W sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych w UE.Wniosek-2024r

W szczególności wniosek będzie stanowił uzupełnienie: #

dyrektywy ptasiej 21 i siedliskowej 22 poprzez wyznaczenie terminów osiągnięcia celów i zobowiązanie państw członkowskich do odbudowy ekosystemów również poza siecią Natura 2000;

ramowej dyrektywy wodnej 23 poprzez określenie dodatkowych wymogów w zakresie renaturyzacji w celu zapewnienia ciągłości rzek i zapewnienia dobrego stanu terenów zalewowych;

dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej 24 wraz ze szczegółowymi środkami i szczegółowymi celami w odniesieniu do konkretnych siedlisk morskich wymagających odbudowy;

rozporządzenie w sprawie inwazyjnych gatunków obcych 25 .

Będzie również ściśle współpracować na poziomie szczegółowym ze wspólną polityką rybołówstwa i w stosownych przypadkach zapewni spójność i komplementarność.

Wniosek jest bezpośrednio powiązany z nową strategią leśną UE 2030 26 i przyczynia się do jej realizacji dzięki środkom odbudowy, które poprawią różnorodność biologiczną i odporność lasów, ze względu na konkretne cele i obowiązki dotyczące siedlisk leśnych.

Jeżeli chodzi o wspólną politykę rolną, wniosek opiera się na szczegółowych celach dotyczących siedlisk na użytkach zielonych, które wchodzą w zakres dyrektywy 92/43/EWG, a w szerszym ujęciu w odniesieniu do ekosystemów rolnych UE w oparciu o dowody poprawy zestawu wskaźników zwiększających różnorodność biologiczną. Wniosek ma wyraźne powiązania ze strategią UE na rzecz ochrony gleb, ponieważ wiele ekosystemów lądowych jest zależnych od gleb leżących pod nimi i oddziałuje z nimi. Wszelkie inne cele związane z glebą zostaną włączone do przyszłych przepisów dotyczących gleb.

Ponadto proponowany cel, jakim jest odwrócenie spadku liczebności owadów zapylających, przyczyni się do osiągnięcia celów unijnej inicjatywy na rzecz owadów zapylających 27 . Cele określone we wniosku dotyczącym zwiększenia liczby terenów zielonych na obszarach miejskich będą miały bezpośredni wpływ na strategię na rzecz zielonej infrastruktury 28 .

Środki polityczne w ramach innych strategii środowiskowych, takich jak plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym na rzecz czystszej i bardziej konkurencyjnej Europy 29 oraz plan działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń wody, powietrza i gleby 30 , pomogą zmniejszyć presję na ekosystemy poprzez ograniczenie różnych form zanieczyszczeń. Środki takie jak zalecenie Rady w sprawie uczenia się na rzecz transformacji ekologicznej i zrównoważonego rozwoju (które ma zostać przyjęte przez Radę 16 czerwca 2022 r.) 31 mogą przyczynić się do tworzenia niezbędnej wiedzy, umiejętności i postaw w zakresie zrównoważenia środowiskowego, w tym w celu wspierania odbudowy zasobów przyrodniczych.

Spójność z innymi politykami Unii #

Odbudowa ekosystemów i zwiększenie różnorodności biologicznej to podstawa Europejskiego Zielonego Ładu. Zapewnienie zdrowych ekosystemów i przeciwdziałanie zmianie klimatu są ze sobą nierozerwalnie związane. Globalne ocieplenie ma bezpośredni wpływ na ekosystemy, powodując długotrwałe lub nieodwracalne skutki, takie jak utrata ekosystemów. Unijna polityka klimatyczna, taka jak Europejskie prawo o klimacie 32 , wnioski zawarte w pakiecie “Gotowi na 55” (w szczególności wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa 33 ) podkreślają kluczowe znaczenie naturalnych pochłaniaczy dla wychwytywania i składowania dwutlenku węgla. Aby robić to skutecznie, ekosystemy, takie jak tereny podmokłe i lasy, muszą być w dobrym stanie. W związku z tym można oczekiwać, że przedmiotowe rozporządzenie w znacznym stopniu przyczyni się do realizacji polityki klimatycznej.

Przywrócenie ekosystemów do dobrego stanu oznacza zapewnienie rozwiązań opartych na zasobach przyrody, które pomagają zarówno łagodzić zmianę klimatu, jak i realizować cele strategii UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu 34 . Bardziej zróżnicowane biologicznie i zdrowsze ekosystemy są bardziej odporne na zmianę klimatu, a także skutecznie zapobiegają klęskom żywiołowym i zmniejszają związane z nimi ryzyko. Zgodnie z Europejskim prawem o klimacie państwa członkowskie przyjmą i wdrożą krajowe strategie przystosowania się do zmiany klimatu promujące rozwiązania oparte na zasobach przyrody i przystosowanie się do zmiany klimatu oparte na ekosystemach. Krajowe plany odbudowy przewidziane w niniejszym wniosku będą ściśle współpracować z krajowymi strategiami przystosowania się do zmiany klimatu na podstawie Europejskiego prawa o klimacie oraz z unijnymi przepisami dotyczącymi ochrony ludności 35 . Będą się one wzajemnie wzmacniać.

Rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo to sektory, które zależą od ekosystemów w dobrym stanie. Ekosystemy rolnicze w dobrym stanie zapewniają bezpieczną, zrównoważoną, pożywną i przystępną cenowo żywność. Zwiększają one odporność rolnictwa na zmianę klimatu i zagrożenia środowiskowe, a jednocześnie tworzą miejsca pracy (np. w rolnictwie ekologicznym, turystyce wiejskiej i rekreacji). Ekosystemy leśne w dobrej kondycji zapewniają wiele korzyści. Dostarczają na przykład drewno i żywność, wychwytują i magazynują dwutlenek węgla, stabilizują glebę, oczyszczają powietrze i wodę oraz zmniejszają skutki klęsk żywiołowych, takich jak pożary lasów i choroby szkodników. Utrzymywanie ekosystemów morskich w dobrym stanie znacznie przyczynia się do różnorodności biologicznej, zapewniając ważne obszary tarła i wylęgu ryb oraz zdrową żywność z mórz i oceanów. Zdrowe ekosystemy morskie łagodzą również zmianę klimatu, zmniejszając wpływ klęsk żywiołowych wzdłuż linii brzegowej.

Niektóre z celów i wskaźników określonych w niniejszym wniosku mają na celu lepsze współdziałanie działań w zakresie różnorodności biologicznej z działaniami w zakresie innych polityk UE. Polityki te obejmują nową wspólną politykę rolną (“WPR”) 36 (wraz z jej przepisami mającymi na celu poprawę stanu środowiska w rolnictwie, a także możliwościami finansowania dostępnymi w ramach planów strategicznych WPR na lata 2023–2027), strategię “od pola do stołu” na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego 37 oraz wspólną politykę rybołówstwa. Wniosek jest również powiązany z polityką regionalną UE, która może finansować odbudowę ekosystemów za pośrednictwem Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego 38 , a także programu “Horyzont Europa” 39 , który wspiera inwestycje w badania naukowe i innowacje w zakresie różnorodności biologicznej i ekosystemów.

Wniosek może również pomóc UE wykazać się światowym przywództwem, zmobilizować społeczność międzynarodową i podjąć działania w celu powstrzymania utraty różnorodności biologicznej na całym świecie. Oczekuje się, że Konferencja Stron (COP15) Konwencji o różnorodności biologicznej zakończy prace nad nowymi globalnymi ramami różnorodności biologicznej, które obejmują ambitne cele w zakresie odbudowy. Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 jest planem działania mającym na celu urzeczywistnienie tego celu w UE i pokazanie zaangażowania UE na szczeblu globalnym. Wniosek będzie wyraźnym sygnałem dla społeczności międzynarodowej, że UE poważnie traktuje swoje zobowiązanie i dąży do zapisania w prawie celów w zakresie odbudowy ekosystemów, a także może posłużyć innym krajom jako inspiracja do przyjęcia podobnie ambitnej polityki w zakresie odbudowy przyrody i ochrony różnorodności biologicznej.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ #

Podstawa prawna #

Podstawę prawną niniejszego wniosku stanowi art. 192 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który określa, w jaki sposób należy wdrażać art. 191 Traktatu. W art. 191 Traktatu określono cele polityki UE w zakresie ochrony środowiska:

–zachowanie, ochrona i poprawa jakości środowiska naturalnego;

–ochrona zdrowia ludzkiego;

–ostrożne i racjonalne korzystanie z zasobów naturalnych;

–wspieranie na poziomie międzynarodowym środków mających na celu rozwiązywanie regionalnych lub światowych problemów środowiska naturalnego, w szczególności w celu zwalczania zmian klimatycznych.

Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych) #

Działania na szczeblu UE są uzasadnione ze względu na skalę i transgraniczny charakter utraty różnorodności biologicznej i degradacji ekosystemów, ich wpływ na społeczeństwo oraz ryzyko gospodarcze. Ogólnounijne przepisy i obowiązki są niezbędne do znacznego przywrócenia różnorodności biologicznej i ekosystemów. Brak postępów w realizacji strategii ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r. pokazuje, że dobrowolne zobowiązania państw członkowskich nie wystarczą, aby osiągnąć cele UE w zakresie odbudowy ekosystemów.

Potrzebne są skoordynowane działania na dużą skalę, aby przeciwdziałać utracie i degradacji różnorodności biologicznej oraz uzyskać korzyści skali. Na przykład odbudowa populacji owadów zapylających na szczeblu UE ma zasadnicze znaczenie dla odbudowy populacji owadów zapylających: jest to problem w całej UE i nie można go rozwiązać, jeśli zajmie się nim tylko kilka państw członkowskich. Działania UE są również konieczne ze względu na mobilność wielu gatunków lądowych i morskich.

Odbudowa jednego ekosystemu pomaga innym sąsiadującym lub połączonym ekosystemom i ich różnorodności biologicznej, ponieważ wiele gatunków rozwija się w połączonych sieciach ekosystemów na dużą skalę geograficzną. Konieczne jest również podjęcie działań na szczeblu UE, aby uzupełnić istniejące wymogi prawne i pomóc UE w osiągnięciu celów określonych w innych aktach prawnych UE dotyczących środowiska i klimatu.

Proporcjonalności #

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności, ponieważ nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celu, jakim jest wprowadzenie różnorodności biologicznej w UE na ścieżkę odbudowy do 2030 r.

Ustanowienie prawnie wiążących celów i obowiązków w zakresie odbudowy ekosystemów na szczeblu UE zapewniłoby spójność działań niezbędnych w całej UE do osiągnięcia celu ogólnego. Monitorowanie postępów i sprawozdawczość Komisji przyniesie dalsze korzyści i skuteczniejsze wspólne działania UE i państw członkowskich.

Podsumowując, we wniosku określono cel nadrzędny oraz cele i obowiązki dotyczące poszczególnych ekosystemów, które są zgodne z zakresem celów. Aby zapewnić osiągnięcie tych celów przez UE, we wniosku ustanowiono środki wykonawcze, oceny i przeglądy.

Wybór instrumentu #

Aby osiągnąć cel długoterminowy, potrzebne jest podejście legislacyjne, a nie nieustawodawcze. Cele niniejszego wniosku najlepiej realizować za pomocą rozporządzenia, aby zapewnić bezpośrednie stosowanie przepisów. Państwa członkowskie są zobowiązane do wniesienia wkładu w realizację celu długoterminowego poprzez wprowadzenie krajowych planów odbudowy, w których określono środki odbudowy niezbędne do osiągnięcia celów i obowiązków związanych z ekosystemem. Ponieważ rozporządzenie nie musi zostać przekształcone w prawo krajowe, oznacza to, że działania na rzecz odbudowy mogą rozpocząć się wcześniej niż w przypadku dyrektywy.

Rozporządzenie dokładniej i bardziej szczegółowo opisuje działania, które mają zostać podjęte przez państwa członkowskie, a tym samym znacznie dokładniej określiłoby działania, które mają podjąć państwa członkowskie, a tym samym zapewniłoby większą spójność i spójność w całej UE. W przeciwieństwie do dyrektyw, rozporządzenia nie tylko wskazują cel, który mają zostać osiągnięte przez państwa członkowskie, ale także dokładniej określają wymogi prawne i sposoby osiągnięcia tego celu.

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW #

Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa #

W ocenie strategii ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r. jako przyczynę niepowodzenia odbudowy ekosystemów wskazano dobrowolne, a nie prawnie wiążące cele. Wynikający z tego brak zaangażowania i priorytetów politycznych stanowią główną przeszkodę w przydzielaniu środków finansowych i zasobów na prace renowacyjne.

Ponadto w dyrektywach ptasiej i siedliskowej nie określono terminów zachowania lub przywrócenia właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych i gatunków. W dyrektywach brakuje również szczegółowych wymogów dotyczących odbudowy ekosystemów znajdujących się poza siecią Natura 2000. Aby zaradzić tym niedociągnięciom, niniejszy wniosek wprowadza obowiązek odbudowy niektórych gatunków i siedlisk, zarówno w ramach sieci Natura 2000, jak i poza nią, z jasno określonymi terminami.

Jeżeli chodzi o dyrektywę ramową w sprawie strategii morskiej, w sprawozdaniu Komisji z 2020 r. dotyczącym pierwszego cyklu wdrażania dyrektywy 40 stwierdzono, że jej ogólny cel okazał się bardzo trudny do osiągnięcia. Powodem jest brak konkretnych środków i wystarczająco szczegółowego monitorowania konkretnych siedlisk lub gatunków, w połączeniu z brakiem konkretnych celów. Określenie celów w zakresie odbudowy w niniejszym rozporządzeniu przyczyni się do realizacji celów dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej i jej wdrażania.

W wyniku oceny adekwatności ramowej dyrektywy wodnej stwierdzono, że trudności stwierdzone przy jej wdrażaniu wynikają częściowo z faktu, że na stan jednolitej części wód mają wpływ zanieczyszczenia rozproszone pochodzące z otaczających siedlisk. Ramowa dyrektywa wodna niekoniecznie wymaga od państw członkowskich usunięcia barier, które mogą zakłócić naturalną łączność systemu rzek/jeziora. Jednak wiele ekosystemów lądowych oraz szereg siedlisk i gatunków chronionych na mocy dyrektyw ptasiej i siedliskowej jest bezpośrednio uzależnionych od tego, czy ekosystemy wodne znajdują się w stanie zbliżonym do naturalnego. Niniejszy wniosek uzupełnia ramową dyrektywę wodną poprzez określenie celów w zakresie odbudowy i innych szczegółowych wymogów dla rzek i terenów zalewowych. Ponadto zawarty w niniejszym wniosku wymóg niepogarszania się stanu jest zgodny z obowiązującym w dyrektywie wymogiem dotyczącym podejmowania środków zapobiegających pogorszeniu się stanu wszystkich jednolitych części wód.

Konsultacje z zainteresowanymi stronami #

Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi lepszego stanowienia prawa niniejsze rozporządzenie i towarzysząca mu ocena skutków zostały poparte szeroko zakrojonym procesem konsultacji. Komisja zebrała opinie szerokiego grona zainteresowanych stron, w szczególności przedstawicieli państw członkowskich, organizacji ekologicznych, instytutów badawczych, stowarzyszeń rolniczych i leśnych oraz przedstawicieli biznesu. Konsultacje przeprowadzono w ramach otwartych konsultacji publicznych, w ramach pięciu warsztatów z udziałem zainteresowanych stron oraz spotkań z zainteresowanymi stronami i państwami członkowskimi. Różne opinie dostarczyły cennych informacji i spostrzeżeń, które pomogły w przygotowaniu oceny skutków i wniosku.

Wstępna ocena skutków #

Wstępna ocena skutków proponowanego rozporządzenia została opublikowana 4 listopada 2020 r. Zainteresowane strony i opinia publiczna mogły przekazywać informacje zwrotne na temat inicjatywy do dnia 2 grudnia 2020 r. Napłynęły 132 odpowiedzi, głównie od organizacji pozarządowych, stowarzyszeń i organizacji biznesowych, organizacji ekologicznych i społeczeństwa.

Konsultacje społeczne #

W okresie od 11 stycznia do 5 kwietnia 2021 r. Komisja przeprowadziła internetowe konsultacje publiczne i otrzymała 111 842 odpowiedzi. W ramach konsultacji zebrano opinie na temat głównych aspektów i podejścia do przygotowania wniosku Komisji w sprawie wiążących celów w zakresie odbudowy. Wyniki wskazują na zdecydowane poparcie dla prawnie wiążących celów w zakresie odbudowy: 97 proc. popiera ogólne cele UE w zakresie odbudowy we wszystkich ekosystemach, 96 proc. w odniesieniu do celów w odniesieniu do poszczególnych ekosystemów lub siedlisk. Świadczy to o niemal pełnym poparciu zarówno dla nadrzędnego celu odbudowy, jak i dla konkretnych celów UE w zakresie ekosystemów.

Warsztaty dla interesariuszy #

Od końca 2020 r. do września 2021 r. odbyło się pięć oddzielnych warsztatów z udziałem przedstawicieli państw członkowskich i zainteresowanych stron. Omówiono warianty strategiczne i zebrano opinie na temat wariantów docelowych odbudowy oraz sposobu ich realizacji. Podczas warsztatów przeanalizowano potencjalne skutki społeczne, gospodarcze i szerzej rozumiane skutki środowiskowe, a także wstępne wyniki badania wspierającego ocenę skutków.

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej #

Wniosek opiera się na najnowszych dowodach naukowych. Ocena skutków towarzysząca niniejszemu wnioskowi opiera się na badaniu przygotowanym przez zespół ekspertów zewnętrznych. Zespół ekspertów pracował w ścisłym porozumieniu z Komisją na różnych etapach badania. Przygotowując niniejszy wniosek, Komisja wykorzystała również wiele innych źródeł informacji, w szczególności wyniki unijnych projektów w zakresie badań naukowych i innowacji oraz uznane sprawozdania międzynarodowe (takie jak sprawozdania cytowane w sekcji 1).

Europejska Agencja Środowiska i Wspólne Centrum Badawcze zapewniły specjalistyczną wiedzę i były ściśle zaangażowane w opracowanie niniejszego wniosku ustawodawczego i jego oceny skutków. Na przykład Agencja opracowała informacje na temat potrzeb w zakresie odbudowy w oparciu o oficjalne dane zgłoszone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 17 dyrektywy siedliskowej.

Wpływu

Wniosek opiera się na ocenie skutków. Po rozstrzygnięciu kwestii poruszonych w negatywnej opinii Rady ds. Kontroli Regulacyjnej wydanej 16 lipca 2021 r. ocena skutków uzyskała pozytywną opinię (z zastrzeżeniami, które zostały uwzględnione) w dniu 28 października 2021 r.

W ocenie skutków rozważono następujące warianty strategiczne: #

(1)Scenariusz odniesienia: wariant strategiczny zakłada realistyczne wdrożenie polityk określonych w Europejskim Zielonym Ładzie i unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 oraz innych odpowiednich istniejących polityk – z wyjątkiem prawnie wiążących celów w zakresie odbudowy.

(2)Wyznaczenie nadrzędnego, prawnie wiążącego celu w zakresie odbudowy ekosystemów: w wariancie tym określono jasno określony nadrzędny, prawnie wiążący cel w zakresie odbudowy ekosystemów. Cel ten określono następująco: do 2050 r. pewien odsetek ekosystemów w UE zostanie odtworzony i utrzymany w dobrym stanie. Określono w nim również prawnie wiążące cele pośrednie na lata 2030 i 2040.

(3)Ustanowienie prawnie wiążących celów dotyczących poszczególnych ekosystemów: w tym wariancie określono cele i obowiązki w odniesieniu do wielu ekosystemów, siedlisk i grup gatunków, które należy odtworzyć do 2030 r., 2040 r. i 2050 r. Cele i obowiązki są ustalane dla każdego z głównych typów ekosystemów UE i będą bezpośrednio stosowane na szczeblu państw członkowskich.

(4)Prawnie wiążące cele dotyczące poszczególnych ekosystemów z nadrzędnym celem: wariant ten stanowi hybrydę celów dotyczących poszczególnych ekosystemów w wariancie 3 i wariantu 2, a mianowicie nadrzędnego celu “przyczynianie się do ciągłej, długoterminowej i trwałej odbudowy różnorodności biologicznej i odpornej przyrody na obszarach lądowych i morskich Unii poprzez odbudowę ekosystemów, orazżedo 2030 r. środki te łącznie obejmą co najmniej 20 % obszarów lądowych i morskich Unii, a do 2050 r. wszystkie ekosystemy wymagające odbudowy. Stanowi to nadrzędny cel, do którego UE powinna dążyć, w połączeniu z zestawem celów i obowiązków dla poszczególnych ekosystemów dla państw członkowskich.

Wariant 4 uznano za najlepszy wariant strategiczny, ponieważ jest to wariant najskuteczniejszy, najbardziej wydajny i spójny pod względem polityki. Posiadanie nadrzędnego celu sprawia, że konkretne cele są bardziej osiągalne, a ryzyko braku jakichkolwiek działań jest najniższe ze wszystkich opcji. Ponadto wariant ten zmniejsza ryzyko opóźnienia działań we wszystkich typach ekosystemów, podejmując jak najwięcej działań teraz, tam, gdzie jest to możliwe. Zmniejsza to ryzyko odwlekania działań, które zaszkodziłyby środowisku, gospodarce i społeczeństwu.

W związku z tym preferowany wariant umożliwia UE podjęcie pilnych działań i rozpoczęcie odbudowy ekosystemów w oparciu o cele, które można już zmierzyć i monitorować. W przyszłości, po opracowaniu wspólnych metod oceny dobrego stanu ekosystemów UE, w drodze zmiany rozporządzenia mogą zostać określone dodatkowe cele oparte na tych wspólnych metodach.

Ten preferowany wariant wniosku ustawodawczego zagwarantuje, że UE będzie mogła osiągnąć swoje cele w zakresie odbudowy ekosystemów w proponowanym czasie i w sposób racjonalny pod względem kosztów. Korzyści przewyższają koszty dla każdego z głównych typów ekosystemów. Na przykład w przypadku śródlądowych i przybrzeżnych terenów podmokłych szacuje się, że korzyści pieniężne wynikające z samego składowania dwutlenku węgla już teraz przewyższają szacowane koszty odbudowy ekosystemu. Jeśli uwzględni się szacunki dotyczące innych usług ekosystemowych, stosunek korzyści do kosztów jest jeszcze wyższy. Ogólnie rzecz biorąc, koszty odtworzenia torfowisk, bagien, lasów, wrzosowisk i zarośli, użytków zielonych, rzek, jezior i siedlisk aluwialnych oraz przybrzeżnych terenów podmokłych można oszacować na około 1 860 mld EUR (przy czym koszty szacuje się na 154 mld EUR).

Szacuje się również, że znaczne korzyści odniosą ekosystemy morskie i miejskie, lasy, agroekosystemy oraz odbudowa populacji owadów zapylających. Na przykład wartość zapylania upraw przez owady oszacowano w UE na około 5 mld EUR rocznie. Poza tym istnieje wiele innych korzyści, w tym biologiczna kontrola szkodników i ogólna poprawa różnorodności biologicznej.

Na podstawie oceny skutków środowiskowych, społecznych i gospodarczych można wywnioskować, że niektóre grupy zainteresowanych stron mogą początkowo odczuwać większy wpływ niż inne. W związku z tym rozporządzenie nakłada na państwa członkowskie, w ramach krajowych planów odbudowy, obowiązek zapewnienia udziału społeczeństwa i określenia, w jaki sposób potrzeby społeczności lokalnych i zainteresowanych stron będą uwzględniane.

Zasoby, o które zabiegają państwa członkowskie, aby osiągnąć swoje cele w zakresie odbudowy, mogą pochodzić ze źródeł unijnych, krajowych i prywatnych. Wpływ na budżet państw członkowskich będzie zależał od potrzeb w zakresie odbudowy i wdrożenia powiązanych środków odbudowy. Koszty te można obniżyć, pozyskując finansowanie ze źródeł unijnych lub prywatnych. Na przykład na odbudowę dostępnych jest wiele funduszy UE, a rozporządzenie w sprawie systematyki 41 ma ułatwić większe wykorzystanie środków prywatnych. Potrzebne będą również zasoby na opracowanie krajowych planów odbudowy, w tym etapy konsultacji i monitorowania.

Jeżeli chodzi o sprawozdawczość, wniosek minimalizuje obciążenie administracyjne dzięki pełnemu wykorzystaniu istniejących wymogów sprawozdawczych i możliwości cyfryzacji tych procesów. Ponadto wydajność i redukcję kosztów można znacznie poprawić poprzez maksymalizację wykorzystania nowych technologii, takich jak teledetekcja, usługi satelitarne i produkty programu Copernicus, systemy informacji geograficznej, czujniki i urządzenia in situ, analiza i przetwarzanie danych oraz sztuczna inteligencja. Technologie te zwiększają szybkość, skuteczność i spójność wielu procesów monitorowania i raportowania.

Wniosek odbiega nieco od wariantu 4, ponieważ niektóre potencjalne cele dotyczące gleby zostaną uwzględnione na późniejszym etapie w odrębnych przepisach, zgodnie z zapowiedzią zawartą w strategii UE na rzecz ochrony gleby.

Sprawność regulacyjna i uproszczenie #

Zgodnie ze zobowiązaniem Komisji do lepszego stanowienia prawa wniosek został przygotowany w sposób pluralistyczny, w oparciu o przejrzystość i stałą współpracę z zainteresowanymi stronami. Zgodnie z podejściem “jedno więcej – jedno mniej” przeanalizowano skutki administracyjne. Koszty administracyjne poniesie głównie UE i administracje publiczne w państwach członkowskich. Obejmowałoby to koszty badania ekosystemów, opracowywania krajowych planów odbudowy, administrowania i monitorowania ekosystemów wybranych do odbudowy oraz sprawozdawczości. W ocenie skutków oszacowano, że do 2050 r. takie koszty administracyjne wyniosą około 14 mld EUR.

Prawa podstawowe #

Wniosek nie narusza praw podstawowych, a w szczególności jest zgodny z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Przyczynia się ona do realizacji prawa do wysokiego poziomu ochrony środowiska i poprawy jego jakości zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju określoną w art. 37 Karty.

4.WPŁYW NA BUDŻET #

Wdrożenie wniosku będzie wymagało zasobów ludzkich w Komisji, jak określono w załączonej ocenie skutków finansowych regulacji. Oczekuje się, że wpływ Komisji na zasoby ludzkie zostanie zrealizowany w ramach istniejących przydziałów.

Wdrożenie będzie również wymagało wsparcia ze strony Europejskiej Agencji Środowiska, na co potrzebne będą dodatkowe środki, jak określono w ocenie skutków finansowych.

Niniejszy wniosek zawiera artykuły zawierające szczegółowe informacje na temat dalszych prac, które będą konieczne do wdrożenia rozporządzenia, w tym uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych lub wykonawczych (na przykład w celu opracowania jednolitego wzoru krajowych planów odbudowy lub zmiany załączników).

Ocena skutków finansowych zawarta w niniejszym wniosku zawiera szczegółowe informacje na temat wpływu na budżet oraz wymaganych zasobów ludzkich i administracyjnych.

5.POZOSTAŁE ELEMENTY #

Plany wdrożenia oraz ustalenia dotyczące monitorowania, oceny i sprawozdawczości

Zgodność i egzekwowanie przepisów będą monitorowane poprzez:

–informacje przekazane przez państwa członkowskie na temat ich postępów w realizacji celów i obowiązków określonych we wniosku;

–wdrażanie środków odbudowy określonych w krajowych planach odbudowy państw członkowskich;

–tendencje na obszarach odtworzonych do rekultywacji.

Komisja będzie sporządzać sprawozdania z postępów w oparciu o informacje od państw członkowskich, a także inne dane zgromadzone przez Komisję (np. z usług satelitarnych programu Copernicus).

Stosowanie rozporządzenia zostanie poddane przeglądowi do 2035 r., aby upewnić się, że jego cele są osiągane i czy przynosi zamierzone skutki.

Rozporządzenie zostanie zmienione w razie potrzeby, na przykład w celu wprowadzenia dodatkowych prawnie wiążących celów w zakresie odbudowy ekosystemów w oparciu o nowe metody oceny stanu takich ekosystemów.

Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku #

Nadrzędny cel został opisany w art. 1: przyczynienie się do ciągłej, długoterminowej i trwałej odbudowy różnorodności biologicznej i odpornej przyrody na obszarach lądowych i morskich UE poprzez odbudowę ekosystemów. Ustanawia ona ramy, w których państwa członkowskie wprowadzą środki odbudowy, które łącznie obejmą co najmniej 20 proc. obszarów lądowych i morskich UE do 2030 r. oraz wszystkie ekosystemy wymagające odbudowy do 2050 r. Opiera się to na głównym celu określonym w strategii na rzecz bioróżnorodności, zgodnie z którym do 2050 r. wszystkie ekosystemy zostaną odbudowane, odporne i odpowiednio chronione, a także że do 2030 r. różnorodność biologiczna w Europie znajdzie się na drodze do odbudowy. Uznaje się, że odbudowa zasobów przyrodniczych w znacznym stopniu przyczyni się do realizacji celów UE w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, zapobiegania klęskom żywiołowym i łagodzenia ich skutków, a także do realizacji międzynarodowych zobowiązań UE.

Podejście zastosowane w odniesieniu do ram opisanych w art. 1 polega w pierwszej kolejności na wykorzystaniu typów siedlisk chronionych na mocy dyrektywy siedliskowej, w odniesieniu do których istnieją już metody ustalania dobrego stanu. Na podstawie tych metod można zatem wyznaczyć cele w zakresie odbudowy tych siedlisk.

W art. 4 określono cele w zakresie odbudowy ekosystemów lądowych, przybrzeżnych i słodkowodnych, a w art. 5 określono cele w zakresie odbudowy ekosystemów morskich (w tym innych obszarów morskich oprócz obszarów objętych dyrektywą siedliskową). Cele te dotyczą odbudowy i odtworzenia obszarów, a także odtworzenia siedlisk gatunków. Odbudowa idzie w parze z ochroną i utrzymaniem, w związku z czym zarówno w art. 4, jak i w art. 5 określono obowiązek zapewnienia, aby stan ekosystemów nie uległ pogorszeniu przed odtworzeniem lub po jego zakończeniu.

W przypadku typów siedlisk lub ekosystemów, które nie są objęte dyrektywą siedliskową, dobry stan nie został jeszcze zdefiniowany. W art. 6–10 określono jednak dalsze szczegółowe cele i obowiązki, które będą wymagały dodatkowych środków odbudowy.

W art. 6 określono cele w zakresie zapewnienia zerowej straty netto oraz zwiększenia powierzchni zieleni w miastach, miasteczkach i na przedmieściach. Zapewnienie minimalnego poziomu zadrzewienia i zapewnienie terenów zielonych zintegrowanych z nowymi i istniejącymi budynkami oraz rozwojem infrastruktury przyczynia się do osiągnięcia tych celów. Tereny zielone i zadrzewienie są niezbędnymi elementami zielonej infrastruktury miejskiej i przynoszą korzyści mieszkańcom miast, miasteczek i przedmieść w sposób ekologiczny, społeczny i gospodarczy.

W art. 7 określono obowiązek usunięcia barier rzecznych. Przyczyni się to do naturalnego połączenia podłużnego i poprzecznego rzek oraz do realizacji celu UE, jakim jest posiadanie 25 000 km rzek o swobodnym przepływie. Przyczyni się również do odtworzenia obszarów rzecznych i zalewowych.

W art. 8 nałożono obowiązek odwrócenia tendencji spadkowej liczebności owadów zapylających i osiągnięcia tendencji wzrostowej populacji owadów zapylających aż do osiągnięcia zadowalających poziomów. Będzie się to opierać na opracowanej metodzie monitorowania owadów zapylających.

Aby poprawić różnorodność biologiczną ekosystemów rolniczych i ekosystemów leśnych, w art. 9 i 10 nałożono na poszczególne państwa członkowskie obowiązek osiągnięcia tendencji wzrostowej w odniesieniu do zestawu wskaźników, które są szczególnie ważne dla różnorodności biologicznej tych ekosystemów.

Cele i obowiązki w zakresie odbudowy określone w art. 6–10 uzupełniają cele określone w art. 4 i 5, a zatem będą miały również wpływ na obszary objęte typami siedlisk chronionymi na mocy dyrektywy siedliskowej.

W art. 11 i 12 opisano wymogi dotyczące krajowych planów odbudowy państw członkowskich. Środki odbudowy powinny być planowane strategicznie, tak aby jak najskuteczniej przyczyniały się do odbudowy przyrody w całej UE oraz do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej. Ważne jest, aby państwa członkowskie przygotowywały swoje krajowe plany odbudowy w oparciu o najlepsze i najnowsze dostępne dowody naukowe.

W art. 13, 14 i 15 określono, że państwa członkowskie muszą przedłożyć Komisji do oceny swoje krajowe plany odbudowy oraz że będą musiały ustosunkować się do uwag Komisji przed przyjęciem tych planów. Opisano również proces przeglądu i regularnego przeglądu krajowych planów odbudowy.

Art. 17 i 18 zawierają wymogi w zakresie monitorowania i sprawozdawczości.

Art. 19 zawiera przepisy dotyczące zmiany załączników do rozporządzenia.

W art. 20 i 21 określono warunki, na jakich Komisja może przyjmować akty delegowane i wykonawcze.

Art. 22 przewiduje przegląd rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2035 r.

Artykuł 23 przewiduje wejście w życie i stosowanie rozporządzenia.

2022/0195 (COD)

Wniosek dotyczący

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych #

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje:

Po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 42 ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów, a także mając na uwadze, co następuje:

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

Zaś:

(1)Konieczne jest ustanowienie na poziomie Unii przepisów dotyczących odbudowyekosystemów, aby zapewnić odbudowę różnorodności biologicznej i odpornej przyrody na całym terytorium Unii. Odbudowa ekosystemów przyczynia się również do realizacji unijnych celów w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej.

(2)W Europejskim Zielonym Ładzie 43 określono ambitny plan działania mający na celu przekształcenie Unii w sprawiedliwe i prosperujące społeczeństwo żyjące w nowoczesnej, zasobooszczędnej i konkurencyjnej gospodarce, którego celem jest ochrona, zachowanie i poprawa kapitału naturalnego Unii oraz ochrona zdrowia i dobrostanu obywateli przed zagrożeniami i skutkami związanymi ze środowiskiem. W ramach Europejskiego Zielonego Ładu Komisja przyjęła unijną strategię ochrony różnorodności biologicznej na rzecz 2030 44 .

(3)Unia i jej państwa członkowskie, jako strony Konwencji o różnorodności biologicznej, zatwierdzonej decyzją Rady 93/626/EWG 45 , są zaangażowane w realizację długoterminowej wizji strategicznej przyjętej przez Konferencję Stron w 2010 r.Strategiczny plan na rzecz różnorodności biologicznej na lata 2011–2020 46 , zgodnie z którym do 2050 r. różnorodność biologiczna ma być doceniana, chroniona, przywracana i mądrze wykorzystywana, przy jednoczesnym utrzymaniu usług ekosystemowych, utrzymaniu zdrowej planety i zapewnieniu korzyści niezbędnych dla wszystkich ludzi.

(4)[symbol zastępczy dla celu odbudowy nowych globalnych ram różnorodności biologicznej, który ma zostać uzgodniony podczas COP 15 w sprawie CBD]

(5)Cele zrównoważonego rozwoju ONZ 47 , w szczególności cele 14.2, 15.1, 15.2 i 15.3, odnoszą się do potrzeby zapewnienia ochrony, odbudowy i zrównoważonego użytkowania lądowych i śródlądowych ekosystemów słodkowodnych oraz ich usług, w szczególności lasów, terenów podmokłych, gór i terenów suchych.

(6)Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych wrezolucji z dnia 1 marca 2019 r. 48 proklamowało na lata 2021–2030 akademię ds. współsystemu, której celem jest wspieranie i zwiększaniezintensyfikowanie wysiłków na rzecz zapobiegania degradacji ekosystemów na całym świecie, jej powstrzymania i odwrócenia oraz podnoszenia świadomości na temat znaczenia odbudowy ekosystemów.

(7)Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 ma na celu zapewnienie, aby do 2030 r. różnorodność biologiczna Europy znalazła się na ścieżce odbudowy z korzyścią dla ludzi, planety, klimatu i naszej gospodarki. Określono w nim ambitny unijny plan odbudowy zasobów przyrodniczych zawierający szereg kluczowych zobowiązań, w tym zobowiązanie do przedstawienia wniosku dotyczącego prawnie wiążących celów UE w zakresie odbudowy zasobów przyrodniczych w celu odbudowy zdegradowanych ekosystemów, w szczególności tych, które mają największy potencjał w zakresie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla, oraz zapobiegania klęskom żywiołowym i ograniczania ich skutków.

(8)W rezolucji z dnia 9 czerwca 2021 r. 49 Parlament Europejski z dużym zadowoleniem przyjął zobowiązanie do opracowania wniosku ustawodawczego zawierającego wiążące cele w zakresie odbudowy zasobów przyrodniczych, a ponadto uznał, że oprócz ogólnego celu w zakresie odbudowy Należy uwzględnić cele w zakresie odbudowy specyficzne dla COSYSTEM, siedlisk i gatunków, obejmujące lasy, użytki zielone, tereny podmokłe, torfowiska, owady zapylające, rzeki o swobodnym przepływie, obszary przybrzeżne i ekosystemy morskie.

(9)W konkluzjach z dnia 23 października 2020 r. 50 Rada uznała, że zapobieganie dalszemu pogarszaniu się obecnego stanu różnorodności biologicznej i przyrody będzie miało zasadnicze znaczenie, ale nie wystarczy, by przywrócić przyrodę do naszego życia. Rada potwierdziła, że potrzebne są ambitniejsze cele w zakresie odbudowy zasobów przyrodniczych, zgodnie z nowym rozporządzeniem UE w sprawie praw do odbudowy, które obejmuje środki mające na celu ochronę i odbudowę różnorodności biologicznej poza obszarami chronionymi. Rada stwierdziła również, że oczekuje na wniosek w sprawie prawnie wiążących celów w zakresie odbudowy zasobów przyrodniczych, z zastrzeżeniem oceny skutków.

(10)W unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 określono zobowiązanie do ochrony prawnej co najmniej 30 % lądów, w tym wód śródlądowych, i 30 % mórz w Unii, z czego co najmniej jedna trzecia powinna być objęta ścisłą ochroną, w tym wszystkie pozostałe lasy pierwotne i starodrzewy. kryteria i wytyczne dotyczące wyznaczania dodatkowych obszarów chronionych przez państwa członkowskie 51 (“Kryteria i wytyczne”)), opracowane przez Komisję we współpracy z państwami członkowskimi i posiadaczami praw człowieka, podkreślają, że jeżeli obszary odtworzone są zgodne z kryteriami dotyczącymi obszarów chronionych, jeżeli rekultywacja przyniesie pełny skutek, z kryteriami dotyczącymi obszarów chronionych, obszary te powinny również przyczyniać się do realizacji celów Unii w zakresie obszarów chronionych. W kryteriach i wytycznych podkreślono również, że obszary chronione mogą wnieść istotny wkład w realizację celów w zakresie odbudowy określonych w unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030, stwarzając warunki do powodzenia działań na rzecz odbudowy. Dotyczy to w szczególności obszarów, które mogą w naturalny sposób odbudować się poprzez zatrzymanie lub ograniczenie niektórych presji wynikających z działalności człowieka. Objęcie takich obszarów, w tym środowiska morskiego, ścisłą ochroną będzie w niektórych przypadkach wystarczające, aby doprowadzić do odzyskania wartości przyrodniczych, które posiadają. Ponadto w Kriteriach i wytycznych podkreślono, że oczekuje się, iż wszystkie państwa członkowskie przyczynią się do osiągnięcia unijnych celów w zakresie obszarów chronionych określonych w unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 w stopniu proporcjonalnym do wartości przyrodniczych, jakie posiadają, oraz do ich potencjału w zakresie odbudowy zasobów przyrodniczych.

(11)W unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 określono cel polegający na zapewnieniu, aby nie doszło do pogorszenia tendencji w zakresie ochrony ani stanu chronionych siedlisk i gatunków oraz aby co najmniej 30 % gatunków i siedlisk, które obecnie nie znajdują się we właściwym stanie, lub wykazują silną pozytywną tendencję do zaliczania się do tej kategorii do 2030 r. W wytycznych 52 opracowanych przez Komisję we współpracy z państwami członkowskimi i posiadaczami praw człowieka w celu wsparcia osiągnięcia tych celów podkreślono, że w przypadku większości siedlisk i siedlisk konieczne będą prawdopodobnie działania w zakresie utrzymania i odtworzenia poprzez powstrzymanie ich obecnych negatywnych tendencji do 2030 r. lub poprzez utrzymanie obecnych stabilnych lub poprawiających się tendencji, albo poprzez zapobieganie spadkowi siedlisk i gatunków Statusu. W wytycznych podkreślono ponadto, że działania na rzecz odbudowy muszą być przede wszystkim planowane, wdrażane i koordynowane na szczeblu krajowym lub regionalnym oraz że przy wyborze i ustalaniu priorytetów gatunków i siedlisk, które mają zostać ulepszone do 2030 r., synergie z innymi unijnymi i międzynarodowych celów, w szczególności celów polityki ochrony środowiska lub klimatu.

(12)W sprawozdaniu Komisji z 2020 r. 53 zauważono, że Unii nie udało się jeszcze powstrzymać spadku liczby chronionych typów siedlisk i gatunków, których ochrona jest przedmiotem zainteresowania Unii. Spadek ten jest spowodowany głównie rezygnacją z rolnictwa ekstensywnego, intensyfikacją praktyk gospodarowania, modyfikacją reżimów hydrologicznych, urbanizacją i zanieczyszczeniem, a także niezrównoważoną działalnością leśną i eksploatacją gatunków. Ponadto inwazyjne gatunki obce i zmiana klimatu stanowią poważne i rosnące zagrożenie dla rodzimej flory i fauny Unii.

(13)Należy wyznaczyć nadrzędny cel odbudowy ekosystemów, aby wspierać transformację gospodarczą i społeczną, tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy i zrównoważony wzrost gospodarczy. Ekosystemy o dużej różnorodności biologicznej, takie jak tereny podmokłe, ekosystemy słodkowodne, leśne, rolnicze, słabo porośnięte roślinnością, ekosystemy morskie, przybrzeżne i miejskie, zapewniają szereg podstawowych usług ekosystemowych, o ile są w dobrym stanie, a korzyści płynące z przywrócenia zdegradowanych ekosystemów do dobrego stanu na wszystkich obszarach lądowych i morskich znacznie przewyższają koszty odbudowy. Usługi te przyczyniają się do szerokiego zakresu korzyści społeczno-gospodarczych, w zależności od cech gospodarczych, społecznych, kulturowych, regionalnych i lokalnych.

(14)Na 52. sesji w marcu 2021 r. Komisja Statystyczna Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła system rachunkowości ekonomicznej środowiska – rachunkowość ekosystemów (SEEA EA) 54.SEEA EA stanowi zintegrowane i kompleksowe ramy statystyczne służące do organizowania danych o siedliskach i krajobrazach, pomiaru zasięgu, stanu i usług ekosystemów, śledzenia zmian w zasobach ekosystemowych oraz łączenia tych informacji z działalnością gospodarczą i inną działalnością człowieka.

(15)Ochrona ekosystemów o dużej różnorodności biologicznej i przeciwdziałanie zmianie klimatu są ze sobą nierozerwalnie związane. Przyroda i rozwiązania oparte na zasobach przyrody, w tym naturalne zasoby węgla i pochłaniacze, mają zasadnicze znaczenie dla walki z kryzysem klimatycznym. Jednocześnie kryzys klimatyczny już teraz jest siłą napędową zmian w ekosystemach lądowych i morskich, a Unia musi przygotować się na rosnącą intensywność, częstotliwość i wszechobecność jego skutków. W sprawozdaniu specjalnym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) 55 w sprawie skutków globalnego ocieplenia o 1,5°C wskazano, że niektóre skutki mogą być długotrwałe lub nieodwracalne. W szóstym sprawozdaniu oceniającym IPCC 56 stwierdzono, że odbudowa ekosystemów będzie miała zasadnicze znaczenie dla przeciwdziałania zmianie klimatu, a także dla zmniejszenia zagrożeń dla bezpieczeństwa żywnościowego. Międzyrządowa Platforma Naukowo-Polityczna w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES) w swoim sprawozdaniu z globalnej oceny różnorodności biologicznej i funkcjonowania ekosystemów z 2019 r. 57 uznała zmianę klimatu za kluczowy czynnik powodujący zmiany w przyrodzie i oczekiwała, że Jego wpływ będzie się nasilał w nadchodzących dziesięcioleciach, w niektórych przypadkach przewyższając wpływ innych czynników wpływających na zmiany ekosystemu, takich jak zmiana użytkowania gruntów i mórz.

(16)W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 58 określono wiążący cel, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej w Unii do 2050 r., a następnie ujemnych emisji, a także priorytetowe traktowanie szybkich i przewidywalnych redukcji emisji, a jednocześnie zwiększenie pochłaniania przez naturalne pochłaniacze. Odbudowa ekosystemów może w istotny sposób przyczynić się do utrzymania naturalnych pochłaniaczy, zarządzania nimi i ich wzmacniania, a także do zwiększenia różnorodności biologicznej przy jednoczesnej walce ze zmianą klimatu. Rozporządzenie (UE) 2021/1119 zobowiązuje również odpowiednie instytucje Unii i państwa członkowskie do zapewnienia ciągłych postępów w zwiększaniu zdolności adaptacyjnych, wzmacnianiu odporności i zmniejszaniu podatności na zmianę klimatu. Wymaga to również, aby państwa członkowskie uwzględniały przystosowanie się do zmiany klimatu we wszystkich obszarach polityki i promowały rozwiązania oparte na zasobach przyrody 59 oraz przystosowanie się do zmiany klimatu oparte na ekosystemie.

(17)W komunikacie Komisji w sprawie adaptacji klimatu z 2021 r. 60 podkreślono potrzebę promowania rozwiązań opartych na zasobach przyrody i uznano, że racjonalne pod względem kosztów przystosowanie się do zmiany klimatu można osiągnąć poprzez ochronę i odbudowę terenów podmokłych i torfowisk a także ekosystemy przybrzeżne i morskie, poprzez rozwój miejskich terenów zielonych oraz instalowanie zielonych dachów i ścian oraz promowanie lasów i gruntów rolnych oraz zrównoważone gospodarowanie nimi. Większa liczba ekosystemów o dużej różnorodności biologicznej prowadzi do większej odporności na zmianę klimatu i zapewnia skuteczniejsze formy ograniczania skutków klęsk żywiołowych i zapobiegania im.

(18)Unijna polityka klimatyczna jest poddawana przeglądowi, aby podążać ścieżką zaproponowaną w rozporządzeniu (UE) 2021/1119 polegającą na ograniczeniu emisji netto o co najmniej 55 % do 2030 r. w porównaniu z 1990 r. W szczególności wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenia (UE) 2018/841 i (UE) 2018/1999 61 ma na celu zwiększenie wkładu sektora gruntów w realizację ogólnych ambicji klimatycznych na 2030 r. i ujednolicenie celów w zakresie rozliczania emisji i pochłaniania w sektorze użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (“LULUCF”) z powiązanymi inicjatywami politycznymi w zakresie różnorodności biologicznej. We wniosku podkreślono potrzebę ochrony i wzmocnienia pochłaniania dwutlenku węgla w oparciu o zasoby przyrody, poprawy odporności ekosystemów na zmianę klimatu , rekultywacji zdegradowanych terenów i ekosystemów oraz ponownego nawadniania torfowisk. Ma on również na celu poprawę monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych na terenach objętych ochroną i rekultywacją. W tym kontekście ważne jest, aby ekosystemy we wszystkich kategoriach gruntów, w tym lasy, użytki zielone, pola uprawne i tereny podmokłe, były w dobrym stanie, aby mogły skutecznie wychwytywać i składować dwutlenek węgla.

(19)Rozwój sytuacji politycznej jeszcze bardziej uwypuklił potrzebę ochrony odporności systemów żywnościowych. 62 Dowody wskazują na to, że odbudowa obszarów rolno-ekologicznych ma pozytywny wpływ na produktywność żywności w perspektywie długoterminowej oraz że odbudowa przyrody działa jak polisa ubezpieczeniowa zapewniająca długoterminową stabilność i odporność UE.

(20)W sprawozdaniu końcowym z Konferencji w sprawie przyszłości Europy obywatele wzywają Unię do ochrony i odbudowy różnorodności biologicznej, krajobrazu i oceanów, wyeliminowania zanieczyszczeń oraz do wspierania wiedzy, świadomości, edukacji i dialogu na temat środowiska, zmiany klimatu, zużycia energii i zrównoważonego rozwoju. 63

(21)Odbudowa ekosystemów, w połączeniu z wysiłkami na rzecz ograniczenia handlu dziką fauną i florą oraz konsumpcji, pomoże również zapobiegać ewentualnym przyszłym chorobom zakaźnym o potencjale odzwierzęcym i budować odporność na nie, zmniejszając w ten sposób ryzyko wystąpienia ognisk i pandemii, a także przyczyni się do wspierania unijnych i światowych wysiłków na rzecz stosowania podejścia “Jedno zdrowie”, w którym uznaje się nierozerwalny związek między zdrowiem ludzkim, zdrowie zwierząt i zdrowa, odporna natura.

(22)Gleby są integralną częścią ekosystemów lądowych. W komunikacie Komisji z 2021 r. pt. “Strategia UE na rzecz ochrony gleb 2030” 64 podkreślono potrzebę odtworzenia zdegradowanych gleb i zwiększenia różnorodności biologicznej gleby.

(23)Dyrektywa Rady 92/43/EWG 65 i dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE 66 mają na celu zapewnienie długoterminowej ochrony, zachowania i przetrwania najcenniejszych i najbardziej zagrożonych gatunków i siedlisk w Europie, a także ekosystemów, których są częścią. Sieć Natura 2000, która została ustanowiona w 1992 r. i stanowi największą skoordynowaną sieć obszarów chronionych na świecie, jest kluczowym instrumentem służącym realizacji celów tych dwóch dyrektyw.

(24)Istnieją już ramy i wytyczne 67 w celu określenia dobrego stanu typów siedlisk chronionych na mocy dyrektywy 92/43/EWG oraz określenia wystarczającej jakości i ilości siedlisk gatunków objętych zakresem tej dyrektywy. Cele w zakresie retencji dla typów siedlisk i siedlisk gatunków można wyznaczyć w oparciu o te ramy i wytyczne. Taka odbudowa nie wystarczy jednak, aby zapobiec utracie różnorodności biologicznej i ponownie objąć wszystkie ekosystemy. W związku z tym należy ustanowić dodatkowe obowiązki w oparciu o szczegółowe wskaźniki, aby zwiększyć różnorodność biologiczną w skali szerszych ekosystemów.

(25)Opierając się na dyrektywach 92/43/EWG i 2009/147/WE oraz aby wesprzeć osiągnięcie celów określonych w tych dyrektywach, państwa członkowskie powinny wprowadzić środki odbudowy w celu zapewnienia odbudowy chronionych siedlisk i gatunków, w tym dzikiego ptactwa, na obszarach Unii, również na obszarach nieobjętych siecią Natura 2000.

(26)Dyrektywa 92/43/EWG ma na celu zachowanie i przywrócenie, we właściwym stanie ochrony, siedlisk przyrodniczych oraz gatunków dzikiej fauny i flory będących przedmiotem zainteresowania Unii. Nie wyznacza jednak terminu osiągnięcia tego celu. Podobnie w dyrektywie 2009/147/WE nie ustanowiono terminu odtworzenia populacji ptaków w Unii.

(27)Należy zatem ustalić terminy wprowadzenia środków odbudowy na obszarach Natura 2000 i poza nimi, aby stopniowo poprawiać stan chronionych typów siedlisk w całej Unii, a także przywrócić je do czasu właściwy obszar referencyjny niezbędny do osiągnięcia właściwego stanu ochrony tych typów siedlisk w Unii. Aby zapewnić państwom członkowskim elastyczność niezbędną do podejmowania działań na rzecz odbudowy na dużą skalę, należy pogrupować typy siedlisk według ekosystemu, do którego należą, oraz wyznaczyć określone w czasie i ilościowe cele obszarowe dla grup typów siedlisk. Umożliwi to państwom członkowskim wybór siedlisk, które mają zostać odtworzone w pierwszej kolejności w ramach grupy.

(28)Podobne wymogi należy ustanowić w odniesieniu do siedlisk gatunków objętych zakresem stosowania dyrektywy 92/43/EWG oraz siedlisk dzikiego ptactwa objętych zakresem stosowania dyrektywy 2009/147/WE, ze szczególnym uwzględnieniem łączności między tymi dwoma siedliskami niezbędnej do rozwoju populacji gatunków.

(29)Konieczne jest, aby środki odbudowy typów siedlisk były adekwatne i odpowiednie do jak najszybszego osiągnięcia dobrego stanu i właściwych obszarów referencyjnych w celu osiągnięcia nie właściwego stanu ochrony. Ważne jest, aby środki odbudowy były niezbędne do osiągnięcia określonych w czasie i określonych ilościowo celów obszarowych. Konieczne jest również, aby środki odbudowy siedlisk gatunku były odpowiednie i odpowiednie do jak najszybszego osiągnięcia ich wystarczającej jakości i ilości w celu osiągnięcia właściwego stanu ochrony gatunku.

(30)Ważne jest zapewnienie, aby środki odbudowy wprowadzone na mocy niniejszego rozporządzenia przyniosły konkretną i wymierną poprawę stanu ekosystemów, zarówno na poziomie poszczególnych obszarów podlegających odbudowie, jak i na poziomie krajowym i unijnym.

(31)W celu zapewnienia, aby środki odbudowy były skuteczne, a ich wyniki mogły być mierzone w czasie,istotne jest, aby obszary, które są objęte takimi środkami odbudowy, w celu poprawy stanu siedlisk objętych zakresem załącznika I do dyrektywy 92/43/EWG, aby odtworzyć te siedliska i poprawić ich łączność, wykazywać ciągłą poprawę, aż do osiągnięcia dobrego stanu.

(32)Istotne jest również, aby obszary, które są objęte środkami odbudowy w celu poprawy jakości i ilości siedlisk gatunków objętych zakresem dyrektywy 92/43/EWG, a także siedlisk dzikiego ptactwa objętych zakresem dyrektywy 2009/147/WE, wykazują ciągłą poprawę, aby przyczynić się do osiągnięcia wystarczającej ilości i jakości siedlisk takich gatunków.

(33)Ważne jest, aby zapewnić stopniowe zwiększanie obszarów objętych typami siedlisk objętych zakresem dyrektywy 92/43/EWG, które są w dobrym stanie na całym terytorium państw członkowskich i Unii jako całości, aż do osiągnięcia właściwego obszaru odniesienia dla każdego typu siedliska przyrodniczego i co najmniej 90 % na poziomie państwa członkowskiego obszar ten jest w dobrym stanie, tak aby umożliwić niektórym typom siedlisk w Unii osiągnięcie właściwego stanu ochrony.

(34)Ważne jest, aby zapewnić stopniową poprawę jakości i ilości siedlisk gatunków objętych zakresem stosowania dyrektywy 92/43/EWG, a także siedlisk dzikiego ptactwa objętych zakresem stosowania dyrektywy 2009/147/WE, na całym terytorium państw członkowskich, a ostatecznie Unii, aż do momentu, gdy będzie to wystarczające do zapewnienia długoterminowego przetrwania tych siedlisk gatunek.

(35)Ważne jest, aby stan obszarów objętych typami siedlisk objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia nie uległ pogorszeniu w porównaniu z obecną sytuacją, biorąc pod uwagę obecne potrzeby w zakresie odbudowy i konieczność niezwiększania potrzeb w zakresie odbudowy w przyszłości. Należy jednak wziąć pod uwagę możliwość działania siły wyższej, która może skutkować pogorszeniem stanu obszarów objętych tymi typami siedlisk, a także nieuniknionymi przekształceniami siedlisk, które są bezpośrednio spowodowane zmianą klimatu lub w wyniku planu lub przedsięwzięcia leżącego w nadrzędnym interesie publicznym, dla których dostępne są nie mniej szkodliwe rozwiązania alternatywne, ustala się indywidualnie dla każdego przypadku lub planu lub przedsięwzięcia zatwierdzonego zgodnie z art. 6 ust. 4 dyrektywy 92/43/EWG.

(36)W unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 podkreślono potrzebę bardziej zdecydowanych działań na rzecz odbudowy zdegradowanych ekosystemów morskich, w tym ekosystemów bogatych w węgiel oraz ważnych tarlisk i obszarów dojrzewania narybku. W strategii zapowiedziano również , że Komisja zaproponuje nowy plan działania na rzecz ochrony zasobów rybnych i ekosystemów morskich.

(37)Typy siedlisk morskich wymienione w załączniku I do dyrektywy 92/43/EWG są zdefiniowane szeroko i obejmują wiele różnych podtypów o różnym potencjale odbudowy, co utrudnia państwom członkowskim ustanowienie odpowiednich środków odbudowy na poziomie tych typów siedlisk. Należy zatem doprecyzować typy siedlisk morskich poprzez zastosowanie odpowiednich poziomów klasyfikacji siedlisk morskich w ramach europejskiego systemu informacji o przyrodzie (EUNIS). Państwa członkowskie powinny ustanowić właściwe obszary referencyjne dla osiągnięcia właściwego stanu ochrony każdego z tych typów siedlisk, o ile te obszary referencyjne nie zostały jeszcze uwzględnione w innych przepisów unijnych.

(38)W przypadkach, w których ochrona siedlisk przybrzeżnych i morskich wymaga uregulowania działalności połowowej lub akwakultury, zastosowanie ma wspólna polityka rybołówstwa. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 68 stanowi w szczególności, że wspólna polityka rybołówstwa ma wdrażać podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem, tak aby zapewnić zminimalizowanie negatywnego wpływu działalności połowowej na ekosystem morski. Rozporządzenie to stanowi również, że polityka ta ma na celu dążenie do zapewnienia, aby działalność w zakresie akwakultury i rybołówstwa nie dochodziło do degradacji środowiska morskiego.

(39)Aby osiągnąć cel, jakim jest ciągła, długoterminowa i trwała odbudowa różnorodności biologicznej i odpornej przyrody, państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystać możliwości przewidziane w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. W ramach wyłącznych kompetencji Unii w odniesieniu do zachowania żywych zasobów morza państwa członkowskie mają możliwość podejmowania niedyskryminacyjnych środków w celu ochrony stad ryb i zarządzania nimi oraz utrzymania lub poprawy stanu ochrony ekosystemów morskich w granicach 12 mil morskich. Ponadto państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu, mają możliwość wyrażenia zgody na przedłożenie wspólnych zaleceń dotyczących środków ochronnych niezbędnych do wypełnienia obowiązków wynikających z prawa Unii w dziedzinie środowiska. Środki takie będą oceniane i przyjmowane zgodnie z zasadami i procedurami przewidzianymi w ramach wspólnej polityki rybołówstwa.

(40)Dyrektywa 2008/56/WE zobowiązuje państwa członkowskie do współpracy dwustronnej oraz w ramach mechanizmów współpracy regionalnej i subregionalnej, w tym za pośrednictwem regionalnych konwencji morskich 69 , a także – w przypadku środków dotyczących rybołówstwa – w kontekście grup regionalnych ustanowionych w ramach wspólnej polityki rybołówstwa.

(41)Ważne jest, aby wprowadzić również środki odbudowy siedlisk niektórych gatunków morskich, takich jak rekiny i płaszczki, które wchodzą w zakres Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, ale poza zakresem dyrektywy 92/43/EWG, ponieważ pełnią one ważną funkcję w ekosystemie.

(42)Aby wspierać odbudowę siedlisk lądowych, słodkowodnych, przybrzeżnych i morskich i niepogarszanie ich stanu, państwa członkowskie mają możliwość wyznaczenia dodatkowych obszarów jako “obszarów chronionych” lub “obszarów ściśle chronionych”, wdrożenia innych skutecznych środków ochrony obszarowej oraz promowania Środki ochrony gruntów prywatnych.

(43)Ekosystemy miejskie stanowią około 22 % powierzchni lądowej Unii i stanowią obszar, na którym mieszka większość obywateli Unii. Tereny zielone obejmują lasy miejskie, parki i ogrody, miejskie gospodarstwa rolne, zadrzewione ulice, łąki miejskie i żywopłoty miejskie, i stanowią ważne siedliska dla różnorodności biologicznej, w szczególności roślin, ptaków i owadów, w tym owadów zapylających. Zapewniają one również istotne usługi ekosystemowe, w tym zmniejszanie i kontrolę ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi (np. powodzie, efekty wyspy ciepła), chłodzenie, rekreację, filtrację wody i powietrza, a także łagodzenie zmiany klimatu i przystosowywanie się do niej.

(44)Należy zdecydowanie zintensyfikować działania mające na celu zapewnienie, aby miejskie tereny zielone nie były już zagrożone degradacją. W celu zapewnienia, aby miejskie tereny zielone nadal zapewniały niezbędne usługi ekosystemowe, należy powstrzymać ich utratę oraz przywrócić je i zwiększyć, m.in. poprzez lepsze włączenie zielonej infrastruktury i rozwiązań opartych na zasobach przyrody do planowania przestrzennego oraz poprzez włączenie zielonej infrastruktury, takiej jak zielone dachy i zielone ściany, do projektowania budynków.

(45)Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 wymaga wzmożonych wysiłków na rzecz odbudowy ekosystemów słodkowodnych i naturalnych funkcji rzek. Odbudowa ekosystemów słodkowodnych powinna obejmować wysiłki na rzecz przywrócenia naturalnego połączenia podłużnego i poprzecznego rzek, a także ich obszarów nadbrzeżnych i zalewowych, w tym poprzez usunięcie barier w celu wsparcia osiągnięcia właściwego stanu ochrony rzek, jezior i siedlisk aluwialnych oraz gatunków żyjących w tych siedliskach chronionych przez dyrektywy 92/43/EWG i 2009/147/WE oraz osiągnięcie jednego z kluczowych celów unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030, a mianowicie przywrócenie co najmniej 25 000 km swobodnie płynących rzek. Usuwając bariery, państwa członkowskie powinny przede wszystkim zająć się przestarzałymi barierami, czyli tymi, które nie są już potrzebne do wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych, żeglugi śródlądowej, zaopatrzenia w wodę lub innych zastosowań.

(46)W Unii w ostatnich dziesięcioleciach liczba płeł i motyli drastycznie spadła, przy czym jeden na trzy gatunki pszczół i motyli zanika, a jeden na dziesięć takich gatunków jest na skraju wyginięcia. Owady zapylające mają zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania ekosystemów lądowych, dobrostanu ludzi i bezpieczeństwa żywnościowego poprzez zapylanie roślin dzikich i uprawnych. Prawie 5 000 000 000 EUR rocznej produkcji rolnej UE przypisuje się bezpośrednio owadom zapylającym 70 .

(47)W dniu 1 czerwca 2018 r. Komisja uruchomiła unijną inicjatywę na rzecz owadów zapylających 71 w odpowiedzi na apele Parlamentu Europejskiego i Rady o zaradzenie spadkowi liczebności owadów zapylających. W sprawozdaniu z postępów w realizacji inicjatywy 72 wykazano, że nadal istnieją poważne wyzwania związane z eliminowaniem czynników powodujących spadek liczebności owadów zapylających, w tym ze stosowaniem pestycydów. Parlament Europejski 73 i Rada 74 wezwały do podjęcia bardziej zdecydowanych działań w celu rozwiązania problemu spadku liczebności owadów zapylających oraz do ustanowienia ogólnounijnych ram monitorowania owadów zapylających, a także do jasnych celów i wskaźników dotyczących zobowiązania do odwrócenia tendencji spadkowej liczebności owadów zapylających. Europejski Trybunał Obrachunkowy zalecił, aby Komisja ustanowiła odpowiednie mechanizmy zarządzania i monitorowania działań mających na celu przeciwdziałanie zagrożeniom dla owadów zapylających 75 .

(48)Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zrównoważonego stosowania środków ochrony roślin [do przyjęcia w dniu 22 czerwca 2022 r., należy podać tytuł i numer przyjętego aktu, gdy będzie dostępny] ma na celu uregulowanie jednego z czynników powodujących spadek liczebności owadów zapylających poprzez zakaz stosowania pestycydów na obszarach wrażliwych ekologicznie, z których wiele jest objętych niniejszym rozporządzeniem, na przykład obszary, na których występują gatunki owadów zapylających, które w europejskich czerwonych księgach 76 sklasyfikowano jako zagrożone wyginięciem.

(49)Zrównoważone, odporne i różnorodne ekosystemy rolnicze są potrzebne, aby zapewnić bezpieczną, zrównoważoną, pożywną i przystępną cenowo żywność. Bogate w różnorodność biologiczną ekosystemy rolnicze zwiększają również odporność rolnictwa na zmianę klimatu i zagrożenia środowiskowe, zapewniając jednocześnie bezpieczeństwo żywnościowe i ochronę żywnościową oraz tworząc nowe miejsca pracy na obszarach wiejskich, w szczególności miejsca pracy związane z rolnictwem ekologicznym, a także turystyką wiejską i rekreacją. W związku z tym Unia musi poprawić różnorodność biologiczną na swoich gruntach rolnych poprzez szereg istniejących praktyk korzystnych dla zwiększenia różnorodności biologicznej lub zgodnych z tym zgodą, w tym rolnictwa ekstensywnego. Rolnictwo ekstensywne ma zasadnicze znaczenie dla zachowania wielu gatunków i siedlisk na obszarach bogatych w różnorodność biologiczną. Istnieje wiele ekstensywnych praktyk rolniczych, które przynoszą liczne i znaczące korzyści w zakresie ochrony różnorodności biologicznej, usług ekosystemowych i elementów krajobrazu, takich jak rolnictwo precyzyjne, rolnictwo ekologiczne, agroekologia, Agro leśnictwo i trwałe użytki zielone o niskiej intensywności.

(50)Należy wprowadzić środki odbudowy w celu zwiększenia różnorodności biologicznej ekosystemów rolniczych w całej Unii, w tym na obszarach nieobjętych typami siedlisk objętych zakresem dyrektywy 92/43/EWG. Wobec braku wspólnej metody oceny stanu ekosystemów rolniczych, która umożliwiłaby wyznaczenie konkretnych celów w zakresie odbudowy ekosystemów rolniczych, należy ustanowić ogólny obowiązek poprawy różnorodności biologicznej w ekosystemach rolniczych i mierzyć wypełnianie tego obowiązku na podstawie istniejących wskaźników.

(51)Ponieważ ptaki krajobrazu rolniczego są dobrze znanymi i powszechnie uznawanymi kluczowymi wskaźnikami zdrowia ekosystemów rolniczych, należy wyznaczyć cele w zakresie ich odbudowy. Obowiązek osiągnięcia takich celów miałby zastosowanie do państw członkowskich, a nie do rolników indywidualnych. Państwa członkowskie powinny osiągnąć te cele, wprowadzając skuteczne środki rekultywacji gruntów rolnych, współpracując z rolnikami i innymi zainteresowanymi stronami oraz wspierając je w opracowywaniu i wdrażaniu w terenie.

(52)Elementy krajobrazu o dużej różnorodności na użytkach rolnych, w tym strefy buforowe, rotacyjne lub nierotacyjne grunty ugorowane, żywopłoty, pojedyncze drzewa lub grupy drzew, rzędy drzew, obrzeża pól, płaty, rowy, strumienie, małe tereny podmokłe, tarasy, kopce, kamienne mury, małe stawy i obiekty kulturowe, zapewniają przestrzeń dla dzikich roślin i zwierząt, w tym owadów zapylających, zapobiegają erozji i zubożeniu gleby, filtrują powietrze i wodę, wspierają łagodzenie zmiany klimatu i przystosowywanie się do niej oraz rolnictwo produktywność upraw zależnych od zapylania. Drzewa produkcyjne, które są częścią systemów rolno-leśnych gruntów ornych i elementami produkcyjnymi w żywopłotach nieprodukcyjnych, można również uznać za elementy krajobrazu o wysokiej różnorodności biologicznej, pod warunkiem że nie są one poddawane nawozom ani pestycydom oraz jeśli pozyskiwanie odbywa się tylko w momentach, w których nie zagraża to wysokiemu poziomowi różnorodności biologicznej. W związku z tym należy ustanowić wymóg zapewnienia tendencji wzrostowej w odniesieniu do udziału gruntów rolnych o cechach krajobrazu o wysokiej różnorodności. Taki wymóg umożliwiłby Unii realizację jednego z pozostałych kluczowych zobowiązań określonych w unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030, a mianowicie objęcie co najmniej 10 % użytków rolnych elementami krajobrazu o wysokiej różnorodności. Należy również osiągnąć tendencje wzrostowe w odniesieniu do innych istniejących wskaźników, takich jak wskaźnik motyli użytków zielonych i zasoby węgla organicznego w glebach mineralnych gruntów uprawnych.

(53)Wspólna polityka rolna (WPR) ma na celu wspieranie i wzmacnianie ochrony środowiska, w tym różnorodności biologicznej. Jednym z celów szczegółowych tej polityki jest przyczynianie się do powstrzymania i odwrócenia procesu utraty różnorodności biologicznej, poprawa usług ekosystemowych oraz ochrona siedlisk i krajobrazów. Nowa norma warunkowości WPR nr 8 dotycząca zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC 8) 77 wymaga, aby beneficjenci płatności obszarowych posiadali co najmniej 4 % gruntów ornych na poziomie gospodarstwa rolnego przeznaczonych na obszary i elementy nieprodukcyjne, w tym grunty leżące odłogiem, oraz aby zachowali istniejące elementy krajobrazu. Udział wynoszący 4 %, który należy przypisać zgodności z tą normą dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, można zmniejszyć do 3 %, jeżeli spełnione są określone warunki wstępne 78 . Obowiązek ten przyczyni się do osiągnięcia przez państwa członkowskie pozytywnej tendencji w zakresie cech krajobrazu o wysokiej różnorodności na gruntach rolnych. Ponadto w ramach WPR państwa członkowskie mają możliwość ustanowienia eko schematów dotyczących praktyk rolniczych stosowanych przez rolników na użytkach rolnych, które mogą obejmować zachowanie i tworzenie elementów krajobrazu lub obszarów nieprodukcyjnych. Podobnie w swoich planach strategicznych WPR państwa członkowskie mogą również uwzględnić zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne, w tym ulepszone zarządzanie elementami krajobrazu wykraczające poza warunkowość norm GAEC 8 lub eko programy. Projekty LIFE dotyczące przyrody i różnorodności biologicznej przyczynią się również do przywrócenia różnorodności biologicznej na gruntach rolnych w Europie do 2030 r. poprzez wspieranie wdrażania dyrektywy 92/43/EWG i dyrektywy 2009/147/WE, a także unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej na rok 20–30.

(54)Rekultywacja i ponowne nawadnianie 79 gleb organicznych 80 użytkowanych rolniczo (tj. użytków zielonych i gruntów uprawnych) stanowiących osuszone torfowiska przyczyniają się do osiągnięcia znacznych korzyści w zakresie różnorodności biologicznej, znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych i innych korzyści dla środowiska, a jednocześnie przyczyniają się do zróżnicowanego krajobrazu rolniczego. Państwa członkowskie mogą wybierać spośród szerokiej gamy środków w zakresie torfowisk osuszonych wykorzystywanych rolniczo, począwszy od przekształcania gruntów uprawnych w trwałe użytki zielone i środków ekstensyfikacji wraz ze zmniejszonym odwadnianiem, po pełne ponowne nawadnianie z możliwością wykorzystania w uprawie torfowej lub zakładanie roślinności torfotwórczej. Największe korzyści przynosi rekultywacja i ponowne nawadnianie gruntów uprawnych, a następnie intensywna użytki zielone. Aby umożliwić elastyczną realizację celu w zakresie odbudowy osuszonych torfowisk wykorzystywanych rolniczo, państwa członkowskie mogą zaliczyć środki odbudowy i ponowne nawadnianie osuszonych torfowisk na obszarach miejsc wydobycia torfu, a także, do pewnego stopnia, odtworzenie i ponowne nawadnianie osuszonych torfowisk w ramach innych sposobów użytkowania gruntów (np. lasów) jako przyczynienie się do osiągnięcia celów w zakresie osuszonych torfowisk użytkowanych rolniczo.

(55)Aby w pełni wykorzystać różnorodność biologiczną, odbudowa i ponowne nawadnianie obszarów osuszonych torfowisk powinno wykraczać poza obszary typów siedlisk na terenach podmokłych wymienionych w załączniku I do dyrektywy 92/43/EWG, które mają zostać odtworzone i ponownie ustanowione. Dane dotyczące zasięgu gleb organicznych, a także ich emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych są monitorowane i udostępniane przez sektor LULUCF w krajowych wykazach gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie, przedkładane UNFCCC. Odtworzone i ponownie nawodnione torfowiska mogą być nadal produktywnie wykorzystywane w alternatywny sposób. Na przykład paludikultura, praktyka rolnicza na wilgotnych torfowiskach, może obejmować uprawę różnego rodzaju trzciny, niektórych form drewna, uprawy borówki i żurawiny, uprawę torfowców i wypas bawołów wodnych. Takie praktyki powinny opierać się na zasadach zrównoważonego zarządzania i mieć na celu zwiększenie różnorodności biologicznej, tak aby mogły mieć wysoką wartość zarówno finansową, jak i ekologiczną. Uprawa bagna może być również korzystna dla kilku gatunków zagrożonych wyginięciem w Unii, a także może ułatwić łączność między obszarami podmokłymi i populacjami gatunków towarzyszących w Unii. Finansowanie środków mających na celu odtworzenie i ponowne nawodnienie osuszonych torfowisk oraz zrekompensowanie ewentualnych strat w dochodach może pochodzić z wielu różnych źródeł, w tym z wydatków w ramach budżetu Unii i unijnych programów finansowania.

(56)W strategii leśnej UE na 2030 r. 81 podkreślono potrzebę przywrócenia różnorodności biologicznej lasów. Lasy i inne tereny zalesione zajmują ponad 43,5 % powierzchni lądowej UE. Ekosystemy leśne, w których występuje większa różnorodność biologiczna, są podatne na zmianę klimatu, ale są również naturalnym sprzymierzeńcem w przystosowywaniu się do zmiany klimatu i zagrożeń związanych z klimatem oraz w zwalczaniu ich, w tym poprzez swoje zasoby węgla i pochłaniacze dwutlenku węgla. oraz zapewniają wiele innych istotnych usług i korzyści ekosystemowych, takich jak dostarczanie drewna i drewna, żywności i innych produktów niedrzewnych, regulacja klimatu, stabilizacja gleby i kontrola erozji oraz oczyszczanie powietrza i wody.

(57)Należy wprowadzić środki odbudowy w celu zwiększenia różnorodności biologicznej ekosystemów leśnych w całej Unii, w tym na obszarach nieobjętych typami siedlisk wchodzącymi w zakres dyrektywy 92/43/EWG. Wobec braku wspólnej metody oceny stanu ekosystemów leśnych, która pozwoliłaby na wyznaczenie konkretnych celów w zakresie odbudowy ekosystemów leśnych, należy ustanowić ogólny obowiązek poprawy różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych i pomiaru spełnienia tych celów. na podstawie istniejących wskaźników, takich jak stojące i leżące drewno posuszowe, udział lasów o nierównomiernej strukturze wiekowej, łączność leśna, wskaźnik pospolitych ptaków leśnych 82 oraz zasoby węgla organicznego.

(58)Cele i obowiązki w zakresie odbudowy siedlisk i gatunków chronionych na mocy dyrektyw 92/43/EWG i 2009/147/WE, owadów zapylających oraz ekosystemów słodkowodnych, miejskich, rolniczych i leśnych powinny się uzupełniać i działać w synergii, aby osiągnąć nadrzędny cel, jakim jest odbudowę ekosystemów na obszarach lądowych i morskich Unii. Środki odbudowy wymagane do osiągnięcia jednego konkretnego celu w wielu przypadkach przyczynią się do osiągnięcia innych celów lub obowiązków. Państwa członkowskie powinny zatem planować środki odbudowy w sposób strategiczny, aby zmaksymalizować ich skuteczność w przyczynianiu się do odbudowy przyrody w całej Unii. Środki odbudowy powinny być również planowane w taki sposób, aby dotyczyły łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz zapobiegania skutkom klęsk żywiołowych i ich kontroli . Powinny one mieć na celu optymalizację ekologicznych, gospodarczych i społecznych funkcji ekosystemów, w tym ich potencjału produkcyjnego, z uwzględnieniem ich wkładu w zrównoważony rozwój odpowiednich regionów i społeczności. Ważne jest, aby państwa członkowskie przygotowały szczegółowe krajowe plany odbudowy w oparciu o najlepsze dostępne dowody naukowe oraz aby społeczeństwo miało możliwość wczesnego i skutecznego udziału w przygotowywaniu planów. Państwa członkowskie powinny uwzględniać szczególne warunki i potrzeby na swoim terytorium, aby plany mogły reagować na istotne presje, zagrożenia i czynniki powodujące utratę różnorodności biologicznej, a także powinny współpracować w celu zapewnienia odbudowy i łączności transgranicznej.

(59)Aby zapewnić synergię między różnymi środkami, które zostały i mają zostać wdrożone w celu ochrony, zachowania i odbudowy przyrody w Unii, państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę, przygotowując krajowe plany odbudowy: środki ochrony ustanowione dla obszarów Natura 2000 i priorytetowe ramy działania przygotowane zgodnie z dyrektywami 92/43/EWG i 2009/147/WE; środki służące osiągnięciu dobrego stanu ekologicznego i chemicznego jednolitych części wód objętych planami gospodarowania wodami w dorzeczach przygotowane zgodnie z dyrektywą 2000/60/WE; strategie morskie służące osiągnięciu dobrego stanu środowiska dla wszystkich regionów morskich Unii przygotowane zgodnie z dyrektywą 2008/56/WE; krajowe programy kontroli zanieczyszczenia powietrza przygotowane zgodnie z dyrektywą (UE) 2016/2284; krajowe strategie i plany działania na rzecz różnorodności biologicznej opracowane zgodnie z art. 6 Konwencji o różnorodności biologicznej, a także środki ochronne przyjęte zgodnie z rozporządzeniem 1380/2013 i środki techniczne przyjęte zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1241.

(60)Aby zapewnić spójność między celami niniejszego rozporządzenia a dyrektywą (UE) 2018/2001 84 , rozporządzeniem (UE) 2018/1999 85 i dyrektywą 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do promowania energii ze źródeł odnawialnych 86 , W szczególności podczas przygotowywania krajowych planów odbudowy państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę potencjał projektów dotyczących energii odnawialnej w zakresie przyczyniania się do realizacji celów odbudowy zasobów przyrodniczych.

(61)Biorąc pod uwagę znaczenie konsekwentnego stawiania czoła podwójnym wyzwaniom związanym z utratą różnorodności biologicznej i zmianą klimatu, odbudowa różnorodności biologicznej powinna uwzględniać wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych i odwrotnie. W komunikacie “REPowerEU: Wspólne europejskie działania na rzecz bezpiecznej i zrównoważonej energii po przystępnej cenie” 87 stwierdzono, że państwa członkowskie powinny szybko zmapować, ocenić i zapewnić odpowiednie obszary lądowe i morskie, które są dostępne dla projektów dotyczących energii odnawialnej, współmierne do krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu, wkładu w realizację zmienionego celu w zakresie energii ze źródeł odnawialnych na 2030 r. oraz innych czynników, takich jak dostępność zasobów, infrastruktura sieciowa i cele unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej. Wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2018/2001 w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, dyrektywę 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej 88 oraz zalecenie Komisji w sprawie przyspieszenia wydawania pozwoleń na projekty dotyczące energii odnawialnej i ułatwienia zawierania umów zakupu energii elektrycznej 89 , oba przyjęte w dniu 18 maja 2022 r., przewidują również identyfikację obszarów docelowych energii ze źródeł odnawialnych. Istnieją zatem szczególne lokalizacje, zarówno na lądzie, jak i na morzu, szczególnie odpowiednie do instalacji obiektów wytwarzających energię ze źródeł odnawialnych, innych niż obiekty energetycznego spalania biomasy, w przypadku których nie oczekuje się, że wprowadzenie określonego rodzaju energii odnawialnej będzie miało znaczący wpływ na środowisko, biorąc pod uwagę specyfikę wybranego terytorium. Państwa członkowskie powinny priorytetowo traktować nawierzchnie sztuczne i zabudowane, takie jak dachy, obszary infrastruktury transportowej, parkingi, składowiska odpadów, tereny przemysłowe, kopalnie, sztuczne zbiorniki wód śródlądowych, jeziora lub zbiorniki oraz, w stosownych przypadkach, oczyszczalnie ścieków komunalnych, a także tereny zdegradowane nienadające się do wykorzystania w rolnictwie. Wyznaczając obszary docelowe energii odnawialnej, państwa członkowskie powinny unikać obszarów chronionych i uwzględniać swoje krajowe plany odbudowy zasobów przyrodniczych. Państwa członkowskie powinny koordynować opracowywanie krajowych planów odbudowy z wyznaczaniem obszarów docelowych energii odnawialnej. Podczas przygotowywania planów odbudowy zasobów przyrodniczych państwa członkowskie powinny zapewnić synergię z już wyznaczonymi obszarami docelowymi energii odnawialnej oraz zapewnić, aby funkcjonowanie obszarów docelowych energii odnawialnej, w tym procedury wydawania pozwoleń mające zastosowanie na obszarach docelowych energii odnawialnej przewidzianych w dyrektywie (UE) 2018/2001, pozostało niezmienione.

(62)Aby zapewnić synergię ze środkami odbudowy, które zostały już zaplanowane lub wdrożone w państwach członkowskich, krajowe plany odbudowy powinny uznawać te środki odbudowy i uwzględniać je. W świetle zasygnalizowanej w sprawozdaniu IPCC z 2022 r. pilnej potrzeby podjęcia działań na rzecz odbudowy zdegradowanych ekosystemów państwa członkowskie powinny wdrożyć te środki równolegle z przygotowaniem planów odbudowy.

(63)Krajowe plany odbudowy powinny również uwzględniać wyniki projektów badawczych istotnych dla oceny stanu ekosystemów, określania i wdrażania środków odbudowy oraz celów monitorowania.

(64)Należy wziąć pod uwagę szczególną sytuację regionów najbardziej oddalonych Unii, wymienioną w art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), który przewiduje szczególne środki mające na celu wsparcie tych regionów. Jak przewidziano w unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030, należy położyć szczególny nacisk na ochronę i odbudowę ekosystemów regionów najbardziej oddalonych, biorąc pod uwagę ich wyjątkowo bogatą wartość pod względem różnorodności biologicznej.

(65)Europejska Agencja Środowiska (“EEA”) powinna wspierać państwa członkowskie w przygotowywaniu krajowych planów odbudowy, a także w monitorowaniu postępów w realizacji celów i obowiązków w zakresie odbudowy. Komisja powinna ocenić, czy krajowe plany odbudowy są odpowiednie do osiągnięcia tych celów i obowiązków.

(66)Sprawozdanie Komisji z 2020 r. wykazało, że znaczna część informacji przekazywanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 17 dyrektywy Rady 92/43/EWG 90 oraz art. 12 dyrektywy 2009/147/WE, w szczególności w odniesieniu do stanu ochrony siedlisk i gatunków, które chronią, pochodzą z częściowych badań lub opierają się wyłącznie na ekspertyzie. Sprawozdanie to wykazało również, że stan kilku typów siedlisk i gatunków chronionych na mocy dyrektywy 92/43/EWG jest nadal nieznany. Uzupełnienie luk w wiedzy oraz inwestowanie w monitorowanie i nadzór są niezbędne do stworzenia solidnych i opartych na podstawach naukowych krajowych planów odbudowy. W celu zwiększenia terminowości, skuteczności i spójności różnych metod monitorowania monitorowanie i nadzór powinny jak najlepiej wykorzystywać wyniki finansowanych przez Unię projektów w zakresie badań naukowych i innowacji, technologii, takich jak monitorowanie in situ i teledetekcja z wykorzystaniem danych i usług kosmicznych dostarczanych w ramach unijnego programu kosmicznego (EGNOS/Galileo i Copernicus). Misje UE “Odbudowa naszych oceanów i wód”, “Przystosowanie się do zmiany klimatu” oraz “Ład na rzecz gleby dla Europy” będą wspierać realizację celów w zakresie odbudowy 91 .

(67)W celu monitorowania postępów we wdrażaniu krajowych planów odbudowy, wprowadzonych środków odbudowy, obszarów objętych środkami odbudowy oraz danych dotyczących wykazu barier dla ciągłości rzek należy wprowadzić system zobowiązujący państwa członkowskie do ustanowienia, aktualizowania i udostępniania odpowiednich danych dotyczących wyników takich działań monitorowanie. Elektroniczne przekazywanie danych Komisji powinno odbywać się z wykorzystaniem systemu EOG Reportnet i powinno mieć na celu maksymalne ograniczenie obciążeń administracyjnych dla wszystkich podmiotów. Aby zapewnić odpowiednią infrastrukturę publicznego dostępu, sprawozdawczości i wymiany danych między organami publicznymi, państwa członkowskie powinny, w stosownych przypadkach, oprzeć specyfikacje danych na specyfikacjach, o których mowa w dyrektywie 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 92 , Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 93 oraz dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 94 .

(68)Aby zapewnić skuteczne wdrożenie niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna wspierać państwa członkowskie na wniosek za pośrednictwem Instrumentu Wsparcia Technicznego 95 , który zapewnia dostosowane do potrzeb wsparcie techniczne opracowywać i wdrażać reformy. Wsparcie techniczne obejmuje na przykład wzmocnienie zdolności administracyjnych, harmonizację ram prawnych i wymianę odpowiednich najlepszych praktyk.

(69)Komisja powinna składać sprawozdania z postępów poczynionych przez państwa członkowskie w realizacji celów i obowiązków w zakresie odbudowy określonych w niniejszym rozporządzeniu na podstawie ogólno unijnych sprawozdań z postępów sporządzanych przez EOG , a także inne analizy i sprawozdania udostępniane przez państwa członkowskie w odpowiednich obszarach polityki, takich jak polityka w zakresie przyrody, gospodarki morskiej i wodnej.

(70)Aby zapewnić osiągnięcie celów i obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu, niezwykle ważne jest, aby dokonywać odpowiednich inwestycji prywatnych i publicznych w odbudowę, państwa członkowskie powinny zintegrować wydatki na cele dotyczące różnorodności biologicznej, w tym w odniesieniu do kosztów alternatywnych i kosztów przejściowych wynikających z realizacji krajowych planów odbudowy w swoich budżetach krajowych i odzwierciedlać sposób wykorzystania finansowania unijnego. Jeżeli chodzi o finansowanie unijne, wydatki w ramach unijnych programów finansowania i unijnych programów finansowania, takich jak Program działań na rzecz środowiska i klimatu (LIFE) 96 , Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury (EFMRA) 97 , Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) 98 , Europejski Fundusz Gwarancji Rolnej (EFRG), Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR), Fundusz Spójności 99 Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji 100 , a także unijny program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji “Horyzont Europa” 101 przyczyniają się do realizacji celów w zakresie różnorodności biologicznej, przy czym w 2024 r. należy przeznaczyć 7,5 % na roczne wydatki w 2026 r. i w 2027 r. w ramach wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 102 do celów w zakresie różnorodności biologicznej. Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF) 103 jest kolejnym źródłem finansowania ochrony i odbudowy różnorodności biologicznej i ekosystemów. W odniesieniu do programu LIFE należy zwrócić szczególną uwagę na odpowiednie wykorzystanie strategicznych projektów ochrony przyrody jako konkretnego narzędzia, które mogłoby wspierać wdrażanie niniejszego rozporządzenia poprzez skuteczne i efektywne uwzględnianie dostępnych zasobów finansowych.

(71)Dostępnych jest szereg unijnych, krajowych i prywatnych inicjatyw mających na celu pobudzenie finansowania prywatnego, takich jak Program InvestEU 104 , które oferują możliwości mobilizacji finansowania publicznego i prywatnego w celu wsparcia m.in. przyrody i różnorodności biologicznej za pomocą projektów w zakresie zielonej i niebieskiej infrastruktury, a rolnictwo sprzyjające pochłanianiu dwutlenku węgla przez glebę jako ekologiczny model biznesowy 105 .

(72)Państwa członkowskie powinny promować sprawiedliwe i między społeczne podejście do przygotowywania i wdrażania krajowych planów odbudowy, uwzględniając procesy udziału społeczeństwa oraz uwzględniając potrzeby społeczności lokalnych i zainteresowanych stron.

(73)Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2115 106 plany strategiczne WPR mają przyczyniać się do osiągnięcia długoterminowych celów krajowych określonych w aktach ustawodawczych wymienionych w załączniku XIII do tego rozporządzenia lub z nich wynikających, oraz być z nimi spójne. Niniejsze rozporządzenie w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych należy uwzględnić, gdy – zgodnie z art. 159 rozporządzenia (UE) 2021/2115 – Komisja dokona do dnia 31 grudnia 2025 r. przeglądu wykazu określonego w załączniku XIII do tego rozporządzenia.

(74)Zgodnie ze zobowiązaniem zawartym w 8. unijnym programie działań w zakresie środowiska do 2030 r. 107 państwa członkowskie powinny stopniowo wycofywać dotacje szkodliwe dla środowiska na szczeblu krajowym, jak najlepiej wykorzystując instrumenty rynkowe i narzędzia zielonego budżetowania, w tym instrumenty niezbędne do zapewnienia sprawiedliwej społecznie transformacji, oraz wspierając przedsiębiorstwa i inne zainteresowane strony w opracowywaniu znormalizowanych praktyk w zakresie rachunkowości kapitału naturalnego.

(75)Aby zapewnić niezbędne dostosowanie niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zmiany Załączniki I–VII w celu dostosowania grupy siedlisk, aktualizacji informacje na temat wskaźnika pospolitych ptaków krajobrazu rolniczego, a także do dostosowania wykazu wskaźników różnorodności biologicznej w odniesieniu do ekosystemów rolniczych, wykazu wskaźników różnorodności biologicznej w odniesieniu do ekosystemów leśnych oraz wykazu gatunków morskich do najnowszych dowodów naukowych oraz przykłady środków odbudowy. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa52 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(76)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu określenia metody monitorowania owadów zapylających, metod monitorowania wskaźników dla ekosystemów rolniczych wymienionych w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia oraz wskaźników dla ekosystemów leśnych wymienionych w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia, opracowanie ram ustalania zadowalających poziomów owadów zapylających, wskaźników dla ekosystemów rolniczych wymienionych w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia oraz wskaźników dla ekosystemów leśnych wymienionych w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia, w celu określenia jednolitego formatu krajowych planów odbudowy, w celu określenia formatu, struktury i szczegółowych ustaleń dotyczących przekazywania Komisji danych i informacji drogą elektroniczną. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 108 .

(77)Komisja powinna przeprowadzić ocenę niniejszego rozporządzenia. Zgodnie z pkt 22 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa ocena ta powinna opierać się na kryteriach efektywności, skuteczności, adekwatności, spójności i unijnej wartości dodanej oraz powinna stanowić podstawę ocen skutków ewentualnych dalszych środków. Ponadto Komisja powinna ocenić potrzebę ustanowienia dodatkowych celów w zakresie odbudowy, w oparciu o wspólne metody oceny stanu ekosystemów nieobjętych art. 4 i 5, z uwzględnieniem najnowszych dowodów naukowych.

(78)Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego rozmiary i skutki możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

Rozporządzenie UE w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I POSTANOWIENIA OGÓLNE #

Artykuł 1 Przedmiot #

1. #

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady przyczyniające się do:

(ciągłej, długoterminowej i trwałej odbudowy różnorodności biologicznej i odporności przyrody na obszarach lądowych i morskich Unii poprzez odbudowę ekosystemów;

(osiągnięcia nadrzędnych celów Unii dotyczących łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej;

(wypełnienie międzynarodowych zobowiązań Unii.

2. #

niniejsze rozporządzenie ustanawia ramy, w których państwa członkowskie bezzwłocznie wprowadzają skuteczne i obszarowe środki odbudowy, które łącznie obejmują do 2030 r. co najmniej 20 % obszarów lądowych i morskich Unii, a do 2050 r. wszystkie ekosystemy wymagające odbudowy.

#

Artykuł 2 Zasięg geograficzny #

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do ekosystemów, o których mowa w art. 4-10:

(a)na terytorium państw członkowskich;

(b)na wodach, dnie morskim i podglebiu po stronie morza od linii podstawowej, od której mierzony jest zasięg wód terytorialnych, rozciągających się do najdalej wysuniętego obszaru, na którym państwo członkowskie wykonuje suwerenne prawa, zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r.

Artykuł 3 Definicje #

Stosuje się następujące definicje:

(1)“ekosystem” #

oznacza dynamiczny kompleks zbiorowisk roślin, zwierząt i mikroorganizmów oraz ich środowiska nieożywionego, działający jako jednostka funkcjonalna, obejmujący typy siedlisk, siedliska gatunków i populacje gatunków;

(2)“siedlisko gatunku” #

oznacza środowisko określone przez określone czynniki abiotyczne i biotyczne, w którym gatunek żyje na każdym etapie swojego cyklu biologicznego;

(3)“odtworzenie” #

oznacza proces czynnego lub biernego wspomagania odbudowy ekosystemu dostanu ochrony lub dobrego stanu, typu siedliska do najwyższego osiągalnego stanu i do jego właściwego obszaru referencyjnego, siedliska gatunku do wystarczającej jakości i ilości, lub populacji gatunków do zadowalającego poziomu, jako sposób na zachowanie lub zwiększenie różnorodności biologicznej i odporności ekosystemów;

(4)“dobry stan” #

oznacza stan, w którym kluczowe cechy ekosystemu, a mianowicie jego stan fizyczny, chemiczny, składowy, strukturalny i funkcjonalny oraz jego krajobrazu i krajobrazu morskiego, odzwierciedlają wysoki poziom integralności ekologicznej, stabilności i odporności niezbędnej do zapewnienia jego długoterminowego utrzymania;

(5)“dostępny obszar odniesienia” #

oznacza całkowitą powierzchnię typu siedliska w danym regionie biogeograficznym lub regionie morskim na poziomie krajowym, którą uznaje się za minimum niezbędne do zapewnienia długoterminowej żywotności typu siedliska i jego gatunków oraz wszystkich jego znaczących zmian ekologicznych w jego naturalnym zasięgu, oraz który składa się z obszaru typu siedliska oraz, jeżeli obszar ten nie jest wystarczający, obszaru niezbędnego do odtworzenia typu siedliska przyrodniczego;

(6)“wystarczająca jakość siedliska” #

oznacza jakość siedliska gatunku, która pozwala na zaspokojenie ekologicznych wymagań gatunku na każdym etapie jego cyklu biologicznego, tak aby utrzymywał się on w perspektywie długoterminowej jako żywotny składnik swojego siedliska w swoim naturalnym zasięgu;

(7)“wystarczająca ilość siedliska” #

oznacza ilość siedliska gatunku, która pozwala na zaspokojenie ekologicznych wymagań gatunku na każdym etapie jego cyklu biologicznego, tak aby gatunek ten utrzymywał się w perspektywie długoterminowej jako żywotny składnik swojego siedliska w swoim naturalnym zasięgu;

(8) “zapylacz” #

oznacza dzikie zwierzę , które przenosi pyłek z pylnika rośliny do znamienia rośliny, umożliwiając zapłodnienie i produkcję nasion;

(9)“spadek liczebności populacji owadów zapylających” #

oznacza spadek liczebności lub różnorodności owadów zapylających;

(10)“lokalna jednostka administracyjna” #

oznacza podział administracyjny państwa członkowskiego niższego szczebla niż prowincja, region lub stan, ustanowiony zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady 109 ;

(11)“miasta” #

oznaczają lokalne jednostki samorządu terytorialnego, w których co najmniej 50 % ludności mieszka w co najmniej jednym ośrodku miejskim, mierzonym przy użyciu stopnia urbanizacji ustalonego zgodnie z art. 4b. art. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1059/2003;

(12)“miasta i przedmieścia” #

oznaczają lokalne władze samorządu terytorialnego , w których mniej niż 50 % ludności mieszka w ośrodku miejskim, ale co najmniej 50 % ludności mieszka w klastrze miejskim, mierzonym przy użyciu stopnia urbanizacji ustalonego zgodnie z art. 4b ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 ;

(13)“miejskie tereny zielone” #

oznaczają wszystkie zielone obszary miejskie; lasy liściaste; lasy iglaste; lasy mieszane; naturalne użytki zielone; wrzosowiska i wrzosowiska; zarośla leśne i obszary porośnięte roślinnością – w obrębie miast i przedmieść obliczone na podstawie danych dostarczonych przez usługę programu Copernicus w zakresie monitorowania obszarów lądowych ustanowioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/696 110 ;

(14)“pokrycie koronami drzew w miastach” #

oznacza całkowitą powierzchnię zadrzewienia w miastach i miasteczkach oraz na przedmieściach, obliczoną na podstawie danych dotyczących gęstości zadrzewienia dostarczonych przez usługę programu Copernicus w zakresie monitorowania obszarów lądowych ustanowioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/696.

(15)„obszar wykorzystania energii odnawialnej” #

oznacza obszar wykorzystania energii odnawialnej zgodnie z definicją w art. 2 pkt 9 lit. a) dyrektywy 2018 111 .

ROZDZIAŁ II CELE I OBOWIĄZKI W ZAKRESIE ODBUDOWY #

Artykuł 4 Ochrona ekosystemów lądowych, przybrzeżnych i słodkowodnych #

1. #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy, które są niezbędne do poprawy do dobrego stanu obszarów typów siedlisk wymienionych w załączniku I, które nie są w dobrym stanie. Środki takie wprowadza się do 2030 r. na co najmniej 30 % powierzchni każdej grupy typów siedlisk wymienionych w załączniku I, która nie jest w dobrym stanie, określonym ilościowo w krajowym planie odbudowy, o którym mowa w art. 12, na co najmniej 60 % do 2040 r. oraz na co najmniej 60 % do 2040 r. oraz na co najmniej 90 % do 2050 r.

2. #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy, które są niezbędne do odtworzenia typów siedlisk wymienionych w załączniku I na obszarach nieobjętych tymi typami siedlisk. Środki takie wprowadza się na obszarach stanowiących co najmniej 30 % dodatkowej powierzchni całkowitej niezbędnej do osiągnięcia całkowitego właściwego obszaru odniesienia dla każdej grupy typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I, jak określono ilościowo w krajowym planie odbudowy, o którym mowa w art. 12, do 2030 r. co najmniej 60 % tej powierzchni do 2040 r. i 100 % tej powierzchni do 2050 r.

3. #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy siedlisk lądowych, przybrzeżnych i słodkowodnych gatunków wymienionych w załącznikach II, IV i V do dyrektywy 92/43/EWG oraz siedlisk lądowych, przybrzeżnych i słodkowodnych dzikiego ptactwa objętych dyrektywą 2009/147/WE, które są niezbędne do poprawy jakości i ilości siedlisk, w tym poprzez ich odtworzenie, oraz do zwiększenia łączności, dopóki nie zostanie osiągnięta wystarczająca jakość i ilość tych siedlisk.

4. #

Wyznaczanie najodpowiedniejszych obszarów do podjęcia działań odtworzeniowych zgodnie z ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu opiera się na najlepszej dostępnej wiedzy i najnowszych dowodach naukowych dotyczących stanu typów siedlisk wymienionych w załączniku I, mierzonych ze względu na strukturę i funkcje niezbędne do ich długotrwałego utrzymania, w tym ich typowe gatunki, o których mowa w art. 1 lit. e) dyrektywy 92/43/EWG, oraz jakość i ilość siedlisk gatunków, o których mowa w ust. 3 tego artykułu. Obszary, na których typy siedlisk wymienione w załączniku I są w nieznanym stanie, uznaje się za niebędące w dobrym stanie.

5. #

Środki odtworzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniają potrzebę lepszej łączności między typami siedlisk wymienionymi w załączniku I i uwzględniają wymagania ekologiczne gatunków, o których mowa w ust. 3, które występują w tych typach siedlisk.

6. #

Państwa członkowskie zapewniają, aby obszary objęte środkami renaturyzacyjnymi zgodnie z ust. 1, 2 i 3 wykazywały ciągłą poprawę stanu typów siedlisk wymienionych w załączniku I aż do osiągnięcia dobrego stanu oraz ciągłą poprawę jakości siedlisk gatunków, o których mowa w ust. 3, do czasu osiągnięcia wystarczającej jakości tych siedlisk. Państwa członkowskie zapewniają, aby obszary, na których osiągnięto dobry stan i na których osiągnięta została wystarczająca jakość siedlisk danego gatunku, nie uległy pogorszeniu.

7. #

Państwa członkowskie zapewniają, że obszary, na których występują typy siedlisk wymienione w załączniku I, nie ulegają pogorszeniu.

8. #

Poza obszarami Natura 2000 niespełnienie obowiązków określonych w ust. 6 i 7 jest uzasadnione, jeżeli spowodowane jest:

(a) siła wyższa;

b)nieuniknione przekształcenia siedlisk, które są bezpośrednio spowodowane zmianą klimatu; Lub

c) projekt stanowiący nadrzędny interes publiczny, dla którego dostępne są nie mniej szkodliwe rozwiązania alternatywne, ustalany indywidualnie dla każdego przypadku.

9. #

W przypadku obszarów Natura 2000 niespełnienie obowiązków określonych w ust. 6 i 7 jest uzasadnione, jeżeli spowodowane jest:

(a) siła wyższa;

b)nieuniknione przekształcenia siedlisk, które są bezpośrednio spowodowane zmianą klimatu: lub

10. #

Państwa członkowskie zapewniają, aby:

oraz zwiększenie obszaru siedliska w dobrym stanie dla typów siedlisk wymienionych w załączniku I, aż co najmniej 90 % będzie w dobrym stanie i do osiągnięcia właściwego obszaru odniesienia dla każdego typu siedliska w każdym regionie biogeograficznym ich terytorium ;

oraz tendencja wzrostowa w dążeniu do zapewnienia wystarczającej jakości i ilości siedlisk lądowych, przybrzeżnych i słodkowodnych gatunków, o których mowa w załącznikach II, IV i V do dyrektywy 92/43/EWG, oraz gatunków objętych dyrektywą 2009/147/WE.

Artykuł 5 Odbudowa ekosystemów morskich #

1. #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy, które są niezbędne do poprawy do dobrego stanu obszarów typów siedlisk wymienionych w załączniku I I, które nie są w dobrym stanie. Środki takie wprowadza się do 2030 r. na co najmniej 30 % powierzchni każdej grupy typów siedlisk wymienionych w załączniku I, która nie jest w dobrym stanie, określonym ilościowo w krajowym planie odbudowy, o którym mowa w art. 12, na co najmniej 60 % do 2040 r. i na co najmniej 90 % do 2050 r.

2. #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy, które są niezbędne do odtworzenia typów siedlisk wymienionych w załączniku II na obszarach nieobjętych tymi typami siedlisk.Środki takie wprowadza się na obszarach stanowiących co najmniej 30 % dodatkowej powierzchni całkowitej potrzebnej do osiągnięcia do 2030 r. co najmniej 60 % tej powierzchni na łącznym właściwym obszarze odniesienia dla każdej grupy typów siedlisk, określonym ilościowo w krajowym planie odbudowy, o którym mowa w art. 12, co najmniej 60 % tej powierzchni do 2040 r., a 100 % tej powierzchni do 2050 r.

3. #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy siedlisk morskich gatunków wymienionych w załączniku III oraz w załącznikach II, IV i V do dyrektywy 92/43/EWG oraz siedlisk morskich dzikiego ptactwa objętych dyrektywą 2009/147/WE, które są niezbędne do poprawy jakości i ilości tych siedlisk, w tym poprzez ich odtworzenie, oraz w celu poprawy łączności, aż do osiągnięcia wystarczającej jakości i ilości tych siedlisk.

4. #

Określenie najodpowiedniejszych obszarów do zastosowania środków odbudowy zgodnie z ust.1, 2 i 3 opiera się na najlepszej dostępnej wiedzy i najnowszych dowodach naukowych dotyczących stanu typów siedlisk wymienionych w załączniku II, mierzonego strukturą i funkcjami które są niezbędne do ich długotrwałego utrzymania, w tym ich typowych gatunków, określonych w art. 1 lit. e) dyrektywy 9 2/43/EWG, oraz jakości i ilości siedlisk gatunków określonych w ust. 3. Obszary, na których typy siedlisk wymienione w załączniku I I są w nieznanym stanie , uznaje się za nieznajdujące się w dobrym stanie.

5. #

Środki przywracające, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniają potrzebę poprawy łączności między typami siedlisk wymienionymi w załączniku II i uwzględniają wymagania ekologiczne gatunków, o których mowa w ust. 3, które występują w tych typach siedlisk.

6. #

Państwa członkowskie zapewniają, aby obszary, które są objęte środkami odbudowy zgodnie z ust. 1, 2 i 3, wykazywały ciągłą poprawę stanu typów siedlisk wymienionych w załączniku II aż do osiągnięcia dobrego stanu siedlisk oraz stałą poprawę jakości siedlisk gatunków, o których mowa w ust. 3, do czasu osiągnięcia wystarczającej jakości siedlisk. Państwa członkowskie zapewniają, aby obszary, na których osiągnięto dobry stan i na których osiągnięto wystarczającą jakość siedlisk gatunku, nie uległy pogorszeniu.

7. #

Państwa członkowskie zapewniają, aby obszary, na których występują typy siedlisk wymienione w załączniku II, nie uległy pogorszeniu.

8. #

Poza obszarami Natura 2000 niewypełnienie obowiązków określonych w ust. 6 i 7 jest uzasadnione, jeżeli jest spowodowane:

oraz siła wyższa;

oraz nieuniknione przekształcenia siedlisk, które są bezpośrednio spowodowane zmianą klimatu; lub

oraz projekt leżący w nadrzędnym interesie publicznym, dla którego dostępne są nie mniej szkodliwe rozwiązania alternatywne, ustalane indywidualnie dla każdego przypadku.

9. #

W przypadku obszarów Natura 2000 niewypełnienie obowiązku określonego w ust. 6 i 7 jest uzasadnione, jeżeli jest spowodowane:

oraz siła wyższa;

oraz nieuniknione przekształcenia siedlisk, które są bezpośrednio spowodowane zmianą klimatu: lub

oraz plan lub przedsięwzięcie zatwierdzone zgodnie z art. 6 ust. 4 dyrektywy 92/43/EWG.

10. #

Państwa członkowskie zapewniają, aby reasumpcja była:

oraz zwiększenie obszaru siedliska w dobrym stanie dla typów siedlisk wymienionych w załączniku II do momentu, gdy co najmniej 90 % siedlisk będzie w dobrym stanie i do czasu osiągnięcia właściwego obszaru odniesienia dla każdego typu siedliska w każdym regionie biogeograficznym ich terytorium ;

b)pozytywna tendencja w kierunku wystarczającej jakości i ilości siedlisk morskich gatunków wymienionych w załączniku III oraz w załącznikach II, IV i V do dyrektywy 92/43/EWG oraz gatunków objętych dyrektywą 2009/147/WE .

Artykuł 6 Odbudowa ekosystemów miejskich #

1. #

Państwa członkowskie zapewniają, aby do 2030 r. we wszystkich miastach oraz w miasteczkach i na przedmieściach nie doszło do utraty netto miejskiej przestrzeni zielonej ani pokrycia koron drzew w miastach w porównaniu z 2021 r.

2. #

Państwa członkowskie zapewniają wzrost całkowitej krajowej powierzchni miejskich terenów zielonych w miastach oraz w miejscowościach i na ich przedmieściach o co najmniej 3% całkowitej powierzchni miast, miasteczek i przedmieść w roku 2021, do roku 2040 oraz co najmniej 5% do 2050 r. Ponadto państwa członkowskie zapewniają:

a) co najmniej 10% pokrycia drzewami miejskimi we wszystkich miastach oraz w miastach i na przedmieściach do 2050 r.; I

(b)zysk netto z miejskich terenów zielonych, które są zintegrowane z istniejącymi i nowymi budynkami oraz inwestycjami infrastrukturalnymi, w tym poprzez renowacje i odnowienia, we wszystkich miastach oraz w miasteczkach i na przedmieściach.

Artykuł 7 Przywrócenie łączności naturalnej rzek i naturalnych funkcji związanych z nimi terenów zalewowych #

1. #

Członkowskie państwa członkowskie sporządzają wykaz barier utrudniających wzdłużne i poprzeczne połączenia wód powierzchniowych oraz określają bariery, które należy usunąć, aby przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie odbudowy określonych w art. 4 niniejszego rozporządzenia oraz celu odtworzenia co najmniej 25 000 km rzek do rzek o swobodnym przepływie w Unii do 2030 r., bez uszczerbku dla dyrektywy 2000/60/WE, w szczególności jej art. 4 ust. 3, art. 4 ust. 5 i 7, oraz rozporządzenia (UE) nr 1315/2013, w szczególności jego art. 15.

2. #

Państwa członkowskie usuwają bariery dla wzdłużnych i poprzecznych połączeń wód powierzchniowych określone w ust. 1 niniejszego artykułu, zgodnie z planem ich usunięcia, o którym mowa w art. 12 ust. 2 lit. f). Usuwając bariery, państwa członkowskie zajmują się przede wszystkim barierami przestarzałymi, czyli tymi, które nie są już potrzebne do wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych, żeglugi śródlądowej, zaopatrzenia w wodę lub innych zastosowań.

3. #

Państwa Członkowskie uzupełniają usuwanie barier , o których mowa w ust. 2, środkami niezbędnymi do poprawy naturalnych funkcji odnośnych obszarów zalewowych.

Artykuł 8 Odbudowa populacji owadów zapylających #

1. #

Państwa członkowskie odwracają tendencję spadkową populacji owadów zapylających do 2030 r., a następnie osiągają tendencję wzrostową populacji owadów zapylających, mierzoną co trzy lata po 2030 r ., do czasu osiągnięcia zadowalających poziomów, jak określono zgodnie z art. 11 ust. 3.

2. #

Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu ustanowienia metody monitorowania populacji owadów zapylających. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 2ust. 1 ust. 2.

3. #

Metoda, o której mowa w ust. 2, zapewnia znormalizowane podejście do gromadzenia rocznych danych na temat liczebności i różnorodności gatunków owadów zapylających oraz do oceny tendencji w populacji owadów zapylających.

Artykuł 9 Odbudowa ekosystemów rolniczych #

1. #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odtworzenia niezbędne do zwiększenia różnorodności biologicznej w ekosystemach rolniczych, oprócz obszarów objętych środkami odtworzenia na mocy art. 4 ust. 1, 2 i 3.

2. #

Państwa członkowskie osiągają tendencję wzrostową na poziomie krajowym każdego z poniższych wskaźników w ekosystemach rolniczych, jak szczegółowo określono w załączniku IV, mierzonych w okresie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do 31 grudnia 2030 r. oraz co trzy lata później, aż do osiągnięcia zadowalających poziomów, określonych zgodnie z art. 11 ust. 3:

a)wskaźnik motyli użytków zielonych;

b)zasoby węgla organicznego w glebach mineralnych pól uprawnych;

c)udział gruntów rolnych o bardzo zróżnicowanych cechach krajobrazu.

3. #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy w celu zapewnienia, aby wskaźnik pospolitych ptaków krajobrazu rolniczego na poziomie krajowym oparty na gatunkach określonych w załączniku V, indeksowany w dniu … [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień miesiąca następującego po upływie 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] = 100, osiąga następujące poziomy:

oraz110 do 2030 r., 120 do 2040 r. i 130 do 2050 r. w przypadku państw członkowskich wymienionych w załączniku V, których populacje ptaków krajobrazu rolniczego są w przeszłości bardziej uszczuplone;

oraz105 do 2030 r., 110 do 2040 r. i 115 do 2050 r. w przypadku państw członkowskich wymienionych w załączniku IV, których populacje ptaków krajobrazu rolniczego były historycznie mniej uszczuplone.

4. #

W przypadku gleb organicznych wykorzystywanych w rolnictwie stanowiących torfowiska osuszone państwa członkowskie wprowadzają środki rekultywacji. Środki te stosuje się co najmniej w odniesieniu do:

oraz30 % takich obszarów do 2030 r., z czego co najmniej jedna czwarta zostanie ponownie nawodniona;

oraz50 % takich obszarów do 2040 r., z czego co najmniej połowa musi zostać ponownie nawodniona;

oraz70 % takich obszarów do 2050 r., z czego co najmniej HAlf musi zostać ponownie nawodnionych.

Państwa członkowskie mogą wprowadzić środki rekultywacji, w tym ponowne nawadnianie, na obszarach miejsc wydobycia torfu i zaliczyć te obszary jako przyczyniające się do osiągnięcia odpowiednich celów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c).

Ponadto państwa członkowskie mogą wprowadzić środki rekultywacji w celu ponownego nawodnienia gleb organicznych, które stanowią osuszone torfowiska w ramach użytkowania gruntów innego niż rolnicze użytkowanie i wydobycie torfu, oraz zaliczyć te ponownie nawodnione obszary jako przyczyniające się, maksymalnie do 20 %, do osiągnięcia celów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c).

Artykuł 10 Odbudowa ekosystemów #

Państwa członkowskie wprowadzają środki odbudowy niezbędne do zwiększenia różnorodności biologicznej ekosystemów leśnych, oprócz obszarów, które są objęte środkami odbudowy na podstawie art. 4 ust. 1 i 2 oraz (3).

Państwa członkowskie osiągają na poziomie krajowym tendencję wzrostową każdego z następujących wskaźników w ekosystemach leśnych, jak określono w załączniku VI, mierzonych w okresie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2030 r., a następnie co trzy lata, aż do osiągnięcia zadowalających poziomów określonych zgodnie z art. 11 ust. 3:

(a) stojący posusz;

b) leżący posusz;

d)Doskonała łączność;

e)Indeks pospolitych ptaków leśnych ;

f)magazyn węgla organicznego.

ROZDZIAŁ III KRAJOWE PLANY ODBUDOWY #

Artykuł 11 Przygotowanie krajowych planów odbudowy #

1. #

Państwa członkowskie przygotowują krajowe plany odbudowy oraz przeprowadzają przygotowawcze monitorowanie i badania niezbędne do określenia środków odbudowy, które są niezbędne do osiągnięcia celów i obowiązków określonych w art. 4 10, biorąc pod uwagę najnowsze dowody naukowe.

2. #

Państwa członkowskie określają ilościowo obszar, który należy odtworzyć, aby osiągnąć cele w zakresie odbudowy określone w art. 4 i 5, biorąc pod uwagę stan typów siedlisk , o których mowa w art. 4 ust. 1, art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 1 i art. 52) oraz jakość i ilość siedlisk gatunków, o których mowa w art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 3, występujących na ich terytorium. Kwantyfikacja opiera się między innymi na następujących informacjach:

orazdla każdego siedliska:

(i) całkowitą powierzchnię siedliska i mapę jego aktualnego rozmieszczenia;

(ii) obszar siedliska nie jest w dobrym stanie;

(iii) właściwy obszar referencyjny, z uwzględnieniem udokumentowanych strat w ciągu co najmniej ostatnich 70 lat oraz prognozowanych zmian warunków środowiskowych spowodowanych zmianą klimatu;

(iv) obszary najbardziej odpowiednie do odtworzenia typów siedlisk w świetle trwających i przewidywanych zmian warunków środowiskowych spowodowanych zmianą klimatu;

oraz wystarczającą jakość i ilość siedlisk gatunków wymaganych do osiągnięcia ich właściwego stanu ochrony, z uwzględnieniem obszarów najbardziej odpowiednich do odtworzenia tych siedlisk, oraz łączność między siedliskami niezbędną do rozwoju populacji gatunków, a także bieżące i przewidywane zmiany warunki środowiskowe wynikające ze zmiany klimatu.

3. #

Państwa członkowskie ustalają, najpóźniej do 2030 r., zadowalające poziomy dla każdego ze wskaźników, o których mowa w art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 2 i art. 10 ust. 2, w drodze otwartej i skutecznej procedury i oceny, w oparciu o najnowsze dowody naukowe oraz, jeżeli są dostępne, ramy, o których mowa w art. 17 ust. 9.

4. #

Państwa członkowskie identyfikują i mapują obszary rolne i leśne wymagające odtworzenia, w szczególności obszary, które ze względu na intensyfikację lub inne czynniki zarządzania wymagają poprawy łączności i różnorodności krajobrazu.

5. #

Państwa członkowskie określają synergie z łagodzeniem zmiany klimatu, przystosowaniem się do zmiany klimatu i zapobieganiem klęskom żywiołowym oraz odpowiednio ustalają priorytety środków odbudowy. Państwa członkowskie biorą również pod uwagę:

(a)swój zintegrowany krajowy plan w dziedzinie energii i klimatu, o którym mowa w art. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1999;

(długoterminową strategię, o której mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) 2018/1999;

(wiążący cel Unii na 2030 r. określony w art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2018/2001/UE.

6. #

Państwa członkowskie koordynują opracowywanie krajowych planów odbudowy z wyznaczaniem obszarów docelowych energii odnawialnej. Podczas przygotowywania planów odbudowy zasobów przyrodniczych państwa członkowskie zapewniają synergię z już wyznaczonymi obszarami docelowymi energii odnawialnej oraz zapewniają, aby funkcjonowanie obszarów docelowych energii odnawialnej, w tym procedury wydawania pozwoleń mające zastosowanie na obszarach docelowych energii odnawialnej przewidzianych w dyrektywie (UE) 2018/2001, pozostały niezmienione.

7 #

.Przygotowując swoje krajowe plany odbudowy, państwa członkowskie biorą pod uwagę:

orazśrodki ochronne ustanowione dla obszarów Natura 2000 zgodnie z dyrektywą 92/43/EWG ;

orazpriorytetowychram działania przygotowanych zgodnie z dyrektywą 92/43/EWG;

orazśrodki mające na celu osiągnięcie dobrego stanu ekologicznego i chemicznego jednolitych części wód objętych planami gospodarowania wodami w dorzeczu przygotowanymi zgodnie z dyrektywą 2000/60/WE;

d)strategie morskie na rzecz osiągnięcia dobrego stanu środowiska dla wszystkich regionów morskich Unii przygotowane zgodnie z dyrektywą 2008/56/WE;

e)n á r y pollution control programme przygotowane na podstawie dyrektywy (UE) 2016/2284;

f)krajowych strategii i planów działania na rzecz różnorodności biologicznej opracowanych zgodnie z art. 6 Konwencji o różnorodności biologicznej;

g)środków ochronnych przyjętych w ramach wspólnej polityki rybołówstwa.

8. #

Przygotowując krajowe plany odbudowy, państwa członkowskie korzystają z różnych przykładów środków odbudowy wymienionych w załączniku VII, w zależności od konkretnych warunków krajowych i lokalnych oraz najnowszych dowodów naukowych.

9. #

Przygotowując krajowe plany odbudowy, państwa członkowskie dążą do optymalizacji ekologicznych, gospodarczych i społecznych funkcji ekosystemów, a także ich wkładu w zrównoważony rozwój odpowiednich regionów i społeczności.

10. #

Państwa członkowskie w miarę możliwości wspierają synergię z krajowymi planami odbudowy innych państw członkowskich, w szczególności w odniesieniu do ekosystemów o wymiarze transgranicznym.

11 #

.Państwa członkowskie zapewniają, aby przygotowanie planu odbudowy było otwarte, inkluzywne i skuteczne oraz aby społeczeństwo miało wczesne i skuteczne możliwości udziału w jego opracowywaniu. Konsultacje są zgodne z wymogami określonymi w art. 4–10 dyrektywy 2001/42/WE.

Artykuł 12 Treść krajowych planów odbudowy #

Krajowy plan odbudowy obejmuje okres do 2050 r., z terminami pośrednimi odpowiadającymi celom i obowiązkom określonym w art. 4–10.

Państwa członkowskie uwzględniają w swoich krajowych planach odbudowy następujące elementy , stosując jednolity wzór ustanowiony zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu:

orazilościowe określenie obszarów, które mają zostać zrekultywowane, aby osiągnąć cele w zakresie odbudowy określone w art. 4–10, w oparciu o prace przygotowawcze podjęte zgodnie z art. 11 oraz mapy geograficzne tych obszarów ;

orazopis planowanych lub wprowadzonych środków odbudowy w celu osiągnięcia celów i obowiązków określonych w art. 4–10 oraz wyszczególnienie, które z tych środków odbudowy są planowane lub wprowadzane w ramach sieci Natura 2000 ustanowionej zgodnie z dyrektywą 92/43/EWG;

orazwskazanie środków mających na celu zapewnienie, że obszary objęte typami siedlisk wymienionych w załącznikach I i II nie ulegną pogorszeniu na obszarach, na których osiągnięto dobry stan, oraz że siedliska gatunków, o których mowa w art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 3, nie ulegną pogorszeniu nie pogarszają się na obszarach, na których osiągnięto wystarczającą jakość siedlisk gatunku, zgodnie z art. 4 ust. 6 i art . 5 ust. 6;

d)wskazanie środków mających na celu zapewnienie, aby stan obszarów objętych typami siedlisk wymienionych w załącznikach I i II nie uległ pogorszeniu, zgodnie z art. 4 ust. 7 i art. 5 ust. 7;

e)wykaz barier i barier wskazanych do usunięcia zgodnie z art. 7 ust. 1, plan ich usunięcia zgodnie z art. 7 ust. 2 oraz szacunkową długość swobodnie płynącej rzeki , który ma zostać osiągnięty poprzez usunięcie tych barier do 2030 r. i do 2050 r., oraz wszelkie inne środki mające na celu przywrócenie naturalnych funkcji terenów zalewowych zgodnie z art. 7 ust. 3;

f)Harmonogram wprowadzania środków odbudowy zgodnie z art. 4 –10;

g)specjalną sekcję określającą dostosowane do potrzeb środki odbudowy w ich regionach najbardziej oddalonych, w stosownych przypadkach;

h)monitorowanie obszarów podlegających rekultywacji zgodnie z art. 4 i 5, proces oceny skuteczności środków odbudowy wprowadzonych zgodnie z art. 4–10 oraz przeglądu tych środków, w razie potrzeby, aby zapewnić realizację celów i obowiązków określonych w art.s 4 do 10 są spełnione;

orazwskazanie przepisów mających na celu zapewnienie ciągłych, długoterminowych i trwałych skutków środków odbudowy, o których mowa w art. 4–10;

j)Oszacowano dodatkowe korzyści dla łagodzenia zmiany klimatu związane ze środkami odbudowy w czasie, a także szersze korzyści społeczno-gospodarcze wynikające z tych środków;

k)Specjalna sekcja określająca, w jaki sposób w krajowym planie odbudowy uwzględnia się:

(i) the relevance of climate change scenarios for the planning of the type and location of restoration measures;

(ii) the potential of restoration measures to minimise climate change impacts on nature, to prevent natural disasters and to support adaptation;

(iii) synergies with national adaptation strategies or plans and national disaster risk assessment reports;

(iv) an overview of the interplay between the measures included in the national restoration plan and the national energy and climate plan;

(l)the estimated financing needs for the implementation of the restoration measures, which shall include the description of the support to stakeholders affected by restoration measures or other new obligations arising from this Regulation, and the means of intended financing, public or private, including (co-) financing with Union funding instruments;

m)wskazanie subsydiów, które mają negatywny wpływ na osiągnięcie celów i wypełnienie obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu;

n)podsumowanie procesu przygotowania i ustanowienia krajowego planu odbudowy, w tym informacje na temat udziału społeczeństwa oraz tego, w jaki sposób uwzględniono potrzeby społeczności lokalnych i zainteresowanych stron ;

o)specjalną sekcję wskazującą, w jaki sposób uwzględniono uwagi Komisji dotyczące projektu krajowego planu odbudowy, o którym mowa w art. 14 ust. 4, zgodnie z art. 14 ust. 5. Jeżeli dane państwo członkowskie nie ustosunkuje się do uwag Komisji lub ich istotnej części, przedstawia uzasadnienie.

3. #

Krajowe plany odbudowy obejmują, w stosownych przypadkach, środki ochronne, które państwo członkowskie zamierza przyjąć w ramach wspólnej polityki rybołówstwa, w tym środki ochronne we wspólnych rekomendacjach, które państwo członkowskie zamierza zainicjować zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013, oraz wszelkie istotne informacje na temat tych środków.

4. #

Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu ustanowienia jednolitego formatu krajowych planów odbudowy. Te akty wykonawcze sądopowanezgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 2ust. 1 ust. 2. Komisja jest wspomagana przez Europejską Agencję Środowiska (EEA) przy opracowywaniu jednolitego wzoru.

Artykuł 13 Przedłożenie projektu krajowego planu odbudowy #

Państwa członkowskie przedkładają Komisji projekt krajowego planu odbudowy, o którym mowa w art. 11 i 12, do dnia … [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień miesiąca następującego po upływie 24 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Artykuł 14 Przegląd krajowych planów odbudowy #

1. #

Komisja ocenia projekt krajowych planów odbudowy w terminie sześciu miesięcy od daty jego otrzymania. Przeprowadzając tę ocenę, Komisja działa w ścisłej współpracy z danym państwem członkowskim.

2. #

Oceniając projekt krajowego planu odbudowy, Komisja ocenia jego zgodność z art. 12, a także jego adekwatność do osiągnięcia celów i obowiązków określonych w art. 4–10, a także nadrzędny cel Unii, o którym mowa w art. 1, cele szczegółowe, o których mowa w art. 7 ust. 1, dotyczące przywrócenia co najmniej 25 000 km rzek w rzekach o swobodnym przepływie w Unii do 2030 r oraz cel na 2030 r., jakim jest objęcie co najmniej 10 % powierzchni użytków rolnych Unii cechami krajobrazu o wysokiej różnorodności.

3. #

Do celów oceny projektów krajowych planów odbudowy Komisję wspomagają eksperci lub EEA.

4. #

Komisja może skierować uwagi do państw członkowskich w ciągu sześciu miesięcy od daty otrzymania projektu krajowego planu odbudowy.

5. #

Państwa członkowskie należycie uwzględniają wszelkie uwagi Komisji w swoim ostatecznym krajowym planie odbudowy.

6. #

Państwa członkowskie finalizują, publikują i przedkładają Komisji krajowy plan odbudowy w terminie sześciu miesięcy od daty otrzymania uwag od Komisji.

Artykuł 15 Przegląd krajowych planów odbudowy #

1. #

Państwa członkowskie dokonują przeglądu krajowego planu odbudowy co najmniej raz na 10 lat, zgodnie z art. 11 i 12, biorąc pod uwagę postępy w realizacji planów, dostępne dowody naukowe, a także dostępna wiedza na temat zmian lub oczekiwanych zmian warunków środowiskowych spowodowanych zmianą klimatu.

2. #

Jeżeli okaże się, że środki określone w krajowym planie odbudowy nie będą wystarczające do osiągnięcia celów i obowiązków określonych w art. 4–10, na podstawie monitorowania zgodnie z art. 17 państwa członkowskie dokonują przeglądu Krajowego planu odbudowy i obejmują środki uzupełniające.

3. #

informacji, o których mowa w art. 18 ust. 1 i 2, oraz oceny, o której mowa w art. 18 ust. 4 i 5, jeżeli Komisja uzna, że postępy poczynione przez państwo członkowskie są niewystarczające do osiągnięcia celów i obowiązków określonych w art. 4 10, Komisja może zwrócić się do danego państwa członkowskiego o przedłożenie zaktualizowanego projektu krajowego planu odbudowy wraz ze środkami uzupełniającymi. Zaktualizowany krajowy plan odbudowy wraz ze środkami uzupełniającymi jest publikowany i przedkładany w terminie sześciu miesięcy od daty otrzymania wniosku od Komisji.

Artykuł 16 Dostęp do wymiaru sprawiedliwości #

1. #

Państwa członkowskie zapewniają, aby członkowie społeczeństwa, zgodnie z prawem krajowym, którzy mają wystarczający interes lub utrzymują naruszenie prawa, mieli dostęp do procedury odwoławczej przed sądem lub niezależnym i bezstronnym organem ustanowionym z mocy prawa, w celu zakwestionowania materialnej lub proceduralnej legalności krajowych planów odbudowy oraz wszelkich zaniechań działania właściwych organów, niezależnie od roli , jaką członkowie społeczeństwa odegrali w procesie przygotowania i ustanowienia krajowego planu odbudowy.

2. #

Państwa członkowskie określają, co stanowi wystarczający interes i naruszenie prawa, zgodnie z celem zapewnienia społeczeństwu szerokiego dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Do celów ust. 1 każdą organizację pozarządową promującą ochronę środowiska i spełniającą wszelkie wymogi prawa krajowego uznaje się za posiadającą prawa, które mogą zostać naruszone, a jej interes uznaje się za wystarczający.

3. #

Procedury odwoławcze, o których mowa w ust. 1, są uczciwe, sprawiedliwe, terminowe i bezpłatne lub niewygórowane pod względem kosztów oraz zapewniają odpowiednie i skuteczne środki zaradcze, w tym, w razie konieczności, nakaz sądowy.

4. #

państwa członkowskie zapewniają udostępnienie społeczeństwu praktycznych informacji na temat dostępu do administracyjnych i sądowych procedur odwoławczych, o których mowa w niniejszym artykule.

ROZDZIAŁ IV MONITOROWANIE I RAPORTOWANIE #

Artykuł 17 Monitorowanie #

1. #

Państwa członkowskie monitorują następujące kwestie:

(a)stan i tendencje w zakresie stanu typów siedlisk oraz jakość i tendencje w zakresie jakości siedlisk gatunków, o których mowa w art. 4 i 5, na obszarach podlegających działaniom odtworzeniowym na podstawie monitorowania, o którym mowa w art. 12 ust. 2 lit. h);

(powierzchni terenów zieleni miejskiej i zadrzewienia w miastach i na przedmieściach, o których mowa w art. 6;

(wskaźniki różnorodności biologicznej w ekosystemach rolniczych wymienione w załączniku IV;

(populacje pospolitych gatunków ptaków krajobrazu rolniczego wymienionych w załączniku V;

(wskaźniki różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych wymienione w załączniku VI;

(liczebność i różnorodność gatunków zapylaczy, zgodnie z metodą ustanowioną zgodnie z art. 8 ust. 2;

(powierzchni i stanu obszarów objętych typami siedlisk wymienionymi w załącznikach I i II na całym ich terytorium;

(obszar i jakość siedlisk gatunków, o których mowa w art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 3, na całym ich terytorium.

2. #

Monitorowanie zgodnie z ust. 1 lit. a) rozpoczyna się niezwłocznie po wprowadzeniu środków odbudowy.

3. #

Monitorowanie zgodnie z ust. 1 lit. b), c), d) i e) rozpoczyna się w dniu [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

4. #

Monitorowanie zgodnie z ust. 1 lit. f) niniejszego artykułu rozpoczyna się rok po wejściu w życie aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 8 ust. 2.

5. #

Monitorowanie zgodnie z ust. 1 lit. a), b) i c) niniejszego artykułu, dotyczące zasobów węgla organicznego w glebach mineralnych na gruntach uprawnych oraz odsetka gruntów rolnych o cechach krajobrazu o wysokiej różnorodności, oraz e) W odniesieniu do drewna posuszowego stojącego, posuszu leżącego, udziału lasów o nierównomiernej strukturze wiekowej, łączności lasów i zasobów węgla organicznego przeprowadza się co najmniej raz na trzy lata, a w miarę możliwości co roku. Monitorowanie zgodnie z tym ustępem lit. c) w odniesieniu do wskaźnika motyli użytków zielonych, tego ustępu, lit. d) i e) w odniesieniu do wskaźnika pospolitego ptactwa leśnego oraz tego ustępu lit. f) w odniesieniu do gatunków owadów zapylającychprzeprowadza się co roku. Monitorowanie zgodnie z tym ustępem lit. s), g) i h) przeprowadza się co najmniej raz na sześć lat i jest ono skoordynowane z cyklem sprawozdawczym na mocy art. 17 dyrektywy 92/43/EWG.

6. #

Państwa członkowskie zapewniają, aby wskaźniki dla ekosystemów rolniczych, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. b), oraz wskaźniki dla ekosystemów leśnych, o których mowa w art. 10 ust. 2 lit. a), b) i f) niniejszego rozporządzenia, były monitorowane w sposób spójny z monitorowaniem wymaganym na mocy rozporządzeń (UE) 2018/841 i (UE) 2018/1999.

7. #

Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej dane uzyskane w wyniku monitorowania prowadzonego na podstawie niniejszego artykułu, zgodnie z dyrektywą 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 112 oraz zgodnie z częstotliwościami monitorowania określonymi w ust. 5.

8. #

systemy monitorowania państw członkowskich działają w oparciu o elektroniczne bazy danych i systemy informacji geograficznej oraz maksymalizują dostęp i wykorzystanie danych i usług pochodzących z technologii teledetekcji, obserwacji Ziemi (usługi Copernicus), czujników i urządzeń in situ lub danych pochodzących z nauki obywatelskiej, wykorzystując możliwości oferowane przez sztuczną inteligencję, zaawansowaną analizę i przetwarzanie danych.

9 #

Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu:

(a)określenia metod monitorowania wskaźników dotyczących ekosystemów rolnych wymienionych w załączniku IV;

(b)określenia metod monitorowania wskaźników dla ekosystemów leśnych wymienionych w załączniku VI;

Takie akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 21 ust. 2.

Artykuł 18 Sprawozdawczość #

1. #

Państwa członkowskie zgłaszają Komisji drogą elektroniczną obszar objęty środkami odbudowy, o których mowa w art. 4-10, oraz bariery, o których mowa w art. 7, które zostały usunięte, co roku, począwszy od dnia [OP proszę wstawić datę = data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

2. #

Państwa członkowskie przekazują drogą elektroniczną następujące dane i informacje Komisji, wspieranej przez EEA, co najmniej raz na trzy lata:

(a)postępy we wdrażaniu krajowego planu odbudowy, we wprowadzaniu środków odbudowy oraz postępy w osiąganiu celów i zobowiązań określonych w art. 4-10;

(wyniki monitorowania prowadzonego zgodnie z art. 17. Sprawozdania z wyników monitorowania przeprowadzonego zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. g) i h) należy przedłożyć w formie map z odniesieniami geograficznymi;

(lokalizację i zasięg obszarów podlegających środkom odbudowy, o których mowa w art. 4, art. 5 i art. 9 ust. 4, w tym mapę tych obszarów z odniesieniami geograficznymi;

(zaktualizowany wykaz barier, o którym mowa w art. 7 ust. 1;

(informacje na temat postępów w zaspokajaniu potrzeb finansowych, zgodnie z art. 12 ust. 2 lit. l), w tym przegląd rzeczywistych inwestycji w stosunku do początkowych założeń inwestycyjnych.

Pierwsze sprawozdania zostaną przedłożone w czerwcu 2031 r. i będą obejmować okres do 2030 r.

3 #

Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia formatu, struktury i szczegółowych ustaleń dotyczących przedstawiania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 21 ust. 2. Przy opracowywaniu formatu, struktury i szczegółowych ustaleń dotyczących sprawozdawczości elektronicznej Komisję wspiera EEA.

4. #

EEA przedstawia Komisji roczny przegląd techniczny postępów w realizacji celów i obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu na podstawie danych udostępnionych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu i art. 17 ust. 7.

5 #

EEA przedstawia Komisji ogólnounijne sprawozdanie techniczne z postępów w realizacji celów i zobowiązań określonych w niniejszym rozporządzeniu na podstawie danych udostępnionych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu. Komisja może również wykorzystać informacje zgłoszone na podstawie art. 17 dyrektywy 92/43/EWG, art. 15 dyrektywy 2000/60/WE, art. 12 dyrektywy 2009/147/WE i art. 18 dyrektywy 2008/56/WE. Sprawozdanie należy przedstawić do czerwca 2032 r., a kolejne sprawozdania należy przedstawiać co trzy lata.

6. #

Począwszy od 2029 r. Komisja co trzy lata składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia.

7. #

państwa członkowskie zapewniają, aby informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, były odpowiednie i aktualne oraz aby były publicznie dostępne zgodnie z dyrektywami 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, 2007/2/WE i (UE) 2019/1024 Parlamentu Europejskiego i Rady.

ROZDZIAŁ V UPRAWNIENIA DELEGOWANE I PROCEDURA KOMITETOWA #

Artykuł 19 Zmiana załączników #

1. #

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20 w celu zmiany załącznika I, aby dostosować grupy typów siedlisk przyrodniczych.

2. #

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20 w celu zmiany załącznika II, aby dostosować wykaz typów siedlisk przyrodniczych i grup typów siedlisk przyrodniczych.

3. #

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20 w celu zmiany załącznika III, aby dostosować wykaz gatunków morskich, o którym mowa w art. 5, zgodnie z najnowszymi dowodami naukowymi.

4. #

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20 w celu zmiany załącznika IV, aby dostosować opis, jednostkę i metodykę wskaźników dla ekosystemów rolnych zgodnie z najnowszymi dowodami naukowymi.

5. #

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20 w celu zmiany załącznika V, aby zaktualizować wykaz gatunków wykorzystywanych na potrzeby wspólnego wskaźnika ptaków krajobrazu rolniczego w państwach członkowskich.

6. #

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20 w celu zmiany załącznika VI, aby dostosować opis, jednostkę i metodykę wskaźników dla ekosystemów leśnych zgodnie z najnowszymi dowodami naukowymi.

7. #

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20 w celu zmiany załącznika VII, aby dostosować wykaz przykładowych środków odbudowy.

Artykuł 20 Wykonywanie przekazanych uprawnień #

1 #

Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. #

Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 19, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia [proszę wstawić datę = data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia r.) Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. #

Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 19, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. #

Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 113 .

5. #

Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o nim jednocześnie Parlament Europejski i Radę.

6. #

Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 19 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten jest przedłużany o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 21 Procedura komitetowa #

1 #

Komisję wspiera komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. #

W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

ROZDZIAŁ VI PRZEPISY KOŃCOWE #

Artykuł 22 Przegląd #

1 #

Komisja dokona oceny stosowania niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2035 r.

2 #

Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów sprawozdanie dotyczące głównych ustaleń oceny. Jeżeli Komisja uzna to za stosowne, sprawozdaniu towarzyszy wniosek ustawodawczy dotyczący zmiany odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia, uwzględniający potrzebę ustanowienia dodatkowych celów w zakresie odbudowy, w oparciu o wspólne metody oceny stanu ekosystemów nieobjętych art. 4 i 5 oraz najnowsze dowody naukowe.

Artykuł 23 Wejście w życie #

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r,

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI #

1.RAMY WNIOSKU/INICJATYWY #

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy #

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych.

1.2.Dziedzina(-y) polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa #

Obszar polityki: 09 Środowisko i działania w dziedzinie klimatu

Działania:

09 02 – Program działań na rzecz środowiska i klimatu (LIFE)

09 10 – Europejska Agencja Środowiska (EEA)

1.3 Wniosek/inicjatywa dotyczy: #

☑ nowego działania

◻ nowego działania następującego po projekcie pilotażowym/działaniu przygotowawczym 114

◻ rozszerzenie istniejącego działania

◻ połączenie lub przekierowanie jednego lub więcej działań na inne/nowe działanie

1.4.Cel(e) #

1.4.1. Cel(e) ogólny(-e) #

Celem proponowanego rozporządzenia jest przyczynienie się do ciągłej, długoterminowej i trwałej odbudowy różnorodności biologicznej i odporności przyrody na obszarach lądowych i morskich Unii poprzez odbudowę ekosystemów, siedlisk i gatunków oraz przyczynienie się do osiągnięcia unijnych celów w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz do wypełnienia międzynarodowych zobowiązań UE.

Cel szczegółowy proponowanego rozporządzenia wynika z celu ogólnego:

– Przywrócenie zdegradowanych ekosystemów w całej UE do dobrego stanu do 2050 r. i wprowadzenie ich na ścieżkę odbudowy do 2030 r. Po przywróceniu ekosystemy powinny być utrzymywane w dobrym stanie.

Cele operacyjne, wynikające z celu szczegółowego, są następujące:

– Ustanowienie prawnie wiążących celów w zakresie przywrócenia i utrzymania ekosystemów w dobrym stanie.

– Ustanowienie skutecznych ram w celu zapewnienia wdrożenia, w szczególności poprzez zobowiązanie państw członkowskich do oceny ekosystemów i ustanowienia krajowego planu odbudowy, a także do sprawozdawczości i przeglądu.

1.4.2. Oczekiwane wyniki i wpływ #

Należy określić wpływ wniosku/inicjatywy na beneficjentów/grupy docelowe.

Społeczeństwo jako całość czerpie korzyści z odtwarzania przyrody poprzez lepsze łagodzenie zmian klimatu i dostosowanie się do nich oraz zarządzanie ryzykiem klęsk żywiołowych. Odtwarzanie przyrody zapewnia ponadto miejsca pracy i możliwości uzyskania dochodu oraz ma pozytywny wpływ na zdrowie obywateli, wzmocnienie dziedzictwa naturalnego i kulturowego oraz tożsamości, a także poprawę jakości i bezpieczeństwa żywności i wody. Skorzysta na tym również wiele sektorów gospodarki, w szczególności tych, które są w dużym stopniu zależne od usług ekosystemowych, takich jak sektor rolno-spożywczy, rybołówstwo, leśnictwo, przedsiębiorstwa wodne, turystyka, a także sektor finansowy.

Wykazano, że odbudowa ekosystemów jest opłacalna (korzyści znacznie przewyższają koszty), ale wymaga inwestycji, które pociągają za sobą koszty finansowe i koszty alternatywne dla zarządzających gruntami i zasobami naturalnymi, które mogą być rekompensowane poprzez zachęty zapewniane przez rządy i nabywców usług ekosystemowych. Metoda i zakres działań odtworzeniowych, utrzymaniowych i kompensacyjnych wybranych przez państwa członkowskie w celu wdrożenia rozporządzenia określi dokładniej, które zainteresowane strony, w jaki sposób i kiedy zostaną dotknięte. Ewentualne krótkoterminowe koszty związane z utratą dochodów, które mogą ponieść niektóre grupy ludności, takie jak rolnicy, właściciele lasów lub rybacy, podczas przechodzenia na bardziej zrównoważone praktyki, mogą zostać częściowo lub całkowicie pokryte z funduszy UE i innych źródeł.

Proponowane rozporządzenie ma również wpływ na organy publiczne na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, ponieważ będą one odgrywać rolę w mapowaniu i ocenie ekosystemów i ich usług, a także w planowaniu, finansowaniu, wdrażaniu i monitorowaniu programów odbudowy. Obciążenia administracyjne mają zostać zminimalizowane poprzez wykorzystanie mechanizmów monitorowania i sprawozdawczości w ramach istniejącego prawodawstwa w odniesieniu do celów określonych na etapie 1 (w szczególności dyrektywy ptasiej i siedliskowej, ramowej dyrektywy wodnej i dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej oraz rozporządzenia LULUCF), a także danych już gromadzonych bezpośrednio przez Europejską Agencję Środowiska i Wspólne Centrum Badawcze, np. za pośrednictwem programu Copernicus. Na etapie 2 zostaną ustalone dodatkowe cele i poziomy bazowe dla ekosystemów, dla których dane i mechanizmy monitorowania nie zostały jeszcze w pełni opracowane. W związku z tym istniejące mechanizmy zostaną uzupełnione poprzez opracowanie metody oceny stanu wszystkich ekosystemów.

1.4.3. Wskaźniki wydajności #

Określenie wskaźników monitorowania postępów i osiągnięć.

Wdrożenie wniosku powinno zapewnić, że ekosystemy w całej UE znajdą się na drodze do odbudowy do 2030 r. i zostaną przywrócone do dobrego stanu do 2050 r.

Przewidziano dwa główne wskaźniki monitorowania wdrażania:

– Środki/działania na rzecz odbudowy i przywrócenia wprowadzone przez państwa członkowskie w celu zapewnienia odbudowy ekosystemów.

– Stan i stan ochrony ekosystemów na poziomie krajowym i/lub (biogeograficznym) regionalnym oraz czy wykazują one pozytywne tendencje w stosunku do odpowiedniego poziomu bazowego danego ekosystemu.

Definicja dobrego stanu ekosystemu oraz odpowiednie środki odbudowy i odtworzenia różnią się w zależności od ekosystemu. W przypadku siedlisk objętych załącznikiem I do dyrektywy siedliskowej dostępne są definicje, poziomy bazowe, cele i monitorowanie. W przypadku innych ekosystemów, dla których dane i mechanizmy monitorowania nie są jeszcze w pełni rozwinięte, we wniosku ustanowiono proces opracowywania ogólnounijnej metodologii oceny warunków tych ekosystemów, umożliwiając późniejsze ustalenie dodatkowych konkretnych celów i poziomów bazowych. Jednak w przypadku kilku z tych ekosystemów, takich jak grunty miejskie, rolne i leśne, informacje na temat kilku wskaźników związanych ze stanem ekosystemu już istnieją w ramach paneuropejskich programów monitorowania (np. w ramach Forest Europe) lub są już bezpośrednio gromadzone przez Europejską Agencję Środowiska lub Komisję za pośrednictwem np. programu Copernicus. Wskaźniki powinny być istotne, akceptowane, wiarygodne, łatwe i solidne.

1.5 Uzasadnienie wniosku/inicjatywy #

1.5.1. Wymogi, które należy spełnić w perspektywie krótko- lub długoterminowej, w tym szczegółowy harmonogram wdrożenia inicjatywy #

Europejski Zielony Ład podkreśla znaczenie lepszej ochrony i odbudowy przyrody. Unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2030 r. określa ogólny cel, jakim jest odwrócenie procesu utraty różnorodności biologicznej, tak aby do 2030 r. różnorodność biologiczna w Europie znalazła się na ścieżce do odbudowy, a do 2050 r. wszystkie ekosystemy UE zostały odtworzone, stały się odporne i odpowiednio chronione. Zarówno Parlament Europejski, jak i Rada Europejska nalegają na zwiększenie wysiłków na rzecz odbudowy ekosystemów.

Proponowane rozporządzenie będzie bezpośrednio stosowane od dnia jego wejścia w życie.

Konieczne będzie jednak jak najszybsze wdrożenie szeregu zadań administracyjnych, a niektóre z nich rozpoczną się już w 2022 r. (tj. w ramach przygotowań do wejścia w życie, przed zatwierdzeniem przez Parlament Europejski i Radę), a niektóre po wejściu w życie. Podczas gdy niektóre zadania będą jednorazowe (stworzenie infrastruktury IT), inne będą powtarzalne przez cały okres obowiązywania rozporządzenia. W szczególności:

Rozpoczęcie przed wejściem w życie rozporządzenia:

a) 2022-2023: Komisja (DG ENV i JRC) we współpracy z EEA i państwami członkowskimi opracuje metodologię oceny stanu ekosystemów, dla których monitorowanie i poziomy bazowe nie są jeszcze dostępne, tak aby można było ustalić dodatkowe cele w zakresie odbudowy poprzez zmianę rozporządzenia. JRC będzie wspierać DG ENV, poprzez porozumienie administracyjne, w opracowaniu odpowiedniej metodologii/-ii i poziomów bazowych.

b) 2022-2024: Komisja opracuje wytyczne dotyczące środków odbudowy i praktyk zarządzania odbudową, aby zachęcić i umożliwić państwom członkowskim wczesne rozpoczęcie działań w zakresie odbudowy, w tym dla tych ekosystemów, dla których nie określono jeszcze celów.

Po wejściu w życie rozporządzenia:

c) 2024: Komisja przyjmie w drodze procedury komitetowej jednolity format krajowych planów odbudowy (w tym np. elektroniczne formaty sprawozdawcze dla inwentaryzacji barier rzecznych) oraz format sprawozdawczy.

d) 2024 i 2025: Komisja przyjmie wytyczne dotyczące interpretacji typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku II oraz nowej metodyki (nowych metodyk) oceny stanu ekosystemów (np. ekosystemów regionów najbardziej oddalonych nieobjętych dyrektywą siedliskową), a także akty wykonawcze dotyczące metody monitorowania owadów zapylających (metoda zapewni znormalizowane podejście do gromadzenia rocznych danych na temat liczebności i różnorodności gatunków owadów zapylających oraz do oceny tendencji populacji owadów zapylających) oraz metod monitorowania wskaźników w ekosystemach rolniczych i leśnych.

Państwa członkowskie rozpoczną jak najszybciej po wejściu w życie rozporządzenia ocenę ekosystemów pod względem obszarów ekosystemu w dobrym stanie, w stanie zdegradowanym, które zostały utracone w ciągu ostatnich 70 lat oraz obszarów, które byłyby najbardziej odpowiednie do przywrócenia ekosystemu.

e) 2026-2027: Komisja otrzyma od państw członkowskich ich krajowe plany odbudowy (KPR), które przedstawią one w ciągu dwóch lat od wejścia w życie rozporządzenia. KPR będą zawierać np. wyniki oceny ekosystemów, określone ilościowo i przestrzennie potrzeby i środki w zakresie odbudowy oparte na mapowaniu i inwentaryzacji, aspekty transgraniczne, harmonogram wdrażania środków odbudowy, koszty wdrażania i monitorowania planowane po odbudowie oraz mechanizm przeglądu.

f) 2026-2027 (1. runda, możliwe kolejne aktualizacje przez państwa członkowskie): DG ENV, przy wsparciu ekspertów zewnętrznych (umowa) i EEA oceni krajowe plany odbudowy przedłożone przez państwa członkowskie.

g) 2026-2027: Zamówienie (umowa o świadczenie usług) na ocenę skutków (lub kilka) i/lub porozumienie administracyjne z JRC w celu ustanowienia nowych celów i odpowiadających im poziomów bazowych.

Państwa członkowskie będą musiały co najmniej co trzy lata (począwszy od pięciu lat od daty wejścia w życie rozporządzenia) składać sprawozdania na temat wprowadzonych środków odbudowy i wyników ich monitorowania.

h) Od 2030 r., cyklicznie co trzy lata: EEA przygotowuje ogólnounijne sprawozdanie z postępów w oparciu o postępy na poziomie państw członkowskich w osiąganiu celów, w oparciu o środki odtworzeniowe i tendencje stanu zgłoszone przez państwa członkowskie w ramach ich obowiązków sprawozdawczych, a także wyniki tendencji stanu ochrony siedlisk i gatunków w oparciu o dane z monitorowania zgłoszone przez państwa członkowskie na podstawie art. 17 dyrektywy siedliskowej i art. 12 dyrektywy ptasiej oraz informacje zgłoszone na podstawie art. 15 dyrektywy 2000/60/WE, art. 12 dyrektywy 2009/147/WE i art. 18 dyrektywy 2008/56/WE. Na podstawie ogólnounijnego sprawozdania z postępów Komisja co trzy lata składa Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia.

i) 2027 r. lub później: W oparciu o wyniki oceny skutków Komisja zaproponuje przegląd/zmianę rozporządzenia w celu uwzględnienia nowych celów.

Po przyjęciu nowych celów odbudowy państwa członkowskie będą musiały dokonać przeglądu i odpowiednio dostosować swoje krajowe plany odbudowy.

j) 2033-2034: DG ENV, przy wsparciu EEA, oceni zmienione krajowe plany odbudowy.

k) 2030-2050 (w sposób ciągły): DG ENV, przy wsparciu JRC i EEA, będzie monitorować wdrażanie rozporządzenia w państwach członkowskich UE, aby zapewnić, że osiąga ono zamierzone cele i że wszystkie państwa członkowskie UE wdrażają prawodawstwo UE

l) Do dnia 31 grudnia 2035 r. Komisja dokona przeglądu wdrożenia rozporządzenia i przedłoży sprawozdanie z przeglądu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.s________________________________________

Europejska Agencja Środowiska (EEA) zapewni wsparcie poprzez następujące zadania:

Przed wejściem w życie rozporządzenia (2022-2023):

W oparciu o zaawansowanie dyskusji między współprawodawcami, EEA rozpocznie następujące działania:

– Opracowanie formatów i systemu informacyjnego dla krajowych planów renaturyzacji (w tym planów usuwania barier rzecznych);

– Opracowanie formatu i systemu informacyjnego do okresowego raportowania na temat wdrożonych środków oraz obszarów odtworzonych i przywróconych, a także stanu ekosystemów i populacji gatunków;

– opracowanie podręcznika interpretacji dla typów siedlisk z załącznika II;

– Wsparcie w ustanowieniu metodologii monitorowania, wskaźników i oceny dobrego stanu tych ekosystemów/siedlisk/gatunków, dla których nie są one jeszcze dostępne jako podstawa do ustalenia celów w kroku 2 (np. niektóre ekosystemy regionów najbardziej oddalonych): Zadanie to zostanie wykonane we współpracy z JRC i DG ENV;

Po wejściu w życie (spodziewane od 2024 r.):

– 2024-2026: Wsparcie dla określenia celów związanych z obszarami do przywrócenia: wsparcie państw członkowskich w oszacowaniu obszaru, który należy przywrócić, aby osiągnąć właściwy stan ochrony (przygotowania mogą rozpocząć się jeszcze przed wejściem w życie);

– 2024-2050: Wyszukiwanie danych/obsługa/kontrola jakości i zarządzanie elektronicznymi systemami/wymogami sprawozdawczości. Obejmuje to publikację i zapewnienie dostępu do danych (np. interaktywnych map, pulpitów nawigacyjnych, raportów).

– Od 2024 r: Monitorowanie niektórych celów, np. za pośrednictwem programu Copernicus, takich jak cele miejskie dotyczące terenów zieleni miejskiej i zadrzewienia;

– 2024-2050 (w sposób ciągły): Publikacja, wizualizacja i dostęp do danych (raporty, pulpity nawigacyjne, mapy) z wykorzystaniem, w miarę możliwości, istniejących systemów informacyjnych (europejski system informacji o różnorodności biologicznej, centrum wiedzy na temat różnorodności biologicznej, europejski system informacji o wodzie, europejski system informacji o lasach itp;)

– ~2026-2027 (1. runda): wsparcie w ocenie krajowych planów odbudowy przedłożonych przez państwa członkowskie (wraz z Komisją i wykonawcą zewnętrznym);

– Od 2030 r., cyklicznie co trzy lata: Ocena sprawozdań z postępów składanych przez państwa członkowskie na temat postępów poczynionych na szczeblu państw członkowskich i Unii w kierunku osiągnięcia celów, w oparciu o środki odtwarzania i tendencje w zakresie stanu zgłoszone przez państwa członkowskie w ramach ich obowiązków sprawozdawczych (przy użyciu formatu sprawozdawczego opracowanego w ramach drugiego punktu niniejszej tabeli), a także wyniki tendencji w zakresie stanu ochrony siedlisk i gatunków w oparciu o dane z monitorowania zgłoszone przez państwa członkowskie na podstawie art. 17 dyrektywy siedliskowej i art. 12 dyrektywy ptasiej oraz informacje zgłoszone na podstawie art. 15 dyrektywy 2000/60/WE, art. 12 dyrektywy 2009/147/WE i art. 18 dyrektywy 2008/56/WE.

– 2024-2050: Helpdesk dla państw członkowskich: systematyczne wsparcie dla państw członkowskich w bardziej technicznych kwestiach dotyczących monitorowania, sprawozdawczości, wyznaczania celów, przygotowania krajowego planu odbudowy.

Na kilku z powyższych etapów wdrażania wykorzystanie wyników badań (np. z IPBES i z programu ramowego UE w zakresie badań naukowych i innowacji) oraz wykorzystanie narzędzi naukowych (np. modelowanie, scenariusze, sprawozdania panelu ekspertów) będzie wspierać i uzupełniać prace EEA, JRC i DG ENV.

1.5.2. Wartość dodana zaangażowania Unii #

(może wynikać z różnych czynników, np. korzyści z koordynacji, pewności prawa, większej skuteczności lub komplementarności). Do celów niniejszego punktu “wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii” to wartość wynikająca z interwencji Unii, która jest dodatkowa w stosunku do wartości, która w przeciwnym razie zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie.

Powody podejmowania działań na szczeblu europejskim (ex-ante):

– Utrata różnorodności biologicznej i degradacja ekosystemów, w tym presje na ekosystemy, to wyzwanie na dużą skalę i o charakterze transgranicznym, któremu nie można skutecznie stawić czoła wyłącznie na poziomie państw członkowskich.

Oczekiwana unijna wartość dodana (ex-post):

– Potrzebne są skoordynowane działania na szczeblu UE w odpowiedniej skali, aby osiągnąć znaczący poziom odbudowy i skorzystać z synergii i przyrostu wydajności. Na przykład przywrócenie jednego ekosystemu (a tym samym wspieranie jego różnorodności biologicznej) ma pozytywny wpływ na inne sąsiednie lub połączone ekosystemy i ich różnorodność biologiczną. Wiele gatunków lepiej rozwija się w połączonej sieci ekosystemów.

– Działania na poziomie UE stworzyłyby równe warunki działania, rozwiązując problem “jazdy na gapę”, tj. niektóre państwa członkowskie, które nie podejmują inicjatyw na rzecz odbudowy ekosystemów na swoich terytoriach, mogą uzyskać nieuczciwe krótkoterminowe korzyści w stosunku do tych państw członkowskich, które podejmują inicjatywy na rzecz odbudowy. Może się to zdarzyć zazwyczaj w regionach transgranicznych.

– Podjęcie ambitnych, skoordynowanych działań w zakresie różnorodności biologicznej i odbudowy ekosystemów na poziomie UE zapewni UE niezbędną wiarygodność, aby “dawać przykład i działać” na poziomie międzynarodowym.

1.5.3. Wnioski wyciągnięte z podobnych doświadczeń w przeszłości #

Dotychczasowe wysiłki na rzecz odbudowy ekosystemów były niewystarczające. Zidentyfikowano trzy błędy polityki:

1. #

Dobrowolne cele okazały się nieskuteczne. Dobrowolny cel unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r., polegający na odtworzeniu co najmniej 15% zdegradowanych ekosystemów, nie został osiągnięty. W badaniu ewaluacyjnym tej strategii wśród przyczyn niepowodzenia w odbudowie ekosystemów wskazano dobrowolny, a nie prawnie wiążący charakter celów. Późniejszy brak zaangażowania i politycznego priorytetu dla działań w zakresie odbudowy był kluczową barierą, prowadzącą do braku finansowania i środków przeznaczanych na odbudowę. Z drugiej strony, inny cel strategii na rzecz bioróżnorodności do 2020 r., dotyczący inwazyjnych gatunków obcych, który stał się prawnie wiążący wraz z przyjęciem nowego rozporządzenia, spowodował, że cel ten został w znacznym stopniu wdrożony i przyniósł korzyści, które nie zostałyby osiągnięte, gdyby były one dobrowolne.

2. #

Niedociągnięcia w istniejącym prawodawstwie. Ocena Strategii ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r. oraz niektórych głównych aktów prawnych ujawniła problemy z wdrażaniem, odzwierciedlające złożoność omawianych kwestii. Ponadto nadal istnieje szereg niedociągnięć, ponieważ aspekty prawodawstwa nie są wystarczająco szczegółowe (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej (MSFD)), określone w czasie (dyrektywa siedliskowa (HD)) lub wymierne (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej), aby osiągnąć cele w zakresie odbudowy.

3. #

Brak kompleksowego podejścia. Ekosystemy są traktowane oddzielnie przez różne akty prawne, co spowodowało pewne wyzwania w skoordynowanym wdrażaniu. Dyrektywy ptasia i siedliskowa (dyrektywy ptasia i siedliskowa), ramowa dyrektywa wodna i dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej są zasadniczo spójne, ale ocena adekwatności dyrektyw ptasiej i siedliskowej ujawniła jednak pewne wyzwania we wdrażaniu, w których dyrektywy te wzajemnie na siebie oddziałują, na przykład jednolite części wód, których stan zależy od otaczających je siedlisk nadbrzeżnych, i powinny być traktowane w sposób zintegrowany, aby osiągnąć określone cele w zakresie odbudowy, takie jak obszary zalewowe.

1.5.4. Zgodność z wieloletnimi ramami finansowymi i możliwe synergie z innymi odpowiednimi instrumentami #

Inicjatywa wchodzi w zakres Europejskiego Zielonego Ładu, unijnej strategii zrównoważonego wzrostu. Obejmuje ona cel polegający na zapewnieniu, że różnorodność biologiczna w UE znajdzie się na ścieżce do odbudowy do 2030 r., a wszystkie ekosystemy UE zostaną przywrócone do 2050 r. W strategii tej określono wiążące cele w zakresie przywrócenia różnorodności biologicznej do stanu pierwotnego. Określa ona wiążące cele w zakresie przywrócenia dobrego stanu zdegradowanych ekosystemów, siedlisk i gatunków. Wynika on również z ambicji określonych w unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej na 2030 r. i przyczynia się do ich realizacji.

Inicjatywa wchodzi w zakres działu 3 (Zasoby naturalne i środowisko), tytuł 9 (Działania na rzecz środowiska i klimatu) wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2021-2027. Przepisy pomogą zmobilizować finansowanie w celu spełnienia ambicji zapewnienia 7,5% rocznych wydatków w ramach WRF na cele związane z różnorodnością biologiczną w 2024 r. i 10% rocznych wydatków w ramach WRF na cele związane z różnorodnością biologiczną w 2026 i 2027 r., przy jednoczesnym uwzględnieniu istniejących nakładających się na siebie celów w zakresie klimatu i różnorodności biologicznej.

Propozycja ta jest komplementarna z innymi środkami przedstawionymi w strategii na rzecz bioróżnorodności (BDS) 2030, w szczególności: 1) współpraca partnerska z przemysłem i biznesem w celu wzmocnienia zrównoważonego ładu korporacyjnego; 2) opracowanie unijnej taksonomii zrównoważonego finansowania i odnowionej strategii zrównoważonego finansowania w celu zapewnienia inwestycji przyjaznych różnorodności biologicznej; 3) wzmocnienie współpracy międzynarodowej w celu promowania przyjęcia podobnych środków (wchodzi to w zakres rozdziału 14 – Działania zewnętrzne – WRF).

BDS wyznaczył cel odblokowania co najmniej 20 mld euro rocznie na wydatki na przyrodę, w tym priorytety inwestycyjne dla sieci Natura 2000 i zielonej infrastruktury, oraz ustanowienia, w ramach Invest EU, specjalnej inicjatywy na rzecz kapitału naturalnego i gospodarki o obiegu zamkniętym, aby zmobilizować co najmniej 10 mld euro w ciągu najbliższych 10 lat. Ponadto odnowiona strategia zrównoważonego finansowania z lipca 2021 r. wspiera działalność gospodarczą przyczyniającą się do redukcji emisji gazów cieplarnianych i ustanawia ramy zapewniające, aby system finansowy przyczyniał się do łagodzenia istniejących i przyszłych zagrożeń dla różnorodności biologicznej oraz lepiej odzwierciedlał wpływ utraty różnorodności biologicznej na rentowność przedsiębiorstw i ich długoterminowe perspektywy.

W latach 2021-2027 wydatki wspierające (do realizacji przez państwa członkowskie) będą pokrywane z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Funduszu Spójności, Programu działań na rzecz środowiska i klimatu (LIFE), Programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (Horyzont Europa), Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury, umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów i regionalne organizacje ds. rybołówstwa, Europejski Program Kosmiczny, instrument “Łącząc Europę”, Europejski Fundusz Społeczny Plus, InvestEU, Unijny Mechanizm Ochrony Ludności oraz finansowanie krajowe przez państwa członkowskie UE i finansowanie prywatne.

1.5.5. Ocena różnych dostępnych opcji finansowania, w tym możliwości przesunięcia środków #

Wdrożenie wniosku dotyczącego nowego rozporządzenia pociągnie za sobą nowe zadania i działania dla Komisji. Będzie to wymagało zasobów ludzkich, wsparcia EOG, zasobów na zamówienia dla wykonawców zewnętrznych oraz co najmniej jednego porozumienia administracyjnego z JRC.

W DG ENV do wdrożenia rozporządzenia potrzebnych będzie pięć dodatkowych EPC (4 AD + 1 AST).

Zadania wdrożeniowe wymienione w punkcie 1.5.1 znacznie zwiększą obciążenie DG ENV, na przykład w zakresie:

– oceny krajowych planów odbudowy i dodatkowej sprawozdawczości państw członkowskich (okresowe sprawozdania z monitorowania i wdrażania środków odbudowy);

– opracowania różnych aktów prawnych w ramach procedury komitetowej i ich przyszłych zmian;

– zarządzanie specjalnym nowym komitetem utworzonym na mocy tych przepisów (co najmniej 2 spotkania rocznie), a także spotkania grup ekspertów;

– opracowanie różnych wytycznych i materiałów informacyjnych niezbędnych do wspierania państw członkowskich we wdrażaniu nowego rozporządzenia.

Dodatkowe zadania w zakresie planowania i sprawozdawczości dla państw członkowskich oraz wynikające z nich przepływy danych będą wymagały przygotowania, oceny i działań następczych ze strony DG ENV. Akty wykonawcze przewidziane w rozporządzeniu, a także przyszłe zmiany aktu w celu ustanowienia nowych celów w zakresie odbudowy, również będą wymagały znacznego nakładu pracy w zakresie przygotowania i procedur legislacyjnych. W przypadku części prac (technicznych), które zostaną zlecone wykonawcom zewnętrznym lub EEA/JRC, DG ENV będzie potrzebować zasobów do koordynowania, kierowania i nadzorowania tych prac.

Szczególna waga polityczna i szeroki zakres nowego rozporządzenia, dotykający obszaru kompetencji kilku innych służb Komisji, będą wymagały wielu przygotowań i prac analitycznych w celu zarządzania większą liczbą interakcji – zarówno na poziomie politycznym, jak i roboczym – z innymi departamentami Komisji, EEA, Radą i Parlamentem Europejskim, z zainteresowanymi stronami i organami rządowymi państw członkowskich.

Wszystkie powyższe zadania wymagają stałej, wysokiej zdolności osądu politycznego, wiedzy politycznej, umiejętności analitycznych, niezależności i odporności przez cały okres długoterminowego wdrażania prawodawstwa, do czego potrzebni są stali urzędnicy AD, a nie krótkoterminowi pracownicy kontraktowi.

W miarę możliwości wykorzystywany będzie outsourcing, ale wymaga to również nadzoru. Ponadto istnieją podstawowe zadania, które wiążą się z wysokim stopniem wrażliwości politycznej i muszą być wykonywane przez Komisję.

JRC:

Przewiduje się jedno lub więcej uzgodnień administracyjnych z JRC w celu ustanowienia metodologii monitorowania, wyboru wskaźników i oceny dobrego stanu tych ekosystemów, dla których nie są one jeszcze dostępne, oraz w celu ustalenia nowych celów i odpowiednich poziomów bazowych na etapie 2. Szacowany budżet na to działanie wynosi 350 000 EUR rocznie. Szacunek ten opiera się na wcześniejszych ustaleniach administracyjnych i/lub umowach o podobnej charakterystyce.

Umowy o świadczenie usług:

Kilka zadań wdrożeniowych będzie wymagało zewnętrznego wsparcia ze strony konsultantów, na przykład:

– ocena krajowych planów odbudowy (które mają zostać przedłożone przez państwa członkowskie do początku 2026 r.115 );

– opracowanie wytycznych dotyczących odbudowy dla państw członkowskich;

Budżet potrzebny na te zamówienia szacuje się na 600 000 EUR rocznie. W pierwszych latach nacisk zostanie położony na opracowanie wytycznych, podczas gdy w późniejszych latach nacisk zostanie położony na krajowe plany odbudowy (2026 r.). Szacunki te opierają się na budżecie potrzebnym na porównywalne zadanie w ramach Ramowej Dyrektywy Wodnej, tj. przegląd planów gospodarowania wodami w dorzeczach.

W przypadku zamówień publicznych (umów o świadczenie usług) na jedną lub kilka ocen oddziaływania dla nowych celów (etap 2) szacowany budżet na 3 lata wynosi 300 000 EUR rocznie.

EEA:

EEA będzie wspierać Komisję w fazie przygotowawczej (2022-2023, mimo że dodatkowe zasoby zostaną udostępnione dopiero od 2023 r.), a także podczas wdrażania rozporządzenia. Wiąże się to ze znacznym obciążeniem pracą w zakresie szeregu nowych zadań dla EEA (zob. zadania wymienione w pkt 1.5.1). Szacowana liczba dodatkowych EPC wymaganych w EEA do realizacji tych zadań wynosi 7 pracowników zatrudnionych na czas określony (TA) + 5 pracowników kontraktowych (CA). Spośród nich 1 PT będzie na poziomie AST, aby pracować nad zadaniami asystenckimi (zarządzanie administracyjne i finansowe oraz wsparcie). Ponadto EEA będzie potrzebować dodatkowego budżetu głównie na infrastrukturę IT w wysokości 1 433 000 EUR do 2027 r., wiedzę specjalistyczną w zakresie ekosystemów (150 000 EUR rocznie do 2027 r.) oraz budżet operacyjny w wysokości 3 406 000 EUR do 2027 r.

Szacunki opierają się na zdolności i wiedzy specjalistycznej, a także infrastrukturze IT potrzebnej do wykonania tych zadań.

Szczegółowe uzasadnienie znajduje się poniżej. #

1.Obszar	2.Dodatkowe stanowiska	3.Budżet	4.Zadania	5.Oś czasu
Ekspertyza tematyczna obejmująca “cele ekosystemowe”: Celem tych stanowisk byłoby zapewnienie dogłębnej wiedzy tematycznej we wszystkich 7 “typach ekosystemów”, dla których NRL będzie miała cele (należy pamiętać, że niektórzy eksperci mogą zajmować się większą liczbą “typów ekosystemów”, a “niektóre typy ekosystemów” wymagają więcej niż jednego eksperta, np. zapylacze). Eksperci ci zapewniliby następnie wsparcie w zakresie 11 zadań wymienionych w powyższej tabeli.	5 AD6, z dowolną kombinacją następujących kompetencji: – Rekultywacja terenów podmokłych (w tym nawadnianie torfowisk, bagien i przybrzeżnych terenów podmokłych) – Odtwarzanie ekosystemów leśnych – Agroekosystemy i użytki zielone, w tym wrzosowiska i zarośla, ptaki krajobrazu rolniczego – Odnowa wód słodkich: jeziora i siedliska aluwialne, w tym bariery rzeczne – Odbudowa ekosystemów morskich, w tym przybrzeżnych – Odbudowa ekosystemów miejskich – Zapylacze 1 Wsparcie techniczne FGIV w zakresie odbudowy	Budżet w wysokości 150 000 EUR rocznie na wsparcie w zakresie wiedzy specjalistycznej w tych ekosystemach, które nie miałyby silnej reprezentacji w 6 zatrudnionych lub wymagałyby dodatkowej pracy, np. ekosystemy morskie obejmują dużą liczbę ekosystemów, które są zgrupowane w jednym, podobnie ekosystemy leśne i rolne obejmują 85% powierzchni lądowej UE.	Kluczowa specjalistyczna wiedza techniczna potrzebna w głównych typach ekosystemów do realizacji następujących zadań w ramach przewidzianych zadań w ustawie o odbudowie: 1. Wiodąca rola w projektowaniu i wdrażaniu formatu Krajowego Planu Odnowy dla typów ekosystemów (jeśli zasoby mogą zostać udostępnione przed wdrożeniem). 2. Wspieranie definiowania celów związanych z obszarami do przywrócenia, dla typu ekosystemu 3. Wiodąca rola w projektowaniu formatu raportowania 6. Wspieranie oceny krajowych planów odbudowy w kluczowych typach ekosystemów 7. Kierowanie oceną sprawozdań z postępów przez państwa członkowskie 9. Wspieranie ustanowienia metody monitorowania, wskaźników i oceny dobrego stanu kluczowych typów ekosystemów. 10. Kierowanie kluczowymi działaniami w ramach Helpdesku dla państw członkowskich Ponadto stanowiska te przyczynią się do -wsparcia w podnoszeniu jakości danych otrzymywanych w ramach sprawozdawczości dyrektyw dotyczących przyrody, których obecnie brakuje -łączności i koordynacji z JRC w ich zadaniu polegającym na opracowaniu metodologii pomiaru postępów w przywracaniu do stanu pierwotnego Kluczowa wiedza techniczna potrzebna do wsparcia następujących zadań przewidzianych w prawie dotyczącym odbudowy: 7. Wsparcie oceny raportów z postępów przez państwa członkowskie, w szczególności w odniesieniu do większych kluczowych ekosystemów 8. Wsparcie w monitorowaniu celów miejskich 9. Ustanowienie metody monitorowania, wskaźników i oceny dobrego stanu 10. wspieranie HELPDESK dla państw członkowskich, Ponadto ci tematyczni eksperci techniczni zapewnią: -dodatkowe wsparcie w zakresie technicznej wiedzy specjalistycznej potrzebnej do monitorowania różnych typów ekosystemów -kontrolę jakości zebranych danych technicznych	Począwszy od 2023 r.: zadania 1., 2., 3., 9., 10. 2026-2027: zadanie 6. Od 2030 r.: zadanie 7
	1 AST w celu zapewnienia wsparcia w zakresie zarządzania administracyjnego i finansowego.
Doświadczenie w zakresie analizy danych (bazy danych, GIS, raportowanie, analiza itp.) w celu wsparcia raportowania itp: Celem tych stanowisk byłoby zapewnienie wsparcia w zakresie analizy danych niezbędnego do oceny jakości postępów w zakresie NRL i krajowych planów odbudowy. Ten obszar pracy obejmowałby raportowanie (wyszukiwanie danych/obsługa/kontrola jakości), wsparcie dla systemów informacyjnych (np. przeglądarki, pulpity nawigacyjne, interaktywne mapy), wsparcie dla analizy danych, w tym GIS. Zakres obowiązków Usługi w zakresie danych i informacji (DIS) EEA są obecnie przeciążone, a dodatkowe wystarczające zasoby wsparcia IT będą miały kluczowe znaczenie dla podjęcia przez EEA tych nowych zadań.	1 Wsparcie danych FG-IV w zakresie raportowania, baz danych i przeglądarek, analiz danych itp.	S Koszty uruchomienia ram sprawozdawczości 600 tys. na rozwój obecnej infrastruktury IT Roczne koszty utrzymania 200 tys. rocznie	Wiodące zadania w zakresie projektowania publicznego udostępniania danych w czasie rzeczywistym. Obejmowałoby to również przewidywane zadania opisane powyżej: 4. Wsparcie w zakresie wyszukiwania danych/obsługi/kontroli jakości. Obejmuje to wsparcie systemu informatycznego i koszty IT dla QA/QC. 5. Publikacja i publiczny dostęp do danych (np. interaktywne mapy, pulpity nawigacyjne, raporty) oraz utrzymywanie baz danych. 8. Wsparcie techniczne w monitorowaniu celów miejskich. 10. Ustanowienie i utrzymanie centrum pomocy dla państw członkowskich	Przed wdrożeniem 2022 Utrzymanie zgodnie z ustawą o przywróceniu
	2 Eksperci statystyczni FG-IV GIS		TEkspert techniczny związany z -Mapowanie przestrzenne typów ekosystemów w celu oceny obszaru objętego odbudową -Mapowanie inwentaryzacji rzek i mapowanie danych z monitoringu (statystyki i interpolacja)
Ogólna koordynacja i zarządzanie koordynacją raportów, Eionet, koordynacja MS Celem tego stanowiska będzie kierowanie ogólną koordynacją procesu raportowania, w którym większość pracy będzie wykonywana przez stanowisko wymienione powyżej.	1 AD7 zarządzanie i koordynacja przeglądu KPR, budowanie potencjału państw członkowskich w zakresie opracowywania, przeglądu i wdrażania KPR	Spotkania 20 tys. rocznie Komunikacja	Ten kluczowy ekspert będzie pełnił funkcję koordynatora, który pomoże koordynować przegląd KPR, działania w zakresie budowania zdolności w państwach członkowskich oraz wdrażanie KPR. Przewiduje się również, że osoba ta będzie pracować nad następującymi zadaniami: 5. Publikacja i dostęp do danych (np. interaktywne mapy, pulpity nawigacyjne, raportowanie) 6. Wsparcie w ocenie krajowych planów odbudowy 7. Wsparcie w ocenie sprawozdań z postępów przez państwa członkowskie 10. Koordynowanie centrum pomocy dla państw członkowskich	Rozpoczęcie realizacji
SUMA CZĘŚCIOWA	1 x AD 7 5 x AD 6 1 x AST 4 x FGIV	Umowa o świadczenie usług (ekspertyza ekosystemu): 150 tys. euro/rok Koszty IT: 600 tys. na start + 200 tys. rocznie na wdrożenie
Dodatkowe wsparcie dla owadów zapylających – sieć monitorowania owadów zapylających	1 FGIV zapylacze/metody statystyczne		kontakt i koordynacja z ekspertami JRC ds. owadów zapylających
TOTAL	1 x AD 7 5 x AD 6 1 x AST 5 x FGIV

1.6 Czas trwania i wpływ finansowy wniosku/inicjatywy #

◻ ograniczony czas trwania

-◻ obowiązuje od [DD/MM]RRRR do [DD/MM]RRRR

-◻ wpływ finansowy od RRRR do RRRR w przypadku środków na zobowiązania i od RRRR do RRRR w przypadku środków na płatności.

nieograniczony czas trwania

-Wdrożenie z okresem rozruchu od 01/01/2022 do 01/01/2024,

-po którym nastąpi eksploatacja na pełną skalę.

1.7.Planowane tryby zarządzania 116 #

Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

-przez jej departamenty, w tym przez jej pracowników w delegaturach Unii;

-◻ przez agencje wykonawcze

◻ zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

Zarządzanie pośrednie poprzez powierzenie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

-państw trzecich lub wyznaczonych przez nie organów;

-◻ organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (do określenia);

-◻EBI i Europejski Fundusz Inwestycyjny;

-organy, o których mowa w art. 70 i 71 rozporządzenia finansowego;

-◻ podmioty prawa publicznego;

-◻ podmioty prawa prywatnego pełniące misję publiczną w zakresie, w jakim zapewniono im odpowiednie gwarancje finansowe;

-◻ podmioty prawa prywatnego państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego i którym zapewniono odpowiednie gwarancje finansowe;

-◻ osoby, którym powierzono realizację konkretnych działań w ramach WPZiB zgodnie z tytułem V TUE i które zostały określone w odpowiednim akcie podstawowym.

-Jeżeli wskazano więcej niż jeden tryb zarządzania, należy podać szczegółowe informacje w sekcji “Uwagi”.

Uwagi

2. ŚRODKI ZARZĄDZANIA #

2.1 Zasady monitorowania i raportowania #

Należy określić częstotliwość i warunki.

Inicjatywa obejmuje zamówienia publiczne, ustalenia administracyjne, zwiększenie wkładu na rzecz EOG i wpływ na zasoby ludzkie Komisji. Zastosowanie mają standardowe zasady dotyczące tego rodzaju wydatków.

2.2 System(y) zarządzania i kontroli #

2.2.1. Uzasadnienie trybu(-ów) zarządzania, mechanizmu(-ów) wdrażania finansowania, warunków płatności i proponowanej strategii kontroli #

Nie dotyczy – por. powyżej

2.2.2. Informacje dotyczące zidentyfikowanego ryzyka i systemu(-ów) kontroli wewnętrznej ustanowionego(-ych) w celu jego ograniczenia #

Nie dotyczy – por. powyżej

2.2.3. Oszacowanie i uzasadnienie opłacalności kontroli (stosunek “koszty kontroli ÷ wartość zarządzanych powiązanych środków”) oraz ocena oczekiwanych poziomów ryzyka błędu (przy płatności i przy zamknięciu) #

Nie dotyczy – por. powyżej

2.3 Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom #

Należy określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony, np. w ramach strategii zwalczania nadużyć finansowych.

Nie dotyczy – por. powyżej

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY #

3.1 Dział(-y) wieloletnich ram finansowych i pozycja(-e) wydatków w budżecie, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ #

-Istniejące pozycje w budżecie

W kolejności działów wieloletnich ram finansowych i pozycji w budżecie

Dział wieloletnich ram finansowych	Linia budżetowa	Rodzaj wydatków	Wkład
	Numer	Różnica/Nieróżnica. 117 szt.	z państw EFTA 118	z krajów kandydujących 119	z państw trzecich	w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego
3	09 02 01 Przyroda i różnorodność biologiczna	Różn.	TAK	NIE	/NIE	NIE
3	09 10 02 Europejska Agencja Środowiska	Różn.	TAK	TAK	NIE	NIE
7	20 01 02 01 – Wynagrodzenia i dodatki	Bez różnic.	NIE	NIE	NIE	NIE
7	20 02 01 01 Contract staff	Non-diff.	NO	NO	NO	NO

Wnioskowane nowe pozycje w budżecie: nie dotyczy

3.2 Szacunkowy wpływ finansowy wniosku na środki #

3.2.1. Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki operacyjne #

-◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych.

-Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak wyjaśniono poniżej:

wieloletnie, ramy finansowe

Dział 3: Zasoby naturalne i środowisko

DG: ENV			rok 2022	rok 2023	rok 2024	rok 2025	rok 2026	Year 2027	TOTAL
• Środki operacyjne
09 02 01 Przyroda i różnorodność biologiczna	Zobowiązania	(1a)	0,950	0,950	0,950	1,250	1,250	1,250	6,600
	Płatności	(2a)	0,950	0,950	0,950	1,250	1,250	1,250	6,600
Pozycja w budżecie	Zobowiązania	(1b)
	Płatności	(2b)
Środki o charakterze administracyjnym finansowane z puli środków na programy szczegółowe 120
Pozycja w budżecie		(3)
OGÓŁEM środki na DG ENV	Zobowiązania	=1a+1b +3	0,950	0,950	0,950	1,250	1,250	1,250	6,600
	Płatności	=2a+2b +3	0,950	0,950	0,950	1,250	1,250	1,250	6,600

Kwota zgłoszona powyżej będzie potrzebna do wsparcia różnych zadań wdrożeniowych związanych z przepisami prawnymi, które będą realizowane przez DG ENV i JRC.

Zamówione działania obejmują ogólną umowę wsparcia na rzecz wdrożenia krajowych przepisów w zakresie ochrony siedlisk oraz umowy wsparcia dotyczące oceny skutków w celu ustalenia nowych celów w zakresie odbudowy.

Ponadto w tej kategorii uwzględniono uzgodnienia administracyjne z JRC, w szczególności w celu ustanowienia metody monitorowania, wskaźników i oceny dobrego stanu w odniesieniu do celów w zakresie odbudowy, dla których jeszcze nie istnieją, a także w celu przygotowania i wsparcia w tworzeniu systemu monitorowania dla niektórych celów.

	Wszystkie koszty z wyjątkiem kosztów kadrowych i administracyjnych (w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku))
Zadania		Zasoby	2022	2023	2024	2025	2026	2027	TOTAL

Ogólne wsparcie przy wdrażaniu krajowych programów reform (ocena krajowych programów reform, opracowywanie wytycznych dla państw członkowskich…)		Umowa serwisowa/ Eksperci zewnętrzni	0,600	0,600	0,600	0,600	0,600	0,600	3,600
Ustanowienie metodologii monitorowania, wskaźników i oceny dobrego stanu. Przygotowanie i wsparcie w monitorowaniu określonych celów odbudowy.		Ustalenia administracyjne między ENV – JRC	0,350	0,350	0,350	0,350	0,350	0,350	2,100

Ocena wpływu nowych celów odbudowy		Umowy wsparcia w zakresie oceny wpływu				0,300	0,300	0,300	0,900
OGÓŁEM			0,950	0,950	0,950	1,250	1,250	1,250	6,600

mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Dział wieloletnich ram finansowych			3		Zasoby naturalne i środowisko

EEA				2023	2024	2025	2026	2027	TOTAL
Tytuł 1: Wydatki na personel	Zobowiązania	(1)		1,023	2,086	2,128	2,170	2,214	9,621
	Płatności	(2)		1,023	2,086	2,128	2,170	2,214	9,621
Tytuł 2: Infrastruktura, wydatki administracyjne	Zobowiązania	(1a)		0,275	0,281	0,287	0,292	0,298	1,433
	Płatności	(2a)		0,275	0,281	0,287	0,292	0,298	1,433
Tytuł 3: Wydatki operacyjne	Zobowiązania	(3a)		1,004	0,587	0,596	0,605	0,614	3,406
	Płatności	(3b)		1,004	0,587	0,596	0,605	0,614	3,406
OGÓŁEM środki dla EEA	Zobowiązania	=1 + 1a + 3a		2,302	2,954	3,011	3,067	3,126	14,460
	Płatności	=2 + 2a +3b		2,302	2,954	3,011	3,067	3,126	14,460

Uwagi dotyczące wydatków EOG:

Tytuł 1 Obliczany jest koszt na EPC:

-dla pracowników zatrudnionych na czas określony (AD/AST) według średniego kosztu personelu w wysokości 157 000 EUR/rok pomnożonego przez 1,342 (współczynnik kosztów utrzymania w Kopenhadze);

-dla pracowników kontraktowych według średniego kosztu zatrudnienia w wysokości 85 000 EUR/rok pomnożonego przez 1,342.

-przy zastosowaniu rocznej stopy inflacji w wysokości 2% od 2024 r.

-W pierwszym roku (2023) koszty personelu są liczone tylko za pół roku przy założeniu, że nie wszyscy pracownicy zostaną zatrudnieni już w styczniu 2023 r.

Tytuł 2: Tytuł ten obejmuje media, wynajem i usługi oraz potrzeby użytkowników końcowych w zakresie IT i komunikacji, np. laptopy, licencje na oprogramowanie, telefonię, hosting. Koszty są korygowane o 2% stopę inflacji rocznie.

Koszty z tytułu 3 obejmują:

-koszty IT niezbędne do zapewnienia i kontroli jakości danych zebranych od państw członkowskich (600 tys. euro na początkowy rozwój i strukturę systemu IT, 200 tys. euro na roczne utrzymanie). EEA będzie starała się korzystać z zewnętrznych ekspertów IT (wewnątrz lub na zewnątrz, aby osiągnąć dalszą efektywność). Należy pamiętać, że koszty te są dodatkowe w stosunku do kosztów informatycznych Tytułu 2, które są związane z istniejącymi bazami danych i systemami informatycznymi EEA.

-Roczna aktualizacja specjalnego systemu informacyjnego NRL na potrzeby ich hostingu, a głównie prezentacji danych i innych aplikacji komunikacyjnych (200 tys. EUR).

-Umowy wsparcia dla ekspertyz ekosystemowych (umowy o świadczenie usług, badania): 150 000 EUR rocznie.

-Opracowanie i produkcja 9 wskaźników oraz 1 wskaźnika złożonego (60 stron): 15 000 EUR rocznie

-Działania komunikacyjne: publikacja jednego głównego raportu rocznie (w formie cyfrowej, nie papierowej): 15 000 EUR rocznie

-Spotkania Eionet: 1 fizyczne spotkanie rocznie: 20 000 EUR

Wymagany wzrost wkładu UE na rzecz EEA zostanie zrekompensowany odpowiednim zmniejszeniem puli środków programu LIFE (linia budżetowa 09.0201 – Przyroda i różnorodność biologiczna).

EUR (millions)

			2022	2023	2024	2025	2026	2027	TOTAL
• OGÓŁEM środki operacyjne	Zobowiązania	(4)
	Płatności	(5)
• OGÓŁEM środki o charakterze administracyjnym finansowane z puli środków na programy szczegółowe		(6)
OGÓŁEM środki w dziale 3 (ENV + EEA) wieloletnich ram finansowych	Zobowiązania	=4+ 6	0,950	3,252	3,904	4,261	4,317	4,376	21,060
	Płatności	=5+ 6	0,950	3,252	3,904	4,261	4,317	4,376	21,060

• OGÓŁEM środki operacyjne (wszystkie działy operacyjne)	Zobowiązania	(4)
	Płatności	(5)
OGÓŁEM środki o charakterze administracyjnym finansowane z puli środków na programy szczegółowe (wszystkie działy operacyjne)		(6)
OGÓŁEM środki o charakterze administracyjnym finansowane z puli środków na programy szczegółowe (wszystkie działy operacyjne)	Zobowiązania	=4+ 6	0,950	3,252	3,904	4,261	4,317	4,376	21,060
	Płatności	=5+ 6	0,950	3,252	3,904	4,261	4,317	4,376	21,060

OGÓŁEM środki
w DZIAŁACH 1-6 (ENV + EEA) wieloletnich ram finansowych
(Kwota referencyjna)

Zobowiązania

=4+ 6

0,950

3,252

3,904

4,261

4,317

4,376

21,060

Płatności

=4+ 6

0,950

3,252

3,904

4,261

4,317

4,376

21,060

wieloletnie ramy finansowe
ramy

‘Wydatki administracyjne

Sekcję tę należy wypełnić przy użyciu “danych budżetowych o charakterze administracyjnym”, które należy najpierw wprowadzić w załączniku do oceny skutków finansowych regulacji (załącznik V do przepisów wewnętrznych), który jest przesyłany do DECIDE do celów konsultacji między służbami.

mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

		rok 2022	rok 2023	rok 2024	rok 2025	rok 2026	rok 2027	Wprowadź taką liczbę lat, jaka jest niezbędna do wykazania czasu trwania wpływu (patrz punkt 1.6).	TOTAL
DG: ENV
• Zasoby ludzkie			0,785	0,85	0,785	0,785	0,785		3,925
• Inne wydatki administracyjne121			0,114	0,114	0,114	0,114	0,114		0,570
OGÓŁEM DG ENV	Środki		0,899	0,899	0,899	0,899	0,899		4,495

Koszt na EPC (AD/AST) obliczono na 157 000 EUR rocznie. Pozostałe wydatki administracyjne obejmują posiedzenia komitetu i grup ekspertów, misje i inne koszty związane z tym personelem.

OGÓŁEM środki
w dziale 7
wieloletnich ram finansowych

(Łączne zobowiązania = Łączne płatności)

0,899

4,495

mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

		rok 2022	rok 2023	rok 2024	rok 2025	rok 2026	Year 2027	TOTAL
środki ogółem w DZIAŁACH 1-7 wieloletnich ram finansowych	Zobowiązania	0,950	4,151	4,803	5,160	5,216	5,275	25,555
	Płatności	0,950	4,151	4,803	5,160	5,216	5,275	25,555

3.2.2.Szacowany produkt finansowany ze środków operacyjnych #

środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Wskazanie celów i wyników

⇩

rok
N

rok
N+1

rok
N+2

rok
N+3

Enter as many years as necessary to show the duration of the impact (see point 1.6)

TOTAL

WYJŚCIA (OUTPUTS)

Typ 122

Średni koszt

Cost

Cost

Total No

Total cost

SPECIFIC OBJECTIVE No 1 123 …

– Wyjście

Suma częściowa dla celu szczegółowego nr 1

CEL SZCZEGÓŁOWY nr 2 …

– Wyjście

Suma częściowa dla celu szczegółowego nr 2

OGÓŁEM

3.2.3. Podsumowanie szacowanego wpływu na zasoby ludzkie #

W EOG

-◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych.

-Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

Potrzeby w zakresie personelu w EOG (w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku))

	2022	2023	2024	2025	2026			2027	TOTAL
Pracownicy tymczasowi (stopnie AD)		0,632	1,289	1,315	1,342	1,368			5,947
Pracownicy tymczasowi (grupy zaszeregowania AST)		0,105	0,215	0,219	0,224	0,228			0,991
Personel kontraktowy		0,285	0,582	0,593	0,605	0,617			2,683
Oddelegowani eksperci krajowi
OGÓŁEM		1,023	2,086	2,128	2,170		2,214		9,621

bliczany jest koszt w przeliczeniu na pełny etat:

-dla pracowników tymczasowych (AD/AST) według średniego kosztu personelu w wysokości 157 000 EUR/rok pomnożonego przez 1,342 (współczynnik kosztów utrzymania w Kopenhadze);

-dla pracowników kontraktowych według średniego kosztu zatrudnienia w wysokości 85 000 EUR/rok pomnożonego przez 1,342.

-w pierwszym roku (2023) koszty personelu są liczone tylko za pół roku przy założeniu, że nie wszyscy pracownicy zostaną zatrudnieni już w styczniu 2023 r.

Zapotrzebowanie na personel w EEA (w przeliczeniu na pełne etaty)

	2022	2023	2024	2025	2026	2027	TOTAL
Pracownicy tymczasowi (1 klasa AD7 + 5 klas AD6)		6	6	6	6	6
Pracownicy tymczasowi (grupa zaszeregowania AST)		1	1	1	1	1
Personel kontraktowy (3 stopnie GF-4 i 1 stopień GF-3)		5	5	5	5	5
Oddelegowani eksperci krajowi
OGÓŁEM		12	12	12	12	12

W Komisji

-◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

-Wniosek/inicjatywa wymaga wykorzystania zasobów ludzkich, jak wyjaśniono poniżej:

Szacunkową liczbę należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy.

Rok
2022

Rok
2023

Rok
2024

Rok
2025

Rok 2026

Rok 2027

Wpisać tyle lat, ile jest konieczne, aby wykazać czas trwania wpływu (zob. pkt 1.6)

• Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony)

20 01 02 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji)

65,0

20 01 02 03 (delegatury)

01 01 01 01 (pośrednie badania naukowe)

01 01 01 11 (bezpośrednie badania naukowe)

• Personel zewnętrzny (w ekwiwalentach pełnego czasu pracy: EPC) 124

20 02 01 (CA, SNE, INT z globalnej koperty finansowej)

20 02 03 (CA, AL, SNE, INT i JPD w delegaturach)

XX 01 xx yy zz 125

– w siedzibie głównej

– w delegaturach

01 01 01 02 (CA, SNE, INT – pośrednie badania naukowe)

01 01 01 12 (CA, SNE, INT – bezpośrednie badania naukowe)

ŁĄCZNY

65,0

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony

W przypadku DG ds. Środowiska potrzebne są 4 dodatkowe stanowiska AD w celu ogólnego wdrożenia rozporządzenia oraz zapewnienia ciągłości procedur przygotowania, sporządzania i zatwierdzania aktów prawa wtórnego zgodnie z terminami zaproponowanymi w rozporządzeniu,

1 AST jest dodatkowo potrzebny, aby wspierać ogólne wdrażanie prawodawstwa.

Personel zewnętrzny

N/A

Zgodność z obecnymi wieloletnimi ramami finansowymi

Wniosek/inicjatywa:

-⌧ można w pełni sfinansować poprzez przesunięcie środków w ramach odpowiedniego działu wieloletnich ram finansowych (WRF).

Dodatkowe zadania, które Komisja musi przyjąć, wymagają dodatkowego zapotrzebowania na zasoby w odniesieniu do kwoty wkładu Unii i stanowisk w planie zatrudnienia Europejskiej Agencji Środowiska. Będą one finansowane z linii budżetowej 09.0201 – LIFE Przyroda i różnorodność biologiczna.

Koszty przewidziane w ramach linii budżetowej 09 02 01 zostaną poniesione w ramach programu LIFE i zostaną zaplanowane w ramach rocznego planu zarządzania DG ENV. Wymagane zasoby ludzkie zostaną w miarę możliwości pokryte z dodatkowego przydziału w ramach rocznej procedury przydziału zasobów ludzkich.

-◻ wymaga wykorzystania nieprzydzielonego marginesu w ramach odpowiedniego działu WRF lub wykorzystania instrumentów specjalnych określonych w rozporządzeniu w sprawie WRF.

Wyjaśnij, co jest wymagane, określając odpowiednie działy i linie budżetowe, odpowiadające im kwoty oraz proponowane instrumenty.

-◻ wymaga rewizji WRF.

Wyjaśnić, co jest wymagane, określając odpowiednie działy i linie budżetowe oraz odpowiadające im kwoty.

Wkłady stron trzecich

Wniosek/inicjatywa:

-⌧ nie przewiduje współfinansowania przez strony trzecie

-◻ przewiduje współfinansowanie przez strony trzecie szacowane poniżej:

Środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

	rok N 126	rok N+1	rok N+2	rok N+3	Wpisać tyle lat, ile potrzeba, aby pokazać czas trwania wpływu (patrz punkt 1.6)	Total
Określenie organu współfinansującego
OGÓŁEM środki współfinansowane

3.3. Szacowany wpływ na dochody #

-Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody.

-◻ Wniosek/inicjatywa ma następujący wpływ finansowy:

na zasoby własne

na inne dochody

należy wskazać, czy dochody są przypisane do pozycji wydatków
mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Pozycja w budżecie dotycząca przychodów::	Środki dostępne na bieżący rok budżetowy	Wpływ wniosku/inicjatywy127
		rok N	rok N+1	rok N+2	rok N+3	Wprowadź taką liczbę lat, jaka jest niezbędna do wykazania czasu trwania wpływu (zob. pkt 1.6).
Artykuł………….

W przypadku dochodów przeznaczonych na określony cel należy określić pozycję(-e) wydatków budżetowych, których to dotyczy.

[…]

Inne uwagi (np. metoda/formuła zastosowana do obliczenia wpływu na dochody lub wszelkie inne informacje).

[…]

(1) Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC): Special report on the impacts of global warming of 1.5°C, available at https://www.ipcc.ch/sr15/ , and the IPCC Sixth Assessment Report, Climate Change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability | Climate Change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability (ipcc.ch)

(2) Intergovernmental Science-Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services: 2019 global assessment report on biodiversity and ecosystem services, available at https://doi.org/10.5281/zenodo.5657041.

(3) Convention on Biological Diversity, available at https://www.cbd.int/convention/text/ .

(4) Professor Sir Partha Dasgupta, Final report of the independent review on The Economics of Biodiversity, 2 February 2021, available at https://www.gov.uk/government/publications/final-report-the-economics-of-biodiversity-the-dasgupta-review .

(5) Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European, Economic and Social Committee and the Committee of the Regions, Safeguarding food security and reinforcing the resilience of food systems, COM (2022) 133 final.

(6) The Conference on the Future of Europe was held Between April 2021 and May 2022. It was a unique, citizen-led exercise of deliberative democracy at the pan-european level, involving thousands of European citizens as well as political actors, social partners, civil society representatives and key stakeholders.

(7) Conference on the Future of Europe – Report on the Final Outcome, May 2022, Proposal 2 p. 44, and Proposal 6 p. 48.

(8) Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European, Economic and Social Committee and the Committee of the Regions, The European Green Deal, COM/2019/640 final .

(9) https://ec.europa.eu/environment/strategy/biodiversity-strategy-2030_en#the-business-case-for-biodiversity.

(10) Trinomics B.V. (2021) Support to the evaluation of the EU Biodiversity Strategy to 2020, and follow-up: Final study report (Publications Office of the EU, 2022). For a summary of main relevant findings: see Annex IX of the impact assessment. Commission Report on the evaluation of the EU Biodiversity Strategy to 2020 due in April 2022.

(11) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów “Nasze ubezpieczenie na życie, nasz kapitał naturalny: unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r.”, COM(2011) 244 final.

(12) Plan strategiczny Konwencji o różnorodności biologicznej na lata 2011–2020 obejmował 20 celów z Aichi w zakresie różnorodności biologicznej. Cel z Aichi nr 15 stanowi: “Do 2020 r. odporność ekosystemów i wkład różnorodności biologicznej w zasoby węgla zostaną zwiększone poprzez ochronę i odbudowę, w tym odbudowę co najmniej 15 procent zdegradowanych ekosystemów, przyczyniając się w ten sposób do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz do zwalczania pustynnienia”., dostępny pod adresem https://www.cbd.int/sp/targets/rationale/target-15/

(13) Przygotowanie globalnych ram różnorodności biologicznej na okres po 2020 r. – konkluzje Rady (15272/19) z dnia 19 grudnia 2019 r.

(14) Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie 15. posiedzenia Konferencji Stron (COP15) Konwencji o różnorodności biologicznej (2019/2824(RSP))).

(15) Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 czerwca 2021 r. w sprawie unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030: Przywracanie przyrody do naszego życia (2020/2273(INI))).

(16) Pierwszy fragmentglobalnych ram różnorodności biologicznej na okres po 2020 r., dostępny pod adresem : https://www.cbd.int/doc/c/914a/eca3/24ad42235033f031badf61b1/wg2020-03-03-en.pdf .

(17) Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zwalczania pustynnienia w krajach doświadczających poważnych susz i/lub pustynnienia, w szczególności w Afryce (UNCCD), dostępna pod adresem https://www.unccd.int/sites/default/files/relevant-links/2017-01/UNCCD_Convention_ENG_0.pdf .

(18) Organizacja Narodów Zjednoczonych: Rezolucja przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne w dniu 25 września 2015 r. – Przekształcamy nasz świat: Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, dostępna pod adresem https://www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/RES/70/1&Lang=E .

(19)Rezolucja przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne w dniu 1 marca 2019 r. – Dekada Odbudowy Ekosystemów Organizacji Narodów Zjednoczonych (2021–2030), dostępna pod adresem https://www.decadeonrestoration.org/about-un-decade.

(20) Porozumienie paryskie, dostępne pod adresem https://unfccc.int/sites/default/files/english_paris_agreement.pdf .

(21)Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7–25).

(22) dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, str. 7).

(23) dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, str. 1-73).

(24) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki środowiska morskiego (Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19–40).

(25)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się inwazyjnych gatunków obcych i zarządzania nimi (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 35–55).

(26) KomunikatKomisjiEuropejskiej do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, Nowa strategia leśna UE 2030, COM(2021) 572 final.

(27) Komunikat Komisjido Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, Inicjatywa UE na rzecz owadów zapylających, COM(2018) 395 final.

(28) Komunikat Komisjido Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów “Zielona infrastruktura – zwiększanie kapitału naturalnego Europy”, COM(2013) 249 final.

(29) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów “Nowy plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym na rzecz czystszej i bardziej konkurencyjnej Europy”, COM(2020) 98 final.

(30)Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów “Droga do zdrowej planety dla wszystkich” Plan działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń wody, powietrza i gleby, COM(2021) 400 final.

(31)Na podstawie wniosku Komisji dotyczącego zalecenia Rady w sprawie uczenia się na rzecz zrównoważenia środowiskowego, COM(2022) 11 final.

(32) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. ustanawiające ramy na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999.

(33)Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenia (UE) 2018/841 w odniesieniu do zakresu stosowania, upraszczającego przepisy dotyczące zgodności, określającego cele państw członkowskich na 2030 r. i zobowiązującego do wspólnego osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2035 r. w sektorze użytkowania gruntów, leśnictwa i rolnictwa oraz (UE) 2018/1999 w odniesieniu do poprawy monitorowania, sprawozdawczość, śledzenie postępów i przegląd (COM(2021) 554 final).

(34) KomunikatKomisjiEuropejskiej do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, “Budując Europę odporną na zmianę klimatu – nowa strategia UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu”, COM(2021) 82 final.

(35)

Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/UE z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności, zmieniona decyzją nr 2019/420

(36)Zob. plany strategiczne WPR, dostępne pod adresem https://ec.europa.eu/info/food-farming-fisheries/key-policies/common-agricultural-policy/cap-strategic-plans_en .

(37) Komunikat Komisjido Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów ” Strategia “od pola do stołu” na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego, COM(2020) 381 final.

(38)Zobacz Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, dostępny pod adresem https://ec.europa.eu/regional_policy/en/funding/erdf/ , oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1058 z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności, dostępne pod adresem https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=CELEX:32021R1058 .

(39)Zob. Polityka badań nad różnorodnością biologiczną, dostępna pod adresem https://ec.europa.eu/info/research-and-innovation/research-area/environment/biodiversity/biodiversity-research-policy_en .

(40)

Przegląd stanu środowiska morskiego w Unii Europejskiej w kierunku czystych, zdrowych i produktywnych mórz i oceanów, towarzyszący sprawozdaniu Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wdrożenia dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej (dyrektywa 2008/56/WE), SWD(2020) 61 final.

(41)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088 (Dz.U. L 198 z 22.6.2020, s. 13).

(42) Dz.U. C z , s. .

(43) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów “Europejski ZielonyŁad”, 11.12.2019 r. (COM(2019) 640 final).

(44)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów “Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030, Przywracanie przyrody do naszego życia”, 20.5.2020, COM(2020) 380 final.

(45)decyzja Rady 93/626/EWG z dnia 25 października 1993 r. dotycząca zawarcia Konwencji o różnorodności biologicznej (Dz.U. L 309 z 13.12.1993, str. 1).

(46) https://www.cbd.int/decision/cop/?id=12268 .

(47) Zrównoważony rozwój Organizacji Narodów Zjednoczonych – 17 celów przekształcenia naszego świata .

(48)Rezolucja 73/284 z dnia 1 marca 2019 r. w sprawie Dekady Odbudowy Ekosystemów Organizacji Narodów Zjednoczonych (2021–2030).

(49)Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 czerwca 2021 r. w sprawie unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030: Przywracanie przyrody do naszego życia (2020/2273(INI)).

(50)Konkluzje Rady w sprawie różnorodności biologicznej – potrzeba pilnych działań, 12210/20.

(51)Dokument roboczy służb Komisji “Kryteria i wytyczne dotyczące wyznaczania obszarów chronionych” (SWD(2022) 23 final).

(52)Dostępne w Circabc (europa.eu) [Odniesienie należy wypełnić]

(53)Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego “Sprawozdanie o stanie i tendencjach w Unii Europejskiej w zakresie stanu i tendencji w latach 2013–2018 gatunków i typów siedlisk chronionych dyrektywą ptasiańską i siedliskową”, COM(2020) 635 final.

(54) https://seea.un.org/sites/seea.un.org/files/documents/EA/seea_ea_white_cover_final.pdf .

(55)Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC): Sprawozdanie specjalne w sprawie skutków globalnego ocieplenia o 1,5°C i związanych z nim globalnych ścieżek emisji gazów cieplarnianych w kontekście wzmocnienia globalnej reakcji na zagrożenie zmianą klimatu, zrównoważonego rozwoju i wysiłków na rzecz wyeliminowania ubóstwa [Masson-Delmotte, V., P. Zhai, H.-O. Pörtner, D. Roberts, J. Skea, P.R. Shukla, A. Pirani, W. Moufouma-Okia, C. Péan, R. Pidcock, S. Connors, J.B.R. Matthews, Y. Chen, X. Zhou, M.I. Gomis, E. Lonnoy, T. Maycock, M. Tignor i T. Waterfield (red.)] https://www.ipcc.ch/sr15/

(56) Zmiana klimatu 2022: skutki, adaptacja i podatność na zagrożenia | Zmiana klimatu 2022: skutki, przystosowanie się do zmiany klimatu i podatność na zagrożenia (ipcc.ch) .

(57) IPBES (2019): Sprawozdanie z globalnej oceny różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych Międzyrządowej Platformy Naukowo-Politycznej w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów. E. S. Brondizio, J. Settele, S. Díaz i H. T. Ngo (redaktorzy). Sekretariat IPBES, Bonn, Niemcy. 1148 stron. https://doi.org/10.5281/zenodo.3831673 .

(58)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. ustanawiające ramy na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999 (“Europejskie prawo o klimacie”) (Dz.U. L 243 z 9.7.2021, s. 1).

(59) Nature-based solutions are solutions that are inspired and supported by nature, that are cost-effective, and that simultaneously provide environmental, social and economic benefits and help build resilience. Such solutions bring more, and more diverse, nature and natural features and processes into cities, landscapes and seascapes, through locally adapted, resource-efficient and systemic interventions. Nature-based solutions must therefore benefit biodiversity and support the delivery of a range of ecosystem services.

(60)

Communication from the European Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions. Forging a climate-resilient Europe – the new EU Strategy on Adaptation to Climate Change (COM/2021/82 final).

(61) Proposal for a Regulation of the European Parliament and of the Council amending Regulations (EU) 2018/841 as regards the scope, simplifying the compliance rules, setting out the targets of the Member States for 2030 and committing to the collective achievement of climate neutrality by 2035 in the land use, forestry and agriculture sector, and (EU) 2018/1999 as regards improvement in monitoring, reporting, tracking of progress and review (COM/2021/554 final).

(62) Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European, Economic and Social Committee and the Committee of the Regions, Safeguarding food security and reinforcing the resilience of food systems, COM (2022) 133 final.

(63) Conference on the Future of Europe – Report on the Final Outcome, May 2022, Proposal 2 (1, 4, 5) p. 44, Proposal 6 (6) p. 48.

(64) Communication from the Commission to the European Parliament, Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions. EU Soil Strategy for 2030 Reaping the benefits of healthy soils for people, food, nature and climate (COM/2021/699 final).

(65) Council Directive 92/43/EEC of 21 May 1992 on the conservation of natural habitats and of wild fauna and flora (OJ L 206, 22.7.1992, p. 7).

(66) Directive 2009/147/EC of the European Parliament and of the Council of 30 November 2009 on the conservation of wild birds (OJ L 20, 26.1.2010, p. 7).

(67) DG Environment. 2017, “Reporting under Article 17 of the Habitats Directive: Explanatory notes and guidelines for the period 2013-2018” and DG Environment 2013, “Interpretation manual of European Union habitats Eur 28”.

(68) Regulation (EU) No 1380/2013 of the European Parliament and of the Council of 11 December 2013 on the Common Fisheries Policy, amending Council Regulations (EC) No 1954/2003 and (EC) No 1224/2009 and repealing Council Regulations (EC) No 2371/2002 and (EC) No 639/2004 and Council Decision 2004/585/EC (OJ L 354, 28.12.2013, p. 22).

(69) The Convention for the Protection of the Marine Environment in the North-East Atlantic of 1992 – the OSPAR Convention (OSPAR), the Convention on the Protection of the Marine Environment in the Baltic Sea Area of 1992 – the Helsinki Convention (HELCOM), the Convention for the Protection of Marine Environment and the Coastal Region of the Mediterranean of 1995 – the Barcelona Convention (UNEP-MAP) and the Convention for the Protection of the Black Sea of 1992 – the Bucharest Convention.

(70) Vysna, V., Maes, J., Petersen, J.E., La Notte, A., Vallecillo, S., Aizpurua, N., Ivits, E., Teller, A., Accounting for ecosystems and their services in the European Union (INCA). Final report from phase II of the INCA project aiming to develop a pilot for an integrated system of ecosystem accounts for the EU. Statistical report. Publications office of the European Union, Luxembourg, 2021.

(71) Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions. EU Pollinators Initiative (COM/2018/395 final).

(72) Report from the Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions. Progress in the implementation of the EU Pollinators Initiative (COM/2021/261 final).

(73) European Parliament resolution of 9 June 2021 on the EU Biodiversity Strategy for 2030: Bringing nature back into our lives (2020/2273(INI), available at https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-9-2021-0277_EN.pdf..

(74) Council Conlusions of 17 December 2020 on European Court of Auditors’ Special Report No 15/2020 entitled “Protection of wild pollinators in the EU: Commission initiatives have not borne fruit(14168/20).

(75) Special Report 15/2020, https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/SR20_15/SR_Pollinators_EN.pdf

(76) European Redlist – Environment – European Commission (europa.eu)

(77) Regulation (EU) 2021/2115 of the European Parliament and of the Council of 2 December 2021 establishing rules on support for strategic plans to be drawn up by Member States under the common agricultural policy (CAP Strategic Plans) and financed by the European Agricultural Guarantee Fund (EAGF) and by the European Agricultural Fund for Rural Development (EAFRD) and repealing Regulations (EU) No 1305/2013 and (EU) No 1307/2013, OJ L 435, 6.12.2021, p. 1,

(78) Where a farmer commits to devote at least 7% of his/her arable land to non-productive areas or features, including land lying fallow, under an enhanced eco-scheme or if there is a minimum share of at least 7 % of arable land at farm level that includes also catch crops or nitrogen fixing crops, cultivated without the use of plant protection products.

(79) Rewetting is the process of changing a drained soil into a wet soil. Chapter 1 of IPCC 2014, 2013 and Supplement to the 2006 IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories: Wetlands, Hiraishi, T., Krug, T., Tanabe, K., Srivastava, N., Baasansuren, J., Fukuda, M. and Troxler, T.G. (eds).

(80)Termin “gleba organiczna” został zdefiniowany w wytycznych IPCC z 2006 r. i wytycznych IPCC z 2006 r. dotyczących krajowych wykazów gazów cieplarnianych, przygotowanych przez krajowy program inwentaryzacji gazów cieplarnianych, Eggleston H.S., Buendia L., Miwa K., Ngara T. i Tanabe K. (red.).

(81)Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów. Nowa strategia leśna UE 2030 (COM(2021) 572 final).

(82) Wskaźnik ptaków pospolitych (agregat UE) – Zbiory danych o produktach – Eurostat (europa.eu) .

(83)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1241 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1224/2009 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013, (UE) 2016/1139, (UE) 2018/973, (UE) 2019/472 i (UE) 2019/1022, oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 (Dz.U. L 198 z 25.7.2019, s. 105).

(84) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82).

(85)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (UE) 2015/652 oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 1).

(86)

Dyrektywa 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1998 r. odnosząca się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 93/12/EWG (Dz.U. L 350 z 28.12.1998, str. 58).

(87)Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów REPowerEU: Wspólne europejskie działania na rzecz bezpiecznej i zrównoważonej energii po przystępnej cenie (COM(2022) 108 final).

(88)

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2018/2001 w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, dyrektywę 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków oraz dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej, COM(2022) 222 final.

(89) Zalecenie Komisji w sprawie przyspieszenia procedur wydawania zezwoleń na projekty dotyczące energii odnawialnej i ułatwienia zawierania umów zakupu energii elektrycznej, C(2022) 3219 final.

(90)dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, str. 7).

(91) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie misji europejskich, COM(2021) 609 final).

(92) Dyrektywa 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG (Dz.U. L 41 z 14.2.2003, str. 26).

(93)Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).

(94)Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 172 z 26.6.2019, s. 56).

(95) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/240 z dnia 10 lutego 2021 r. ustanawiające Instrument Wsparcia Technicznego (Dz.U. L 57 z 18.2.2021, s. 1).

(96)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/783 z dnia 29 kwietnia 2021 r. ustanawiające Program działań na rzecz środowiska i klimatu (LIFE) oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1293/2013 (Dz.U. L 172 z 17.5.2021, s. 53).

(97)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiające Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1004 (Dz.U. L 247 z 13.7.2021, s. 1).

(98)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2220 z dnia 23 grudnia 2020 r. ustanawiające niektóre przepisy przejściowe dotyczące wsparcia z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) w latach 2021 i 2022 oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, (UE) nr 1306/2013 i (UE) nr 1307/2013 w odniesieniu do zasobów i stosowania w latach 2021 i 2022 oraz rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do zasobów i podziału takiego wsparcia w odniesieniu do lat 2021 i 2022 (Dz.U. L 437 z 28.12.2020, s. 1).

(99)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1058 z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Funduszu Spójności (Dz.U. L 231 z 30.6.2021, s. 60).

(100)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1056 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji (Dz.U. L 231 z 30.6.2021, s. 1).

(101)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/695 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji “Horyzont Europa”, określające zasady uczestnictwa i upowszechniania tego programu oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 1290/2013 i (UE) nr 1291/2013 (Dz.U. L 170 z 12.5.2021, s. 1).

(102)Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (Dz.U. L 433I z 22.12.2020, s. 11).

(103)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 z dnia 12 lutego 2021 r. ustanawiające Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (Dz.U. L 57 z 18.2.2021, s. 17).

(104) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/523 z dnia 24 marca 2021 r. ustanawiające Program InvestEU i zmieniające rozporządzenie (UE) 2015/1017 (Dz.U. L 107 z 26.3.2021, s. 30).

(105)Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady “Zrównoważony obieg węgla” (COM(2021) 800 final).

(106)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2115 z dnia 2 grudnia 2021 r. ustanawiające przepisy dotyczące wsparcia na podstawie planów strategicznych sporządzanych przez państwa członkowskie w ramach wspólnej polityki rolnej (planów strategicznych WPR) i finansowanych z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i (UE) nr 1307/2013.

(107)[Odniesienie zostanie dodane po opublikowaniu 8. EAP].

(108)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(109) Rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 154 z 21.6.2003, str. 1).

(110) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/696 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające unijny program kosmiczny i Agencję Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 912/2010, (UE) nr 1285/2013 i (UE) nr 377/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE (Dz.U. L 170 z 12.5.2021, s. 69).

(111) Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2018/2001 w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, dyrektywę 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków oraz dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej, COM(2022) 222 final.

(112) Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).

(113) Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa (Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1).

(114)O których mowa w art. 58 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(115)W zależności od tego, kiedy rozporządzenie wejdzie w życie, co z kolei zależy od daty przyjęcia.

(116)Szczegółowe informacje na temat trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie internetowej: https://myintracomm.ec.europa.eu/budgweb/EN/man/budgmanag/Pages/budgmanag.aspx

(117)Zróżnicowane = środki zróżnicowane / niezróżnicowane = środki niezróżnicowane.

(118)EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu.

(119)Kraje kandydujące oraz, w stosownych przypadkach, potencjalni kandydaci z Bałkanów Zachodnich.

(120)Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne pozycje “BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(121) Wymagane środki administracyjne zostaną pokryte ze środków już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych, uzupełnionych, w razie potrzeby, wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przyznane zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

(122)Produkty to produkty i usługi, które mają zostać dostarczone (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itp.).

(123) As described in point 1.4.2. ‘Specific objective(s)…’

(124) AC= Contract Staff; AL = Local Staff; END= Seconded National Expert; INT = agency staff; JPD= Junior Professionals in Delegations.

(125) Sub-ceiling for external staff covered by operational appropriations (former ‘BA’ lines).

(126) Year N is the year in which implementation of the proposal/initiative starts. Please replace “N” by the expected first year of implementation (for instance: 2021). The same for the following years.

(127) As regards traditional own resources (customs duties, sugar levies), the amounts indicated must be net amounts, i.e. gross amounts after deduction of 20 % for collection costs.

EUROPEAN COMMISSION

Brussels, 22.6.2022

COM(2022) 304 final

ZAŁĄCZNIKI #

wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady

w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych #

{SEC(2022) 256 final} – {SWD(2022) 167 final} – {SWD(2022) 168 final}

ZAŁĄCZNIK I EKOSYSTEMY LĄDOWE, PRZYBRZEŻNE I SŁODKOWODNE – TYPY SIEDLISK I GRUPY TYPÓW SIEDLISK, O KTÓRYCH MOWA W ART. 4 UST. 1 I 2 #

Poniższy wykaz obejmuje wszystkie typy siedlisk lądowych, przybrzeżnych i słodkowodnych wymienione w załączniku I do dyrektywy 92/43/EWG, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, a także sześć grup tych typów siedlisk, a mianowicie 1) tereny podmokłe (przybrzeżne i śródlądowe), 2) użytki zielone i inne siedliska pasterskie, 3) siedliska rzeczne, jeziorne, aluwialne i łęgowe, 4) lasy, 5) siedliska stepowe, wrzosowiskowe i zaroślowe oraz 6) siedliska skaliste i wydmowe.

1.GRUPA 1: Tereny podmokłe (przybrzeżne i śródlądowe) #

Kod typu siedliska przyrodniczego, o którym mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG	Nazwa typu siedliska, o której mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG
Siedliska przybrzeżne i solne
1130	Ujścia rzek
140	Równiny błotne i piaszczyste niepokryte wodą morską podczas odpływu
1150	Przybrzeżne laguny
1310	Salicornia i inne rośliny jednoroczne kolonizujące błoto i piasek
1320	Murawy nadmorskie (Spartinion maritimae)
1330	Atlantyckie słone łąki (Glauco-Puccinellietalia maritimae)
1340	Śródlądowe słone łąki
1410	Śródziemnomorskie słone łąki (Juncetalia maritimi))
1420	Śródziemnomorskie i termoatlantyckie zarośla halofilne (Sarcocornetea fruticosi)
1530	Panońskie słone stepy i słone bagna
1650	Borealne wąskie przesmyki Bałtyku
Podmokłe wrzosowiska i murawy torfowe
4010	Wilgotne wrzosowiska północnego Atlantyku z Erica tetralix
4020	Umiarkowane wilgotne wrzosowiska atlantyckie z Erica ciliaris i Erica tetralix
6460	Murawy torfowe Troodos
Torfowiska, torfowiska i torfowiska
7110		Czynne torfowiska wysokie
7120		Zdegradowane torfowiska wysokie nadal zdolne do naturalnej regeneracji
7130		Torfowiska kocykowe
7140		Torfowiska przejściowe i trzęsawiska
7150		Zagłębienia na podłożach torfowych rynchosporionu
7160		Fennoskandyjskie źródła bogate w minerały i torfowiska źródlane
7210		Torfowiska wapienne z Cladium mariscus i gatunkami Caricion davallianae
7220		Petryfikujące źródła z formacją tufową (Cratoneurion)
7230		Torfowiska alkaliczne
7240		Alpejskie formacje pionierskie Caricion bicoloris-atrofuscae
7310		Aapa torfowiska
7320		Torfowiska Palsa
Podmokłe lasy
9080		Fennoskandzkie liściaste lasy bagienne
Zobacz materiał 91D0		Lasy bagienne

2.GRUPA 2: Łąki i inne siedliska pasterskie #

Kod typu siedliska przyrodniczego, o którym mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG	Nazwa typu siedliska, o której mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG
Siedliska nadbrzeżne i wydmowe
1630	Borealne nadbałtyckie łąki
21A0	Krzesła Machairs
Siedliska wrzosowisk i zarośli
4030	Suche wrzosowiska europejskie
4040	Suche wrzosowiska przybrzeżne Atlantyku z Erica vagans
4090	Endemiczne wrzosowiska oro-śródziemnomorskie z janowcami
5130	Formacje jałowca pospolitego na wrzosowiskach lub murawach wapiennych
8240	Nawierzchnie wapienne
Łąki
6110	Rupikolowe murawy wapienne lub zasadochłonne Alysso-Sedion albi
6120	Murawy wapienne piaskowe kseryckie
6130	Murawy kamilowe Violetalia calaminariae
6140	Krzemionkowe murawy pirenejskie Festuca eskia
6150	Krzemionkowe murawy alpejskie i borealne
6160	Oro-iberyjskie murawy Festuca indigesta
6170	Alpejskie i subalpejskie murawy wapienne
6180	Makaronezyjskie murawy mezofilne
6190	Murawy panońskie (Stipo-Festucetalia pallentis)
6210	Półnaturalne murawy suche i facje zaroślowe na podłożach wapiennych (Festuco-Brometalia)
6220	Pseudostep z trawami i roślinami jednorocznymi Thero-Brachypodietea
6230	Bogate gatunkowo murawy Nardus na podłożach krzemionkowych na obszarach górskich (i obszarach podgórskich w Europie kontynentalnej)
6240	Subpanońskie murawy stepowe
6250	Panońskie lessowe murawy stepowe
6260	Panońskie piaszczyste stepy
6270	Fennoskandzkie nizinne murawy bogate w suche i mezologiczne
6280	Nordyckie alwary i prekambryjskie płaskie skały wapienne
62A0	Suche murawy subśródziemnomorskie (Scorzoneratalia villosae)
62B0	Wężowate murawy Cypru
62C0	Stepy ponto-sarmackie
62D0	Oro-Mezyjskie murawy acidofilne
6410	Łąki trzęślicowe na glebach wapiennych, torfowych lub gliniasto-mułowych (Molinion caeruleae)
6420	Śródziemnomorskie wysokie, wilgotne murawy Molinio-Holoschoenion
6510	Nizinne łąki kośne (Alopecurus pratensis, Sanguisorba officinalis)
6520	Górskie łąki kośne
Dehesas i zalesione łąki
6310	Dehesas z wiecznie zielonym Quercus spp.
6530	Zalesione łąki Fennoskandii
9070	Zalesione pastwiska fennoskandzkie

3.GRUPA 3: Siedliska rzeczne, jeziorne, aluwialne i łęgowe #

Kod typu siedliska przyrodniczego, o którym mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG	Nazwa typu siedliska, o której mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG
Rzeki i jeziora
3110	Wody oligotroficzne zawierające bardzo mało minerałów piaszczystych równin (Littorelletalia uniflorae)
3120	Wody oligotroficzne zawierające bardzo mało minerałów, na ogół występujące na piaszczystych glebach zachodniej części Morza Śródziemnego, z Isoetes spp.
3130	Oligotroficzne do mezotroficznych wód stojących z roślinnością Littorelletea uniflorae i/lub Isoëto-Nanojuncetea
3140	Twarde wody oligomezotroficzne z roślinnością bentosową Chara spp.
3150	Naturalne jeziora eutroficzne z roślinnością typu magnopotamion lub hydrocharition
3160	Naturalne dystroficzne jeziora i stawy
3170	Śródziemnomorskie stawy tymczasowe
3180	Turloughs
3190	Jeziora krasu gipsowego
Zobacz materiał 31A0	Transylwańskie łóżka lotosu z gorącymi źródłami
3210	Naturalne rzeki Fennoskandii
3220	Alpejskie rzeki i roślinność zielna wzdłuż ich brzegów
3230	Rzeki alpejskie i ich drzewiasta roślinność z Myricaria germanica
3240	Rzeki alpejskie i ich drzewiasta roślinność z Salix elaeagnos
3250	Stale płynące rzeki Morza Śródziemnego z Glaucium flavum
3260	Cieki wodne na poziomach równinnych i górskich z roślinnością Ranunculion fluitantis i Callitricho-Batrachion
3270	Rzeki o błotnistych brzegach z roślinnością Chenopodion rubri p.p. i Bidention p.p.
3280	Stale płynące rzeki Morza Śródziemnego z gatunkami Paspalo-Agrostidion i zwisającymi zasłonami Salix i Populus alba
3290	Okresowo płynące śródziemnomorskie rzeki Paspalo-Agrostidion
Zobacz materiał 32A0	Tufowe kaskady krasowych rzek Alp Dynarskich
Łąki łęgowe
6430	Hydrofilne zbiorowiska obrzeży ziół wysokich na równinach i poziomach górskich i alpejskich
6440	Łąki łęgowe dolin rzecznych Cnidion dubii
6450	Północne borealne łąki łęgowe
6540	Subśródziemnomorskie murawy Molinio-Hordeion secalini
Lasy łęgowe/łęgowe
9160	Subatlantyckie i średnioeuropejskie lasy dębowe lub grądowe Carpinion betuli
Zobacz materiał 91E0	Lasy łęgowe z Alnus glutinosa i Fraxinus excelsior (Alno-Padion, Alnion incanae, Salicion albae)
91F0	Nadbrzeżne lasy mieszane Quercus robur, Ulmus laevis i Ulmus minor, Fraxinus excelsior lub Fraxinus angustifolia, wzdłuż wielkich rzek (Ulmenion minoris))
Zobacz materiał 92A0	Galerie Salix alba i Populus alba
Zobacz materiał 92B0	Formacje nadbrzeżne na przerywanych śródziemnomorskich ciekach wodnych z Rhododendron ponticum, Salix i innymi
92C0	Platanus orientalis i Lasy Liquidambar orientalis (Platanion orientalis))
Zobacz materiał 92D0	Południowe nadbrzeżne galerie i zarośla (Nerio-Tamaricetea i Securinegion tinctoriae)
9370	Gaje palmowe Feniksa

4.GRUPA 4: Lasy #

Kod typu siedliska przyrodniczego, o którym mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG	Nazwa typu siedliska, o której mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG
Lasy borealne
9010	Tajga Zachodnia
9020	Fennoskandzkie półborealne naturalne stare lasy liściaste liściaste (Quercus, Tilia, Acer, Fraxinus lub Ulmus) bogate w epifity
9030	Lasy naturalne w stadiach sukcesji pierwotnej wybrzeża lądowego
9040	Nordyckie lasy subalpejskie/subarktyczne z Betula pubescens ssp. czerepanovii powiedział:
9050	Fennoskandzkie lasy bogate w zioła z Picea abies
9060	Lasy iglaste na lodowcach polodowcowych lub z nimi połączone
Lasy strefy umiarkowanej
9110	Lasy bukowe Luzulo-Fagetum
9120	Atlantyckie lasy bukowe acidofilne z Ilex i czasem także Taxus w warstwie krzewów (Quercion robori-petraeae lub Ilici-Fagenion)
9130	Lasy bukowe Asperulo-Fagetum
9140	Środkowoeuropejskie subalpejskie lasy bukowe z Acer i Rumex arifolius
9150	Środkowoeuropejskie wapienne lasy bukowe Cephalanthero-Fagion
9170	Lasy dębowo-grabowe Galio-Carpinetum
9180	Lasy Tilio-Acerion o zboczach, piargach i wąwozach
9190	Stare acydofilne lasy dębowe z Quercus robur na piaszczystych równinach
Zobacz materiał 91A0	Stare lasy dębowe bezszypułkowe z Ilex i Blechnum na Wyspach Brytyjskich
Zobacz materiał 91B0	Ciepłolubne lasy Fraxinus angustifolia
Zobacz materiał 91G0	Lasy panońskie z Quercus petraea i Carpinus betulus
91H0	Lasy panońskie z Quercus pubescens
91I0	Eurosyberyjskie lasy stepowe z Quercus spp.
Zobacz materiał 91J0	Lasy Taxus baccata na Wyspach Brytyjskich
Zobacz materiał 91K0	Iliryjskie lasy Fagus sylvatica (Aremonio-Fagion)
91L0	Iliryjskie lasy dębowo-grabowe (Erythronio-Carpinion)
91M0	Panońsko-bałkański dąb indyczy – dęby bezszypułkowe
Zobacz materiał 91P0	Świętokrzyski las jodłowy (Abietetum polonicum)
91Q0	Zachodniokarpackie lasy wapienne Pinus sylvestris
Zobacz materiał 91R0	Dolomit dynarski Lasy sosny zwyczajnej (Genisto januensis-Pinetum)
Zobacz materiał 91S0	Buczyny zachodniopontyjskie
Zobacz materiał 91T0	Porosty środkowoeuropejskie, lasy sosnowe
91U0	Sarmacki stepowy las sosnowy
91V0	Dackie lasy bukowe (Symphyto-Fagion)
91W0	Moesian bee forest
91X0	Dobrogeańskie lasy bukowe
91Y0	Dackie lasy dębowo-grabowe
Zobacz materiał 91Z0	Drewno lipowe srebrzyste mezyjskie
91AA	Wschodnie lasy dębu białego
91BA	Moesian brodawkość lasy
91CA	Rodopidy i Pasmo Bałkańskie Lasy sosnowe
Lasy śródziemnomorskie i makaronezyjskie
9210	Apenińskie lasy bukowe z Taxus i Ilex
9220	Apenińskie lasy bukowe z Abies alba i lasy bukowe z Abies nebrodensis
9230	Galicyjsko-portugalskie lasy dębowe z Quercus robur i Quercus pyrenaica
9240	Quercus faginea i Quercus canariensis Lasy iberyjskie
9250	Lasy Quercus trojana
9260	Lasy Castanea sativa
9270	Greckie lasy bukowe z Abies borisii-regis
9280	Lasy Quercus frainetto
9290	Lasy Cupressus (Acero-Cupression)
9310	Egejskie lasy Quercus brachyphylla
9320	Lasy Olea i Ceratonia
9330	Lasy Quercus suber
9340	Lasy Quercus ilex i Quercus rotundifolia
9350	Lasy Quercus macrolepis
9360	Makaronezyjskie lasy wawrzynowe (Laurus, Ocotea)
9380	Lasy ostrokrzewu pospolitego (Ilex aquifolium)
9390	Zarośla i niska roślinność leśna z Quercus alnifolia
Zobacz materiał 93A0	Lasy z Quercus infectoria (Anagyro foetidae-Quercetum infectoriae)
Górskie lasy iglaste
9410	Acidofilne lasy Picea od gór do alpejskich (Vaccinio-Piceetea)
9420	Alpejskie lasy Larix decidua i/lub Pinus cembra
9430	Subalpejskie i górskie lasy Pinus uncinata
9510	Lasy Abies alba w Apeninach Południowych
9520	Lasy Abies pinsapo
9530	(Pod-) Śródziemnomorskie lasy sosnowe z endemicznymi sosnami czarnymi
9540	Śródziemnomorskie lasy sosnowe z endemicznymi sosnami mezogeańskimi
9550	Endemiczne lasy sosnowe Wysp Kanaryjskich
9560	Endemiczne lasy z Juniperus spp.
9570	Lasy Tetraclinis articulata
9580	Śródziemnomorskie lasy Taxus baccata
9590	Lasy Cedrus brevifolia (Cedrosetum brevifoliae)
Zobacz materiał 95A0	Wysokie oro-śródziemnomorskie lasy sosnowe

5.GRUPA 5: Siedliska stepowe, wrzosowiska i zarośla #

Kod typu siedliska przyrodniczego, o którym mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG	Nazwa typu siedliska, o której mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG
Stepy solne i gipsowe
1430	Peelingi halo-nitrofilne (Pegano-Salsoletea)
1510	Śródziemnomorskie stepy solne (Limonietalia)
1520	Roślinność gipsowa iberyjska (Gypsophiletalia)
Umiarkowane wrzosowiska i zarośla
4050	Endemiczne wrzosowiska makaronezyjskie
4060	Wrzosowiska alpejskie i borealne
4070	Krzewy z Pinus mugo i Rhododendron hirsutum (Mugo-Rhododendretum hirsuti)
4080	Subarktyczny zarośla Salix spp.
40A0	Subkontynentalne zarośla okołopanońskie
40B0	Zarośla Rhodope Potentilla fruticosa
40C0	Ponto-sarmackie zarośla liściaste
Sclerophyllous scrub (matorral)
5110	Stabilne formacje kserotermofilne z Buxus sempervirens na zboczach skalnych (Berberidion p.p.)
5120	Formacje górskie Cytisus purgans
5140	Formacje Cistus palhinhae na wilgotnych wrzosowiskach morskich
5220	Drzewiasty matorral z Zyziphus
5230	Drzewiasty matorral z Laurus nobilis
5310	Zarośla Laurus nobilis
5320	Niskie formacje wilczomlecza w pobliżu klifów
5330	Peeling termośródziemnomorski i przedpustynny
5410	Frygany z klifów zachodniego Morza Śródziemnego (Astragalo-Plantaginetum subulatae)
5420	Sarcopoterium spinosum phryganas
5430	Endemiczne frygany Euphorbio-Verbascion

6.GRUPA 6: Siedliska skaliste i wydmowe #

Kod typu siedliska przyrodniczego, o którym mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG	Nazwa typu siedliska, o której mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG
Klify morskie, plaże i wysepki
1210	Roczna roślinność linii dryfu
1220	Wieloletnia roślinność kamienistych brzegów
1230	Porośnięte roślinnością klify morskie wybrzeży Atlantyku i Bałtyku
1240	Porośnięte roślinnością klify morskie wybrzeży Morza Śródziemnego z endemicznym Limonium spp.
1250	Porośnięte roślinnością klify morskie z endemiczną florą wybrzeży Makaronezji
1610	Bałtyckie wyspy eskerowe z piaszczystą, kamienistą i żwirową roślinnością plażową oraz roślinnością sublitoralną
1620	Borealne bałtyckie wysepki i małe wyspy
1640	Borealne bałtyckie piaszczyste plaże z wieloletnią roślinnością
Wydmy przybrzeżne i śródlądowe
2110	Ruchome wydmy embrionalne
2120	Ruchome wydmy wzdłuż linii brzegowej z Ammophila arenaria (“białe wydmy”)
2130	Naprawiono wydmy nadbrzeżne z roślinnością zielną (“wydmy szare”)
2140	Odwapnione wydmy stałe z Empetrum nigrum
2150	Atlantyckie odwapnione wydmy stałe (Calluno-Ulicetea)
2160	Wydmy z Hippophaë rhamnoides
2170	Wydmy z Salix repens ssp. argentea (Salicion arenariae)
2180	Zalesione wydmy regionu atlantyckiego, kontynentalnego i borealnego
2190	Wilgotne spodnie wydmowe
2210	Crucianellion maritimae stałe wydmy plażowe
2220	Wydmy z Euphorbia terracina
2230	Murawy wydmowe Malcolmietalia
2240	Murawy wydmowe Brachypodietalia z roślinami jednorocznymi
2250	Wydmy przybrzeżne z Juniperus spp.
2260	Cisto-Lavenduletalia wydmowe zarośla twardolistne
2270	Zalesione wydmy z Pinus pinea i/lub Pinus pinaster
2310	Suche wrzosowiska z Calluna i Genista
2320	Suche wrzosowiska piaskowe z Calluna i Empetrum nigrum
2330	Wydmy śródlądowe z otwartymi murawami Corynephorus i Agrostis
2340	Panońskie wydmy śródlądowe
Zobacz materiał 91N0	Panońskie śródlądowe zarośla wydmowe (Junipero-Populetum albae))
Siedliska skaliste
8110	Piargi krzemionkowe gór do poziomu śniegu (Androsacetalia alpinae i Galeopsietalia ladani)
8120	Piargi wapienne i wapienne od gór do poziomów alpejskich (Thlaspietea rotundifolii)
8130	Zachodnia część Morza Śródziemnego i ciepłolubne piargi
8140	Piargi we wschodniej części Morza Śródziemnego
8150	Środkowoeuropejskie wyżynne piargi krzemionkowe
8160	Środkowoeuropejskie piargi wapienne poziomów górskich i górskich
8210	Wapienne skaliste zbocza z roślinnością chasmofityczną
8220	Krzemionkowe skaliste zbocza z roślinnością przepastniczą
8230	Skała krzemionkowa z pionierską roślinnością Sedo-Scleranthion lub Sedo albi-Veronicion dillenii
8310	Jaskinie niedostępne dla zwiedzających
8320	Pola lawy i naturalne wykopaliska
8340	Lodowce stałe

ZAŁĄCZNIK II
EKOSYSTEMY MORSKIE – TYPY SIEDLISK I GRUPY TYPÓW SIEDLISK, O KTÓRYCH MOWA W ART. 5 UST. 1 I 2 #

Poniższy wykaz obejmuje typy siedlisk morskich, o których mowa w art. 5 ust. 1 i art. 5 ust. 2, a także siedem grup tych typów siedlisk, a mianowicie: 1) siedliska trawy morskiej, 2) lasy makroglonów, 3) siedliska skorupiaków, 4) złoża Maerla, 5) złoża gąbek, koralowców i koralowców, 6) otwory wentylacyjne i wycieki oraz 7) osady miękkie (powyżej 1000 metrów głębokości). Przedstawiono również związek z typami siedlisk wymienionymi w załączniku I do dyrektywy 92/43/EWG.

Klasyfikacja typów siedlisk morskich, z podziałem na morskie regiony biogeograficzne, jest dokonywana zgodnie z europejskim systemem informacji przyrodniczej (EUNIS), zmienionym na potrzeby typologii siedlisk morskich w 2022 przez Europejską Agencję Środowiska (EEA). Informacje na temat powiązanych siedlisk wymienionych w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG opierają się na przejściu dla pieszych opublikowanym przez EEA w 2021 r. 1 .

1.Grupa 1: Trawa morska #

Kod EUNIS	Nazwa typu siedliska EUNIS		Kod typu powiązanego siedliska, o którym mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG
Atlantycki
MA522	Trawa morska na atlantyckim piasku przybrzeżnym		1140; 1160
MA623	Trawa morska na błocie przybrzeżnym Atlantyku		1140; 1160
MB522	Trawa morska na atlantyckim piasku infralitoralnym		1110; 1150; 1160
Morze Bałtyckie
MA332	Gruboziarnisty osad hydrolitoralowy Bałtyku charakteryzujący się roślinnością zanurzoną		1130; 1160; 1610; 1620
MA432	Osad mieszany hydrolitoralu Bałtyku charakteryzujący się roślinnością zanurzoną		1130; 1140; 1160; 1610
MA532	Bałtycki piasek hydrolitoralny charakteryzujący się zanurzonymi roślinami ukorzenionymi		1130; 1140; 1160; 1610
MA632	Błoto hydrolitoralne Bałtyku zdominowane przez zanurzone rośliny ukorzenione		1130; 1140; 1160; 1650
MB332	Gruboziarnisty osad podlitoralny Bałtyku charakteryzujący się zanurzonymi roślinami ukorzenionymi		1110; 1160
MB432	Mieszany osad podlitoralny Bałtyku charakteryzujący się zanurzonymi roślinami ukorzenionymi		1110; 1160; 1650
MB532	Bałtyckie piaski infralitoralne charakteryzujące się zanurzonymi roślinami ukorzenionymi		1110; 1130; 1150; 1160
MB632	Bałtycki osad mułowy infralitoralny charakteryzujący się zanurzonymi roślinami ukorzenionymi		1130; 1150; 1160; 1650
Morze Czarne
MB546		Trawa morska i kłączowe łąki glonów w słodkowodnych wodach Morza Czarnego wpłynęły na podlitoralne muliste piaski	1110; 1130; 1160
MB547		Łąki trawy morskiej z Morza Czarnego na umiarkowanie odsłoniętych górnych czystych piaskach infralitoralnych	1110; 1160
MB548		Łąki trawy morskiej z Morza Czarnego na piaskach dolnych infralitoralnych	1110; 1160
Morze Śródziemne
MB252		Biocenoza Posidonia oceanica	1120
MB2521		Ekomorfoza pasiastych łąk Posidonia oceanica	1120; 1130; 1160
MB2522		Ekomorfoza łąk “koralowych” Posidonia oceanica	1120; 1130; 1160
MB2523		Facja martwych “mat” Posidonia oceanica bez większej epiflory	1120; 1130; 1160
MB2524		Związek z Caulerpa prolifera na złożach Posidonia	1120; 1130; 1160
MB5521		Związek z Cymodocea nodosa na dobrze posortowanych piaskach drobnoziarnistych	1110; 1130; 1160
MB5534		Związek z Cymodocea nodosa na powierzchniowych mulistych piaskach w wodach osłoniętych	1110; 1130; 1160
MB5535		Związek z Zostera noltei na powierzchniowych mulistych piaskach w wodach osłoniętych	1110; 1130; 1160
MB5541		Związek z marskością wątroby i/lub Ruppia maritima na piasku	1110; 1130; 1160
MB5544		Związek z Zostera noltei w środowisku euryhalinowym i eurytermicznym na piasku	1110; 1130; 1160
MB5545		Związek z Zostera marina w środowisku euryhalinowym i eurytermicznym	1110; 1130; 1160

2.Grupa 2: Lasy makroglonów #

Kod EUNIS	Nazwa typu siedliska EUNIS		Powiązane kody załącznika I (dyrektywa siedliskowa)
Atlantycki
MA123	Zbiorowiska wodorostów na pełnej zasolonej atlantyckiej skale przybrzeżnej		1160; 1170; 1130
MA125	Fukoidy na atlantyckiej skale litoralnej o zmiennym zasoleniu		1170; 1130
MB121	Zbiorowiska wodorostów i wodorostów na atlantyckiej skale infralitoralnej		1170; 1160
MB123	Zbiorowiska wodorostów i wodorostów na dotkniętych osadami lub naruszonych atlantyckich skałach infralitoralnych		1170; 1160
MB124	Zbiorowiska wodorostów na atlantyckiej skale infralitoralnej o zmiennym zasoleniu		1170; 1130; 1160
MB321	Zbiorowiska wodorostów i wodorostów na gruboziarnistym osadzie podlitoralnym Atlantyku		1160
MB521	Zbiorowiska wodorostów i wodorostów na atlantyckim piasku infralitoralnym		1160
MB621	Zbiorowiska porośnięte roślinnością w atlantyckim błocie infralitoralnym		1160
Morze Bałtyckie
MA131	Bałtyckie skały hydrolitoralne i głazy charakteryzujące się wieloletnimi glonami		1160; 1170; 1130; 1610; 1620
MB131	Glony wieloletnie na bałtyckich skałach infralitoralnych i głazach		1170; 1160
MB232	Dna podlitoralne Bałtyku charakteryzujące się żwirem muszlowym		1160; 1110
MB333	Bałtycki osad podlitoralny gruboziarnisty charakteryzujący się wieloletnimi glonami		1110; 1160
MB433	Bałtycki osad mieszany infralitoralny charakteryzujący się wieloletnimi glonami		1110; 1130; 1160; 1170
Morze Czarne
MB144		Zdominowane przez Morze Czarne Morze Czarne odsłoniło górną skałę infralitoralną z fukaliami	1170; 1160
MB149		Morze Czarne, zdominowane przez Mytilidy, umiarkowanie odsłonięte górne skały infralitoralne z fukałami	1170; 1160
MB14A		Fukalie i inne glony na osłoniętej górnej infralitoralnej skale Morza Czarnego, dobrze oświetlone	1170; 1160
Morze Śródziemne
MA1548		Związek z Fucus virsoides	1160; 1170
MB1512		Związek z Cystoseira tamariscifolia i Saccorhiza polyschides	1170; 1160
MB1513		Związek z Cystoseira amentacea (var. amentacea, var. Stricta, var. spicata)	1170; 1160
MB151F		Związek z Cystoseira brachycarpa	1170; 1160
MB151G		Związek z Cystoseira crinita	1170; 1160
MB151H		Związek z Cystoseira crinitophylla	1170; 1160
MB151J		Związek z Cystoseira sauvageauana	1170; 1160
MB151K		Związek z Cystoseira spinosa	1170; 1160
MB151L		Związek z Sargassum vulgare	1170; 1160
MB151M		Związek z Dictyopteris polypodioides	1170; 1160
MB151W		Związek z Cystoseira compressa	1170; 1160
MB1524		Związek z Cystoseira barbata	1170; 1160
MC1511		Związek z zosteroidami Cystoseira	1170; 1160
MC1512		Związek z Cystoseira usneoides	1170; 1160
Zobacz materiał MC1513		Związek z Cystoseira dubia	1170; 1160
Zobacz materiał MC1514		Związek z Cystoseira corniculata	1170; 1160
Zobacz materiał MC1515		Związek z Sargassum spp.	1170; 1160
MC1518		Związek z Laminaria ochroleuca	1170; 1160
MC3517		Związek z Laminaria rodriguezii na pokładach detrytycznych	1160

3.Grupa 3: Pokłady skorupiaków #

Kod EUNIS	Nazwa typu siedliska EUNIS		Powiązane kody załącznika I (dyrektywa siedliskowa)
Atlantycki
MA122	Mytilus edulis i/lub zbiorowiska pąkli na odsłoniętej przez fale atlantyckiej skale litoralnej		1160; 1170
MA124	Zbiorowiska omułków i/lub pąkli z wodorostami na atlantyckiej skale przybrzeżnej		1160; 1170
MA227	Rafy małży w strefie przybrzeżnej Atlantyku		1170; 1140
MB222	Rafy małży w atlantyckiej strefie infralitoralnej		1170; 1130; 1160
Zobacz materiał MC223	Rafy małży w atlantyckiej strefie kołowej		1170
Morze Bałtyckie
MB231	Dna podlitoralne Bałtyku zdominowane przez małże epibentosowe		1170; 1160
MC231	Bałtyckie dna okołoskorupowe zdominowane przez małże epibentosowe		1170; 1160; 1110
MD231	Przybrzeżne dna biogeniczne przybrzeżne Bałtyku charakteryzujące się małżami epibentosowymi		1170
MD232	Przybrzeżne dna żwirowe muszli przybrzeżnych Bałtyku charakteryzujące się małżami		1170
MD431	Bałtyckie przybrzeżne dna przybrzeżne mieszane charakteryzujące się makroskopowymi epibentosowymi strukturami biotycznymi
MD531	Przybrzeżny piasek okrężny Bałtyku charakteryzujący się makroskopowymi epibentosowymi strukturami biotycznymi
MD631	Bałtyckie błoto przybrzeżne z powłoką epibentosową
Morze Czarne
MB141		Zdominowana przez bezkręgowce skała dolna infralitoralna Morza Czarnego	1170
MB143		Zdominowane przez Mytilidy Morze Czarne odsłoniło górną skałę infralitoralną z glonami liściastymi (bez Fucales)	1170; 1160
MB148		Morze Czarne, zdominowane przez Mytilidy, umiarkowanie odsłonięte górne skały infralitoralne z glonami liściastymi (innymi niż Fucales)	1170; 1160
MB242		Złoża omułków w strefie infralitoralnej Morza Czarnego	1170; 1130; 1160
MB243		Rafy ostrygowe na Morzu Czarnym dolna skała infralitoralna	1170
MB642		Czarnomorskie błota podlitoralne terygeniczne	1160
MC141		Zdominowana przez bezkręgowce skała okołokręgowa Morza Czarnego	1170
MC241		Pokłady małży na cielistych mułach terygenicznych Morza Czarnego	1170
MC645		Błoto dolnego biegu Morza Czarnego
Morze Śródziemne
MA1544		Facja Mytilus galloprovincialis w wodach wzbogaconych w materię organiczną	1160; 1170
MB1514		Facie z Mytilus galloprovincialis	1170; 1160

4.Grupa 4: Łowiska Maerl #

Kod EUNIS	Nazwa typu siedliska EUNIS		Powiązane kody załącznika I (dyrektywa siedliskowa)
Atlantycki
MB322	Pokłady Maerla na gruboziarnistym osadzie podlitoralnym Atlantyku		1110; 1160
MB421	Pokłady Maerla na mieszanym osadzie podlitoralnym Atlantyku		1110; 1160
MB622	Pokłady Maerla na atlantyckim osadzie błotnistym infralitoralnym		1110; 1160
Morze Śródziemne
MB3511		Związek z rodolitami w gruboziarnistych piaskach i drobnych żwirach zmieszanych przez fale	1110; 1160
MB3521		Związek z rodolitami w gruboziarnistych piaskach i drobnych żwirach pod wpływem prądów dennych	1110; 1160
MB3522		Związek z maerlem (= związek z Lithothamnion corallioides i Phymatolithon calcareum) na śródziemnomorskich piaskach gruboziarnistych i żwirze	1110; 1160
MC3521		Związek z rodolitami na przybrzeżnym dnie detrytycznym	1110
MC3523		Związek z maerlem (Lithothamnion corallioides i Phymatholithon calcareum) na przybrzeżnych dendrytycznych dnie	1110

Grupa 5: Gąbki, koralowce i skupiska koralowców #

Kod EUNIS	Nazwa typu siedliska EUNIS		Powiązane kody załącznika I (dyrektywa siedliskowa)
Atlantycki
MC121	Zbiorowiska fauny darniowej na atlantyckiej skale okołogrzbietowej		1170
MC124	Zbiorowiska fauny na atlantyckiej skale okołogrzbietowej o zmiennym zasoleniu		1170; 1130
MC126	Zbiorowiska atlantyckich jaskiń i nawisów kołoczaszkowych		8330; 1170
MC222	Zimnowodne rafy koralowe w atlantyckiej strefie kołowej		1170
MD121	Zbiorowiska gąbek na atlantyckiej przybrzeżnej skale okołooklistnej		1170
MD221	Zimnowodne rafy koralowe w atlantyckiej strefie kołowej przybrzeżnej		1170
ME122	Zbiorowiska gąbek na atlantyckiej górnej skale batialnej		1170
ME123	Mieszane zbiorowiska koralowców zimnowodnych na atlantyckiej górnej skale batialnej		1170
ME221	Atlantycka górna batialna zimna rafa koralowa		1170
ME322	Mieszane zbiorowisko koralowców zimnowodnych na górnych osadach gruboziarnistych Atlantyku batialnego
ME324	Agregacja gąbek na górnych osadach gruboziarnistych Atlantyku
ME422	Agregacja gąbek na górnym osadzie mieszanym batialu atlantyckiego
ME623	Agregacja gąbek na błocie batialnym górnym Atlantyku
ME624	Wyprostowane pole koralowe na błocie batialnym górnego Atlantyku
MF121	Mieszane zbiorowisko koralowców zimnowodnych na atlantyckiej dolnej skale batialnej		1170
MF221	Atlantycka dolna batialna zimna rafa koralowa		1170
MF321	Mieszane zbiorowisko koralowców zimnowodnych na gruboziarnistym osadzie batialnym dolnego Atlantyku
MF622	Agregacja gąbek na błocie batialnym dolnego Atlantyku
MF623	Wyprostowane pole koralowe na atlantyckim dolnym błocie batialnym
Morze Bałtyckie
MB138	Bałtyckie skały infralitoralne i głazy charakteryzujące się gąbkami epibentosowymi		1170; 1160
MB43A	Bałtycki osad mieszany infralitoralny charakteryzujący się gąbkami epibentosowymi (Porifera)		1160; 1170
Zobacz materiał MC133	Bałtyckie skały okrążeniowe i głazy charakteryzujące się parzydełkowcami epibentosowymi		1170; 1160
Zobacz materiał MC136	Bałtyckie skały okołoczaszkowe i głazy charakteryzujące się gąbkami epibentosowymi		1170; 1160
Zobacz materiał MC433	Bałtycki osad mieszany circalittoral charakteryzujący się parzydełkowcami epibentosowymi		1160; 1170
Zobacz materiał MC436	Bałtycki osad mieszany circalittoral charakteryzujący się gąbkami epibentosowymi		1160
Morze Czarne
MD24		Przybrzeżne siedliska biogenne przybrzeżne Morza Czarnego	1170
ME14		Górna skała batialna Morza Czarnego	1170
ME24		Siedlisko biogenne górnego batializmu Morza Czarnego	1170
MF14		Dolna skała batialna Morza Czarnego	1170
Morze Śródziemne
MB151E		Facje z Cladocora caespitosa	1170; 1160
MB151Q		Facje z Astroides calycularis	1170; 1160
MB151α		Facje i asocjacja biocenozy koralowców (w enklawie)	1170; 1160
MC1519		Facje z Eunicella cavolini	1170; 1160
MC151A		Facje z Eunicella singularis	1170; 1160
MC151B		Facje z Paramuricea clavata	1170; 1160
MC151E		Facje z Leptogorgia sarmentosa	1170; 1160
MC151F		Odchody z Anthipatella subpinnata i rzadkimi krasnorostami	1170; 1160
MC151G		Facje z masywnymi gąbkami i rzadkimi czerwonymi algami	1170; 1160
MC1522		Facja z Corallium rubrum	8330; 1170
MC1523		Facje z Leptopsammia pruvoti	8330; 1170
MC251		Platformy koralowe	1170
MC6514		Facja lepkich błota z Alcyonium palmatum i Parastichopus regalis na błocie oklaskitralnym	1160
MD151		Biocenoza śródziemnomorskiej skały szelfowej	1170
MD25		Śródziemnomorskie przybrzeżne siedliska biogeniczne	1170
MD6512		Facja lepkich błot z Alcyonium palmatum i Parastichopus regalis na błocie okołogrzbietowym dolnym
ME1511		Śródziemnomorski górny batial Lophelia pertusa rafy	1170
ME1512		Śródziemnomorski górny batyal Madrepora oculata rafy	1170
ME1513		Śródziemnomorski górny batial Madrepora oculata i rafy Lophelia pertusa	1170
ME6514		Śródziemnomorska górna facja batialna z Pheronema carpenteri
MF1511		Śródziemnomorski dolny batial Lophelia pertusa rafy	1170
MF1512		Śródziemnomorski dolny batial Madrepora oculata rafy	1170
MF1513		Śródziemnomorskie dolne rafy batyalne Madrepora oculata i Lophelia pertusa	1170
MF6511		Śródziemnomorska dolna facja batialna piaszczystych z Thenea muricata
MF6513		Śródziemnomorska dolna facja batialna zbitych z Isidella elongata

6.Grupa 6: Otwory wentylacyjne i wycieki #

Kod EUNIS	Nazwa typu siedliska EUNIS	Powiązane kody załącznika I (dyrektywa siedliskowa)
Atlantycki
MB128	Otwory wentylacyjne i wycieki w atlantyckiej skale infralitoralnej	1170; 1160; 1180
MB627	Otwory wentylacyjne i wycieki w atlantyckim błocie infralitoralnym	1130; 1160
MC127	Otwory wentylacyjne i wycieki w atlantyckiej skale okołogrzbietowej	1170; 1180
MC622	Otwory wentylacyjne i wycieki w atlantyckim błocie okrężnym	1160
MD122	Otwory wentylacyjne i wycieki na atlantyckiej przybrzeżnej skale kołokołowej	1170
MD622	Ujścia i wycieki w atlantyckim błocie okrężnym

7.Grupa 7: Osady miękkie (powyżej 1000 metrów głębokości) #

Kod EUNIS	Nazwa typu siedliska EUNIS		Powiązane kody załącznika I (dyrektywa siedliskowa)
Atlantycki
MA32	Gruboziarnisty osad przybrzeżny Atlantyku		1130; 1160
MA42	Mieszany osad przybrzeżny Atlantyku		1130; 1140; 1160
MA52	Piasek przybrzeżny Atlantyku		1130; 1140; 1160
MA62	Błoto przybrzeżne Atlantyku		1130; 1140; 1160
MB32	Atlantycki osad podlitoralny gruboziarnisty		1110; 1130; 1160
MB42	Atlantycki osad mieszany infralitoralny		1110; 1130; 1150; 1160
MB52	Atlantycki piasek infralitoralny		1110; 1130; 1150; 1160
MB62	Atlantyckie błoto infralitoralne		1110; 1130; 1160
MC32	Atlantycki osad okrężny gruboziarnisty		1110; 1160
MC42	Atlantycki osad mieszany okręciowy		1110; 1160
MC52	Atlantycki piasek okrężny		1110; 1160
MC62	Atlantyckie błoto okrężne		1160
MD32	Atlantycki przybrzeżny osad okrężny
MD42	Atlantycki przybrzeżny osad mieszany
MD52	Atlantycki piasek kołowy przybrzeżny
MD62	Atlantyckie błoto okrężne przybrzeżne
ME32	Atlantycki górny osad batialny gruboziarnisty
ME42	Atlantycki górny osad mieszany batialny
ME52	Atlantycki górny piasek batialny
ME62	Atlantyckie błoto błotowe górne
MF32	Atlantycki dolny osad batialny gruboziarnisty
MF42	Atlantycki dolny osad mieszany batialny
MF52	Atlantycki dolny piasek batialny
MF62	Atlantyckie błoto dolne batialne
Morze Bałtyckie
MA33	Gruboziarnisty osad hydrolitoralu bałtyckiego		1130; 1160; 1610; 1620
MA43	Mieszany osad hydrolitoralowy Bałtyku		1130; 1140; 1160; 1610
MA53	Bałtycki piasek hydrolitoralny		1130; 1140; 1160; 1610
MA63	Błoto hydrolitoralowe Bałtyku		1130; 1140; 1160; 1650
MB33	Gruboziarnisty osad podlitoralny Bałtyku		1110; 1150; 1160
MB43	Mieszany osad podlitoralny Bałtyku		1110; 1130; 1150; 1160; 1170; 1650
MB53	Piasek podlitoralny Bałtyku		1110; 1130; 1150; 1160
MB63	Błoto podlitoralne Bałtyku		1130; 1150; 1160; 1650
MC33	Bałtycki osad okołoziarnisty gruboziarnisty		1110; 1160
MC43	Bałtycki osad mieszany circalittoral		1160; 1170
MC53	Bałtycki piasek okołoczaszkowy		1110; 1160
MC63	Bałtyckie błoto okołokołowe		1160; 1650
MD33	Gruboziarnisty osad okrężny przybrzeżny Bałtyku
MD43	Przybrzeżny osad mieszany przybrzeżny Bałtyku
MD53	Piasek okrężny przybrzeżny Bałtyku
MD63	Bałtyckie błoto okrężne przybrzeżne
Morze Czarne
MA34		Gruboziarniste osady przybrzeżne Morza Czarnego	1160
MA44		Osad mieszany przybrzeżny Morza Czarnego	1130; 1140; 1160
MA54		Piasek przybrzeżny Morza Czarnego	1130; 1140; 1160
MA64		Błoto przybrzeżne Morza Czarnego	1130; 1140; 1160
MB34		Gruboziarnisty osad podlitoralny Morza Czarnego	1110; 1160
MB44		Mieszany osad infralitoralny z Morza Czarnego	1110; 1170
MB54		Piasek infralitoralny Morza Czarnego	1110; 1130; 1160
MB64		Błoto infralitoralne Morza Czarnego	1130; 1160
MC34		Gruboziarnisty osad okołoziemnomorski Morza Czarnego	1160
MC44		Osad mieszany okołogrzbietowy Morza Czarnego
MC54		Piasek okrężny Morza Czarnego	1160
MC64		Błoto okrężne Morza Czarnego	1130; 1160
MD34		Przybrzeżny osad gruboziarnisty przybrzeżny Morza Czarnego
MD44		Przybrzeżny osad mieszany przybrzeżny Morza Czarnego
MD54		Piasek kołowy przybrzeżny Morza Czarnego
MD64		Błoto okrężne przybrzeżne Morza Czarnego
Morze Śródziemne
MA35		Śródziemnomorskie osady gruboziarniste	1160; 1130
MA45		Osady mieszane przybrzeżne Morza Śródziemnego	1140; 1160
MA55		Piasek przybrzeżny Morza Śródziemnego	1130; 1140; 1160
MA65		Błoto przybrzeżne Morza Śródziemnego	1130; 1140; 1150; 1160
MB35		Śródziemnomorski osad podlitoralny	1110; 1160
MB45		Śródziemnomorski osad mieszany infralitoralny
MB55		Śródziemnomorski piasek infralitoralny	1110; 1130; 1150; 1160
MB65		Błoto podlitoralne Morza Śródziemnego	1130; 1150
MC35		Śródziemnomorski osad okrężny gruboziarnisty	1110; 1160
MC45		Śródziemnomorski osad mieszany okołoczaszkowy
MC55		Śródziemnomorski piasek okołoczaszkowy	1110; 1160
MC65		Śródziemnomorskie błoto okrężne	1130; 1160
MD35		Śródziemne przybrzeżne osady gruboziarniste
MD45		Śródziemne przybrzeżne osady mieszane
MD55		Śródziemne przybrzeżne piaski kołowe
MD65		Śródziemne błoto okrężne przybrzeżne
ME35		Śródziemnomorski górny osad btalialny gruboziarnisty
ME45		Śródziemnomorski górny osad mieszany batialny
ME55		Śródziemnomorski górny piasek batialny
ME65		Śródziemnomorskie błoto błoto górne
MF35		Śródziemnomorski dolny osad batialny
MF45		Śródziemnomorski dolny osad mieszany batialny
MF55		Śródziemnomorski dolny piasek batialny
MF65		Śródziemnomorskie błoto dolne batialne

ZAŁĄCZNIK III #

GATUNKI MORSKIE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 5 UST. 3 #

(1)piła wąska (Anoxypristis cuspidata);

(2)piła karłowata (Pristis clavata);

(3)piła drobnozębna (Pristis pectinata);

(4)piła wielkozębna (Pristis pristis));

(5)piła zielona (Pristis zijsron);

(6)żarłacz olbrzymi (Cetorhinus maximus) i żarłacz biały (Carcharodon carcharias));

(7)żarłacz latarnik gładki (Etmopterus pusillus);

(8)manta rafowa (Manta alfredi);

(9)manta olbrzymia (Manta birostris);

(10)diabelska ryba (Mobula mobular);

(11)płaszczka gwinejska (Mobula rochebrunei));

(12)Mobula kolczasta (Mobula japanica);

(13)Mobula gładkoogonowa (Mobula thurstoni);

(14)mobula długoroga (Mobula eregoodootenkee);

(15)Diabelski promień Munka (Mobula munkiana));

(16)Diabelska płaszczka chilijska (Mobula tarapacana);

(17)Płaszczka ostronosa (Mobula kuhlii);

(18)płaszczka diabelska (Mobula hypostoma);

(19)Łyżwa norweska (Raja (Dipturus) nidarosiensis);

(20)rolka biała (Raja alba);

(21)gitarowce (Rhinobatidae);

(22)rekin anielski (Squatina squatina);

(23)łosoś (Salmo salar);

(24)troć wędrowna (Salmo trutta);

(25)(Coregonus oxyrhynchus).

ZAŁĄCZNIK IV #

WYKAZ WSKAŹNIKÓW RÓŻNORODNOŚCI BIOLOGICZNEJ DLA EKOSYSTEMÓW ROLNICZYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 9 UST. 2 #

Wskaźnik	Opis, jednostki i metodologia wyznaczania i monitorowania wskaźnika
Indeks motyli użytków zielonych	Opis: Wskaźnik ten składa się z gatunków uznanych za charakterystyczne dla europejskich użytków zielonych, które występują w dużej części Europy, objęte większością programów monitorowania motyli. Opiera się na średniej geometrycznej trendów gatunkowych. Jednostka: Indeks. Metodologia: opracowana i stosowana przez Butterfly Conservation Europe, Van Swaay, C.A.M., Assessing Butterflies in Europe – Butterfly Indicators 1990–2018, sprawozdanie techniczne, Butterfly Conservation Europe, 2020.
Zasoby węgla organicznego w glebach mineralnych na gruntach uprawnych	Opis: Wskaźnik ten opisuje zasoby węgla organicznego w glebach mineralnych pól uprawnych na głębokości od 0 do 30 cm. Jednostka: tony węgla organicznego/ha. Metodyka: określona w załączniku V do rozporządzenia (UE) 2018/1999 zgodnie z wytycznymi IPCC z 2006 r. dotyczącymi krajowych wykazów gazów cieplarnianych oraz poparta badaniem terenu użytkowania gruntów i obszaru objęcia terenem (LUCAS) Soil, Jones A. i in., LUCAS Soil 2022, sprawozdanie techniczne JRC, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, 2021.
Udział gruntów rolnych o cechach krajobrazu o wysokiej różnorodności	Opis: Elementy krajobrazu o wysokiej różnorodności to elementy trwałej naturalnej lub półnaturalnej roślinności występujące w kontekście rolniczym, które zapewniają usługi ekosystemowe i wspierają różnorodność biologiczną. W tym celu elementy krajobrazu muszą być narażone na jak najmniejsze zakłócenia zewnętrzne, aby zapewnić bezpieczne siedliska dla różnych taksonów, a zatem muszą spełniać następujące warunki: a)nie mogą być wykorzystywane do produkcji rolnej (w tym do wypasu lub produkcji paszy), oraz b) nie powinny być poddawane działaniu nawozów ani pestycydów. Grunty ugorowane można uznać za elementy krajobrazu o wysokiej różnorodności, jeżeli spełniają one kryteria a) i b) powyżej. Drzewa produkcyjne stanowiące część systemów rolno-leśnych gruntów ornych oraz elementy produkcyjne w żywopłotach nieprodukcyjnych można również uznać za elementy krajobrazu o wysokiej różnorodności, jeżeli spełniają one powyższe kryterium b) i jeżeli pozyskiwanie drewna odbywa się tylko w momentach, w których nie zagrażałoby to wysokim poziomom różnorodności biologicznej. Jednostka: Procent (udział w wykorzystywanej powierzchni użytków rolnych). Metodyka: opracowana na podstawie wskaźnika I.21, załącznik I do rozporządzenia 2021/2115, na podstawie LUCAS w odniesieniu do elementów krajobrazu, Ballin M. i in., Redesign sample for Land Use/Cover Area frame Survey (LUCAS), Eurostat 2018, oraz w odniesieniu do gruntów ugorowanych, Farm Structure, Reference Metadata in Single Integrated Metadata Structure, publikacja online, Eurostat.

ZAŁĄCZNIK V #

WSKAŹNIK POSPOLITYCH PTAKÓW KRAJOBRAZU ROLNICZEGO NA POZIOMIE KRAJOWYM #

Opis

Indeks ptaków krajobrazu rolniczego (FBI) podsumowuje trendy populacji pospolitych i szeroko rozpowszechnionych ptaków na terenach rolniczych i ma służyć jako wskaźnik zastępczy do oceny stanu różnorodności biologicznej ekosystemów rolniczych w Europie. Krajowe FBI jest złożonym, wielogatunkowym indeksem, który mierzy tempo zmian względnej liczebności gatunków ptaków krajobrazu rolniczego w wybranych miejscach badań na poziomie krajowym. Indeks opiera się na specjalnie wyselekcjonowanych gatunkach, które są zależne od siedlisk rolniczych w zakresie żerowania i/lub gniazdowania. Krajowe wskaźniki pospolitych ptaków krajobrazu rolniczego opierają się na zestawach gatunków, które są istotne dla każdego państwa członkowskiego. Indeks jest obliczany w odniesieniu do roku bazowego, w którym wartość indeksu jest zwykle ustawiona na 100. Wartości tendencji wyrażają ogólną zmianę liczebności populacji ptaków krajobrazu rolniczego na przestrzeni lat.

Metodologia: Brlík i in. (2021): Długoterminowy i wielkoskalowy wielogatunkowy zbiór danych śledzący zmiany populacji pospolitych europejskich ptaków lęgowych. Dane naukowe 8, 21. https://doi.org/10.1038/s41597-021-00804-2

“Państwa członkowskie o historycznie bardziej uszczuplonych populacjach ptaków krajobrazu rolniczego” #

oznaczają państwa członkowskie, w których co najmniej połowa gatunków przyczyniających się do krajowego wskaźnika pospolitych ptaków krajobrazu rolniczego wykazuje ujemną długoterminową tendencję w zakresie populacji. W państwach członkowskich, w których informacje na temat długoterminowych tendencji populacji niektórych gatunków nie są dostępne, wykorzystuje się informacje na temat europejskiego statusu gatunków.

Tymi państwami członkowskimi są:

Czechy

Dania

Estonia

Finlandia

Francja

Niemcy

Węgry

Włochy

Luksemburg

Holandia

Hiszpania

“Państwa członkowskie o historycznie mniej uszczuplonych populacjach ptaków krajobrazu rolniczego” #

oznaczają państwa członkowskie, w których mniej niż połowa gatunków przyczyniających się do krajowego wskaźnika pospolitych ptaków krajobrazu rolniczego wykazuje ujemną długoterminową tendencję liczebności. W państwach członkowskich, w których informacje na temat długoterminowych tendencji populacji niektórych gatunków nie są dostępne, wykorzystuje się informacje na temat europejskiego statusu gatunków.

Tymi państwami członkowskimi są:

Austria

Belgia

Bułgaria

Chorwacja

Cypr

Grecja

Irlandia

Łotwa

Litwa

Malta

Polska #

Portugalia

Rumunia

Słowacja

Słowenia

Szwecja

Wykaz gatunków wykorzystywanych w wykazie pospolitych ptaków krajobrazu rolniczego w państwach członkowskich #

Austria #

Acrocephalus palustris (Acrocephalus palustris)

Alauda arvensis

Anthus spinoletta

Anthus tryvialis

Carduelis cannabina

Carduelis carduelis

Emberiza citrinella

Falco tinnunculus

Jynx torquilla

Lanius collurio

Lullula arborea

Miliaria calandra

Oenanthe oenanthe

Passer montanus

Perdix perdix

Saxicola rubetra

Saxicola torquatus

Serinus citrinella

Serinus serinus

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylwia communis

Turdus pilaris

Vanellus vanellus

Belgia – Flandria #	Belgia – Walonia #
Alauda arvensis	Alauda arvensis
Anthus pratensis	Anthus pratensis
Emberiza citrinella	Carduelis cannabina
Falco tinnunculus	Corvus frugilegus (Corvus frugilegus)
Haematopus ostralegus	Emberiza citrinella
Hippolais icterina	Falco tinnunculus
Hirundo rustica	Hirundo rustica
Limosa limosa	Lanius collurio
Linaria cannabina	Miliaria calandra
Motacilla alba	Motacilla flava
Motacilla flava	Passer montanus
Numenius arquata	Perdix perdix
Passer montanus	Saxicola torquatus
Perdix perdix	Streptopelia turtur
Phoenicurus ochruros	Sturnus vulgaris
Saxicola torquatus	Sylwia communis
Sylwia communis	Vanellus vanellus
Vanellus vanellus

Bułgaria #

Alauda arvensis

Carduelis carduelis

Carduelis cannabina

Coturnix coturnix

Corvus frugilegus

Emberiza hortulana

Emberiza melanocephala

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Hirundo rustica

Lanius collurio

Miliaria calandra

Motacilla flava

Perdix perdix

Passer montanus

Sylvia communis

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Upupa epops

Chorwacja #

Alauda arvensis

Anthus campestris

Anthus trivialis

Carduelis cannabina

Carduelis carduelis

Coturnix coturnix

Emberiza cirlus

Emberiza citrinella

Emberiza melanocephala

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Jynx torquilla

Lanius collurio

Lanius senator

Lullula arborea

Luscinia megarhynchos

Miliaria calandra

Motacilla flava

Oenanthe hispanica

Oriolus oriolus

Passer montanus

Pica pica

Saxicola rubetra

Saxicola torquatus

Streptopelia turtur

Sylvia communis

Upupa epops

Vanellus vanellus

Cypr #

Alectoris chukar

Athene noctua

Carduelis carduelis

Cisticola juncidis

Clamator glandarius

Columba palumbus

Coracias garrulus

Corvus corone cornix

Coturnix coturnix

Emberiza calandra

Emberiza melanocephala

Falco tinnunculus

Francolinus francolinus

Galerida cristata

Hirundo rustica

Chloris chloris

Iduna pallida

Linaria cannabina

Oenanthe cypriaca

Parus major

Passer hispaniolensis

Pica pica

Streptopelia turtur

Sylvia conspicillata

Sylvia melanocephala

Czechy #

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Carduelis cannabina

Ciconia ciconia

Corvus frugilegus

Emberiza citrinella

Falco tinnunculus

Hirundo rustica

Lanius collurio

Miliaria calandra

Motacilla flava

Passer montanus

Perdix perdix

Saxicola rubetra

Saxicola torquatus

Serinus serinus

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Vanellus vanellus

Dania #

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Carduelis cannabina

Carduelis carduelis

Corvus corone

Corvus frugilegus

Emberiza citrinella

Falco tinnunculus

Gallinago gallinago

Hirundo rustica

Lanius collurio

Miliaria calandra

Motacilla alba

Motacilla flava

Oenanthe oenanthe

Passer montanus

Perdix perdix

Saxicola rubetra

Sylvia communis

Sylvia curruca

Turdus pilaris

Vanellus vanellus

Estonia #

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Corvus frugilegus

Emberiza citrinella

Hirundo rustica

Lanius collurio

Linaria cannabina

Motacilla flava

Passer montanus

Saxicola rubetra

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Vanellus vanellus

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Corvus frugilegus

Emberiza citrinella

Hirundo rustica

Lanius collurio

Linaria cannabina

Motacilla flava

Passer montanus

Saxicola rubetra

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Vanellus vanellus

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Corvus frugilegus

Emberiza citrinella

Hirundo rustica

Lanius collurio

Linaria cannabina

Motacilla flava

Passer montanus

Saxicola rubetra

Streptopelia turtur

Finlandia #

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Corvus monedula

Crex crex

Delichon urbica

Emberiza hortulana

Hirundo rustica

Numenius arquata

Passer montanus

Saxicola rubertra

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Turdus pilaris

Vanellus vanellus

Francja #

Alauda arvensis

Alectoris rufa

Anthus campestris

Anthus pratensis

Buteo buteo

Carduelis cannabina

Corvus frugilegus

Coturnix coturnix

Emberiza cirlus

Emberiza citrinella

Emberiza hortulana

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Lanius collurio

Lullula arborea

Melanocorypha calandra

Motacilla flava

Oenanthe oenanthe

Perdix perdix

Saxicola torquatus

Saxicola rubetra

Sylvia communis

Upupa epops

Vanellus vanellus

Niemcy #

Alauda arvensis

Athene noctua

Emberiza citrinella

Lanius collurio

Limosa limosa

Lullula arborea

Miliaria calandra

Milvus milvus

Saxicola rubetra

Vanellus vanellus

Grecja #

Alauda arvensis

Apus apus

Athene noctua

Calandrella brachydactyla

Carduelis cannabina

Carduelis carduelis

Carduelis chloris

Ciconia ciconia

Corvus corone

Corvus monedula

Delichon urbicum

Emberiza cirlus

Emberiza hortulana

Emberiza melanocephala

Falco naumanni

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Hirundo daurica

Hirundo rustica

Lanius collurio

Lanius minor

Lanius senator

Lullula arborea

Luscinia megarhynchos

Melanocorypha calandra

Miliaria calandra

Motacilla flava

Oenanthe hispanica

Oenanthe oenanthe

Passer domesticus

Passer hispaniolensis

Passer montanus

Pica pica

Saxicola rubetra

Saxicola torquatus

Streptopelia decaocto

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia melanocephala

Upupa epops

Węgry #

Alauda arvensis

Anthus campestris

Coturnix coturnix

Emberiza calandra

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Lanius collurio

Lanius minor

Locustella naevia

Merops apiaster

Motacilla flava

Perdix perdix

Sturnus vulgaris

Sylwia communis

Sylwia Nisoria

Vanellus vanellus

Irlandia #

Carduelis cannabina

Carduelis carduelis

Columba oenas

Columba palumbus

Corvus cornix (Corvus cornix)

Corvus frugilegus (Corvus frugilegus)

Corvus monedula

Emberiza citrinella

Falco tinnunculus

Fringilla coelebs

Hirundo rustica

Chloris chloris

Motacilla alba

Passer domesticus

Phasianus colchicus

Pica pica

Saxicola torquatus

Sturnus vulgaris

Włochy #

Alauda arvensis

Anthus campestris

Calandrella brachydactyla

Carduelis carduelis

Carduelis chloris

Corvus cornix

Emberiza calandra

Emberiza hortulana

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Hirundo rustica

Jynx torquilla

Lanius collurio

Luscinia megarhynchos

Melanocorypha calandra

Motacilla alba

Motacilla flava

Oriolus oriolus

Passer domesticus italiae

Passer hispaniolensis

Passer montanus

Pica pica

Saxicola torquatus

Serinus serinus

Streptopelia turtur

Sturnus unicolor

Sturnus vulgaris

Upupa epops

Łotwa #

Acrocephalus palustris

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Carduelis carduelis

Carpodacus erythrinus

Ciconia ciconia

Crex crex

Emberiza citrinella

Lanius collurio

Locustella naevia

Motacilla flava

Passer montanus

Saxicola rubetra

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Vanellus vanellus

Litwa #

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Carduelis carduelis

Ciconia ciconia

Crex crex

Emberiza citrinella

Hirundo rustica

Lanius collurio

Motacilla flava

Passer montanus

Saxicola rubetra

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Vanellus vanellus

Luxembourg #

Alauda arvensis

Carduelis cannabina

Emberiza citrinella

Lanius collurio

Passer montanus

Saxicola torquatus

Sylvia communis

Malta #

Calandrella brachydactyla

Linaria cannabina

Cettia cetti

Cisticola juncidis

Coturnix coturnix

Emberiza calandra

Lanius senator

Monticola solitarius

Passer hispaniolensis

Passer montanus

Serinus serinus

Streptopelia decaocto

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia conspicillata

Sylvia melanocephala

Holandia #

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Athene noctua

Calidris pugnax

Carduelis carduelis

Corvus frugilegus

Coturnix coturnix

Emberiza citrinella

Falco tinnunculus

Gallinago gallinago

Haematopus ostralegus

Hippolais icterina

Hirundo rustica

Limosa limosa

Miliaria calandra

Motacilla fl ava

Numenius arquata

Passer montanus

Perdix perdix

Saxicola torquatus

Spatula clypeata

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Tringa totanus

Turdus viscivorus

Vanellus vanellus

Polska #

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Carduelis cannabina

Ciconia ciconia

Emberiza citrinella

Emberiza hortulana

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Hirundo rustica

Lanius collurio

Limosa limosa

Miliaria calandra

Motacilla flava

Passer montanus

Saxicola torquatus

Saxicola rubetra

Serinus serinus

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Upupa epops

Vanellus vanellus

Portugalia #

Athene noctua

Bubulcus ibis

Carduelis carduelis

Chloris chloris

Ciconia ciconia

Cisticola juncidis

Coturnix coturnix

Delichon urbicum

Emberiza cirlus

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Hirundo rustica

Lanius meridionalis

Linaria cannabina

Merops apiaster

Miliaria calandra

Milvus migrans

Passer domesticus

Pica pica

Saxicola torquatus

Serinus serinus

Sturnus jednobarwny

Upupa epops

Rumunia #

Alauda arvensis

Anthus campestris

Calandrella brachydactyla

Ciconia ciconia

Corvus frugilegus (Corvus frugilegus)

Emberiza calandra

Emberiza citrinella

Emberiza hortulana

Emberiza melanocephala

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Hirundo rustica

Lanius collurio

Lanius minor

Linaria cannabina

Melanocorypha calandra

Motacilla flava

Passer montanus

Perdix perdix

Saxicola rubetra

Saxicola torquatus

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylwia communis

Upupa epops

Vanellus vanellus

Słowacja #

Alauda arvensis

Carduelis cannabina

Carduelis carduelis

Emberiza calandra

Emberiza citrinella

Falco tinnunculus

Hirundo rustica

Chloris chloris

Lanius collurio

Locustella naevia

Motacilla flava

Passer montanus

Saxicola rubetra

Saxicola torquatus

Serinus serinus

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Sylvia nisoria

Vanellus vanellus

Słowenia #

Acrocephalus palustris

Alauda arvensis

Anthus trivialis

Carduelis cannabina

Carduelis carduelis

Columba oenas

Columba palumbus

Emberiza calandra

Emberiza cirlus

Emberiza citrinella

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Hirundo rustica

Jynx torquilla

Lanius collurio

Lullula arborea

Luscinia megarhynchos

Motacilla flava

Passer montanus

Phoenicurus phoenicurus

Picus viridis

Saxicola rubetra

Saxicola torquatus

Serinus serinus

Streptopelia turtur

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Upupa epops

Vanellus vanellus

Hiszpania #

Alauda arvensis

Alectoris rufa

Athene noctua

Calandrella brachydactyla

Carduelis carduelis

Cisticola juncidis

Corvus monedula

Coturnix coturnix

Emberiza calandra

Falco tinnunculus

Galerida cristata

Hirundo rustica

Linaria cannabina

Melanocorypha calandra

Merops apiaster

Oenanthe hispanica

Passer domesticus

Passer montanus

Pica pica

Pterocles orientalis

Streptopelia turtur

Sturnus unicolor

Tetrax tetrax

Upupa epops

Szwecja #

Alauda arvensis

Anthus pratensis

Carduelis cannabina

Corvus frugilegus

Emberiza citrinella

Emberiza hortulana

Falco tinnunculus

Hirundo rustica

Lanius collurio

Motacilla fl ava

Passer montanus

Saxicola rubetra

Sturnus vulgaris

Sylvia communis

Vanellus vanellus

ZAŁĄCZNIK VI WYKAZ WSKAŹNIKÓW RÓŻNORODNOŚCI BIOLOGICZNEJ DLA EKOSYSTEMÓW LEŚNYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 10 UST. 2 #

Wskaźnik

Opis, jednostka oraz metodyka określania i monitorowania wskaźnika

Stojące martwe drewno

Opis: Wskaźnik ten pokazuje ilość nieożywionej stojącej biomasy drzewnej w lasach i innych gruntach zalesionych.

Jednostka: m3/ha.

Metodologia: opracowana i stosowana przez FOREST EUROPE, State of Europe’s Forests 2020, FOREST EUROPE 2020 oraz w opisie krajowych inwentaryzacji lasów w Tomppo E. et al., National Forest Inventories, Pathways for Common Reporting, Springer, 2010, z uwzględnieniem metodologii określonej w załączniku V do rozporządzenia 2018/1999 zgodnie z wytycznymi IPCC z 2006 r. dotyczącymi krajowych inwentaryzacji gazów cieplarnianych.

Leżące martwe drewno

Opis: Wskaźnik ten pokazuje ilość nieożywionej biomasy drzewnej leżącej na ziemi w lasach i innych gruntach zalesionych.

Jednostka: m3/ha.

Udział lasów o nierównomiernej strukturze wiekowej

Opis: Wskaźnik ten odnosi się do udziału lasów dostępnych na dostawy drewna (FAWS) o nierównomiernej strukturze wiekowej w lasach w porównaniu do struktury równomiernej wiekowo w lasach.

Jednostka: Procent FAWS o nierównomiernej strukturze wiekowej.

Łączność lasów

Opis: Łączność lasów to stopień zwartości obszarów pokrytych lasem. Jest on definiowany w zakresie od 0 do 100.

Jednostka: Wskaźnik.

Metodologia: opracowana przez FAO, Vogt P., et al., FAO – State of the World’s Forests: Forest Fragmentation, sprawozdanie techniczne JRC, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2019 r.

Indeks pospolitych ptaków leśnych

Opis: Wskaźnik ptaków leśnych opisuje tendencje w liczebności pospolitych ptaków leśnych w ich europejskich zasięgach w czasie. Jest to złożony wskaźnik stworzony na podstawie danych obserwacyjnych gatunków ptaków charakterystycznych dla siedlisk leśnych w Europie. Wskaźnik opiera się na konkretnej liście gatunków w każdym państwie członkowskim.

Jednostka: Indeks.

Metodologia: Brlík et al. Long-term and large-scale multispecies dataset tracking population changes of common European breeding birds, Sci Data 8, 21. 2021.

Zasoby węgla organicznego

Opis: Wskaźnik ten opisuje zasoby węgla organicznego w ściółce i w glebie mineralnej na głębokości od 0 do 30 cm w ekosystemach leśnych.

Jednostka: tony węgla organicznego/ha.

Metodologia: zgodnie z załącznikiem V do rozporządzenia 2018/1999, zgodnie z wytycznymi IPCC z 2006 r. dotyczącymi krajowych wykazów gazów cieplarnianych oraz zgodnie z ramowym badaniem użytkowania gruntów i obszarów pokrycia (LUCAS) gleby, Jones A. i in., LUCAS Soil 2022, sprawozdanie techniczne JRC, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, 2021.

ZAŁĄCZNIK VII #

WYKAZ PRZYKŁADÓW ŚRODKÓW ODBUDOWY, O KTÓRYCH MOWA W ART. 11 UST. 8 #

(1)Przywrócenie terenów podmokłych poprzez ponowne nawodnienie osuszonych torfowisk, usunięcie struktur odwadniających torfowiska lub odludnienie i zaprzestanie wydobycia torfu.

(2)Poprawa warunków hydrologicznych poprzez zwiększenie ilości, jakości i dynamiki wód powierzchniowych i podziemnych dla naturalnych i półnaturalnych ekosystemów.

(3) Usunięcie niepożądanych zarośli lub nierodzimych plantacji na użytkach zielonych, terenach podmokłych, lasach i terenach słabo porośniętych roślinnością.

(4) Stosowanie paludikultury.

(5) Przywrócenie meandrowania rzek i ponowne połączenie sztucznie wyciętych meandrów lub starorzeczy.

(6) Usunięcie wzdłużnych i poprzecznych barier (takich jak groble i tamy), zapewnienie większej przestrzeni dla dynamiki rzek i przywrócenie swobodnego przepływu rzek.

(7) Ponowna naturalizacja koryt rzek, jezior i nizinnych cieków wodnych poprzez np. usunięcie sztucznego umocnienia dna, optymalizację składu podłoża, poprawę lub rozwój pokrywy siedlisk.

(8) Przywrócenie naturalnych procesów sedymentacji.

(9) Tworzenie buforów nadbrzeżnych, np. lasów nadbrzeżnych, pasów buforowych, łąk lub pastwisk.

(10) Zwiększenie cech ekologicznych w lasach, takich jak duże, stare i umierające drzewa (drzewa siedliskowe) oraz ilości leżącego i stojącego martwego drewna.

(11) Dążenie do zróżnicowanej struktury lasu pod względem roślinności i wieku, umożliwienie naturalnej regeneracji i sukcesji gatunków drzew.

(12) Zwiększanie różnorodności lasów poprzez tworzenie mozaik siedlisk nieleśnych, takich jak otwarte płaty łąk lub wrzosowisk, stawy lub obszary skaliste.

(13) Wykorzystanie podejścia leśnego “bliskiego naturze” lub “ciągłego pokrycia”; wprowadzenie rodzimych gatunków drzew.

(14) Wzmocnienie rozwoju starych, rodzimych lasów i dojrzałych drzewostanów (np. poprzez zaniechanie pozyskania drewna).

(15) Wprowadzenie elementów krajobrazu o wysokiej różnorodności na gruntach ornych i intensywnie użytkowanych użytkach zielonych, takich jak strefy buforowe, obrzeża pól z rodzimymi kwiatami, żywopłoty, drzewa, małe lasy, ściany tarasów, stawy, korytarze siedliskowe i odskocznie itp.

(16) Zwiększenie powierzchni użytków rolnych podlegających agroekologicznym metodom zarządzania, takim jak rolnictwo ekologiczne lub rolno-leśne, wielokrotne uprawy i płodozmian, zintegrowane zarządzanie szkodnikami i składnikami odżywczymi.

(17) Zmniejszenie intensywności wypasu lub reżimów koszenia na użytkach zielonych w stosownych przypadkach i przywrócenie ekstensywnego wypasu zwierząt domowych oraz ekstensywnych reżimów koszenia tam, gdzie zostały one porzucone.

(18) Zaprzestanie lub ograniczenie stosowania pestycydów chemicznych, a także nawozów chemicznych i nawozów zwierzęcych.

(19) Zaprzestanie zaorywania użytków zielonych i wprowadzenie nasion produktywnych traw.

(20) Usunięcie plantacji na dawnych dynamicznych systemach wydm śródlądowych w celu przywrócenia naturalnej dynamiki wiatru na rzecz otwartych siedlisk.

(21) Poprawa łączności między siedliskami w celu umożliwienia rozwoju populacji gatunków i umożliwienia wystarczającej wymiany osobniczej lub genetycznej, a także migracji gatunków i adaptacji do zmian klimatu.

(22)Umożliwienie ekosystemom rozwijania ich własnej naturalnej dynamiki, na przykład poprzez rezygnację z pozyskiwania drewna i promowanie naturalności, dzikości.

(23) Usuwanie i kontrolowanie inwazyjnych gatunków obcych oraz zapobieganie lub minimalizowanie wprowadzania nowych.

(24) Minimalizowanie negatywnego wpływu działalności połowowej na ekosystem morski, na przykład poprzez stosowanie narzędzi o mniejszym wpływie na dno morskie.

(25) Przywrócenie ważnych obszarów tarła i narybku ryb.

(26) Zapewnienie struktur lub substratów zachęcających do powrotu życia morskiego, na przykład raf koralowych/ostrygowych/głazowych.

(27)Przywrócenie łąk trawy morskiej i lasów wodorostów poprzez aktywną stabilizację dna morskiego, zmniejszenie i, w miarę możliwości, wyeliminowanie presji lub poprzez aktywne rozmnażanie i sadzenie.

(28) Ograniczenie różnych form zanieczyszczenia środowiska morskiego, takich jak ładunek substancji odżywczych, zanieczyszczenie hałasem i odpady z tworzyw sztucznych.

(29)Zwiększenie ilości miejskich terenów zielonych o cechach ekologicznych, takich jak parki, zadrzewienia i obszary leśne z gatunkami rodzimymi, zielone dachy, łąki z dzikimi kwiatami, ogrody, ogrodnictwo miejskie, ulice wysadzane drzewami, miejskie łąki i żywopłoty, stawy i cieki wodne.

(30) Zatrzymanie, zmniejszenie lub usunięcie zanieczyszczeń pochodzących z farmaceutyków, niebezpiecznych chemikaliów, ścieków komunalnych i przemysłowych oraz innych odpadów, w tym śmieci i tworzyw sztucznych, a także światła we wszystkich ekosystemach.

(31)Przekształcenie terenów poprzemysłowych, byłych obszarów przemysłowych i kamieniołomów w tereny naturalne.

Opis: Wskaźnik ptaków leśnychrodowiska.

w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych #

1. Przyczyny i cele wniosku #

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki #

W szczególności wniosek będzie stanowił uzupełnienie: #

Spójność z innymi politykami Unii #

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ #

Podstawa prawna #

Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych) #

Proporcjonalności #

Wybór instrumentu #

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW #

Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa #

Konsultacje z zainteresowanymi stronami #

Wstępna ocena skutków #

Konsultacje społeczne #

Warsztaty dla interesariuszy #

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej #

W ocenie skutków rozważono następujące warianty strategiczne: #

Sprawność regulacyjna i uproszczenie #

Prawa podstawowe #

4.WPŁYW NA BUDŻET #

5.POZOSTAŁE ELEMENTY #

Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku #

w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych #

ROZDZIAŁ I POSTANOWIENIA OGÓLNE #

Artykuł 1 Przedmiot #

1. #

2. #

Artykuł 2 Zasięg geograficzny #

Artykuł 3 Definicje #

(1)“ekosystem” #

(2)“siedlisko gatunku” #

(3)“odtworzenie” #

(4)“dobry stan” #

(5)“dostępny obszar odniesienia” #

(6)“wystarczająca jakość siedliska” #

(7)“wystarczająca ilość siedliska” #

(8) “zapylacz” #

(9)“spadek liczebności populacji owadów zapylających” #

(10)“lokalna jednostka administracyjna” #

(11)“miasta” #

(12)“miasta i przedmieścia” #

(13)“miejskie tereny zielone” #