Dyrektywa UE w sprawie prawa do łączenia rodzin z dnia 22 września 2003 r.

z dnia 22 września 2003 r

w sprawie prawa do łączenia rodzin #

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 63 ust. 3 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji(1),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(4),

Mając na uwadze, że:

(1) Mając na względzie stopniowe ustanawianie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską przewiduje zarówno przyjęcie środków mających na celu zapewnienie swobodnego przepływu osób, jak i środki towarzyszące odnoszące się do stosunków zewnętrznych kontroli granicznych, azylu i imigracji oraz przyjęcia środków związanych z azylem, imigracją i ochroną praw obywateli państw trzecich.

(2) Środki dotyczące łączenia rodzin powinny zostać przyjęte zgodnie z obowiązkiem ochrony rodziny i poszanowania życia rodzinnego zapisanym w wielu instrumentach prawa międzynarodowego. Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w art. 8 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(3) Rada Europejska na swoim specjalnym posiedzeniu w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. uznała potrzebę harmonizacji ustawodawstwa krajowego w sprawie warunków przyjmowania i pobytu obywateli państw trzecich. W tym kontekście stwierdził w szczególności, że Unia Europejska powinna zapewnić sprawiedliwe traktowanie obywateli państw trzecich przebywających legalnie na terytorium państw członkowskich oraz że bardziej energiczna polityka integracyjna powinna mieć na celu przyznanie im praw i obowiązków porównywalnych z prawami i obowiązkami obywateli Unii Europejskiej. W związku z tym Rada Europejska zwróciła się do Rady o szybkie przyjęcie instrumentów prawnych na podstawie wniosków Komisji. Potrzeba osiągnięcia celów określonych w Tampere została potwierdzona przez Radę Europejską w Laeken w dniach 14 i 15 grudnia 2001 r.

(4) Łączenie rodzin jest niezbędnym sposobem umożliwienia życia rodzinnego. Pomaga w tworzeniu stabilności społeczno-kulturowej ułatwiającej integrację obywateli krajów trzecich w państwie członkowskim, co służy również promowaniu spójności gospodarczej i społecznej, będącej podstawowym celem Wspólnoty określonym w Traktacie.

(5) Państwa członkowskie powinny wprowadzić w życie przepisy niniejszej dyrektywy bez dyskryminacji ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, opinie polityczne lub inne, przynależność do mniejszości narodowej , majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

(6) Aby chronić rodzinę oraz ustanowić lub zachować życie rodzinne, materialne warunki korzystania z prawa do łączenia rodzin należy określić na podstawie wspólnych kryteriów.

(7) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania niniejszej dyrektywy także w przypadku połączenia się rodziny.

(8) Szczególną uwagę należy zwrócić na sytuację uchodźców ze względu na przyczyny, które zmusiły ich do opuszczenia swojego kraju i uniemożliwiły im prowadzenie tam normalnego życia rodzinnego. Należy zatem ustanowić korzystniejsze warunki korzystania z prawa do łączenia rodzin.

(9) Łączenie rodzin powinno w każdym przypadku mieć zastosowanie do członków rodziny nuklearnej, czyli małżonka i małoletnich dzieci.

(10) Do państw członkowskich należy decyzja, czy chcą zezwolić na łączenie rodzin w przypadku wstępnych, dorosłych dzieci stanu wolnego, partnerów stanu wolnego lub zarejestrowanych partnerów, a także, w przypadku małżeństwa poligamicznego, małoletnich dzieci dalszy małżonek i sponsor. W przypadku gdy Państwo członkowskie zezwala na łączenie rodzin tych osób, pozostaje to bez uszczerbku dla możliwości, w przypadku Państw Członkowskich, które nie uznają istnienia więzi rodzinnych w przypadkach objętych tym przepisem, nieprzyznania tym osobom traktowania w ramach rodziny członków w odniesieniu do prawa pobytu w innym Państwie Członkowskim, zgodnie z definicją zawartą w odpowiednim prawodawstwie WE.

(11) Z prawa do łączenia rodzin należy korzystać zgodnie z wartościami i zasadami uznanymi przez Państwa członkowskie, w szczególności w odniesieniu do praw kobiet i dzieci; zgodność taka uzasadnia ewentualne podjęcie środków ograniczających wobec wniosków o łączenie rodzin poligamicznych gospodarstw domowych.

(12) Możliwość ograniczenia prawa do łączenia rodzin dzieci w wieku powyżej 12 lat, których główne miejsce zamieszkania nie znajduje się u członka rodziny rozdzielonej, ma na celu uwzględnienie zdolności dzieci do integracji we wczesnym wieku i zapewnienie im zdobycia niezbędnego wykształcenia i umiejętności językowych w szkole.

(13) Należy ustanowić zbiór przepisów regulujących procedurę rozpatrywania wniosków o łączenie rodzin oraz o wjazd i pobyt członków rodziny. Procedury te powinny być skuteczne i wykonalne, uwzględniając normalne obciążenie administracjami państw członkowskich pracą, a także przejrzyste i sprawiedliwe, aby zapewnić zainteresowanym odpowiednią pewność prawa.

(14) Można odmówić łączenia rodzin z należycie uzasadnionych powodów. W szczególności osoba pragnąca skorzystać z możliwości łączenia rodzin nie powinna stanowić zagrożenia dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego. Pojęcie porządku publicznego może obejmować skazanie za popełnienie poważnego przestępstwa. W tym kontekście należy zauważyć, że pojęcie porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego obejmuje także przypadki, w których obywatel państwa trzeciego należy do stowarzyszenia wspierającego terroryzm, wspiera takie stowarzyszenie lub ma aspiracje ekstremistyczne.

(15) Należy promować integrację członków rodziny. W tym celu należy im przyznać status niezależny od sponsora, w szczególności w przypadku rozpadu małżeństw lub związków partnerskich oraz dostęp do edukacji, zatrudnienia i szkolenia zawodowego na takich samych zasadach jak osoba, z którą ponownie się łączą, na odpowiednich warunkach.

(16) Ponieważ cele proponowanego działania, a mianowicie ustanowienie prawa do łączenia rodzin dla obywateli państw trzecich, z którego można korzystać zgodnie ze wspólnymi zasadami, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, a zatem mogą, ze względu na skalę i skutki działania zostały lepiej osiągnięte przez Wspólnotę, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(17) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz bez uszczerbku dla art. 4 wspomnianego Protokołu, państwa członkowskie Państwa nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej dyrektywy, nie są nią związane ani jej nie stosują.

(18) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest związana przez nią lub z zastrzeżeniem jej stosowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I Postanowienia ogólne #

artykuł 1 #

Celem niniejszej dyrektywy jest określenie warunków wykonywania prawa do łączenia rodzin przez obywateli państw trzecich przebywających legalnie na terytorium Państw Członkowskich.

Artykuł 2 #

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „obywatel państwa trzeciego” #

oznacza każdą osobę, która nie jest obywatelem Unii w rozumieniu art. 17 ust. 1 Traktatu;

b) „uchodźca” #

oznacza każdego obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca korzystającego ze statusu uchodźcy w rozumieniu Konwencji Genewskiej dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r., zmienionej Protokołem podpisanym w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r.;

c) „sponsor” #

oznacza obywatela państwa trzeciego zamieszkującego legalnie w państwie członkowskim i ubiegającego się o połączenie z nim lub którego członkowie rodziny wnioskują o połączenie z nim;

d) „łączenie rodziny” #

oznacza wjazd i pobyt w państwie członkowskim członków rodziny obywatela państwa trzeciego przebywającego legalnie w tym państwie członkowskim w celu zachowania jednostki rodzinnej, niezależnie od tego, czy stosunki rodzinne powstały przed wjazdem rezydenta, czy po nim ;

e) „zezwolenie na pobyt” #

oznacza każde zezwolenie wydane przez władze Państwa członkowskiego, zezwalające obywatelowi państwa trzeciego na legalny pobyt na jego terytorium, zgodnie z przepisami art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiające jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich [5];

f) „małoletni bez opieki” #

oznacza obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców w wieku poniżej osiemnastu lat, którzy przybywają na terytorium Państw Członkowskich bez opieki osoby dorosłej odpowiedzialnej na mocy prawa lub zwyczaju i tak długo, jak nie zostaną skutecznie uwzględnieni opieką takiej osoby lub małoletnich pozostawionych bez opieki po wjeździe na terytorium Państw Członkowskich.

Artykuł 3 #

1. #

Niniejszą dyrektywę stosuje się w przypadku, gdy członek rodziny rozdzielonej posiada zezwolenie na pobyt wydane przez państwo członkowskie na okres ważności jednego roku lub dłużej i ma uzasadnione perspektywy uzyskania prawa stałego pobytu, jeżeli członkowie jego rodziny obywatele państw trzecich, niezależnie od statusu.

2. #

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania, jeżeli sponsorem jest:

a) #

ubiegającego się o uznanie statusu uchodźcy, którego wniosek nie zakończył się jeszcze ostateczną decyzją;

b) #

posiada zezwolenie na pobyt w państwie członkowskim w oparciu o ochronę czasową lub ubiega się o zezwolenie na pobyt na tej podstawie i oczekuje na decyzję w sprawie swojego statusu;

c) #

posiada zezwolenie na pobyt w państwie członkowskim na podstawie dodatkowej formy ochrony zgodnie ze zobowiązaniami międzynarodowymi, ustawodawstwem krajowym lub praktyką państw członkowskich lub ubiega się na tej podstawie o zezwolenie na pobyt i oczekuje na decyzję w sprawie swojego statusu .

3. #

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do członków rodziny obywatela Unii.

4. #

Niniejsza dyrektywa nie narusza korzystniejszych przepisów:

a) #

umowy dwustronne i wielostronne między Wspólnotą lub Wspólnotą i jej Państwami członkowskimi, z jednej strony, a krajami trzecimi, z drugiej strony;

b) #

Europejską Kartę Społeczną z dnia 18 października 1961 r., zmienioną Europejską Kartę Społeczną z dnia 3 maja 1987 r. i Europejską Konwencję o statusie prawnym pracowników migrujących z dnia 24 listopada 1977 r.

5. #

Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na możliwość przyjęcia lub utrzymania przez Państwa członkowskie korzystniejszych przepisów.

ROZDZIAŁ II Członkowie rodziny #

Artykuł 4 #

1. #

Państwa członkowskie zezwalają na wjazd i pobyt, zgodnie z niniejszą dyrektywą i pod warunkiem spełnienia warunków określonych w rozdziale IV oraz w art. 16, następujących członków rodziny:

a) #

małżonek sponsora;

b) #

małoletnie dzieci sponsora i jego małżonka, w tym dzieci przysposobione zgodnie z decyzją podjętą przez właściwy organ w danym państwie członkowskim lub decyzją, która jest automatycznie wykonalna ze względu na zobowiązania międzynarodowe tego państwa członkowskiego, lub muszą zostać uznane zgodnie ze zobowiązaniami międzynarodowymi;

c) #

małoletnie dzieci, w tym dzieci adoptowane sponsora, jeżeli sponsor sprawuje pieczę nad dzieckiem i dzieci te pozostają na jego utrzymaniu. Państwa członkowskie mogą zezwolić na łączenie dzieci, nad którymi sprawowana jest wspólna piecza, pod warunkiem że druga strona dzieląca opiekę wyraziła na to zgodę;

d) #

małoletnie dzieci, w tym dzieci przysposobione współmałżonka, jeżeli małżonek sprawuje pieczę nad dzieckiem i dzieci pozostają na jego utrzymaniu. Państwa członkowskie mogą zezwolić na łączenie dzieci, nad którymi sprawowana jest wspólna piecza, pod warunkiem że druga strona dzieląca opiekę wyraziła na to zgodę.

Małoletnie dzieci, o których mowa w niniejszym artykule, muszą być poniżej pełnoletności określonego w prawie danego państwa członkowskiego i nie mogą być w związku małżeńskim.

W drodze odstępstwa, jeżeli dziecko ukończyło 12 lat i przybywa niezależnie od reszty rodziny, państwo członkowskie może przed wydaniem zezwolenia na wjazd i pobyt na mocy niniejszej dyrektywy sprawdzić, czy spełnia ono warunek integracji, pod warunkiem że zgodnie z obowiązującym prawodawstwem w dniu wdrożenia niniejszej dyrektywy.

2. #

Państwa członkowskie mogą w drodze ustawy lub rozporządzenia zezwolić na wjazd i pobyt, zgodnie z niniejszą dyrektywą i pod warunkiem spełnienia warunków określonych w rozdziale IV, następujących członków rodziny:

a) #

krewni pierwszego stopnia w linii wstępnej członka rodziny rozdzielonej lub jego małżonka, jeżeli pozostają na ich utrzymaniu i nie korzystają z odpowiedniego wsparcia rodziny w kraju pochodzenia;

b) #

dorosłe, niebędące w związku małżeńskim dzieci członka rodziny rozdzielonej lub jego małżonka, jeżeli obiektywnie nie są one w stanie zapewnić sobie własnych potrzeb ze względu na stan zdrowia.

3. #

Państwa członkowskie mogą w drodze ustawy lub rozporządzenia zezwolić na wjazd i pobyt, zgodnie z niniejszą dyrektywą i pod warunkiem spełnienia warunków określonych w rozdziale IV, partnera niepozostającego w związku małżeńskim, będącego obywatelem państwa trzeciego, z którym członek rodziny rozdzielonej pozostaje w należycie poświadczonym, stabilnym, długotrwałym związku lub obywatela państwa trzeciego, który jest związany ze sponsorem zarejestrowanym związkiem partnerskim zgodnie z art. 5 ust. 2, oraz małoletnich dzieci stanu wolnego, w tym dzieci adoptowanych, a także dorosłe dzieci stanu wolnego, obiektywnie niezdolne do samodzielnego zaspokajania swoich potrzeb ze względu na stan zdrowia tych osób.

Państwa członkowskie mogą zdecydować, że w przypadku łączenia rodzin zarejestrowani partnerzy będą traktowani na równi z małżonkami.

4. #

W przypadku małżeństwa poligamicznego, jeżeli członek rodziny rozdzielonej ma już małżonka mieszkającego z nim na terytorium państwa członkowskiego, zainteresowane państwo członkowskie nie zezwala na łączenie rodziny dalszego małżonka.

W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. c) państwa członkowskie mogą ograniczyć łączenie rodzin małoletnich dzieci dalszego małżonka i członka rodziny rozdzielonej.

5. #

Aby zapewnić lepszą integrację i zapobiec przymusowym małżeństwom, państwa członkowskie mogą wymagać, aby członek rodziny rozdzielonej i jego współmałżonek osiągnęli minimalny wiek, a maksymalnie 21 lat, zanim małżonek będzie mógł do nich dołączyć.

6. #

W drodze odstępstwa Państwa członkowskie mogą zażądać, aby wnioski dotyczące łączenia rodzin małoletnich dzieci były składane przed ukończeniem 15. roku życia, zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie w dniu wdrożenia niniejszej dyrektywy. Jeżeli wniosek zostanie złożony po ukończeniu 15. roku życia, państwa członkowskie, które zdecydują się na zastosowanie tego odstępstwa, zezwalają na wjazd i pobyt takich dzieci na podstawie innej niż łączenie rodzin.

ROZDZIAŁ III Złożenie i rozpatrzenie wniosku #

Artykuł 5 #

1. #

Państwa członkowskie ustalają, czy w celu skorzystania z prawa do łączenia rodziny wniosek o wjazd i pobyt składa właściwym organom zainteresowanego państwa członkowskiego albo członek rodziny rozdzielonej, albo członek lub członkowie rodziny.

2. #

Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające istnienie pokrewieństwa oraz spełnianie warunków określonych w art. 4 i 6 oraz, w stosownych przypadkach, art. 7 i 8, a także uwierzytelnione kopie podróży członka(-ów) rodziny dokumenty.

W stosownych przypadkach, w celu uzyskania dowodów na istnienie pokrewieństwa, państwa członkowskie mogą przeprowadzić wywiady ze sponsorem i członkami jego rodziny oraz przeprowadzić inne dochodzenia, które uznają za konieczne.

Rozpatrując wniosek dotyczący niepozostającego w związku małżeńskim partnera członka rodziny rozdzielonej, państwa członkowskie uwzględniają, jako dowód pokrewieństwa rodzinnego, takie czynniki, jak wspólne dziecko, wcześniejsze wspólne pożycie, rejestracja związku partnerskiego oraz wszelkie inne wiarygodne środki dowodowe.

3. #

Wniosek składa się i rozpatruje, gdy członkowie rodziny zamieszkują poza terytorium państwa członkowskiego, w którym zamieszkuje członek rodziny rozdzielonej.

W drodze odstępstwa państwo członkowskie może, w odpowiednich okolicznościach, przyjąć wniosek złożony w czasie, gdy członkowie rodziny przebywają już na jego terytorium.

4. #

Właściwe władze Państwa członkowskiego przekazują osobie, która złożyła wniosek, pisemne powiadomienie o decyzji tak szybko, jak to możliwe, a w każdym razie nie później niż dziewięć miesięcy od dnia złożenia wniosku.

W wyjątkowych okolicznościach związanych ze złożonością rozpatrzenia wniosku termin, o którym mowa w akapicie pierwszym, może zostać przedłużony.

Decyzję o odrzuceniu wniosku należy uzasadnić. Wszelkie konsekwencje niepodjęcia decyzji do końca okresu, o którym mowa w akapicie pierwszym, określa ustawodawstwo krajowe odpowiedniego państwa członkowskiego.

5. #

Rozpatrując wniosek, Państwa członkowskie należycie uwzględniają dobro małoletnich dzieci.

ROZDZIAŁ IV Warunki korzystania z prawa do łączenia rodzin #

Artykuł 6 #

1. #

Państwa członkowskie mogą odrzucić wniosek o wjazd i pobyt członków rodziny ze względu na porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne lub zdrowie publiczne.

2. #

Państwa członkowskie mogą cofnąć dokument pobytowy członkowi rodziny lub odmówić jego przedłużenia ze względu na porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne lub zdrowie publiczne.

Podejmując odpowiednią decyzję, państwo członkowskie bierze pod uwagę, poza art. 17, wagę lub rodzaj przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu lub bezpieczeństwu publicznemu, którego dopuścił się członek rodziny, lub niebezpieczeństwa, jakie stwarza taka osoba.

3. #

Nie można wstrzymać odnowienia zezwolenia na pobyt ani zarządzić wydalenia z terytorium przez właściwy organ zainteresowanego państwa członkowskiego wyłącznie z powodu choroby lub niepełnosprawności nabytej po wydaniu zezwolenia na pobyt.

Artykuł 7 #

1. #

W przypadku złożenia wniosku o łączenie rodziny zainteresowane państwo członkowskie może zażądać od osoby składającej wniosek przedstawienia dowodu potwierdzającego, że członek rodziny rozdzielonej:

a) #

zakwaterowanie uważane za normalne dla porównywalnej rodziny w tym samym regionie i spełniające ogólne normy zdrowia i bezpieczeństwa obowiązujące w danym państwie członkowskim;

b) #

ubezpieczenie zdrowotne w zakresie wszelkich ryzyk zwykle objętych ubezpieczeniem własnych obywateli w danym Państwie Członkowskim dla niego samego i członków jego rodziny;

c) #

stabilne i regularne środki, wystarczające do utrzymania siebie i członków swojej rodziny, bez korzystania z systemu pomocy społecznej danego państwa członkowskiego. Państwa członkowskie dokonują oceny tych zasobów pod kątem ich charakteru i prawidłowości oraz mogą wziąć pod uwagę poziom minimalnych krajowych wynagrodzeń i emerytur, a także liczbę członków rodziny.

2. #

Państwa członkowskie mogą wymagać od obywateli państw trzecich stosowania się do środków integracyjnych zgodnie z prawem krajowym.

W odniesieniu do uchodźców i/lub członków rodzin uchodźców, o których mowa w art. 12, środki integracyjne, o których mowa w akapicie pierwszym, można zastosować wyłącznie po uzyskaniu zgody danych osób na ponowne połączenie rodziny.

Artykuł 8 #

Państwa członkowskie mogą wymagać, aby członek rodziny rozdzielonej przebywał legalnie na ich terytorium przez okres nieprzekraczający dwóch lat, zanim dołączą do niego członkowie jego rodziny.

W drodze odstępstwa, w przypadku gdy ustawodawstwo Państwa członkowskiego dotyczące łączenia rodzin obowiązujące w dniu przyjęcia niniejszej dyrektywy uwzględnia jego zdolność do przyjmowania, państwo członkowskie może przewidzieć okres oczekiwania nie dłuższy niż trzy lata pomiędzy złożeniem wniosku o łączenie rodzin i wydania zezwolenia na pobyt członkom rodziny.

ROZDZIAŁ V Łączenie rodzin uchodźców #

Artykuł 9 #

1. #

Niniejszy rozdział ma zastosowanie do łączenia rodzin uchodźców uznawanych przez państwa członkowskie.

2. #

Państwa członkowskie mogą ograniczyć stosowanie niniejszego rozdziału do uchodźców, których stosunki rodzinne poprzedzają ich wjazd.

3. #

Niniejszy rozdział nie narusza przepisów dotyczących przyznawania statusu uchodźcy członkom rodziny.

Artykuł 10 #

1. #

Artykuł 4 ma zastosowanie do definicji członków rodziny, z tym że jego ust. 1 akapit trzeci nie ma zastosowania do dzieci uchodźców.

2. #

Państwa członkowskie mogą zezwolić na łączenie rodzin innych członków rodziny, o których mowa w art. 4, jeżeli pozostają oni na utrzymaniu uchodźcy.

3. #

Jeżeli uchodźca jest małoletnim bez opieki, Państwa członkowskie:

a) #

zezwala na wjazd i pobyt w celu łączenia rodzin swoich wstępnych pierwszego stopnia bez stosowania warunków określonych w art. 4 ust. 2 lit. a);

b) #

może zezwolić na wjazd i pobyt w celu ponownego połączenia rodziny swojemu opiekunowi prawnemu lub jakiemukolwiek innemu członkowi rodziny, jeżeli uchodźca nie ma wstępnych w linii prostej lub nie można odszukać takich krewnych.

Artykuł 11 #

1. #

Do składania i rozpatrywania wniosku stosuje się art. 5, z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu.

2. #

Jeżeli uchodźca nie może przedstawić urzędowych dokumentów potwierdzających istnienie związku rodzinnego, państwa członkowskie uwzględniają inne dowody istnienia takiego związku, które należy ocenić zgodnie z prawem krajowym. Decyzja o odrzuceniu wniosku nie może opierać się wyłącznie na braku dokumentów dowodowych.

Artykuł 12 #

1. #

W drodze odstępstwa od art. 7 państwa członkowskie nie wymagają od uchodźcy i/lub członka(ów) rodziny przedstawienia, w odniesieniu do wniosków dotyczących członków rodziny, o których mowa w art. 4 ust. 1, dowodu, że uchodźca spełnia wymogi określone w art. 7.

Bez uszczerbku dla zobowiązań międzynarodowych, jeżeli łączenie rodzin jest możliwe w państwie trzecim, z którym członek rodziny rozdzielonej i/lub członek rodziny ma szczególne powiązania, państwa członkowskie mogą wymagać przedstawienia dowodów, o których mowa w akapicie pierwszym.

Państwa członkowskie mogą wymagać od uchodźcy spełnienia warunków, o których mowa w art. 7 ust. 1, jeżeli wniosek o łączenie rodziny nie zostanie złożony w terminie trzech miesięcy od dnia nadania statusu uchodźcy.

2. #

W drodze odstępstwa od art. 8 Państwa członkowskie nie wymagają, aby uchodźca przebywał na ich terytorium przez określony czas, zanim dołączą do niego członkowie jego rodziny.

ROZDZIAŁ VI Wjazd i pobyt członków rodziny #

Artykuł 13 #

1. #

Niezwłocznie po przyjęciu wniosku o łączenie rodziny dane państwo członkowskie zezwala na wjazd członka lub członków rodziny. W tym względzie dane państwo członkowskie zapewnia takim osobom wszelkie ułatwienia w uzyskaniu wymaganych wiz.

2. #

Dane państwo członkowskie przyznaje członkom rodziny pierwsze zezwolenie na pobyt na okres co najmniej jednego roku. To zezwolenie na pobyt jest odnawialne.

3. #

Okres ważności zezwoleń na pobyt udzielonych członkowi(-om) rodziny co do zasady nie może przekraczać daty wygaśnięcia zezwolenia na pobyt posiadanego przez członka rodziny rozdzielonej.

Artykuł 14 #

1. #

Członkowie rodziny sponsora są uprawnieni, na równi ze sponsorem, do:

a) #

dostęp do edukacji;

b) #

dostęp do zatrudnienia i działalności na własny rachunek;

c) #

dostęp do poradnictwa zawodowego, szkolenia wstępnego i dalszego oraz przekwalifikowania.

2. #

Państwa członkowskie mogą zdecydować, zgodnie z prawem krajowym, o warunkach, na jakich członkowie rodziny będą wykonywać pracę najemną lub pracę na własny rachunek. Warunki te określają termin, który w żadnym wypadku nie przekracza 12 miesięcy, podczas którego Państwa członkowskie mogą zbadać sytuację na swoim rynku pracy przed wydaniem członkom rodziny zezwolenia na wykonywanie pracy najemnej lub pracy na własny rachunek.

3. #

Państwa członkowskie mogą ograniczyć dostęp do zatrudnienia lub prowadzenia działalności na własny rachunek krewnym pierwszego stopnia w linii prostej lub dorosłym niepozostającym w związku małżeńskim dzieciom, do których stosuje się art. 4 ust. 2.

Artykuł 15 #

1. #

Nie później niż po upływie pięciu lat pobytu, a jeżeli członek rodziny nie uzyskał zezwolenia na pobyt z powodów innych niż połączenie rodziny, małżonek lub partner, który nie pozostaje w związku małżeńskim oraz dziecko, które osiągnęło pełnoletność, mają prawo, na wniosek, do: w razie potrzeby do niezależnego zezwolenia na pobyt, niezależnego od zezwolenia członka rodziny rozdzielonej.

Państwa członkowskie mogą ograniczyć udzielenie zezwolenia na pobyt, o którym mowa w akapicie pierwszym, małżonkowi lub partnerowi niepozostającemu w związku małżeńskim w przypadku rozkładu stosunków rodzinnych.

2. #

Państwa członkowskie mogą wydać autonomiczne zezwolenie na pobyt dorosłym dzieciom oraz wstępnym w linii prostej, do których stosuje się art. 4 ust. 2.

3. #

W przypadku wdowieństwa, rozwodu, separacji lub śmierci wstępnych lub zstępnych pierwszego stopnia w linii prostej samodzielne zezwolenie na pobyt może zostać wydane, na wniosek, jeżeli jest to wymagane, osobom, które przybyły z powodów rodzinnych ponowne zjednoczenie. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy zapewniające udzielenie samodzielnego zezwolenia na pobyt w przypadku szczególnie trudnych okoliczności.

4. #

Warunki dotyczące udzielenia i czasu trwania samodzielnego zezwolenia na pobyt określa prawo krajowe.

ROZDZIAŁ VII Kary i zadośćuczynienie #

Artykuł 16 #

1. #

Państwa członkowskie mogą odrzucić wniosek o wjazd i pobyt w celu łączenia rodziny lub, w stosownych przypadkach, cofnąć zezwolenie na pobyt członka rodziny lub odmówić jego przedłużenia w następujących okolicznościach:

a) #

jeżeli warunki określone w niniejszej dyrektywie nie są lub przestały być spełniane.

Przy odnawianiu zezwolenia na pobyt, jeżeli członek rodziny rozdzielonej nie posiada wystarczających środków bez korzystania z systemu pomocy społecznej państwa członkowskiego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. c), państwo członkowskie uwzględnia składki rodziny członków do dochodu gospodarstwa domowego;

b) #

jeżeli członek rodziny rozdzielonej i członkowie jego rodziny nie żyją lub nie żyją już w prawdziwym związku małżeńskim lub rodzinnym;

c) #

w przypadku ustalenia, że ​​partner lub partner pozostający w stanie wolnym są w związku małżeńskim lub pozostają w stabilnym, długotrwałym związku z inną osobą.

2. #

Państwa członkowskie mogą również odrzucić wniosek o wjazd i pobyt w celu łączenia rodziny lub cofnąć zezwolenie na pobyt członkowi rodziny lub odmówić jego przedłużenia, jeżeli wykaże, że:

a) #

informacje fałszywe lub wprowadzające w błąd, wykorzystano fałszywe lub sfałszowane dokumenty, w inny sposób popełniono oszustwo lub zastosowano inne nielegalne środki;

b) #

małżeństwo, związek partnerski lub adopcja zostały zawarte wyłącznie w celu umożliwienia zainteresowanej osobie wjazdu lub pobytu w państwie członkowskim.

Dokonując oceny w tym zakresie, państwa członkowskie mogą wziąć pod uwagę w szczególności fakt, że małżeństwo, związek partnerski lub adopcja zostały zawarte po wydaniu pozwolenia na pobyt osobie rozdzielonej.

3. #

Państwa członkowskie mogą cofnąć zezwolenie na pobyt członkowi rodziny lub odmówić jego przedłużenia, jeżeli pobyt członka rodziny rozdzielonej dobiega końca, a członek rodziny nie korzysta jeszcze z autonomicznego prawa pobytu na mocy art. 15.

4. #

Państwa członkowskie mogą przeprowadzać szczególne kontrole i inspekcje, jeżeli istnieją podstawy, aby podejrzewać, że ma miejsce oszustwo lub małżeństwo, związek partnerski lub adopcja dla pozoru w rozumieniu ust. 2. Szczególne kontrole można również przeprowadzać w przypadku ponownego przedłużenia umowy o członkostwo rodziny ‘ zezwolenie na pobyt.

Artykuł 17 #

Państwa członkowskie należycie uwzględniają charakter i trwałość stosunków rodzinnych danej osoby oraz czas jej pobytu w państwie członkowskim, a także istnienie więzi rodzinnych, kulturowych i społecznych z krajem pochodzenia danej osoby, w przypadku odrzucenia wniosku, cofnięcia lub odmowy przedłużenia zezwolenia na pobyt albo podjęcia decyzji o zarządzeniu wydalenia członka rodziny rozdzielonej lub członków jego rodziny.

Artykuł 18 #

Państwa członkowskie zapewniają, aby członek rodziny rozdzielonej i/lub członkowie jego rodziny mieli prawo do wniesienia skargi prawnej w przypadku odrzucenia wniosku o łączenie rodziny lub nie przedłużenia zezwolenia na pobyt, jego cofnięcia lub nakazu wydalenia.

Procedurę i kompetencje, zgodnie z którymi wykonywane jest prawo, o którym mowa w akapicie pierwszym, ustalają zainteresowane państwa członkowskie.

ROZDZIAŁ VIII Postanowienia końcowe #

Artykuł 19 #

Okresowo, po raz pierwszy nie później niż do dnia 3 października 2007 r., Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy w Państwach Członkowskich i proponuje zmiany, jakie mogą okazać się konieczne. Te propozycje poprawek są przedstawiane w pierwszej kolejności w odniesieniu do artykułów 3, 4, 7, 8 i 13.

Artykuł 20 #

Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 3 października 2005 r. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takich odniesień ustalają Państwa Członkowskie.

Artykuł 21 #

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 22 #

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 września 2003 r.

Dla Rady

Prezydent

F. Frattiniego

(1) Dz.U. C 116 E z 26.4.2000, s. 2. 66 oraz Dz.U. C 62 E z 27.2.2001, s. 2. 99.

(2) Dz.U. C 135 z 7.5.2001, s. 2. 174.

(3) Dz.U. C 204 z 18.7.2000, s. 2. 40.

(4) Dz.U. C 73 z 26.3.2003, s. 2. 16.

(5) Dz.U. L 157 z 15.6.2002, s. 2. 1.