Procedura granicy powrotnej Rozporządzenie UE z z dnia 14 maja 2024 r. #
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2024/1349
z dnia 14 maja 2024 r
ustanawiające procedurę granicy powrotnej #
i zmieniające rozporządzenie (UE) 2021/1148
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 i art. 79 ust. 2 lit. c),
uwzględniając propozycję Komisji Europejskiej,
Po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinie Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ( 1 ) ,
uwzględniając opinie Komitetu Regionów ( 2 ) ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ( 3 ) ,
Mając na uwadze, że:
(1) | Unia, stanowiąc przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, powinna zapewnić brak kontroli osób na granicach wewnętrznych, opracować wspólną politykę w zakresie azylu i migracji, kontroli granic zewnętrznych i powrotów oraz zapobiegać nieuprawnionemu przemieszczaniu się między państwami członkowskimi w oparciu o solidarność i sprawiedliwy podział odpowiedzialności między państwami członkowskimi, który jest również sprawiedliwy wobec obywateli państw trzecich i bezpaństwowców oraz przy pełnym poszanowaniu praw podstawowych. |
(2) | Celem niniejszego rozporządzenia jest usprawnienie, uproszczenie i harmonizacja ustaleń proceduralnych państw członkowskich poprzez ustanowienie granicznej procedury powrotnej. Procedura ta powinna mieć zastosowanie do obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, których wniosek został odrzucony w kontekście granicznej procedury azylowej przewidzianej w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1348 ( 4 ) („tzw. procedura graniczna”). |
(3) | W przypadku państw członkowskich nie związanych rozporządzeniem (UE) 2024/1348 odniesienia w niniejszym rozporządzeniu do przepisów rozporządzenia (UE) 2024/1348 należy rozumieć jako odniesienia do równoważnych przepisów, które mogły one wprowadzić w swoim prawie krajowym. |
(4) | W odniesieniu do traktowania osób objętych zakresem niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie są związane zobowiązaniami wynikającymi z instrumentów prawa międzynarodowego, których są stronami. |
(5) | Dobro dziecka powinno być dla państw członkowskich kwestią nadrzędną przy stosowaniu przepisów niniejszego rozporządzenia, które mogą mieć wpływ na małoletnich. |
(6) | Wiele wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej składanych jest na granicy zewnętrznej lub w strefie tranzytowej państwa członkowskiego, w tym przez osoby zatrzymane w związku z nielegalnym przekroczeniem granicy zewnętrznej, czyli właśnie w momencie nielegalnego przekroczenia granicy granicę zewnętrzną lub w pobliżu tej granicy zewnętrznej po jej przekroczeniu, lub przez osoby sprowadzone na ląd w wyniku akcji poszukiwawczo-ratowniczej. W celu przeprowadzenia kontroli identyfikacyjnej, bezpieczeństwa i zdrowia na granicy zewnętrznej oraz skierowania zainteresowanych obywateli państw trzecich i bezpaństwowców na odpowiednie procedury, konieczna jest kontrola bezpieczeństwa. Po przeprowadzeniu kontroli obywatele państw trzecich i bezpaństwowcy powinni zostać skierowani do odpowiedniej procedury azylowej lub powrotu lub też powinni otrzymać odmowę wjazdu. Należy zatem ustanowić etap przed wjazdem, obejmujący, w stosownych przypadkach, kontrolę bezpieczeństwa i procedury graniczne dotyczące azylu oraz powrotu. Powinny istnieć płynne i skuteczne powiązania pomiędzy wszystkimi etapami odpowiednich procedur w przypadku wszystkich nielegalnych przyjazdów. |
(7) | Wjazd na terytorium nie jest dozwolony, jeżeli osoba ubiegająca się o wizę nie ma prawa przebywać, jeżeli nie zwróciła się o pozwolenie na pobyt do celów procedury odwoławczej przewidzianej w rozporządzeniu (UE) 2024/1348 lub jeżeli sąd lub trybunał zadecydował, że nie należy zezwolić mu na pozostanie w oczekiwaniu na wynik takiej procedury odwoławczej. W takich przypadkach, aby zapewnić ciągłość między procedurą azylową a procedurą powrotu, procedurę powrotu należy przeprowadzić również w ramach procedury granicznej przez okres nieprzekraczający 12 tygodni. Okres ten należy liczyć od chwili, gdy wnioskodawca, obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec nie ma już prawa pobytu lub nie może już przebywać. |
(8) | Aby zagwarantować równe traktowanie wszystkich obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, których wniosek został odrzucony w kontekście procedury granicznej, w przypadku gdy państwo członkowskie zdecydowało się nie stosować przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE Rady ( 5 ) na podstawie odpowiedniego odstępstwa w nim przewidzianego wobec obywateli państw trzecich i bezpaństwowców i nie wydaje decyzji nakazującej powrót danemu obywatelowi państwa trzeciego, traktowania i poziomu ochrony wnioskodawcy, państwa trzeciego zainteresowany obywatel lub bezpaństwowiec powinien być zgodny z przepisami dyrektywy 2008/115/WE w sprawie korzystniejszych przepisów w odniesieniu do obywateli państw trzecich wyłączonych z zakresu tej dyrektywy i być równoważny przepisom mającym zastosowanie do osób objętych decyzją nakazującą powrót . |
(9) | Przy stosowaniu procedury granicy powrotnej powinny mieć zastosowanie niektóre przepisy dyrektywy 2008/115/WE, ponieważ regulują one elementy procedury granicy powrotnej, które nie są określone w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności te dotyczące definicji, korzystniejszych przepisów, zasady non-refoulement , dobro dziecka, życie rodzinne i stan zdrowia, ryzyko ucieczki, obowiązek współpracy, termin dobrowolnego wyjazdu, decyzja nakazująca powrót, wydalenie, odroczenie wydalenia, powrót i wydalenie małoletnich bez opieki, zakazy wjazdu, gwarancje do czasu powrotu, zatrzymanie, warunki przetrzymywania, przetrzymywanie nieletnich i rodzin oraz sytuacje nadzwyczajne. Aby zmniejszyć ryzyko nielegalnego wjazdu i przemieszczania się nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich i bezpaństwowców podlegających procedurze powrotnej na granicy, należy przyznać termin dobrowolnego wyjazdu. Termin dobrowolnego wyjazdu powinien być przyznawany wyłącznie na wniosek i nie powinien przekraczać 15 dni ani dawać prawa do wjazdu na terytorium danego państwa członkowskiego. Zainteresowane osoby powinny oddać wszelki posiadany ważny dokument podróży właściwym organom na tak długo, jak jest to konieczne, aby zapobiec ich ucieczce. Przepisy dotyczące powrotu określone w niniejszym rozporządzeniu pozostają bez uszczerbku dla uznaniowej możliwości państw członkowskich podjęcia w dowolnym momencie decyzji o udzieleniu obywatelowi państwa trzeciego niezależnego zezwolenia na pobyt lub innego zezwolenia przyznającego prawo do pobytu ze względów humanitarnych lub z innych powodów obywatela przebywającego nielegalnie na ich terytorium. |
(10) | Jeżeli nielegalnie przebywający obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec nie powróci lub nie zostanie wydalony w maksymalnym terminie procedury powrotu na granicy, procedura powrotu powinna być kontynuowana zgodnie z dyrektywą 2008/115/WE. |
(11) | W przypadku gdy osoba ubiegająca się o wizę, obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec, który został zatrzymany w trakcie granicznej procedury azylowej przewidzianej w rozporządzeniu (UE) 2024/1348, nie ma już prawa pobytu i nie pozwolono mu na pobyt, państwa członkowskie powinny mieć możliwość kontynuować zatrzymanie w celu uniemożliwienia wjazdu na terytorium i przeprowadzenia procedury powrotu, zgodnie z gwarancjami i warunkami zatrzymania określonymi w dyrektywie 2008/115/WE. Powinna również istnieć możliwość zatrzymania wnioskodawcy, obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, który nie został zatrzymany w trakcie takiej procedury azylowej na granicy, który nie ma już prawa do pobytu lub któremu nie pozwolono na pobyt, jeżeli istnieje ryzyko ucieczki, jeżeli unika powrotu lub utrudnia go lub jeżeli stwarza zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa narodowego. Zatrzymanie to powinno trwać jak najkrócej i nie powinno przekraczać maksymalnego czasu trwania procedury powrotnej na granicy. Jeżeli nielegalnie przebywający obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec nie powróci lub nie zostanie wydalony w tym terminie, a procedura powrotu na granicy przestaje mieć zastosowanie, zastosowanie powinna mieć dyrektywa 2008/115/WE. Maksymalny okres zatrzymania określony w tej dyrektywie powinien obejmować okres zatrzymania stosowany podczas procedury powrotnej na granicy. |
(12) | Procedura powrotu na granicy powinna ułatwiać, w sytuacji kryzysowej określonej w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1359 ( 6 ) , powrót nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, których wniosek został rozpatrzony odrzucone w kontekście kryzysu w procedurze azylowej na granicy, które nie mają prawa pozostać i którym nie pozwolono na pobyt, poprzez zapewnienie właściwym organom krajowym niezbędnych narzędzi i wystarczających ram czasowych na przeprowadzenie procedur powrotu z należytą starannością. Aby móc skutecznie reagować na sytuacje kryzysowe, powinna istnieć także możliwość zastosowania procedury granicy powrotnej w sytuacji kryzysowej do osób ubiegających się o wizę, obywateli państw trzecich i bezpaństwowców objętych procedurą granicy powrotnej, których stosowanie zostało odrzucona przed przyjęciem decyzji wykonawczej Rady przewidzianej w rozporządzeniu (UE) 2024/1359 stwierdzającej, że państwo członkowskie stoi w obliczu sytuacji kryzysowej i które nie mają prawa pozostać i którym nie wolno pozostać po przyjęciu takiej decyzji. |
(13) | Zgodnie z art. 72 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na wykonywanie obowiązków ciążących na państwach członkowskich w zakresie utrzymania prawa i porządku oraz ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego. |
(14) | Aby zapewnić spójne wdrażanie przepisów dotyczących procedury powrotnej na granicy określonych w niniejszym rozporządzeniu do czasu jego stosowania, należy opracować i wdrożyć plany wdrożenia na poziomie unijnym i krajowym, które identyfikują luki i etapy operacyjne dla każdego państwa członkowskiego. |
(15) | Stosowanie niniejszego rozporządzenia należy oceniać w regularnych odstępach czasu. |
(16) | Cel polityczny Instrumentu Wsparcia Finansowego Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (BMVI), ustanowionego w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1148 ( 7 ) , jest zapewnienie silnego i skutecznego europejskiego zintegrowanego zarządzania granicami na granicach zewnętrznych, w tym poprzez zapobieganie nielegalnej imigracji i jej wykrywanie oraz skuteczne zarządzanie przepływami migracyjnymi. Umożliwienie finansowania wsparcia w ramach tego Instrumentu na rzecz działań solidarnościowych w kontekście rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1351 ( 8 ) przyczyniłoby się do osiągnięcia celów rozporządzenia (UE) 2021/1148. Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2021/1148. |
(17) | Powinna istnieć możliwość uruchomienia zasobów BMVI i innych odpowiednich funduszy unijnych („funduszy”) w celu wsparcia państw członkowskich w ich wysiłkach na rzecz stosowania rozporządzenia (UE) 2024/1351, zgodnie z zasadami regulującymi korzystanie z Funduszy i bez uszczerbku dla innych priorytetów wspieranych przez Fundusze. W tym kontekście państwa członkowskie powinny mieć możliwość wykorzystania przydziałów w ramach swoich odpowiednich programów, w tym kwot udostępnionych w wyniku przeglądu śródokresowego. Powinna istnieć możliwość udostępnienia dodatkowego wsparcia w ramach odpowiednich obiektów tematycznych, w szczególności tym państwom członkowskim, które mogą potrzebować zwiększenia swoich zdolności na granicach. |
(18) | Należy zmienić rozporządzenie (UE) 2021/1148, aby zagwarantować pełny wkład budżetu Unii w całkowite wydatki kwalifikowalne działań solidarnościowych, a także wprowadzić szczegółowe wymogi sprawozdawcze w odniesieniu do tych działań w ramach istniejących obowiązków sprawozdawczych dotyczących wdrażanie funduszy. Rozporządzenie to należy również zmienić, aby umożliwić państwom członkowskim wnoszenie wkładów finansowych na rzecz BMVI w formie zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel. |
(19) | Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie procedury powrotnej na granicy, zapewnienie szczególnych przepisów tymczasowych, aby zapewnić, że państwa członkowskie będą w stanie stawić czoła sytuacjom kryzysowym, oraz umożliwić finansowanie wsparcia na mocy rozporządzenia (UE) 2021/1148 w przypadku działań solidarnościowych w kontekście rozporządzenia (UE) 2024/1351 nie może zostać osiągnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na skalę i skutki niniejszego rozporządzenia może zostać lepiej osiągnięty na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki , zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. |
(20) | Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Biorąc pod uwagę, że niniejsze rozporządzenie opiera się na dorobku Schengen , Dania, zgodnie z art. 4 tego protokołu, w terminie sześciu miesięcy od podjęcia przez Radę decyzji w sprawie niniejszego rozporządzenia, podejmie decyzję, czy dokona jego wdrożenia do swojego prawa krajowego. |
(21) | Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE ( 9 ) ; Irlandia nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani go nie stosuje. |
(22) | W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej pomiędzy Radą Unii Europejskiej a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii dotyczącej ich włączenia we wdrażanie , stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 10 ) , które mieszczą się w obszarze, o którym mowa w art. 1 punkt A decyzji Rady 1999/437/WE ( 11 ) . |
(23) | W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 12 ) , które mieszczą się w obszarze, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE ( 13 ) . |
(24) | W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 14 ) , który mieści się w obszarze określonym w art. 1 pkt A decyzji 1999/437 /WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE ( 15 ) , |
(25) | Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej („Karta”). W szczególności niniejsze rozporządzenie ma na celu zapewnienie pełnego poszanowania godności ludzkiej i wspieranie stosowania art. 1, 4, 8, 18, 19, 21, 23, 24 i 47 Karty, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ I POSTANOWIENIA OGÓLNE #
artykuł 1 Przedmiot i zakres #
1. #
Niniejsze rozporządzenie ustanawia procedurę powrotną na granicy. Ma ono zastosowanie do obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, których wniosek został odrzucony w kontekście granicznej procedury azylowej przewidzianej w art. 43–54 rozporządzenia (UE) 2024/1348 („graniczna procedura azylowa”). Przewiduje również tymczasowe szczegółowe przepisy dotyczące procedury granicznej powrotnej w sytuacjach kryzysowych zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2024/1359.
Niniejsze rozporządzenie zmienia również rozporządzenie (UE) 2021/1148 w celu umożliwienia finansowania wsparcia na mocy tego rozporządzenia na rzecz działań solidarnościowych w kontekście rozporządzenia (UE) 2024/1351.
2. #
Środki tymczasowe przyjęte na podstawie rozdziału III niniejszego rozporządzenia spełniają wymogi konieczności i proporcjonalności, są odpowiednie do osiągnięcia wyznaczonych celów i zapewniają ochronę praw wnioskodawców oraz są spójne z obowiązkami Państw Członkowskich wynikającymi z Rozporządzenia Prawo czarterowe i międzynarodowe.
3. #
Środki określone w rozdziale III niniejszego rozporządzenia stosuje się wyłącznie w zakresie ściśle wymaganym ze względu na konieczność sytuacji, tymczasowo i w ograniczonym zakresie oraz jedynie w wyjątkowych okolicznościach. Na wniosek państwa członkowskie mogą zastosować środki przewidziane w rozdziale III jedynie w zakresie przewidzianym w decyzji, o której mowa w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2024/1359.
Artykuł 2 Odniesienia do rozporządzenia (UE) 2024/1348 #
W przypadku państw członkowskich nie związanych rozporządzeniem (UE) 2024/1348 odniesienia w niniejszym rozporządzeniu do przepisów rozporządzenia (UE) 2024/1348 należy rozumieć jako odniesienia do równoważnych przepisów, które mogły one wprowadzić w swoim prawie krajowym.
Artykuł 3 Definicje #
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
(A) # | „wniosek o ochronę międzynarodową” lub „wniosek” #oznacza wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej lub wniosek w rozumieniu art. 3 pkt 12 rozporządzenia (UE) 2024/1348; |
(B) # | „wnioskodawca” #oznacza wnioskodawcę w rozumieniu art. 3 pkt 13 rozporządzenia (UE) 2024/1348. |
ROZDZIAŁ II PROCEDURA POWROTU GRANICZNA #
Artykuł 4 Procedura graniczna powrotna #
1. #
Obywatele państw trzecich i bezpaństwowcy, których wniosek został odrzucony w kontekście granicznej procedury azylowej, nie są upoważnieni do wjazdu na terytorium danego państwa członkowskiego.
2. #
Państwa członkowskie wymagają, aby osoby, o których mowa w ust. 1, przebywały przez okres nieprzekraczający 12 tygodni w lokalizacjach na granicy zewnętrznej lub w strefach tranzytowych lub w ich pobliżu. Jeżeli państwo członkowskie nie może zakwaterować takich osób w tych lokalizacjach, może skorzystać z innych lokalizacji na swoim terytorium. Okres 12 tygodni rozpoczyna się w dniu, w którym wnioskodawca, obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec nie ma już prawa pobytu i nie może przebywać. Wymóg zamieszkania w określonym miejscu zgodnie z niniejszym ustępem nie jest uważany za zezwolenie na wjazd lub pobyt na terytorium państwa członkowskiego. Warunki w tych lokalizacjach odpowiadają standardom równoważnym warunkom materialnych warunków przyjmowania i opieki zdrowotnej zgodnie z art. 19 i 20 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1346 ( 16 ) , które mają zastosowanie do osób nadal uważani za wnioskodawców.
3. #
Art. 3, art. 4 ust. 1, art. 5, art. 6 ust. 1–5, art. 7 ust. 2 i 3, art. 8–11, art. 12, art. 14 ust. 1, art. 15 Do celów niniejszego artykułu stosuje się ust. 2–4 oraz art. 16–18 dyrektywy 2008/115/WE.
4. #
Jeżeli decyzji nakazującej powrót nie można wykonać w maksymalnym terminie, o którym mowa w ust. 2, państwa członkowskie kontynuują procedury powrotu zgodnie z dyrektywą 2008/115/WE.
5. #
Bez uszczerbku dla możliwości ich dobrowolnego powrotu w dowolnym momencie, osobom, o których mowa w ust. 1, przyznaje się termin dobrowolnego wyjazdu, chyba że istnieje ryzyko ucieczki lub jeżeli ich wniosek w kontekście granicy azylowej postępowanie zostało odrzucone jako oczywiście bezzasadne lub jeżeli dana osoba stanowi zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa narodowego Państw Członkowskich. Termin dobrowolnego wyjazdu przyznawany jest wyłącznie na wniosek i nie może przekraczać 15 dni ani nie daje prawa do wjazdu na terytorium danego państwa członkowskiego. Do celów niniejszego ustępu osoby takie przekazują właściwym organom każdy ważny dokument podróży będący w ich posiadaniu na okres niezbędny do zapobieżenia ucieczce.
6. #
Państwa członkowskie, które po odrzuceniu wniosku w ramach granicznej procedury azylowej wydają decyzję o odmowie wjazdu zgodnie z art. 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 ( 17 ) , i które zdecydowały się nie stosować dyrektywy 2008/115/WE w takich przypadkach na podstawie art. 2 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy, zapewniają, aby traktowanie i poziom ochrony obywateli państw trzecich oraz bezpaństwowcy, którym odmówiono wjazdu, są zgodni z art. 4 ust. 4 dyrektywy 2008/115/WE i są równoważni z traktowaniem i poziomem ochrony określonymi w ust. 2 niniejszego artykułu i w art. 5 ust. niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 5 Pozbawienie wolności #
1. #
Zatrzymanie może zostać zastosowane jedynie jako środek ostateczny, jeżeli na podstawie indywidualnej oceny każdego przypadku okaże się to konieczne i jeżeli nie można skutecznie zastosować innych, mniej rygorystycznych środków.
2. #
Osoby, o których mowa w art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, które zostały zatrzymane w trakcie granicznej procedury azylowej, które nie mają już prawa pobytu i którym nie pozwolono na pobyt, mogą być w dalszym ciągu przetrzymywane w celu zapobieżenia ich wjazdu na terytorium danego państwa członkowskiego, przygotowania powrotu lub przeprowadzenia procesu wydalenia.
3. #
Osoby, o których mowa w art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, które nie zostały zatrzymane w trakcie granicznej procedury azylowej, które nie mają już prawa pobytu i którym nie zezwolono na pobyt, mogą zostać zatrzymane, jeżeli istnieje ryzyko ucieczki w rozumieniu dyrektywy 2008/115/WE, jeżeli uniemożliwiają lub utrudniają przygotowanie powrotu lub proces wydalenia albo jeżeli stwarzają zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa narodowego.
4. #
Środek detencyjny powinien być utrzymany przez możliwie najkrótszy okres i jedynie tak długo, jak istnieje uzasadniona perspektywa wydalenia oraz gdy trwają przygotowania do jego wydalenia i są wykonywane z należytą starannością. Okres zatrzymania nie przekracza okresu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, a w przypadku gdy kolejne zatrzymanie zostaje wydane bezpośrednio po okresie zatrzymania przewidzianym w niniejszym artykule, ten okres zatrzymania uwzględnia się przy obliczaniu maksymalne okresy zatrzymania określone w art. 15 ust. 5 i 6 dyrektywy 2008/115/WE.
5. #
Do dnia 12 grudnia 2024 r. Agencja Unii Europejskiej ds. Azylu ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2303 ( 18 ) zgodnie z art. 13 ust. 2 tego rozporządzenia opracuje wytyczne dotyczące różne praktyki alternatywne wobec zatrzymania, które można zastosować w kontekście procedury granicznej.
ROZDZIAŁ III ODSTĘPSTWA MAJĄCE ZASTOSOWANIE W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH #
Artykuł 6 Środki mające zastosowanie do procedury granicznej powrotnej w sytuacji kryzysowej #
1. #
W sytuacji kryzysowej w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2024/1359 oraz w związku z nielegalnie przebywającymi obywatelami państw trzecich lub bezpaństwowcami, których wniosek został odrzucony w kontekście procedury azylowej na granicy zgodnie 11 ust. 3, 4 i 6 rozporządzenia (UE) 2024/1359, które nie mają prawa pobytu i którym nie pozwolono na pobyt, państwa członkowskie mogą wprowadzić następujące odstępstwa:
(A) # | w drodze odstępstwa od art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie mogą przedłużyć maksymalny okres przetrzymywania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców w miejscach, o których mowa w tym artykule, o dodatkowy okres wynoszący maksymalnie sześciu tygodni; |
(B) # | w drodze odstępstwa od art. 5 ust. 4 niniejszego rozporządzenia okres zatrzymania nie przekracza okresu, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu, i jest uwzględniany przy obliczaniu maksymalnych okresów zatrzymania określonych w art. 15 (5) i (6) dyrektywy 2008/115/WE. |
2. #
Ustęp 1 niniejszego artykułu ma również zastosowanie do osób ubiegających się o wizę, obywateli państw trzecich i bezpaństwowców objętych procedurą azylową na granicy, których wniosek został odrzucony przed przyjęciem decyzji wykonawczej Rady, o której mowa w art. 4 ust. 3 rozporządzenia ( UE) 2024/1359 i którym nie przysługuje prawo pobytu ani którym nie pozwolono na pobyt po przyjęciu tej decyzji wykonawczej.
3. #
Organizacje i osoby upoważnione na mocy prawa krajowego do udzielania porad i poradnictwa mają skuteczny dostęp do wnioskodawców przetrzymywanych w ośrodkach detencyjnych lub obecnych na przejściach granicznych. Państwa członkowskie mogą nałożyć ograniczenia na takie działania, jeżeli na mocy prawa krajowego ograniczenia takie są obiektywnie konieczne ze względu na bezpieczeństwo, porządek publiczny lub zarządzanie administracyjne ośrodkiem penitencjarnym, pod warunkiem że dostęp nie zostanie w ten sposób poważnie ograniczony lub uniemożliwiony.
Artykuł 7 Zasady proceduralne #
Jeżeli państwo członkowskie uważa, że znajduje się w sytuacji kryzysowej w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2024/1359, może złożyć wniosek o zastosowanie odstępstw przewidzianych w art. 6 niniejszego rozporządzenia. Jeżeli państwo członkowskie złoży taki wniosek, stosuje się, odpowiednio, art. 2–6 oraz art. 17 ust. 3 i 4 rozporządzenia (UE) 2024/1359. Jeżeli procedura w celu uzyskania odstępstwa została już wszczęta zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE) 2024/1359, państwa członkowskie mogą złożyć wniosek o zastosowanie odstępstw przewidzianych w art. 6 niniejszego rozporządzenia w kontekście tego procedura.
Artykuł 8 Postanowienia szczegółowe i gwarancje #
Państwo członkowskie stosujące odstępstwo przewidziane w art. 6 należycie informuje zainteresowanych obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców w języku, który obywatele państw trzecich lub bezpaństwowcy rozumieją lub co do którego można zasadnie przypuszczać, że są zrozumiały, o zastosowanych środkach i czasie trwania środków.
ROZDZIAŁ IV ZMIANY W ROZPORZĄDZENIU (UE) 2021/1148 #
Artykuł 9 Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2021/1148 #
W rozporządzeniu (UE) 2021/1148 wprowadza się następujące zmiany:
(1) | w art. 2 dodaje się literę w brzmieniu:
( *1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1351 z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie zarządzania azylem i migracjami, zmieniające rozporządzenia (UE) 2021/1147 i (UE) 2021/1060 oraz uchylające rozporządzenie (UE) ) Nr 604/2013 ( Dz.U. L 2024/1351 z 22.05.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1351/oj ).”;” |
(2) | w art. 10 dodaje się akapit w brzmieniu: ‘3. Wsparcie na mocy niniejszego rozporządzenia może być finansowane, do celów działań solidarnościowych, z wkładów wnoszonych przez państwa członkowskie i innych darczyńców publicznych lub prywatnych jako zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z art. 21 ust. 5 rozporządzenia finansowego.” ; |
(3) | w art. 12 dodaje się akapit w brzmieniu: ‘7a. Wkład z budżetu Unii może zostać zwiększony do 100 % całkowitych wydatków kwalifikowalnych na działania solidarnościowe.”. ; |
(4) | w art. 29 ust. 2 akapit pierwszy dodaje się literę w brzmieniu:
|
(5) | w załączniku II pkt 1 dodaje się literę w brzmieniu:
|
(6) | W załączniku VI wprowadza się następujące zmiany:
|
ROZDZIAŁ V POSTANOWIENIA KOŃCOWE #
Artykuł 10 Wyzwanie władz publicznych #
Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na możliwość kwestionowania przez organy publiczne decyzji administracyjnych lub sądowych, zgodnie z prawem krajowym.
Artykuł 11 Obliczanie terminów #
Każdy okres przewidziany w niniejszym rozporządzeniu oblicza się w następujący sposób:
(A) | w przypadku gdy okres wyrażony w dniach, tygodniach lub miesiącach liczy się od chwili wystąpienia zdarzenia lub czynności, dzień, w którym następuje to zdarzenie lub czynność, nie jest sam w sobie liczony jako przypadający w danym okresie ; |
(B) | okres wyrażony w tygodniach lub miesiącach kończy się z upływem dowolnego dnia ostatniego tygodnia lub miesiąca, który jest tym samym dniem tygodnia lub przypada odpowiednio na ten sam dzień miesiąca, co dzień, w którym nastąpiło zdarzenie lub czynność od którego okres ma być obliczony nastąpił lub miał miejsce; jeżeli w okresie wyrażonym w miesiącach dzień, w którym powinien on upłynąć, nie przypada w ostatnim miesiącu tego okresu, termin kończy się o północy ostatniego dnia tego ostatniego miesiąca; |
(C) | terminy obejmują soboty, niedziele i święta urzędowe w danym Państwie Członkowskim; jeżeli termin kończy się w sobotę, niedzielę lub święto państwowe, za ostatni dzień biegu terminu liczy się następny dzień roboczy. |
Artykuł 12 Środki przejściowe #
Do dnia 12 września 2024 r. Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi oraz odpowiednimi organami, urzędami i agencjami Unii, przedstawi Radzie wspólny plan wdrażania, aby zapewnić odpowiednie przygotowanie państw członkowskich do wdrożenia rozdziału II niniejszego rozporządzenia poprzez 1 lipca 2026 r., oceniając wszelkie zidentyfikowane luki i wymagane kroki operacyjne, i informuje o tym Parlament Europejski.
Na podstawie tego wspólnego planu wdrażania do dnia 12 grudnia 2024 r. każde państwo członkowskie, przy wsparciu Komisji oraz odpowiednich organów, urzędów i agencji Unii, ustanawia krajowy plan wdrażania określający działania i harmonogram ich realizacji. Każde państwo członkowskie zakończy realizację swojego planu do dnia 1 lipca 2026 r.
Do celów wdrożenia niniejszego artykułu państwa członkowskie mogą korzystać ze wsparcia odpowiednich organów, urzędów i agencji Unii, a fundusze unijne mogą zapewniać wsparcie finansowe państwom członkowskim, zgodnie z aktami prawnymi regulującymi te organy, urzędy i agencje i Fundusze.
Komisja ściśle monitoruje realizację krajowych planów wdrożeniowych.
Artykuł 13 Monitorowanie i ocena #
Do dnia 13 czerwca 2028 r., a następnie co pięć lat Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszego rozporządzenia w państwach członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, proponuje wszelkie zmiany.
Państwa członkowskie na żądanie Komisji przesyłają jej informacje niezbędne do sporządzenia sprawozdania nie później niż dnia 12 września 2027 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.
Sporządzono w Brukseli dnia 14 maja 2024 r.
Dla Europejczyka
Prezydent
R. METSOLA
Parlament W imieniu Rady
Prezydent
H. LAHBIB
( 1 ) Dz.U. C 75 z 10.3.2017, s. 1. C 155 z 30.4.2021, s. 97 i Dz.U. 64 .
( 2 ) Dz.U. C 207 z 30.6.2017, s. 1. C 175 z 7.05.2021, s. 67 i Dz.U. 32 .
( 3 ) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 10 kwietnia 2024 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 14 maja 2024 r.
( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1348 z dnia 14 maja 2024 r. ustanawiające wspólną procedurę ochrony międzynarodowej w Unii i uchylające dyrektywę 2013/32/UE ( Dz.U. L 2024/1348 z 22.5.2020). 2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1348/oj ).
( 5 ) Dyrektywa 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur w państwach członkowskich dotyczących powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich ( Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 98 ) .
( 6 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1359 z dnia 14 maja 2024 r. dotyczące sytuacji kryzysowych i działania siły wyższej w dziedzinie migracji i azylu oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2021/1147 ( Dz.U. L, 2024 /1359, 22.5.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1359/oj ).
( 7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1148 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiające w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami Instrument Wsparcia Finansowego Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej ( Dz.U. L 251 z 15.7 .2021, s. 48 ).
( 8 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1351 z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie zarządzania azylami i migracjami, zmieniające rozporządzenia (UE) 2021/1147 i (UE) 2021/1060 oraz uchylające rozporządzenie (UE) Nr 604/2013 ( Dz.U. L 2024/1351 z 22.05.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1351/oj ).
( 9 ) Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen ( Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20 ).
( 10 ) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 2. 36 .
( 11 ) Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych ustaleń dotyczących stosowania Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej stowarzyszenia tych dwóch państw z wdrażanie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31 ).
( 12 ) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1. 52 .
( 13 ) Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wdrażanie, stosowanie i rozwoju dorobku Schengen ( Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1 ).
( 14 ) Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 1. 21 .
( 15 ) Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwo Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen , odnoszącej się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i przepływu osób ( Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19 ).
( 16 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1346 z dnia 14 maja 2024 r. ustanawiająca standardy przyjmowania osób ubiegających się o ochronę międzynarodową ( Dz.U. L 2024/1346 z 22.5.2024, ELI: http:/ /data.europa.eu/eli/dir/2024/1346/oj ).
( 17 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) ( Dz.U. L 77 z 23.3.2016, s. 33). s. 1 ).
( 18 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2303 z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Azylu i uchylające rozporządzenie (UE) nr 439/2010 ( Dz.U. L 468 z 30.12.2021, s. 2). 1 ).
ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1349/oj
ISSN 1977-0677 (wydanie elektroniczne)
Dodaj komentarz