Konwencja o prawach pracowników migrujących i członków ich rodzin  #

#

Międzynarodowa konwencja o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin #

Wejście w życie: 1 lipca 2003 r

Preambuła

Państwa-Strony niniejszej konwencji,

Biorąc pod uwagę zasady zawarte w podstawowych dokumentach Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczących praw człowieka, w szczególności w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym Pakcie Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych, Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych, Międzynarodowej Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz Konwencji o prawach dziecka,

Uwzględniając również zasady i standardy określone w odpowiednich instrumentach opracowanych w ramach Międzynarodowej Organizacji Pracy, w szczególności w Konwencji dotyczącej migracji zarobkowej (nr 97), Konwencja dotycząca migracji w warunkach nadużyć oraz promowania równości szans (nr 143), Zalecenie dotyczące migracji zarobkowej (nr 86), Zalecenie dotyczące pracowników migrujących (nr 151), Konwencja dotycząca pracy przymusowej lub obowiązkowej (nr 29) oraz Konwencja w sprawie zniesienia pracy przymusowej (nr 105), potwierdzając znaczenie zasad zawartych w Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury przeciw dyskryminacji w edukacji,

Powołując się na Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, Deklarację Czwartego Kongresu Narodów Zjednoczonych w sprawie zapobiegania przestępczości i traktowania przestępców, Kodeks postępowania funkcjonariuszy organów ścigania oraz Konwencje dotyczące niewolnictwa,

Przypominając, że jednym z celów Międzynarodowej Organizacji Pracy, zgodnie z jej Konstytucją, jest ochrona interesów pracowników zatrudnionych w krajach innych niż ich własny, oraz mając na uwadze fachowość i doświadczenie tej organizacji w sprawach związanych z pracowników migrujących i członków ich rodzin,

Uznając znaczenie pracy wykonanej w związku z pracownikami migrującymi i członkami ich rodzin w różnych organach Organizacji Narodów Zjednoczonych, w szczególności w Komisji Praw Człowieka i Komisji Rozwoju Społecznego oraz w Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa Narodów Zjednoczonych, Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Światowej Organizacji Zdrowia, a także w innych organizacjach międzynarodowych,

Uznając również postępy poczynione przez niektóre państwa na poziomie regionalnym lub dwustronnym w zakresie ochrony praw pracowników migrujących i członków ich rodzin, jak również znaczenie i użyteczność umów dwustronnych i wielostronnych w tej dziedzinie,

Zdając sobie sprawę z wagi i skali zjawiska migracji, które dotyczy milionów ludzi i dotyka wielu państw społeczności międzynarodowej,

świadome wpływu przepływów pracowników migrujących na państwa i zainteresowane osoby oraz pragnąc ustanowić normy, które mogą przyczynić się do harmonizacji postaw państw poprzez przyjęcie podstawowych zasad dotyczących traktowania pracowników migrujących i członków ich rodzin,

uwzględniając sytuację bezbronności, w jakiej często znajdują się pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin, między innymi z powodu ich nieobecności w państwie pochodzenia oraz trudności, jakie mogą napotkać w związku z ich obecnością w państwie zatrudnienia,

Przekonane, że prawa pracowników migrujących i członków ich rodzin nie zostały wszędzie dostatecznie uznane i dlatego wymagają odpowiedniej ochrony międzynarodowej,

Biorąc pod uwagę fakt, że migracja jest często przyczyną poważnych problemów zarówno dla członków rodzin pracowników migrujących, jak i dla samych pracowników, w szczególności z powodu rozproszenia rodzin,

Pamiętając, że problemy ludzkie związane z migracją są jeszcze poważniejsze w przypadku migracji nieuregulowanej, i w związku z tym przekonany, że należy zachęcać do podejmowania odpowiednich działań w celu zapobiegania i eliminowania nielegalnego przemieszczania się i handlu migrującymi pracownikami, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrona ich podstawowych praw człowieka,

Zważywszy, że pracownicy nieposiadający dokumentów lub znajdujący się w nieuregulowanej sytuacji są często zatrudniani na mniej korzystnych warunkach pracy niż inni pracownicy oraz że niektórzy pracodawcy uważają to za zachętę do poszukiwania takiej pracy w celu czerpania korzyści z nieuczciwej konkurencji,

Zważywszy również, że odwoływanie się do zatrudniania pracowników migrujących o nieuregulowanym statusie będzie zniechęcane, jeżeli podstawowe prawa człowieka wszystkich pracowników migrujących zostaną szerzej uznane, a ponadto przyznanie pewnych dodatkowych praw pracownikom migrującym i członkom ich rodzin w normalna sytuacja zachęci wszystkich migrantów i pracodawców do poszanowania i przestrzegania praw i procedur ustanowionych przez zainteresowane państwa,

Przekonane zatem o potrzebie zapewnienia międzynarodowej ochrony praw wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin, potwierdzając i ustanawiając podstawowe normy w kompleksowej konwencji, która mogłaby być powszechnie stosowana,

Zgodzono się na następujące:

CZĘŚĆ I: Zakres i definicje #

artykuł 1 #

1. Niniejsza Konwencja ma zastosowanie, o ile poniżej nie postanowiono inaczej, do wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin, bez względu na jakiekolwiek różnice ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub inne, przynależność narodową, etniczną lub pochodzenie społeczne, narodowość, wiek, sytuacja ekonomiczna, majątek, stan cywilny, urodzenie lub inny status.

2. Niniejszą Konwencję stosuje się podczas całego procesu migracji pracowników migrujących i członków ich rodzin, który obejmuje przygotowanie do migracji, wyjazd, tranzyt oraz cały okres pobytu i pracy zarobkowej w państwie zatrudnienia, jak również powrót do państwo pochodzenia lub państwo zwykłego pobytu.

Artykuł 2 #

W rozumieniu niniejszej konwencji:

1. Termin „pracownik migrujący” odnosi się do osoby, która ma być zatrudniona, jest zaangażowana lub była zaangażowana w działalność zarobkową w państwie, którego nie jest obywatelem.

2.

a) określenie „pracownik przygraniczny” odnosi się do pracownika migrującego, który zachowuje swoje miejsce zwykłego pobytu w państwie sąsiednim, do którego zwykle powraca codziennie lub co najmniej raz w tygodniu;

(b) określenie „pracownik sezonowy” odnosi się do pracownika migrującego, którego praca ze względu na swój charakter zależy od warunków sezonowych i jest wykonywana tylko przez część roku;

(c) określenie „marynarz”, które obejmuje rybaka, odnosi się do pracownika migrującego zatrudnionego na pokładzie statku zarejestrowanego w państwie, którego nie jest obywatelem;

(d) określenie „pracownik na instalacji morskiej” odnosi się do pracownika migrującego zatrudnionego na instalacji morskiej podlegającej jurysdykcji państwa, którego nie jest obywatelem;

(e) określenie „pracownik wędrowny” odnosi się do pracownika migrującego, który mając miejsce zwykłego pobytu w jednym państwie, musi podróżować na krótkie okresy do innego państwa lub państw ze względu na charakter swojego zawodu;

(f) określenie „pracownik związany z projektem” odnosi się do pracownika migrującego, który został przyjęty do państwa zatrudnienia na określony czas w celu pracy wyłącznie nad konkretnym projektem realizowanym w tym państwie przez jego pracodawcę;

(g) Termin „pracownik zatrudniony na czas określony” odnosi się do pracownika migrującego:

(i) która została wysłana przez swojego pracodawcę na ograniczony i określony czas do państwa zatrudnienia w celu wykonania określonego zadania lub obowiązku; Lub

(ii) która angażuje się na ograniczony i określony czas w pracę wymagającą umiejętności zawodowych, handlowych, technicznych lub innych wysoce specjalistycznych; Lub

(iii) która na wniosek swojego pracodawcy w państwie zatrudnienia podejmuje na określony czas pracę o charakterze przejściowym lub krótkotrwałym; i która jest zobowiązana do opuszczenia państwa zatrudnienia albo po wygaśnięciu dozwolonego okresu pobytu, albo wcześniej, jeżeli nie wykonuje już tego określonego zadania lub nie wykonuje tej pracy;

h) Termin „osoba prowadząca działalność na własny rachunek” odnosi się do pracownika migrującego, który wykonuje działalność zarobkową inną niż na podstawie umowy o pracę i który zarabia na życie dzięki tej działalności, zwykle pracując samodzielnie lub razem z członkami swojej rodzinie oraz każdemu innemu pracownikowi migrującemu uznanemu za osobę prowadzącą działalność na własny rachunek na mocy obowiązującego ustawodawstwa państwa zatrudnienia lub umów dwustronnych lub wielostronnych.

Artykuł 3 #

Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do:

(a) osoby wysłane lub zatrudnione przez organizacje i agencje międzynarodowe lub osoby wysłane lub zatrudnione przez państwo poza jego terytorium w celu pełnienia funkcji urzędowych, których przyjęcie i status są regulowane ogólnym prawem międzynarodowym lub szczególnymi umowami lub konwencjami międzynarodowymi;

(b) Osoby wysłane lub zatrudnione przez państwo lub w jego imieniu poza jego terytorium, które uczestniczą w programach rozwojowych i innych programach współpracy, których przyjęcie i status są regulowane umową z państwem zatrudnienia i które zgodnie z tą umową , nie są uważani za pracowników migrujących;

(c) Osoby zamieszkałe w państwie innym niż ich państwo pochodzenia jako inwestorzy;

(d) uchodźców i bezpaństwowców, chyba że taki wniosek jest przewidziany w odpowiednim ustawodawstwie krajowym lub instrumentach międzynarodowych obowiązujących dane Państwo-Stronę;

(e) studenci i stażyści;

(f) Marynarze i pracownicy instalacji morskich, którym nie zezwolono na osiedlenie się i prowadzenie działalności zarobkowej w państwie zatrudnienia.

Artykuł 4 #

Dla celów niniejszej Konwencji określenie „członkowie rodziny” odnosi się do osób pozostających w związku małżeńskim z pracownikami migrującymi lub pozostających z nimi w związku, który zgodnie z obowiązującym prawem wywołuje skutki równoważne z małżeństwem, jak również dzieci pozostające na ich utrzymaniu oraz inne osoby pozostające na ich utrzymaniu osoby pozostające na utrzymaniu, które są uznawane za członków rodziny na mocy obowiązującego ustawodawstwa lub obowiązujących umów dwustronnych lub wielostronnych między zainteresowanymi państwami.

Artykuł 5 #

W rozumieniu niniejszej konwencji pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin:

(a) Uważa się, że mają udokumentowaną sytuację lub znajdują się w regularnej sytuacji, jeżeli są uprawnieni do wjazdu, pobytu i wykonywania działalności zarobkowej w państwie zatrudnienia zgodnie z prawem tego państwa i umowami międzynarodowymi, których państwo to jest stroną impreza;

(b) Są uważani za nieudokumentowanych lub znajdujących się w nieuregulowanej sytuacji, jeżeli nie spełniają warunków przewidzianych w punkcie (a) niniejszego artykułu.

Artykuł 6 #

W rozumieniu niniejszej konwencji:

a) określenie „państwo pochodzenia” oznacza państwo, którego obywatelem jest dana osoba;

(b) określenie „Państwo zatrudnienia” oznacza Państwo, w którym pracownik migrujący ma być zatrudniony, jest lub był zaangażowany w działalność zarobkową, zależnie od przypadku;

(c) określenie „państwo tranzytowe” oznacza każde państwo, przez które dana osoba przejeżdża w dowolnej podróży do państwa zatrudnienia lub z państwa zatrudnienia do państwa pochodzenia lub państwa zwykłego pobytu.

#

CZĘŚĆ II: Niedyskryminacja z poszanowaniem praw #

Artykuł 7 #

Państwa-Strony zobowiązują się, zgodnie z międzynarodowymi instrumentami dotyczącymi praw człowieka, szanować i zapewniać wszystkim pracownikom migrującym i członkom ich rodzin przebywającym na ich terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji prawa przewidziane w niniejszej Konwencji, bez jakichkolwiek różnic, takich jak ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub inne, pochodzenie narodowe, etniczne lub społeczne, narodowość, wiek, sytuację ekonomiczną, majątek, stan cywilny, urodzenie lub inny status.

CZĘŚĆ III: Prawa człowieka wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin #

Artykuł 8 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin będą mogli swobodnie opuszczać każde państwo, w tym państwo pochodzenia. Prawo to nie podlega żadnym ograniczeniom, z wyjątkiem tych przewidzianych przez ustawę, niezbędnych do ochrony bezpieczeństwa narodowego, porządku publicznego (ordre public), zdrowia lub moralności publicznej lub praw i wolności innych osób oraz zgodnych z innymi uznanymi prawami w niniejszej części Konwencji.

2. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają w każdej chwili prawo do wjazdu i pobytu w swoim państwie pochodzenia.

Artykuł 9 #

Prawo do życia pracowników migrujących i członków ich rodzin podlega ochronie ustawowej.

Artykuł 10 #

Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu.

Artykuł 11 #

1. Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może być przetrzymywany w niewolę ani niewolnictwo.

2. Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może być zobowiązany do wykonywania pracy przymusowej lub obowiązkowej.

3. Nie można uznać, że ustęp 2 niniejszego artykułu wyklucza, w państwach, w których kara pozbawienia wolności i katorga może być orzeczona jako kara za przestępstwo, wykonywania katorgi w wykonaniu wyroku skazującego na taką karę przez właściwy sąd.

4. W rozumieniu niniejszego artykułu określenie „praca przymusowa lub obowiązkowa” nie obejmuje:

(a) Wszelkich prac lub usług niewymienionych w ustępie 3 niniejszego artykułu, normalnie wymaganych od osoby pozbawionej wolności na skutek zgodnego z prawem postanowienia sądu lub osoby przebywającej na warunkowym zwolnieniu z takiego zatrzymania;

(b) wszelkie usługi wymagane w nagłych przypadkach lub katastrofach zagrażających życiu lub dobru społeczności;

(c) Wszelka praca lub usługi, które stanowią część zwykłych obowiązków cywilnych, o ile są nakładane również na obywateli danego Państwa.

Artykuł 12 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania. Prawo to obejmuje wolność posiadania lub przyjmowania religii lub przekonań według własnego wyboru oraz wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wespół z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii lub przekonań przez uprawianie kultu, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie.

2. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin nie mogą być poddawani przymusowi, który naruszałby ich wolność wyznawania lub przyjmowania wybranej przez nich religii lub przekonań.

3. Wolność uzewnętrzniania wyznania lub przekonań może podlegać tylko takim ograniczeniom, które są przewidziane przez ustawę i konieczne dla ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, zdrowia lub moralności publicznej albo podstawowych praw i wolności innych osób.

4. Państwa-Strony niniejszej konwencji zobowiązują się do poszanowania wolności rodziców, z których przynajmniej jedno jest pracownikiem migrującym, oraz, w stosownych przypadkach, opiekunów prawnych w celu zapewnienia religijnego i moralnego wychowania ich dzieci zgodnie z ich własnymi przekonania.

Artykuł 13 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do swobodnego wyrażania opinii.

2. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do wolności wypowiedzi; prawo to obejmuje swobodę poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji i poglądów wszelkiego rodzaju, bez względu na granice, ustnie, pisemnie lub drukiem, w formie artystycznej lub za pomocą innych środków przekazu według ich wyboru.

3. Korzystanie z prawa przewidzianego w ustępie 2 niniejszego artykułu pociąga za sobą szczególne obowiązki i odpowiedzialność. Może więc podlegać pewnym ograniczeniom, ale tylko takim, które są przewidziane przez prawo i które są konieczne:

(a) W celu poszanowania praw lub dobrego imienia innych osób;

(b) w celu ochrony bezpieczeństwa narodowego zainteresowanych państw lub porządku publicznego (ordre public) lub zdrowia lub moralności publicznej;

(c) w celu zapobieżenia wszelkiej propagandzie wojennej;

(d) W celu zapobiegania propagowaniu nienawiści narodowej, rasowej lub religijnej, które stanowi podżeganie do dyskryminacji, wrogości lub przemocy.

Artykuł 14 #

Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może być narażony na arbitralną lub bezprawną ingerencję w jego prywatność, rodzinę, korespondencję lub inną komunikację, ani na bezprawne ataki na jego honor i reputację. Każdy pracownik migrujący i członek jego rodziny ma prawo do ochrony prawnej przed taką ingerencją lub atakami.

Artykuł 15 #

Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może być samowolnie pozbawiony własności, czy to posiadanej indywidualnie, czy wspólnie z innymi osobami. Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym w państwie zatrudnienia majątek pracownika migrującego lub członka jego rodziny zostaje wywłaszczony w całości lub w części, osoba zainteresowana ma prawo do godziwego i odpowiedniego odszkodowania.

Artykuł 16 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego.

2. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do skutecznej ochrony ze strony państwa przed przemocą, obrażeniami fizycznymi, groźbami i zastraszaniem, zarówno ze strony funkcjonariuszy publicznych, jak i osób prywatnych, grup lub instytucji.

3. Wszelka weryfikacja przez funkcjonariuszy organów ścigania tożsamości pracowników migrujących lub członków ich rodzin odbywa się zgodnie z procedurą określoną przez prawo.

4. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin nie będą indywidualnie ani zbiorowo poddawani samowolnemu aresztowaniu lub zatrzymaniu; nie będą pozbawiani wolności, chyba że z przyczyn i zgodnie z procedurami określonymi przez prawo.

5. Aresztowani pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin są informowani w momencie aresztowania, w miarę możliwości w języku dla nich zrozumiałym, o powodach ich aresztowania oraz niezwłocznie informowani w języku dla nich zrozumiałym o wszelkich zarzutach wobec ich.

6. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin, którzy zostali aresztowani lub zatrzymani pod zarzutem popełnienia przestępstwa, zostaną niezwłocznie postawieni przed sędzią lub innym funkcjonariuszem uprawnionym przez ustawę do wykonywania władzy sądowniczej i będą mieli prawo do procesu w rozsądnym terminie lub do zwolnienia. Nie będzie ogólną zasadą, że w oczekiwaniu na proces będą oni przetrzymywani w areszcie, ale zwolnienie może być uzależnione od gwarancji stawienia się na rozprawę, na każdym innym etapie postępowania sądowego oraz, w razie potrzeby, w celu wykonania osąd.

7. Kiedy pracownik migrujący lub członek jego rodziny zostaje aresztowany lub osadzony w więzieniu lub areszcie do czasu rozprawy lub jest zatrzymany w jakikolwiek inny sposób:

a) Organy konsularne lub dyplomatyczne państwa pochodzenia lub państwa reprezentującego interesy tego państwa powinny być, na ich wniosek, niezwłocznie poinformowane o jego aresztowaniu lub zatrzymaniu oraz o jego przyczynach ;

(b) Zainteresowana osoba ma prawo kontaktować się z wymienionymi władzami. Wszelka korespondencja osoby zainteresowanej do wspomnianych władz jest niezwłocznie przekazywana, a osoba zainteresowana ma również prawo do niezwłocznego otrzymywania zawiadomień wysyłanych przez te władze;

(c) Zainteresowana osoba zostanie niezwłocznie poinformowana o tym prawie oraz o prawach wynikających z odpowiednich traktatów, jeżeli takie istnieją, mających zastosowanie między zainteresowanymi państwami, do korespondencji i spotykania się z przedstawicielami wspomnianych władz oraz do zawierania z nimi uzgodnień dotyczących jej lub jej reprezentacji prawnej.

8. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin, którzy zostali pozbawieni wolności przez aresztowanie lub zatrzymanie, mają prawo wystąpić do sądu w celu niezwłocznego rozstrzygnięcia przez ten sąd legalności ich pozbawienia wolności i zarządzenia zwolnienia, jeżeli zatrzymanie jest niezgodne z prawem. Uczestnicząc w takim postępowaniu, mają oni w razie potrzeby bezpłatną pomoc tłumacza, jeżeli nie rozumieją używanego języka lub nie mówią nim.

9. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin, którzy padli ofiarą bezprawnego aresztowania lub zatrzymania, mają egzekwowalne prawo do odszkodowania.

Artykuł 17 #

1. Pozbawieni wolności pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin będą traktowani w sposób humanitarny iz poszanowaniem przyrodzonej godności osoby ludzkiej oraz jej tożsamości kulturowej.

2. Oskarżeni pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin będą, poza wyjątkowymi okolicznościami, oddzieleni od osób skazanych i poddani odrębnemu traktowaniu, odpowiedniemu do ich statusu jako osób nie skazanych. Oskarżonych nieletnich należy oddzielić od dorosłych i jak najszybciej doprowadzić na rozprawę.

3. Każdy pracownik migrujący lub członek jego rodziny zatrzymany w państwie tranzytowym lub w państwie zatrudnienia za naruszenie przepisów dotyczących migracji będzie przetrzymywany, na ile to możliwe, oddzielnie od osób skazanych lub osób zatrzymanych w oczekiwaniu na rozprawę.

4. W okresie odbywania kary pozbawienia wolności na podstawie wyroku sądu zasadniczym celem leczenia pracownika migrującego lub członka jego rodziny jest jego resocjalizacja i resocjalizacja. Nieletnich przestępców należy odseparować od dorosłych i zapewnić im traktowanie odpowiednie do ich wieku i statusu prawnego.

5. Podczas zatrzymania lub uwięzienia pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin korzystają z takich samych praw do odwiedzin członków rodzin jak obywatele.

6. W każdym przypadku pozbawienia wolności pracownika migrującego właściwe władze zainteresowanego państwa zwrócą uwagę na problemy, jakie mogą powstać dla członków jego rodziny, w szczególności dla małżonków i małoletnich dzieci.

7. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin poddani jakiejkolwiek formie zatrzymania lub uwięzienia zgodnie z prawem obowiązującym w państwie zatrudnienia lub w państwie tranzytu korzystają z tych samych praw, co obywatele tych państw przebywający w ta sama sytuacja.

8. W przypadku zatrzymania pracownika migrującego lub członka jego rodziny w celu sprawdzenia naruszenia przepisów dotyczących migracji, nie ponosi on kosztów z tego tytułu.

Artykuł 18 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do równego traktowania przed sądami i trybunałami z obywatelami danego Państwa. Przy ustalaniu stawianych im zarzutów karnych lub ich praw i obowiązków w procesie sądowym mają oni prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia sprawy przez właściwy, niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony na mocy ustawy.

2. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin oskarżeni o popełnienie przestępstwa mają prawo do domniemania niewinności do czasu udowodnienia im winy zgodnie z ustawą.

3. Przy ustalaniu stawianych im zarzutów karnych pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin będą uprawnieni do następujących gwarancji minimalnych:

(a) Otrzymywania niezwłocznych i szczegółowych informacji w zrozumiałym dla nich języku o charakterze i przyczynie postawionego im zarzutu;

(b) posiadania odpowiedniego czasu i możliwości do przygotowania obrony oraz do komunikowania się z wybranym przez siebie obrońcą;

(c) Być sądzonym bez zbędnej zwłoki;

(d) Być sądzonym w ich obecności i bronić się osobiście lub poprzez pomoc prawną według własnego wyboru; bycia poinformowanym, jeżeli nie mają pomocy prawnej, o tym prawie; oraz do przyznania im pomocy prawnej w każdym przypadku, gdy wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, i bez zapłaty z ich strony w każdym takim przypadku, jeżeli nie mają wystarczających środków na opłacenie;

(e) przesłuchanie lub zlecenie przesłuchania świadków przeciwko nim oraz uzyskanie obecności i przesłuchania świadków w ich imieniu na takich samych warunkach jak świadków przeciwko nim;

(f) bezpłatnej pomocy tłumacza, jeśli nie rozumieją lub nie mówią w języku używanym w sądzie;

(g) Nie być zmuszanym do zeznawania przeciwko sobie lub do przyznania się do winy.

4. W przypadku małoletnich procedura będzie taka, aby uwzględniała ich wiek oraz celowość wspierania ich resocjalizacji.

5. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin skazani za przestępstwo mają prawo do ponownego rozpatrzenia ich wyroku przez trybunał wyższej instancji zgodnie z ustawą.

6. Jeżeli pracownik migrujący lub członek jego rodziny został prawomocnym wyrokiem skazany za przestępstwo, a następnie jego wyrok został uchylony lub został on ułaskawiony na tej podstawie, że nowy lub nowo ujawniony fakt jednoznacznie wskazuje, że doszło do pomyłki sądowej, osobie, która poniosła karę w wyniku takiego skazania, przysługuje odszkodowanie zgodnie z ustawą, chyba że zostanie udowodnione, że nieujawnienie nieznanego faktu na czas jest w całości lub w części można przypisać tej osobie.

7. Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może być ponownie sądzony ani karany za przestępstwo, za które został już prawomocnie skazany lub uniewinniony zgodnie z prawem i procedurą karną danego państwa.

Artykuł 19 #

1. Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może zostać uznany za winnego jakiegokolwiek przestępstwa z powodu działania lub zaniechania, które nie stanowiło przestępstwa w świetle prawa krajowego lub międzynarodowego w chwili popełnienia przestępstwa, ani wymierza się karę surowszą niż ta, która obowiązywała w chwili jej popełnienia. Jeżeli po popełnieniu przestępstwa ustawa przewiduje wymierzenie mu łagodniejszej kary, osoba ta odniesie z tego korzyść.

2. Przy orzekaniu kary za przestępstwo popełnione przez pracownika migrującego lub członka jego lub jej rodzina.

Artykuł 20 #

1. Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może być pozbawiony wolności tylko z powodu niedopełnienia zobowiązań umownych.

2. Żaden pracownik migrujący ani członek jego rodziny nie może zostać pozbawiony zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pracę ani wydalony jedynie z powodu niewykonania zobowiązania wynikającego z umowy o pracę, chyba że wypełnienie tego obowiązku stanowi warunkiem uzyskania takiego zezwolenia lub pozwolenia.

Artykuł 21 #

Konfiskata, niszczenie lub usiłowanie zniszczenia dokumentów tożsamości, dokumentów uprawniających do wjazdu lub pobytu, pobytu lub prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub zezwoleń na pracę jest niezgodne z prawem. Żadna uprawniona konfiskata takich dokumentów nie może mieć miejsca bez przedstawienia szczegółowego pokwitowania. W żadnym wypadku nie wolno niszczyć paszportu lub równoważnego dokumentu pracownika migrującego lub członka jego rodziny.

Artykuł 22 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin nie podlegają środkom wydalenia zbiorowego. Każdy przypadek wydalenia będzie rozpatrywany i rozstrzygany indywidualnie.

2. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mogą zostać wydaleni z terytorium Państwa-Strony jedynie na podstawie decyzji podjętej przez właściwą władzę zgodnie z prawem.

3. Decyzja jest im przekazywana w języku dla nich zrozumiałym. Na ich wniosek, o ile nie jest to wymagane w inny sposób, decyzja jest im przekazywana na piśmie oraz, z wyjątkiem wyjątkowych okoliczności wynikających z bezpieczeństwa narodowego, wraz z uzasadnieniem decyzji. Zainteresowane osoby są informowane o tych prawach przed lub najpóźniej w momencie wydania decyzji.

4. Z wyjątkiem przypadków, gdy organ sądowy wydaje ostateczną decyzję, zainteresowana osoba ma prawo do przedstawienia powodu, dla którego nie powinna zostać wydalona, ​​oraz do ponownego rozpatrzenia jej sprawy przez właściwy organ, chyba że istotne względy bezpieczeństwa wymagają inaczej. W oczekiwaniu na taką rewizję zainteresowana osoba ma prawo wnioskować o wstrzymanie decyzji o wydaleniu.

5. Jeżeli decyzja o wydaleniu, która została już wykonana, zostanie następnie unieważniona, zainteresowana osoba ma prawo domagać się odszkodowania zgodnie z prawem, a wcześniejsza decyzja nie może być wykorzystana do uniemożliwienia jej ponownego wjazdu do danego państwa.

6. W przypadku wydalenia zainteresowana osoba ma odpowiednią możliwość przed wyjazdem lub po wyjeździe uregulowania wszelkich roszczeń dotyczących wynagrodzenia i innych należnych jej uprawnień oraz wszelkich nierozliczonych zobowiązań.

7. Bez uszczerbku dla wykonania decyzji o wydaleniu pracownik migrujący lub członek jego rodziny, którego dotyczy taka decyzja, może ubiegać się o wjazd do państwa innego niż państwo pochodzenia.

8. W przypadku wydalenia pracownika migrującego lub członka jego rodziny koszty wydalenia nie są przez niego ponoszone. Osoba zainteresowana może zostać zobowiązana do pokrycia własnych kosztów podróży.

9. Wydalenie z państwa zatrudnienia nie narusza samo w sobie żadnych praw pracownika migrującego lub członka jego rodziny nabytych zgodnie z prawem tego państwa, w tym prawa do wynagrodzenia i innych uprawnień przysługujących mu lub jej.

Artykuł 23 #

Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin będą mieli prawo do korzystania z ochrony i pomocy władz konsularnych lub dyplomatycznych Państwa pochodzenia lub Państwa reprezentującego interesy tego Państwa, ilekroć prawa uznane w niniejszej Konwencji zostaną naruszone . W szczególności w przypadku wydalenia zainteresowana osoba jest niezwłocznie informowana o tym prawie, a władze państwa wydalającego ułatwiają korzystanie z tego prawa.

Artykuł 24 #

Każdy pracownik migrujący i każdy członek jego rodziny ma prawo do uznania wszędzie jako osoba wobec prawa.

Artykuł 25 #

1. Pracownicy migrujący korzystają z traktowania nie mniej korzystnego niż obywatele Państwa zatrudnienia w zakresie wynagrodzenia oraz:

a) Inne warunki pracy, to znaczy nadgodziny, godziny pracy, tygodniowy odpoczynek, płatne urlopy, bezpieczeństwo, zdrowie, rozwiązanie stosunku pracy i wszelkie inne warunki pracy, które zgodnie z prawem krajowym i praktyką są objęte tymi warunkami;

(b) inne warunki zatrudnienia, to znaczy minimalny wiek zatrudnienia, ograniczenia w pracy i wszelkie inne kwestie, które zgodnie z prawem krajowym i praktyką są uważane za okres zatrudnienia.

2. Nie jest zgodne z prawem odstąpienie w prywatnych umowach o pracę od zasady równego traktowania, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu.

3. Państwa-Strony podejmą wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, że ​​pracownicy migrujący nie zostaną pozbawieni jakichkolwiek praw wynikających z tej zasady z powodu jakichkolwiek nieprawidłowości w ich pobycie lub zatrudnieniu. W szczególności pracodawcy nie zostaną zwolnieni z jakichkolwiek zobowiązań prawnych lub umownych, ani też ich obowiązki nie zostaną w żaden sposób ograniczone z powodu takiej nieprawidłowości.

Artykuł 26 #

1. Państwa-Strony uznają prawo pracowników migrujących i członków ich rodzin do:

(a) brać udział w zebraniach i działaniach związków zawodowych i wszelkich innych stowarzyszeń utworzonych zgodnie z prawem, w celu ochrony ich interesów gospodarczych, społecznych, kulturalnych i innych, z zastrzeżeniem jedynie regulaminu danej organizacji;

(b) swobodnego przystępowania do jakiegokolwiek związku zawodowego i każdego takiego stowarzyszenia, jak wyżej, z zastrzeżeniem jedynie regulaminu danej organizacji;

(c) szukać pomocy i wsparcia każdego związku zawodowego i każdego takiego stowarzyszenia, jak wyżej wspomniano.

2. Na korzystanie z tych praw nie mogą być nałożone ograniczenia inne niż przewidziane przez ustawę i konieczne w demokratycznym społeczeństwie w interesie bezpieczeństwa narodowego, porządku publicznego (ordre public) lub ochrony praw i wolności innych.

Artykuł 27 #

1. W zakresie zabezpieczenia społecznego pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin korzystają w państwie zatrudnienia z takiego samego traktowania jak obywatele, o ile spełniają wymogi przewidziane przez mające zastosowanie ustawodawstwo tego państwa oraz obowiązujące umowy dwustronne i traktaty wielostronne. Właściwe władze państwa pochodzenia i państwa zatrudnienia mogą w każdej chwili poczynić niezbędne ustalenia w celu określenia warunków stosowania niniejszej normy.

2. W przypadku gdy mające zastosowanie ustawodawstwo nie zezwala pracownikom migrującym i członkom ich rodzin na otrzymywanie świadczeń, zainteresowane państwa zbadają możliwość zwrotu zainteresowanym osobom kwoty składek wniesionych przez nich w związku z tym świadczeniem na podstawie traktowania przyznanego obywateli znajdujących się w podobnej sytuacji.

Artykuł 28 #

Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do otrzymania wszelkiej opieki medycznej, która jest pilnie potrzebna do zachowania ich życia lub uniknięcia nieodwracalnego uszczerbku na zdrowiu, na zasadzie równego traktowania z obywatelami danego państwa. Nie można odmówić takiej pomocy medycznej w nagłych wypadkach z powodu jakichkolwiek nieprawidłowości dotyczących pobytu lub zatrudnienia.

Artykuł 29 #

Każde dziecko pracownika migrującego ma prawo do imienia, rejestracji urodzenia i obywatelstwa.

Artykuł 30 #

Każde dziecko pracownika migrującego ma podstawowe prawo dostępu do edukacji na zasadzie równego traktowania z obywatelami danego państwa. Dostępu do publicznych placówek wychowania przedszkolnego lub szkół nie można odmawiać ani ograniczać z powodu nieprawidłowej sytuacji w zakresie pobytu lub zatrudnienia któregokolwiek z rodziców lub z powodu nieprawidłowego pobytu dziecka w państwie zatrudnienia.

Artykuł 31 #

1. Państwa-Strony zapewnią poszanowanie tożsamości kulturowej pracowników migrujących i członków ich rodzin oraz nie będą uniemożliwiać im utrzymywania związków kulturowych z państwem pochodzenia. 2. Państwa-Strony mogą podjąć odpowiednie środki w celu wspierania i zachęcania do wysiłków w tym zakresie.

Artykuł 32 #

Po zakończeniu pobytu w państwie zatrudnienia pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do przeniesienia swoich zarobków i oszczędności oraz, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem zainteresowanych państw, swoich rzeczy osobistych i rzeczy.

Artykuł 33 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do informacji, zależnie od przypadku, od państwa pochodzenia, państwa zatrudnienia lub państwa tranzytu, dotyczących:

a) ich prawa wynikające z niniejszej konwencji;

(b) warunki ich przyjęcia, ich prawa i obowiązki wynikające z prawa i praktyki danego Państwa oraz wszelkie inne kwestie, które umożliwią im dopełnienie formalności administracyjnych lub innych formalności w tym Państwie. 2. Państwa-Strony podejmą wszelkie środki, jakie uznają za stosowne, w celu rozpowszechniania wspomnianych informacji lub zapewnienia, że ​​będą one dostarczane przez pracodawców, związki zawodowe lub inne odpowiednie organy lub instytucje. W stosownych przypadkach współpracują one z innymi zainteresowanymi państwami.

3. Takie odpowiednie informacje są udostępniane na żądanie pracownikom migrującym i członkom ich rodzin bezpłatnie iw miarę możliwości w języku dla nich zrozumiałym.

Artykuł 34 #

Żadne z postanowień niniejszej części Konwencji nie zwalnia pracowników migrujących i członków ich rodzin ani z obowiązku przestrzegania ustaw i przepisów państwa tranzytowego i państwa zatrudnienia, ani z obowiązku poszanowania kultury tożsamość mieszkańców tych państw.

Artykuł 35 #

Żadnego z postanowień niniejszej części Konwencji nie należy interpretować jako implikującego uregulowanie sytuacji pracowników migrujących lub członków ich rodzin, którzy nie posiadają dokumentów lub którzy znajdują się w nieuregulowanej sytuacji, ani prawa do takiego uregulowania ich sytuacji, ani też nie narusza środki mające na celu zapewnienie zdrowych i sprawiedliwych warunków migracji międzynarodowej, zgodnie z postanowieniami części VI niniejszej konwencji.

CZĘŚĆ IV: Inne prawa pracowników migrujących i członków ich rodzin, którzy mają udokumentowane lub przebywają w regularnej sytuacji #

Artykuł 36 #

Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin, którzy mają udokumentowaną sytuację lub znajdują się w stałym położeniu w państwie zatrudnienia, korzystają z praw określonych w niniejszej części konwencji oprócz praw określonych w części III.

Artykuł 37 #

Przed wyjazdem lub najpóźniej w momencie ich przyjęcia do państwa zatrudnienia, pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do otrzymania pełnych informacji od państwa pochodzenia lub państwa zatrudnienia, odpowiednio, o wszystkie warunki mające zastosowanie do ich przyjęcia, a w szczególności te dotyczące ich pobytu i działalności zarobkowej, którą mogą wykonywać, jak również wymogów, które muszą spełnić w państwie zatrudnienia, oraz organu, do którego muszą się zwrócić w sprawie jakiejkolwiek zmiany tych warunków .

Artykuł 38 #

1. Państwa zatrudnienia dołożą wszelkich starań, aby zezwolić pracownikom migrującym i członkom ich rodzin na czasową nieobecność bez wpływu na ich zezwolenie na pobyt lub pracę, zależnie od przypadku. Czyniąc to, państwa zatrudnienia wezmą pod uwagę specjalne potrzeby i obowiązki pracowników migrujących i członków ich rodzin, w szczególności w ich państwach pochodzenia.

2. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do pełnej informacji o warunkach, na jakich takie czasowe nieobecności są dozwolone.

Artykuł 39 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do swobodnego przemieszczania się na terytorium Państwa zatrudnienia oraz do swobodnego wyboru miejsca zamieszkania.

2. Prawa, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, nie podlegają żadnym ograniczeniom, z wyjątkiem tych przewidzianych przez ustawę, niezbędnych do ochrony bezpieczeństwa narodowego, porządku publicznego, zdrowia lub moralności publicznej lub praw i wolności innych osób i są zgodne z innymi prawami uznanymi w niniejszej konwencji.

Artykuł 40 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do tworzenia stowarzyszeń i związków zawodowych w państwie zatrudnienia w celu popierania i ochrony ich interesów gospodarczych, społecznych, kulturalnych i innych.

2. Na korzystanie z tego prawa nie mogą być nałożone ograniczenia inne niż przewidziane przez ustawę i konieczne w demokratycznym społeczeństwie w interesie bezpieczeństwa narodowego, porządku publicznego (ordre public) lub ochrony praw i wolności osób inni.

Artykuł 41 #

1. Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin mają prawo do uczestniczenia w sprawach publicznych Państwa pochodzenia oraz do głosowania i kandydowania w wyborach tego Państwa, zgodnie z jego ustawodawstwem.

2. Zainteresowane państwa, odpowiednio i zgodnie ze swoim ustawodawstwem, ułatwią korzystanie z tych praw.

Artykuł 42 #

1. Państwa-Strony rozważą ustanowienie procedur lub instytucji, poprzez które można będzie uwzględniać, zarówno w państwach pochodzenia, jak i państwach zatrudnienia, specjalne potrzeby, aspiracje i obowiązki pracowników migrujących i członków ich rodzin oraz rozważą, w miarę stosownych przypadkach, możliwości pracowników migrujących i członków ich rodzin posiadania swobodnie wybranych przedstawicieli w tych instytucjach.

2. Państwa zatrudnienia ułatwią, zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym, konsultacje lub udział pracowników migrujących i członków ich rodzin w podejmowaniu decyzji dotyczących życia i zarządzania społecznościami lokalnymi.

3. Pracownicy migrujący mogą korzystać z praw politycznych w państwie zatrudnienia, jeżeli państwo to, wykonując swoją suwerenność, przyznaje im takie prawa.

Artykuł 43 #

1. Pracownicy migrujący korzystają z równego traktowania z obywatelami państwa zatrudnienia w odniesieniu do:

(a) dostęp do instytucji i usług edukacyjnych podlegających warunkom przyjęcia i innym przepisom danych instytucji i usług;

(b) Dostęp do poradnictwa zawodowego i pośrednictwa pracy;

(c) Dostęp do placówek i instytucji szkolenia zawodowego i przekwalifikowania;

(d) dostęp do mieszkań, w tym programy mieszkalnictwa socjalnego, oraz ochrona przed wyzyskiem w odniesieniu do czynszów;

(e) Dostęp do usług socjalnych i zdrowotnych, pod warunkiem spełnienia wymogów uczestnictwa w odpowiednich programach;

(f) dostęp do spółdzielni i samozarządzanych przedsiębiorstw, który nie pociąga za sobą zmiany ich statusu migracyjnego i podlega zasadom i przepisom zainteresowanych organów;

(g) Dostęp do życia kulturalnego i uczestnictwo w nim.

2. Państwa-Strony będą popierać warunki zapewniające rzeczywistą równość traktowania, aby pracownicy migrujący mogli korzystać z praw, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, ilekroć warunki ich pobytu, zatwierdzone przez państwo zatrudnienia, spełniają odpowiednie wymogi.

3. Państwa zatrudnienia nie będą przeszkadzać pracodawcy pracowników migrujących w tworzeniu dla nich mieszkań lub obiektów socjalnych lub kulturalnych. Z zastrzeżeniem artykułu 70 niniejszej konwencji, państwo zatrudnienia może uzależnić tworzenie takich obiektów od wymagań ogólnie stosowanych w tym państwie, dotyczących ich instalowania.

Artykuł 44 #

1. Państwa-Strony, uznając, że rodzina jest naturalną i podstawową komórką społeczeństwa i ma prawo do ochrony ze strony społeczeństwa i państwa, podejmą odpowiednie środki w celu zapewnienia ochrony jedności rodzin pracowników migrujących.

2. Państwa-Strony podejmą środki, które uznają za właściwe i które wchodzą w zakres ich kompetencji, w celu ułatwienia ponownego połączenia pracowników migrujących z ich małżonkami lub osobami pozostającymi z pracownikiem migrującym w związku, który zgodnie z obowiązującym prawem wywołuje skutki równoważne z małżeństwem, jak również z ich małoletnimi, pozostającymi na utrzymaniu niezamężnymi dziećmi.

3. Państwa zatrudnienia ze względów humanitarnych przychylnie rozważą przyznanie równego traktowania, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, innym członkom rodzin pracowników migrujących.

Artykuł 45 #

1. Członkowie rodzin pracowników migrujących korzystają w państwie zatrudnienia z równego traktowania z obywatelami tego państwa w odniesieniu do:

(a) dostęp do instytucji i usług edukacyjnych, z zastrzeżeniem warunków przyjęcia i innych przepisów danych instytucji i usług;

(b) dostęp do instytucji i usług poradnictwa i szkolenia zawodowego, pod warunkiem spełnienia wymogów uczestnictwa;

(c) dostęp do usług socjalnych i zdrowotnych, pod warunkiem spełnienia wymogów uczestnictwa w odpowiednich programach;

(d) Dostęp do życia kulturalnego i uczestnictwo w nim.

2. Państwa zatrudnienia prowadzą politykę, w stosownych przypadkach we współpracy z państwami pochodzenia, mającą na celu ułatwienie integracji dzieci pracowników migrujących w lokalnym systemie szkolnym, w szczególności w zakresie nauczania ich języka lokalnego.

3. Państwa zatrudnienia dołożą starań, aby ułatwić dzieciom pracowników migrujących nauczanie ich języka ojczystego i kultury, aw tym względzie państwa pochodzenia będą ze sobą współpracować, gdy tylko będzie to właściwe.

4. Państwa zatrudnienia mogą zapewnić specjalne programy nauczania dzieci pracowników migrujących w języku ojczystym, w razie potrzeby we współpracy z państwami pochodzenia.

Artykuł 46 #

Pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin, z zastrzeżeniem obowiązującego ustawodawstwa zainteresowanych państw, jak również odpowiednich umów międzynarodowych oraz zobowiązań zainteresowanych państw wynikających z ich uczestnictwa w uniach celnych, korzystają ze zwolnienia z ceł i podatków przywozowych i wywozowych w odniesieniu do ich majątku osobistego i gospodarstwa domowego, jak również sprzętu niezbędnego do wykonywania działalności zarobkowej, do której zostali przyjęci w państwie zatrudnienia:

a) przy wyjeździe z państwa pochodzenia lub państwa zwykłego pobytu;

(b) przy pierwszym przyjęciu do Państwa zatrudnienia;

(c) przy ostatecznym wyjeździe z Państwa zatrudnienia;

(d) Po ostatecznym powrocie do państwa pochodzenia lub państwa zwykłego pobytu.

Artykuł 47 #

1. Pracownicy migrujący mają prawo przenieść swoje dochody i oszczędności, w szczególności środki niezbędne do utrzymania ich rodzin, z państwa zatrudnienia do państwa pochodzenia lub innego państwa. Takie przekazywanie odbywa się zgodnie z procedurami określonymi przez obowiązujące ustawodawstwo zainteresowanego Państwa oraz zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi.

2. Zainteresowane państwa podejmą odpowiednie środki w celu ułatwienia takich przekazów.

Artykuł 48 #

1. Bez uszczerbku dla obowiązujących umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin, w kwestii zarobków w państwie zatrudnienia:

(a) nie podlegać podatkom, opłatom ani opłatom o jakimkolwiek charakterze wyższym lub bardziej uciążliwym niż te nakładane na obywateli w podobnych okolicznościach;

(b) być uprawnieni do odliczeń lub zwolnień z podatków wszelkiego rodzaju oraz do wszelkich ulg podatkowych mających zastosowanie do obywateli znajdujących się w podobnych okolicznościach, w tym ulg podatkowych dla członków ich rodzin pozostających na utrzymaniu. 2. Państwa-Strony będą dążyć do przyjęcia odpowiednich środków w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania dochodów i oszczędności pracowników migrujących i członków ich rodzin.

Artykuł 49 #

1. Jeżeli ustawodawstwo krajowe wymaga odrębnych zezwoleń na pobyt i na podejmowanie pracy, państwa zatrudnienia wydają pracownikom migrującym zezwolenie na pobyt przynajmniej na taki sam okres, jak ich zezwolenie na podejmowanie działalności zarobkowej.

2. Pracownicy migrujący, którym w państwie zatrudnienia zezwala się na swobodny wybór działalności zarobkowej, nie są uznawani za znajdujących się w nieuregulowanej sytuacji ani nie tracą zezwolenia na pobyt przez sam fakt zakończenia ich działalności zarobkowej przed wygaśnięciem ich zezwoleń na pracę lub podobnych zezwoleń.

3. W celu zapewnienia pracownikom migrującym, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu, wystarczającego czasu na znalezienie alternatywnej działalności zarobkowej, zezwolenie na pobyt nie zostanie cofnięte przynajmniej na okres odpowiadający okresowi, w którym mogą oni być uprawnieni do zasiłku dla bezrobotnych .

Artykuł 50 #

1. W przypadku śmierci pracownika migrującego lub rozwiązania małżeństwa państwo zatrudnienia przychylnie rozważy przyznanie zezwolenia na pobyt członkom rodziny tego pracownika migrującego przebywającym w tym państwie na podstawie łączenia rodzin; państwo zatrudnienia bierze pod uwagę długość czasu, jaki osoby te już zamieszkiwały w tym państwie.

2. Członkom rodziny, którym nie udzielono takiego zezwolenia, przysługuje przed wyjazdem rozsądny okres czasu, aby mogli załatwić swoje sprawy w państwie zatrudnienia.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mogą być interpretowane jako naruszające jakiekolwiek prawo do pobytu i pracy przyznane takim członkom rodziny w inny sposób przez ustawodawstwo Państwa zatrudnienia lub przez dwustronne i wielostronne traktaty mające zastosowanie do tego Państwa .

Artykuł 51 #

Pracownicy migrujący, którym w państwie zatrudnienia nie zezwala się na swobodny wybór działalności zarobkowej, nie są uważani za znajdujących się w nieuregulowanej sytuacji ani nie tracą pozwolenia na pobyt przez sam fakt zakończenia ich działalności zarobkowej przed upływem zezwolenia na pracę, z wyjątkiem przypadków, gdy zezwolenie na pobyt jest wyraźnie uzależnione od konkretnej działalności zarobkowej, do wykonywania której zostali przyjęci. Tacy pracownicy migrujący mają prawo do poszukiwania alternatywnego zatrudnienia, udziału w programach robót publicznych i przekwalifikowania się w pozostałym okresie ich zezwolenia na pracę, z zastrzeżeniem warunków i ograniczeń określonych w zezwoleniu na pracę.

Artykuł 52 #

1. Pracownicy migrujący w państwie zatrudnienia mają prawo do swobodnego wyboru działalności zarobkowej, z zastrzeżeniem następujących ograniczeń lub warunków.

2. W przypadku każdego pracownika migrującego państwo zatrudnienia może:

(a) Ograniczyć dostęp do ograniczonych kategorii zatrudnienia, funkcji, usług lub działalności, jeżeli jest to konieczne w interesie tego Państwa i przewidziane przez ustawodawstwo krajowe;

b) Ograniczyć swobodny wybór działalności zarobkowej zgodnie ze swoim ustawodawstwem dotyczącym uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych poza jego terytorium. Jednakże zainteresowane Państwa-Strony dołożą starań, aby zapewnić uznawanie takich kwalifikacji.

3. W przypadku pracowników migrujących, których zezwolenie na pracę jest ograniczone w czasie, państwo zatrudnienia może również:

a) uzależnić prawo swobodnego wyboru działalności zarobkowej od warunku, zgodnie z którym pracownik migrujący zamieszkiwał zgodnie z prawem na jego terytorium w celu wykonywania działalności zarobkowej przez okres czasu określony w ustawodawstwie krajowym, który nie powinien przekraczać dwóch lat;

(b) Ograniczyć dostęp pracownika migrującego do działalności zarobkowej zgodnie z polityką przyznania pierwszeństwa obywatelom lub osobom, które są z nimi zasymilowane w tym celu na mocy ustawodawstwa lub umów dwustronnych lub wielostronnych. Wszelkie takie ograniczenia nie mają zastosowania do pracownika migrującego, który legalnie zamieszkiwał na jego terytorium w celu prowadzenia działalności zarobkowej przez okres czasu określony w jego ustawodawstwie krajowym, który nie powinien przekraczać pięciu lat.

4. Państwa zatrudnienia określą warunki, na jakich pracownik migrujący, który został dopuszczony do podjęcia zatrudnienia, może zostać dopuszczony do wykonywania pracy na własny rachunek. Uwzględnia się okres, w którym pracownik przebywał już zgodnie z prawem w państwie zatrudnienia.

Artykuł 53 #

1. Członkowie rodziny pracownika migrującego, którzy sami posiadają zezwolenie na pobyt lub pozwolenie na pobyt bez ograniczeń czasowych lub automatycznie odnawialne, mają prawo swobodnego wyboru działalności zarobkowej na tych samych warunkach, które mają zastosowanie do wspomnianego pracownika migrującego zgodnie z art. z artykułem 52 niniejszej konwencji.

2. W odniesieniu do członków rodziny pracownika migrującego, którym nie zezwala się na swobodny wybór działalności zarobkowej, Państwa-Strony rozważą przychylne przyznanie im pierwszeństwa w uzyskaniu pozwolenia na podjęcie działalności zarobkowej w stosunku do innych pracowników, którzy ubiegają się o przyjęcie do Państwa zatrudnienia , z zastrzeżeniem obowiązujących umów dwustronnych i wielostronnych.

Artykuł 54 #

1. Bez uszczerbku dla warunków zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pracę oraz praw przewidzianych w artykułach 25 i 27 niniejszej Konwencji, pracownicy migrujący będą traktowani na równi z obywatelami Państwa zatrudnienia w zakresie:

(a) Ochrona przed zwolnieniem;

(b) zasiłki dla bezrobotnych;

(c) Dostęp do programów robót publicznych mających na celu zwalczanie bezrobocia;

(d) Dostęp do alternatywnego zatrudnienia w przypadku utraty pracy lub zakończenia innej działalności zarobkowej, z zastrzeżeniem artykułu 52 niniejszej konwencji.

2. Jeżeli pracownik migrujący twierdzi, że warunki jego umowy o pracę zostały naruszone przez jego pracodawcę, ma on prawo skierowania swojej sprawy do właściwych organów państwa zatrudnienia, na zasadach przewidzianych w artykule 18 ustęp 1 niniejszej konwencji.

Artykuł 55 #

Pracownicy migrujący, którym udzielono zezwolenia na wykonywanie działalności zarobkowej, z zastrzeżeniem warunków związanych z takim zezwoleniem, mają prawo do równego traktowania z obywatelami państwa zatrudnienia przy wykonywaniu tej działalności zarobkowej.

Artykuł 56 #

1. Migrujący pracownicy i członkowie ich rodzin, o których mowa w niniejszej części konwencji, nie mogą być wydaleni z państwa zatrudnienia, z wyjątkiem przyczyn określonych w ustawodawstwie krajowym tego państwa iz zastrzeżeniem gwarancji ustanowionych w części III.

2. Wydalenie nie może być stosowane w celu pozbawienia pracownika migrującego lub członka jego rodziny praw wynikających z zezwolenia na pobyt i pracy.

3. Rozważając, czy wydalić pracownika migrującego lub członka jego rodziny, należy wziąć pod uwagę względy humanitarne oraz długość czasu, przez jaki dana osoba przebywała już w państwie zatrudnienia.

#

CZĘŚĆ V: Postanowienia mające zastosowanie do szczególnych kategorii pracowników migrujących i członków ich rodzin #

Artykuł 57 #

Szczególnym kategoriom pracowników migrujących i członkom ich rodzin, wyszczególnionym w niniejszej części konwencji, którzy posiadają dokumenty lub znajdują się w normalnej sytuacji, przysługują prawa określone w części m oraz, z wyjątkiem zmian określonych poniżej, prawa określone w części IV .

Artykuł 58 #

1. Pracownicy przygraniczni, zgodnie z definicją zawartą w artykule 2 ustęp 2 (a) niniejszej konwencji, będą uprawnieni do korzystania z praw przewidzianych w części IV, które mogą być do nich stosowane w związku z ich obecnością i pracą na terytorium państwie zatrudnienia, biorąc pod uwagę, że nie mają oni miejsca zwykłego pobytu w tym państwie.

2. Państwa zatrudnienia pozytywnie rozpatrzą przyznanie pracownikom przygranicznym prawa swobodnego wyboru działalności zarobkowej po upływie określonego czasu. Przyznanie tego prawa nie ma wpływu na ich status pracowników przygranicznych.

Artykuł 59 #

1. Pracownicy sezonowi, zgodnie z definicją zawartą w artykule 2 ustęp 2 (b) niniejszej konwencji, będą uprawnieni do korzystania z praw przewidzianych w części IV, które mogą być do nich stosowane w związku z ich obecnością i pracą na terytorium państwie zatrudnienia i które są zgodne z ich statusem pracowników sezonowych w tym państwie, biorąc pod uwagę fakt, że przebywają w tym państwie tylko przez część roku.

2. Państwo zatrudnienia, z zastrzeżeniem ustępu 1 niniejszego artykułu, rozważy przyznanie pracownikom sezonowym, którzy byli zatrudnieni na jego terytorium przez znaczny okres czasu, możliwości podjęcia innych zajęć zarobkowych i przyznanie im pierwszeństwa przed innymi pracownikami, którzy ubiegają się o przyjęcie do tego państwa, z zastrzeżeniem obowiązujących umów dwustronnych i wielostronnych.

Artykuł 60 #

Pracownicy wędrowni, zgodnie z definicją zawartą w artykule 2 ustęp 2 (A) niniejszej Konwencji, będą uprawnieni do praw przewidzianych w części IV, które mogą być im przyznane z tytułu ich obecności i pracy na terytorium Państwa zatrudnienia i które są zgodne z ich statusem pracowników wędrownych w tym państwie.

Artykuł 61 #

1. Pracownicy przywiązani do projektów, jak określono w artykule 2 ustęp 2 (niniejszej Konwencji), oraz członkowie ich rodzin będą mieli prawa przewidziane w części IV z wyjątkiem postanowień artykułu 43 ustęp 1 (b) i (c), artykuł 43 ustęp 1 (d), w odniesieniu do programów mieszkalnictwa socjalnego, artykuł 45 ustęp 1 (b) oraz artykuły 52 do 55.

2. Jeżeli pracownik związany z projektem twierdzi, że pracodawca naruszył warunki zawartej z nim umowy o pracę, ma on prawo skierować swoją sprawę do właściwych organów państwa właściwego nad tym pracodawcą, na warunkach przewidzianych w artykule 18 ustęp 1 niniejszej Konwencji.

3. Z zastrzeżeniem obowiązujących ich dwustronnych lub wielostronnych umów, zainteresowane Państwa-Strony będą dążyć do umożliwienia pracownikom związanym z projektem odpowiedniej ochrony przez systemy zabezpieczenia społecznego ich państwa pochodzenia lub zwykłego pobytu w czasie ich zaangażowania w projekt. Zainteresowane Państwa-Strony podejmą odpowiednie środki w celu uniknięcia jakiejkolwiek odmowy praw lub powielania płatności w tym zakresie.

4. Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 47 niniejszej konwencji oraz odpowiednich umów dwustronnych lub wielostronnych, zainteresowane Państwa-Strony zezwolą na wypłatę zarobków pracowników związanych z projektami w ich państwie pochodzenia lub miejscu zwykłego pobytu.

Artykuł 62 #

1. Pracownicy zatrudnieni na czas określony, jak określono w artykule 2 ustęp 2 (g) niniejszej konwencji, będą uprawnieni do praw przewidzianych w części IV, z wyjątkiem postanowień artykułu 43 ustępy 1 (b) i (c) ), art. 43 ust. I lit. d), w odniesieniu do programów mieszkalnictwa socjalnego, art. 52 i art. 54 ust. 1 lit. d).

2. Członkom rodzin pracowników zatrudnionych na czas określony przysługują prawa odnoszące się do członków rodzin pracowników migrujących, przewidziane w części IV niniejszej konwencji, z wyjątkiem postanowień artykułu 53.

Artykuł 63 #

1. Osoby pracujące na własny rachunek, określone w artykule 2 ustęp 2 (h) niniejszej Konwencji, będą miały prawa przewidziane w części IV, z wyjątkiem tych praw, które mają zastosowanie wyłącznie do pracowników posiadających Umowa o pracę.

2. Bez uszczerbku dla artykułów 52 i 79 niniejszej Konwencji, zakończenie działalności gospodarczej osób pracujących na własny rachunek nie oznacza samo w sobie cofnięcia zezwolenia dla nich lub dla członków ich rodzin na pobyt lub podejmowanie w państwie zatrudnienia zarobkowym, z wyjątkiem przypadku, gdy zezwolenie na pobyt jest wyraźnie uzależnione od konkretnej działalności zarobkowej, do wykonywania której zostali przyjęci.

#

CZĘŚĆ VI: Wspieranie zdrowych, godziwych, humanitarnych i zgodnych z prawem warunków w związku z międzynarodową migracją pracowników i członków ich rodzin #

Artykuł 64 #

1. Bez uszczerbku dla artykułu 79 niniejszej Konwencji, zainteresowane Państwa-Strony będą odpowiednio konsultować się i współpracować w celu popierania zdrowych, sprawiedliwych i humanitarnych warunków w związku z międzynarodową migracją pracowników i członków ich rodzin.

2. W tym względzie należycie uwzględnia się nie tylko potrzeby i zasoby siły roboczej, ale także społeczne, gospodarcze, kulturalne i inne potrzeby pracowników migrujących i zaangażowanych członków ich rodzin, jak również konsekwencje takiej migracji dla zainteresowanych społeczności.

Artykuł 65 #

1. Państwa-Strony będą utrzymywać odpowiednie służby do zajmowania się sprawami dotyczącymi międzynarodowej migracji pracowników i członków ich rodzin. Do ich funkcji należy między innymi:

(a) sformułowanie i wdrożenie polityki dotyczącej takiej migracji;

(b) Wymiana informacji. konsultacje i współpraca z właściwymi władzami innych Państw-Stron zaangażowanych w taką migrację;

(c) dostarczanie odpowiednich informacji, w szczególności pracodawcom, pracownikom i ich organizacjom, na temat polityki, przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących migracji i zatrudnienia, na temat umów zawartych z innymi państwami w sprawie migracji oraz na temat innych istotnych kwestii;

(d) udzielanie informacji i odpowiedniej pomocy pracownikom migrującym i członkom ich rodzin w zakresie wymaganych zezwoleń i formalności oraz uzgodnień dotyczących wyjazdu, podróży, przyjazdu, pobytu, działalności zarobkowej, wyjazdu i powrotu, a także warunków pracy i życia w Państwie zatrudnienia oraz w sprawie ceł, walut, podatków i innych właściwych przepisów ustawowych i wykonawczych.

2. Państwa-Strony ułatwią odpowiednio zapewnienie odpowiednich usług konsularnych i innych, które są niezbędne do zaspokojenia społecznych, kulturalnych i innych potrzeb pracowników migrujących i członków ich rodzin.

Artykuł 66 #

1. Z zastrzeżeniem ustępu 2 niniejszego artykułu, prawo do podejmowania działań w celu rekrutacji pracowników do pracy w innym państwie jest ograniczone do:

(a) służby publiczne lub organy państwa, w którym takie operacje mają miejsce;

(b) służby publiczne lub organy państwa zatrudnienia na podstawie umowy między zainteresowanymi państwami;

(c) Organ ustanowiony na mocy umowy dwustronnej lub wielostronnej.

2. Z zastrzeżeniem wszelkich zezwoleń, zatwierdzeń i nadzoru ze strony władz publicznych zainteresowanych Państw-Stron, jakie mogą być ustanowione zgodnie z ustawodawstwem i praktyką tych Państw, agencje, potencjalni pracodawcy lub osoby działające w ich imieniu mogą również uzyskać zezwolenie na podjęcie wspomniane operacje.

Artykuł 67 #

1. Zainteresowane Państwa-Strony będą odpowiednio współpracowały przy przyjmowaniu środków dotyczących uporządkowanego powrotu pracowników migrujących i członków ich rodzin do państwa pochodzenia, gdy zdecydują się oni na powrót lub gdy wygaśnie ich zezwolenie na pobyt lub zatrudnienie, lub gdy są oni w państwie zatrudnienia w nieuregulowanej sytuacji.

2. W odniesieniu do pracowników migrujących i członków ich rodzin znajdujących się w stałej sytuacji, zainteresowane Państwa-Strony będą odpowiednio współpracować, na warunkach przez nie uzgodnionych, w celu popierania odpowiednich warunków ekonomicznych dla ich przesiedlenia oraz ułatwiania im trwałego socjalnego i reintegracji kulturowej w państwie pochodzenia.

Artykuł 68 #

1. Państwa-Strony, w tym państwa tranzytowe, będą współpracować w celu zapobiegania i eliminowania nielegalnego lub potajemnego przemieszczania się i zatrudniania pracowników migrujących o nieuregulowanym statusie pobytu. Środki, które mają zostać podjęte w tym celu w ramach jurysdykcji każdego zainteresowanego państwa, obejmują:

(a) odpowiednie środki przeciwko rozpowszechnianiu wprowadzających w błąd informacji dotyczących emigracji i imigracji;

(b) środki mające na celu wykrywanie i eliminowanie nielegalnego lub potajemnego przemieszczania się pracowników migrujących i członków ich rodzin oraz nakładanie skutecznych sankcji na osoby, grupy lub podmioty, które organizują, obsługują lub pomagają w organizowaniu lub prowadzeniu takich ruchów;

(c) Środki mające na celu nałożenie skutecznych sankcji na osoby, grupy lub podmioty stosujące przemoc, groźby lub zastraszanie pracowników migrujących lub członków ich rodzin o nieuregulowanym statusie pobytu.

2. Państwa zatrudnienia podejmą wszelkie odpowiednie i skuteczne środki w celu wyeliminowania zatrudniania na swoim terytorium pracowników migrujących o nieuregulowanym statusie, w tym, w stosownych przypadkach, sankcje nałożone na pracodawców takich pracowników. Prawa pracowników migrujących wobec ich pracodawcy wynikające z zatrudnienia nie zostaną naruszone przez te środki.

Artykuł 69 #

1. Jeżeli na ich terytorium znajdują się pracownicy migrujący i członkowie ich rodzin o nieuregulowanym statusie pobytu, Państwa-Strony podejmą odpowiednie środki w celu zapewnienia, że ​​taka sytuacja nie będzie się utrzymywać.

2. Ilekroć zainteresowane Państwa-Strony rozważają możliwość uregulowania sytuacji takich osób zgodnie z mającym zastosowanie ustawodawstwem krajowym oraz umowami dwustronnymi lub wielostronnymi, należy odpowiednio uwzględnić okoliczności ich wjazdu, czas ich pobytu w państwach zatrudnienia oraz inne istotne względy, w szczególności odnoszące się do ich sytuacji rodzinnej.

Artykuł 70 #

Państwa-Strony podejmą środki nie mniej korzystne niż te stosowane wobec swoich obywateli, aby zapewnić, że warunki pracy i życia pracowników migrujących i członków ich rodzin w normalnej sytuacji odpowiadają normom sprawności, bezpieczeństwa, zdrowia i zasadom godności ludzkiej.

Artykuł 71 #

1. Państwa-Strony będą ułatwiać, gdy jest to konieczne, repatriację do państwa pochodzenia ciał zmarłych pracowników migrujących lub członków ich rodzin.

2. W odniesieniu do spraw odszkodowawczych związanych ze śmiercią pracownika migrującego lub członka jego rodziny, Państwa-Strony odpowiednio udzielą zainteresowanym osobom pomocy w celu szybkiego załatwienia takich spraw. Rozstrzygnięcie tych spraw nastąpi na podstawie obowiązującego prawa krajowego, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji oraz wszelkich stosownych umów dwustronnych lub wielostronnych.

#

CZĘŚĆ VII: Stosowanie Konwencji #

Artykuł 72 #

1.

(a) W celu dokonania przeglądu stosowania niniejszej Konwencji zostanie ustanowiony Komitet ds. Ochrony Praw Wszystkich Pracowników Migrujących i Członków Ich Rodzin (zwany dalej “Komitetem”);

(b) Komitet będzie się składał w chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji z dziesięciu, a po wejściu w życie Konwencji dla czterdziestego pierwszego Państwa-Strony z czternastu ekspertów o wysokim poziomie moralnym, bezstronnych i uznane kompetencje w dziedzinie objętej konwencją.

2.

a) Członkowie Komitetu są wybierani w głosowaniu tajnym przez Państwa-Strony z listy osób nominowanych przez Państwa-Strony, z należytym uwzględnieniem sprawiedliwego podziału geograficznego, obejmującego zarówno państwa pochodzenia, jak i państwa zatrudnienia, oraz reprezentacji głównych systemów prawnych. Każde Państwo-Strona może nominować jedną osobę spośród swoich obywateli;

(b) Członkowie są wybierani i działają we własnym imieniu.

3. Pierwsze wybory odbędą się nie później niż sześć miesięcy po dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji, a kolejne wybory będą przeprowadzane co dwa lata. Co najmniej cztery miesiące przed datą każdych wyborów Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych kieruje list do wszystkich Państw-Stron, zapraszając je do zgłaszania swoich kandydatur w ciągu dwóch miesięcy. Sekretarz Generalny sporządzi listę wszystkich nominowanych w ten sposób osób w porządku alfabetycznym, wskazując Państwa-Strony, które je zgłosiły, i przedłoży ją Państwom-Stronom nie później niż na miesiąc przed datą odpowiednich wyborów, wraz z listą życiorysy osób w ten sposób nominowanych.

4. Wybory członków Komitetu odbywają się na spotkaniu Państw-Stron zwołanym przez Sekretarza Generalnego w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych. Na tym spotkaniu, na którym kworum stanowi dwie trzecie Państw-Stron, do Komitetu wybierani są ci kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę głosów i bezwzględną większość głosów Państw-Stron obecnych i głosujących.

5.

a) Członkowie Komitetu pełnią swoją funkcję przez okres czterech lat. Jednak kadencja pięciu członków wybranych w pierwszych wyborach wygasa z upływem dwóch lat; niezwłocznie po pierwszych wyborach nazwiska tych pięciu członków zostaną wybrane w drodze losowania przez przewodniczącego spotkania Państw-Stron;

(b) Wybór czterech dodatkowych członków Komitetu odbędzie się zgodnie z postanowieniami ustępów 2, 3 i 4 niniejszego artykułu, po wejściu w życie Konwencji dla czterdziestego pierwszego Państwa-Strony. Kadencja dwóch dodatkowych członków wybranych przy tej okazji wygasa po upływie dwóch lat; nazwiska tych członków zostaną wybrane w drodze losowania przez przewodniczącego spotkania Państw-Stron;

(c) Członkowie Komitetu mają prawo do ponownego wyboru w przypadku ponownej nominacji.

6. Jeżeli członek Komitetu umrze, złoży rezygnację lub oświadczy, że z jakiejkolwiek innej przyczyny nie może już pełnić obowiązków Komitetu, Państwo-Strona, które wyznaczyło eksperta, wyznaczy innego eksperta spośród swoich obywateli na pozostałe część terminu. Nowa nominacja podlega zatwierdzeniu przez Komisję.

7. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zapewni niezbędny personel i urządzenia do skutecznego wykonywania funkcji Komitetu.

8. Członkowie Komitetu otrzymują uposażenie z zasobów Organizacji Narodów Zjednoczonych na warunkach określonych przez Zgromadzenie Ogólne.

9. Członkowie Komitetu są uprawnieni do korzystania z ułatwień, przywilejów i immunitetów przysługujących ekspertom w misji Organizacji Narodów Zjednoczonych, zgodnie z postanowieniami odpowiednich ustępów Konwencji o przywilejach i immunitetach Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 73 #

1. Państwa-Strony zobowiązują się przedłożyć Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do rozpatrzenia przez Komitet sprawozdanie w sprawie środków ustawodawczych, sądowych, administracyjnych i innych, które podjęły w celu wprowadzenia w życie postanowień niniejszej konwencji:

(a) w ciągu jednego roku od wejścia w życie Konwencji dla zainteresowanego Państwa-Strony;

(b) Następnie co pięć lat i zawsze, gdy zażąda tego Komitet.

2. Sprawozdania sporządzone na podstawie niniejszego artykułu będą również wskazywać czynniki i ewentualne trudności wpływające na wdrażanie Konwencji oraz zawierać informacje o charakterystyce przepływów migracyjnych, w które zaangażowane jest dane Państwo-Strona.

3. Komitet decyduje o wszelkich dalszych wytycznych mających zastosowanie do treści sprawozdań.

4. Państwa-Strony będą szeroko udostępniać swoje raporty opinii publicznej w swoich krajach.

Artykuł 74 #

1. Komitet zbada sprawozdania przedłożone przez każde Państwo-Stronę i przekaże zainteresowanemu Państwu-Stronie uwagi, jakie uzna za stosowne. To Państwo-Strona może przedłożyć Komitetowi uwagi dotyczące wszelkich uwag przedstawionych przez Komitet zgodnie z niniejszym artykułem. Podczas rozpatrywania tych sprawozdań Komitet może zażądać dodatkowych informacji od Państw-Stron.

2. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże w odpowiednim czasie przed otwarciem każdej regularnej sesji Komitetu Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy kopie sprawozdań przedłożonych przez zainteresowane Państwa-Strony oraz informacje dotyczące rozpatrzenie tych sprawozdań, aby umożliwić Urzędowi wspieranie Komitetu fachową wiedzą, jaką Urząd może zapewnić w sprawach objętych niniejszą Konwencją, które wchodzą w zakres kompetencji Międzynarodowej Organizacji Pracy. Komitet uwzględnia w swoich obradach takie uwagi i materiały, jakie może dostarczyć Urząd.

3. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych może również, po konsultacji z Komitetem, przekazać innym agencjom wyspecjalizowanym oraz organizacjom międzyrządowym kopie tych części tych sprawozdań, które mogą wchodzić w zakres ich kompetencji.

4. Komitet może zwrócić się do wyspecjalizowanych agencji i organów Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak również organizacji międzyrządowych i innych zainteresowanych organów o przedłożenie do rozpatrzenia przez Komitet pisemnych informacji w sprawach objętych niniejszą konwencją, które wchodzą w zakres ich działalności.

5. Komitet zaprasza Międzynarodowe Biuro Pracy do wyznaczenia przedstawicieli do udziału w posiedzeniach Komitetu z głosem doradczym.

6. Komitet może zapraszać przedstawicieli innych wyspecjalizowanych agencji i organów Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak również organizacji międzyrządowych, do obecności i bycia wysłuchanymi na swoich posiedzeniach, ilekroć rozpatrywane są sprawy należące do zakresu ich kompetencji.

7. Komitet będzie przedstawiał Zgromadzeniu Ogólnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych roczne sprawozdanie z wdrażania niniejszej konwencji, zawierające własne rozważania i zalecenia, oparte w szczególności na badaniu sprawozdań i wszelkich uwagach przedstawionych przez Państwa-Strony .

8. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże roczne sprawozdania Komitetu Państwom-Stronom niniejszej konwencji, Radzie Gospodarczej i Społecznej, Komisji Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych, Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowej Urząd Pracy i inne odpowiednie organizacje.

Artykuł 75 #

1. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

2. Komitet wybiera swoje prezydium na dwuletnią kadencję.

3. Komitet zbiera się zwykle corocznie.

4. Posiedzenia Komitetu odbywają się zazwyczaj w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 76 #

1. Państwo-Strona niniejszej Konwencji może w każdej chwili oświadczyć na mocy niniejszego artykułu, że uznaje kompetencje Komitetu do przyjmowania i rozpatrywania zawiadomień, w których Państwo-Strona twierdzi, że inne Państwo-Strona nie wypełnia swoich zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji Konwencja. Zawiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przyjmowane i rozpatrywane tylko wtedy, gdy zostały przedłożone przez Państwo-Stronę, które złożyło deklarację uznającą w odniesieniu do siebie kompetencje Komitetu. Komitet nie otrzyma żadnego zawiadomienia, jeśli dotyczy ono Państwa-Strony, które nie złożyło takiej deklaracji. Zawiadomienia otrzymane na mocy niniejszego artykułu będą rozpatrywane zgodnie z następującą procedurą:

(a) Jeżeli Państwo-Strona niniejszej Konwencji uzna, że ​​inne Państwo-Strona nie wypełnia swoich zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji, może ono w drodze pisemnego zawiadomienia zwrócić na tę sprawę uwagę tego Państwa-Strony. Państwo-Strona może również poinformować Komitet o tej sprawie. W ciągu trzech miesięcy od otrzymania zawiadomienia państwo otrzymujące przekazuje państwu, które wysłało zawiadomienie, wyjaśnienie lub inne pisemne oświadczenie wyjaśniające sprawę, które powinno zawierać, w możliwym i odpowiednim zakresie, odniesienie do krajowych procedur i zastosowanych środków zaradczych , w toku lub dostępne w sprawie;

(b) Jeżeli sprawa nie zostanie załatwiona w sposób zadowalający dla obu zainteresowanych Państw-Stron w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania przez Państwo otrzymujące pierwotnego zawiadomienia, każde Państwo ma prawo skierować sprawę do Komitetu w drodze zawiadomienia przekazanego Komitetowi i drugiemu Państwu;

(c) Komitet rozpatruje przekazaną mu sprawę dopiero po upewnieniu się, że wszystkie dostępne krajowe środki odwoławcze zostały w tej sprawie zastosowane i wyczerpane, zgodnie z ogólnie uznanymi zasadami prawa międzynarodowego. Nie może to być regułą w przypadku, gdy zdaniem Komitetu stosowanie środków zaradczych przedłuża się w sposób nieuzasadniony;

(d) Z zastrzeżeniem postanowień punktu (c) niniejszego ustępu, Komitet służy pomocą zainteresowanym Państwom-Stronom w celu polubownego rozwiązania sprawy na podstawie poszanowania zobowiązań określonych w niniejszej Konwencji;

(e) Komitet będzie odbywał posiedzenia zamknięte przy rozpatrywaniu zawiadomień przewidzianych w niniejszym artykule;

(f) w każdej sprawie przekazanej mu zgodnie z literą (b) niniejszego ustępu, Komitet może wezwać zainteresowane Państwa-Strony, o których mowa w literze (b), do dostarczenia wszelkich istotnych informacji;

(g) zainteresowane Państwa-Strony, o których mowa w punkcie (b) niniejszego ustępu, będą miały prawo do bycia reprezentowanymi podczas rozpatrywania sprawy przez Komitet oraz do składania ustnych i/lub pisemnych oświadczeń;

(h) Komitet przedłoży w ciągu dwunastu miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w punkcie (b) niniejszego ustępu, następujące sprawozdanie:

(i) jeżeli zostanie osiągnięte rozwiązanie, o którym mowa w punkcie (d) niniejszego ustępu, Komitet ograniczy swoje sprawozdanie do krótkiego przedstawienia faktów i osiągniętego rozwiązania;

(ii) Jeżeli nie zostanie osiągnięte rozwiązanie, o którym mowa w punkcie (d), Komitet przedstawi w swoim sprawozdaniu istotne fakty dotyczące tej kwestii między zainteresowanymi Państwami-Stronami. Pisemne oświadczenia i zapis ustnych oświadczeń złożonych przez zainteresowane Państwa-Strony zostaną dołączone do sprawozdania. Komitet może również przekazywać wyłącznie zainteresowanym Państwom-Stronom wszelkie opinie, które uzna za istotne w kwestii między nimi.

W każdej sprawie sprawozdanie zostanie przekazane zainteresowanym Państwom-Stronom.

2. Postanowienia niniejszego artykułu wejdą w życie, gdy dziesięć Państw-Stron niniejszej konwencji złoży deklarację zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu. Takie deklaracje zostaną złożone przez Państwa-Strony u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekaże ich kopie innym Państwom-Stronom. Deklaracja może zostać wycofana w dowolnym momencie przez powiadomienie Sekretarza Generalnego. Takie wycofanie nie będzie miało wpływu na rozpatrzenie jakiejkolwiek sprawy będącej przedmiotem zawiadomienia już przekazanego na mocy niniejszego artykułu; po otrzymaniu przez Sekretarza Generalnego zawiadomienia o wycofaniu deklaracji żadne dalsze zawiadomienie od Państwa-Strony nie będzie otrzymywane na mocy niniejszego artykułu, chyba że dane Państwo-Strona złożyło nową deklarację.

Artykuł 77 #

1. Państwo-Strona niniejszej konwencji może w każdej chwili oświadczyć na mocy niniejszego artykułu, że uznaje kompetencje Komitetu do przyjmowania i rozpatrywania zawiadomień od lub w imieniu osób podlegających jego jurysdykcji, które twierdzą, że ich indywidualne prawa określone w art. niniejsza Konwencja zostały naruszone przez to Państwo-Stronę. Komitet nie otrzyma żadnego zawiadomienia, jeżeli dotyczy ono Państwa-Strony, które nie złożyło takiej deklaracji.

2. Komitet uzna za niedopuszczalne wszelkie zawiadomienia na podstawie niniejszego artykułu, które są anonimowe lub które uzna za nadużycie prawa do przekazywania takich zawiadomień lub za niezgodne z postanowieniami niniejszej konwencji.

3. Komitet nie rozpatrzy żadnego zawiadomienia od osoby na podstawie niniejszego artykułu, chyba że upewni się, że:

(a) ta sama sprawa nie była i nie jest rozpatrywana w ramach innej procedury międzynarodowego dochodzenia lub rozstrzygnięcia;

(b) dana osoba wyczerpała wszystkie dostępne krajowe środki odwoławcze; nie będzie to regułą w przypadku, gdy zdaniem Komitetu stosowanie środków zaradczych przedłuża się w nieuzasadniony sposób lub jest mało prawdopodobne, aby przyniosło skuteczną ulgę tej osobie.

4. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 niniejszego artykułu, Komitet przedstawi wszelkie zawiadomienia przekazane mu na mocy niniejszego artykułu do wiadomości Państwa-Strony niniejszej konwencji, które złożyło deklarację na podstawie ustępu 1 i jest podejrzewane o naruszające jakiekolwiek postanowienia Konwencji. W ciągu sześciu miesięcy państwo przyjmujące przedkłada Komitetowi pisemne wyjaśnienia lub oświadczenia wyjaśniające sprawę i środki zaradcze, jeśli takie istnieją, które mogły zostać podjęte przez to państwo.

5. Komitet rozważy zawiadomienia otrzymane na podstawie niniejszego artykułu w świetle wszystkich informacji udostępnionych mu przez lub w imieniu danej osoby oraz przez zainteresowane Państwo-Stronę.

6. Podczas rozpatrywania zawiadomień przewidzianych w niniejszym artykule Komitet odbywa posiedzenia zamknięte.

7. Komitet przekaże swoje opinie zainteresowanemu Państwu-Stronie oraz danej osobie.

8. Postanowienia niniejszego artykułu wejdą w życie, gdy dziesięć Państw-Stron niniejszej Konwencji złoży deklaracje zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu. Takie deklaracje zostaną złożone przez Państwa-Strony u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekaże ich kopie innym Państwom-Stronom. Deklaracja może zostać wycofana w dowolnym momencie przez powiadomienie Sekretarza Generalnego. Takie wycofanie nie będzie miało wpływu na rozpatrzenie jakiejkolwiek sprawy będącej przedmiotem zawiadomienia już przekazanego na mocy niniejszego artykułu; po otrzymaniu zawiadomienia o wycofaniu deklaracji przez Sekretarza Generalnego, żadne dalsze zawiadomienia od osób fizycznych lub w ich imieniu nie będą przyjmowane na mocy niniejszego artykułu, chyba że Państwo-Strona złożyło nowe oświadczenie.

Artykuł 78 #

Postanowienia artykułu 76 niniejszej Konwencji będą stosowane bez uszczerbku dla jakichkolwiek procedur rozstrzygania sporów lub skarg w dziedzinie objętej niniejszą Konwencją, ustanowionych w dokumentach założycielskich lub w konwencjach przyjętych przez Organizację Narodów Zjednoczonych i wyspecjalizowaną agencji i nie uniemożliwia Państwom-Stronom odwoływania się do wszelkich procedur rozstrzygania sporów zgodnie z obowiązującymi między nimi umowami międzynarodowymi.

#

CZĘŚĆ VIII: Postanowienia ogólne #

Artykuł 79 #

Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie narusza prawa każdego Państwa-Strony do ustalania kryteriów regulujących przyjmowanie pracowników migrujących i członków ich rodzin. W innych kwestiach związanych z ich sytuacją prawną i traktowaniem jako pracowników migrujących i członków ich rodzin, Państwa-Strony będą podlegać ograniczeniom określonym w niniejszej konwencji.

Artykuł 80 #

Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie może być interpretowane jako naruszające postanowienia Karty Narodów Zjednoczonych i konstytucji organizacji wyspecjalizowanych, które określają odpowiedzialność poszczególnych organów Organizacji Narodów Zjednoczonych i organizacji wyspecjalizowanych w sprawach uregulowane w niniejszej Konwencji.

Artykuł 81 #

1. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie narusza korzystniejszych praw lub wolności przyznanych pracownikom migrującym i członkom ich rodzin z tytułu:

(a) prawem lub praktyką Państwa-Strony; Lub

(b) Każdy dwustronny lub wielostronny traktat obowiązujący dla zainteresowanego Państwa-Strony.

2. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako przyznające jakiemukolwiek państwu, grupie lub osobie jakiekolwiek prawo do angażowania się w jakąkolwiek działalność lub wykonywania jakiegokolwiek czynu, który naruszałby którekolwiek z praw i wolności określonych w niniejszej konwencji.

Artykuł 82 #

Nie można zrzec się praw pracowników migrujących i członków ich rodzin przewidzianych w niniejszej Konwencji. Niedopuszczalne jest wywieranie jakiegokolwiek nacisku na pracowników migrujących i członków ich rodzin w celu zrzeczenia się lub zrzeczenia się któregokolwiek z tych praw. Nie będzie możliwe odstępstwo w drodze umowy od praw uznanych w niniejszej Konwencji. Państwa-Strony podejmą odpowiednie środki w celu zapewnienia przestrzegania tych zasad.

Artykuł 83 #

Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji zobowiązuje się:

(a) zapewnić, że każda osoba, której prawa lub wolności uznane w niniejszym dokumencie zostały naruszone, będzie miała skuteczny środek odwoławczy, niezależnie od tego, czy naruszenia dokonały osoby pełniące funkcje urzędowe;

(b) Aby zapewnić, że wszelkie osoby ubiegające się o taki środek odwoławczy zostaną rozpatrzone i rozpatrzone przez właściwe władze sądowe, administracyjne lub ustawodawcze lub przez jakikolwiek inny właściwy organ przewidziany przez system prawny Państwa, oraz aby rozwinąć możliwości sądowego środka odwoławczego;

(c) Zapewnienie, że właściwe władze będą egzekwować takie środki zaradcze, gdy zostaną przyznane.

Artykuł 84 #

Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do przyjęcia środków ustawodawczych i innych, które są niezbędne do wprowadzenia w życie postanowień niniejszej konwencji.

CZĘŚĆ IX: Postanowienia końcowe #

Artykuł 85 #

Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zostaje wyznaczony na depozytariusza niniejszej Konwencji.

Artykuł 86 #

1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla wszystkich państw. Podlega ratyfikacji.

2. Niniejsza konwencja jest otwarta do przystąpienia dla każdego państwa.

3. Dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia zostaną złożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 87 #

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po okresie trzech miesięcy od daty złożenia dwudziestego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

2. Dla każdego państwa, które ratyfikowało niniejszą konwencję lub do niej przystąpiło po jej wejściu w życie, konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po okresie trzech miesięcy od daty złożenia własnego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienie.

Artykuł 88 #

Państwo, które ratyfikuje niniejszą konwencję lub do niej przystąpi, nie może wyłączyć stosowania żadnej jej części ani, bez uszczerbku dla artykułu 3, wyłączyć z jej stosowania jakiejkolwiek szczególnej kategorii pracowników migrujących.

Artykuł 89 #

1. Każde Państwo-Strona może wypowiedzieć niniejszą Konwencję nie wcześniej niż pięć lat po wejściu Konwencji w życie w danym Państwie, w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Wypowiedzenie takie wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie dwunastu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Wypowiedzenie takie nie zwalnia Państwa-Strony z jego zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji w odniesieniu do jakiegokolwiek działania lub zaniechania, które miało miejsce przed datą wejścia w życie wypowiedzenia, ani też w żaden sposób wypowiedzenie nie narusza dalsze rozpatrywanie każdej sprawy, która jest już rozpatrywana przez Komitet przed datą wejścia w życie wypowiedzenia.

4. Po dacie, w której wypowiedzenie Państwa-Strony stanie się skuteczne, Komitet nie rozpocznie rozpatrywania żadnej nowej sprawy dotyczącej tego Państwa.

Artykuł 90 #

1. Po upływie pięciu lat od wejścia w życie Konwencji każde Państwo-Strona może w każdej chwili złożyć wniosek o rewizję Konwencji w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Sekretarz Generalny przekaże następnie wszelkie proponowane poprawki Państwom-Stronom z prośbą o powiadomienie go, czy opowiadają się za zwołaniem konferencji Państw-Stron w celu rozpatrzenia propozycji i głosowania nad nimi. W przypadku, gdy w ciągu czterech miesięcy od daty takiego powiadomienia co najmniej jedna trzecia Państw-Stron opowie się za taką konferencją, Sekretarz Generalny zwołuje konferencję pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych. Każda poprawka przyjęta większością obecnych i głosujących Państw-Stron jest przedkładana do zatwierdzenia Zgromadzeniu Ogólnemu.

2. Poprawki wejdą w życie, gdy zostaną zatwierdzone przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i przyjęte większością dwóch trzecich Państw-Stron, zgodnie z ich odpowiednimi procedurami konstytucyjnymi.

3. Gdy poprawki wejdą w życie, będą one wiążące dla tych Państw-Stron, które je przyjęły, przy czym inne Państwa-Strony będą nadal związane postanowieniami niniejszej Konwencji i wszelkimi wcześniejszymi poprawkami, które przyjęły.

Artykuł 91 #

1. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych otrzyma i roześle wszystkim państwom tekst zastrzeżeń zgłoszonych przez państwa w chwili podpisania, ratyfikacji lub przystąpienia.

2. Zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem niniejszej Konwencji nie jest dozwolone.

3. Zastrzeżenia mogą być wycofane w dowolnym czasie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który następnie poinformuje o tym wszystkie Państwa. Takie powiadomienie staje się skuteczne w dniu jego otrzymania.

Artykuł 92 #

1. Każdy spór między dwoma lub więcej Państwami-Stronami, dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, który nie zostanie rozstrzygnięty w drodze negocjacji, zostanie na wniosek jednego z nich poddany arbitrażowi. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od daty wniosku o arbitraż Strony nie będą w stanie dojść do porozumienia w sprawie organizacji arbitrażu, każda z tych Stron może skierować spór do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na wniosek zgodny ze Statutem Trybunału .

2. Każde Państwo-Strona może w chwili podpisania lub ratyfikacji niniejszej konwencji albo przystąpienia do niej oświadczyć, że nie uważa się za związane ustępem 1 niniejszego artykułu. Inne Państwa-Strony nie będą związane tym ustępem w odniesieniu do żadnego Państwa-Strony, które złożyło taką deklarację.

3. Każde Państwo-Strona, które złożyło deklarację zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu, może w każdej chwili wycofać tę deklarację w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 93 #

1. Niniejsza konwencja, której teksty w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożona u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże uwierzytelnione odpisy niniejszej konwencji wszystkim państwom.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie do tego upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą Konwencję.

Polska nie ratyfikowała tej konwencji. #