Konwencja o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych ccw

przypominając, że każde państwo ma obowiązek, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych, powstrzymać się w swoich stosunkach międzynarodowych od groźby lub użycia siły przeciwko suwerenności, integralności terytorialnej lub niezależności politycznej jakiegokolwiek państwa, lub w jakikolwiek inny sposób niezgodny z celami Organizacji Narodów Zjednoczonych,

Ponadto przypominając ogólną zasadę ochrony ludności cywilnej przed skutkami działań wojennych,

Opierając się na zasadzie prawa międzynarodowego, zgodnie z którą prawo stron konfliktu zbrojnego do wyboru metod lub środków prowadzenia wojny nie jest nieograniczone, oraz na zasadzie zakazującej używania w konfliktach zbrojnych broni, pocisków oraz materiałów i metod prowadzenia wojny o charakterze powodującym zbędne szkody lub niepotrzebne cierpienie,

przypominając również, że zabronione jest stosowanie metod lub środków walki, które mają na celu spowodowanie rozległych, długotrwałych i poważnych szkód w środowisku naturalnym lub można się ich spodziewać,

Potwierdzając swoje postanowienie, że w przypadkach nieobjętych niniejszą konwencją i załączonymi do niej protokołami lub innymi umowami międzynarodowymi ludność cywilna i kombatanci będą przez cały czas pozostawać pod ochroną i władzą zasad prawa międzynarodowego wynikających z ustalonych zwyczajów, z zasad człowieczeństwa i nakazów sumienia publicznego,

pragnąc przyczynić się do odprężenia międzynarodowego, zakończenia wyścigu zbrojeń i budowy zaufania między państwami, a tym samym do urzeczywistnienia aspiracji wszystkich narodów do życia w pokoju,

uznając wagę podejmowania wszelkich wysiłków, które mogą przyczynić się do postępu w kierunku powszechnego i całkowitego rozbrojenia pod ścisłą i skuteczną kontrolą międzynarodową,

Potwierdzając potrzebę dalszej kodyfikacji i stopniowego rozwoju norm prawa międzynarodowego mających zastosowanie w konfliktach zbrojnych,

pragnąc zakazać lub jeszcze bardziej ograniczyć użycie niektórych rodzajów broni konwencjonalnej i wierząc, że pozytywne wyniki osiągnięte w tej dziedzinie mogą ułatwić główne rozmowy w sprawie rozbrojenia w celu położenia kresu produkcji, składowaniu i rozprzestrzenianiu takiej broni,

podkreślając, że pożądane jest, aby wszystkie państwa stały się stronami niniejszej konwencji i załączonych do niej protokołów, zwłaszcza państwa o znaczeniu militarnym,

mając na uwadze, że Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i Komisja Narodów Zjednoczonych ds. Rozbrojenia mogą podjąć decyzję o zbadaniu kwestii ewentualnego rozszerzenia zakresu zakazów i ograniczeń zawartych w niniejszej konwencji i załączonych do niej protokołach,

Mając ponadto na uwadze, że Komitet ds. Rozbrojenia może podjąć decyzję o rozważeniu kwestii przyjęcia dalszych środków w celu zakazania lub ograniczenia użycia niektórych rodzajów broni konwencjonalnej,

Zgodzono się na następujące:

Niniejsza konwencja i załączone do niej protokoły mają zastosowanie w sytuacjach, o których mowa w artykule 2, wspólnych dla konwencji genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 r. o ochronie ofiar wojny, w tym w każdej sytuacji opisanej w artykule 1 ustęp 4 protokołu dodatkowego I do tych konwencji.

Żadne z postanowień niniejszej konwencji ani załączonych do niej protokołów nie może być interpretowane jako naruszające inne zobowiązania nałożone na Wysokie Układające się Strony przez międzynarodowe prawo humanitarne mające zastosowanie w konfliktach zbrojnych.

Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu dla wszystkich państw w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku przez okres dwunastu miesięcy, począwszy od dnia 10 kwietnia 1981 r.

1.  Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez Sygnatariuszy. Każde państwo, które nie podpisało niniejszej konwencji, może do niej przystąpić.

2.  Dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zostanie złożony u depozytariusza.

3.  Wyrażenie zgody na związanie się którymkolwiek z protokołów załączonych do niniejszej konwencji jest fakultatywne dla każdego państwa, pod warunkiem że w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji lub przystąpienia do niej państwo to Państwo notyfikuje Depozytariuszowi swoją zgodę na związanie się dowolnymi dwoma lub więcej z tych Protokołów.

4.  W dowolnym czasie po złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji albo przystąpienia do niej państwo może notyfikować depozytariuszowi swoją zgodę na związanie się jakimkolwiek załączonym protokołem, którym nie jest jeszcze związane.

5.  Każdy protokół, którym związana jest Wysoka Układająca się Strona, stanowi dla tej Strony integralną część niniejszej Konwencji.

1.  Niniejsza Konwencja wejdzie w życie sześć miesięcy po dacie złożenia dwudziestego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

2.  Dla każdego państwa, które złoży swój dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia po dacie złożenia dwudziestego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, niniejsza konwencja wejdzie w życie sześć miesięcy po dacie, w której to państwo państwo członkowskie złożyło swój dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

3.  Każdy z protokołów załączonych do niniejszej konwencji wejdzie w życie sześć miesięcy po dacie, do której dwadzieścia państw notyfikuje swoją zgodę na związanie się tym protokołem zgodnie z ustępem 3 lub 4 artykułu 4 niniejszej konwencji.

4.  Dla każdego Państwa, które notyfikuje swoją zgodę na związanie się Protokołem załączonym do niniejszej Konwencji po dacie, do której dwadzieścia Państw notyfikowało swoją zgodę na związanie się Protokołem, Protokół wejdzie w życie sześć miesięcy po dacie, w której państwo to notyfikowało swoją zgodę na związanie się w ten sposób.

Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się do jak najszerszego rozpowszechniania w swoich krajach niniejszej Konwencji i załączonych do niej protokołów, którymi są one związane, zarówno w czasie pokoju, jak iw czasie konfliktu zbrojnego, a w szczególności włączyć do ich studiowania w swoich programach szkolenia wojskowego, tak aby instrumenty te stały się znane ich siłom zbrojnym.

1.  Jeżeli jedna ze stron konfliktu nie jest związana załączonym protokołem, strony związane niniejszą konwencją i załączonym protokołem pozostają nimi związane we wzajemnych stosunkach.

2.  Każda Wysoka Układająca się Strona będzie związana niniejszą Konwencją i każdym obowiązującym ją Protokołem załączonym do niej, w każdej sytuacji przewidzianej w artykule 1, w stosunku do każdego Państwa, które nie jest stroną niniejszej Konwencji lub nie jest związane odpowiednimi załączonego Protokołu, jeżeli ten ostatni zaakceptuje i zastosuje niniejszą Konwencję lub odpowiedni Protokół i powiadomi o tym Depozytariusza.

3.  Depozytariusz niezwłocznie poinformuje zainteresowane Wysokie Umawiające się Strony o każdym powiadomieniu otrzymanym zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.

4.  Niniejsza Konwencja oraz załączone do niej protokoły, którymi Wysoka Układająca się Strona jest związana, mają zastosowanie w odniesieniu do konfliktu zbrojnego przeciwko tej Wysokiej Układającej się Stronie, typu określonego w artykule 1 ustęp 4 I Protokołu dodatkowego do Konwencji Genewskiej Konwencje z dnia 12 sierpnia 1949 r. o ochronie ofiar wojny:

  (a)  jeżeli Wysoka Układająca się Strona jest również stroną I protokołu dodatkowego, a organ, o którym mowa w artykule 96 ustęp 3 tego protokołu, zobowiązał się do stosowania Konwencji genewskich i protokołu dodatkowego I zgodnie z artykułem 96 ustęp 3 wspomnianego Protokołu i zobowiązuje się do stosowania niniejszej Konwencji i odpowiednich załączonych Protokołów w odniesieniu do tego konfliktu; Lub

   (b)  jeżeli Wysoka Układająca się Strona nie jest stroną I Protokołu Dodatkowego, a organ, o którym mowa w punkcie (a) powyżej, przyjmuje i stosuje zobowiązania Konwencji Genewskich i niniejszej Konwencji oraz odpowiednich załączonych Protokołów w odniesieniu do tego konfliktu. Takie przyjęcie i zastosowanie będzie miało w odniesieniu do tego konfliktu następujące skutki:

(i)  konwencje genewskie i niniejsza konwencja oraz odpowiednie załączone do niej protokoły wejdą w życie w stosunku do stron konfliktu ze skutkiem natychmiastowym;

(ii)  wspomniana władza przyjmuje takie same prawa i obowiązki, jak Wysoka Układająca się Strona Konwencji Genewskich, niniejszej Konwencji i odpowiednich załączonych do niej Protokołów; I

(iii)  konwencje genewskie, niniejsza konwencja i odpowiednie załączone do niej protokoły są  jednakowo wiążące dla wszystkich stron konfliktu.

Wysoka Układająca się Strona i władza mogą również uzgodnić przyjęcie i stosowanie zobowiązań

Protokół dodatkowy I do Konwencji Genewskich na zasadzie wzajemności.

1. a)  W każdym czasie po wejściu w życie niniejszej Konwencji każda Wysoka Umawiająca się Strona może zaproponować poprawki do niniejszej Konwencji lub do jakiegokolwiek załączonego Protokołu, którym jest związana. Każda propozycja poprawki zostanie przedstawiona depozytariuszowi, który zawiadomi o niej wszystkie Wysokie Umawiające się Strony i zasięgnie ich opinii, czy należy zwołać konferencję w celu rozpatrzenia propozycji. Jeżeli większość, która nie będzie mniejsza niż osiemnaście Wysokich Układających się Stron, zgodzi się na to, zwoła on niezwłocznie konferencję, na którą zaproszone zostaną wszystkie Wysokie Układające się Strony. Państwa niebędące stronami niniejszej konwencji zostaną zaproszone na konferencję w charakterze obserwatorów.

    (b)  Konferencja taka może uzgodnić poprawki, które zostaną przyjęte i wejdą w życie w taki sam sposób jak niniejsza Konwencja i załączone do niej protokoły, z zastrzeżeniem, że poprawki do niniejszej Konwencji mogą być przyjęte tylko przez Wysokie Umawiające się Strony oraz że poprawki do specjalny załączony protokół może zostać przyjęty tylko przez Wysokie Umawiające się Strony, które są związane tym protokołem.

2. (a)  W każdym czasie po wejściu w życie niniejszej konwencji każda Wysoka Umawiająca się Strona może zaproponować dodatkowe protokoły odnoszące się do innych kategorii broni konwencjonalnej, nieobjętych istniejącymi załączonymi protokołami. Każda taka propozycja protokołu dodatkowego zostanie przekazana depozytariuszowi, który zawiadomi o niej wszystkie Wysokie Umawiające się Strony zgodnie z ustępem 1 litera a) niniejszego artykułu. Jeżeli większość, która nie będzie mniejsza niż osiemnaście Wysokich Umawiających się Stron, zgodzi się na to, depozytariusz niezwłocznie zwoła konferencję, na którą zaproszone zostaną wszystkie państwa.

    (b)  Taka konferencja może uzgodnić, przy pełnym udziale wszystkich państw reprezentowanych na konferencji, dodatkowe protokoły, które zostaną przyjęte w taki sam sposób jak niniejsza Konwencja, zostaną do niej załączone i wejdą w życie zgodnie z ustępem 3 i 4 artykułu 5 niniejszej Konwencji.

3. a)  Jeżeli po upływie dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszej konwencji żadna konferencja nie została zwołana zgodnie z ustępem 1 litera a) lub ustępem 2 litera a) niniejszego artykułu, każda Wysoka Układająca się Strona może zażądać depozytariusza do zwołania konferencji, na którą wszystkie Wysokie Umawiające się Strony zostaną zaproszone w celu dokonania przeglądu zakresu i funkcjonowania niniejszej konwencji i załączonych do niej protokołów oraz do rozważenia wszelkich propozycji poprawek do niniejszej konwencji lub istniejących protokołów. Państwa niebędące Stronami niniejszej Konwencji zostaną zaproszone na konferencję w charakterze obserwatorów. Konferencja może uzgodnić poprawki, które zostaną przyjęte i wejdą w życie zgodnie z ustępem 1 (b) powyżej.

   (b) Na takiej konferencji mogą być również rozpatrzone wszelkie propozycje protokołów dodatkowych odnoszących się do innych kategorii broni konwencjonalnej nieobjętych istniejącymi załączonymi protokołami. Wszystkie państwa reprezentowane na konferencji mogą w pełni uczestniczyć w takich rozważaniach. Wszelkie dodatkowe protokoły zostaną przyjęte w taki sam sposób jak niniejsza Konwencja, zostaną do niej załączone i wejdą w życie zgodnie z postanowieniami ustępów 3 i 4 artykułu 5 niniejszej Konwencji.

   (c)  Konferencja taka może rozważyć, czy należy postanowić o zwołaniu kolejnej konferencji na wniosek którejkolwiek z Wysokich Umawiających się Stron, jeżeli po okresie podobnym do tego, o którym mowa w ustępie 3 (a) niniejszego artykułu, żadna konferencja zostało zwołane zgodnie z ust. 1 lit. a) lub ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu.

1.  Każda Wysoka Układająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję lub którykolwiek z załączonych do niej protokołów, notyfikując to depozytariuszowi.

2. Każde takie wypowiedzenie nabierze mocy dopiero po upływie roku od otrzymania przez depozytariusza notyfikacji o wypowiedzeniu. Jeżeli jednak po upływie tego roku wypowiadająca Wysoka Układająca się Strona znajdzie się w jednej z sytuacji, o których mowa w artykule 1, Strona będzie nadal związana zobowiązaniami wynikającymi z niniejszej konwencji i odpowiednich załączonych protokołów aż do końca konfliktu zbrojnego lub okupacji, a w każdym przypadku do zakończenia działań związanych z ostatecznym uwolnieniem, repatriacją lub ponownym osiedleniem się osoby chronionej przez normy prawa międzynarodowego mającego zastosowanie w konfliktach zbrojnych, a w przypadku każdego załączonego Protokołu zawierającego przepisy dotyczące sytuacji, w których siły pokojowe lub misje ONZ pełnią funkcje pokojowe, obserwacyjne lub podobne na danym obszarze,

3.  Każde wypowiedzenie niniejszej konwencji będzie uważane za mające zastosowanie również do wszystkich załączonych protokołów, którymi związana jest wypowiadająca Wysoka Układająca się Strona.

4.  Każde wypowiedzenie będzie skuteczne tylko w stosunku do wypowiadającej Wysokiej Układającej się Strony.

5.  Wypowiedzenie nie narusza zobowiązań już zaciągniętych w wyniku konfliktu zbrojnego na mocy niniejszej konwencji i załączonych do niej protokołów przez taką wypowiadającą Wysoką Układającą się Stronę w odniesieniu do jakiegokolwiek czynu popełnionego przed wejściem w życie wypowiedzenia.

1.  Depozytariuszem niniejszej konwencji i załączonych do niej protokołów jest Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2.  Oprócz swoich zwykłych funkcji depozytariusz informuje wszystkie państwa o:

    (a)  podpisy złożone na niniejszej konwencji zgodnie z artykułem 3;

    (b)  złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej Konwencji, złożonych zgodnie z artykułem 4;

c)  powiadomienia o zgodzie na związanie się załączonymi protokołami zgodnie z artykułem 4;

d)  daty wejścia w życie niniejszej konwencji i każdego z załączonych do niej protokołów zgodnie z artykułem 5; I

(e)  zawiadomienia o wypowiedzeniu otrzymane zgodnie z artykułem 9 oraz data ich wejścia w życie.

Oryginał niniejszej konwencji wraz z załączonymi protokołami, których teksty w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożony u depozytariusza, który przekaże wszystkim Państwom uwierzytelnione odpisy niniejszej Konwencji.