Kodeks graniczny Schengen stan z dnia 7 kwietnia 2017 roku

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/399

z dnia 9 marca 2016 r

w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) #

(kodyfikacja)

TYTUŁ I   POSTANOWIENIA OGÓLNE #

artykuł 1   Tematyka i zasady #

Niniejsze rozporządzenie przewiduje brak kontroli granicznej osób przekraczających granice wewnętrzne między państwami członkowskimi Unii.

Ustanawia zasady regulujące kontrolę graniczną osób przekraczających granice zewnętrzne Państw Członkowskich Unii.

Artykuł 2   Definicje #

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

10.  „kontrola graniczna” #

Artykuł 3   Zakres #

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do każdej osoby przekraczającej granice wewnętrzne lub zewnętrzne Państw Członkowskich, bez uszczerbku dla:

Artykuł 4   Podstawowe prawa #

Stosując niniejsze rozporządzenie, państwa członkowskie działają w pełnej zgodności z odpowiednim prawem Unii, w tym Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej („Karta”), odpowiednim prawem międzynarodowym, w tym Konwencją dotyczącą statusu uchodźców sporządzoną w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. („konwencja genewska”), obowiązki związane z dostępem do ochrony międzynarodowej, w szczególności zasada non-refoulement , oraz prawa podstawowe. Zgodnie z ogólnymi zasadami prawa Unii decyzje na mocy niniejszego rozporządzenia podejmowane są indywidualnie.

TYTUŁ II   GRANICE ZEWNĘTRZNE #

ROZDZIAŁ I   Przekraczanie granic zewnętrznych i warunki wjazdu #

Artykuł 5   Przekraczanie granic zewnętrznych #

1. #

Granice zewnętrzne można przekraczać wyłącznie na przejściach granicznych i w ustalonych godzinach ich otwarcia. Godziny otwarcia są wyraźnie oznaczone na przejściach granicznych, które nie są otwarte całą dobę.

Państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz swoich przejść granicznych zgodnie z art. 39.

2. #

W drodze odstępstwa od ust. 1 można dopuścić wyjątki od obowiązku przekraczania granic zewnętrznych wyłącznie na przejściach granicznych i w ustalonych godzinach ich otwarcia:

3. #

Bez uszczerbku dla wyjątków przewidzianych w ust. 2 lub swoich obowiązków w zakresie ochrony międzynarodowej, państwa członkowskie wprowadzają, zgodnie ze swoim prawem krajowym, kary za niedozwolone przekraczanie granic zewnętrznych w miejscach innych niż przejścia graniczne lub w innym czasie niż stałe godziny otwarcia. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 6   Warunki wjazdu dla obywateli państw trzecich #

1. #

W przypadku zamierzonego pobytu na terytorium państw członkowskich trwającego nie dłużej niż 90 dni w każdym 180-dniowym okresie, co wiąże się z uwzględnieniem 180-dniowego okresu poprzedzającego każdy dzień pobytu, warunki wjazdu obywateli państw trzecich będzie następująca:

2. #

Do celów wykonania ust. 1 za datę wjazdu uważa się pierwszy dzień pobytu na terytorium Państw Członkowskich, a za datę wyjazdu uważa się ostatni dzień pobytu na terytorium Państw Członkowskich. Stany. Okresy pobytu dozwolone na podstawie zezwolenia pobytowego lub wizy długoterminowej nie są uwzględniane przy obliczaniu czasu pobytu na terytorium państw członkowskich.

3. #

Niewyczerpujący wykaz dokumentów uzupełniających, jakich funkcjonariusz straży granicznej może zażądać od obywatela państwa trzeciego w celu sprawdzenia spełniania warunków określonych w ust. 1 lit. c), znajduje się w załączniku I.

4. #

Środki utrzymania ocenia się na podstawie czasu trwania i celu pobytu oraz w odniesieniu do średnich cen wyżywienia i zakwaterowania w niedrogim zakwaterowaniu w danym Państwie Członkowskim, pomnożonych przez liczbę dni pobytu.

Kwoty referencyjne ustalone przez państwa członkowskie są zgłaszane Komisji zgodnie z art. 39.

Podstawą oceny wystarczających środków utrzymania może być gotówka, czeki podróżne i karty kredytowe będące w posiadaniu obywatela państwa trzeciego. Oświadczenia o sponsorowaniu, jeżeli takie oświadczenia są przewidziane w prawie krajowym, oraz listy gwarancyjne od gospodarzy w rozumieniu prawa krajowego, w przypadku gdy obywatel państwa trzeciego przebywa u osoby przyjmującej, mogą również stanowić dowód posiadania wystarczających środków utrzymania.

5. #

W drodze odstępstwa od ust. 1:

Państwa członkowskie zestawiają statystyki dotyczące wiz wydanych na granicy zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 810/2009 i załącznikiem XII do niego.

Jeżeli w dokumencie nie ma możliwości umieszczenia wizy, należy ją wyjątkowo umieścić na osobnej kartce dołączonej do dokumentu. W takim przypadku stosuje się jednolity wzór formularzy do umieszczania wizy, określony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 333/2002 ( 7 ).

ROZDZIAŁ II   Kontrola granic zewnętrznych i odmowa wjazdu #

Artykuł 7   Przeprowadzanie kontroli granicznych #

1. #

Straż graniczna przy wykonywaniu swoich obowiązków z pełnym poszanowaniem godności ludzkiej, w szczególności w sprawach dotyczących osób bezbronnych.

Wszelkie środki podejmowane w ramach wykonywania ich obowiązków są proporcjonalne do celów, jakim służą te środki.

2. #

Podczas przeprowadzania odpraw granicznych straż graniczna nie dyskryminuje osób ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

Artykuł 8   Kontrole graniczne osób #

1. #

Ruch transgraniczny na granicach zewnętrznych podlega kontrolom funkcjonariuszy straży granicznej. Kontrole przeprowadza się zgodnie z niniejszym rozdziałem.

Kontrolą mogą zostać objęte także środki transportu i przedmioty będące w posiadaniu osób przekraczających granicę. Do wszelkich przeprowadzanych przeszukań stosuje się prawo danego państwa członkowskiego.

2. #

Przy wjeździe i wyjeździe osoby korzystające z prawa do swobodnego przemieszczania się na mocy prawa Unii poddawane są następującym kontrolom:

W przypadku paszportów i dokumentów podróży zawierających nośnik danych, o którym mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2252/2004 ( 8 ), sprawdza się autentyczność danych w chipie.

W przypadku wątpliwości co do autentyczności dokumentu podróży lub tożsamości jego posiadacza weryfikuje się co najmniej jeden z identyfikatorów biometrycznych umieszczonych w paszportach i dokumentach podróży wydanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2252/2004. W miarę możliwości taką weryfikację przeprowadza się również w odniesieniu do dokumentów podróży nieobjętych tym rozporządzeniem.

2a. #

W przypadku gdy kontrole baz danych, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b), miałyby nieproporcjonalny wpływ na przepływ ruchu, państwo członkowskie może podjąć decyzję o przeprowadzeniu tych kontroli w sposób ukierunkowany na określonych przejściach granicznych , po dokonaniu oceny ryzyka związanego z porządkiem publicznym, bezpieczeństwem wewnętrznym, zdrowiem publicznym lub stosunkami międzynarodowymi któregokolwiek z Państw Członkowskich.

Zakres i czas trwania tymczasowego ograniczenia do ukierunkowanych kontroli w bazach danych nie przekracza tego, co jest ściśle konieczne i jest określany zgodnie z oceną ryzyka przeprowadzoną przez zainteresowane państwo członkowskie. W ocenie ryzyka podaje się powody tymczasowego ograniczenia do ukierunkowanych kontroli w oparciu o bazy danych, uwzględnia się między innymi nieproporcjonalny wpływ na przepływ ruchu oraz przedstawia statystyki dotyczące pasażerów i zdarzeń związanych z przestępczością transgraniczną. Należy go regularnie aktualizować.

Osoby, które co do zasady nie podlegają ukierunkowanym kontrolom w bazach danych, podlegają co najmniej kontroli w celu ustalenia ich tożsamości na podstawie przedstawienia lub przedstawienia dokumentów podróży. Kontrola taka polega na szybkiej i prostej weryfikacji ważności dokumentu podróży uprawniającego do przekroczenia granicy oraz obecności oznak fałszerstwa lub podrobienia, w stosownych przypadkach przy użyciu urządzeń technicznych, a w przypadkach gdy istnieją wątpliwości co do dokumencie podróży lub jeżeli istnieją przesłanki wskazujące, że taka osoba może stanowić zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego, zdrowia publicznego lub stosunków międzynarodowych Państw Członkowskich, funkcjonariusz straży granicznej sprawdza bazy danych, o których mowa w lit. a) i ( b) ust. 2.

Zainteresowane państwo członkowskie niezwłocznie przekazuje swoją ocenę ryzyka i jej aktualizacje Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej („Agencja”) ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 ( 9 ). oraz co sześć miesięcy składa Komisji i Agencji sprawozdanie w sprawie stosowania kontroli w bazach danych przeprowadzonych w sposób ukierunkowany. Zainteresowane państwo członkowskie może podjąć decyzję o utajnieniu oceny ryzyka lub jej części.

2b. #

Jeżeli państwo członkowskie zamierza przeprowadzić ukierunkowane kontrole w bazach danych zgodnie z ust. 2a, niezwłocznie powiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie, Agencję i Komisję. Zainteresowane państwo członkowskie może podjąć decyzję o utajnieniu zgłoszenia lub jego części.

W przypadku gdy państwa członkowskie, Agencja lub Komisja mają wątpliwości co do zamiaru przeprowadzenia ukierunkowanych kontroli w bazach danych, niezwłocznie powiadamiają zainteresowane państwo członkowskie o tych obawach. Dane państwo członkowskie uwzględnia te obawy.

2c. #

Komisja do dnia 8 kwietnia 2019 r. przekaże Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ocenę wdrożenia i konsekwencji ust. 2.

2d. #

W odniesieniu do granic powietrznych ust. 2a i 2b stosuje się przez maksymalny okres przejściowy wynoszący sześć miesięcy od dnia 7 kwietnia 2017 r.

W wyjątkowych przypadkach, gdy w danym porcie lotniczym występują szczególne trudności infrastrukturalne wymagające dłuższego okresu dostosowań w celu umożliwienia przeprowadzania systematycznych kontroli w bazach danych bez nieproporcjonalnego wpływu na płynność ruchu, sześciomiesięczny okres przejściowy, o którym mowa w akapicie pierwszym, może zostać przedłużony dla tego konkretnego portu lotniczego maksymalnie o 18 miesięcy zgodnie z procedurą określoną w akapicie trzecim.

W tym celu państwo członkowskie najpóźniej trzy miesiące przed upływem okresu przejściowego, o którym mowa w akapicie pierwszym, powiadamia Komisję, Agencję i pozostałe państwa członkowskie o szczególnych trudnościach infrastrukturalnych w danym porcie lotniczym, przewidywane środki zaradcze oraz wymagany okres czasu na ich wdrożenie.

W przypadku wystąpienia szczególnych trudności infrastrukturalnych wymagających dłuższego okresu na dostosowania Komisja, w terminie jednego miesiąca od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w akapicie trzecim, i po konsultacji z Agencją, upoważnia zainteresowane Państwo Członkowskie do przedłużenia okresu przejściowego dla danego portu lotniczego oraz, w stosownych przypadkach, ustala długość takiego przedłużenia.

2e. #

Kontrole w bazach danych, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b), mogą być przeprowadzane z wyprzedzeniem na podstawie danych pasażerów otrzymanych zgodnie z dyrektywą Rady 2004/82/WE ( 10 ) lub zgodnie z innymi prawo unijne lub krajowe.

Jeżeli kontrole te przeprowadzane są z wyprzedzeniem na podstawie takich danych pasażerów, dane otrzymane wcześniej sprawdza się na przejściu granicznym z danymi zawartymi w dokumencie podróży. Sprawdzana jest także tożsamość i obywatelstwo danej osoby, a także autentyczność i ważność dokumentu podróży uprawniającego do przekroczenia granicy.

2f. #

W drodze odstępstwa od ust. 2 osoby korzystające z prawa do swobodnego przemieszczania się na mocy prawa Unii, które przekraczają wewnętrzne granice lądowe państw członkowskich, w przypadku których pomyślnie zakończono już weryfikację zgodnie z obowiązującymi procedurami oceny Schengen, ale w przypadku których nie została jeszcze podjęta decyzja o zniesieniu kontroli na ich granicach wewnętrznych zgodnie z odpowiednimi postanowieniami odpowiednich Aktów Przystąpienia, mogą podlegać kontrolom wyjazdowym, o których mowa w ust. 2, wyłącznie w sposób niesystematyczny, w oparciu o ocenę ryzyka.

3. #

Przy wjeździe i wyjeździe obywatele państw trzecich poddawani są szczegółowej kontroli w następujący sposób:

W przypadku paszportów i dokumentów podróży zawierających nośnik danych autentyczność danych z chipa sprawdza się, pod warunkiem dostępności ważnych zaświadczeń;

b) #

jeżeli obywatel państwa trzeciego posiada wizę, o której mowa w art. 6 ust. 1 lit. b), szczegółowa kontrola przy wjeździe obejmuje również weryfikację tożsamości posiadacza wizy oraz autentyczności wizy, poprzez przeglądanie wizowego systemu informacyjnego (VIS) zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 767/2008;

Jednakże we wszystkich przypadkach, gdy istnieją wątpliwości co do tożsamości posiadacza wizy lub autentyczności wizy, należy systematycznie sprawdzać VIS, wykorzystując numer naklejki wizowej w połączeniu z weryfikacją odcisków palców.

Odstępstwo to można stosować wyłącznie na danym przejściu granicznym, o ile spełnione są warunki, o których mowa w ppkt (i), (ii) i (iii);

Zainteresowane państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia pozostałe państwa członkowskie i Komisję o każdej takiej decyzji;

W przypadku paszportów i dokumentów podróży zawierających nośnik danych autentyczność danych z chipa sprawdza się, pod warunkiem dostępności ważnych zaświadczeń;

h) #

oprócz kontroli, o których mowa w lit. g), dokładne kontrole przy wyjeździe mogą również obejmować:

i) #

w celu identyfikacji jakiejkolwiek osoby, która może nie spełniać lub może przestać spełniać warunki wjazdu, pobytu lub pobytu na terytorium państw członkowskich, można skorzystać z VIS zgodnie z art. rozporządzenie (WE) nr 767/2008;

(ia) #

kontrole w bazach danych, o których mowa w lit. a) ppkt (i) i (vi) oraz lit. g), mogą być przeprowadzane z wyprzedzeniem na podstawie danych pasażerów otrzymanych zgodnie z dyrektywą 2004/82/WE lub z innym prawem unijnym lub krajowym.

Jeżeli kontrole te przeprowadzane są z wyprzedzeniem na podstawie takich danych pasażerów, dane otrzymane wcześniej sprawdza się na przejściu granicznym z danymi zawartymi w dokumencie podróży. Sprawdza się także tożsamość i obywatelstwo danej osoby, a także autentyczność i ważność dokumentu podróży uprawniającego do przekroczenia granicy;

4. #

Jeżeli istnieją udogodnienia i na wniosek obywatela państwa trzeciego, takie szczegółowe kontrole przeprowadza się na obszarze prywatnym.

5. #

Bez uszczerbku dla akapitu drugiego, obywatele państw trzecich poddawani szczegółowej kontroli drugiej linii otrzymują pisemne informacje w języku, który rozumieją lub w języku, który rozumieją lub co do którego można zasadnie przypuszczać, że jest zrozumiały, lub w inny skuteczny sposób, w celu: oraz procedurę takiej kontroli.

Informacje te są dostępne we wszystkich językach urzędowych Unii oraz w języku(-ach) kraju lub krajów graniczących z danym państwem członkowskim i wskazują, że obywatel państwa trzeciego może zwrócić się o podanie nazwy lub numeru identyfikacyjnego służby granicznej strażników dokonujących dokładnej kontroli drugiej linii, nazwę przejścia granicznego i datę przekroczenia granicy.

6. #

Kontrole osób korzystających z prawa do swobodnego przemieszczania się na mocy prawa Unii przeprowadza się zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE.

7. #

Szczegółowe zasady regulujące informacje podlegające rejestracji określone są w załączniku II.

8. #

W przypadku gdy zastosowanie ma art. 5 ust. 2 lit. a) lub b), państwa członkowskie mogą również przewidzieć odstępstwa od zasad określonych w niniejszym artykule.

Artykuł 9   Złagodzenie kontroli granicznych #

1. #

Kontrole graniczne na granicach zewnętrznych mogą zostać złagodzone w wyniku wyjątkowych i nieprzewidzianych okoliczności. Za wyjątkowe i nieprzewidziane okoliczności uważa się te, w których nieprzewidywalne zdarzenia prowadzą do ruchu o takim natężeniu, że czas oczekiwania na przejściu granicznym staje się nadmierny, a wszelkie zasoby kadrowe, infrastrukturalne i organizacyjne zostały wyczerpane.

2. #

W przypadku złagodzenia odpraw granicznych zgodnie z ust. 1 odprawa graniczna dotycząca ruchu wjazdowego ma co do zasady pierwszeństwo przed odprawą graniczną dotyczącą ruchu wyjazdowego.

Decyzję o złagodzeniu kontroli podejmuje komendant straży granicznej na przejściu granicznym.

Takie złagodzenie kontroli będzie miało charakter tymczasowy, dostosowany do okoliczności uzasadniających i wprowadzane stopniowo.

3. #

Nawet w przypadku złagodzenia kontroli funkcjonariusz straży granicznej stempluje dokumenty podróży obywateli państw trzecich zarówno przy wjeździe, jak i przy wyjeździe, zgodnie z art. 11.

4. #

Każde państwo członkowskie raz w roku przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Komisji sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego artykułu.

Artykuł 10   Oddzielne pasy ruchu i informacja na znakach #

1. #

Państwa członkowskie zapewniają oddzielne pasy ruchu, w szczególności na przejściach granicznych na granicy powietrznej w celu przeprowadzania kontroli osób zgodnie z art. 8. Pasy te są rozróżniane za pomocą znaków opatrzonych oznaczeniami określonymi w załączniku III.

Państwa członkowskie mogą zapewnić oddzielne pasy ruchu na swoich morskich i lądowych przejściach granicznych oraz na granicach między państwami członkowskimi, które nie stosują art. 22 na swoich wspólnych granicach. Znaki opatrzone oznaczeniami określonymi w załączniku III stosuje się, jeżeli państwa członkowskie zapewniają oddzielne pasy ruchu na tych granicach.

Państwa członkowskie zapewniają wyraźne oznakowanie takich pasów ruchu, także w przypadku odstępstwa od zasad dotyczących korzystania z różnych pasów ruchu, jak przewidziano w ust. 4, w celu zapewnienia optymalnego poziomu przepływu osób przekraczających granicę.

2. #

Osoby korzystające z prawa do swobodnego przemieszczania się na mocy prawa Unii są uprawnione do korzystania z pasów ruchu oznaczonych znakiem pokazanym w części A („UE, EOG, CH”) załącznika III. Mogą także korzystać z pasów ruchu wskazanych przez znak pokazany w części B1 („wiza nie jest wymagana”) i części B2 („wszystkie paszporty”) załącznika III.

Obywatele państw trzecich, którzy nie mają obowiązku posiadania wizy przy przekraczaniu granic zewnętrznych Państw Członkowskich zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 539/2001 oraz obywatele państw trzecich posiadający ważne zezwolenie na pobyt lub wizę długoterminową, mogą korzystać pasy ruchu oznaczone znakiem pokazanym w części B1 („wiza nie jest wymagana”) załącznika III do niniejszego rozporządzenia. Mogą także korzystać z pasów ruchu wskazanych przez znak pokazany w części B2 („wszystkie paszporty”) załącznika III do niniejszego rozporządzenia.

Wszystkie pozostałe osoby powinny korzystać z pasów ruchu wskazanych przez znak pokazany w części B2 („wszystkie paszporty”) załącznika III.

Oznaczenia na znakach, o których mowa w akapicie pierwszym, drugim i trzecim, mogą być umieszczone w takim języku lub językach, jakie każde Państwo Członkowskie uzna za stosowne.

Zapewnienie oddzielnych pasów ruchu oznaczonych znakiem pokazanym w części B1 („wiza nie jest wymagana”) załącznika III nie jest obowiązkowe. Państwa członkowskie podejmują decyzję, czy to zrobić i na jakich przejściach granicznych, zgodnie z praktycznymi potrzebami.

3. #

Na morskich i lądowych przejściach granicznych państwa członkowskie mogą rozdzielić ruch pojazdów na różne pasy dla pojazdów lekkich i ciężkich oraz autobusów, używając znaków przedstawionych w części C załącznika III.

Państwa członkowskie mogą zmieniać oznaczenia tych znaków, w stosownych przypadkach, w świetle lokalnych warunków.

4. #

W przypadku czasowego braku równowagi w potokach ruchu na danym przejściu granicznym właściwe organy mogą odstąpić od zasad korzystania z różnych pasów ruchu na czas niezbędny do usunięcia tej nierównowagi.

Artykuł 11   Stemplowanie dokumentów podróży #

1. #

Dokumenty podróży obywateli państw trzecich są systematycznie stemplowane przy wjeździe i wyjeździe. W szczególności stempel wjazdowy lub wyjazdowy umieszcza się:

2. #

Dokumenty podróży obywateli państw trzecich będących członkami rodziny obywatela Unii, do którego ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE, a którzy nie przedstawiają karty pobytu przewidzianej w tej dyrektywie, są stemplowane przy wjeździe i Wyjście.

Dokumenty podróży obywateli państw trzecich będących członkami rodziny obywateli państw trzecich korzystających z prawa do swobodnego przemieszczania się na mocy prawa Unii, ale którzy nie okazują karty pobytu przewidzianej w dyrektywie 2004/38/WE, opatruje się stemplem przy wejściu i wyjściu.

3. #

Nie stawia się stempla wjazdowego ani wyjazdowego:

Wyjątkowo, na wniosek obywatela państwa trzeciego, można odstąpić od wstawienia stempla wjazdowego lub wyjazdowego, jeżeli jego wstawienie mogłoby sprawić dla tej osoby poważne trudności. W takim przypadku wjazd lub wyjazd odnotowuje się na osobnej karcie, podając imię i nazwisko tej osoby oraz numer paszportu. Arkusz ten wydaje się obywatelowi państwa trzeciego. Właściwe władze Państw Członkowskich mogą prowadzić statystyki dotyczące takich wyjątkowych przypadków i przekazywać te statystyki Komisji.

4. #

Praktyczne ustalenia dotyczące stemplowania są określone w załączniku IV.

5. #

O ile to możliwe, obywatele państw trzecich są informowani o obowiązku funkcjonariuszy straży granicznej stemplowania ich dokumentów podróży przy wjeździe i wyjeździe, nawet w przypadku złagodzenia kontroli zgodnie z art. 9.

Artykuł 12   Domniemanie co do spełnienia warunków pobytu #

1. #

Jeżeli dokument podróży obywatela państwa trzeciego nie jest opatrzony stemplem wjazdu, właściwe organy krajowe mogą domniemywać, że jego posiadacz nie spełnia lub przestał spełniać warunki dotyczące czasu pobytu obowiązujące w danym państwie członkowskim.

2. #

Domniemanie, o którym mowa w ust. 1, można obalić, jeżeli obywatel państwa trzeciego przedstawi w jakikolwiek sposób wiarygodny dowód, taki jak bilety komunikacji lub dowód swojej obecności poza terytorium państw członkowskich, że przestrzegał warunków dotyczących czasu trwania krótkiego pobytu.

W takim przypadku:

Oprócz wskazań, o których mowa w lit. a) i b), obywatelowi państwa trzeciego można wydać formularz przedstawiony w załączniku VIII.

Państwa członkowskie informują się wzajemnie oraz Komisję i Sekretariat Generalny Rady o swoich praktykach krajowych w odniesieniu do oznaczeń, o których mowa w niniejszym artykule.

3. #

Jeżeli domniemanie, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie obalone, obywatel państwa trzeciego może zostać wydalony zgodnie z dyrektywą 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 11 ) oraz prawem krajowym odnoszącym się do tej dyrektywy.

4. #

W przypadku braku stempla wyjazdowego odpowiednie przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio .

Artykuł 13   Nadzór graniczny #

1. #

Głównym celem ochrony granicy jest zapobieganie niedozwolonemu przekraczaniu granicy, zwalczanie przestępczości transgranicznej oraz podejmowanie działań wobec osób, które przekroczyły granicę nielegalnie. Osoba, która nielegalnie przekroczyła granicę i która nie ma prawa przebywać na terytorium danego państwa członkowskiego, zostaje zatrzymana i poddana procedurom zgodnym z dyrektywą 2008/115/WE.

2. #

Do sprawowania ochrony granicy funkcjonariusze straży granicznej korzystają z jednostek stacjonarnych lub mobilnych.

Nadzór ten prowadzony jest w sposób uniemożliwiający i zniechęcający osoby do obchodzenia kontroli na przejściach granicznych.

3. #

Nadzór pomiędzy przejściami granicznymi sprawują funkcjonariusze straży granicznej, których liczebność i metody działania dostosowuje się do istniejących lub przewidywanych ryzyk i zagrożeń. Obejmuje to częste i nagłe zmiany okresów nadzoru, tak aby przypadki niedozwolonego przekroczenia granicy były zawsze narażone na wykrycie.

4. #

Obserwację prowadzą jednostki stacjonarne lub mobilne, które wykonują swoje zadania w drodze patrolowania lub stacjonowania w miejscach znanych lub postrzeganych jako wrażliwe, a celem tej obserwacji jest zatrzymanie osób nielegalnie przekraczających granicę. Nadzór może być prowadzony również za pomocą środków technicznych, w tym środków elektronicznych.

5. #

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 37 dotyczących dodatkowych środków regulujących nadzór.

Artykuł 14   Odmowa wjazdu #

1. #

Obywatelowi państwa trzeciego, który nie spełnia wszystkich warunków wjazdu określonych w art. 6 ust. 1 i nie należy do kategorii osób, o których mowa w art. 6 ust. Stany. Pozostaje to bez uszczerbku dla stosowania przepisów szczególnych dotyczących prawa do azylu i ochrony międzynarodowej lub wydawania wiz długoterminowych.

2. #

Odmowa wjazdu może nastąpić wyłącznie w drodze uzasadnionej decyzji, zawierającej dokładne przyczyny odmowy. Decyzję podejmuje organ upoważniony na mocy prawa krajowego. Zacznie obowiązywać natychmiast.

Umotywowaną decyzję zawierającą dokładne powody odmowy wydaje się na standardowym formularzu określonym w załączniku V część B, wypełnionym przez organ uprawniony na mocy prawa krajowego do odmowy wjazdu. Wypełniony standardowy formularz przekazuje się zainteresowanemu obywatelowi państwa trzeciego, który za pomocą tego formularza potwierdza otrzymanie decyzji o odmowie wjazdu.

3. #

Osobom, którym odmówiono wjazdu, przysługuje odwołanie. Odwołania rozpatrywane są zgodnie z prawem krajowym. Obywatelowi państwa trzeciego przekazuje się także pisemne wskazanie punktów kontaktowych, które mogą udzielić informacji na temat przedstawicieli właściwych do działania w imieniu obywatela państwa trzeciego zgodnie z prawem krajowym.

Złożenie takiego odwołania nie ma skutku zawieszającego decyzję o odmowie wjazdu.

Bez uszczerbku dla odszkodowania przyznanego zgodnie z prawem krajowym, zainteresowany obywatel państwa trzeciego, w przypadku gdy w wyniku odwołania zostanie uznane, że decyzja o odmowie wjazdu była bezzasadna, jest uprawniony do korekty anulowanej pieczęci wjazdowej oraz wszelkich innych unieważnień lub uzupełnień dokonanych przez państwo członkowskie, które odmówiło wjazdu.

4. #

Straż graniczna pilnuje, aby obywatel państwa trzeciego, któremu odmówiono wjazdu, nie wjechał na terytorium danego państwa członkowskiego.

5. #

Państwa członkowskie gromadzą statystyki dotyczące liczby osób, którym odmówiono wjazdu, podstaw odmowy, obywatelstwa osób, którym odmówiono wjazdu oraz rodzaju granicy (lądowa, powietrzna lub morska), na której odmówiono im wjazdu, i przedkładają je corocznie Komisji (Eurostatowi) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 12 ).

6. #

Szczegółowe zasady odmowy wjazdu zawarte są w części A załącznika V.

ROZDZIAŁ III   Personel i zasoby na potrzeby kontroli granicznej i współpracy między państwami członkowskimi #

Artykuł 15   Personel i zasoby kontroli granicznej #

Państwa członkowskie rozmieszczają odpowiedni personel i zasoby w wystarczającej liczbie w celu przeprowadzania kontroli granicznej na granicach zewnętrznych, zgodnie z art. 7–14, w taki sposób, aby zapewnić skuteczny, wysoki i jednolity poziom kontroli na ich granicach zewnętrznych.

Artykuł 16   Wdrożenie kontroli #

1. #

Kontrolę graniczną przewidzianą w art. 7–14 przeprowadzają funkcjonariusze straży granicznej zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i prawem krajowym.

Podczas przeprowadzania tej kontroli granicznej uprawnienia do wszczęcia postępowania karnego przyznane funkcjonariuszom straży granicznej na mocy prawa krajowego i wykraczające poza zakres niniejszego rozporządzenia pozostają nienaruszone.

Państwa członkowskie zapewniają, aby funkcjonariusze straży granicznej byli wyspecjalizowanymi i odpowiednio przeszkolonymi profesjonalistami, biorąc pod uwagę wspólne podstawowe programy nauczania dla funkcjonariuszy straży granicznej ustanowione i opracowane przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich („Agencja” ) ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 2007/2004. Programy szkoleń obejmują specjalistyczne szkolenie w zakresie wykrywania sytuacji z udziałem osób bezbronnych, takich jak małoletni bez opieki i ofiary handlu ludźmi, oraz radzenia sobie z nimi. Państwa członkowskie, przy wsparciu Agencji, zachęcają funkcjonariuszy straży granicznej do nauki języków niezbędnych do wykonywania ich zadań.

2. #

Państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz służb krajowych odpowiedzialnych za kontrolę graniczną na mocy ich prawa krajowego zgodnie z art. 39.

3. #

W celu skutecznej kontroli granic każde państwo członkowskie zapewnia ścisłą i stałą współpracę pomiędzy swoimi służbami krajowymi odpowiedzialnymi za kontrolę granic.

Artykuł 17   Współpraca pomiędzy Państwami Członkowskimi #

1. #

Państwa członkowskie pomagają sobie wzajemnie i utrzymują ścisłą i stałą współpracę w celu skutecznego wykonywania kontroli granicznej zgodnie z art. 7–16. Wymieniają wszystkie istotne informacje.

2. #

Współpracę operacyjną pomiędzy Państwami Członkowskimi w zakresie zarządzania granicami zewnętrznymi koordynuje Agencja.

3. #

Bez uszczerbku dla kompetencji Agencji państwa członkowskie mogą kontynuować współpracę operacyjną z innymi państwami członkowskimi i/lub państwami trzecimi na granicach zewnętrznych, w tym wymianę oficerów łącznikowych, jeżeli taka współpraca uzupełnia działania Agencji.

Państwa członkowskie powstrzymują się od wszelkich działań, które mogłyby zagrozić funkcjonowaniu Agencji lub osiągnięciu jej celów.

Państwa członkowskie składają Agencji sprawozdania dotyczące współpracy operacyjnej, o której mowa w akapicie pierwszym.

4. #

Państwa członkowskie zapewniają szkolenia w zakresie przepisów dotyczących kontroli granicznej i praw podstawowych. W tym względzie uwzględnia się wspólne standardy szkoleniowe ustanowione i dalej rozwijane przez Agencję.

Artykuł 18   Wspólna kontrola #

1. #

Państwa członkowskie, które nie stosują art. 22 na swoich wspólnych granicach lądowych, mogą do dnia stosowania tego artykułu wspólnie kontrolować te wspólne granice, w którym to przypadku dana osoba może zostać zatrzymana tylko raz w celu dokonania wjazdu i kontrole wyjazdowe, bez uszczerbku dla indywidualnej odpowiedzialności Państw Członkowskich wynikającej z art. 7–14.

W tym celu państwa członkowskie mogą zawierać między sobą porozumienia dwustronne.

2. #

Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich porozumieniach zawartych zgodnie z ust. 1.

ROZDZIAŁ IV   Szczegółowe zasady kontroli granicznych #

Artykuł 19 #

Szczegółowe zasady dotyczące różnych rodzajów granic i różnych środków transportu używanych do przekraczania granic zewnętrznych

Do kontroli przeprowadzanych na różnych rodzajach granic oraz w różnych środkach transportu używanych do przekraczania przejść granicznych stosuje się szczegółowe zasady określone w załączniku VI.

Te szczegółowe zasady mogą zawierać odstępstwa od art. 5 i 6 oraz art. 8–14.

Artykuł 20 #

Szczegółowe zasady kontroli niektórych kategorii osób

1. #

Szczegółowe zasady określone w załączniku VII mają zastosowanie do kontroli następujących kategorii osób:

Te szczegółowe zasady mogą zawierać odstępstwa od art. 5 i 6 oraz art. 8–14.

2. #

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wzorach legitymacji wydawanych przez ich Ministerstwa Spraw Zagranicznych akredytowanym członkom misji dyplomatycznych i przedstawicielstw konsularnych oraz członkom ich rodzin zgodnie z art. 39.

ROZDZIAŁ V   Szczególne środki w przypadku poważnych uchybień związanych z kontrolą granic zewnętrznych #

Artykuł 21 #

Działania na granicach zewnętrznych i wsparcie Agencji

1.

W przypadku stwierdzenia w sprawozdaniu oceniającym sporządzonym na podstawie art. 14 rozporządzenia (UE) nr 1053/2013 poważnych uchybień w przeprowadzaniu kontroli na granicach zewnętrznych oraz w celu zapewnienia zgodności z zaleceniami, o których mowa w art. 15 tego rozporządzenia Komisja może zalecić, w drodze aktu wykonawczego, ocenianemu państwu członkowskiemu podjęcie określonych środków szczególnych, które mogą obejmować jeden lub oba z poniższych:

Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 38 ust. 2.

2.

Komisja regularnie informuje komitet ustanowiony na podstawie art. 38 ust. 1 o postępie we wdrażaniu środków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz o jego wpływie na stwierdzone niedociągnięcia.

Informuje również Parlament Europejski i Radę.

3.

Jeżeli w sprawozdaniu z oceny, o którym mowa w ust. 1, stwierdzono, że oceniane państwo członkowskie poważnie zaniedbuje swoje obowiązki i w związku z tym musi złożyć sprawozdanie z realizacji odpowiedniego planu działania w ciągu trzech miesięcy zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia ( UE) nr 1053/2013 i jeżeli po upływie tego trzymiesięcznego okresu Komisja uzna, że ​​sytuacja się utrzymuje, może spowodować zastosowanie procedury przewidzianej w art. 29 niniejszego rozporządzenia, jeżeli spełnione są wszystkie ku temu warunki .

TYTUŁ III   GRANICE WEWNĘTRZNE #

ROZDZIAŁ I   Brak kontroli granicznej na granicach wewnętrznych #

Artykuł 22   Przekraczanie granic wewnętrznych #

Granice wewnętrzne można przekraczać w dowolnym miejscu bez przeprowadzania odprawy granicznej osób, niezależnie od ich obywatelstwa.

Artykuł 23   Kontrole na terenie #

Brak kontroli granicznej na granicach wewnętrznych nie ma wpływu na:

Artykuł 24   Likwidacja utrudnień w ruchu na drogowych przejściach granicznych na granicach wewnętrznych #

Państwa członkowskie usuwają wszelkie przeszkody dla płynności ruchu na drogowych przejściach granicznych na granicach wewnętrznych, w szczególności wszelkie ograniczenia prędkości, które nie są oparte wyłącznie na względach bezpieczeństwa drogowego.

Jednocześnie państwa członkowskie są przygotowane do zapewnienia ułatwień w zakresie odpraw w przypadku przywrócenia kontroli na granicach wewnętrznych.

ROZDZIAŁ II   Tymczasowe przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych #

Artykuł 25   Ogólne ramy tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych #

1. #

Jeżeli na obszarze bez kontroli na granicach wewnętrznych istnieje poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego państwa członkowskiego, to państwo członkowskie może wyjątkowo przywrócić kontrolę graniczną na wszystkich lub w określonych częściach swoich granic wewnętrznych na ograniczony okres do 30 dni albo przez przewidywalny czas trwania poważnego zagrożenia, jeżeli jego czas trwania przekracza 30 dni. Zakres i czas trwania tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych nie mogą przekraczać tego, co jest ściśle niezbędne do zareagowania na poważne zagrożenie.

2. #

Kontrolę graniczną na granicach wewnętrznych przywraca się jedynie w ostateczności i zgodnie z art. 27, 28 i 29. Kryteria, o których mowa odpowiednio w art. 26 i 30, uwzględnia się w każdym przypadku podjęcia decyzji w sprawie przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych rozpatruje się odpowiednio na podstawie art. 27, 28 lub 29.

3. #

Jeżeli poważne zagrożenie porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego w danym państwie członkowskim utrzymuje się po okresie przewidzianym w ust. 1 niniejszego artykułu, to państwo członkowskie może przedłużyć kontrolę graniczną na swoich granicach wewnętrznych, biorąc pod uwagę kryteria, o których mowa w ust. 26 i zgodnie z art. 27, na tych samych podstawach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu oraz, z uwzględnieniem wszelkich nowych elementów, na odnawialne okresy do 30 dni.

4. #

Całkowity okres przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, włączając wszelkie przedłużenia przewidziane w ust. 3 niniejszego artykułu, nie przekracza sześciu miesięcy. W przypadku wystąpienia wyjątkowych okoliczności, o których mowa w art. 29, ten łączny okres może zostać przedłużony maksymalnie do dwóch lat, zgodnie z ust. 1 tego artykułu.

Artykuł 26   Kryteria tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych #

W przypadku gdy państwo członkowskie podejmie w ostateczności decyzję o tymczasowym przywróceniu kontroli granicznej na jednej lub większej liczbie swoich granic wewnętrznych lub ich części lub podejmie decyzję o przedłużeniu takiego przywrócenia zgodnie z art. 25 lub art. 28 ust. 1, ocenia stopień, w jakim jest prawdopodobne, że taki środek odpowiednio zaradzi zagrożeniu porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego, oraz ocenia proporcjonalność środka w stosunku do tego zagrożenia. Dokonując takiej oceny, państwo członkowskie bierze pod uwagę w szczególności:

Artykuł 27   Procedura tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych zgodnie z art. 25 #

1. #

Jeżeli państwo członkowskie planuje przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych zgodnie z art. 25, powiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie i Komisję najpóźniej cztery tygodnie przed planowanym przywróceniem lub w krótszym terminie, jeżeli zaistnieją okoliczności powodujące konieczność przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych wyszła na jaw na niecałe cztery tygodnie przed planowanym przywróceniem. W tym celu państwo członkowskie dostarcza następujące informacje:

Powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, może również zostać złożone wspólnie przez dwa lub więcej Państw Członkowskich.

W razie potrzeby Komisja może zażądać dodatkowych informacji od zainteresowanego państwa członkowskiego.

2. #

Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazuje się Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w tym samym czasie, w którym są one notyfikowane pozostałym państwom członkowskim i Komisji zgodnie z tym ustępem.

3. #

Państwa członkowskie dokonujące powiadomienia na mocy ust. 1 mogą, w razie potrzeby i zgodnie z prawem krajowym, podjąć decyzję o utajnieniu części informacji.

Taka klasyfikacja nie wyklucza udostępnienia informacji przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu. Przekazywanie i przetwarzanie informacji i dokumentów przekazywanych Parlamentowi Europejskiemu na mocy niniejszego artykułu musi być zgodne z przepisami dotyczącymi przekazywania i postępowania z informacjami niejawnymi, które mają zastosowanie między Parlamentem Europejskim a Komisją.

4. #

Po powiadomieniu przez państwo członkowskie na podstawie ust. 1 i w celu konsultacji przewidzianych w ust. 5 Komisja lub każde inne państwo członkowskie może, bez uszczerbku dla art. 72 TFUE, wydać opinię.

Jeżeli na podstawie informacji zawartych w powiadomieniu lub jakichkolwiek dodatkowych informacji, które otrzymała, Komisja ma wątpliwości co do konieczności lub proporcjonalności planowanego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych lub jeżeli uzna, że ​​konsultacje w jakiejś kwestii powiadomienia byłoby właściwe, wydaje w tej sprawie opinię.

5. #

Informacje, o których mowa w ust. 1, oraz wszelkie opinie Komisji lub państwa członkowskiego na mocy ust. 4 podlegają konsultacjom, w tym, w stosownych przypadkach, wspólnym spotkaniom pomiędzy państwem członkowskim planującym przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, pozostałymi państwami członkowskimi , zwłaszcza tych, których te środki bezpośrednio dotyczą, a Komisją, w celu zorganizowania, w stosownych przypadkach, wzajemnej współpracy między Państwami Członkowskimi oraz zbadania proporcjonalności środków do zdarzeń powodujących przywrócenie kontroli granicznej i zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego.

6. #

Konsultacje, o których mowa w ust. 5, odbywają się co najmniej na dziesięć dni przed planowanym terminem przywrócenia kontroli granicznej.

Artykuł 28   Specjalna procedura w przypadkach wymagających natychmiastowego działania #

1. #

Jeżeli poważne zagrożenie porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego w państwie członkowskim wymaga podjęcia natychmiastowych działań, dane państwo członkowskie może wyjątkowo, natychmiastowo przywrócić kontrolę graniczną na granicach wewnętrznych na ograniczony okres maksymalnie dziesięciu dni.

2. #

W przypadku przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych państwo członkowskie powiadamia o tym jednocześnie pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję oraz dostarcza informacje, o których mowa w art. 27 ust. 1, wraz z podaniem powodów uzasadniających zastosowanie procedury określonej w tym artykule. Komisja może skonsultować się z pozostałymi Państwami Członkowskimi niezwłocznie po otrzymaniu powiadomienia.

3. #

Jeżeli poważne zagrożenie porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego utrzymuje się po okresie przewidzianym w ust. 1 niniejszego artykułu, państwo członkowskie może podjąć decyzję o przedłużeniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych na odnawialne okresy nieprzekraczające 20 dni. Czyniąc to, dane państwo członkowskie uwzględnia kryteria, o których mowa w art. 26, w tym zaktualizowaną ocenę konieczności i proporcjonalności środka, a także uwzględnia wszelkie nowe elementy.

W przypadku takiego przedłużenia przepisy art. 27 ust. 4 i 5 stosuje się mutatis mutandis , a konsultacje odbywają się niezwłocznie po powiadomieniu Komisji i Państw Członkowskich o decyzji o przedłużeniu.

4. #

Bez uszczerbku dla art. 25 ust. 4, całkowity okres przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, na podstawie okresu początkowego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz wszelkich przedłużeń na mocy ust. 3 niniejszego artykułu, nie przekracza dwa miesiące.

5. #

Komisja niezwłocznie informuje Parlament Europejski o powiadomieniach dokonanych na mocy niniejszego artykułu.

Artykuł 29   Specjalna procedura, w przypadku której wyjątkowe okoliczności zagrażają ogólnemu funkcjonowaniu obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych #

1. #

W wyjątkowych okolicznościach, gdy ogólne funkcjonowanie obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych jest zagrożone w wyniku utrzymujących się poważnych uchybień związanych z kontrolą na granicach zewnętrznych, o których mowa w art. 21 niniejszego rozporządzenia, lub w wyniku nie wykonanie przez państwo członkowskie decyzji Rady, o której mowa w art. 19 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 ( 13 ), oraz o ile okoliczności te stanowią poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na obszarze bez kontroli na granicach wewnętrznych lub na jego częściach, kontrola graniczna na granicach wewnętrznych może zostać przywrócona zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu na okres do sześciu miesięcy. Okres ten może zostać przedłużony nie więcej niż trzykrotnie na kolejny okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, jeżeli utrzymują się wyjątkowe okoliczności.

2. #

Rada może w ostateczności oraz jako środek ochrony wspólnych interesów na obszarze bez kontroli na granicach wewnętrznych, jeżeli wszystkie inne środki, w szczególności te, o których mowa w art. 21 ust. 1, są nieskuteczne w łagodzeniu poważnych zidentyfikowane zagrożenie, zalecić, aby jedno lub więcej państw członkowskich zdecydowało się na przywrócenie kontroli granicznej w ogóle lub na określonych odcinkach swoich granic wewnętrznych. Zalecenie Rady opiera się na wniosku Komisji. Państwa członkowskie mogą zwrócić się do Komisji o przedłożenie takiego wniosku Radzie w celu uzyskania zalecenia.

W swoim zaleceniu Rada wskazuje przynajmniej informacje, o których mowa w art. 27 ust. 1 lit. a)–e).

Rada może zalecić przedłużenie zgodnie z warunkami i procedurą określonymi w niniejszym artykule.

Zanim państwo członkowskie przywróci kontrolę graniczną w ogóle lub na określonych odcinkach swoich granic wewnętrznych zgodnie z niniejszym ustępem, powiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie, Parlament Europejski i Komisję.

3. #

W przypadku gdy zalecenie, o którym mowa w ust. 2, nie zostanie wdrożone przez państwo członkowskie, to państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję na piśmie o swoich powodach.

W takim przypadku Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające powody podane przez dane państwo członkowskie oraz konsekwencje dla ochrony wspólnych interesów obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych.

4. #

W należycie uzasadnionych pilnych przypadkach związanych z sytuacjami, w których okoliczności powodujące potrzebę przedłużenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych zgodnie z ust. 2 staną się znane na mniej niż 10 dni przed końcem poprzedniego okresu ponownego wprowadzenia, Komisja może przyjąć wszelkie niezbędne zalecenia w drodze aktów wykonawczych mających natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 38 ust. 3. W ciągu 14 dni od przyjęcia takich zaleceń Komisja przedłoży Radzie wniosek dotyczący zalecenia zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

5. #

Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla środków, które mogą zostać przyjęte przez Państwa członkowskie w przypadku poważnego zagrożenia porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na mocy artykułów 25, 27 i 28.

Artykuł 30   Kryteria tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, jeżeli wyjątkowe okoliczności zagrażają ogólnemu funkcjonowaniu obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych #

1. #

Jeżeli w ostateczności Rada zaleci zgodnie z art. 29 ust. 2 tymczasowe przywrócenie kontroli granicznej na jednej lub większej liczbie granic wewnętrznych lub ich części, ocenia ona, w jakim stopniu środek taki może odpowiednio zaradzi zagrożeniu porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na obszarze bez kontroli na granicach wewnętrznych i ocenia proporcjonalność środka w stosunku do tego zagrożenia. Ocena ta opiera się na szczegółowych informacjach przedstawionych przez zainteresowane państwa członkowskie oraz Komisję, a także wszelkich innych istotnych informacjach, w tym wszelkich informacjach uzyskanych na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu. Dokonując takiej oceny, należy w szczególności wziąć pod uwagę następujące kwestie:

2. #

Przed przyjęciem wniosku dotyczącego zalecenia Rady, zgodnie z art. 29 ust. 2, Komisja może:

Artykuł 31   Informowanie Parlamentu Europejskiego i Rady #

Komisja i zainteresowane państwa członkowskie możliwie najszybciej informują Parlament Europejski i Radę o wszelkich powodach, które mogą spowodować zastosowanie art. 21 i art. 25–30.

Artykuł 32   Przepisy stosowane w przypadku przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych #

W przypadku przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych odpowiednie przepisy tytułu II stosuje się odpowiednio .

Artykuł 33   Sprawozdanie w sprawie przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych #

W ciągu czterech tygodni od zniesienia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych państwo członkowskie, które przeprowadziło kontrolę graniczną na granicach wewnętrznych, przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie w sprawie przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, zawierające zarys w szczególności wstępna ocena i przestrzeganie kryteriów, o których mowa w art. 26, 28 i 30, funkcjonowanie kontroli, praktyczna współpraca z sąsiadującymi państwami członkowskimi, wynikający z tego wpływ na swobodny przepływ osób, skuteczność przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, w tym ocena ex post proporcjonalności przywrócenia kontroli granicznej.

Komisja może wydać opinię w sprawie oceny ex post tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na jednej lub większej liczbie granic wewnętrznych lub na ich części.

Komisja co najmniej raz w roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z funkcjonowania obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych. Sprawozdanie zawiera wykaz wszystkich decyzji o przywróceniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych podjętych w danym roku.

Artykuł 34   Informowanie opinii publicznej #

Komisja i zainteresowane państwo członkowskie informują opinię publiczną w skoordynowany sposób o decyzji o przywróceniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, wskazując w szczególności datę rozpoczęcia i zakończenia stosowania takiego środka, chyba że przemawiają za tym nadrzędne względy bezpieczeństwa.

Artykuł 35   Poufność #

Na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego pozostałe państwa członkowskie, Parlament Europejski i Komisja przestrzegają poufności informacji dostarczonych w związku z ponownym wprowadzeniem i przedłużeniem kontroli granicznej oraz sprawozdaniem sporządzonym na podstawie art. 33.

TYTUŁ IV   POSTANOWIENIA KOŃCOWE #

Artykuł 36   Zmiany w załącznikach #

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 37 dotyczących zmian w załącznikach III, IV i VIII.

Artykuł 37   Wykonywanie delegacji #

1. #

Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. #

Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 13 ust. 5 i art. 36, powierza się Komisji na czas nieokreślony.

3. #

Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 13 ust. 5 i art. 36, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna następnego dnia po opublikowaniu decyzji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie w niej określonym. Nie ma to wpływu na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. #

Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym jednocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. #

Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 13 ust. 5 i art. 36 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu a Radą lub jeżeli przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Okres ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 38   Procedura komitetowa #

1. #

Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. #

W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie ma art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. Jeżeli komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. #

W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

Artykuł 39   Powiadomienia #

1. #

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o:

2. #

Komisja udostępnia informacje zgłoszone zgodnie z ust. 1 państwom członkowskim i opinii publicznej w drodze publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej , seria C, oraz w każdy inny odpowiedni sposób.

Artykuł 40   Mały ruch graniczny #

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla przepisów Unii dotyczących małego ruchu granicznego oraz istniejących umów dwustronnych w sprawie małego ruchu granicznego.

Artykuł 41   Ceuta i Melilla #

Postanowienia niniejszego rozporządzenia nie mają wpływu na specjalne zasady mające zastosowanie do miast Ceuta i Melilla, określone w Deklaracji Królestwa Hiszpanii w sprawie miast Ceuta i Melilla, zawartej w Akcie końcowym Porozumienia w sprawie przystąpienia Królestwa Hiszpanii do Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. ( 15 ).

Artykuł 42   Powiadamianie o informacjach przez państwa członkowskie #

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach krajowych odnoszących się do art. 23 lit. c) i d), karach, o których mowa w art. 5 ust. 3, oraz umowach dwustronnych dozwolonych na mocy niniejszego rozporządzenia. O kolejnych zmianach tych przepisów powiadamia się w terminie pięciu dni roboczych.

Informacje przekazane przez państwa członkowskie są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej , seria C.

Artykuł 43   Mechanizm oceny #

1. #

Zgodnie z Traktatami i bez uszczerbku dla ich przepisów dotyczących postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wykonanie niniejszego rozporządzenia przez każde państwo członkowskie ocenia się za pomocą mechanizmu oceny.

2. #

Zasady mechanizmu oceny określa rozporządzenie (UE) nr 1053/2013. Zgodnie z tym mechanizmem oceny państwa członkowskie i Komisja mają wspólnie przeprowadzać regularne, obiektywne i bezstronne oceny w celu sprawdzenia prawidłowego stosowania niniejszego rozporządzenia, a Komisja ma koordynować te oceny w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi . W ramach tego mechanizmu każde państwo członkowskie jest oceniane co najmniej co pięć lat przez niewielki zespół składający się z przedstawicieli Komisji i ekspertów wyznaczonych przez państwa członkowskie.

Oceny mogą obejmować zapowiedziane lub niezapowiedziane wizyty na miejscu na granicach zewnętrznych lub wewnętrznych.

Zgodnie z tym mechanizmem oceny Komisja jest odpowiedzialna za przyjmowanie wieloletnich i rocznych programów oceny oraz sprawozdań z oceny.

3. #

W przypadku ewentualnych braków zalecenia dotyczące działań zaradczych mogą być kierowane do zainteresowanych Państw Członkowskich.

W przypadku gdy w sprawozdaniu z oceny przyjętym przez Komisję zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 1053/2013 zostaną stwierdzone poważne uchybienia w przeprowadzaniu kontroli na granicach zewnętrznych, zastosowanie mają art. 21 i 29 niniejszego rozporządzenia.

4. #

Na wszystkich etapach oceny Parlament Europejski i Rada są informowane i przekazywane są im wszystkie istotne dokumenty, zgodnie z przepisami dotyczącymi dokumentów niejawnych.

5. #

Parlament Europejski jest natychmiast i wyczerpująco informowany o wszelkich propozycjach zmiany lub zastąpienia przepisów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1053/2013.

Artykuł 44   Uchylać #

Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 traci moc.

Odniesienia do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytuje zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku X.

Artykuł 45   Wejście w życie #

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

ZAŁĄCZNIK I Dokumenty uzupełniające potwierdzające spełnienie warunków wjazdu #

Dokumenty dowodowe, o których mowa w art. 6 ust. 3, mogą obejmować:

zaproszenia, bilety wstępu, zapisy lub programy podające, jeśli to możliwe, nazwę organizacji przyjmującej i długość pobytu lub inny odpowiedni dokument wskazujący cel wizyty.

ZAŁĄCZNIK II   Rejestracja informacji #

Na wszystkich przejściach granicznych wszelkie informacje służbowe i inne szczególnie ważne informacje podlegają rejestracji ręcznej lub elektronicznej. Informacje podlegające rejestracji obejmują w szczególności:

ZAŁĄCZNIK III   Modelowe znaki wskazujące pasy ruchu na przejściach granicznych #

CZĘŚĆ A #

 ( 16 )

CZĘŚĆ B1: „wiza nie jest wymagana”; #

CZĘŚĆ B2: „wszystkie paszporty”. #

CZĘŚĆ C #

 (16)

 (16)

 (16)

ZAŁĄCZNIK IV   Przyklejanie pieczątek #

Jeżeli strona ta nie może być wykorzystana, stempel wpisuje się na stronie następnej. Strefy odczytu maszynowego nie należy stemplować.

Wszelkie zapytania dotyczące wspólnych stempli wjazdu i wyjazdu należy kierować za pośrednictwem wyżej wymienionych krajowych punktów kontaktowych.

Krajowe punkty kontaktowe przekazują także niezwłocznie pozostałym punktom kontaktowym, Sekretariatowi Generalnemu Rady i Komisji informacje dotyczące zmiany punktów kontaktowych oraz zagubionych i skradzionych znaczków.

ZAŁĄCZNIK V #

CZĘŚĆ A   Procedury odmowy wjazdu na granicy #

CZĘŚĆ B   Standardowy formularz odmowy wjazdu na granicy #

ZAŁĄCZNIK VI   Szczegółowe zasady dotyczące różnych rodzajów granic i różnych środków transportu wykorzystywanych do przekraczania granic zewnętrznych Państw Członkowskich #

1.    Granice lądowe #

1.1.    Kontrole ruchu drogowego #

1.2.    Kontrole ruchu kolejowego #

2.    Granice powietrzne #

2.1.    Procedury kontroli na lotniskach międzynarodowych #

Odprawy pasażerów, którzy podczas tych międzylądowań znajdują się już na pokładzie statku powietrznego, a nie weszli na pokład na terytorium państw członkowskich, przeprowadza się zgodnie z ppkt (ii). Do tej kategorii lotów stosuje się procedurę odwrotną, jeżeli krajem przeznaczenia jest państwo trzecie.

Państwa członkowskie zapewniają, aby operator portu lotniczego podjął niezbędne środki w celu uniemożliwienia osobom nieuprawnionym wejścia na zastrzeżone obszary i ich opuszczenia, na przykład strefy tranzytowej. Kontrole zazwyczaj nie będą przeprowadzane w strefie tranzytowej, chyba że jest to uzasadnione oceną ryzyka związanego z bezpieczeństwem wewnętrznym i nielegalną imigracją; w szczególności kontrole w tym obszarze mogą być przeprowadzane w stosunku do osób posiadających tranzytową wizę lotniskową w celu sprawdzenia, czy posiadają one taką wizę.

2.2.    Procedury odpraw na lotniskach #

2.3.    Kontrole osób podróżujących lotami prywatnymi #

3.    Granice morskie #

3.1.    Ogólne procedury kontrolne w ruchu morskim #

Kapitan przekazuje wykaz(y) funkcjonariuszom straży granicznej lub, jeżeli prawo krajowe tak stanowi, innym właściwym organom, które niezwłocznie przekazują wykaz(y) funkcjonariuszom straży granicznej.

Ponadto kapitan niezwłocznie i w terminie określonym w pkt 3.1.2 powiadamia właściwe władze o obecności na pokładzie pasażerów na gapę. Jednakże za pasażerów na gapę odpowiada kapitan.

W drodze odstępstwa od art. 5 i 8 osób przebywających na pokładzie nie przeprowadza się systematycznych odpraw granicznych. Niemniej jednak przeszukanie statku i kontrolę osób przebywających na pokładzie funkcjonariusze straży granicznej przeprowadzają jedynie wówczas, gdy jest to uzasadnione oceną ryzyka związanego z bezpieczeństwem wewnętrznym i nielegalną imigracją.

3.2.    Specjalne procedury kontrolne dla niektórych rodzajów przesyłek #

Statki wycieczkowe

Niemniej jednak kontrole załogi i pasażerów tych statków będą przeprowadzane jedynie wtedy, gdy jest to uzasadnione oceną ryzyka związanego z bezpieczeństwem wewnętrznym i nielegalną imigracją.

Pasażerowie schodzący na ląd podlegają odprawie wjazdowej zgodnie z art. 8, chyba że ocena ryzyka związanego z bezpieczeństwem wewnętrznym i nielegalną imigracją wykaże, że nie ma potrzeby przeprowadzania takich kontroli;

Pasażerowie schodzący na ląd podlegają odprawie wjazdowej zgodnie z art. 8, chyba że ocena ryzyka związanego z bezpieczeństwem wewnętrznym i nielegalną imigracją wykaże, że nie ma potrzeby przeprowadzania takich kontroli;

Jeżeli wymaga tego ocena ryzyka związanego z bezpieczeństwem wewnętrznym i nielegalną imigracją, pasażerowie wchodzący na pokład podlegają odprawie wyjazdowej zgodnie z art. 8;

Niemniej jednak kontrole załogi i pasażerów tych statków będą przeprowadzane jedynie wtedy, gdy jest to uzasadnione oceną ryzyka związanego z bezpieczeństwem wewnętrznym i nielegalną imigracją.

Przyjemność pływania łódką

Jednakże zgodnie z oceną ryzyka nielegalnej imigracji, w szczególności w przypadku gdy linia brzegowa państwa trzeciego znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie terytorium danego państwa członkowskiego, kontrole tych osób i/lub fizyczne przeszukanie odbędzie się rejs statkiem wycieczkowym.

Podobnie, jeżeli z powodu działania siły wyższej łódź rekreacyjna przybywająca z państwa trzeciego musi zacumować w porcie innym niż przejście graniczne, władze portowe kontaktują się z władzami najbliższego portu wyznaczonego jako przejście graniczne w celu zgłoszenia obecność statku.

Wędkarstwo przybrzeżne

Połączenia promowe

Kontrole osób, które podczas tych postojów znajdują się już na pokładzie promu, a nie weszły na pokład na terytorium Państw Członkowskich, przeprowadza się w porcie przybycia. W przypadku, gdy krajem przeznaczenia jest kraj trzeci, stosuje się procedurę odwrotną.

Połączenia cargo pomiędzy Państwami Członkowskimi

Niemniej jednak kontrole załogi i pasażerów tych statków przeprowadza się jedynie wówczas, gdy są one uzasadnione oceną ryzyka związanego z bezpieczeństwem wewnętrznym i nielegalną imigracją.

4.    Żegluga śródlądowa #

ZAŁĄCZNIK VII   Specjalne zasady dla niektórych kategorii osób #

1.    Głowy państw #

W drodze odstępstwa od art. 6 i art. 8–14 głowy państw i członkowie ich delegacji, których przybycie i wyjazd zostały oficjalnie ogłoszone funkcjonariuszom straży granicznej kanałami dyplomatycznymi, nie mogą podlegać odprawie granicznej.

2.    Piloci statków powietrznych i pozostali członkowie załogi #

We wszystkich pozostałych przypadkach należy spełnić wymagania określone w art. 6 ust. 1.

3.    Marynarze #

W drodze odstępstwa od art. 5 i 8 państwa członkowskie mogą upoważnić marynarzy posiadających dokument tożsamości marynarza wydany zgodnie z Konwencją Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącą dokumentów tożsamości marynarzy nr 108 (1958) lub nr 185 (2003), Konwencją o ułatwieniach w międzynarodowym ruchu morskim (Konwencja FAL) i odpowiednim prawie krajowym, do wjazdu na terytorium Państw Członkowskich poprzez zejście na ląd w celu pozostania w obszarze portu, do którego zawijają ich statki, lub w przyległych gminach, lub też opuszczenia terytorium Państw Członkowskich poprzez powrót na swoje statki bez stawania się na przejściu granicznym, pod warunkiem że figurują oni na liście załogi statku, do której należą, przedłożonej wcześniej do sprawdzenia przez właściwe władze.

Jednakże na podstawie oceny ryzyka bezpieczeństwa wewnętrznego i nielegalnej imigracji marynarze poddawani są kontroli przeprowadzanej przez funkcjonariuszy straży granicznej zgodnie z art. 8 przed zejściem na ląd.

4.    Posiadacze paszportów dyplomatycznych, urzędowych lub służbowych oraz członkowie organizacji międzynarodowych #

W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 lit. c) od osób posiadających te dokumenty nie wymaga się udowadniania, że ​​posiadają wystarczające środki utrzymania.

5.    Pracownicy transgraniczni #

6.    Małoletni #

7.    Służby ratownicze, policja, straż pożarna i straż graniczna #

Sposób wjazdu i wyjazdu członków służb ratowniczych, policji, straży pożarnej działających w sytuacjach nadzwyczajnych oraz funkcjonariuszy straży granicznej przekraczających granicę w ramach wykonywania swoich zadań zawodowych określa prawo krajowe. Państwa członkowskie mogą zawierać umowy dwustronne z państwami trzecimi w sprawie wjazdu i wyjazdu tych kategorii osób. Te ustalenia i umowy dwustronne mogą przewidywać odstępstwa od artykułów 5, 6 i 8.

8.    Pracownicy offshore #

W drodze odstępstwa od art. 5 i 8 pracownicy offshore, którzy regularnie powracają drogą morską lub powietrzną na terytorium państw członkowskich, nie przebywając na terytorium państwa trzeciego, nie podlegają systematycznym kontrolom.

Niemniej jednak w celu ustalenia częstotliwości przeprowadzanych kontroli należy wziąć pod uwagę ocenę ryzyka nielegalnej imigracji, w szczególności w przypadku gdy linia brzegowa państwa trzeciego znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru przybrzeżnego.

ZAŁĄCZNIK VIII #

ZAŁĄCZNIK IX Rozporządzenie uchylone wraz z wykazem jego kolejnych zmian #

ZAŁĄCZNIK X   Tabela korelacji #

( 1 ) Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90 /365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).

( 2 ) Rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 3). s. 4).

( 3 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiające jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich (Dz.U. L 157 z 15.6.2002, s. 1).

( 4 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1683/95 z dnia 29 maja 1995 r. ustanawiające jednolity wzór wiz (Dz.U. L 164 z 14.7.1995, s. 1).

( 5 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 81 z 21.3.2001). , s. 1).

( 6 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1).

( 7 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 333/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie jednolitego wzoru formularzy umieszczania wizy wydawanej przez państwa członkowskie osobom posiadającym dokumenty podróży nieuznawane przez państwo członkowskie sporządzające formularz (Dz.U. L 53 23.2.2002, s. 4).

( 8 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2252/2004 z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie norm dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży wydawanych przez państwa członkowskie (Dz.U. L 385 z 29.12.2004, s. 1).

( 9 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie ( WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 oraz Decyzja Rady 2005/267/WE (Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 1).

( 10 ) Dyrektywa Rady 2004/82/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie obowiązków przewoźników w zakresie przekazywania danych pasażerów (Dz.U. L 261 z 6.8.2004, s. 24).

( 11 ) Dyrektywa 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur w państwach członkowskich dotyczących powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 98). .

( 12 ) Rozporządzenie (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie zestawiania statystyk dotyczących pracowników zagranicznych (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 23).

( 13 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie ( WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 oraz Decyzja Rady 2005/267/WE (Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 1).

( 14 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 439/2010 z dnia 19 maja 2010 r. ustanawiające Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (Dz.U. L 132 z 29.5.2010, s. 11).

( 15 ) Dz.U. L 239 z 22.9.2000, s. 1. 73.

( 16 ) W przypadku Norwegii i Islandii logo nie jest wymagane.

( 17 ) Dyrektywa Rady 2001/51/WE z dnia 28 czerwca 2001 r. uzupełniająca postanowienia art. 26 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz.U. L 187 z 10.7.2001, s. 45).

( 18 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 2320/2002 (Dz.U. L 97, 9.4. 2008, s. 72).

( 19 ) Dyrektywa Rady 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładach statków pasażerskich pływających do lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty (Dz.U. L 188 z 2.7.1998, s. 35).