Obcinanie płetw rekinom. Rozporządzenie UE z 2013 #Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej | L 181/1 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 605/2013
z dnia 12 czerwca 2013 r.
zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1185/2003
w sprawie obcinania płetw rekinom na pokładach statków #
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) | Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1185/2003 (3) wprowadzono ogólny zakaz praktyki obcinania płetw rekinom, polegającej na odcinaniu płetw rekinom i wyrzucaniu reszty ciała rekina do morza. |
(2) | Ryby należące do grupy taksonomicznej Elasmobranchii, obejmującej rekiny oraz rajowate, są generalnie bardzo podatne na nadmierną eksploatację ze względu na specyfikę ich cyklu życiowego, który cechuje się wolnym wzrostem, późnym dojrzewaniem i niewielką liczbą młodych, choć poszczególne gatunki różnią się pod względem produktywności biologicznej. Ogólnie, w ostatnich latach, w wyniku gwałtownego wzrostu popytu na produkty z rekinów – szczególnie na płetwy rekinów – niektóre populacje rekinów stanowią cel intensywnych połowów, w tym ze statków pływających pod banderą państw członkowskich na wodach Unii i na wodach nienależących do Unii, i są poważnie zagrożone. |
(3) | Płetwy rekina nie są tradycyjnym składnikiem europejskiej diety, natomiast rekiny stanowią niezbędny element ekosystemu morskiego Unii. Z tego też względu zarządzanie stadami rekinów i ich ochrona, a także ogólnie promowanie zrównoważonego zarządzania sektorem połowowym z korzyścią dla środowiska i osób pracujących w tej branży powinno być priorytetem. |
(4) | Obecna wiedza naukowa oparta na analizie współczynnika połowu rekinów ogólnie wskazuje na to, iż liczne stada rekinów są poważnie zagrożone, choć nie dotyczy to w równym stopniu wszystkich gatunków, a czasem nawet sytuacja tego samego gatunku może być zróżnicowana w zależności od strefy morskiej. Według Światowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) zagrożonych jest ponad 25 % pelagicznych gatunków rekinów, z których 50 % stanowią duże oceaniczne gatunki pelagiczne rekinów. W ostatnich latach na mocy przepisów unijnych lub w ramach regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem zakazano połowu, zatrzymania na pokładzie, przeładunku lub wyładunku coraz większej liczby gatunków rekinów, w tym rekinów, których płetwy są bardzo cenione w handlu. |
(5) | Żarłacz błękitny (Priconace glauca) i ostronos atlantycki (Isurus oxyrinchus) sklasyfikowane przez IUCN, odpowiednio, jako gatunek „o podwyższonym ryzyku wyginięcia” i „zagrożony wyginięciem”, są obecnie gatunkami rekinów najczęściej poławianymi przez unijną flotę, przy czym żarłacz błękitny stanowi około 70 % całkowitych rejestrowanych wyładunków rekina. Jednak inne gatunki, w tym głowomłot pospolity i żarłacz jedwabisty, są również poławiane w Unii i na wodach nienależących do Unii i przyczyniają się do rentowności rybołówstwa. |
(6) | Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1185/2003 dopuszcza się obecnie wydawanie przez państwa członkowskie specjalnych zezwoleń połowowych umożliwiających przetwarzanie rekinów na pokładzie, w trakcie którego płetwy można odcinać od ciał rekinów. Aby zapewnić istnienie związku między masą płetw i ciał rekinów, ustalono stosunek masy płetw do masy tusz. Przy stosowaniu systemów opartych na stosunku masy płetw do masy tusz występują poważne utrudnienia w jego kontroli i egzekwowaniu. Takie systemy są niewystarczające, aby położyć kres praktyce selekcji wielkościowej, a w związku z różnicami w technikach rozbioru płetw oraz rozpiętością rozmiarową i wagową płetw poszczególnych gatunków rekina ich stosowanie może uniemożliwić wykrycie obcinania płetw rekinom. Ponadto po przetworzeniu płetwy i ciała rekinów mogą być wyładowywane w różnych portach. W takich okolicznościach zbieranie danych – między innymi dotyczących identyfikacji gatunków i struktury populacji – które stanowią podstawę opinii naukowych służących do ustanawiania środków ochrony i zarządzania rybołówstwem, jest utrudnione. |
(7) | W świetle międzynarodowego planu działania na rzecz ochrony rekinów i zarządzania ich zasobami przyjętego w 1999 r. przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) Unia powinna przyjąć wszelkie środki niezbędne do ochrony rekinów oraz do zminimalizowania ilości odpadów i odrzutów pochodzących z połowów rekinów. W swoich konkluzjach z dnia 23 kwietnia 2009 r. Rada poparła ogólne podejście i szczegółowe cele Unii określone w komunikacie Komisji dotyczącym planu działania Wspólnoty Europejskiej na rzecz ochrony rekinów i zarządzania ich zasobami z dnia 5 lutego 2009 r. Rada również zachęciła Komisję do zwrócenia szczególnej uwagi na kwestię obcinania płetw rekinów oraz do jak najszybszego przedstawienia wniosku dotyczącego zmiany rozporządzenia (WE) nr 1185/2003, w szczególności w odniesieniu do odstępstw i związanych z nimi warunków. |
(8) | Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) uznaje wagę problemu obcinania płetw rekinom i apeluje o bezwarunkowe zaniechanie tej praktyki, a także uważa, że wszystkie gatunki spodoustych należy wyładowywać z płetwami/tzw. „skrzydłami” naturalnie przytwierdzonymi do ich ciał. |
(9) | Regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem coraz częściej zajmują się kwestią obcinania płetw rekinom. Ich organy naukowe zalecają wyładunki rekinów z płetwami naturalnie przytwierdzonymi do ich ciał, zauważając, iż jest to najlepszy sposób zapobiegania obcinaniu płetw i ułatwiania zbierania danych koniecznych do oceny zasobów. Coroczne rezolucje dotyczące zrównoważonego rybołówstwa Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych wydawane od 2007 r., globalna strategia IUNC z 2008 r. przeciw obcinaniu płetw rekinom oraz konferencja przeglądowa porozumienia w sprawie zasobów rybnych na swym posiedzeniu w 2010 r., wzywają do podjęcia środków nakładających obowiązek wyładowywania wszystkich rekinów z płetwami naturalnie przytwierdzonymi do ich ciał. |
(10) | W latach 2010 i 2011 – w ramach obowiązkowej oceny skutków – Komisja przeprowadziła konsultacje społeczne, aby zebrać informacje dotyczące najbardziej odpowiedniego sposobu zmiany rozporządzenia (WE) nr 1185/2003. Komisja stwierdziła we wnioskach oceny skutków, że aby osiągnąć cel ochrony stad rekinów, rozporządzenie to powinno zapewniać, by wszystkie rekiny były wyładowywane z płetwami naturalnie przytwierdzonymi do tusz. |
(11) | Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1185/2003, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1 #
W rozporządzeniu (WE) nr 1185/2003 wprowadza się następujące zmiany:
1) | skreśla się art. 2 pkt 3; |
2) | w art. 3 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: „1a. Bez uszczerbku dla przepisów ust. 1, aby ułatwić składowanie na pokładzie, płetwy rekinów mogą być częściowo podcięte i złożone płasko na tuszy, jednak przed wyładunkiem nie oddziela się ich od tuszy.”; |
3) | skreśla się art. 4 i 5; |
4) | art. 6 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 6 Sprawozdania 1. Jeżeli statki pływające pod banderą danego państwa członkowskiego złowiły, zatrzymały na pokładzie, przeładowały lub wyładowały rekiny, państwo członkowskie bandery, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającym wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (4) oraz rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 404/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (5), przesyła Komisji corocznie, do dnia 1 maja, wyczerpujące sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszego rozporządzenia z poprzedniego roku. W sprawozdaniu opisuje się monitorowanie przez państwo członkowskie bandery zgodności jego statków pływających na wodach Unii i na wodach nienależących do Unii z niniejszym rozporządzeniem oraz środki egzekwowania przepisów podjęte przez państwa członkowskie bandery w przypadkach braku zgodności. W szczególności państwo członkowskie bandery przedstawia wszystkie wymienione poniżej informacje:
2. Po przedłożeniu przez państwa członkowskie drugiego sprawozdania rocznego zgodnie z ust. 1 Komisja do dnia 1 stycznia 2016 r. przedkłada Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania niniejszego rozporządzenia oraz zmian na arenie międzynarodowej w dziedzinie, której ono dotyczy. |
Artykuł 2 #
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 12 czerwca 2013 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
M. SCHULZ
Przewodniczący
W imieniu Rady
L. CREIGHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 181 z 21.6.2012, s. 195.
(2) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2012 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 6 czerwca 2013 r.
(3) Dz.U. L 167 z 4.7.2003, s. 1.
(4) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.
(5) Dz.U. L 112 z 30.4.2011, s. 1.”.
Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1185/2003 w sprawie obcinania płetw rekinom na pokładach statków #
COM(2011) 798 wersja ostateczna – 2011/0364 (COD)
2012/C 181/34
Sprawozdawca: José María ESPUNY MOYANO
Parlament Europejski, w dniu 30 listopada 2011 r., oraz Rada, w dniu 13 grudnia 2011 r., postanowiły, zgodnie z art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zasięgnąć opinii Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie
wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1185/2003 w sprawie obcinania płetw rekinom na pokładach statków
COM(2011) 798 final – 2011/0364 (COD).
Sekcja Rolnictwa, Rozwoju Wsi i Środowiska Naturalnego, której powierzono przygotowanie prac Komitetu w tej sprawie, przyjęła swoją opinię 14 marca 2012 r.
Na 479. sesji plenarnej w dniach 28–29 marca 2012 r. (posiedzenie z 28 marca) Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny stosunkiem głosów 103 do 30 – 22 osoby wstrzymały się od głosu – przyjął następującą opinię:
1. Wnioski #
1.1 #
Komitet zdecydowanie odrzuca stosowanie przez jakąkolwiek flotę na świecie praktyki obcinania płetw rekinom i wyrzucania reszty ciała rekina do morza (ang. finning).
1.2 #
EKES zgadza się z Komisją, że zniesienie tymczasowych zezwoleń i zastosowanie polityki „przylegających płetw” zagwarantowałoby wyeliminowanie obcinania płetw rekinom w UE. Niemniej Komitet jest zaniepokojony konsekwencjami gospodarczymi i społecznymi tych środków, gdyż jego zdaniem należy poszukiwać alternatywnych metod, które zapewniałyby przestrzeganie zakazu obcinania płetw rekinom bez poważnych skutków dla rentowności przedsiębiorstw i bezpieczeństwa załogi, chociaż metody te nie wyeliminują udokumentowanych przez Komisję problemów związanych z monitorowaniem i egzekwowaniem przepisów.
1.3 #
EKES proponuje następujące środki alternatywne:
1.3.1 # | Obowiązek wyładowywania tusz i płetw rekinów w tym samym porcie. |
1.3.2 # | Zniesienie specjalnych zezwoleń połowowych dla statków do połowu świeżej ryby. |
1.3.3 # | Dopuszczenie specjalnych zezwoleń połowowych dla statków zamrażalni, pod warunkiem że będą one korzystać z mechanizmu identyfikowalności zapewniającego korelację między wyładowanymi tuszami i płetwami. |
1.3.4 # | Wprowadzenie we wszystkich regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa programu dotyczącego statystycznej dokumentacji połowów dla celów handlu płetwami rekinów. |
1.4 #
EKES zaleca przyjęcie we wszystkich regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa planów zarządzania połowami rekinów, w których ustanowiono by m.in. środki ograniczające działalność połowową, okresy lub obszary zamknięte dla połowów oraz zakaz przeładunków dalekomorskich.
1.5 #
Komitet zwraca się do Komisji Europejskiej, by dołożyła wszelkich starań w celu wprowadzenia zarówno zakazu obcinania płetw rekinom w tych flotach państw trzecich, gdzie ta godna pożałowania praktyka nadal jest stosowana, jak i egzekwowania wymogu udostępniania wiarygodnych danych na temat połowu tego gatunku przez floty państw trzecich w ramach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa.
1.6 #
EKES zwraca się do Komisji Europejskiej, by udzieliła pisemnej gwarancji, że obróbka mająca na celu całkowite usunięcie płetw, która byłaby konieczna w państwach trzecich wyładunku, byłaby uznawana za „proste cięcie” i, tym samym, nie zmieniałaby wspólnotowego pochodzenia produktu.
2. Wprowadzenie #
2.1 #
Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1185/2003 w sprawie obcinania płetw rekinom na pokładach statków (1) wprowadzono ogólny zakaz praktyki obcinania płetw rekinom, polegającej na odcinaniu płetw rekinom i wyrzucaniu reszty ciała rekina do morza (ang. finning).
2.2 #
Dopuszczono wydawanie przez państwa członkowskie specjalnych zezwoleń połowowych umożliwiających przetwarzanie na statku, w trakcie którego płetwy można odcinać od ciał rekinów, jednakże bez wyrzucania reszty ciała rekina do morza. Aby zapewnić związek między masą płetw i ciał rekinów, ustalono stosunek masy płetw do wagi w relacji pełnej (współczynnik).
2.3 #
Zdaniem Komisji wydawanie specjalnych zezwoleń nie gwarantuje kontroli praktyki obcinania płetw rekinom i wyrzucania reszty ciała rekina do morza, dlatego też proponuje ich zniesienie. Z drugiej strony optuje za możliwością częściowego podcięcia płetw i złożenia ich płasko na tuszy.
3. Uwagi ogólne #
3.1 #
Komitet zdecydowanie odrzuca stosowanie przez jakąkolwiek flotę na świecie praktyki obcinania płetw rekinom i wyrzucania reszty ciała rekina do morza.
3.2 #
EKES stwierdza, że wielu naukowców, a także wiele państw członkowskich i organizacji pozarządowych oraz sektor rybacki (2) uważa, iż w UE nie ma dowodów na obcinanie płetw rekinom, natomiast z pewnością zdarza się ono w innych krajach poza UE.
3.3 #
Zdaniem Komitetu ważne jest poznanie działalności statków prowadzących połowy rekinów pelagicznych przy pomocy sznurów haczykowych powierzchniowych, korzystających dotychczas ze specjalnych zezwoleń połowowych, aby zrozumieć, dlaczego konieczne jest utrzymanie tych zezwoleń.
3.3.1 #
Flota wspólnotowa prowadząca połowy rekinów przy pomocy sznurów haczykowych powierzchniowych składa się z ok. 200 statków (3). Każdy z nich potrzebuje od 12 do 15 członków załogi.
3.3.2 #
Statki te zajmują się głównie połowami mieczników i prowadzą również połowy gatunków rekinów pelagicznych: żarłacza błękitnego (Prionace glauca), który składa się na około 87 % całkowitych połowów rekinów pelagicznych, i ostronosa (Isurus oxyrinchus) – składającego się na ok. 10 %. Oba gatunki występują w dużej liczbie w epipelagicznym systemie oceanicznym i na dużych przestrzeniach Oceanu Atlantyckiego, Indyjskiego i Spokojnego. Zgodnie z najnowszymi szacunkami ICCAT z biologicznego punktu widzenia i z punktu widzenia stopnia eksploatacji sytuacja stad Prionace glauca i Isurus oxyrinchus jest dobra. Ich biomasę oszacowano powyżej lub około maksymalnego podtrzymywalnego połowu.
3.3.3 #
Prezentacja podczas pierwszej sprzedaży przez statki UE, które wykorzystują pełną masę płetw, różni się od prezentacji innych flot z krajów zachodnich spoza Europy, które korzystają z tej masy jedynie częściowo lub ją w całości wyrzucają.
3.3.4 #
Należy rozdzielić działalność statków do połowu świeżej ryby od statków zamrażalni.
3.3.4.1 | Statki do połowu świeżej ryby lub statki mieszane (statki zamrażalnie posiadające pewną liczbę ryb świeżych) prowadzą działalność na Atlantyku, a wyładunek niepodciętych płetw zazwyczaj odbywa się w porcie Vigo lub w innych portach wspólnotowych. Czas trwania połowu wynosi zazwyczaj nieco ponad miesiąc. |
3.3.4.2 | Statki zamrażalnie prowadzą działalność na Atlantyku, Oceanie Indyjskim i Spokojnym, a ich połowy trwają co najmniej 3 miesiące. Złapanym rekinom obcina się głowę, usuwa wnętrzności i obcina wszystkie płetwy. Wszystkie części obmywa się dużą ilością wody i wkłada do tunelu zamrażalniczego. Wątrobę umieszcza się w torbie, a potem w plastikowym pudełku. Po zakończeniu procesu mrożenia tusze są balsamowane, najpierw w plastikowych rafiach, a następnie w bawełnianych workach, by chronić produkt i zapewnić jego wysoką jakość. Płetwy i wątrobę umieszcza się w pudełkach. Przed przystąpieniem do składowania w ładowni wszystkie części są oznaczane. Wskazuje się rodzaj produktu, prezentację i obszar połowu. Wyładunek zazwyczaj odbywa się w porcie Vigo lub w innych portach wspólnotowych i w portach obcych państw:
|
3.3.5 #
Zazwyczaj tusze i płetwy są wyładowywane w tych samych portach, zaś ich dystrybucja przebiega różnymi kanałami. Po wyładowaniu, tusze kierowane są do Vigo lub Ameryki Południowej (przede wszystkim Brazylii, Peru i Kolumbii). Te, które kierowane są do Vigo, zazwyczaj sprzedawane są do Włoch, Grecji, Rumunii, na Ukrainę, do Polski, Rosji, Portugalii, Andaluzji i Ameryki Południowej. Płetwy zaś zazwyczaj wysyłane są do Vigo, a potem do Japonii, Hongkongu, Chin, Kalifornii itp., lub bezpośrednio do tych miejsc z punktu wyładunku.
3.3.6 #
Jeśli chodzi o ceny, w rzeczywistości tusze rekinów w pierwszej sprzedaży osiągają średnią cenę 0,50–2 euro za kilogram, a płetwy żarłacza błękitnego i ostronosa 10–15 euro/kg.
3.3.7 #
Obecnie wpływy uzyskiwane przez armatorów ze sprzedaży tusz sięgają około 55 % łącznych wpływów, a w wypadku płetw – 45 %.
3.3.8 #
Z punktu widzenia wartości odżywczej, rekin, który nie ma budowy kostnoszkieletowej, dostarcza 130 kcal na każde 100 gram. Mięso rekina jest półtłuste (4,5 g na 100 g) i bardzo bogate w białko wysokiej jakości (21 g na 100 g), które dostarcza wszystkich niezbędnych aminokwasów. Mięso zawiera w większości tłuszcze nienasycone, w związku z czym jego spożycie jest wskazane w diecie zapobiegającej chorobom układu krążenia lub w ich leczeniu, pod warunkiem przyrządzania go na odpowiednich tłuszczach, takich jak oliwa z oliwek lub z nasion. W rezultacie jego mięso jest lekkostrawne, i choć zawiera mniejsze ilości witaminy z grupy B niż inne ryby, to jest bogate w witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (A i E). Z minerałów przeważa fosfor, potas, magnez i żelazo.
3.3.9 #
Obecnie, zgodnie z zaleceniami FAO, wykorzystuje się wszystkie części rekina. Oprócz tuszy i płetw, wykorzystuje się również wątrobę w przemyśle farmakologicznym i kosmetycznym (w celu pozyskania witaminy A) oraz skwalen i skórę do produkcji artykułów skórzanych.
3.4 #
Komitet jest zdania, że należy poznać przyczyny, dla których flocie europejskiej potrzebne są specjalne zezwolenia połowowe:
3.4.1 # | Względy bezpieczeństwa. Przylegające płetwy u zamrożonej ryby są jak wyostrzone noże, przez co ich obróbka na statkach, które są w ciągłym ruchu, stanowi zagrożenie dla załogi podczas procesu obróbki i wyładunku. |
3.4.2 # | Względy jakości. Składowanie płetw przylegających naturalnie do tułowia powoduje pogorszenie jakości złowionych ryb (zarówno płetw, jak i tusz), gdyż powodują one otarcia i nacięcia. Świeżo złowiona i zamrożona ryba ma wysoką jakość z odżywczego i higieniczno-sanitarnego punktu widzenia. Obcięcie płetw przed zamrożeniem tuszy sprawia, że w żadnym momencie nie dochodzi do przerwania łańcucha chłodzenia. |
3.4.3 # | Względy związane z wykorzystaniem przestrzeni. Składowanie tusz i płetw oddzielnie (lub w przestrzeni, która powstaje po ściśnięciu tusz) pozwala jak najlepiej wykorzystać wolne miejsca w ładowni, zwiększając tym samym rentowność statków. |
3.4.4 # | Różne kanały dystrybucji płetw i tusz. Powyższe rozwiązanie oznaczałoby, że po przybyciu do punktu wyładunku w kraju trzecim trzeba by było obcinać płetwy na lądzie, co miałoby następujące konsekwencje:
|
3.5 #
Praktyka obcinania płetw rekinom stosowana jest przez statki nieeuropejskie, które pomimo braku systemów zamrażania, prowadzą długie połowy dalekomorskie, w związku z czym konserwują one płetwy wyłącznie poprzez suszenie (dehydratację) i wyrzucają ciało rekinów, które w przeciwnym razie uległoby zepsuciu. W wypadku europejskich statków zamrażalni, których dotyczy wniosek Komisji, praktyka obcinania płetw rekinom wiązałaby się z koniecznością wyrzucania za burtę wartościowego źródła dochodów ze sprzedaży tusz, co z ekonomicznego punktu widzenia jest pozbawione sensu.
3.6 #
EKES zgadza się z Komisją, że zniesienie tymczasowych zezwoleń i zastosowanie polityki „przylegających płetw” zagwarantowałoby wyeliminowanie obcinania płetw rekinom w UE. Niemniej, wziąwszy pod uwagę wcześniej wspomniane kwestie oraz ewentualne negatywne konsekwencje dla rybaków, wynikające z wprowadzenia tych środków, uważa, że należy poszukiwać alternatywnych metod zapewniających przestrzeganie zakazu obcinania płetw rekinom bez poważnych skutków dla rentowności przedsiębiorstw i bezpieczeństwa załogi, chociaż metody te nie wyeliminują udokumentowanych przez Komisję problemów związanych z monitorowaniem i egzekwowaniem przepisów.
3.7 #
EKES proponuje następujące środki alternatywne:
3.7.1 # | Obowiązek wyładowywania tusz i płetw rekinów w tym samym porcie. |
3.7.2 # | Zniesienie specjalnych zezwoleń połowowych dla statków do połowu świeżej ryby. |
3.7.3 # | Dopuszczenie specjalnych zezwoleń połowowych dla statków zamrażalni, pod warunkiem że będą one korzystać z mechanizmu identyfikowalności zapewniającego korelację między wyładowanymi tuszami i płetwami. |
3.7.4 # | Wprowadzenie we wszystkich regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa programu dotyczącego statystycznej dokumentacji połowów dla celów handlu płetwami rekinów, podobnie jak w wypadku tuńczyka błękitnopłetwego w Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT). |
3.8 #
Jednocześnie EKES zaleca przyjęcie we wszystkich regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa planów zarządzania połowami rekinów, w których ustanowiono by m.in. środki ograniczenia działalności połowowej, okresy lub obszary zamknięte dla połowów oraz zakaz przeładunków dalekomorskich.
3.9 #
Komitet uważa, że Komisja Europejska powinna dołożyć wszelkich starań w celu wprowadzenia zarówno zakazu obcinania płetw rekinom w tych flotach państw trzecich, gdzie ta godna pożałowania praktyka jest nadal stosowana, jak i egzekwowania wymogu udostępniania wiarygodnych danych na temat połowu tego gatunku przez floty państw trzecich w ramach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa.
4. Uwagi szczegółowe #
4.1 #
Komitet ocenia pozytywnie inicjatywy podjęte przez niektóre państwa członkowskie w celu ochrony bardziej wrażliwych populacji rekinów, a zwłaszcza wprowadzony przez Hiszpanię zakaz połowu kosogonów (rodzina Alopiidae) i rekinów młotów (rodzina Sphyrnidae) (5). W związku z tym wnosi, by we wszystkich regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa przyjęto odpowiednie środki ochrony i kontroli tych gatunków rekinów, które są bardziej wrażliwe.
4.2 #
Jeżeli chodzi o obecny model oparty na współczynnikach, Komitet uważa, że jest on odpowiedni i skuteczny. Niemniej z różnych badań naukowych na ten temat, przeprowadzonych przez europejskie instytuty badawcze, wynika, że współczynnik 5 % nie jest stosowny (gdyż jest niski) ani z punktu widzenia praktyk połowowych statków europejskich, które opierają się na wykorzystaniu całej maksymalnej masy płetw, ani z punktu widzenia głównych gatunków rekinów połowowych (żarłacza błękitnego i ostronosa) czy, tym samym, łącznie wszystkich gatunków. EKES uważa, że konieczne jest ponowne określenie maksymalnych dopuszczalnych współczynników na podstawie realistycznych kryteriów oraz wystarczających danych technicznych i naukowych i w świetle przeprowadzonych już badań. Nowe wskaźniki powinny odnosić się wyraźnie do wagi w relacji pełnej rekinów w celu uniknięcia obecnych problemów związanych z interpretacją.
Bruksela, 28 marca 2012 r.
Przewodniczący Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego
Staffan NILSSON
(1) Dz.U. L 167 z 4.7.2003, s. 2.
(2) Sprawozdanie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego dotyczące stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1185/2003 w sprawie obcinania płetw rekinom na pokładach statków (z 23 grudnia 2005 r., COM(2005) 700); sprawozdanie z inicjatywy własnej Komisji Rybołówstwa Parlamentu Europejskiego INI/2054/2006; stanowisko Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Floty Dalekomorskiej (LRDAC) w sprawie planu działania UE na rzecz ochrony rekinów; oraz protokół LDRAC ze wspólnego posiedzenia dotyczącego wysłuchania publicznego na temat zmiany rozporządzenia w sprawie obcinania płetw rekinom, 18 lutego 2011 r.
(3) Z wyjątkiem statków na Morzu Śródziemnym, które nie wymagają specjalnych zezwoleń.
(4) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1063/2010 z dnia 18 listopada 2010 r. zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny: Dz.U. L 307 z 23.11.2010, art. 78 ust. 1 lit. i).
(5) Zarządzenie ARM/2689/2009 z 28 września wprowadzające zakaz połowu kosogonów (rodzina Alopiidae) i rekinów młotów lub głowomłotów pospolitych (rodzina Sphirnidae). Hiszpański Dziennik Ustaw nr 240 z poniedziałku 5.10.2009, s. 84–98.
Dodaj komentarz