Konwencja Nr 156 #

Konwencja Nr 156  Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca równości szans i traktowania pracowników obu płci: pracowników mających obowiązki rodzinne #

konwencja nie ratyfikowana przez Polskę #

Data wejścia w życie: 11 sierpnia 1983 r.

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 3 czerwca 1981 r. na sześćdziesiątej siódmej sesji,

biorąc pod uwagę Deklarację Filadelfijską dotyczącą celów i zadań Międzynarodowej Organizacji Pracy, która uznaje, że ,,wszystkie istoty ludzkie, bez różnicy rasy, wyznania lub płci, mają prawo dążyć do postępu materialnego i rozwoju umysłowego w warunkach wolności i godności, bezpieczeństwa gospodarczego i z równymi szansami”,

biorąc pod uwagę sformułowania Deklaracji dotyczącej równości szans i traktowania pracujących kobiet i Rezolucji dotyczącej planu działania mającego na celu popieranie równości szans i traktowania pracujących kobiet, przyjętych przez Międzynarodową Konferencję Pracy w 1975 r.,

biorąc pod uwagę postanowienia międzynarodowych konwencji i zaleceń dotyczących pracy, mających na celu zapewnienie równości szans i traktowania pracowników obu płci, a mianowicie Konwencji i Zalecenia dotyczących równości wynagrodzenia, z 1951 r., Konwencji i Zalecenia dotyczących dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu, z 1958 r. i Części VIII Zalecenia dotyczącego rozwoju zasobów ludzkich, z 1975 r.,

przypominając, że Konwencja dotycząca dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu, z 1938 r., nie obejmuje wyraźnie rozróżnień opartych na posiadaniu obowiązków rodzinnych i uważając, że niezbędne są w tym zakresie normy uzupełniające,

biorąc pod uwagę postanowienia Zalecenia dotyczącego zatrudnienia kobiet mających obowiązki rodzinne, z 1965 r., i zważywszy na zmiany, jakie nastąpiły od czasu jego przyjęcia,

biorąc pod uwagę, że akty międzynarodowe dotyczące równości szans i traktowania mężczyzn i kobiet zostały również przyjęte przez Narody Zjednoczone i inne organizacje wyspecjalizowane i przypominając w szczególności ust. 14 Preambuły Konwencji Narodów Zjednoczonych dotyczącej zniesienia wszelkich form dyskryminacji kobiet, z 1979 r., który wskazuje, że Państwa Strony są ,,świadome, że w celu zapewnienia pełnej równości mężczyzn i kobiet niezbędna jest zmiana tradycyjnej roli mężczyzn, a także roli kobiet w społeczeństwie”,

uznając, że problemy pracowników mających obowiązki rodzinne są aspektem szerszych problemów dotyczących rodziny i społeczeństwa, które muszą być brane pod uwagę w polityce krajowej,

uznając potrzebę efektywnej równości szans i traktowania między pracownikami obu płci mającymi obowiązki rodzinne i między takimi pracownikami i innymi pracownikami,

zważywszy, że wiele problemów, które napotykają wszyscy pracownicy, pogłębia się w przypadku pracowników mających obowiązki rodzinne i

uznając potrzebę poprawy warunków tych drugich, zarówno przez środki odpowiadające ich szczególnym potrzebom, jak i środki zmierzające do poprawy warunków wszystkich pracowników,

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące równych szans i traktowania pracowników obu płci i pracowników mających obowiązki rodzinne, która to sprawa stanowi piąty punkt porządku dziennego sesji,

postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia dwudziestego trzeciego czerwca tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego pierwszego roku następującą Konwencję, która otrzyma nazwę:

Konwencja dotycząca pracowników mających obowiązki rodzinne, z 1981 r.: #

Artykuł 1 #

1. #

Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do pracowników obu płci mających obowiązki w stosunku do dzieci będących na ich utrzymaniu, jeśli obowiązki takie ograniczają ich możliwości przygotowania się do działalności gospodarczej, rozpoczęcia jej, uczestniczenia w niej lub rozwijania jej.

2. #

Postanowienia niniejszej Konwencji będą miały również zastosowanie do pracowników obu płci mających obowiązki w stosunku do innych członków ich najbliższej rodziny, którzy bezspornie potrzebują ich opieki lub wsparcia, jeśli obowiązki takie ograniczają ich możliwości przygotowania się do działalności gospodarczej, rozpoczęcia jej, uczestniczenia w niej lub rozwijania jej.

3. #

Dla celów niniejszej Konwencji określenia „dziecko pozostające na utrzymaniu” i „inny członek najbliższej rodziny, który bezspornie potrzebuje opieki lub wsparcia” oznaczają osoby uznane za takie w każdym kraju przez jeden ze środków, o których mowa w art. 9 niniejszej Konwencji.

4. #

Pracownicy objęci zgodnie z ustępami 1 i 2 niniejszego artykułu, będą dalej nazywani ,,pracownikami mającymi obowiązki rodzinne”.

Artykuł 2 #

Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do wszystkich dziedzin działalności gospodarczej i do wszystkich kategorii pracowników.

Artykuł 3 #

1. #

Aby stworzyć rzeczywistą równość szans i traktowania pracowników obu płci, każdy Członek zaliczy – do celów krajowej polityki – umożliwienie osobom, mającym obowiązki rodzinne, które wykonują lub pragną wykonywać zatrudnienie w celu realizacji swych praw, wykonywanie tego zatrudnienia lub jego otrzymanie bez dyskryminacji i, w miarę możliwości, bez powodowania sprzeczności między ich obowiązkami rodzinnymi.

2. #

Dla celów ust. 1 niniejszego artykułu określenie „dyskryminacja” oznacza dyskryminację w zakresie zatrudnienia lub wykonywania zawodu, zgodnie z definicją zawartą w artykułach 1 i 5 Konwencji dotyczącej dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu, z 1958 r.

Artykuł 4 #

Dla stworzenia rzeczywistej równości szans i traktowania pracowników obu płci zostaną podjęte wszelkie środki zgodne z warunkami i możliwościami krajowymi w celu:

a) #

umożliwienia pracownikom mającym obowiązki rodzinne realizacji prawa do swobodnego wyboru zatrudnienia;

b) #

uwzględnienia ich potrzeb w zakresie warunków zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego.

Artykuł 5 #

Zostaną również podjęte wszelkie środki zgodne z warunkami i możliwościami krajowymi w celu:

a) #

uwzględnienia potrzeb pracowników mających obowiązki rodzinne przy planowaniu osiedli,

b) #

rozwoju lub popierania usług komunalnych, publicznych lub prywatnych, takich jak usługi i udogodnienia związane z opieką nad dzieckiem i pomocą rodzinie.

Artykuł 6 #

Właściwe władze i organy w każdym kraju podejmą odpowiednie środki w celu popierania informacji i kształcenia, które przyczyniają się do lepszego zrozumienia społecznego dla zasady równości szans i traktowania pracowników obu płci i dla problemów pracowników mających obowiązki rodzinne, a także do stworzenia atmosfery sprzyjającej rozwiązywaniu tych problemów.

Artykuł 7 #

Zostaną podjęte wszystkie środki zgodne z krajowymi warunkami i możliwościami, włączając środki w zakresie poradnictwa zawodowego i szkolenia, w celu umożliwienia pracownikom mającym obowiązki rodzinne zintegrowania się z siłą roboczą, pozostawania jej częścią i ponownego podjęcia zatrudnienia po nieobecności spowodowanej tymi obowiązkami.

Artykuł 8 #

Obowiązki rodzinne nie będą jako takie stanowić ważnych przyczyn rozwiązania stosunku pracy.

Artykuł 9 #

Postanowienia niniejszej Konwencji mogą być wprowadzone w życie w drodze ustawodawstwa, układów zbiorowych, regulaminów pracy, orzeczeń arbitrażowych, sądowych lub przez połączenie tych różnych metod, albo w każdy inny właściwy sposób, zgodny z praktyką krajową i uwzględniający warunki krajowe.

Artykuł 10 #

1. #

Postanowienia niniejszej Konwencji mogą być, jeśli jest to niezbędne, wprowadzane w życie stopniowo, z uwzględnieniem warunków krajowych, pod warunkiem, że środki podjęte w tym celu będą w każdym przypadku mieć zastosowanie do wszystkich pracowników, o których mowa w art. 1 ust. 1.

2. #

Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, wskaże w pierwszym sprawozdaniu z jej stosowania, przedłożonym zgodnie z art. 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, czy i w stosunku do jakich postanowień zamierza skorzystać z możliwości, którą daje mu ust. 1 niniejszego artykułu, a w następnych sprawozdaniach wskaże, w jakim zakresie wprowadził lub zamierza wprowadzić w życie te postanowienia.

Artykuł 11 #

Organizacje pracodawców i pracowników będą mieć prawo do brania udziału, w sposób właściwy dla krajowych warunków i praktyki, w opracowaniu i stosowaniu środków podjętych w celu wprowadzenia w życie postanowień niniejszej Konwencji.

Artykuł 12 #

Formalne ratyfikacje niniejszej konwencji zostaną przekazane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w celu rejestracji.

Artykuł 13 #

1. #

Niniejsza Konwencja będzie obowiązywać tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. #

Wejdzie w życie po dwunastu miesiącach od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji dwóch Członków.

3. #

Następnie niniejsza Konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po dwunastu miesiącach od daty zarejestrowania jej ratyfikacji.

Artykuł 14 #

1. #

Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od dnia, w którym Konwencja po raz pierwszy weszła w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w celu rejestracji. Takie wypowiedzenie nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. #

Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję i który w ciągu roku następującego po upływie dziesięcioletniego okresu, o którym mowa w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa do wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany na kolejny okres dziesięć lat, a następnie może wypowiedzieć niniejszą Konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat na warunkach przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł 15 #

1. #

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i wypowiedzeń przekazanych mu przez Członków Organizacji.

2. #

Zawiadamiając Członków Organizacji o rejestracji drugiej przekazanej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie Konwencji.

Artykuł 16 #

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy przekaże Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych pełne dane dotyczące wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia zarejestrowanych przez niego zgodnie z art. postanowienia poprzednich artykułów.

Artykuł 17 #

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy w każdym czasie, jaki uzna za konieczny, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie z funkcjonowania niniejszej konwencji i rozważy celowość umieszczenia na porządku dziennym Konferencji kwestii jej całkowitej rewizji. lub w części.

Artykuł 18 #

1. #

Jeżeli Konferencja przyjmie nową Konwencję zmieniającą niniejszą Konwencję w całości lub w części, wówczas, o ile nowa Konwencja nie stanowi inaczej:

(a) #

ratyfikacja przez Członka nowej konwencji poddanej rewizji będzie ipso jure pociągała za sobą natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, niezależnie od postanowień artykułu 14 powyżej, jeżeli i kiedy nowa konwencja poddana rewizji wejdzie w życie;

(b) #

od daty wejścia w życie nowej konwencji rewizyjnej niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.

2 #

Niniejsza Konwencja w każdym przypadku pozostanie w mocy w swojej aktualnej formie i treści w stosunku do tych Członków, którzy ją ratyfikowali, ale nie ratyfikowali Konwencji rewizyjnej.

Artykuł 19 #

Angielska i francuska wersja tekstu niniejszej konwencji są jednakowo autorytatywne.