PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Społeczno-Ekonomicznego(1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 174 ust. 2 Traktatu polityka Wspólnoty w dziedzinie środowiska naturalnego musi stawiać sobie za cel wysoki poziom ochrony.
(2) Wspólnota jest zaniepokojona wzrostem przestępstw przeciwko środowisku i ich skutkami, które w coraz większym stopniu wykraczają poza granice państw, w których przestępstwa te są popełniane. Takie przestępstwa stanowią zagrożenie dla środowiska i w związku z tym wymagają stosownej reakcji.
(3) Z doświadczenia wynika, że istniejące systemy sankcji nie były wystarczające do zapewnienia pełnego przestrzegania przepisów dotyczących ochrony środowiska. Przestrzeganie przepisów może i powinno zostać wzmocnione poprzez dostępność sankcji karnych będących oznaką społecznego potępienia o charakterze innym niż w przypadku sankcji administracyjnych, bądź mechanizmu odszkodowawczego w ramach prawa cywilnego.
(4) Wspólne przepisy dotyczące przestępstw umożliwiają stosowanie skutecznych metod prowadzenia dochodzeń i pomocy w państwach członkowskich i między nimi.
(5) W celu osiągnięcia skutecznej ochrony środowiska zachodzi szczególna potrzeba stosowania bardziej odstraszających sankcji w odniesieniu do działań szkodliwych dla środowiska, które zasadniczo powodują lub mogą powodować znaczne szkody dotyczące stanu powietrza, w tym stratosfery, gleby, wody, zwierząt lub roślin, bądź wpływają niekorzystnie na ochronę gatunków.
(6) Nieprzestrzeganie nałożonego prawem obowiązku może mieć taki sam skutek jak aktywne działanie i dlatego również powinno podlegać odpowiednim sankcjom.
(7) W związku z tym takie postępowanie, umyślne lub będące skutkiem rażącego niedbalstwa, należy uznać za przestępstwo karne na obszarze całej Wspólnoty.
(8) W aktach prawnych wymienionych w załącznikach do niniejszej dyrektywy zawarte są przepisy, które powinny zostać podporządkowane środkom prawa karnego w celu zapewnienia pełnej skuteczności przepisów dotyczących ochrony środowiska.
(9) Zobowiązania wynikające z niniejszej dyrektywy odnoszą się jedynie do tych aktów prawnych wymienionych w załącznikach do niniejszej dyrektywy, które nakładają na państwa członkowskie obowiązek ustanowienia środków zakazujących przy wprowadzaniu tych aktów prawnych w życie.
(10) Niniejsza dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie do wprowadzenia do ustawodawstwa krajowego sankcji karnych za poważne naruszenia przepisów prawa wspólnotowego dotyczących ochrony środowiska. Niniejsza dyrektywa nie nakłada żadnych obowiązków w zakresie stosowania takich sankcji ani żadnego innego istniejącego systemu egzekwowania prawa w poszczególnych przypadkach.
(11) Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla innych systemów odpowiedzialności za szkody ekologiczne istniejących w ramach prawa wspólnotowego lub krajowego.
(12) Ponieważ w niniejszej dyrektywie określono minimalne przepisy, państwa członkowskie mają możliwość przyjęcia lub utrzymania bardziej rygorystycznych środków dotyczących skutecznej ochrony środowiska poprzez prawo karne. Środki te muszą być zgodne z Traktatem.
(13) W celu umożliwienia dokonania oceny skuteczności niniejszej dyrektywy państwa członkowskie powinny przedstawić Komisji informacje na temat jej wdrażania.
(14) W związku z tym, że cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie zapewnienie skuteczniejszej ochrony środowiska, nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na zakres i skutki niniejszej dyrektywy może być lepiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodne z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(15) W razie przyjęcia późniejszych aktów prawnych dotyczących środowiska należy wskazać w stosownych przypadkach, że niniejsza dyrektywa będzie miała zastosowanie. W razie konieczności art. 3 powinien zostać zmieniony.
(16) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Strasburgu, dnia 19 listopada 2008 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
H.-G. PÖTTERING | J.-P. JOUYET |
Przewodniczący | Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 10 z 15.1.2008, s. 47.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 21 maja 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 24 października 2008 r.
(3) Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7.
(4) Dz.U. L 103 z 25.4.1979, s. 1.
(5) Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1.
(6) Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1.
Dodaj komentarz