#

Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej w zakresie zastosowań biologii i medycyny: Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie (Konwencja z Oviedo) ^{[ 1 ]} #

Sporządzono w: Oviedo

Data wejścia w życie: 1997-04-04

Obowiązuje: 1999-12-01

Treść #

Konwencja z Oviedo ^{[ 1 ]} #

Preambuła #

Państwa członkowskie Rady Europy, inne państwa i Wspólnota Europejska, sygnatariusze niniejszej umowy,

Mając na uwadze Powszechną Deklarację Praw Człowieka proklamowaną przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych 10 grudnia 1948 r.;

Mając na uwadze Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r.;

mając na uwadze Europejską Kartę Społeczną z dnia 18 października 1961 r.;

Mając na uwadze Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych z dnia 16 grudnia 1966 r.;

Mając na uwadze Konwencję o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych z dnia 28 stycznia 1981 r.;

Mając również na uwadze Konwencję o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r.;

Zważywszy, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności między jej członkami oraz że jedną z metod realizacji tego celu jest utrzymanie i dalsze urzeczywistnianie praw człowieka i podstawowych wolności;

Świadome przyspieszającego rozwoju biologii i medycyny;

Przekonane o potrzebie poszanowania istoty ludzkiej zarówno jako jednostki, jak i członka gatunku ludzkiego oraz uznając znaczenie zapewnienia godności istoty ludzkiej;

Świadome, że niewłaściwe wykorzystanie biologii i medycyny może prowadzić do czynów zagrażających godności ludzkiej;

potwierdzając, że postęp w biologii i medycynie należy wykorzystywać dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń;

podkreślając potrzebę współpracy międzynarodowej, aby cała ludzkość mogła korzystać z dobrodziejstw biologii i medycyny;

Uznając znaczenie promowania debaty publicznej na temat pytań stawianych przez zastosowania biologii i medycyny oraz odpowiedzi, jakie należy na nie udzielić;

Pragnąc przypomnieć wszystkim członkom społeczeństwa o ich prawach i obowiązkach;

Biorąc pod uwagę prace Zgromadzenia Parlamentarnego w tej dziedzinie, w tym Zalecenie 1160 (1991) w sprawie przygotowania konwencji o bioetyce;

postanawiając przedsięwziąć środki niezbędne do ochrony godności człowieka oraz podstawowych praw i wolności jednostki w zakresie zastosowań biologii i medycyny,

Zgodzono się na następujące:

Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej w zakresie zastosowań biologii i medycyny: Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie (Konwencja z Oviedo)

Rozdział I – Postanowienia ogólne #

artykuł 1 #

Cel i przedmiot #

Strony niniejszej Konwencji chronią godność i tożsamość wszystkich istot ludzkich oraz gwarantują każdemu, bez dyskryminacji, poszanowanie jego integralności oraz innych praw i podstawowych wolności w zakresie zastosowań biologii i medycyny.

Każda Strona podejmie w swoim prawie wewnętrznym środki niezbędne do wprowadzenia w życie postanowień niniejszej Konwencji.

Artykuł 2 #

Prymat człowieka #

Interesy i dobro człowieka mają pierwszeństwo przed wyłącznym interesem społeczeństwa lub nauki.

Artykuł 3 #

Równy dostęp do opieki zdrowotnej #

Strony, uwzględniając potrzeby zdrowotne i dostępne środki, podejmą odpowiednie środki w celu zapewnienia w ramach swojej jurysdykcji równego dostępu do opieki zdrowotnej odpowiedniej jakości.

Artykuł 4 #

Profesjonalne standardy #

Każda interwencja w dziedzinie zdrowia, w tym badania naukowe, musi być prowadzona zgodnie z odpowiednimi obowiązkami i normami zawodowymi.

Rozdział II – Zgoda #

Artykuł 5 #

Główna zasada #

Interwencja w dziedzinie zdrowia może być przeprowadzona wyłącznie po wyrażeniu przez osobę zainteresowaną dobrowolnej i świadomej zgody.

Osobie tej należy wcześniej udzielić odpowiednich informacji co do celu i charakteru interwencji oraz jej skutków i zagrożeń.

Osoba, której dane dotyczą, może w każdej chwili dobrowolnie wycofać zgodę.

Artykuł 6 #

Ochrona osób niezdolnych do wyrażenia zgody #

1.	Z zastrzeżeniem art. 17 i 20 poniżej, interwencja może być przeprowadzona wobec osoby, która nie ma zdolności do wyrażenia zgody, wyłącznie na jej bezpośrednią korzyść.
2.	Jeżeli zgodnie z prawem małoletni nie ma zdolności do wyrażenia zgody na interwencję, interwencja może być przeprowadzona wyłącznie za zgodą jego przedstawiciela lub organu lub osoby lub organu przewidzianych w ustawie. Opinia małoletniego będzie brana pod uwagę jako czynnik decydujący w coraz większym stopniu, proporcjonalnie do jego wieku i stopnia dojrzałości.
3.	Jeżeli zgodnie z prawem osoba pełnoletnia nie ma zdolności do wyrażenia zgody na interwencję z powodu upośledzenia umysłowego, choroby lub z podobnych powodów, interwencja może być przeprowadzona wyłącznie za zgodą jej przedstawiciela lub organu lub osoba lub organ przewidziane przez prawo. Zainteresowana osoba uczestniczy w miarę możliwości w procedurze wydawania zezwoleń.
4.	Przedstawicielowi, organowi, osobie lub organowi, o którym mowa w ust. 2 i 3 powyżej, udziela się, na tych samych warunkach, informacji, o których mowa w art. 5.
5.	Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 i 3 powyżej, może zostać w każdej chwili cofnięte w interesie osoby zainteresowanej.

Artykuł 7 #

Ochrona osób z zaburzeniami psychicznymi #

Z zastrzeżeniem warunków ochronnych przewidzianych przez prawo, w tym środków nadzorczych, kontrolnych i odwoławczych, osoba cierpiąca na zaburzenie psychiczne o poważnym charakterze może zostać poddana, bez jej zgody, interwencji mającej na celu leczenie jej zaburzenia psychicznego tylko wtedy, gdy , bez takiego leczenia może dojść do poważnej szkody dla jego zdrowia.

Artykuł 8 #

Sytuacja awaryjna #

Gdy z powodu sytuacji nagłej nie można uzyskać odpowiedniej zgody, interwencja konieczna z medycznego punktu widzenia może zostać przeprowadzona natychmiast z korzyścią dla zdrowia danej osoby.

Artykuł 9 #

Wcześniej wyrażone życzenia #

Uwzględnia się uprzednio wyrażone życzenia dotyczące interwencji medycznej przez pacjenta, który w chwili jej przeprowadzenia nie jest w stanie wyrazić swojej woli.

Rozdział III – Życie prywatne i prawo do informacji #

Artykuł 10 #

Życie prywatne i prawo do informacji #

1.	Każdy ma prawo do poszanowania życia prywatnego w zakresie informacji o swoim stanie zdrowia.
2.	Każdy ma prawo znać wszelkie zebrane informacje na temat swojego zdrowia. Należy jednak uwzględnić życzenia osób, które nie chcą być w ten sposób informowane.
3.	W wyjątkowych przypadkach w interesie pacjenta ustawa może wprowadzić ograniczenia w korzystaniu z praw zawartych w ust. 2.

Rozdział IV – Ludzki genom #

Artykuł 11 #

Zakaz dyskryminacji #

Zakazana jest jakakolwiek forma dyskryminacji osoby ze względu na jej dziedzictwo genetyczne.

Artykuł 12 #

Predyktywne testy genetyczne #

Testy przewidujące choroby genetyczne lub służące do identyfikacji osoby jako nosiciela genu odpowiedzialnego za chorobę albo do wykrycia genetycznej predyspozycji lub podatności na chorobę mogą być przeprowadzane wyłącznie w celach zdrowotnych lub do badań naukowych związanych ze zdrowiem celach i podlega odpowiedniemu poradnictwu genetycznemu.

Artykuł 13 #

Interwencje w genomie człowieka #

Interwencja mająca na celu modyfikację genomu człowieka może być podjęta wyłącznie w celach profilaktycznych, diagnostycznych lub terapeutycznych i tylko wtedy, gdy jej celem nie jest wprowadzenie modyfikacji w genomie jakichkolwiek potomków.

Artykuł 14 #

Brak wyboru płci #

Stosowanie technik medycznie wspomaganej prokreacji jest niedozwolone w celu wyboru płci przyszłego dziecka, z wyjątkiem przypadków, gdy należy uniknąć poważnych chorób dziedzicznych związanych z płcią.

Rozdział V – Badania naukowe #

Artykuł 15 #

Główna zasada #

Badania naukowe w dziedzinie biologii i medycyny są prowadzone swobodnie, z zastrzeżeniem postanowień niniejszej Konwencji oraz innych przepisów prawnych zapewniających ochronę istoty ludzkiej.

Artykuł 16 #

Ochrona osób poddawanych badaniom #

Badania na osobie można podjąć tylko wtedy, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

I.	nie ma alternatywy o porównywalnej skuteczności do badań na ludziach;
II.	ryzyko, jakie może ponieść ta osoba, nie jest nieproporcjonalne do potencjalnych korzyści z badań;
iii.	projekt badawczy został zatwierdzony przez właściwy organ po niezależnym zbadaniu jego wartości naukowej, w tym ocenie ważności celu badań oraz multidyscyplinarnej ocenie jego dopuszczalności etycznej;
iv.	osoby objęte badaniem zostały poinformowane o ich prawach i przewidzianych prawem gwarancjach ich ochrony;
w.	niezbędna zgoda, o której mowa w art. 5, została wyrażona wyraźnie, konkretnie i jest udokumentowana. Zgoda taka może być dobrowolnie wycofana w dowolnym momencie.

Artykuł 17 #

Ochrona osób niezdolnych do wyrażenia zgody na badania #

Badania na osobie nieposiadającej zdolności do wyrażenia zgody, o której mowa w art. 5, mogą być podjęte tylko wtedy, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

(I)	spełnione są warunki ustanowione w artykule 16 podpunkty od i do iv;
(ii)	wyniki badań mogą potencjalnie przynieść realne i bezpośrednie korzyści dla jego zdrowia;
(iii)	badania o porównywalnej skuteczności nie mogą być przeprowadzone na osobach zdolnych do wyrażenia zgody;
(iv)	niezbędne zezwolenie, o którym mowa w art. 6, zostało udzielone konkretnie i na piśmie; I
(v)	osoba zainteresowana nie sprzeciwia się.

Wyjątkowo i na warunkach ochronnych przewidzianych przez prawo, jeżeli badania nie mogą przynieść wyników bezpośrednio korzystnych dla zdrowia danej osoby, takie badania mogą być dopuszczone z zastrzeżeniem warunków określonych w ustępie 1 podpunkty i , iii, iv i v powyżej oraz do następujących dodatkowych warunków:

(I)	badania mają na celu przyczynienie się, poprzez znaczną poprawę naukowego zrozumienia stanu, choroby lub zaburzenia danej osoby, do ostatecznego osiągnięcia wyników mogących przynieść korzyść zainteresowanej osobie lub innym osobom w tej samej kategorii wiekowej lub cierpiącym na ta sama choroba lub zaburzenie lub ten sam stan;
(ii)	badanie wiąże się jedynie z minimalnym ryzykiem i minimalnym obciążeniem dla zainteresowanej osoby.

Artykuł 18 #

Badania na embrionach in vitro #

1.	Jeżeli ustawa dopuszcza badania na zarodkach in vitro, zapewnia odpowiednią ochronę zarodka.
2.	Tworzenie ludzkich embrionów do celów badawczych jest zabronione.

Rozdział VI – Pobieranie narządów i tkanek od żywych dawców w celu przeszczepienia #

Artykuł 19 #

Główna zasada #

1.	Pobranie narządów lub tkanek od żywej osoby w celu przeszczepienia może być przeprowadzone wyłącznie dla korzyści terapeutycznej biorcy iw przypadku braku odpowiedniego narządu lub tkanki od osoby zmarłej oraz innej alternatywnej metody terapeutycznej o porównywalnej skuteczności.
2.	Niezbędna zgoda, o której mowa w art. 5, musi zostać udzielona wyraźnie i konkretnie w formie pisemnej lub przed organem urzędowym.

Artykuł 20 #

Ochrona osób niezdolnych do wyrażenia zgody na pobranie narządu #

Żadnego pobrania narządu lub tkanki nie można przeprowadzić od osoby, która nie ma zdolności do wyrażenia zgody zgodnie z art. 5.

Wyjątkowo i w warunkach ochronnych przewidzianych przez prawo można zezwolić na pobranie tkanki regeneracyjnej od osoby, która nie ma zdolności do wyrażenia zgody, jeżeli spełnione są następujące warunki:

(I)	nie ma zgodnego dawcy, który byłby w stanie wyrazić zgodę;
(ii)	biorcą jest brat lub siostra dawcy;
(iii)	darowizna musi mieć potencjał ratowania życia biorcy;
(iv)	zezwolenie, o którym mowa w art. 6 ust. 2 i 3, zostało udzielone konkretnie i na piśmie, zgodnie z prawem i za zgodą właściwego organu;
(v)	zainteresowany potencjalny darczyńca nie sprzeciwia się.

Rozdział VII – Zakaz czerpania korzyści majątkowych i rozporządzania częścią ciała ludzkiego #

Artykuł 21 #

Zakaz korzyści finansowych #

Ciało ludzkie i jego części jako takie nie mogą przynosić korzyści majątkowych.

Artykuł 22 #

Utylizacja usuniętej części ludzkiego ciała #

Jeżeli w trakcie interwencji zostanie usunięta jakakolwiek część ciała ludzkiego, może ona być przechowywana i wykorzystywana do celów innych niż ta, w której została usunięta, tylko jeżeli odbywa się to zgodnie z odpowiednimi procedurami informowania i wyrażania zgody.

Rozdział VIII – Naruszenia postanowień Konwencji #

Artykuł 23 #

Naruszenie praw lub zasad #

Strony zapewnią odpowiednią ochronę sądową w celu zapobieżenia lub położenia kresu bezprawnemu naruszaniu praw i zasad określonych w niniejszej konwencji w krótkim czasie.

Artykuł 24 #

Odszkodowanie za nienależną szkodę #

Osoba, która poniosła nienależną szkodę w wyniku interwencji, ma prawo do godziwego odszkodowania na warunkach iw trybie określonym przez prawo.

Artykuł 25 #

Sankcje #

Strony zapewnią zastosowanie odpowiednich sankcji w przypadku naruszenia postanowień zawartych w niniejszej Konwencji.

Rozdział IX — Związek między niniejszą Konwencją a innymi postanowieniami #

Artykuł 26 #

Ograniczenia w korzystaniu z praw #

1.	Na korzystanie z praw i przepisów ochronnych zawartych w niniejszej konwencji nie mogą być nałożone żadne ograniczenia inne niż te, które są przewidziane przez prawo i które są niezbędne w demokratycznym społeczeństwie w interesie bezpieczeństwa publicznego, w celu zapobiegania przestępczości, w celu ochrony zdrowia publicznego lub ochrony praw i wolności innych osób.
2.	Ograniczenia, o których mowa w poprzednim ustępie, nie mogą dotyczyć artykułów 11, 13, 14, 16, 17, 19, 20 i 21.

Artykuł 27 #

Szersza ochrona #

Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie będzie interpretowane jako ograniczające lub w inny sposób naruszające możliwość przyznania przez Stronę szerszego środka ochrony w odniesieniu do stosowania biologii i medycyny niż ten przewidziany w niniejszej Konwencji.

Rozdział X – Debata publiczna #

Artykuł 28 #

Debata publiczna #

Strony niniejszej konwencji czuwają nad tym, aby fundamentalne kwestie wynikające z rozwoju biologii i medycyny były przedmiotem odpowiedniej publicznej dyskusji, w szczególności w świetle odpowiednich implikacji medycznych, społecznych, ekonomicznych, etycznych i prawnych, oraz aby ich ewentualny wniosek jest przedmiotem odpowiednich konsultacji.

Rozdział XI – Interpretacja i działania następcze Konwencji #

Artykuł 29 #

Interpretacja Konwencji #

Europejski Trybunał Praw Człowieka może wydawać, bez bezpośredniego odniesienia do konkretnego postępowania toczącego się przed sądem, opinie doradcze w kwestiach prawnych dotyczących interpretacji niniejszej Konwencji na wniosek:

–	rząd Strony, po poinformowaniu innych Stron;
–	Komitet ustanowiony na mocy artykułu 32, którego członkostwo jest ograniczone do przedstawicieli Stron niniejszej konwencji, decyzją podjętą większością dwóch trzecich oddanych głosów.

Artykuł 30 #

Sprawozdania ze stosowania Konwencji #

Po otrzymaniu wniosku od Sekretarza Generalnego Rady Europy, każda ze Stron przedstawi wyjaśnienie, w jaki sposób jej prawo wewnętrzne zapewnia skuteczną realizację któregokolwiek z postanowień Konwencji.

Rozdział XII – Protokoły #

Artykuł 31 #

Protokoły #

Protokoły mogą być zawierane zgodnie z artykułem 32 w celu rozwinięcia w określonych dziedzinach zasad zawartych w niniejszej konwencji.

Protokoły są otwarte do podpisu dla Sygnatariuszy Konwencji. Podlegają one ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Sygnatariusz nie może ratyfikować, przyjąć lub zatwierdzić protokołów bez uprzedniej lub równoczesnej ratyfikacji przyjęcia lub zatwierdzenia Konwencji.

Rozdział XIII – Poprawki do Konwencji #

Artykuł 32 #

Poprawki do Konwencji #

1.	Zadania przypisane „Komitetowi” w niniejszym artykule iw artykule 29 będą wykonywane przez Komitet Sterujący ds. Bioetyki (CDBI) lub przez każdy inny komitet wyznaczony do tego przez Komitet Ministrów.
2.	Bez uszczerbku dla szczególnych postanowień artykułu 29, każde Państwo członkowskie Rady Europy, jak również każda Strona niniejszej Konwencji, która nie jest członkiem Rady Europy, może być reprezentowana i mieć jeden głos w Komitecie, gdy Komitet wykonuje zadania powierzone mu przez niniejszą Konwencję.
3.	Każde państwo, o którym mowa w artykule 33 lub zaproszone do przystąpienia do Konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 34, które nie jest Stroną niniejszej Konwencji, może być reprezentowane w Komitecie przez obserwatora. Jeżeli Wspólnota Europejska nie jest Stroną, może być reprezentowana w Komitecie przez obserwatora.
4.	W celu monitorowania rozwoju naukowego niniejsza Konwencja będzie rozpatrywana w ramach Komitetu nie później niż pięć lat od jej wejścia w życie, a następnie w odstępach czasu określonych przez Komitet.
5.	Każda propozycja poprawki do niniejszej Konwencji oraz każda propozycja Protokołu lub poprawki do Protokołu, przedstawiona przez Stronę, Komitet lub Komitet Ministrów, zostanie przekazana Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy i przesłana przez go państwom członkowskim Rady Europy, Wspólnocie Europejskiej, każdemu sygnatariuszowi, każdej stronie, każdemu państwu zaproszonemu do podpisania niniejszej konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 33 oraz każdemu państwu zaproszonemu do przystąpienia do niej w zgodnie z postanowieniami artykułu 34.
6.	Komitet rozpatrzy propozycję nie wcześniej niż dwa miesiące po jej przekazaniu przez Sekretarza Generalnego zgodnie z ustępem 5. Komitet przedłoży tekst przyjęty większością dwóch trzecich oddanych głosów Komitetowi Ministrów do zatwierdzenia . Po zatwierdzeniu tekst ten zostanie przekazany Stronom do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
7.	Każda poprawka wchodzi w życie w odniesieniu do tych Stron, które ją przyjęły, pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od dnia, w którym pięć Stron, w tym co najmniej cztery państwa członkowskie Rady, Europy, poinformowały Sekretarza Generalnego, że ją przyjęły. W odniesieniu do każdej Strony, która następnie ją przyjmie, poprawka wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od daty poinformowania przez tę Stronę Sekretarza Generalnego o jej przyjęciu.

Rozdział XIV – Postanowienia końcowe #

Artykuł 33 #

Podpisanie, ratyfikacja i wejście w życie #

1.	Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla państw członkowskich Rady Europy, państw niebędących członkami Rady Europy, które brały udział w jej opracowaniu oraz dla Wspólnoty Europejskiej.
2.	Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia zostaną złożone u Sekretarza Generalnego Rady Europy.
3.	Niniejsza konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia, w którym pięć państw, w tym co najmniej cztery państwa członkowskie Rady Europy, wyraziło zgodę na związanie się Konwencji zgodnie z postanowieniami ustępu 2 niniejszego artykułu.
4.	W stosunku do każdego Sygnatariusza, który później wyrazi zgodę na związanie się Konwencją, wejdzie ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, akceptacja lub aprobata.

Artykuł 34 #

państwa niebędące członkami #

Po wejściu w życie niniejszej Konwencji Komitet Ministrów Rady Europy może, po konsultacji ze Stronami, zaprosić każde państwo niebędące członkiem Rady Europy do przystąpienia do niniejszej Konwencji na mocy decyzji podjętej większością pod warunkiem, że zgodnie z art. 20 ust. d Statutu Rady Europy oraz jednomyślnym głosowaniem przedstawicieli Umawiających się Państw uprawnionych do zasiadania w Komitecie Ministrów.

W odniesieniu do każdego państwa przystępującego Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty złożenia dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

Artykuł 35 #

Terytoria #

1.	Każdy Sygnatariusz może w chwili podpisywania lub składania swojego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia określić terytorium lub terytoria, do których niniejsza Konwencja będzie miała zastosowanie. Każde inne państwo może złożyć takie samo oświadczenie, składając swój dokument przystąpienia.
2.	Każda Strona może w jakimkolwiek późniejszym terminie, w drodze deklaracji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozszerzyć stosowanie niniejszej Konwencji na każde inne terytorium wymienione w deklaracji i za którego stosunki międzynarodowe jest odpowiedzialna lub w imieniu którego jest upoważniony do składania zobowiązań. W odniesieniu do takiego terytorium Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania takiej deklaracji przez Sekretarza Generalnego.
3.	Każda deklaracja złożona zgodnie z dwoma poprzednimi ustępami może, w odniesieniu do każdego terytorium wymienionego w takiej deklaracji, zostać wycofana w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. Wycofanie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł 36 #

Rezerwacje #

1.	Każde państwo i Wspólnota Europejska mogą, podpisując niniejszą konwencję lub składając dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, zgłosić zastrzeżenie w odniesieniu do jakiegokolwiek konkretnego postanowienia konwencji w zakresie, w jakim wszelkie przepisy obowiązujące wówczas na jego terytorium jest niezgodny z przepisem. Niniejszy artykuł nie dopuszcza zastrzeżeń o charakterze ogólnym.
2.	Każde zastrzeżenie dokonane na podstawie niniejszego artykułu powinno zawierać zwięzłe wskazanie odpowiedniego prawa.
3.	Każda Strona, która rozszerza stosowanie niniejszej konwencji na terytorium wymienione w deklaracji, o której mowa w artykule 35 ustęp 2, może w odniesieniu do danego terytorium zgłosić zastrzeżenie zgodnie z postanowieniami poprzednich ustępów.
4.	Każda Strona, która złożyła zastrzeżenie, o którym mowa w niniejszym artykule, może je wycofać w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Wycofanie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od dnia jego otrzymania przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł 37 #

Wypowiedzenie #

1.	Każda Strona może w dowolnym czasie wypowiedzieć niniejszą Konwencję w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2.	Takie wypowiedzenie nabierze mocy pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł 38 #

Powiadomienia #

Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia państwa członkowskie Rady, Wspólnotę Europejską, każdego sygnatariusza, każdą Stronę i każde inne państwo, które zostało zaproszone do przystąpienia do niniejszej konwencji, o:

A.	dowolny podpis;
B.	złożenie jakiegokolwiek dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
C.	każdą datę wejścia w życie niniejszej konwencji zgodnie z artykułami 33 lub 34;
D.	wszelkie poprawki lub Protokół przyjęte zgodnie z artykułem 32 oraz datę wejścia w życie takiej poprawki lub Protokołu;
mi.	każde oświadczenie złożone zgodnie z postanowieniami artykułu 35;
F.	wszelkie zastrzeżenia i wycofania zastrzeżeń dokonane zgodnie z postanowieniami artykułu 36;
G.	jakimkolwiek innym aktem, notyfikacją lub zawiadomieniem odnoszącym się do niniejszej konwencji.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Oviedo (Asturia) dnia 4 kwietnia 1997 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu Państwu członkowskiemu Rady Europy, Wspólnocie Europejskiej, państwom niebędącym członkami, które brały udział w opracowaniu niniejszej Konwencji, oraz każdemu Państwu zaproszonemu do przystąpienia do niniejszej Konwencji.

Ratyfikacje od maja 2016 r #

Liczba ratyfikacji: 29

Albania, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Gruzja, Grecja, Węgry, Islandia, Łotwa, Litwa, Macedonia, Mołdawia, Czarnogóra, Norwegia, Portugalia, Rumunia, San Marino, Serbia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwajcaria, Turcja

1 #

Uzupełniony Protokołem dodatkowym w sprawie zakazu klonowania istot ludzkich przyjętym 12.01.1998, obowiązującym 1.03.2001; Protokół dodatkowy dotyczący przeszczepiania narządów i tkanek pochodzenia ludzkiego przyjęty 24.01.2002, obowiązujący 1.05.2006; Protokół dodatkowy dotyczący badań biomedycznych przyjęty 25.01.2005, obowiązujący 1.09.2007; oraz Protokół dodatkowy dotyczący badań genetycznych do celów zdrowotnych przyjęty 27.11.2008 r., nieobowiązujący.

Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej w zakresie zastosowań biologii i medycyny: Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie (Konwencja z Oviedo) [ 1 ] #

Treść #

Konwencja z Oviedo [ 1 ] #

Preambuła #

Rozdział I – Postanowienia ogólne #

artykuł 1 #

Cel i przedmiot #

Artykuł 2 #

Prymat człowieka #

Artykuł 3 #

Równy dostęp do opieki zdrowotnej #

Artykuł 4 #

Profesjonalne standardy #

Rozdział II – Zgoda #

Artykuł 5 #

Główna zasada #

Artykuł 6 #

Ochrona osób niezdolnych do wyrażenia zgody #

Artykuł 7 #

Ochrona osób z zaburzeniami psychicznymi #

Artykuł 8 #

Sytuacja awaryjna #

Artykuł 9 #

Wcześniej wyrażone życzenia #

Rozdział III – Życie prywatne i prawo do informacji #

Artykuł 10 #

Życie prywatne i prawo do informacji #

Rozdział IV – Ludzki genom #

Artykuł 11 #

Zakaz dyskryminacji #

Artykuł 12 #

Predyktywne testy genetyczne #

Artykuł 13 #

Interwencje w genomie człowieka #

Artykuł 14 #

Brak wyboru płci #

Rozdział V – Badania naukowe #

Artykuł 15 #

Główna zasada #

Artykuł 16 #

Ochrona osób poddawanych badaniom #

Artykuł 17 #

Ochrona osób niezdolnych do wyrażenia zgody na badania #

Artykuł 18 #

Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej w zakresie zastosowań biologii i medycyny: Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie (Konwencja z Oviedo) ^{[ 1 ]} #

Konwencja z Oviedo ^{[ 1 ]} #