Konwencja o amunicji kasetowej #

Państwa-Strony niniejszej Konwencji ,

          głęboko zaniepokojone faktem, że ludność cywilna i poszczególni cywile nadal ponoszą ciężar konfliktów zbrojnych,

          Zdecydowane położyć kres na zawsze cierpieniom i ofiarom powodowanym przez amunicję kasetową w czasie jej użycia, gdy nie działa zgodnie z przeznaczeniem lub gdy jest porzucona,

          zaniepokojeni , że pozostałości amunicji kasetowej zabijają lub okaleczają ludność cywilną, w tym kobiety i dzieci, utrudniają rozwój gospodarczy i społeczny, w tym poprzez utratę środków do życia, utrudniają odbudowę i odbudowę po zakończeniu konfliktu, opóźniają lub uniemożliwiają powrót uchodźców i osób wewnętrznie przesiedlonych, mogą negatywnie mają wpływ na krajowe i międzynarodowe wysiłki na rzecz budowania pokoju i pomocy humanitarnej oraz mają inne poważne konsekwencje, które mogą utrzymywać się przez wiele lat po użyciu,

          głęboko zaniepokojone również niebezpieczeństwem stwarzanym przez duże krajowe zapasy amunicji kasetowej utrzymywanej do użytku operacyjnego i zdecydowane zapewnić ich szybkie zniszczenie,

          Wierząc , że konieczne jest skuteczne przyczynienie się, w skuteczny i skoordynowany sposób, do rozwiązania problemu usunięcia pozostałości amunicji kasetowej znajdujących się na całym świecie i zapewnienia ich zniszczenia,

          Zdecydowane również zapewnić pełną realizację praw wszystkich ofiar broni kasetowej i uznając ich przyrodzoną godność,

          Zdecydowane dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić ofiarom amunicji kasetowej pomoc, w tym opiekę medyczną, rehabilitację i wsparcie psychologiczne, a także zapewnić ich integrację społeczną i ekonomiczną,

          Uznając potrzebę zapewnienia ofiarom broni kasetowej pomocy z uwzględnieniem wieku i płci oraz uwzględnienia specjalnych potrzeb grup szczególnie narażonych,

          Mając na uwadze Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych, która między innymi wymaga, aby państwa-strony tej konwencji zobowiązały się do zapewnienia i wspierania pełnej realizacji wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności wszystkich osób niepełnosprawnych, bez jakiejkolwiek dyskryminacji na podstawa niepełnosprawności,

          pamiętając o potrzebie odpowiedniej koordynacji wysiłków podejmowanych na różnych forach w celu uwzględnienia praw i potrzeb ofiar różnych rodzajów broni oraz zdecydowane uniknąć dyskryminacji ofiar różnych rodzajów broni,

          Potwierdzając , że w przypadkach nieobjętych niniejszą Konwencją lub innymi umowami międzynarodowymi osoby cywilne i kombatanci pozostają pod ochroną i władzą zasad prawa międzynarodowego, wynikających z ustalonych zwyczajów, zasad humanitaryzmu i nakazów sumienia publicznego,

          postanowione również, że grupom zbrojnym odrębnym od sił zbrojnych państwa nie wolno w żadnych okolicznościach angażować się w jakąkolwiek działalność zabronioną Państwu-Stronie niniejszej Konwencji,

          Z zadowoleniem przyjmując bardzo szerokie międzynarodowe poparcie dla międzynarodowej normy zakazującej używania min przeciwpiechotnych, zapisanej w Konwencji o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych z 1997 roku oraz o ich zniszczeniu,

          Z zadowoleniem przyjmując również przyjęcie Protokołu w sprawie wybuchowych pozostałości wojennych, załączonego do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia niektórych rodzajów broni konwencjonalnej, które mogą być uznane za nadmiernie szkodliwe lub mające masowe skutki, oraz jego wejście w życie w dniu 12 listopada 2006 i pragnąc zwiększyć ochronę ludności cywilnej przed skutkami pozostałości amunicji kasetowej w środowiskach pokonfliktowych,

          Mając na uwadze również Rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1325 w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa oraz Rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1612 w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych,

          Przyjmując dalej z zadowoleniem kroki podjęte w ostatnich latach na szczeblu krajowym, regionalnym i globalnym, mające na celu zakazanie, ograniczenie lub zawieszenie użycia, składowania, produkcji i transferu amunicji kasetowej,

          Podkreślając rolę sumienia publicznego w propagowaniu zasad człowieczeństwa, czego dowodem jest światowe wezwanie do położenia kresu cierpieniom cywilów powodowanym przez amunicję kasetową oraz uznając wysiłki podejmowane w tym celu przez Organizację Narodów Zjednoczonych, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Cluster Munition Coalition i wiele innych organizacji pozarządowych na całym świecie,

          Potwierdzając Deklarację Konferencji z Oslo w sprawie amunicji kasetowej, w której między innymi państwa uznały poważne konsekwencje użycia amunicji kasetowej i zobowiązały się do zawarcia do 2008 r. prawnie wiążącego instrumentu zakazującego używania, produkcji, przekazywania i gromadzenie amunicji kasetowej, która powoduje niedopuszczalne szkody dla ludności cywilnej, oraz ustanowiłoby ramy współpracy i pomocy, które zapewnią odpowiednią opiekę i rehabilitację ofiarom, oczyszczanie terenów skażonych, edukację w zakresie zmniejszania ryzyka i niszczenie zapasów,

          podkreślając , że pożądane jest zachęcenie wszystkich państw do przystąpienia do niniejszej konwencji i zdecydowane pracować usilnie na rzecz promowania jej uniwersalizacji i pełnego wdrożenia,

          Opierając się na zasadach i przepisach międzynarodowego prawa humanitarnego, w szczególności na zasadzie, że prawo stron konfliktu zbrojnego do wyboru metod lub środków prowadzenia wojny nie jest nieograniczone, oraz na zasadach, które strony konfliktu powinny zawsze rozróżniać między ludnością cywilną a kombatantami oraz między obiektami cywilnymi a obiektami wojskowymi i odpowiednio kierować swoje działania wyłącznie przeciwko celom wojskowym, aby podczas prowadzenia działań wojskowych zachowywano stałą ostrożność w celu oszczędzenia ludności cywilnej, ludności cywilnej i obiektów cywilnych oraz aby ludność cywilna a poszczególni cywile korzystają z ogólnej ochrony przed niebezpieczeństwami wynikającymi z działań wojennych,

          UZGODNIŁY , co następuje:

Artykuł 1 Ogólne obowiązki i zakres stosowania #

1. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się nigdy, w żadnych okolicznościach:

               (a) używać amunicji kasetowej;

          (b) opracowywać, produkować, w inny sposób nabywać, gromadzić, przechowywać lub przekazywać komukolwiek, bezpośrednio lub pośrednio, amunicji kasetowej;

          (c) pomagać, zachęcać lub nakłaniać kogokolwiek do zaangażowania się w jakąkolwiek działalność zabronioną Państwu Stronie na mocy niniejszej Konwencji.

2. Ustęp 1 niniejszego artykułu stosuje się mutatis mutandis do bomb wybuchowych, które są specjalnie zaprojektowane do rozpraszania lub uwalniania z wyrzutników przymocowanych do statku powietrznego.

3. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do min.

Artykuł 2 Definicje #

               W rozumieniu niniejszej konwencji:

1.       „Ofiary amunicji kasetowej” oznaczają wszystkie osoby, które zostały zabite lub doznały obrażeń fizycznych lub psychicznych, strat ekonomicznych, marginalizacji społecznej lub znacznego naruszenia ich praw w wyniku użycia amunicji kasetowej. Obejmują one osoby bezpośrednio dotknięte przez amunicję kasetową, a także ich rodziny i społeczności dotknięte tym problemem;

2.       „Amunicja kasetowa” oznacza amunicję konwencjonalną przeznaczoną do rozpraszania lub uwalniania podpocisków wybuchowych, z których każdy waży mniej niż 20 kilogramów, i obejmuje takie podpociski wybuchowe. Nie oznacza to, co następuje:

          (a) amunicję lub amunicję podrzędną przeznaczoną do wystrzeliwania flar, dymu, materiałów pirotechnicznych lub plew; lub amunicja przeznaczona wyłącznie do obrony powietrznej;

          (b) amunicja lub podpocisk przeznaczony do wytwarzania efektów elektrycznych lub elektronicznych;

          (c) Amunicja, która w celu uniknięcia skutków obszarowych i zagrożeń stwarzanych przez niewybuchy podpociskami, posiada wszystkie następujące cechy:

(i) Każda amunicja zawiera mniej niż dziesięć subamunicji wybuchowych;

(ii) Każda amunicja wybuchowa waży więcej niż cztery kilogramy;

(iii) każda amunicja wybuchowa jest zaprojektowana do wykrywania i zwalczania pojedynczego celu;

(iv) Każda amunicja wybuchowa jest wyposażona w elektroniczny mechanizm samozniszczenia;

(v) każda amunicja wybuchowa jest wyposażona w elektroniczne urządzenie samodezaktywujące;

3.       „pociskowa amunicja wybuchowa” oznacza amunicję konwencjonalną, która w celu wykonania swojego zadania jest rozpraszana lub uwalniana przez amunicję kasetową i jest przeznaczona do działania poprzez detonację ładunku wybuchowego przed zderzeniem, w jego trakcie lub po zderzeniu;

4.       „Uszkodzona amunicja kasetowa” oznacza amunicję kasetową, która została wystrzelona, ​​zrzucona, wystrzelona, ​​wystrzelona lub dostarczona w inny sposób i która powinna była rozproszyć lub uwolnić swoją amunicję wybuchową, ale tego nie zrobiła;

5.       „Niewybuchowa amunicja podrzędna” oznacza amunicję wybuchową, która została rozproszona, uwolniona lub w inny sposób oddzielona od amunicji kasetowej i która nie eksplodowała zgodnie z przeznaczeniem;

6.       „Porzucona amunicja kasetowa” oznacza amunicję kasetową lub amunicję wybuchową, które nie były używane i które zostały pozostawione lub porzucone i które nie znajdują się już pod kontrolą strony, która je pozostawiła lub porzuciła. Mogą być przygotowane do użycia lub nie;

7.       „Pozostałości amunicji kasetowej” oznaczają amunicję kasetową, która uległa awarii, porzuconą amunicję kasetową, niewybuchy podpociskowe i niewybuchy bomb;

8.       „Transfer” obejmuje, oprócz fizycznego przemieszczania amunicji kasetowej na terytorium kraju lub z niego, przekazanie tytułu własności i kontroli nad amunicją kasetową, ale nie obejmuje transferu terytorium zawierającego pozostałości amunicji kasetowej;

9.       „Mechanizm samozniszczenia” oznacza wbudowany automatycznie działający mechanizm, który stanowi uzupełnienie podstawowego mechanizmu inicjującego amunicję i który zapewnia zniszczenie amunicji, w której jest włączony;

10.     „samoczynna dezaktywacja” oznacza automatyczne pozbawianie amunicji zdolności do działania poprzez nieodwracalne wyczerpanie elementu składowego, np. baterii, który jest niezbędny do działania amunicji;

11.     „obszar skażony amunicją kasetową” oznacza obszar, o którym wiadomo lub podejrzewa się, że zawiera pozostałości amunicji kasetowej;

12.     „Mina” oznacza amunicję przeznaczoną do umieszczenia pod, na lub w pobliżu ziemi lub innej powierzchni i do wybuchu w wyniku obecności, bliskości lub zetknięcia się z osobą lub pojazdem;

13.     „Bomba wybuchowa” oznacza amunicję konwencjonalną, ważącą mniej niż 20 kilogramów, która nie ma własnego napędu i która w celu wykonania swojego zadania jest rozpraszana lub uwalniana przez wyrzutnię i jest przeznaczona do działania poprzez detonację materiału wybuchowego ładowanie przed, w trakcie lub po zderzeniu;

14.     „Zasobnik” oznacza pojemnik przeznaczony do rozpraszania lub wyzwalania bomb wybuchowych, który jest przymocowany do statku powietrznego w momencie rozrzucania lub wyzwalania;

15.     „Niewybuch” oznacza bombę wybuchową, która została rozproszona, uwolniona lub w inny sposób oddzielona od dozownika i nie wybuchła zgodnie z przeznaczeniem.

Artykuł 3 Składowanie i niszczenie zapasów #

1. Każde Państwo-Strona, zgodnie z przepisami krajowymi, oddzieli wszystkie rodzaje amunicji kasetowej znajdujące się pod jego jurysdykcją i kontrolą od amunicji zatrzymanej do użytku operacyjnego i oznaczy je w celu zniszczenia.

2. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się zniszczyć lub zapewnić zniszczenie całej amunicji kasetowej, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, tak szybko, jak to możliwe, ale nie później niż osiem lat po wejściu w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do zapewnienia, że ​​metody niszczenia są zgodne z obowiązującymi międzynarodowymi normami ochrony zdrowia publicznego i środowiska.

3. Jeżeli Państwo-Strona uważa, że ​​nie będzie w stanie zniszczyć lub zapewnić zniszczenia całej amunicji kasetowej, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, w ciągu ośmiu lat od wejścia w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony, może złożyć wniosek do Spotkanie Państw-Stron lub Konferencja Przeglądowa w celu przedłużenia terminu zakończenia niszczenia takiej amunicji kasetowej o okres do czterech lat. Państwo-Strona może w wyjątkowych okolicznościach zażądać dodatkowego przedłużenia do czterech lat. Żądane przedłużenie nie przekroczy liczby lat ściśle niezbędnej temu Państwu-Stronie do wypełnienia jego zobowiązań wynikających z ustępu 2 niniejszego artykułu.

4. Każdy wniosek o przedłużenie zawiera:

          (a) czas trwania proponowanego przedłużenia;

          (b) szczegółowe wyjaśnienie proponowanego przedłużenia, w tym środków finansowych i technicznych dostępnych lub wymaganych przez Państwo-Stronę do zniszczenia całej amunicji kasetowej, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, oraz, w stosownych przypadkach, uzasadniających to wyjątkowych okoliczności ;

          (c) plan, w jaki sposób i kiedy zostanie zakończone niszczenie zapasów;

          (d) ilości i rodzaju amunicji kasetowej i amunicji wybuchowej znajdującej się w posiadaniu w chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji dla tego Państwa-Strony oraz wszelkiej dodatkowej amunicji kasetowej lub amunicji wybuchowej odkrytej po takim wejściu w życie;

          (e) ilość i rodzaj amunicji kasetowej i amunicji wybuchowej zniszczonej w okresie, o którym mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu; I

          (f) ilość i rodzaj amunicji kasetowej i podamunicji wybuchowej, która ma zostać zniszczona podczas proponowanego przedłużenia oraz przewidywany roczny wskaźnik zniszczenia.

5. Spotkanie Państw-Stron lub Konferencja Przeglądowa, biorąc pod uwagę czynniki, o których mowa w ustępie 4 niniejszego artykułu, ocenia wniosek i decyduje większością głosów obecnych i głosujących Państw-Stron, czy uwzględnić wniosek o rozszerzenie. Państwa-Strony mogą podjąć decyzję o udzieleniu krótszego przedłużenia niż wnioskowano i mogą, w stosownych przypadkach, zaproponować punkty odniesienia dla przedłużenia. Wniosek o przedłużenie składa się co najmniej na dziewięć miesięcy przed spotkaniem Państw-Stron lub Konferencją Przeglądową, na których ma on zostać rozpatrzony.

6. Niezależnie od postanowień artykułu 1 niniejszej konwencji, zatrzymanie lub nabycie ograniczonej liczby amunicji kasetowej i podamunicji wybuchowej w celu rozwoju i szkolenia w zakresie technik wykrywania, usuwania lub niszczenia amunicji kasetowej i amunicji wybuchowej lub w celu rozwoju dozwolone są środki zaradcze z użyciem amunicji kasetowej. Ilość zatrzymanej lub nabytej amunicji wybuchowej nie przekroczy minimalnej liczby absolutnie niezbędnej do tych celów.

7. Niezależnie od postanowień artykułu 1 niniejszej Konwencji, zezwala się na przekazywanie amunicji kasetowej innemu Państwu-Stronie w celu zniszczenia, jak również w celach opisanych w ustępie 6 niniejszego artykułu.

8. Państwa-Strony zatrzymujące, nabywające lub przekazujące amunicję kasetową lub amunicję wybuchową do celów opisanych w ustępach 6 i 7 niniejszego artykułu przedkładają szczegółowy raport na temat planowanego i rzeczywistego użycia tej amunicji kasetowej i podamunicji wybuchowej oraz ich rodzaju, ilości i numery partii. Jeżeli w tym celu amunicja kasetowa lub podpociski wybuchowe zostaną przekazane innemu Państwu-Stronie, raport będzie zawierał odniesienie do strony otrzymującej. Takie sprawozdanie będzie przygotowywane za każdy rok, w którym Państwo-Strona zachowało, nabyło lub przekazało amunicję kasetową lub amunicję wybuchową i zostanie przedłożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych nie później niż do dnia 30 kwietnia następnego roku.

Artykuł 4   Usuwanie i niszczenie pozostałości amunicji kasetowej oraz edukacja w zakresie zmniejszania ryzyka #

1. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do oczyszczenia i zniszczenia lub zapewnienia usunięcia i zniszczenia pozostałości amunicji kasetowej znajdujących się na obszarach skażonych amunicją kasetową znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontrolą, w następujący sposób:

          (a) Jeżeli pozostałości amunicji kasetowej znajdują się na obszarach podlegających jego jurysdykcji lub kontroli w dniu wejścia w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony, takie usuwanie i niszczenie zostanie zakończone tak szybko, jak to możliwe, ale nie później niż dziesięć lat od tego data;

          (b) Jeżeli po wejściu w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony, amunicja kasetowa stała się pozostałością amunicji kasetowej znajdującą się na obszarach znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontrolą, takie usuwanie i niszczenie musi zostać zakończone tak szybko, jak to możliwe, ale nie później niż dziesięć lat po zakończeniu aktywnych działań wojennych, podczas których taka amunicja kasetowa stała się jej pozostałością; I

          (c) Po wypełnieniu któregokolwiek ze swoich zobowiązań określonych w punktach (a) i (b) niniejszego ustępu, to Państwo-Strona złoży deklarację zgodności na następnym Spotkaniu Państw-Stron.

2. Wypełniając swoje zobowiązania wynikające z ustępu 1 niniejszego artykułu, każde Państwo-Strona podejmie jak najszybciej następujące środki, biorąc pod uwagę postanowienia artykułu 6 niniejszej Konwencji dotyczące współpracy i pomocy międzynarodowej:

          (a) dokonać przeglądu, ocenić i zarejestrować zagrożenie stwarzane przez pozostałości amunicji kasetowej, dokładając wszelkich starań w celu zidentyfikowania wszystkich obszarów skażonych amunicją kasetową znajdujących się pod jej jurysdykcją lub kontrolą;

          (b) Oceniać i ustalać priorytety potrzeb w zakresie oznaczania, ochrony ludności cywilnej, oczyszczania i niszczenia oraz podejmować kroki w celu mobilizacji zasobów i opracowywania krajowego planu prowadzenia tych działań, opierając się tam, gdzie jest to właściwe, na istniejących strukturach, doświadczeniach i metodologiach;

          (c) Podjąć wszelkie możliwe kroki w celu zapewnienia, że ​​wszystkie obszary skażone amunicją kasetową znajdujące się pod jego jurysdykcją lub kontrolą są oznakowane, monitorowane i chronione przez ogrodzenie lub inne środki zapewniające skuteczne wykluczenie ludności cywilnej. Znaki ostrzegawcze oparte na metodach znakowania łatwo rozpoznawalnych przez dotkniętą społeczność powinny być wykorzystywane do oznaczania podejrzanych obszarów niebezpiecznych. Znaki i inne oznaczenia granic obszaru niebezpiecznego powinny, w miarę możliwości, być widoczne, czytelne, trwałe i odporne na wpływ środowiska oraz powinny wyraźnie określać, która strona oznaczonej granicy jest uważana za obszar skażony amunicją kasetową, a która za być bezpiecznym;

          (d) Oczyścić i zniszczyć wszystkie pozostałości amunicji kasetowej znajdujące się na obszarach podlegających jego jurysdykcji lub kontroli; I

          (e) Przeprowadzić edukację w zakresie zmniejszania ryzyka w celu zapewnienia świadomości wśród ludności cywilnej mieszkającej w obszarach skażonych amunicją kasetową lub w ich pobliżu w zakresie zagrożeń, jakie stwarzają takie pozostałości.

3. Prowadząc działania, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu, każde Państwo-Strona weźmie pod uwagę standardy międzynarodowe, w tym Międzynarodowe Standardy Przeciwminowe (IMAS).

4. Niniejszy ustęp ma zastosowanie w przypadkach, w których amunicja kasetowa została użyta lub porzucona przez jedno Państwo-Stronę przed wejściem w życie niniejszej Konwencji dla tego Państwa-Strony i stała się pozostałością amunicji kasetowej, która znajduje się na obszarach znajdujących się pod jurysdykcją lub kontrolą innego Państwa-Strony w momencie wejścia w życie niniejszej Konwencji dla tego ostatniego.

          (a) W takich przypadkach, po wejściu w życie niniejszej Konwencji dla obu Państw-Stron, pierwsze Państwo-Strona jest gorąco zachęcane do udzielenia, między innymi, pomocy technicznej, finansowej, materialnej lub w zakresie zasobów ludzkich drugiemu Państwu-Stronie, zarówno dwustronnie, jak i za pośrednictwem wspólnie uzgodnionej strony trzeciej, w tym za pośrednictwem systemu Narodów Zjednoczonych lub innych odpowiednich organizacji, w celu ułatwienia oznaczania, usuwania i niszczenia pozostałości takiej amunicji kasetowej.

          (b) Taka pomoc obejmuje, jeśli to możliwe, informacje na temat rodzajów i ilości użytej amunicji kasetowej, dokładnych lokalizacji uderzeń amunicji kasetowej oraz obszarów, w których znane są pozostałości amunicji kasetowej.

5. Jeżeli Państwo-Strona uważa, że ​​nie będzie w stanie usunąć i zniszczyć lub zapewnić usunięcia i zniszczenia wszystkich pozostałości amunicji kasetowej, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, w ciągu dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony , może złożyć wniosek na spotkaniu Państw-Stron lub Konferencji Przeglądowej o przedłużenie terminu zakończenia usuwania i zniszczenia pozostałości takiej amunicji kasetowej o okres do pięciu lat. Żądane przedłużenie nie przekroczy liczby lat ściśle niezbędnej, aby to Państwo-Strona wypełniło swoje zobowiązania wynikające z ustępu 1 niniejszego artykułu.

6. Wniosek o przedłużenie zostanie przedłożony Spotkaniu Państw-Stron lub Konferencji Przeglądowej przed upływem okresu, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu dla tego Państwa-Strony. Każdy wniosek należy złożyć co najmniej dziewięć miesięcy przed spotkaniem Państw-Stron lub konferencją przeglądową, na których ma być rozpatrzony. Każdy wniosek określa:

          (a) czas trwania proponowanego przedłużenia;

          (b) szczegółowe wyjaśnienie powodów proponowanego przedłużenia, w tym środków finansowych i technicznych dostępnych i wymaganych przez Państwo-Stronę w celu usunięcia i zniszczenia wszystkich pozostałości amunicji kasetowej podczas proponowanego przedłużenia;

          (c) przygotowanie przyszłych prac i status prac już prowadzonych w ramach krajowych programów rozminowywania i rozminowywania w początkowym okresie dziesięciu lat, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, oraz wszelkich późniejszych przedłużeniach;

          (d) całkowity obszar zawierający pozostałości amunicji kasetowej w momencie wejścia w życie niniejszej Konwencji dla tego Państwa-Strony oraz wszelkie dodatkowe obszary zawierające pozostałości amunicji kasetowej odkryte po takim wejściu w życie;

          (e) całkowity obszar, na którym znajdują się pozostałości amunicji kasetowej, oczyszczony od czasu wejścia w życie niniejszej Konwencji;

          (f) Całkowity obszar zawierający pozostałości amunicji kasetowej pozostający do usunięcia podczas proponowanego rozszerzenia;

          (g) Okoliczności, które uniemożliwiły Państwu-Stronie zniszczenie wszystkich pozostałości amunicji kasetowej znajdujących się na obszarach znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontrolą w początkowym okresie dziesięciu lat, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, oraz okoliczności, które mogą przeszkodzić w tej zdolności w okresie proponowanego przedłużenia;

          (h) humanitarne, społeczne, gospodarcze i środowiskowe implikacje proponowanego przedłużenia; I

          (i) Wszelkie inne informacje istotne dla wniosku o proponowane przedłużenie.

7. Spotkanie Państw-Stron lub Konferencja Przeglądowa, biorąc pod uwagę czynniki, o których mowa w ustępie 6 niniejszego artykułu, w tym między innymi zgłoszone ilości pozostałości amunicji kasetowej, oceni wniosek i podejmie decyzję większością głosów Państw-Stron obecnych i głosujących, czy uwzględnić wniosek o przedłużenie. Państwa-Strony mogą podjąć decyzję o udzieleniu krótszego przedłużenia niż wnioskowano i mogą, w stosownych przypadkach, zaproponować punkty odniesienia dla przedłużenia.

8. Takie przedłużenie może zostać przedłużone o okres do pięciu lat po złożeniu nowego wniosku zgodnie z ust. 5, 6 i 7 niniejszego artykułu. Żądając dalszego przedłużenia, Państwo-Strona przedłoży odpowiednie dodatkowe informacje na temat działań podjętych podczas poprzedniego przedłużenia przyznanego zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 5 Pomoc ofierze #

1. Każde Państwo-Strona w odniesieniu do ofiar broni kasetowej na obszarach znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontrolą zapewni, zgodnie z obowiązującym międzynarodowym prawem humanitarnym i prawem dotyczącym praw człowieka, odpowiednią pomoc uwzględniającą wiek i płeć, w tym opiekę medyczną, rehabilitację i wsparcie psychologiczne, a także zapewnić ich integrację społeczną i gospodarczą. Każde Państwo-Strona dołoży wszelkich starań, aby zebrać wiarygodne i odpowiednie dane dotyczące ofiar broni kasetowej.

2. Wypełniając swoje zobowiązania wynikające z ustępu 1 niniejszego artykułu, każde Państwo-Strona:

          (a) ocenić potrzeby ofiar broni kasetowej;

          (b) Opracować, wdrożyć i egzekwować wszelkie niezbędne prawa i polityki krajowe;

          (c) Opracować krajowy plan i budżet, w tym ramy czasowe przeprowadzenia tych działań, mając na uwadze włączenie ich do istniejących krajowych ram i mechanizmów związanych z niepełnosprawnością, rozwojem i prawami człowieka, przy jednoczesnym poszanowaniu szczególnej roli i wkładu odpowiednich podmiotów;

          (d) Podjąć kroki w celu zmobilizowania zasobów krajowych i międzynarodowych;

          (e) Nie dyskryminować ani dyskryminować ofiar amunicji kasetowej ani między ofiarami amunicji kasetowej a tymi, którzy odnieśli obrażenia lub niepełnosprawność z innych przyczyn; różnice w traktowaniu powinny opierać się wyłącznie na potrzebach medycznych, rehabilitacyjnych, psychologicznych lub społeczno-ekonomicznych;

          (f) Ściśle konsultować się i aktywnie angażować ofiary broni kasetowej oraz reprezentujące je organizacje;

          (g) wyznaczyć centralny punkt w rządzie do koordynacji spraw związanych z wykonaniem niniejszego artykułu; I

          (h) Dążyć do włączenia odpowiednich wytycznych i dobrych praktyk, w tym w obszarach opieki medycznej, rehabilitacji i wsparcia psychologicznego, a także włączenia społecznego i ekonomicznego.

Artykuł 6  Międzynarodowa współpraca i pomoc #

1. Wypełniając swoje zobowiązania wynikające z niniejszej Konwencji, każde Państwo-Strona ma prawo do szukania i otrzymywania pomocy.

2. Każde Państwo-Strona, które jest w stanie to uczynić, zapewni pomoc techniczną, materialną i finansową Państwom-Stronom dotkniętym przez broń kasetową, mającą na celu realizację zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji. Pomoc taka może być udzielana między innymi za pośrednictwem systemu Narodów Zjednoczonych, organizacji lub instytucji międzynarodowych, regionalnych lub krajowych, organizacji lub instytucji pozarządowych lub na zasadzie dwustronnej.

3. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się ułatwiać i ma prawo uczestniczyć w jak najpełniejszej wymianie wyposażenia oraz informacji naukowych i technologicznych dotyczących wdrażania niniejszej Konwencji. Państwa-Strony nie będą nakładać nieuzasadnionych ograniczeń na dostarczanie i otrzymywanie zezwoleń i innego takiego sprzętu oraz powiązanych informacji technologicznych do celów humanitarnych.

4. Oprócz wszelkich zobowiązań, jakie może mieć na mocy artykułu 4 ustęp 4 niniejszej Konwencji, każde Państwo-Strona, które jest w stanie to zrobić, zapewni pomoc w usuwaniu i niszczeniu pozostałości amunicji kasetowej oraz udzieli informacji dotyczących różnych środków i technologii związanych z usuwania amunicji kasetowej, a także wykazy ekspertów, agencji eksperckich lub krajowych punktów kontaktowych ds. usuwania i niszczenia pozostałości amunicji kasetowej oraz związanych z tym działań.

5. Każde Państwo-Strona, które jest w stanie to zrobić, zapewni pomoc w zniszczeniu składowanej amunicji kasetowej, a także zapewni pomoc w identyfikacji, ocenie i uszeregowaniu potrzeb oraz praktycznych środków w zakresie oznakowania, edukacji w zakresie zmniejszania ryzyka, ochrony ludności cywilnej i oczyszczenia i zniszczenia zgodnie z artykułem 4 niniejszej Konwencji.

6. Jeżeli po wejściu w życie niniejszej Konwencji amunicja kasetowa stała się jej pozostałością, znajdującą się na terenach znajdujących się pod jurysdykcją lub kontrolą Państwa-Strony, każde Państwo-Strona, które jest w stanie to zrobić, niezwłocznie udzieli pomocy dotkniętemu państwu Impreza.

7. Każde Państwo-Strona, które jest w stanie to zrobić, udzieli pomocy w realizacji zobowiązań, o których mowa w artykule 5 niniejszej Konwencji, aby odpowiednio zapewnić pomoc uwzględniającą wiek i płeć, w tym opiekę medyczną, rehabilitację i wsparcie psychologiczne, jak również jako zapewnienie włączenia społecznego i ekonomicznego ofiar broni kasetowej. Pomoc taka może być udzielana między innymi za pośrednictwem systemu Narodów Zjednoczonych, organizacji lub instytucji międzynarodowych, regionalnych lub krajowych, Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, krajowych stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz ich federacji międzynarodowych, organizacji pozarządowych lub na zasadzie bilateralnej.

8. Każde Państwo-Strona, które jest w stanie to zrobić, udzieli pomocy w celu przyczynienia się do odbudowy gospodarczej i społecznej potrzebnej w wyniku użycia amunicji kasetowej w dotkniętych Państwach-Stronach.

9. Każde Państwo-Strona, które może to zrobić, może wnieść wkład do odpowiednich funduszy powierniczych w celu ułatwienia udzielania pomocy na podstawie niniejszego artykułu.

10. Każde Państwo-Strona, które zwraca się o pomoc i ją otrzymuje, podejmie wszelkie odpowiednie środki w celu ułatwienia terminowej i skutecznej realizacji niniejszej Konwencji, w tym ułatwienia wjazdu i wyjazdu personelu, sprzętu i sprzętu, w sposób zgodny z prawem krajowym i przepisów, z uwzględnieniem najlepszych praktyk międzynarodowych.

11. Każde Państwo-Strona może, w celu opracowania krajowego planu działania, zwrócić się do systemu Narodów Zjednoczonych, organizacji regionalnych, innych Państw-Stron lub innych właściwych instytucji międzyrządowych lub pozarządowych o udzielenie pomocy swoim władzom w określeniu, między innymi:

          (a) charakter i zasięg pozostałości amunicji kasetowej znajdujących się na obszarach podlegających jego jurysdykcji lub kontroli;

          (b) zasoby finansowe, technologiczne i ludzkie wymagane do realizacji planu;

          (c) szacowany czas niezbędny do usunięcia i zniszczenia wszystkich pozostałości amunicji kasetowej znajdujących się na obszarach znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontrolą;

          (d) programy edukacyjne dotyczące redukcji ryzyka i działania uświadamiające w celu zmniejszenia częstości obrażeń lub zgonów spowodowanych pozostałościami amunicji kasetowej;

          (e) pomoc ofiarom amunicji kasetowej; I

          (f) Relacja koordynacyjna między rządem zainteresowanego Państwa-Strony a odpowiednimi podmiotami rządowymi, międzyrządowymi lub pozarządowymi, które będą pracować przy wdrażaniu planu.

12. Państwa-Strony udzielające i otrzymujące pomoc na mocy postanowień niniejszego artykułu będą współpracować w celu zapewnienia pełnej i szybkiej realizacji uzgodnionych programów pomocy.

Artykuł 7  Środki przejrzystości #

1. Każde Państwo-Strona złoży Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych tak szybko, jak to możliwe, a w każdym razie nie później niż 180 dni po wejściu w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego Państwa-Strony, sprawozdanie dotyczące:

          (a) krajowych środków wykonawczych, o których mowa w artykule 9 niniejszej Konwencji;

          (b) sumę wszystkich rodzajów amunicji kasetowej, w tym amunicji wybuchowej, o której mowa w ustępie 1 artykułu 3 niniejszej konwencji, z uwzględnieniem ich rodzaju, ilości i, jeśli to możliwe, numerów partii każdego typu;

          (c) Charakterystyki techniczne każdego rodzaju amunicji kasetowej wyprodukowanej przez to Państwo-Stronę przed wejściem w życie dla niego niniejszej Konwencji, w znanym zakresie, oraz amunicji obecnie posiadanej lub posiadanej przez to Państwo-Stronę, z podaniem, tam gdzie jest to racjonalnie możliwe, takich kategorii informacji, które mogą ułatwić identyfikację i usuwanie amunicji kasetowej; informacje te obejmują co najmniej wymiary, stopienie, zawartość materiałów wybuchowych, zawartość metali, kolorowe fotografie i inne informacje, które mogą ułatwić usuwanie pozostałości amunicji kasetowej;

          (d) stan i postęp programów konwersji lub likwidacji obiektów do produkcji amunicji kasetowej;

          (e) status i przebieg programów niszczenia, zgodnie z artykułem 3 niniejszej Konwencji, amunicji kasetowej, w tym amunicji wybuchowej, ze szczegółami dotyczącymi metod, które zostaną użyte do zniszczenia, lokalizacji wszystkich miejsc zniszczenia oraz obowiązujące normy bezpieczeństwa i ochrony środowiska, których należy przestrzegać;

          (f) rodzaje i ilości amunicji kasetowej, w tym amunicji wybuchowej, zniszczonej zgodnie z artykułem 3 niniejszej Konwencji, w tym szczegółowe informacje dotyczące zastosowanych metod niszczenia, lokalizacji miejsc zniszczenia oraz obowiązujących norm bezpieczeństwa i ochrony środowiska;

          (g) zapasy amunicji kasetowej, w tym amunicji wybuchowej, odkryte po zgłoszonym zakończeniu programu, o którym mowa w punkcie (e) niniejszego ustępu, oraz plany ich zniszczenia zgodnie z artykułem 3 niniejszej Konwencji;

          (h) w możliwym zakresie rozmiar i położenie wszystkich obszarów skażonych amunicją kasetową znajdujących się pod jego jurysdykcją lub kontrolą, w celu uwzględnienia jak największej liczby szczegółów dotyczących rodzaju i ilości każdego rodzaju pozostałości amunicji kasetowej na każdym takim obszarze oraz kiedy były użyte;

          (i) Status i przebieg programów usuwania i niszczenia wszelkiego rodzaju i ilości pozostałości amunicji kasetowej, które zostały oczyszczone i zniszczone zgodnie z artykułem 4 niniejszej Konwencji, w tym wielkość i położenie oczyszczonego obszaru skażonego amunicją kasetową oraz zestawienie ilości usuniętych i zniszczonych pozostałości amunicji kasetowej każdego typu;

          (j) środki podjęte w celu zapewnienia edukacji w zakresie zmniejszania ryzyka, aw szczególności natychmiastowego i skutecznego ostrzeżenia ludności cywilnej mieszkającej na obszarach skażonych amunicją kasetową podlegających jej jurysdykcji lub kontroli;

          (k) Stan i postęp w realizacji zobowiązań wynikających z Artykułu 5 niniejszej Konwencji dotyczących odpowiedniego udzielania pomocy dostosowanej do wieku i płci, w tym opieki medycznej, rehabilitacji i wsparcia psychologicznego, jak również zapewniania społecznej i ekonomicznej integracji amunicji kasetowej ofiar oraz do gromadzenia wiarygodnych i odpowiednich danych dotyczących ofiar amunicji kasetowej;

          (l) nazwę i dane kontaktowe instytucji upoważnionych do udzielania informacji i przeprowadzania działań opisanych w niniejszym ustępie;

          (m) wielkość zasobów narodowych, w tym środków finansowych, rzeczowych lub rzeczowych, przeznaczonych na realizację artykułów 3, 4 i 5 niniejszej konwencji; I

          (n) kwoty, rodzaje i cele międzynarodowej współpracy i pomocy udzielanej na podstawie artykułu 6 niniejszej konwencji.

2. Informacje przekazywane zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu będą corocznie aktualizowane przez Państwa-Strony, obejmujące poprzedni rok kalendarzowy, i przekazywane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych nie później niż do dnia 30 kwietnia każdego roku.

3. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże wszystkie otrzymane raporty Państwom-Stronom.

Artykuł 8  Ułatwianie i wyjaśnianie zgodności #

1. Państwa-Strony zgadzają się konsultować i współpracować ze sobą w zakresie wdrażania postanowień niniejszej Konwencji oraz współpracować w duchu współpracy w celu ułatwienia wypełniania przez Państwa-Strony ich zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji.

2. Jeżeli jedno lub więcej Państw-Stron pragnie wyjaśnić i dążyć do rozwiązania kwestii związanych z przestrzeganiem postanowień niniejszej Konwencji przez inne Państwo-Stronę, może ono złożyć za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych wniosek o Wyjaśnienie tej kwestii temu Państwu-Stronie. Do takiego wniosku dołącza się wszelkie odpowiednie informacje. Każde Państwo-Strona powstrzyma się od nieuzasadnionych próśb o wyjaśnienia, zwracając uwagę na unikanie nadużyć. Państwo-Strona, które otrzyma Prośbę o Wyjaśnienie, przekaże, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, w ciągu 28 dni żądającemu Państwu-Stronie wszelkie informacje, które mogą pomóc w wyjaśnieniu sprawy.

3. Jeżeli wnioskujące Państwo-Strona nie otrzyma w tym terminie odpowiedzi za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych lub uzna odpowiedź na Prośbę o Wyjaśnienie za niezadowalającą, może przedłożyć sprawę za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych Organizacji Narodów Zjednoczonych na następne Spotkanie Państw-Stron. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże zgłoszenie, wraz ze wszystkimi odpowiednimi informacjami dotyczącymi Prośby o Wyjaśnienie, wszystkim Państwom-Stronom. Wszystkie takie informacje zostaną przedstawione wezwanemu Państwu-Stronie, które będzie miało prawo do udzielenia odpowiedzi.

4. Do czasu zwołania jakiegokolwiek spotkania Państw-Stron, każde z zainteresowanych Państw-Stron może zwrócić się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o skorzystanie z jego dobrych usług w celu ułatwienia żądanych wyjaśnień.

5. Jeżeli sprawa została mu przedstawiona zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu, Spotkanie Państw-Stron najpierw ustala, czy należy dalej rozpatrywać tę sprawę, biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedłożone przez zainteresowane Państwa-Strony. Jeżeli tak postanowi, Spotkanie Państw-Stron może zasugerować zainteresowanym Państwom-Stronom sposoby i środki dalszego wyjaśnienia lub rozwiązania rozpatrywanej sprawy, w tym wszczęcie odpowiednich procedur zgodnych z prawem międzynarodowym. W okolicznościach, w których dana kwestia zostanie uznana za spowodowaną okolicznościami pozostającymi poza kontrolą wezwanego Państwa-Strony, Spotkanie Państw-Stron może zalecić odpowiednie środki, w tym wykorzystanie środków współpracy, o których mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji.

6. Oprócz procedur przewidzianych w ustępach od 2 do 5 niniejszego artykułu Spotkanie Państw-Stron może podjąć decyzję o przyjęciu takich innych ogólnych procedur lub szczególnych mechanizmów wyjaśniania zgodności, w tym faktów, oraz rozstrzygania przypadków niezgodności z postanowieniami niniejszej konwencji, jakie uzna za stosowne.

Artykuł 9  Krajowe środki wykonawcze #

               Każde Państwo-Strona podejmie wszelkie odpowiednie prawne, administracyjne i inne środki w celu wdrożenia niniejszej Konwencji, w tym nałoży sankcje karne w celu zapobiegania i zwalczania wszelkiej działalności zabronionej Państwu-Stronie na mocy niniejszej Konwencji, podejmowanej przez osoby lub na terytorium podlegającym jego jurysdykcji lub kontroli.

Artykuł 10  Rozstrzyganie sporów #

1. W przypadku powstania sporu między dwoma lub więcej Państwami-Stronami dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, zainteresowane Państwa-Strony przeprowadzą wspólne konsultacje w celu szybkiego rozstrzygnięcia sporu w drodze negocjacji lub za pomocą innych pokojowych środków według ich wyboru, w tym odwołanie się do Spotkania Państw-Stron i skierowanie sprawy do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości zgodnie ze Statutem Trybunału.

2. Spotkanie Państw-Stron może przyczynić się do rozstrzygnięcia sporu wszelkimi środkami, jakie uzna za stosowne, w tym poprzez oferowanie dobrych usług, wzywanie zainteresowanych Państw-Stron do rozpoczęcia wybranej przez nie procedury rozstrzygania sporu oraz zalecanie terminu dla wszelkich uzgodniona procedura.

Artykuł 11  Spotkania Państw-Stron #

1. Państwa-Strony będą się regularnie spotykać w celu rozważenia i, w razie potrzeby, podjęcia decyzji w odniesieniu do wszelkich spraw związanych ze stosowaniem lub wykonaniem niniejszej Konwencji, w tym:

          (a) działanie i status niniejszej Konwencji;

          (b) sprawy wynikające ze sprawozdań przedłożonych zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji;

          (c) międzynarodowa współpraca i pomoc zgodnie z artykułem 6 niniejszej Konwencji;

          (d) rozwój technologii usuwania pozostałości amunicji kasetowej;

          (e) oświadczeń Państw-Stron zgodnie z artykułami 8 i 10 niniejszej konwencji; I

          (f) Oświadczenia Państw-Stron zgodnie z postanowieniami artykułów 3 i 4 niniejszej Konwencji.

2. Pierwsze Spotkanie Państw-Stron zostanie zwołane przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w ciągu jednego roku od wejścia w życie niniejszej Konwencji. Kolejne spotkania będą zwoływane przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych corocznie, aż do pierwszej Konferencji Przeglądowej.

3. Państwa niebędące stronami niniejszej Konwencji, jak również Organizacja Narodów Zjednoczonych, inne odpowiednie organizacje lub instytucje międzynarodowe, organizacje regionalne, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz odpowiednie organizacje pozarządowe mogą zostać zaproszeni do udziału w tych posiedzeniach w charakterze obserwatorów zgodnie z uzgodnionym regulaminem.

Artykuł 12  Konferencje przeglądowe #

1. Konferencja przeglądowa zostanie zwołana przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych pięć lat po wejściu w życie niniejszej Konwencji. Dalsze Konferencje Przeglądowe będą zwoływane przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych na wniosek jednego lub więcej Państw-Stron, z zastrzeżeniem, że okres pomiędzy Konferencjami Przeglądowymi w żadnym przypadku nie będzie krótszy niż pięć lat. Na każdą Konferencję Przeglądową zapraszane są wszystkie Państwa-Strony niniejszej Konwencji.

2. Celem Konferencji Przeglądowej jest:

          (a) przegląd działania i statusu niniejszej Konwencji;

          (b) rozważenie potrzeby i przerw między kolejnymi Spotkaniami Państw-Stron, o których mowa w ustępie 2 artykułu 11 niniejszej Konwencji; I

          (c) podejmowanie decyzji w sprawie wniosków Państw-Stron zgodnie z artykułami 3 i 4 niniejszej konwencji.

3. Państwa niebędące stronami niniejszej Konwencji, jak również Organizacja Narodów Zjednoczonych, inne odpowiednie organizacje lub instytucje międzynarodowe, organizacje regionalne, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz odpowiednie organizacje pozarządowe mogą zostać zaproszeni do udziału w każdej konferencji przeglądowej w charakterze obserwatorów zgodnie z uzgodnionym regulaminem wewnętrznym.

Artykuł 13  Poprawki #

1. W dowolnym momencie po jej wejściu w życie każde Państwo-Strona może zaproponować poprawki do niniejszej Konwencji. Każda propozycja poprawki zostanie przekazana Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekaże ją wszystkim Państwom-Stronom i zasięgnie ich opinii, czy należy zwołać Konferencję Poprawkową w celu rozpatrzenia propozycji. Jeżeli większość Państw-Stron notyfikuje Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych nie później niż 90 dni po jej rozesłaniu, że popierają dalsze rozpatrzenie propozycji, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zwołuje Konferencję Poprawkową, na której wszystkie Państwa Strony są zapraszane.

2. Państwa niebędące stronami niniejszej Konwencji, jak również Organizacja Narodów Zjednoczonych, inne odpowiednie organizacje lub instytucje międzynarodowe, organizacje regionalne, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz odpowiednie organizacje pozarządowe mogą zostać zaproszeni do udziału w każdej konferencji poprawkowej w charakterze obserwatorów zgodnie z uzgodnionym regulaminem.

3. Konferencja poprawkowa odbędzie się niezwłocznie po spotkaniu Państw-Stron lub Konferencji przeglądowej, chyba że większość Państw-Stron zażąda wcześniejszego zwołania.

4. Każda poprawka do niniejszej Konwencji zostanie przyjęta większością dwóch trzecich głosów Państw-Stron obecnych i głosujących na Konferencji Poprawkowej. Depozytariusz poinformuje o wszelkich przyjętych w ten sposób poprawkach wszystkie Państwa.

5. Poprawka do niniejszej Konwencji wejdzie w życie w stosunku do Państw-Stron, które przyjęły poprawkę w dniu złożenia akceptacji przez większość Państw będących Stronami w dniu przyjęcia poprawki. Następnie wejdzie w życie dla każdego pozostałego Państwa-Strony w dniu złożenia przez nie dokumentu przyjęcia.

Artykuł 14  Koszty i zadania administracyjne #

1. Koszty Spotkań Państw-Stron, Konferencji Przeglądowych i Konferencji Poprawkowych ponoszą uczestniczące w nich Państwa-Strony i Państwa niebędące Stronami niniejszej Konwencji, zgodnie z odpowiednio dostosowaną skalą ocen Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Koszty poniesione przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych na mocy artykułów 7 i 8 niniejszej konwencji ponoszą Państwa-Strony zgodnie z odpowiednio dostosowaną skalą ocen Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Wykonywanie przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych zadań administracyjnych powierzonych mu na mocy niniejszej konwencji podlega odpowiedniemu mandatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 15  Podpis #

               Niniejsza konwencja, sporządzona w Dublinie dnia 30 maja 2008 r., będzie otwarta do podpisu przez wszystkie państwa w Oslo w dniu 3 grudnia 2008 r., a następnie w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku do czasu jej wejścia w życie.

Artykuł 16  Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie #

1. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez Sygnatariuszy.

2. Będzie ona otwarta do przystąpienia dla każdego państwa, które nie podpisało Konwencji.

3. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zostaną złożone u depozytariusza.

Artykuł 17  Wejście w życie #

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został złożony trzydziesty dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

2. Dla każdego państwa, które złoży swój dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia po dacie złożenia trzydziestego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca po dniu, w którym państwo to złożyło swój dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

Artykuł 18 Tymczasowe stosowanie #

               Każde Państwo może w chwili ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć, że będzie tymczasowo stosować artykuł 1 niniejszej Konwencji do czasu jej wejścia w życie w stosunku do tego Państwa.

Artykuł 19  Zastrzeżenia #

               Artykuły niniejszej Konwencji nie podlegają zastrzeżeniom.

Artykuł 20  Czas trwania i wycofanie #

1. Niniejsza Konwencja jest zawarta na czas nieokreślony.

2. Każde Państwo-Strona, wykonując swoją suwerenność narodową, ma prawo do wystąpienia z niniejszej Konwencji. Zawiadamia o takim wystąpieniu wszystkie inne Państwa-Strony, Depozytariusza i Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych. Taki dokument o odstąpieniu zawiera pełne wyjaśnienie przyczyn odstąpienia.

3. Takie wycofanie nabierze mocy dopiero po upływie sześciu miesięcy od otrzymania dokumentu wycofania przez depozytariusza. Jeżeli jednak po upływie tego sześciomiesięcznego okresu wycofujące się Państwo-Strona jest zaangażowane w konflikt zbrojny, wystąpienie nie wejdzie w życie przed zakończeniem konfliktu zbrojnego.

Artykuł 21  Stosunki z państwami niebędącymi stronami niniejszej konwencji #

1. Każde Państwo-Strona będzie zachęcać państwa niebędące stronami niniejszej konwencji do ratyfikowania, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji w celu zachęcenia wszystkich państw do przystąpienia do niniejszej konwencji.

2. Każde Państwo-Strona notyfikuje rządom wszystkich państw niebędących stronami niniejszej Konwencji, o których mowa w ustępie 3 niniejszego artykułu, swoje zobowiązania wynikające z niniejszej Konwencji, będzie propagować ustanowione przez siebie normy i dołoży wszelkich starań, aby zniechęcić Państwa, które nie strony niniejszej konwencji z używania amunicji kasetowej.

3. Niezależnie od postanowień artykułu 1 niniejszej konwencji i zgodnie z prawem międzynarodowym, Państwa-Strony, ich personel wojskowy lub obywatele mogą angażować się we współpracę wojskową i operacje wojskowe z państwami niebędącymi stronami niniejszej konwencji, które mogą angażować się w działania zakazane dla państwa Impreza.

4. Żadne z postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu nie upoważnia Państwa-Strony do:

          (a) opracowywać, produkować lub w inny sposób nabywać amunicję kasetową;

          (b) gromadzić lub przekazywać sobie amunicję kasetową;

          (c) używać do siebie amunicji kasetowej; Lub

          (d) wyraźnego żądania użycia amunicji kasetowej w przypadkach, gdy wybór użytej amunicji leży w jej wyłącznej kontroli.

Artykuł 22  Depozytariusz #

               Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zostaje niniejszym wyznaczony na Depozytariusza niniejszej Konwencji.

Artykuł 23  Autentyczne teksty #

               Teksty arabski, chiński, angielski, francuski, rosyjski i hiszpański niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne.