#
Protokół w sprawie wybuchowych pozostałości wojennych do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia niektórych broni konwencjonalnych, które mogą być uznane za nadmiernie szkodliwe lub mające masowe skutki (Protokół V – PROTOKÓŁ W SPRAWIE WYBUCHOWYCH POZOSTAŁOŚCI WOJNY) #
Przyjęta w Genewie : 28 listopada 2003 r
Data wejścia w życie : 12 listopada 2006 r
Depozytariusz : Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych
Liczba Państw-Stron: 97
Polska ratyfikowała: 26 września 2011 r
PROTOKÓŁ W SPRAWIE WYBUCHOWYCH POZOSTAŁOŚCI WOJNY #
Wysokie Umawiające się Strony,
Uznając poważne pokonfliktowe problemy humanitarne spowodowane przez wybuchowe pozostałości wojny,
Świadome potrzeby zawarcia Protokołu w sprawie środków naprawczych pokonfliktowych o charakterze ogólnym w celu zminimalizowania ryzyka i skutków wybuchowych pozostałości wojennych,
I chcąc zająć się ogólnymi środkami zapobiegawczymi, poprzez dobrowolne najlepsze praktyki określone w Załączniku technicznym w celu poprawy niezawodności amunicji, a tym samym zminimalizowania występowania wybuchowych pozostałości wojennych,
Zgodzono się na następujące:
Artykuł 1. Przepis ogólny i zakres stosowania #
1. Zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i mającymi do nich zastosowanie normami międzynarodowego prawa konfliktów zbrojnych Wysokie Umawiające się Strony zgadzają się wypełniać zobowiązania określone w niniejszym protokole, zarówno indywidualnie, jak i we współpracy z innymi Wysokimi Umawiającymi się Stronami Umawiających się Stron, aby zminimalizować ryzyko i skutki wybuchowych pozostałości wojennych w sytuacjach pokonfliktowych.
2. Niniejszy Protokół stosuje się do wybuchowych pozostałości wojennych na terytorium lądowym, w tym na wodach wewnętrznych Wysokich Umawiających się Stron.
3. Niniejszy Protokół stosuje się do sytuacji wynikających z konfliktów, o których mowa w artykule 1 ustępy 1 do 6 Konwencji zmienionej dnia 21 grudnia 2001 roku.
4. Artykuły 3, 4, 5 i 8 niniejszego Protokołu mają zastosowanie do wybuchowych pozostałości wojennych innych niż istniejące wybuchowe pozostałości wojenne określone w artykule 2 ustęp 5 niniejszego Protokołu.
Artykuł 2. Definicje #
Do celów niniejszego Protokołu,
1. Amunicja wybuchowa oznacza konwencjonalną amunicję zawierającą materiały wybuchowe, z wyjątkiem min, min-pułapek i innych urządzeń określonych w Protokole II do niniejszej Konwencji, zmienionym 3 maja 1996 roku.
2. Niewybuchy oznaczają materiały wybuchowe, które zostały przygotowane, zapalone, uzbrojone lub w inny sposób przygotowane do użycia i użyte w konflikcie zbrojnym. Mógł zostać wystrzelony, upuszczony, wystrzelony lub wyrzucony i powinien był eksplodować, ale tego nie zrobił.
3. Porzucona amunicja wybuchowa oznacza amunicję wybuchową, która nie była używana podczas konfliktu zbrojnego, została pozostawiona lub porzucona przez stronę konfliktu zbrojnego i która nie jest już pod kontrolą strony, która ją pozostawiła lub porzuciła . Porzucona amunicja wybuchowa mogła, ale nie musi, być zagruntowana, zapalona, uzbrojona lub w inny sposób przygotowana do użycia.
4. Wybuchowe pozostałości wojenne oznacza niewybuchy i porzuconą amunicję wybuchową.
5. Istniejące wybuchowe pozostałości wojenne oznaczają niewybuchy i porzuconą amunicję wybuchową, które istniały przed wejściem w życie niniejszego Protokołu dla Wysokiej Umawiającej się Strony, na której terytorium one istnieją.
Artykuł 3. Usuwanie, usuwanie lub niszczenie wybuchowych pozostałości wojennych #
1. Każda Wysoka Układająca się Strona i strona konfliktu zbrojnego ponosi odpowiedzialność określoną w niniejszym artykule w odniesieniu do wszystkich wybuchowych pozostałości wojny na terytorium pozostającym pod jej kontrolą. W przypadku gdy użytkownik amunicji wybuchowej, która stała się pozostałością po wojnie, nie sprawuje kontroli nad terytorium, użytkownik ten, po zakończeniu aktywnych działań wojennych, zapewni, o ile to możliwe, między innymi pomoc techniczną, finansową, materialną lub w zakresie zasobów ludzkich , dwustronnie lub za pośrednictwem wspólnie uzgodnionej strony trzeciej, w tym między innymi za pośrednictwem systemu Narodów Zjednoczonych lub innych odpowiednich organizacji, w celu ułatwienia oznaczania i usuwania, usuwania lub niszczenia takich wybuchowych pozostałości wojennych.
2. Po ustaniu aktywnych działań wojennych i tak szybko, jak to możliwe, każda Wysoka Układająca się Strona i strona konfliktu zbrojnego oznaczy i oczyści, usunie lub zniszczy wybuchowe pozostałości wojny na terytoriach dotkniętych konfliktem, znajdujących się pod jej kontrolą. Obszarom dotkniętym wybuchowymi pozostałościami wojennymi, które zostały ocenione zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu jako stwarzające poważne zagrożenie humanitarne, przyznaje się status priorytetu w zakresie usuwania, usuwania lub niszczenia.
3. Po ustaniu aktywnych działań wojennych i tak szybko, jak to możliwe, każda Wysoka Układająca się Strona i strona konfliktu zbrojnego podejmie następujące środki na kontrolowanych przez siebie terytoriach dotkniętych wojną, w celu zmniejszenia ryzyka stwarzanego przez wybuchowe pozostałości wojny:
(a) zbadać i ocenić zagrożenie stwarzane przez wybuchowe pozostałości wojny;
b) oceniają i ustalają priorytety potrzeb i wykonalności w zakresie oznaczania i usuwania, usuwania lub niszczenia;
(c) oznaczać i oczyszczać, usuwać lub niszczyć wybuchowe pozostałości wojenne;
(d) podjąć kroki w celu zmobilizowania zasobów do prowadzenia tych działań.
4. Przy prowadzeniu powyższych działań Wysokie Umawiające się Strony oraz strony konfliktu zbrojnego będą uwzględniać standardy międzynarodowe, w tym Międzynarodowe Standardy Przeciwminowe.
5. Wysokie Umawiające się Strony będą współpracować, tam gdzie jest to właściwe, zarówno między sobą, jak i z innymi państwami, odpowiednimi organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi oraz organizacjami pozarządowymi w zakresie udzielania między innymi pomocy technicznej, finansowej, materialnej i kadrowej, w tym, w odpowiednich przypadkach, okolicznościach, podjęcie wspólnych operacji niezbędnych do wypełnienia postanowień niniejszego artykułu.
Artykuł 4. Rejestrowanie, przechowywanie i przekazywanie informacji #
1. Wysokie Umawiające się Strony i strony konfliktu zbrojnego będą w maksymalnym możliwym zakresie rejestrować i przechowywać informacje o użyciu lub porzuceniu amunicji wybuchowej, aby ułatwić szybkie oznaczanie i usuwanie, usuwanie lub niszczenie amunicji wybuchowej wybuchowe pozostałości wojny, edukacja w zakresie ryzyka oraz przekazywanie odpowiednich informacji stronie kontrolującej terytorium i ludności cywilnej na tym terytorium.
2. Wysokie Umawiające się Strony i strony konfliktu zbrojnego, które użyły lub porzuciły amunicję wybuchową, która mogła stać się pozostałością po wojnie, niezwłocznie po zaprzestaniu działań wojennych i w miarę możliwości, z zastrzeżeniem uzasadnionych interesów bezpieczeństwa tych stron, dokonają udostępnić takie informacje stronie lub stronom kontrolującym dotknięty obszar, dwustronnie lub za pośrednictwem wspólnie uzgodnionej strony trzeciej, w tym między innymi Organizacji Narodów Zjednoczonych lub, na żądanie, innym odpowiednim organizacjom, co do których strona przekazująca informacje jest przekonana, że są lub będą podejmowanie edukacji na temat ryzyka oraz oznaczanie i usuwanie, usuwanie lub niszczenie wybuchowych pozostałości wojennych na dotkniętym obszarze.
3. Przy rejestrowaniu, przechowywaniu i przekazywaniu takich informacji Wysokie Umawiające się Strony powinny mieć na uwadze część 1 Załącznika technicznego.
Artykuł 5 Inne środki ostrożności w celu ochrony ludności cywilnej, poszczególnych osób cywilnych i dóbr o charakterze cywilnym przed zagrożeniami i skutkami wybuchowych pozostałości wojennych #
1. Wysokie Umawiające się Strony i strony konfliktu zbrojnego podejmą wszelkie możliwe środki ostrożności na kontrolowanym przez siebie terytorium, dotkniętym wybuchowymi pozostałościami wojennymi, w celu ochrony ludności cywilnej, poszczególnych osób cywilnych i dóbr o charakterze cywilnym przed niebezpieczeństwem i skutkami wybuchowych pozostałości wojennych. Wykonalne środki ostrożności to takie środki ostrożności, które są wykonalne lub praktycznie możliwe, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności panujące w danym czasie, w tym względy humanitarne i wojskowe. Te środki ostrożności mogą obejmować ostrzeżenia, edukację ludności cywilnej na temat zagrożeń, oznakowanie, ogrodzenie i monitorowanie terytorium dotkniętego wybuchowymi pozostałościami wojennymi, jak określono w części 2 załącznika technicznego.
Artykuł 6 Przepisy dotyczące ochrony misji i organizacji humanitarnych przed skutkami wybuchowych pozostałości wojennych #
1. Każda Wysoka Układająca się Strona i strona konfliktu zbrojnego:
(a) Chronić, na ile to możliwe, przed skutkami wybuchowych pozostałości wojennych, misji humanitarnych i organizacji, które działają lub będą działać na obszarze objętym
kontroli Wysokiej Układającej się Strony lub strony konfliktu zbrojnego i za zgodą tej strony.
(b) na żądanie takiej misji lub organizacji humanitarnej dostarczać, w miarę możliwości, informacji na temat lokalizacji wszystkich znanych im wybuchowych pozostałości wojennych na terytorium, na którym będzie lub prowadzi działalność zwracająca się o pomoc misja lub organizacja humanitarna.
2. Postanowienia niniejszego artykułu pozostają bez uszczerbku dla obowiązującego międzynarodowego prawa humanitarnego lub innych mających zastosowanie instrumentów międzynarodowych lub decyzji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, które zapewniają wyższy poziom ochrony.
Artykuł 7. Pomoc w zakresie istniejących wybuchowych pozostałości wojennych #
1. Każda Wysoka Układająca się Strona ma prawo zwracać się o pomoc i otrzymywać ją, tam gdzie jest to właściwe, od innych Wysokich Układających się Stron, od państw niebędących stronami oraz od odpowiednich organizacji i instytucji międzynarodowych w radzeniu sobie z problemami stwarzanymi przez istniejące wybuchowe pozostałości wojenne.
2. Każda Wysoka Umawiająca się Strona, która jest w stanie to zrobić, udzieli pomocy w rozwiązywaniu problemów stwarzanych przez istniejące wybuchowe pozostałości wojenne, o ile jest to konieczne i wykonalne. Czyniąc to, Wysokie Umawiające się Strony wezmą również pod uwagę humanitarne cele niniejszego Protokołu, jak również standardy międzynarodowe, w tym Międzynarodowy
Normy działań minowych.
Artykuł 8 Współpraca i pomoc #
1. Każda Wysoka Umawiająca się Strona, która jest w stanie to uczynić, zapewni pomoc w oznaczaniu i usuwaniu, usuwaniu lub niszczeniu wybuchowych pozostałości wojennych oraz w edukacji ludności cywilnej na temat ryzyka i związanych z tym działaniach, między innymi za pośrednictwem systemu Narodów Zjednoczonych, innych odpowiednich międzynarodowe, regionalne lub krajowe organizacje lub instytucje,
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, krajowe stowarzyszenia Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz ich Międzynarodowa Federacja, organizacje pozarządowe lub na zasadach bilateralnych.
2. Każda Wysoka Układająca się Strona, która może to uczynić, udzieli pomocy w opiece, rehabilitacji oraz reintegracji społecznej i ekonomicznej ofiar wybuchowych pozostałości wojennych. Pomoc taka może być udzielana między innymi za pośrednictwem systemu Narodów Zjednoczonych, odpowiednich organizacji lub instytucji międzynarodowych, regionalnych lub krajowych, Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, krajowych stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz ich federacji międzynarodowych, organizacji pozarządowych lub na zasadzie bilateralnej.
3. Każda Wysoka Umawiająca się Strona, która jest w stanie to zrobić, wniesie wkład do funduszy powierniczych w ramach systemu Narodów Zjednoczonych, jak również do innych odpowiednich funduszy powierniczych, w celu ułatwienia udzielania pomocy na mocy niniejszego protokołu.
4. Każda Wysoka Umawiająca się Strona ma prawo uczestniczyć w jak najszerszej wymianie sprzętu, materiałów oraz informacji naukowych i technologicznych innych niż technologie związane z bronią, niezbędnych do realizacji niniejszego Protokołu. Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się ułatwiać taką wymianę zgodnie z ustawodawstwem krajowym i nie będą nakładać nieuzasadnionych ograniczeń na dostarczanie sprzętu do odprawy celnej i związanych z nim informacji technicznych do celów humanitarnych.
5. Każda Wysoka Umawiająca się Strona zobowiązuje się do przekazywania informacji do odpowiednich baz danych dotyczących akcji minowych utworzonych w ramach systemu Narodów Zjednoczonych, w szczególności informacji dotyczących różnych środków i technologii usuwania wybuchowych pozostałości wojennych, wykazów ekspertów, agencji eksperckich lub krajowych punktów kontaktowych w sprawie usuwania wybuchowych pozostałości wojennych oraz, na zasadzie dobrowolności, informacje techniczne o odpowiednich rodzajach amunicji wybuchowej.
6. Wysokie Umawiające się Strony mogą kierować wnioski o pomoc poparte odpowiednimi informacjami do Organizacji Narodów Zjednoczonych, innych właściwych organów lub innych państw. Wnioski te mogą być przedkładane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekaże je wszystkim Wysokim Umawiających się Stron oraz odpowiednim organizacjom międzynarodowym i organizacjom pozarządowym.
7. W przypadku wniosków skierowanych do Organizacji Narodów Zjednoczonych, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, w ramach dostępnych mu zasobów, może podjąć odpowiednie kroki w celu oceny sytuacji i we współpracy z wzywająca Wysoka Umawiająca się Strona i inne Wysokie Umawiające się Strony odpowiedzialne zgodnie z art. 3 powyżej, zalecają udzielenie odpowiedniej pomocy. Sekretarz Generalny może również informować Wysokie Umawiające się Strony o każdej takiej ocenie, jak również o rodzaju i zakresie wymaganej pomocy, w tym o ewentualnych wkładach z funduszy powierniczych ustanowionych w ramach systemu Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 9. Ogólne środki zapobiegawcze #
1. Mając na uwadze różne sytuacje i możliwości, zachęca się każdą Wysoką Umawiającą się Stronę do podjęcia ogólnych środków zapobiegawczych, mających na celu zminimalizowanie występowania wybuchowych pozostałości wojennych, w tym między innymi tych, o których mowa w części 3 Załącznika technicznego .
2. Każda Wysoka Umawiająca się Strona może na zasadzie dobrowolności wymieniać informacje związane z wysiłkami na rzecz promowania i ustanawiania najlepszych praktyk w odniesieniu do ustępu 1 niniejszego artykułu.
Artykuł 10 Konsultacje Wysokich Układających się Stron #
1. Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się do wzajemnej konsultacji i współpracy we wszystkich sprawach związanych z funkcjonowaniem niniejszego Protokołu. W tym celu zwołana zostanie Konferencja Wysokich Umawiających się Stron zgodnie z ustaleniami większości, ale nie mniej niż osiemnastu Wysokich Umawiających się Stron.
2. Prace konferencji Wysokich Umawiających się Stron obejmują:
a) przegląd statusu i działania niniejszego Protokołu;
(b) rozpatrywanie spraw związanych z wdrażaniem niniejszego Protokołu na szczeblu krajowym, w tym sprawozdawczości krajowej lub corocznej aktualizacji.
c) przygotowanie do konferencji przeglądowych.
3. Koszty Konferencji Wysokich Umawiających się Stron ponoszą Wysokie Umawiające się Strony i państwa nie uczestniczące w Konferencji, zgodnie z odpowiednio dostosowaną skalą ocen Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 11. Zgodność #
1. Każda Wysoka Umawiająca się Strona będzie wymagać, aby jej siły zbrojne i odpowiednie agencje lub departamenty wydawały odpowiednie instrukcje i procedury operacyjne oraz aby jej personel przeszedł szkolenie zgodne z odpowiednimi postanowieniami niniejszego protokołu.
2. Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się do wzajemnej konsultacji i współpracy dwustronnej, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych lub w ramach innych odpowiednich procedur międzynarodowych, w celu rozwiązania wszelkich problemów, które mogą powstać w związku z interpretacją i stosowania postanowień niniejszego Protokołu.
ZAŁĄCZNIK TECHNICZNY #
Niniejszy załącznik techniczny zawiera sugerowane najlepsze praktyki służące osiągnięciu celów zawartych w artykułach 4, 5 i 9 niniejszego protokołu. Niniejszy Załącznik Techniczny będzie wdrażany przez Wysokie Umawiające się Strony na zasadzie dobrowolności.
1. Rejestracja, przechowywanie i udostępnianie informacji o niewybuchach (UXO) i porzuconych amunicjach wybuchowych (AXO)
(a) Rejestrowanie informacji: W odniesieniu do amunicji wybuchowej, która mogła stać się UXO, Państwo powinno starać się rejestrować następujące informacje tak dokładnie, jak to możliwe:
(i) położenie obszarów będących celem ataków z użyciem amunicji wybuchowej;
(ii) przybliżoną liczbę amunicji wybuchowej użytej na obszarach, o których mowa w (i);
(iii) rodzaj i rodzaj amunicji wybuchowej użytej w obszarach, o których mowa w (i);
(iv) ogólną lokalizację znanych i prawdopodobnych UXO; Jeżeli państwo zostało zobowiązane do porzucenia amunicji wybuchowej w trakcie operacji, powinno dołożyć starań, aby opuścić AXO w bezpieczny sposób i zapisać informacje o tej amunicji w następujący sposób:
(v) lokalizacja AXO;
(vi) przybliżoną ilość AXO w każdym konkretnym miejscu;
(vii) rodzaje AXO w każdym konkretnym miejscu.
(b) Przechowywanie informacji: Jeżeli Państwo zarejestrowało informacje zgodnie z ustępem (a), powinny one być przechowywane w taki sposób, aby umożliwić ich odzyskanie i późniejsze udostępnienie zgodnie z ustępem (c).
(c) Ujawnianie informacji: Informacje rejestrowane i przechowywane przez Państwo zgodnie z ustępami (a) i (b) powinny, biorąc pod uwagę interesy bezpieczeństwa i inne obowiązki Państwa przekazującego informacje, być udostępniane w
zgodnie z następującymi postanowieniami:
(i) Treść: W przypadku UXO opublikowane informacje powinny zawierać szczegółowe informacje na temat:
(1) ogólna lokalizacja znanych i prawdopodobnych UXO;
(2) rodzaje i przybliżoną liczbę amunicji wybuchowej użytej na obszarach docelowych;
(3) sposób identyfikacji amunicji wybuchowej, w tym kolor, rozmiar i kształt oraz inne odpowiednie oznaczenia;
(4) sposób bezpiecznego usuwania amunicji wybuchowej. W przypadku AXO opublikowane informacje powinny zawierać szczegóły dotyczące:
(5) lokalizacja AXO;
(6) przybliżona liczba AXO w każdym konkretnym miejscu;
(7) rodzaje AXO w każdym konkretnym miejscu;
(8) sposób identyfikacji AXO, w tym kolor, rozmiar i kształt;
(9) informacje o rodzaju i sposobie pakowania dla AXO;
(10) stan gotowości;
(11) lokalizację i charakter wszelkich min-pułapek, o których wiadomo, że znajdują się na obszarze AXO.
(ii) Odbiorca: informacja powinna zostać udostępniona stronie lub stronom kontrolującym terytorium dotknięte chorobą oraz tym osobom lub instytucjom, co do których państwo udostępniające jest przekonane, że są lub będą zaangażowane w oczyszczanie UXO lub AXO na obszarze dotkniętym, w edukacji ludności cywilnej na temat zagrożeń związanych z UXO lub AXO.
(iii) Mechanizm: Państwo powinno, tam gdzie jest to wykonalne, korzystać z tych mechanizmów ustanowionych na poziomie międzynarodowym lub lokalnym w celu udostępniania informacji, takich jak UNMAS, IMSMA i inne agencje eksperckie, jakie państwo wydające uzna za stosowne.
(iv) Harmonogram: Informacje powinny zostać ujawnione tak szybko, jak to możliwe, biorąc pod uwagę takie kwestie, jak wszelkie trwające operacje wojskowe i humanitarne na dotkniętych obszarach, dostępność i wiarygodność informacji oraz istotne kwestie bezpieczeństwa.
2. Ostrzeżenia, edukacja o zagrożeniach, oznakowanie, ogrodzenie i monitoring
Kluczowe terminy #
(a) Ostrzeżenia to terminowe przekazywanie ostrzegawczych informacji ludności cywilnej, mające na celu zminimalizowanie ryzyka spowodowanego przez wybuchowe pozostałości wojny na dotkniętych terytoriach.
(b) Edukacja ludności cywilnej na temat zagrożeń powinna obejmować programy edukacyjne na temat zagrożeń, ułatwiające wymianę informacji między dotkniętymi społecznościami, władzami rządowymi i organizacjami humanitarnymi, tak aby dotknięte społeczności były informowane o zagrożeniu ze strony wybuchowych pozostałości wojny. Programy edukacji o ryzyku są zwykle działaniami długoterminowymi.
Elementy najlepszych praktyk w zakresie ostrzeżeń i edukacji na temat ryzyka
(c) Wszystkie programy ostrzegania i edukacji o zagrożeniach powinny, tam gdzie to możliwe, uwzględniać obowiązujące normy krajowe i międzynarodowe, w tym Międzynarodowe Standardy Przeciwminowe.
(d) Ostrzeżenia i edukacja na temat zagrożeń powinny być zapewnione dotkniętej ludności cywilnej, do której należą cywile mieszkający na obszarach zawierających wybuchowe pozostałości wojenne lub w ich pobliżu oraz cywile przejeżdżający przez takie obszary.
(e) Ostrzeżenia należy podawać tak szybko, jak to możliwe, w zależności od kontekstu i dostępnych informacji. Program edukacji o ryzyku powinien jak najszybciej zastąpić program ostrzegania. Ostrzeżenia i edukacja na temat zagrożeń powinny być zawsze przekazywane dotkniętym społecznościom w najwcześniejszym możliwym czasie.
(f) Strony konfliktu powinny zatrudniać osoby trzecie, takie jak organizacje międzynarodowe i organizacje pozarządowe, jeśli nie mają one zasobów i umiejętności, aby zapewnić skuteczną edukację na temat ryzyka.
(g) Strony konfliktu powinny, jeśli to możliwe, zapewnić dodatkowe środki na ostrzeganie i edukację na temat zagrożeń. Takie pozycje mogą obejmować: zapewnienie wsparcia logistycznego, produkcję materiałów edukacyjnych o ryzyku, wsparcie finansowe i ogólne informacje kartograficzne. Oznakowanie, ogrodzenie i monitoring pozostałości po wybuchu terenu objętego działaniami wojennymi
(h) Tam, gdzie jest to możliwe, w dowolnym momencie w trakcie konfliktu i po jego zakończeniu, tam gdzie znajdują się wybuchowe pozostałości wojny, strony konfliktu powinny, możliwie najwcześniej i w możliwie największym stopniu, zapewnić, aby obszary, na których znajdują się wybuchowe pozostałości po wojnie, wojny są oznakowane, ogrodzone i monitorowane w sposób zapewniający skuteczne wykluczenie ludności cywilnej, zgodnie z poniższymi postanowieniami.
(i) Do oznaczania podejrzanych obszarów niebezpiecznych należy stosować znaki ostrzegawcze oparte na metodach znakowania uznanych przez dotkniętą społeczność. Znaki i inne oznaczenia granicy obszaru niebezpiecznego powinny być w miarę możliwości widoczne, czytelne, trwałe i odporne na oddziaływanie środowiska oraz powinny jasno określać, która strona oznaczonej granicy jest uważana za znajdującą się w obrębie wybuchowych pozostałości obszaru dotkniętego wojną, a która za być bezpiecznym.
(j) Należy ustanowić odpowiednią strukturę odpowiedzialną za monitorowanie i utrzymywanie stałych i tymczasowych systemów oznakowania, zintegrowanych z krajowymi i lokalnymi programami edukacyjnymi o ryzyku.
3. Ogólne środki zapobiegawcze
Państwa produkujące lub nabywające amunicję wybuchową powinny w miarę możliwości iw stosownych przypadkach starać się zapewnić wdrożenie i przestrzeganie następujących środków podczas cyklu życia amunicji wybuchowej.
a) Zarządzanie produkcją amunicji
(i) Procesy produkcyjne powinny być zaprojektowane tak, aby osiągnąć jak największą niezawodność amunicji.
(ii) Procesy produkcyjne powinny podlegać certyfikowanym środkom kontroli jakości.
(iii) Podczas produkcji amunicji wybuchowej należy stosować certyfikowane standardy zapewniania jakości, które są uznawane na szczeblu międzynarodowym.
(iv) Testy akceptacyjne powinny być przeprowadzane poprzez testy z żywym ogniem w różnych warunkach lub za pomocą innych zwalidowanych procedur.
(v) Podczas transakcji i transferów amunicji wybuchowej należy wymagać wysokich standardów niezawodności.
(b) Zarządzanie amunicją
W celu zapewnienia jak najlepszej długoterminowej niezawodności amunicji wybuchowej zachęca się państwa do stosowania norm najlepszych praktyk i procedur operacyjnych w odniesieniu do jej przechowywania, transportu, przechowywania w terenie i obchodzenia się z nią zgodnie z poniższymi wytycznymi.
(i) Amunicja wybuchowa, jeśli to konieczne, powinna być przechowywana w bezpiecznych obiektach lub odpowiednich pojemnikach, które chronią amunicję wybuchową i jej komponenty w kontrolowanej atmosferze, jeśli to konieczne.
(ii) Państwo powinno transportować amunicję wybuchową do iz zakładów produkcyjnych, magazynów i na pola w sposób minimalizujący uszkodzenia amunicji wybuchowej.
(iii) W razie potrzeby państwo powinno używać odpowiednich kontenerów i kontrolowanych środowisk podczas składowania i transportu amunicji wybuchowej.
(iv) Ryzyko wybuchu w stosach powinno być zminimalizowane przez zastosowanie odpowiednich rozwiązań w zakresie składowania.
(v) Państwa powinny stosować odpowiednie procedury rejestrowania, śledzenia i testowania amunicji wybuchowej, które powinny obejmować informacje o dacie produkcji każdego numeru, partii lub partii amunicji wybuchowej oraz informacje o tym, gdzie znajdowała się amunicja wybuchowa, w jakich warunkach był przechowywany i na jakie czynniki środowiskowe był narażony.
(vi) Okresowo zgromadzona amunicja wybuchowa powinna być poddawana, tam gdzie jest to właściwe, testom z użyciem ostrego ognia, aby upewnić się, że amunicja działa zgodnie z oczekiwaniami.
(vii) Podzespoły składowanej amunicji wybuchowej powinny, w stosownych przypadkach, zostać poddane testom laboratoryjnym, aby upewnić się, że amunicja działa zgodnie z oczekiwaniami.
(viii) W razie potrzeby należy podjąć odpowiednie działania, w tym dostosowanie do oczekiwanego okresu przydatności do spożycia amunicji, w wyniku informacji uzyskanych w wyniku procedur rejestrowania, śledzenia i testowania, w celu utrzymania niezawodności składowanej amunicji wybuchowej.
(c) Szkolenie
Właściwe przeszkolenie całego personelu zaangażowanego w obsługę, transport i używanie amunicji wybuchowej jest ważnym czynnikiem w dążeniu do zapewnienia jej niezawodnego działania zgodnie z przeznaczeniem. Państwa powinny zatem przyjąć i utrzymywać odpowiednie programy szkoleniowe, aby zapewnić odpowiednie przeszkolenie personelu w zakresie amunicji, z którą będzie musiał się obchodzić.
(d) Przeniesienie
Państwo planujące przekazanie amunicji wybuchowej innemu państwu, które wcześniej nie posiadało tego typu amunicji, powinno dołożyć wszelkich starań, aby państwo przyjmujące było w stanie właściwie przechowywać, konserwować i używać tej amunicji wybuchowej.
(e) Przyszła produkcja
Państwo powinno zbadać sposoby i środki poprawy niezawodności amunicji wybuchowej, którą zamierza produkować lub nabywać, w celu osiągnięcia najwyższej możliwej niezawodności.
* Do podpisu lub czynności depozytowej dołącza się notatkę, oświadczenie, oświadczenie lub zastrzeżenie. Kliknij datę akcji, aby wyświetlić szczegóły.
Dodaj komentarz