranienia innego Państwa-Strony. 

Uznaje się ponadto, że przedstawiony powyżej wykaz przykładów nie jest wyczerpujący. Inne zjawiska, które mogą wynikać z zastosowania technik modyfikacji środowiska, jak określono w Artykule II, również mogą być odpowiednio uwzględnione. Brak takich zjawisk na liście nie oznacza w żaden sposób, że zobowiązanie zawarte w art. I nie miałoby zastosowania do tych zjawisk, pod warunkiem spełnienia kryteriów określonych w tym artykule. 

Porozumienie dotyczące artykułu III #

Komitet rozumie, że niniejsza Konwencja nie zajmuje się kwestią, czy dane użycie technik modyfikacji środowiska do celów pokojowych jest zgodne z ogólnie uznanymi zasadami i mającymi zastosowanie przepisami prawa międzynarodowego. 

Porozumienie dotyczące artykułu VIII #

Komitet rozumie, że propozycja zmiany Konwencji może być również rozpatrywana na każdej konferencji Stron zwołanej zgodnie z artykułem VIII. Rozumie się ponadto, że każda proponowana poprawka przeznaczona do takiego rozpatrzenia powinna, o ile to możliwe, zostać przedłożona Depozytariuszowi nie później niż 90 dni przed rozpoczęciem konferencji.